ආචාර්ය චරිත හේරත්
මේ ප්‍රහාරයෙන් පසුව ආණ්ඩුව ගෙදර යා යුතු බව ඔබ කියා තිබුණා. ඒ ප්‍රකාශයේ පදනම මොකක්ද?
මේ ප්‍රහාරය ජාත්‍යන්තර ත්‍රස්තවාදයේ දිගුවක් බව ඇතැම් අය තර්ක කරනවා. අගමැතිවරයා වගේ අයත් ඒ තර්කය පිළි ගන්නවා. මගේ මතය වන්නේ ජාත්‍යන්තර ත්‍රස්තවාදය මේකට සම්බන්ධ වුණායැයි කියලා මේ රටේ ආණ්ඩුව කරන කණ්ඩායමට අත හෝදාගන්න බැරි බව. අයිඑස් සංවිධානය වගකීම බාරගත් බව කියලා ඔවුන්ගේ වගකීමෙන් මිදෙන්න බැහැ. මේකට ජාත්‍යන්තර සම්බන්ධතා තියෙන්න පුළුවන්. මම ඒක ගැන හරියට දන්නේ නැහැ. ඒත් මේ වගේ තත්වයක් රට ඇතුළේ ඇතිවෙන පරිදි රටේ ආරක්ෂාව, මතවාදය, දේශපාලන ඉඩ ආදි ක්ෂේත්‍රවලින් පසුබිම හැදීම ගැන අභ්‍යන්තර වශයෙන් විග්‍රහ කිරීම වැදගත්. ජාත්‍යන්තර කණ්ඩායමකට වුව මෙවැනි ප්‍රහාරයක් මෙහෙයවීම දක්වා පසුබිම හැදුවේ ජනාධිපතිවරයා හා අගමැතිවරයා මූලිකත්වය දරන මේ ආණ්ඩුවයි. ඒ දෙදෙනා මේ ගැන අඩුවැඩි වශයෙන් වගකියන්න ඕනෑ. ඒ නිසායි මම කියන්නේ ඔවුන් ගෙදර යන්න ඕනෑ බව.
ඔබට අනුව මේ ප්‍රහාරයට ආණ්ඩුව වගකිවයුතු ආකාරය විස්තර කළොත්..
සමහරු හිතන්නේ කොයි ආණ්ඩුව හිටියත් මේ මොහොතේ අයි.එස්.අයි.එස්. සංවිධානයේ මෙහෙයවීමෙන් ලංකාවේ ත්‍රස්ත ප්‍රහාරයක් දියත් කිරීමට ඉඩ තිබුණු බවයි. ඒත් මට ඒක පිළිගන්න බෑ. මම කියන්නේ මේ මොහොතේ අයි.එස්. සංවිධානය ලංකාවට ආවා නම්, ඒ ඇයිද කියන එකත් එක්ක මේ ප්‍රශ්නය ගැටගැහිලා තියෙනවා. ඒ වගේම රටේ ජනාධිපතිවරයා හා අගමැතිවරයා 2015 ජනවාරි ඉඳලා මේ දක්වාම නියෝජනය කරන දේශපාලනය ඒ මතවාදය එක්ක ගැටගැහිලා තියෙනවා. ආණ්ඩුවේ කලාප හතරක් තියෙනවා. පළවැනි කලාපය ජනාධිපතිවරයා හා ශ්‍රීලනිපය. දෙවැනි කලාපය තමයි අගමැතිවරයා හා එජාපය. තුන්වැනි පාර්ශ්වය තමයි දෙමළ ජාතික සන්ධානය, මුස්ලිම් කොංග්‍රසය ඇතුළු සුළුජන පක්ෂ. හතරවැනි පාර්ශ්වය තමයි අන්තර්ජාතික සංවිධාන, රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන හා සිවිල් සමාජය නියෝජනය කරන කණ්ඩායම. මේ කණ්ඩායම් හතරම තමයි මේ ආණ්ඩුව අරගෙන යන්නේ. ඒ කණ්ඩායම් හතරම අඩු වැඩි වශයෙන් ත්‍රස්ත ප්‍රහාරයේ දේශපාලනයට වගකියන්න ඕනෑ.
