සිරිල් ගාමිණී ප්‍රනාන්දු පියනම
ශ්‍රී ලංකා කතෝලික සභාව
පාස්කු ඉරිදා ප්‍රහාරයට කතෝලික ප්‍රජාව වෛරයෙන් හා හිංසනයෙන් ප්‍රතිචාර නොදැක්වීම බොහෝ දෙනෙකුගේ ඇගයීමට ලක්වුණා. විශේෂයෙන්ම වෛරී ප්‍රතිචාර නිතර දකින්න ලැබුණු සමාජයකට එය මහත් අස්වැසිල්ලක්ව තිබුණා..
මම හිතන්නේ ඒක ලොකු වෙනසක් වගේම මේ වෙලාවේ ඒක ලොකු ප්‍රයෝජනයවත් දෙයක් බවට පත්වෙනවා. මේ වෙලාවේ සමහරවිට ප්‍රහාරය එල්ලකළ අයගේ යටිහිතේ තියෙන්නට ඇති හිංසනකාරී ප්‍රතිචාරයක් ලැබේවි කියලා අදහසක්. කලබල ඇතිවෙලා වර්ගවාදී ගැටුමක් ඇතිවේවි කියලා ඔවුන් අනුමාන කරන්න ඇති. මේ ප්‍රහාරයට වඩා ලොකු අවධානයක් ඒ ප්‍රතිචාරය දෙසට යොමුවෙන්න ඉඩ තිබුණා. ඒ නිසා මම හිතන්නේ ඒ පැත්තෙන් ගත්තාම කතෝලික ජනතාවගේ ඉවසීම, ඔවුන් ඒ වෙලාවේ දක්වපු සංවර හැසිරීම ඉතාමත් වැදගත්. මුල සිටම අපි ජනතාව පෙළගැස්වුවේ වෛරයට එරෙහිවයි. පිළිගැනීම අපේ පාඨය නොවන බව කියමින් අපි ජනතාවට උපදෙස්. අපේ දහමේ තිබෙන මූලිකම සිද්ධාන්තය තමයි සතුරාට ප්‍රේම කරන්න කියන එක. ඒක මත ඒ අයව පෙළගස්වන්න පුලුවන් වුණා. කතෝලික ආගමික නායකයන්ගේ හඬට ජනතාව ඇහුම්කන් දුන්නා. ඒක මේ වෙලාවේ හැටියට හරිම වැදගත්.
‘සැබෑ නායකයන්‘ කියන්නේ මේ වෙද්දී මුළු ලෝකයේම දුර්වල මනුෂ්‍ය කොට්ඨාශයක්. මැල්කම් රංජිත් කාදිනල් හිමිනම සැබෑ නායකයෙකු ලෙස කටයුතු කළ බව බොහෝ දෙනෙක් පෙන්වනවා..
ඒක ඉතාම වැදගත්. කාදිනල් හිමිපාණන් මෙතැනදී දක්වපු ප්‍රතිචාරය ලෝකයේම ප්‍රශංසාවට ලක්වුණා. උන්වහන්සේ ඉවසීමෙන් යුතුව ජනතාව හැසිරවුවා. හැඟීම්වලට ඉඩ නොදී ඉතාමත්ම ඉවසීමෙන් සැබෑ නායකයෙක් ලෙස කටයුතු කළා. මෙවැනි අවිනිශ්චිත වෙලාවක මිනිස්සු අතිශය වේදනාවෙන් සිටියදී අනිවාර්යයෙන්ම කේන්තියක් මිනිස් සිත්වල ඇතිවෙනවා. එවැනි මොහොතක නායකයෙකු මිනිස්සුන්ව තැන්පත් කරලා, සන්සුන් කරලා, කළ යුතු දේ හරියට කරන්නට වාතාවරණය සකස් කිරීම යහපත් කාරණයක්. බෞද්ධ නායකයන්, ජනතාව තුළත් ඒ ලක්ෂණ මම දුටුවා. අතිබහුතරය මිනිස්සුන්ව සන්සුන්ව තියාගන්නට උත්සාහ කළා. මධ්‍යස්ථ මුස්ලිම් ආගමික නායකයන් මේ වෙලාවේ තමන්ගේ ප්‍රජාවට මෙය මුස්ලිම් ජනතාවගේ ප්‍රශ්ණයක් නොවන බව පැහැදිළි කරලා දෙන්න උත්සාහ කළ බව දැක්කා.
