රටේ ආරක්‍ෂක අංශයේ සිටි ප්‍රධාන ලේකම්වරයෙක් වරෙක, ‘අහවල් නීතිඥයා ඕනෑවට වඩා වැඩියි. බැරිද කාව හරි දාලා බෝම්බයක් ගහලා මිනිහාව බයකරලා කට නවත්වන්න’ කියා එවකට ආරක්‍ෂක හමුදාවක ඉහළම නිලධාරියකුගෙන් විමසුවේය. ඒ හමුදා නිලධාරියා එක්වණම එය කිරීම ප්‍රතික්‍ෂෙප කෙළේය. එහෙත්, දින කිහිපයක් තුළ ඒ සුප්‍රකට මානව හිමිකම් පිළිබඳ නීතිඥවරයාගේ නිවෙසට බෝම්බ ප්‍රහාරයක් එල්ල විය.
අප්‍රේල් 21 වැනිදා, පාස්කු ඉරිදා මුලින්ම ප්‍රහාරයට ලක්වුණේ අගනුවර පිහිටි හෝටල් තුන සහ කොළඹ, මීගමුව හා මඩකළපුව පල්ලි තුනය. ඒ ස්ථාන තුනට එල්ල වුණු ප්‍රහාරයෙන් පසු ඒ ගැන විමර්ශන කිරීම සඳහා වහාම පැවරුණේ පොලිසියේ අපරාධ පරීක්‍ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවටය. අපරාධ පරීක්‍ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ (සීඅයිඩීයේ) නිලධාරීන්ට ලැබුණු තොරතුරු ඔස්සේ දෙමටගොඩ මහවිල පාරේ ව්‍යාපාරිකයාගේ නිවෙස සෝදිසියට වහාම කණ්ඩායමක් පිටත් විය. එම නිවසේ බෝම්බ පිපිරුණේ සීඅයිඩීයේ නිලධාරීන් නිවෙස පරීක්‍ෂාවට සහ ප්‍රශ්න කරන්නට පටන්ගන්නා විටය. ඒ අනුව, දෙමටගොඩ පිපිරීම ඒ සැලසුම්සහගත ප්‍රහාරයේ කොටසක් නොවේ. ඒ ප්‍රහාරයට අදාළව විමර්ශන කරන්නට ගිය විට සිදුවුණකි.
ඒ, ප්‍රහාර සම්බන්ධයෙන් සීඅයිඩීය විමර්ශන භාරගත් වහාම සිදුවූ දෙයකි. 22 වැනි සඳුදා වන විටත්, සීඅයිඩීය විශාල පිරිසක් අත්අඩංගුවට ගෙන, ඔවුන් සැඟවීමට හා නවාතැන් ගැනීමට යොදාගත් ස්ථාන කිහිපයක්ම පරීක්‍ෂාවට ලක්කොට, විශාල ප්‍රමාණයක පුපුරන ද්‍රව්‍ය සහ වෙනත් අපරාධකාරී දේවල් සොයාගෙන තිබිණ. 21 වැනිදා භීතියෙන් ඇළලී ගිය රටට ආරක්‍ෂාව පිළිබඳ අංශුමාත්‍රයක හෝ විශ්වාසයක් ඇතිවන්නට පටන් ගත්තේ, 21 වැනිදාම දෙමටගොඩින් ආරම්භ වූ විමර්ශන ක්‍රියාවලිය නිසාය.
අද වන විට, මේ ප්‍රහාරයන්ට සම්බන්ධවූ සියලු පුද්ගලයන් හෙළිදරව් කරගෙන තිබෙන අතර, ඔවුන්ගෙන් බහුතරයක් මේ වන විට මියගොස්ය. ඉතිරි අය සිටින්නේ අත්අඩංගුවේය. සීඅයිඩී ඉහළ නිලධාරීන් කියන විදියට, අප්‍රේල් 21 වැනිදායින් ඇරඹි ප්‍රහාරාත්මක තත්ත්වය දැන් සම්පූර්ණයෙන්ම වාගේ මැඬපවත්වා අවසන්ය. නොදන්නා විදියකට විදේශ රටක සහායෙන් යළි සංවිධානයක් සිදුනොවන්නට, මේ ත්‍රස්තවාදීන් කණ්ඩායමෙන් තවදුරටත් රටට හානියක් වීමට ඉඩ නැත.