ජාත්‍යන්තරයෙන් ඇවිත් එයාපෝට් එකෙන් බැහැලා, පහරදීමෙන් පස්සේ ආයෙත් ගියා වගෙයි සමහර සිවිල් නායකයන් කියන්නේ. ඒත් එහෙම කියලා අත හෝදා ගන්න බැහැ. ජාත්‍යන්තර ත්‍රස්තවාදයට පහරදෙන්න පුළුවන් තත්වයට මේ රට පත්කිරීම තමයි ප්‍රශ්නය. මේ මොහොතේ වෙන ආණ්ඩුවක් හිටියා නම් ත්‍රස්තවාදී ප්‍රහාරයක් එල්ලවේවි කියලා කියන්න බැහැ. කොටින්ම කීවොත් මේ මොහොතේ අපේ ආණ්ඩුවක් හිටියා නම් ඕක වෙන්නේ නැහැ. ඒක තමයි අපේ තර්කය. අපි රටේ දේශපාලන දිශානතිය ත්‍රස්තවාදයට ප්‍රතිවිරුද්ධ පැත්තකට තමයි එල්ලකරලා තිබුණේ. හැබැයි මේ ආණ්ඩුවේ ධාරා හතරම එක සමානව ජාතික ආරක්ෂාවට දිය යුතු ප්‍රමුඛත්වය අඩු කළා. ජාතික ආරක්ෂාව සම්පූර්ණයෙන්ම යටගැහුවා. ඒ වගේම ඒ කණ්ඩායම් තමන්ගේ මුළු ව්‍යාපෘතියම එල්ල කරගත්තේ මේ රටේ ස්වාධීනත්වය, ජාතික ආරක්ෂාව, ජාතික අභිලාෂය වගේ දේවලට පහරදෙන්න උත්සාහ කළා.
ජාතික ආරක්ෂාව යටගැසූ බව කියන්නේ කුමන කාරණාවක් නිසාද?
අද සමහරු කියනවා බුද්ධි අංශවල නවදෙනයි කූඩුවේ ඉන්නේ, ඒත් දහස් ගණනක් එළියේ වැඩකරන බව. මම අහන්නේ එළියේ ඉන්න අය වැඩකළේ නැත්තේ ඇයිද කියන එක තුළම තමයි ප්‍රශ්නය තියෙන්නේ. නවදෙනෙක් කූඩුවේ ඉන්නකොට අනෙක් හැමෝම බයේ ඉන්නවා කූඩුව ඇතුළට යන්න වේවි කියලා. ඒ නිසා ජාතික ආරක්ෂාව කියන එක ඇත්තටම වැරැද්දක් විදියට තමයි මේ ආණ්ඩුව පෙන්වුවේ. හමුදාව, බුද්ධි අංශ වැරදිකරුවන් විදියට තමයි පෙන්වුවේ. ඒකටම ගැළපෙන විදියට ටී.එන්.ඒ. බරපතළ මැදිහත්වීමක් කළා. ටී.එන්.ඒ. ඡන්ද 16 නැත්නම් මේ ආණ්ඩුවට පවතින්න බෑ. මුස්ලිම් කොංග්‍රසය නැත්නම් පවතින්නත් බැහැ. ඒ පක්ෂවලට අයත් ඡන්ද 26ක් තියෙනවා. ඒවා නැත්නම් මෙතැන ආණ්ඩුවක් නෑ. එතැන සිටින එක් කොටසක් ජාතික ආරක්ෂාවට විරුද්ධයි. අනෙක් කණ්ඩායම අන්තවාදයට යම් ආකාරයේ සහයෝගයක් දැක්වුවා. ඒ අතරේ සිවිල් සමාජය ඉන්නවා. මේ අයට 2015 ජනවාරිවරු කියලයි මම කියන්නේ. මේ ජනවාරිවරු අතරේ මුළු ජීවිත කාලයටම වැදගත් වැඩක් කියලා සුරුට්ටු කඩයක්වත් පාලනය නොකරපු අය ඉන්නවා. එවැනි අය රට පාලනය ගැන උපදෙස් දෙන්න පටන්ගත්තා. අඩුපාඩු තියෙන මේ ආණ්ඩුව පරද්දන්නේ නැතිව ත්‍රස්තවාදය පරාජය කරන්න බැහැ.
