රජයේ පාසල්වල ක‍්‍රිඩා පුහුණු කරුවන් වශයෙන් 3888ක් බදවා ගැනීමට තීරනය කර ඇති බව අධ්‍යාපන අමාත්‍යංශය නිවේදනය කර ඇත. මේ බදවා ගැනීමවලට ගුරු සංගම් සිය විරෝධය මේ වන විට පලකර ඇත. මීට පෙර අවස්ථාවකත් රජයේ පාසල්වලට ක‍්‍රිඩා පුහුණු කරුවන් බදවා ගැනීම සදහා අධ්‍යාපන අමාත්‍යංශය උත්සුකවූ අතර එහිදි ගුරු සංගම් ඊට විරෝධය දැක්වීය.
මෙවර බදවා ගැනීමට යන්නේ එසේ බදාවා ගැනීමට කල්ගිය ක‍්‍රීඩා පුහුණු කරුවන් බව පෙනේ. මෙම බදවා ගැනීම්වලට එරෙහි ගුරු සංගම් විරෝධය දැක්වූ කරුණ වූයේ ගුරුවරයෙක් වීම සදහා අවශ්‍ය අවම අධ්‍යාපන සුදුසුකම මේ ක‍්‍රිඩා පුහුණුකරුවන්ට නොමැති බවය. ඊට අධ්‍යපන අමාත්‍යවරයාගේ ප‍්‍රතිචාරය වූයේ මේ බදවා ගැනීමට යන ක‍්‍රීඩා පුහුණුකරුවන් විවිධ කි‍්‍රඩාවන්ගෙන් ජාතික හා ජාත්‍යන්තර තලය නියෝජන කල අය බවයි.
ගුරුවරයෙකු වශයෙන් පත්වීමක් ලබා ගැනීමට අවශ්‍ය අවම අධ්‍යාපන සුදුසුකම පිළිබද මෙහිදි සාකච්ඡුා කරන්නට බලාපොරොත්තු නොවෙමු. එහෙත් මේ බදවා ගෙන ඇති ක‍්‍රීඩා පුහුණු කරුවන් පිරිස ඇත්ත වශයෙන්ම ජාතික හා ජාත්‍යන්තර තලයේ ශ‍්‍රී ලංකාව නියෝජනය කළ පරිසක් නම් එම පිරිසෙන් පාසල් ක‍්‍රීඩාවට වඩාත් සේවයක් වන බව නම් කිව යුතුය. මන්ද අද පාසල් වලට පිටතින් මිලදි ගන්නා ක‍්‍රීඩා පුහුණු කරුවන් මිස අධ්‍යපන අමාත්‍යංශය ලබාදෙන ක‍්‍රීඩා පුහුණු කරුවන් නොමැති නිසාය. ඇති හැකි පාසල් කි‍්‍රඩා පුහුණුකරුවන් මිලදි ගත්තද සත්‍යය වන්නේ රටේ බහුතර පාසල්වලට එවැනි හැකියාවක් නැති බවය.
අධ්‍යපන අමාත්‍යංශය පාසල් වලට ලබා දෙන්නේ ශරීරික අධ්‍යපන ගුරුවරුන් පමණය. මේ ගුරුවරන් විශේෂිත යම් ක‍්‍රීඩාවක් බොහෝ විට පුහුණු කරනු නොලබයි. ඊට හේතුව පුහුණු කරුවෙක් වශයෙන් පුහුණුවක් ඔවුන්ට නොලැබීමත්, පුහුනුකරුවකුට අවශ්‍ය කරන අත්දැකීම ඔවුනට නොමැති වීමත්ය. ශාරීරික අධ්‍යාපන ගුරුවරු අතර ඉතා හොද ක‍්‍රිඩා පුහුණු කරුවන් යම් ප‍්‍රමාණයක් සිටින බවද ඒ සමගම කිව යුතුය. නමුත් ශාරීරික අධ්‍යපන ගුරුවරුන් යනු ක‍්‍රීඩා පුහුණුකරුවන් බව එයින් අදහස් වන්නේ නැත.