විමර්ශන කළේ ‘ද්‍රෝහීන්’
මේ සියලු විමර්ශන අතිසාර්ථකව හා වේගවත්ව කර, සතියක් අවසාන වන විට තවදුරටත් මේ ප්‍රහාරකයන්ගෙන් රටට අනතුරක් නැති බව තහවුරු වන තත්ත්වයක් ඇතිවුණේ සීඅයිඩී නිලධාරීන්ගේ දායකත්වය නිසාය. මේ දක්‍ෂ මිනිසුන්ගේ කණ්ඩායම නොවන්නට, ප්‍රහාරය සිදුවී සතියක් ඉක්ම යන විට, රට මේ සා බියක් නැති, මිනිසුන් නැවතත් තමන්ගේ සුපුරුදු කාර්යයන්හි නියැළෙන එකක් නොවන්නට ඉඩ තිබුණි. හැබැයි, ඔවුන් ‘ද්‍රෝහීන්, පාවාදෙන්නන්’ පිරිසකි. එනම්, මේ නිලධාරීන්
පසුගිය කාලය තුළ, පාවාදෙන්නන්, ද්‍රෝහීන්, එන්ජීඕ පදයට නැටවෙන යුනිෆෝම් දාගත් බැලයන් පිරිසක් හැටියට ‘දිවයින’ වැනි ජාතිවාදී පුවත්පත්වලින් මෙන්ම සරත් වීරසේකර, විමල් වීරවංශ, මහින්ද රාජපක්‍ෂ හා අවසානයේ ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන වැනි පිරිසක් විසින් හැඳින්වුණු පිරිසකි. ඒ අය අතර සිටින්නේ සීඅයිඩීය භාර ජ්‍යෙෂ්ඨ නියෝජ්‍ය පොලිස්පති රවි සෙනෙවිරත්න, අධ්‍යක්‍ෂ ශානි අබේසේකර, පොලිස් පරීක්‍ෂක නිශාන්ත සිල්වා ඇතුළු මීට ටික දවසකට පෙර ද්‍රෝහීන් ලෙස වෛරී හැඳින්වීමට භාජනය වුණු කණ්ඩායමයි. ඔවුන් එසේ හඳුන්වනු ලැබුවේ, අපරාධවලට වගකිවයුතු හමුදා නිලධාරීන්ට එරෙහිව විමර්ශන කටයුතු කර ඔවුන් අත්අඩංගුවට ගැනීමට, අධිකරණයට ඉදිරිපත් කිරීමට වෙහෙසවුණු නිසාය. හමුදා නිලධාරීන්ට මිනීමැරීමට, අතුරුදහන් කිරීමට, පැහැරගැනීමට, කප්පම් ගැනීමට අයිතියක් තිබේය කියන මතයේ සිටි ‘දිවයින’ පුවත්පත ඇතුළු අනෙක් අය, එනිසාම ඔවුන් ද්‍රෝහීන් හැටියට ලේබල් කළාහ. එහෙත්, අද මේ ‘ද්‍රෝහීන්’ නොසිටින්නට රට මේ තරම් ඉක්මනින් සාමාන්‍ය තත්ත්වයට පත් නොවන බව නම් නිසැකය.
බුද්ධි අංශවල ඉන්නේ 14ක්ද?
අප්‍රේල් 21 ප්‍රහාරයෙන් පසු කැළඹුණු දියේ මාළු බාන්නට පටන්ගත් මහින්ද රාජපක්‍ෂ මන්ත්‍රීවරයා රූපවාහිනී මයික්‍රපෝනයකට කිව්වේ, මේ ආණ්ඩුව බුද්ධි අංශ නිලධාරීන්ගෙන් භාගයක්ම හිරේ දමා ඇති බැවින් මේ විනාශය සිදුවුණු බවයි.
