ප්‍රතිත්‍රස්ත පනත නමින් හැඳින්වෙන පනත් කෙටුම්පතට විශාල විරෝධයක් පැනනැගී තිබේ. පසුගියදා අගමැතිවරයා කීවේ, ත්‍රස්තවාදය මර්දනය කරන්නට නම්, පොල් ගාමින් ඉන්නේ නැතිව ප්‍රතිත්‍රස්ත පනත ඉක්මනින් සම්මත කළ යුතු බවය.
ප්‍රතිත්‍රස්ත පනත යනුවෙන් හැඳින්වෙන්නේ, 1979 සම්මත කරගත් අංක 48 දරන ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ (තාවකාලික) විධිවිධාන පනත රටේ නීතියෙන් ඉවත් කොට, ඒ වෙනුවට සම්මත කරගන්නට සූදානම් වන පනත් කෙටුම්පතයි. ආරංචි විදියට, එය දැන් ඇමති මණ්ඩලය විසින් අනුමත කරනු ලැබ තිබේ.
ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත එහි නමින්ම හැඳින්වුණ පරිදි තාවකාලික නීතියක් වූ නමුත්, 1982 අංක 10 දරන පනතෙන්, මුල් පනතේ 29 වැනි වගන්තිය සංශෝධනය කොට, එහි ‘තාවකාලිකභාවය’ ඉවත්කර සදාකාලික නීතියක් බවට පත්කරන ලදි.
ප්‍රතිත්‍රස්ත පනත් කෙටුම්පත සම්බන්ධයෙන් සමාජයේ ඇතිවී තිබෙන විරෝධය, කොටස් තුනකට බෙදිය හැකිය. 1. ප්‍රතිත්‍රස්ත පනත සම්මත නොකළ යුතුවා මෙන්ම ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනතද ලංකාවේ නීතියෙන් සම්පූර්ණයෙන්ම ඉවත් කළ යුතුය කියන අදහස 2. ප්‍රතිත්‍රස්ත පනත කිසිසේත් සම්මත නොකළ යුතුය කියන අදහස 3. ප්‍රතිත්‍රස්ත පනතේ ඇති භයානක විධිවිධාන ඉවත්කොට එය සම්මත කරගත යුතුය කියන අදහස.
මෙයින් 1 දරන අදහස ලංකාවට යා හැකි පරම තත්ත්වයයි. ඒ කියන්නේ, ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීම සඳහා වන කිසිම පනතක් ලංකාවේ නොතිබිය යුතුය යන අදහසයි. එය ඉතාම ජනප්‍රිය අදහසකි. මිනිස් අයිතිවාසිකම් හා නිදහස ගරුකරන්නන් හැටියට අප කවුරුත් ඒ තත්ත්වයට කැමතිය. එහෙත් මෙය සම්පූර්ණයෙන්ම මනෝරාජික අදහසකි. කිසිදා යථාර්ථයක් නොවන්නකි.
විශේෂයෙන් අප්‍රේල් 21 වැනිදායින් පසු, කිසිසේත්ම යථාර්ථයක් බවට පත්කරගත නොහැක්කකි.
අංක 2 අදහසට අනුව, ප්‍රත්ත්‍රස්ත පනත සම්මත නොකරගෙන සිටින්නට හැකිය. එහෙත්, එවිට බලපවත්වන්නේ පරණ පනත හෙවත්, ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනතයි. ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත යනු ලංකාවේ පැනවුණු, මිනිස් අයිතිවාසිකම් කෙරෙහි භයානක තර්ජනයක් ඇතිකළ නීතියකි. ඒ යටතේ ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීම සඳහායැයි කියමින් මිනිස් නිදහස බරපතළ ලෙස සීමා කළ හැකි අතර, ආරක්‍ෂක හමුදාවලට සහ පොලිසියට ඒ හරහා ලැබෙන විශාල බලතල නිසා, බලවත් පීඩාවන්ට මිනිසුන් ලක් කළ හැකිය. ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනතේ තිබෙන භයානකකම ගැන මේ වන විටත් අවශ්‍ය තරම් කතිකා පැවැත්වී තිබේ.