ආගමික නායකයෙක් ලෙස, ආගමික අන්තවාදය මුල් කරගත් ත්‍රස්තවාදය දකින්නේ කෙසේද?
ඕනෑම ආගමක අන්තවාදී කොටස් ඉන්නවා. කතෝලික ආගමේත් අන්තවාදීන් ඉන්නවා. ආගම්වලට අයත් ශුද්ධ වූ ග්‍රන්ථවල තියෙන අකුරෙන් අකුර අර්ථකතනය කරන්නට උත්සාහ කරන මූලධර්මවාදී කණ්ඩායම් ඉන්නවා. ඒත් ආගමික මූලධර්මවාදය හා ප්‍රචණ්ඩකාරී ආගමික මූලධර්මවාදය කියන්නේ දෙකක්. ආගමික සිද්ධාන්ත මත වාද විවාද කරගැනීම වෙනම කාරණයක්. ඒවා චින්තනය පිළිබඳ ගැටුම්. ආගමික අර්ථකතන පිළිබඳ ගැටුම්. ඒත් එතැනින් එහා ගොස් තම මතය පිළිනොගන්නා අයට පහරදෙන්න උත්සාහ කිරීම කියන්නේ ඊට වඩා හාත්පසින් වෙනස් අන්තවාදයක්. මෙතැන තියෙන්නේ ඒ අන්තවාදය. අප හැර වෙන කවුරුවත් ඉන්න බැරි බව කියන්නේ ආගමික අන්තවාදයකට වඩා ත්‍රස්තවාදයක්.
ආගමික ඉගැන්වීම් සියල්ලම පාහේ ශතවර්ශ ගණනාවක් පැරණියි. වෙනස් සමාජ තත්වයන් යටතේ බිහිවී, ලෝක ඉතිහාසය පුරා ගලාගෙන ආ මේ ඉගැන්වීම් නූතනයට ගැලපෙන පරිදි අර්ථකතනය කරගැනීමේ අවශ්‍යතාවයක් තියෙනවා නේද?
ආගමික ශාස්තෘවරුන්ගේ ඉගැන්වීම් හෝ අපට තිබෙන ශුද්ධ වූ ග්‍රන්ථවල කියන දේවල් අපි අවබෝධ කරගන්න ඕනෑ ඒක ලියාපු කාලය, පසුබිම, අවස්ථාවන් තේරුම් අරගෙන. බයිබලය විශ්ලේෂණය කරනවා කියන්නේ ඒකේ මුල් භාෂාවට ගිහින්, ඒක ලියැවුණු කාල පරිච්ඡේදයට ගිහින් කරන දෙයක්. ඒ විතරක් නෙවෙයි සමකාලීන දේශපාලනය, සංස්කෘතිය, ආර්ථිකය ආදී සියලු දේවල් සැලකිල්ලට ලක් කළ යුතුයි. අවධානය යොමු කළ යුත්තේ සිද්ධාන්ත වලට. ගැඹුරු විශ්ලේෂණයන්ට ගිහින් තමයි ඕනෑම ආගමික ග්‍රන්ථයක් අවබෝධ කරගත යුත්තේ. කෑල්ලක් විතරක් අර්ථකතනය කරන්න ගියාම ප්‍රශ්න ඇතිවෙනවා. එදා අහවල් කාරණය කීවේ අහවල් සමාජ වාතාවරණය යටතේ බවත්, අද එබඳු වාතාවරණයක් නැතිනම් එය අදට ගැලපෙන අන්දමෙන් අර්ථකතනය කරගත යුතු බවත් පැහැදිළි කාරණයක්. ඕනෑම ආගමක නායකයන්ගේ වගකීමක් තමයි සමකාලයට ගැලපෙන පරිදි, ආගමේ මූලික වටිනාකම් නැති නොවන පරිදි ආගමික ඉගැන්වීම් අර්ථකතනය කිරීම.