ක‍්‍රීඩා අමා්‍යංශය ගත්තද එහි ක‍්‍රීඩා නිළධාරීන්ගේ තත්ත්වයද බොහෝ දුරට මීට සමානය. ක‍්‍රීඩා නිළධාරීන් බොහෝ දෙනෙකු හොද පුහුණුකරුවන් නොවේ. හොද පුහුණුකරුවන් බොහෝ දෙනෙකු සිටින්නේ රජයේ රැුකියාවන් නොමැතිව පෞද්ගලික පුහුණුනරුවන් වශයෙන්ය. එක්කෝ ඔවුන්ට ඉල්ලනු ලබන මූලික අධ්‍යාපන සුුදුසුකම් නැත. ඒ නිසාම රජයේ රැුකියාද නැත.
මේ තත්ත්වය තුල සැබෑ දක්ෂ ක‍්‍රීඩක කිඩිකාවන් හදුනාගැනීම මුල් අවස්ථාවේම මගහැරීම අනන්තය අප‍්‍රමාණය. කොහොමත් දක්ෂ ක‍්‍රීඩක ක‍්‍රීඩිකාවන් හදුනා ගැනීමේ වැඩ පිළිවෙලක්, ක‍්‍රමවේදයක් හෝ සංස්කෘතියක් අපට නැත. අප සිටින්නේ අහම්බෙන් හමුවී ජත්‍යාන්තර තලයේ දස්කම් දැක්වූ ක‍්‍රීඩක ක‍්‍රීඩිකාවන් අතලොස්සක් පිළිබද උදම් අණමින් පමණය.
ඒ ඒ ක‍්‍රීඩාව නගා සිටු වීම සදහා ඇති ක‍්‍රීඩා සංගම්වලටත් ක‍්‍රීඩක ක‍්‍රීඩිකාවන්වත් හදුනා ගැනීමේ මේ අනාගත දැක්ම නැත. ඒවාවලට පත්වන්නට පොරකන බහුතරයකගේ ඒකායන අරමුණ ක‍්‍රීඩාව නොව තමාව පෝෂණය කර ගැනීමය. තමා තරකර ගැනීමේ එම තරගයේ අවසන් ප‍්‍රතිඵලය වී ඇත්තේ බොහෝ ක‍්‍රීඩා සංගම් අක‍්‍රීයවී අතුරු පාලක මණ්ඩල පත්වීමය. ගිණුම් වාර්තා ආදිය නිසි ලෙස නොතිබීම නිසාත්, ව්‍යවස්ථාමය ගැටුම් නිසාත් නිලවරණ කල් යෑමය. සෑම අයෙකුම ක‍්‍රීඩාවට දක්ෂයෝ නොවෙති. මේ දස්කම හෙවත් හැකියාව ඔවුන්ගේ තුරුළුකරගෙන පැමිණෙන්නේ උපතේ සිටමය. එහෙත් ඊට අවශ්‍ය සරුබිමක් නොලැබුනහොත් එම දක්ෂතා එලිදැක්වන්නේ නැත. අහම්බෙන් හමුවීමට වඩා මේ දක්ෂතා හදුනා ගැනීමක් අවශ්‍ය වන්නේ ඒ නිසාය.
උදාහරණයකට පාසලක් ගතහොත් එහි නිවාසන්තර ක‍්‍රීඩා තරගයේදි පවා මතුනොවන දක්ෂයන් අනන්ත අප‍්‍රමාණව සිටිය හැකිය. ඒ ඒ ක‍්‍රීඩාවට අවශ්‍ය මූලික ශීල්පීය හා තාක්ෂනික දැනුම නොමැති නිසාත් දක්ෂයන් මගහැරී යා හැකිය. පෞද්ගලික අත්දැකීමකින්ම එය තවදුරටත් පැහැදිලි කළ හැකිය. පාසලක නිවාසන්තර තරගයෙන් ජයග‍්‍රාහකයන් වී කලාප ක‍්‍රීඩා තරගාවලියට යාමට නියමිත කණ්ඩායමකට පුහුණුවක් ලබා දෙන්නැයි මාගේ මිත‍්‍රයෙකුට ඉල්ලීමක් ලැබී තිබුණි. එහිදී මිත‍්‍රයා කියා තිබුණේ දවසින් දෙකෙන් නම් පුහුණුවීමක් ලබාදීය නොහැකි බවත්, නමුත් කෙටි කාලයකදි නිවැරදි කළ හැකි ශිල්පීය වැරදි ඇතොත් සමහරවිට ඒවා නිවැරදි කර දිය හැකි බවත්ය.