බල ලෝභයෙන් මෙලැවුණු ගතින් මහින්ද රාජපක්‍ෂ කියන මේ කතාව හේතු දෙකක් නිසා අමූලික බොරුවකි. එකක්, මේ ප්‍රහාරය සිදුවුණේ බුද්ධි හෙවත් ඔත්තු සේවාවල බිඳවැටීමක් නිසා නොවන බව දැන් පැහැදිලි නිසාය. රාජපක්‍ෂ මහතා කුමන බොරුවක් කීවත්, අප්‍රේල් 4, 11 වැනි දිනවල අමෙරිකාවෙනුත්, ඉන්දියාවෙනුත් ලැබුණු බුද්ධි තොරතුරුවලින් කියැවුණේ ලංකාවට ප්‍රහාරයක් එල්ල වන බවයි. එය පැත්තකින් තබා බැලුවොත්, අප්‍රේල් 20 වැනිදාත්, එනම් ප්‍රහාරයට දිනකට පෙරත්, ලංකාවේ පල්ලි හා හෝටල් ඇතුළු ස්ථාන 8කට එකවර ප්‍රහාරයක් එල්ල වන්නට නියමිත බවට නිශ්චිත වශයෙන්ම විස්තර දක්වමින් විදේශ රටකින් තොරතුරු වාර්තා විය. එම පණිවුඩයේ තවදුරටත් දැක්වුණේ, ප්‍රහාරය 21වැනිදා හෝ ඊට පෙර සිදුවිය හැකි බවයි. මේ තොරතුරු මත, පොලිස් තොරතුරු අංශවලින් අදාළ නිලධාරීන් දැනුවත් කිරීම සිදුවිය. එහෙත්, ප්‍රහාරය වළක්වා ගන්නට කිසිදු ක්‍රියාමාර්ගයක් නොගන්නා ලදි. එය ඔත්තු අංශවල බිඳවැටීමක් හෝ දුර්වලකමක් හෝ නොවන බව සාධාරණ මනසක් ඇති ඒනෑම ආයකුට පැහැදිලි වනු ඇත.
මහින්ද රාජපක්‍ෂ කියන විදියට, ‘බුද්ධි අංශවලින් භාගයක්ම ඉන්නේ හිරේය’ යන්න ඇත්ත නම්, අපේ රටේ බුද්ධි අංශවල සාමාජිකයන් සිටිය යුත්තේ මුළු ගණනින් 14කි. මන්ද යත්, මේ වන විට රක්‍ෂිත බන්ධනාගාරගතව හෙවත් රිමාන්ඞ් භාරයේ සිටින ඔත්තු අංශ නිලධාරීන්ගේ සංඛ්‍යාව 7ක් පමණක් නිසාය. ‘භාගයක්’ ඉන්නේ හිරේ නම්, පිටත සිටින ඉතිරි භාගය වන 7ක් එකතු කළ විට මුළු පිරිස 14ක් පමණකි. මහජනතාව කුපිත කර බොර දියේ මාළු බාන්නට හදන මේ දේශපාලකයන් මහජනතාව කුපිත කරවන්නේ, අඩු ගණනේ රිමාන්ඞ් භාරයේ සිටින ඔත්තු නිලධාරීන් ගණනවත් හරිහැටි නොදැනය.
රිමාන්ඞ් බන්ධනාගාරගතව සිටින්නේ හමුදා සාමාජිකයන් 7 දෙනෙකි. ඒ තරුණ ශිෂ්‍යයන් ඇතුළු 11 දෙනකු පැහැරගෙන ගොස් මරාදැමීමේ නඩුවට අදාළව නාවික හමුදාවේ නිලධාරීන් පිරිසකි. මේ වන විට යුද හමුදා සහ නාවික හමුදාවල විවිධ තරාතිරම්වල පිරිස 48ක් වරින් වර අත්අඩංගුවට ගෙන තිබේ. එහෙත්, ඉහත කී 7 දෙනා හැර අනෙක් සියල්ලන්ම දැන් සිටින්නේ ඇප ලබා තමන්ගේ නිවෙස්වලය. සමහරුන් උඩ දාගෙන උස්සාගෙන යන කුප්‍රකට ශම්මි කුමාරරත්නද මේ වන විට ඉන්නේ ඇප ලබා නිවෙසේ මිස රිමාන්ඞ් භාරයේ නොවේ.