අංක 3 දරන අදහසට අනුව, ප්‍රතිත්‍රස්ත පනතේ භයානක විධිවිධාන තිබෙන බව පිළිගන්නා අතර, ඒවා ඉවත්කොට සම්මත කරගත යුතුය. එවිට, ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ මුල් පනත අහෝසිවී ප්‍රතිත්‍රස්ත පනත බලාත්මක වේ. විවිධ අහිතකර ප්‍රතිපාදන තිබෙන නමුත්, සාපේක්‍ෂව බැලූ විට ප්‍රතිත්‍රස්ත පනත, ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත තරම් භයානක නැති බව මධ්‍යස්ථව කල්පනා කරන කෙනෙකුට පෙනීයනු ඇත.
ඒ අනුව. වඩා ජනප්‍රිය නොවන මෙන්ම බලවත් විවේචනයන්ට ලක්විය හැකි අදහසක් පැවසුවහොත්, කිව හැක්කේ, අහිතකර විධිවිධාන ඉවත්කොට ප්‍රතිත්‍රස්ත පනත නීතිගත කරගැනීම වඩා උචිත බවයි. නැතිනම් රටේ සදාකාලිකව පවතිනු ඇත්තේ වඩා භයානක ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනතයි.
කොහොම වුණත්. ඉහත අංක 1, 2, 3 අදහස් දරන සියල්ලන්ම ඒ අදහස් දරන්නේ මිනිස් අයිතිවාසිකම් හා නිදහස රැකගැනීමේ යහපත් අරමුණෙනි.
මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතා පසුගිය සතියේ ප්‍රතිත්‍රස්ත පනතට එරෙහිව මාධ්‍යවලට ප්‍රකාශයක් නිකුත් කර තිබිණි. ඔහුගේ ප්‍රකාශය අනුව පෙනීයන්නේ ඔහුද ප්‍රතිත්‍රස්ත පනතට එරෙහි වන නමුත්, ඒ වෙනම මානයකින් බවයි. එනම්, ඔහුට ඇත්තේ ඔහු හැමදාමත් මුල් තැන දුන් මිනිසුන් පෙළන භීෂණය තවදුරටත් එසේම පවත්වාගැනීමේ වුවමනාවකි.
‘ආණ්ඩුවේ මෙම ප්‍රති-ත්‍රස්ත පනත් කෙටුම්පත විරෝධාකල්පික දේශපාලන ක්‍රියාකාරීත්වයට හා මාධ්‍ය නිදහසට අකුල් හෙළීම තුළින් සාමාන්‍ය පුරවැසියන් දඩුකඳේ ගසන අතරම, ත්‍රස්තවාදීන්ට සුවිශේෂ බුරුලක් ලබා දෙන ආකාරයට සකස් කර ඇත..’ ඔහු කියයි. එහෙත්, ඔහුගේ ඇත්ත වුවමනාව මිනිසුන් දඬුකඳේ ගැසීමය. ඒ සඳහා ‘ත්‍රස්තවාදීන්ට බුරුලක් ලබාදෙන’ යනුවෙන් ඔහු හඳුන්වන කාරණා ඉස්මතු කරලීමටය.
ඒ මොනවාද?
‘අපේ දණ්ඩ නීති සංග්‍රහයට අනුව එක් පුද්ගලයෙක් ඝාතනය කළ අයෙකුටත් මරණ දණ්ඩනය හිමි වේ. යෝජිත ප්‍රති-ත්‍රස්ත පනතට අනුව පුද්ගලයන් සිය ගණනක් නැතිනම් දහස් ගණනක් වුවත් ඝාතනය කිරීමේ චෝදනාවකට වරදකරු වන ත්‍රස්තවාදියෙකුට දිය හැකි උපරිම දඬුවම වන්නේ ජීවිතාන්තය දක්වා සිරදඬුවමකි.’ ඔහු කියයි. ඔහු විරුද්ධ වන්න් කුමකටද? ‘ත්‍රස්තවාදීන්ට’ මරණ දඬුවම නොදී, ජීවිතාන්තය දක්වා සිරදඬුවම් දීමටයි. මේ අද ලෝකයේ ශිෂ්ට ප්‍රවණතාවන් ගැන කිසිම සැලකිල්ලක් නැති, මිනිසුන් මැරීමෙන් ප්‍රශ්න විසඳීමේ ක්‍රමය ගුරුකොට ගත් අධිකාරවාදියකුගේ අදහසක් මිස අන් කුමක්ද?