වයස් කාණ්ඩ දෙකක උස පැනීමේ ක‍්‍රීඩිකාවන් දෙදෙනකු එහිදි මිත‍්‍රයාගේ නෙත ගැටී තිබූණි. ඒක් ක‍්‍රීඩිකාවක් පාසලේද පළමු වැනියා වී කලාප තරග සදහා යෑමට සූදානම්ව සිට ඇත. ඇය දිවවිත් උස පැනීම සදහා පොළවෙන් ඉපිලෙන ස්ථානය (ඔ්නැ ධෙෙ* වැරදිය, මිත‍්‍රයා එය නිවැරදි කර ඇත. ඇය එදා වනතෙක් පනිමින් සිටි උසටත් වඩා තවත් අගල් හයක් පමන උසක් පැන තිබුණි. පසුව දැනගන්නට ලැබුනේ ඇය කලාප ක‍්‍රීඩා තරගයේදී එම කලාපයේ ආධිපත්‍යය දැරූ පෞද්ගලික කතෝලික පාසලේ ක‍්‍රීඩිකාවද පරාජය කරමින් ප‍්‍රථම ස්ථානය ලැබූ බවයි.
අනෙක් ක‍්‍රීඩිකාව පාසලේදීම හදුනා නොගැනීම සිදුවී තිබුණි. උස පැනීමේදි පාසාලේ ප‍්‍රථම ස්ථානය හිමිකරගෙන තිබුනේ වෙනත් ක‍්‍රීඩිකාවක්ය. කලාප ක‍්‍රීඩා තරගයට තේරී සිටියේ පාසලෙන් ප‍්‍රථම ස්ථානය දිනූ එම ක‍්‍රීඩිකාවයි. නමුත් වැඩිම පැනීමේ දක්ෂතාවයක් තිබුනේ අනෙක් ක‍්‍රීඩිකාවටය. ඇයගේ තිබූ දුර්වලතාවය වූයේද පෙර ක‍්‍රීඩිකවගේ වාගේම පැනීම සදහා නිවැරදි ස්ථානයෙන් නොඉපිලීමය. එය නිවැරදි කිරීමෙන් පසු පාසලේ ජයග‍්‍රාහිකාවව ඇය අභිබවා උස පැන තිබුණි. එහෙත් කලාප ක‍්‍රීඩා තරගයට යෑමේ අවස්ථාව ඒ වන විටත් ඇයට අහිමි වී තිබුණි. ලොකයේ දියුණු රටවල් ක‍්‍රීඩාවේ දක්ෂයන් සොයා ගැනීම සදහා විද්‍යාත්මක පරීක්ෂණ සිදු කරනු ලබයි. අප ඒ සදහා කවදා ලගාවේදැයි කිව නොහැකිය. ඒත් හොද ඇසක් හිමි ක‍්‍රීඩා පුහුණුකරුවකුට ක‍්‍රීඩාවට යොමිවී සිටින අයගෙන් සැබෑ දක්ෂයන් සොයා ගැනීම අසීරු නැත. එමෙන්ම සරල ක‍්‍රියාකාරකම් පරීක්ෂණයක් මගින් ඒ ඒ ක‍්‍රීඩාවට හා ඉසව් වලට සරිලන වේගය, ශක්තිය, නම්‍යතාවය හා දරාගැනීමේ හැකියාව ඇත්තේ කාටදැයි හදුනා ගත හැකිය.
