පසුගිය සතියේ විකාශය වූ ඇමති රිෂාඞ් බදියුදීන් සහභාගිවූ ‘සලකුණ’ වැඩසටහන, නැවත වරක් හිරු ටෙලිවිෂන් නාලිකාවේ අජූත මාධ්‍ය භාවිතාව සමාජය ඉදිරියේ පෙන්වීය. ‘පැත්ත ගියත් ඇත්ත කියන හිරු’ නමින් තමන් කවදාවත් නොකරන දෙයක් ආදර්ශ පාඨය හැටියට තබාගෙන සිටින හිරු, අවස්ථාව ලද හැම මොහොතේම ‘ඇත්තේ තමන්ගේ පැත්ත’ පමණක් පෙන්වන, තමන්ට එරෙහි පැත්ත නොපෙන්වන, නැතිනම් සම්පූර්ණයෙන් විකෘති කර පෙන්වන, අධම මාධ්‍ය සම්ප්‍රදායක් පවත්වාගෙන යන්නකි.
මුස්ලිම් ජාතිකයකු නි්සා හරිහැටි සිංහල භාෂාව භාවිත කරන්නටත් නොහැකි රිෂාඞ් බදියුදීන් එදා සහභාගි වුණු වැඩසටහනේ දී ප්‍රශ්න විචාළ හිරු මාධ්‍ය සාමාජිකයන් තිදෙනා හැසිරුණේ, සුනඛ රැලක හිමිකාරයකු විසින් කාලයක් තිස්සේ කූඩුවක දමා හෝ තැනෙක බැඳ තබා කුසගින්නේ තබා, මිනිසුන් වෙත බුරාගෙනක කඩා පැන මිනිස් මාංශ අනුභව කරන්නට පුරුදු පුහුණු කළ තිදෙනකු මෙන්ය. එය කිසිසේත් ජනමාධ්‍ය හැසිරීමක් නොවේ.
මාධ්‍ය යනු කැලෑ උසාවියක් නොවේ. තමන්ගේ වැඩසටහනකට කිසියම් අමුත්තකු කැඳවූ විට, ඒ අමුත්තාගේ ආත්ම ගෞරවය සිඳ බිඳ ලන ප්‍රශ්න අසමින් බුරාගෙන පැනීම ජනමාධ්‍ය කලාවේ ලක්‍ෂණයක් නොවේ. එය ජඩමාධ්‍ය කලාවේ කැත පුරුද්දකි. මාධ්‍යකරුවා ඉදිරියට එන අමුත්තා, සමහර විට මාධ්‍යකරුවා ප්‍රකෝප කරවන පිළිතුරු ලබාදිය හැකිය. මාධ්‍යකරුවන්ගේ භාවිතය පෙරලා ප්‍රශ්න කළ හැකිය. මාධ්‍ය ආයතනයේ භාවිතාව පෙරලා ප්‍රශ්න කළ හැකිය. ඒ අයිතිය අමුත්තාට තිබේ. එහෙත් එවැනි අවස්ථාවක තමන්ගේ මාධ්‍ය ආරක්‍ෂාව වෙනුවෙන් අමුත්තා වෙත බුරාගෙන පනින සුනඛයකු ලෙස හැසිරෙන්නට මාධ්‍යකරුවන්ට අයිතියක් තිබේද? ලෝකයේ දියුණු ජනමාධ්‍ය සම්ප්‍රදායන් පවතින රටවල තමන් ඉදිරියේ සිටින අමුත්තා බෙහෙවින් ප්‍රකෝපකාරී ලෙස හැසිරුණත්, ජනමාධ්‍යකරුවන් මේ ආකාරයෙන් පහත් ලෙස හැසිරෙන අවස්ථා දැක තිබේද? අමුත්තා කෝපයෙන් කතාකරන විට ඔහුගේ කෝපයටත් වඩා ඉහළින් ඊට ප්‍රතිචාර දක්වන්නට ජනමාධ්‍යකරුවාට හැකිද?
ලංකාවේ දැන් මාධ්‍ය නිදහස තිබේ. හිරු ආදරයෙන් බැඳී සිටි 2015ට පෙර කාලයේ රජයේ ඇමතිවරයකු ගෙන්වා මේ විදියට ප්‍රශ්න කෙළේ නම්, ඊට පසු දින ඒ එකුදු මාධ්‍යකරුවකුවත් සේවයට වාර්තා නොකරනු ඇත. එහෙත් අභාග්‍යය නම්, ඒ මාධ්‍ය නිදහස ප්‍රයෝජනවත්ව යොදාගන්නට හැකි වෘත්තීය ජනමාධ්‍යවේදීන් අපට නැතිවීමය. හිරු සලකුණ වැඩසටහන (මෙවර පමණක් නොවේ) දිගින් දිගටම පෙන්වන්නේ මාධ්‍යවේදී ප්‍රතිරූපකයන් මිස ජනමාධ්‍යවේදීන් හිරු තුළ නැති බවයි. මේ සියල්ලන්ටම ප්‍රවෘත්ති අමාත්‍යාංශයේ ජනමාධ්‍යවේදී හැඳුනුම්පත තිබෙනවා වන්නට පුළුවන එහෙත්, ඔවුහු ජනමාධ්‍යවේදීහු නොවෙති. සමහර විට මේ තරම් පහත් ‘සුනඛ හැසිරීමක්’ හිරු මාධ්‍ය ජාලයේ අයිතිකරුද තම මාධ්‍යකරුවන්ගෙන් බලාපොරොත්තු නොවනවා වන්නට ඇත. නමට හෝ අඩු ම මාධ්‍ය සදාචාරයක් පවත්වා ගැනීම ඔහුගේ වුවමනාව වන්නට ඇත. එහෙත් මෙවැනි ‘සුනඛ වත’ම පරිචය කරගත් මාධ්‍යකරුවන් හැසිරෙන්නේ, ‘අයිතිකාරයාට වුවමනා මෙවැනි විදියක්ය, ඔහු සතුටු කිරීමට අප මෙසේ හැසිරිය යුතුය’ යන සිතුවිල්ල හිසේ දරාගෙනය. එවැනි අය, ටයිකෝට් දාගෙන හිටියත්, කොණ්ඩය ජෙල් ගා සීරුවට පීරා සිටියත්, ජනාධිපති සමග රට ගියා ආවා වුණත්, සාද සාජ්ජවල මාධ්‍යකරුවන් හැටියට මවාගත් පෙනුමෙන් හිටියත්, ජනමාධ්‍යකරුවාගේ අසුනේ හිඳගත් විට, ඔවුන් කරන්නේ ජනමාධ්‍යකරුවකුගේ වැඩක් නොවේ. අඩු ගණනේ මිනිසකු ලෙස හැසිරීමක් වත් නොවේ. වෙන මොකක් හරි දෙයකි. අපේ කාලයේ අභියෝගය වන්නේ මෙවැන්නන්ගෙන් ජනමාධ්‍ය වෘත්තිය බේරාගැනීමය.■
■ තිවංක සපරමාදු