ඔත්තු සේවාවල 12,000ක්
බුද්ධි අංශ අඩපණ කළායැයි බොරු කියනවුන් නොකියන දෙයක් නම් ලංකාවේ බුද්ධි අංශවල සිටින නිලධාරීන් ප්‍රමාණයයි. ජාතික බුද්ධි තොරතුරු සේවය, පොලිසිය, යුද හමුදාව හා නාවික හමුදාව යන අංශවල ලේඛනගතව සිටින ඔත්තු සේවා නිලධාරීන්ගේ සංඛ්‍යාව 12,000කට වැඩි මිස අඩු නැත. ඊට අමතරව, ලේඛනවල නම් සඳහන් නොවෙතත්, හමුදාවල විවිධ අංශවල වේතන ලැයිස්තු යටතේ දීමනා ලබබමින් රට පුරා විසිර සිට හමුදාවලට ඔත්තු සපයන ප්‍රමාණයද එකතු කළ විට ගණන මීට වැඩිය. උදාහරණයක් ලෙස පුනරුත්ථාපනය කරන ලද එල්ටීටීඊ සාමාජිකයන්ගෙන් සමහරකු දැන් කටයුතු කරන්නේ හමුදාවලින් මාසිකව රුපියල් 15,000ක පමණ දීමනාවක් ලබන රජයේ ඔත්තුකරුවන් ලෙසය. ඒ අනුව, ඉහත කී අපරාධවලට සැක කෙරෙන නිලධාරීන් 48 දෙනකු විවිධ අවස්ථාවල රිමාන්ඞ් බාරයට පත්වීම නිසා, 12,000කින් යුත් රටේ ඔත්තු අංශ බිඳ වැටී ඇතැ’යි කියන්නේ කෙසේද? අනෙක් අතට, පනහකට අඩු පිරිසකට පමණක් එරෙහිව නීතිය ක්‍රියාත්මක කරන විට, 12,000කට වැඩි පිරිසක් ‘මානසිකව ඇද වැටී’ රාජකාරි නොකරන තත්ත්වයක් ඇතිවේ නම් ‘එය බුද්ධි අංශයක්දැයි’ අසන්නට අපට සිදුවෙයි.
හිරේ ඉන්නේ ඇයි?
රිමාන්ඞ් භාරයේ සිටි මේ කිසිම ඔත්තු සේවා නිලධාරියෙකු එසේ සිටියේ, යුද්ධය කළ නිසා නොවේ. එල්ටීටීඊය සම්බන්ධ ඔත්තු බැලූ නිසාවත් නොවේ. තොරතුරු සේවා කිරීමේ මුවාවෙන් පක්‍ෂ දේශපාලනය කළ නිසාය. රටේ අපරාධ නීතිය යටතේ, මිනීමැරුම්, අතුරුදහන් කිරීම්, කප්පම් ලබාගැනීම සඳහා පුද්ගලයන් පැහැරගෙන ගොස් අතුරුදහන් කිරීම් වැනි අපරාධ කළ නිසාය. ලසන්ත වික්‍රමතුංග ඝාතනය, වසීම් තාජුදීන් ගාතනය, ප්‍රගීත් එරක්නැලිගොඩ අතුරුදහන් කිරිම, කීත් නොයර් පැහැරගෙන යෑම වැනි අපරාධ කර ඇත්තේ යුද හමුදාවේ ඔත්තු සේවාවලට අයත් එකම කණ්ඩායමක් බව පරීක්‍ෂණවලින් හෙළිදරව් වී තිබේ. ඔවුන් ස්ථානගත වී සිටියේ මරදාන ටි්‍රපොලි හමුදා කඳවුරේය. ශිෂ්‍යයන් පස් දෙනකු ඇතුළු 11 දෙනකු පැහැරගෙන ගොස් ඝාතනය කිරීම ගැන චෝදනා එල්ලවී තිබෙන්නේ, නාවික හමුදාවේ ඔත්තු සේවා නිලධාරීන්ටය.
ජනාධිපතිගෙන් බාධා
මේ හැම අපරාධයකටම අදාළ අපරාධ විමර්ශන ඉදිරියට ගොස්, අවසාන අවස්ථාවට පැමිණ තිබේ. එහිදී, මේ කියන සමහර ඔත්තු සේවා නිලධාරීන් තමන් කළ අපරාධවල සුලමුල තමන්ගේ ප්‍රකාශවලින් තහවුරු කර තිබේ. තවත් සමහර නිලධාරීන් තමන්ට අණ දුන්නේ කවුදැයිද ඉතාම පැහැදිලිව එළිදරව් කොට තිබේ. එහෙත්, ඒ නඩු ඉදිරියට යන්නේ නැත. ඒවා සිරවී තිබෙන්නේ එකම තැනකය. එනම්, යුද හමුදාවේ සහ නාවික හමුදාවේ සහාය නොමැතිවය. අපරාධවලට සම්බන්ධ මේ ඔත්තු සේවා නිලධාරීන්, මේ අපරාධ සිදුවුණු දිනවල සිය හමුදා කඳවුරුවලින් පිටතට ගිය හා ඇතුළු වුණු විස්තර, ඔවුන් ගමන් කළ වාහනවල විස්තර යුද හමුදාව හා නාවික හමුදාව අධිකරණයට ලබා නොදීම ඊට හේතුවයි. ඒ ඒ අපරාධවල මූලික පරීක්‍ෂණ සිදුකෙරෙන අධිකරණවල මහේස්ත්‍රාත්වරුන් මේ තොරතුරු ලබාදෙන ලෙස අදාළ හමුදාපතිවරුන්ට පවා නියෝග කර තිබියදීත් ඒවා ලබාදෙන්නේ නැත. එක්කෝ කියන්නේ, ඒ තොරතුරු දැන් සොයාගත නොහැකි බවයි. නැතිනම්, ඒවා ලබාදීම ආරක්‍ෂාවට තර්ජනයක් බවයි.