කෙසේ වෙතත් මෙතැන තිබෙන්නේ බුද්ධි අංශවල දුර්වලතාවක් නොවෙයි. බුද්ධි අංශ වාර්තාවක් තිබියදී ආරක්ෂක අංශ ක්‍රියාත්මක නොවීමේ ප්‍රශ්නයක් තියෙනවා නේද?
ලංකාවේ බුද්ධි අංශවලින් වාර්තාවක් තිබුණේ නැහැ. සමහරු දන්නේ නැහැ රාජ්‍ය පාලනයේදී විදේශ බුද්ධි අංශ විවිධ විදියේ යෝජනා එවන බව. ඒක නැවත වතාවක් තහවුරු කරගන්නේ රාජ්‍ය බුද්ධි අංශවලින්. මෙතැනත් තියෙන්නේ ඉන්දීය බුද්ධි අංශවලින් එවපු වාර්තාවක්. ඒක එහෙමම ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශ ලේකම්ට හා පොලීසියට ඉදිරිපත් කරලා තියෙනවා. ඉන්දියානු බුද්ධි අංශ වාර්තාව මත පමණක් පදනම් වෙන්න නම් ලංකාවට බුද්ධි අංශ අවශ්‍ය නෑ, ලංකාව මීට වඩා ලොකු යුද්ධයක් කළේ ලංකාවේ බුද්ධි අංශ ගැන විශ්වාස කරලයි. බුද්ධි අංශවලින් තමයි දත්ත සම්බන්ධ කටයුතු කළේ. විදේශ බුද්ධි අංශ වාර්තාවවත් ක්‍රියාත්මක නොකළේ ඇයිද කියන එක ප්‍රශ්නයක් තමයි. ජනාධිපතිවරයා හා අගමැතිවරයා මේ වෙලාවේ පොලිස්පතිවරයා හා ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශ ලේකම් පසුපස යන එකත් විකාරයක්. ඒ නිලධාරීන් දෙදෙනාත් සම්පූර්ණ පළල් අර්බුදයේම කොටස් දෙකක් පමණයි. අර්බුදය ඒ දෙදෙනා නෙවෙයි.
ඒත් අද මේ සංවිධානවල ක්‍රියාකාරීත්වය ගැනත් බුද්ධි අංශවලින් ප්‍රමාණවත් තොරතුරු දුන් බව
ඇතැම් කණ්ඩායම් කියනවා නේද?
තවුහිද් ජමාත් සංවිධානය මඩකලපුවේ සොල්දාදුවෙක්ව මරනවා. ඒ ගැන බුද්ධි තොරතුරු තියෙන්නට ඇති. ඒත් ඒක පසුපස පැන්නුවේ නැහැ. මාවනැල්ලේ බුදුපිළිම කැඩුවා. ඉන්පස්සේ ඒක ගැන රජයට සාක්ෂි දුන්නු තරුණයෙක්ට වෙඩි තැබුවා. ඉන්පස්සේ වනාතවිල්ලුවේ පුපුරන ද්‍රව්‍ය සහිත පුහුණු කඳවුරක් අහුවුණා. ඒවා ගැනත් තොරතුරු තියෙන්න ඇති. ඒත් ඒ කිසිවක් ගැන පියවර ගත්තේ නැහැ. ඒවා ගැන කිසිවක් නොකරපු රජය අද ඉදිරියට ඇවිල්ලා ඒකම යළි යළිත් කියනවා. මේක මොන විකාරයක්ද. මේ සිදුවීම් ජාලය පසුපස බුද්ධි අංශ යන්නට ඇති. ඒත් ඔවුන්ට කරන්න පුළුවන් සීමාවක් තියෙනවා. අද මේ රජයේ කිසි කෙනෙක් කිසිම දෙයක් ගැන වගකියන්නේ නැහැ. එදිනෙදා වැඬේ කරගෙන සන්තෝසෙන් ඉන්නවා. ක්ලබ් යන අය ක්ලබ් යනවා, රට යන අය රට යනවා, පිටරට කෝවිල් යන අය ඒවාට යනවා. එයාලා එයාලාගේ වැඩ කරගෙන සතුටින් ඉන්නවා. එච්චරයි.
රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව සමයේ ආරම්භ වී, මේ ආණ්ඩුව කාලයේදී වර්ධනය වුණ ඉස්ලාම් විරෝධී බෞද්ධ අන්තවාදය හා එයට ප්‍රතිවිරුද්ධ ඉස්ලාම් අන්තවාදය නැවැත්වීමට ආණ්ඩු අසමත්වීමත් මේ ප්‍රහාරයට හේතුවක් නේද?
යහපාලන සිවිල් සමාජයේ අය 2015දී කිව්වා හිටපු ආණ්ඩුව බොදුබල සේනාව හැදූ බව. යහපාලන සිවිල් සමාජය කීවේ ඒක. එතකොට ඔබේ පුවත්පතේ කණ්ඩායමත් කීවේ අපේ ආණ්ඩුව බොදුබල සේනාව හදපු බව. දැන් 2019 දී කියනවා අපේ ආණ්ඩුව හැදුවේ බොදුබල සේනාව නෙවෙයි, තවුහිද් ජමාත් සංවිධානය කියලා. මේක මොන පිස්සුවක්ද. අද සිවිල් සමාජය කියාගෙන බස් සංගම් නියෝජිතයොයි, මේ ලෝකේ දෙයක් දන්නේ නැති පුද්ගලයනුයි කැමරා ඉදිරියට ඇවිත් කතාකරද්දී උදේ කියපු දේට ප්‍රතිවිරුද්ධ දේ හවස කියනවා. එදා බොදුබල සේනාව හදපු බව කී අය අද ඇවිත් ඒ බෝඞ් ලෑල්ල ඉස්සරහාම ඉඳගෙන කියනවා තවුහිද් ජමාත් හැදුවේ අපේ ආණ්ඩුව බව. මට අපේ ආණ්ඩුව වැරදි කරපු බවට විවේචන තියෙනවා. ඒ විවේචන අභ්‍යන්තරිකවත්, බාහිරවත් අපි කරලා තියෙනවා. ඒත් මේ සිවිල් සමාජය 2015 සිට මේ දක්වාම රඟදැක්වූ නාටකයේ එක් අවසන් ප්‍රතිඵලයක් තමයි මේ නාටකය. මෙයාලා රාජ්‍ය පාලනය ගැන ගැඹුරින් දන්නේ නැහැ. ඔවුන් කියන දේවල් කරන්න ගිහිල්ලා රනිල්, මෛත්‍රී දෙපළත් විනාශ වෙලා තියෙනවා. මේ රටේ ජාතික ආරක්ෂාව, ජාතික අභිලාෂය විහිළුවටත්, අපහාසයටත්, පහරදීමටත් ලක් කරලා රාජ්‍යය හිරිවට්ටලා තියපු එකේ විපාකයක් තමයි මේක.
රාජ්‍ය ආරක්ෂාව තහවුරු කිරීමට මේ ආණ්ඩුව අසමත් වූ බව පැහැදිලියි. ඒත් රාජ්‍ය ආරක්ෂාවටත් එහා ගිහින්, රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව සමයේ පටන්ම පැවති ජනවාර්ගික පීඩනය අවසාන නොවීමත් මේ ප්‍රහාරයට පසුබිම හැදුවා නේද?