ඒ ඒ කි‍්‍රඩාවට හා ඉසව්වලට අවශ්‍ය දේහ ලක්ෂණ ගැනද අපගේ ඒ තරම් අවධානයක් නැත. ඊට ඇති මෑතක හොදම උදාහරණය යාපනයෙන් සොයාගත් තර්ජනී ශිවලිංගම්ය. ඇයගේ අසාමාන්‍ය උස නිසාම දැල්පන්දු ක‍්‍රීඩාවට යොදාගනු ලැබිණි. ඇයව දැන් පැසිපන්දු ක‍්‍රීඩාවටද යොදා ගනිමන් සිටින්නීය.
අසූව දශයකයේ මීටර් 5,000 හා මීටර් 10,000 යන තරග ඉසව්වලට දස්කම් දැක්වූ මධ්‍යම කදුකරයෙන් පැමිණි පියදාස හා පුෂ්පනාදන් වැනි ක‍්‍රීඩකයන් සිටියෝය, ඔවුන් දෙදනා එකල පරාජය වූයේ මැරතන් කරූ වශයෙන් හැදින්වූ කේ. ඒ කරුණාරත්නට පමණි. කදුකරයේ ජීවත්වන්නන් සතු දැරීමේ හැකියාව අන් අයට වඩා ස්වභාවිකවම වැඩිය. එහෙත් දැරීමේ හැකියාව ප‍්‍රමුඛව අවශ්‍ය ක‍්‍රීඩා සදහා හෝ ක‍්‍රිඩා ඉසව් සදහා මධ්‍යම කදුකරයෙන් ක‍්‍රීඩක ක‍්‍රීඩිකාවන් සොයා යෑමේ වැඩ පිළිවෙලක් අපට තිබේද? නැත.
කොළඹ බේරවැව අද්දර ගුරුමැදුරු ශාලාවේ සිටින විට නිතරම පෙනෙන දෙයක් වන්නේ රටේ ඉහළ රජයේ හා පෞද්ගලික පාසල් කිහිපයක දරු දැරියන් ඔරු පැදීමේ කී‍්‍රඩාව ප‍්‍රගුණ කරන අයුරුය. ඔරු හා තේප්පම් පදින කරදිය හා මිරිදිය ධීවර කර්මාන්තයේ යෙදී සිටින අයගේ ¥ දරුවන් මේ සදහා යොමු කළානම් මීට වඩා ප‍්‍රතිඵල අත්කර ගතහැකිද යන ප‍්‍රශ්නය මට හැෙග්. මන්ද මාපිය උරුමයෙන් උත්පතියෙන්න්ම එම දරුවන්ගේ බාහු ශක්තිමත්ව පැවතිය හැකි වීමත්, සිය පියවරුන්ගේ රැුකියාවට බොහෝවිට එම දරුවන්ද සම්බන්ධ වීම නිසාත් ඔවුන් ඊට අවශ්‍ය ශාරීරික අවශ්‍යතාවයෙන් පසු වන්නේයැයි උපකල්පනය කල හැකි නිසාත්ය.
එම නිසා අප ක‍්‍රීඩාවෙන් රටක් වශයෙන් ඉදිරියට යෑමට නම් අහම්බෙන් මතුවන අය එන තෙක් නොසිට ක‍්‍රීඩක ක‍්‍රීඩිකාවන් මතුකරගත හැකි ක‍්‍රමවේදයකට හා වැඩපිළිවෙලකට යා යුතුමය. නැතිනම් අපට සිදු වන්නේ ජාත්‍යන්තර මට්ටමේ දක්ෂතා දැක්වූ අතලොස්සක් ගැන තවත් දිගු කාලයක් පම්පෝරී ගසමින් ක‍්‍රීඩාවේ නාමයෙන් තනතුරු භුක්තිවිදින අයවලූන්ගේ කථා අසා ඉන්නට පමණය.