ඊට අමතරව, මේ තොරතුරු ලබා නොදෙන ලෙස ජනාධිපතිවරයා හමුදාවට පැහැදිලිව නියෝග කොට තිබේ. මේ පරීක්‍ෂණ ඉදිරියට යනවාට ජනාධිපතිවරයාත් බාධා කර ඇත්තේ එසේය.
අපරාධකරුවන්ට
ගෝඨාභයගෙන් ආරක්‍ෂාව
අප්‍රේල් 21 ප්‍රහාරයෙන් පසුව මේ දිනවල, තමා ජනාධිපති වේයැයි සිහින දකින විවිධ විiුත් මාධ්‍ය හා මුද්‍රිත මාධ්‍ය වෙත ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ එක දිගට සම්මුඛ සාකච්ඡා ලබාදීම විලාසිතාවක් වී තිබේ. ඒවායේදී ඔහු කියන්නේ මේ ආණ්ඩුව විසින් අපරාධ නඩු පැවරීමෙන්, අත්අඩංගුවට ගැනීමෙන් හා රිමාන්ඞ් කර තැබීමෙන් බුද්ධි අංශ දුර්වල කිරීම නිසා මේ ප්‍රහාරය සිදුවුණු බවයි. තමා බලය පැමිණි පසු බුද්ධි අංශ නිලධාරීන් ආරක්‍ෂා කිරීම සඳහා අලුත් නීති ගෙනෙන බවද ඔහු කියයි.
ඒ කතාවේ තේරුම කුමක්ද? ගෝඨාභය බලයට ආවොත් බුද්ධි අංශ නිලධාරීන් කළ මේ අපරාධවලින් ගැලවී යෑමේ ඉඩ ඔහු මේ නිලධාරීන්ට සාදා දෙන බව නොවේද? අනාගතයේදී ඔවුන් කරන අපරාධවල ප්‍රතිවිපාකවලින් මිදී සිටීමට ඔවුන්ට ගෝඨාභය ගෙනෙන නීතියෙන්ම ආරක්‍ෂාව ලැබෙන බව නොවේද? ඒ අනුව, ලසන්ත ඝාතකයන් කිසිදා අල්ලාගත හැකි නොවනු ඇත. එක්නැලිගොඩ අතුරුදන් කළවුන්, අහිංසක ශිෂ්‍යයන් 5 දෙනා ඇතුළු 11ක් අතුරුදහන් කළ අය කිසිදා නීතිය හමුවට නොඑනු ඇත. ඔවුන්ට ගැලවී යෑමට ගෝඨාභය සියලු පහසුකම් සලසනු ඇත. අනාගතයේදීද හිතු හිතූ අපරාධ කිරීමේ බලපත්‍රයක් ඔවුන්ට ලැබෙනු ඇත.
මේ බුද්ධි අංශ නිලධාරීන් ආරක්‍ෂා කර ගැනීම සඳහා ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මේ තරම් කැපවී සිටින්නේ ඇයි? අදාළ හමුදාවල සිටින එකම බුද්ධි අංශ නිලධාරීන් පිරිස මේ අය පමණක්ද? වරදක් කළ විට ඔවුන්ට එරෙහිව නීතිය ක්‍රියාත්මක කොට, හමුදාව හෝ බුද්ධි අංශවල හෝ කීර්තිනාමය පිරිසිදු කරගන්නවා මිස, මෙලෙස අපරාධකරුවන් ආරක්‍ෂා කරන්නට උත්සාහ දරන්නේ ඇයි? අපට පැහැදිලි වන කාරණය නම්, මේ අපරාධකරුවන් සුළු පිරිස වෙනුවෙන් විශේෂ බැඳීමක්, කැක්කුමක් ගෝඨාභය ඇතුළු පිරිසකට තිබෙන බවය. එය හරියට කුමක්දැයි අපි නොදනිමු.