ලංකාවේ 1948 ඉඳලාම ජනවාර්ගික පීඩනයක් තිබුණා. පසු යටත්විජිත ශ්‍රී ලාංකික රාජ්‍යය ගොඩනඟාගැනීමේ අභියෝගයට හැම ආණ්ඩුවක්ම මුහුණදුන්නා. ඒත් අපි ඒ ප්‍රශ්නයේ ත්‍රස්ත මැදිහත්වීම් නවත්වලා තමයි ආණ්ඩුව බාරදුන්නේ. පටු යටත්විජිත රාජ්‍ය ව්‍යුහය නිර්මාණය කිරීමේ කටයුත්ත 2015දීත් සම්පූර්ණ වෙලා තිබුණු නැති බව ඇත්ත. ඒත් ඒ ප්‍රශ්නයේ බරපතළම කොටසක් අපි අවසන් කළා. දකුණේ සිංහල සමාජයෙන් ආ ත්‍රස්ත බලපෑම ප්‍රේමදාස මහත්තයා නැවැත්වුවා. උතුරෙන් ආපු ත්‍රස්ත බලපෑම මහින්ද රාජපක්ෂ නැවැත්වුවා. මේ රටේ ජනවර්ග අතර තෙරපුමක් තියෙන බව කවුරුත් පිළි ගන්නවා. ඒත් මහජාතියට අපහාස කරලා, හාමුදුරුවරුන්ව හිරේ දාලා ඒක විසඳන්න බෑ. ප්‍රධාන ජනවර්ගයත් එක්ක එකතුවෙලා විතරයි ඒක විසඳන්න පුළුවන්. ඒත් මේ කණ්ඩායම කරන්නේ ප්‍රධාන ජනවර්ගය සතුරා ලෙස චිත්‍රණය කිරීම. එහෙම කරලා මේ ප්‍රශ්නය නිමා කරන්න බැහැ. ප්‍රධාන ජනවර්ගයත් එක්ක එකතුවෙලා තමයි ඒක කරන්න පුළුවන්.
එවැනි පසුබිමක අද රාජපක්ෂලාගේ ආණ්ඩුවක් හිටියත් ජනවාර්ගික පීඩනය අවසන් කොට, මෙවැනි ප්‍රහාරයකට පසුබිම නොහැදී තිබේයැයි සහතිකයක් දිය හැකිද?
මම කීවා වගේ නිදහසින් පසු ලංකා ඉතිහාසයේදීම මේ ක්‍රියාවලිය කරන්න බැරිවුණා. ඒක දීර්ඝකාලීන ක්‍රියාවලියක්. මහින්ද රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව බලයට ආවේ ත්‍රස්තවාදය පරාජය කිරීමේ අංක එකේ සටන්පාඨය එක්ක. ඒ කටයුත්ත කළා. ඉන්පස්සේ තිබුණේ උතුරේ භෞතික සංවර්ධනය. ඒ කටයුත්තත් කළා. ඉන්පසුව කළ යුතුව තිබුණේ සාමාන්‍ය ජනතාවගේ ඉඩකඩම් නිදහස් කිරීමේ කටයුතු අවසන් කිරීම. කෙසේ වෙතත් උතුර හා දකුණ අතර තිබුණු වෙළඳපොල දුරස්ථභාවය නැතිකළා. වෙළඳපොල තුළින් මේ ප්‍රශ්නය අවසාන කරයි කියන උපකල්පනය ඒ ආණ්ඩුවේ ක්‍රියාවලිය තුළ තිබුණා. වෙළඳපොලෙන් සියලු ප්‍රශ්න නිෂ්ක්‍රිය නොවෙන බව ඇත්ත. ඊට අමතරව තිබුණු වැඩපිළිවෙළවල අඩුපාඩු තිබුණු බව ඇත්ත. ඒ අනුව ඒ ආණ්ඩුව මෙතෙක් හිටියත් ජනවර්ග අතර පීඩනය එලෙසම පැවතියායැයි උපකල්පනය කරමු. එහෙත් ත්‍රස්තවාදී ක්‍රියාවක් නැවත සිදු නොවෙන තැනට ආරක්ෂාව තහවුරු කරන්න ඒ ආණ්ඩුවට පුළුවන්කම තිබුණා. ■