විද්‍යාව වගේ නව දැනුම් පද්ධතීන් වලින් සමහර ආගමික ඉගැන්වීම් ප්‍රශ්න කිරීම්වලට ලක්වෙනවා. එකල සිටි සාමාන්‍ය ජනතාවට සාක්ෂරතාවයක්, විද්‍යාත්මක දැනුමක්, අධ්‍යාපනයක් නොතිබුණු නිසා ඔවුන්ට අවබෝධ වීමේ පහසුව වෙනුවෙන් නිර්මාණය වූ ආගමික ඉගැන්වීම් අද උගත් සමාජයක් එලෙසම පිළිගැනීමෙන් විකෘති තත්වයක් බිහිවිය හැකියි…
ඒ ගැන වගකීම තියෙන්නේ ආගමික නායකයන්ට. මොන විදියේ අර්ථකතන ඉදිරිපත් කළත් මනුෂ්‍යත්වයට, සාමයට, මනුෂ්‍ය ජීවිතයට, අයිතිවාසිකම්වලට එරෙහිව යන දෙයක් නොවිය යුතුයි. අනෙක් අතට ඕනෑ විග්‍රහයක් ආගමේ මූලික සිද්ධාන්තවලට පිටින් යන්න බැහැ. උදාහරණයක් ලෙස ප්‍රේමය, කරුණාව, සමාව දීම වගේ කාරණා තමයි ක්‍රිස්තියානි ධර්මයේ මූලධර්ම. බයිබලයේ තියෙන කිසිම දෙයක් ඊට එරෙහිව යන්න විදියක් නෑ. බයිබලයේ කිසි පාඨයක් අපට අර්ථදක්වන්න බෑ. මම හිතන්නේ කුරාණයේත් තිබෙන්නේ ඒ වගේ මූලික සිද්ධාන්ත. බුදුදහමේත් මූලික සිද්ධාන්තයක් තමයි මෛත්‍රීය කියන්නේ. ඉතින්, කිසිම ධර්ම පදයක් ඊට පිටින් අර්ථකතනය කරන්නේ නැහැ. එහෙම අර්ථකතනය කරනවානම් ඒක මූලධර්මවාදයක්. එය ප්‍රචණ්ඩත්වය දක්වා වර්ධනය වෙනවානම්, ඒක ත්‍රස්තවාදයක්.
ලංකාවේත්, ලෝකය පුරාමත් ආගම හා ජනවර්ග මුල් කරගත් දේශපාලන පක්ෂ පවතිනවා. ලංකාවේ කතෝලික භක්තිතයන් වෙනම දේශපාලන කොට්ඨාශයක් විදියට සංවිධානය වී සිටි පිරිසක් නොවෙයි. පාස්කු ඉරිදා ප්‍රහාරවලින් පසුව එවැනි දේශපාලන සංවිධානගතවීමක් වීමේ ඉඩක් තියෙනවාද?
මම හිතන්නේ නැහැ. මොකද ආගම පදනම් කරගත්තු දේශපාලනයේ යෙදීමට කතෝලික සභාව විරුද්ධයි. ආගම පදනම් කරගත් දේශපාලන පක්ෂ බිහිකිරීම කතෝලික සභාවේ ප්‍රතිපත්තිය නොවෙයි. ඒ දවස්වලත් මෙවැනි ප්‍රශ්නයක් ඇවිදින්, ක්‍රිස්තියානි පක්ෂයක් ගොඩනැඟිය යුතු බවට අදහස් මතුවුණා. ඒ මොහොතේදී කතෝලික සභාව සිටි ස්ථාවරය තමයි ආගම පදනම් කරගත් දේශපාලන පක්ෂ බිහි නොවිය යුතු බවට. දේශපාලනයේ යෙදෙන්න කැමති අයට පක්ෂ ඕනෑ තරම් තියෙනවා. තමන් ගරු කරන ප්‍රතිපත්ති යටතේ තිබෙන දේශපාලන පක්ෂයත් එක්ක ඕනෑ කතෝලිකයෙකුට වැඩ කරන්න පුලුවන්. ආගම කියන්නේ වෙනම දෙයක්. අපි ස්වාධීනව හා වෙනම ඉන්නවා. එසේ ඉන්න නිසා තමයි ඕනෑම රජයකට කෙළින් කතාකිරීමේ හැකියාවක් අපට තියෙන්නේ. කතෝලික ජනතාව දේශපාලනිකව සංවිධානය වීමේ ඉඩක් මේ සිදුවීමෙන් නිර්මාණය වෙලා නැහැ.
තමන්ගේ උත්තරීතර හා ශ්‍රේෂ්ඨ ජාතිය විනාශ කරන්නට අනෙකුත් ජාතීන් උත්සාහ කරන බව සිතමින්, සැකය මුසු ස්වෝත්තමවාදී ඉගැන්වීම් විවිධ ජනවර්ගවලට අදාලව අප දැක තිබෙනවා. කතෝලික ජනතාව තුළ එවැනි ස්වෝත්තමවාදී හැඟීම් අවදි කරන්නට මේ ප්‍රහාරය හේතුවේවිද?