‘යෝජිත ප්‍රති-ත්‍රස්ත පනත යටතේ අත්අඩංගුවට ගනු ලබන ත්‍රස්තවාදී සැකකරුවන්ට ඉතාමත්ම යහපත් ලෙස සැලකීමට පොලීසිය හා සන්නද්ධ හමුදා බැඳි සිටීයැ’යිද ඔහු කියයි. ඉතාම ‘යහපත්’ සැලකීම් ලෙස ඔහු දකින්නේ මොනවාද? ප්‍රතිත්‍රස්ත කෙටුම්පතේ එන, අත්අඩංගුවට ගන්නා සැකකරුවන් පැය 24ක් තුළ ළඟම පොලිස් ස්ථානාධිපතිට භාරදීම, ස්ථානාධිපතිවරයා සැකකරුගේ සිරුරේ තුවාල තිබේදැයි පරීක්ෂාකොට බලා ඔහු අධිකරණ වෛද්‍ය නිලධාරියෙකු වෙත ඉදිරිපත් කිරීම, අත්අඩංගුවට ගැනීම තුළින් සැකකරුගේ මූලික අයිතීන් උල්ලංඝනය වී තිබෙනවාද’යි බැලීම සඳහා අත්අඩංගුවට ගැනීම සිදුවී පැය 24ක් ඇතුළත ඒ බව ශ්‍රී ලංකා මානව හිමිකම් කොමිසම වෙත වාර්තා කිරීම, අත්අඩංගුවට ගන්නා අවස්ථාවේදී නිලධාරීන් තම අනන්‍යතාව ත්‍රස්තවාදී සැකකරුවාට පමණක් නොව, එම අවස්ථාවේදී එතැන සිටින ඔහුගේ පවුලේ අය නැතිනම් මිත්‍රයන්ටත් හෙළිකළ යුතු වීම, සැකකරුවන් පැය 48ක් ඇතුළත මහේස්ත්‍රාත්වරයෙකු වෙත ඉදිරිපත් කළ යුතු වීම, සැකකරුවකු නඩු පැවරීමකින් තොරව රිමාන්ඞ් බාරයේ තබාගත හැකි උපරිම කාලය මාස 06 ක් පමණක් වීම, සැකකරුවන් රඳවා ඇති සියලුම ස්ථාන කලින් දැනුම්දීමකින් තොරව මානව හිමිකම් කොමිසම හා මහේස්ත්‍රාත්වරුන් විසින් පරීක්ෂණයට ලක්කොට ඔවුන්ගේ සියලුම මූලික පහසුකම් සපයා දෙන බවට වගබලාගත යුතු වීම ආදි තවත් කිහිපයකි. මේ විධිවිධානවල වරද කුමක්ද? ත්‍රස්තවාදියකු වේවා, නොවේවා, අත්තනෝමතික ලෙස අත්අඩංගුවට ගැනීම, රඳවා තැබීම, වධහිංසාවලට පාත්‍රකිරීම ආදි අද ශිෂ්ට ලෝකය ප්‍රතික්‍ෂෙප කරන සියලු ක්‍රියාවන්, මහින්ද රාජපක්‍ෂට අනුව, ‘ත්‍රස්තවාදීන්ට යහපත් සැලකීම’කි. මෙවැනි පසුගාමී දේශපාලකයන්ට කිසිදාක රටේ පාලන බලය හිමි නොවිය යුතු බවට මේ භයානක අදහස්ම හේතුවක් කරගත යුතු නැද්ද? ■