මම හිතන්නේ එහෙම අදහසක් මතුවීමේ ඉඩක් මම දකින්නේ නැහැ. අපි නායකයන් හැටියට කිසිම තැනක ඒ බව කතාකරලා නැහැ. අපි එහෙම හිතලාත් නැහැ. අපේ ජනතාව ඒ වගේ පටු විදියකට මේක තේරුම් ගන්නා එකක් නැහැ. අපේ පදනම වන්නේ ජේසුස් ක්‍රිස්තුස් වහන්සේ ඉගැන්වූ ධර්මය. නායකයා සේවකයා විය යුතුය යන සංකල්පය ඒ ධර්මයේ මූලිකම ලක්ෂණයක්. නායකත්වය උන්වහන්සේ දුන්නත්, ප්‍රචණ්ඩත්වය අතට ගැනීමක් හෝ තමන් ශේෂ්ඨයි කියලා කීවේ නැහැ. උන්වහන්සේ පහත් තැනට වැටුණා, දුක්වින්දා, මරණයට පත්වුණා. ඒ පීඩාව හා වේදනාව තුළින් තමයි උන්වහන්සේ ශේෂ්ඨ වුණේ. ඒ නිසා අනෙකුත් මනුෂ්‍යයන්ට වඩා තමන් ශේෂ්ඨ බව කතෝලික ජනතාව හිතුවේ නැහැ.
ශ්‍රී ලාංකික කතෝලිකයන් මේ ප්‍රහාරයේ ඍජු වින්දිතයන් බවට පත්වුණා. ශ්‍රී ලාංකික මුස්ලිම් ප්‍රජාවත් මේ ප්‍රහාරයේ වින්දිතයන් ලෙස සැලකිය හැකියි. මුස්ලිම් ප්‍රජාව ගැන තිබෙන අදහස මොකක්ද?
මේ වෙලාවේ ඉස්ලාම් ආගමික නායකයන් කළ යුතු දේ තමයි මේ ත්‍රස්තවාදය හා මුස්ලිම් ප්‍රජාව වෙන් කරගන්නා එක. මුස්ලිම් ප්‍රජාව මේ ක්‍රියාවන් සමඟ නැති බව ඔප්පු කරලා පෙන්වන්න ඕනෑ. ඒ සඳහා අදහස් දැක්වීම්වලින් එහා ගිය ක්‍රියාකාරීත්වයකට යා යුතුයි. තම සමාජයෙන් ත්‍රස්තවාදීන්ව වෙන් කළ යුතුයි. මුස්ලිම් ප්‍රජාව හිතන්නේ එහෙම නොවන බව අපි හිතනවා. ඒ කියන්නේ දැනට තියෙන තත්වයේ හැටියට ඔවුන් ආරක්ෂක වැඩපිළිවෙලට ඔවුන්ගේ සම්පූර්ණ සහයෝගය දෙන්න ඕනෑ. එතකොට ඔවුන් මෙයට සම්බන්ධ නැති බව පැහැදිළිව පෙනෙනවා. ඒ වාගේම මුස්ලිම් ප්‍රජාව අනෙකුත් ජනවර්ග සමඟ මීට වඩා සමීපයෙන් ආශ්‍රය කරන්නට ඕනෑ. ඔවුන්ගේ ආගම එක කාරණයක්. එහෙත් ඔවුන් මේ රටේ පුරවැසියන්. ජාතිය හා ආගම එකම දෙයක් නෙවෙයි. ශ්‍රී ලාංකික මුස්ලිම්වරුන් මුස්ලිම් ජාතියක්ය කියන එකෙන් ඈත්වෙලා ශ්‍රී ලාංකික ජාතියට අයත් ඉස්ලාම් ආගමික කොට්ඨාශයක් විදියට කටයුතු කළානම් වඩා යහපත් තත්වයක් ඇතිවේවි. ලංකාවේ කතෝලික ප්‍රජාව අනෙකුත් ජනවර්ගවලින් පෞද්ගලික ආගමික විශ්වාස මත පමණයි වෙනස් වෙන්නේ. නැතිනම් සිංහල කතාකරන අය සිංහල සංස්කෘතියේත්, දෙමළ කතාකරන අය දෙමළ සංස්කෘතියේත් මිශ්‍ර වෙලා තමයි ජීවත්වෙන්නේ. කතෝලික ජාතියක් විදියට සංවිධානය වෙලා නැහැ. ඉස්ලාම් ආගම අදහස උදවියත් එහෙම වෙනවානම් තමයි හොඳ. ■