2015 අගෝස්තුවෙන් පසු
රටේ අපරාධ කළ ඔත්තු සේවාවල නිලධාරීන්ට එරෙහිව නීතිය ක්‍රියාත්මක කරන්නට පටන් ගත්තේ 2015 අගෝස්තුවෙන් පසුය. ඒ යහපාලන ආණ්ඩුව, රාජපක්‍ෂ පාලන කාලය තුළ සිදුවුණු විවිධාකාර අපරාධ ගැන සොයාබලා නීතියේ පාලනය යළි රටේ පිහිටුවීමට දුන් පොරොන්දුවක් ඉදිරියට ගෙනයෑම වශයෙනි. ඒ වන විට වසා දමා තිබුණු අපරාධ රාශියක ලිපිගොනු නැවත විවෘත කොට පරීක්‍ෂණ කටයුතු ඇරඹිණි. ඒ අනුව, එතෙක් ‘හදිසි අනතුරක්’ ලෙස ඉක්මනින් නිගමනය කොට ලිපිගොනුව වසා දමා තිබුණු වසීම් තාජුදීන්ගේ මරණය ‘ඝාතනයක්’ බවට හඳුනාගැනිණි. ලසන්ත වික්‍රමතුංගගේ ඝාතනය පිළිබඳ ලිපිගොනුවද එසේ වසා දමා තිබුණකි. ලසන්තගේ ඝාතනයෙන් අවුරුදු කිහිපයකට පසු මාධ්‍යවේදියකු ඒ ඝාතන විමර්ශනවල ප්‍රගතිය ගැන හිටපු ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්‍ෂගෙන් ඇසූ විට ඔහු කිව්වේ, සාක්‍ෂි නැති නිසා පරීක්‍ෂණ ඉදිරියට සිදු නොවන බවයි. ඔබ ළඟ තොරතුරු ඇතිනම් අපට දෙන්නැයි ජනාධිපතිවරයා එහිදී මාධ්‍යවේදියාට කීවේය. එහෙව් විදියට යට ගසා තිබුණු පරීක්‍ෂණයක් නැවත අරඹා, ලසන්ත ඝාතනයට යොදාගත්තේ සතුන් මරන උපකරණයක් යැයිද, ඝාතකයන් පැමිණ ඇත්තේ මරදාන ටි්‍රපොලි හමුදා කඳවුරේ සිට යැයිද, ඒ ඝාතකයන් හා අනෙක් අපරාධවලට සම්බන්ධ ඝාතකයන් යනු එකම කණ්ඩායමක් යැයිද, ඔවුන් ආරක්‍ෂාවට සම්බන්ධ ඉහලම නිලධාරියකුගේ අණ අනුව මේ අපරාධවල යෙදුණු හමුදා සාමාජිකයන් කණ්ඩායමක් යැයිද සොයාගන්නට සීඅයිඩීයට හැකිවිය. මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ කාලයේ ඔත්තු සේවා හරියට වැඩ කළා නම්, ලසන්ත ඝාතනයේ වගකිවයුත්තන් ඒ කාලයේම සොයාගත හැකිවිය යුතු නැද්ද?
නීතිඥයාට බෝම්බ ගැසීම
මේ අපරාධකාරී වැඩපිළිවෙළ ගැන තවත් ජීවමාන උදාහරණයක් තිබේ.
රටේ ආරක්‍ෂක අංශයේ සිටි ප්‍රධාන ලේකම්වරයෙක් වරෙක, ‘අහවල් නීතිඥයා ඕනෑවට වඩා වැඩියි. බැරිද කාව හරි දාලා බෝම්බයක් ගහලා මිනිහාව බයකරලා කට නවත්වන්න’ කියා එවකට ආරක්‍ෂක හමුදාවක ඉහළම නිලධාරියකුගෙන් විමසුවේය. ඒ හමුදා නිලධාරියා එක්වණම එය කිරීම ප්‍රතික්‍ෂෙප කෙළේය. එහෙත්, දින කිහිපයක් තුළ ඒ සුප්‍රකට මානව හිමිකම් පිළිබඳ නීතිඥවරයාගේ නිවෙසට බෝම්බ ප්‍රහාරයක් එල්ල විය. මේ සිදුවීම ගැන සලකන කල, මැනැවින් පෙනෙන්නේ ආරක්‍ෂක අංශයේ ප්‍රධාන ලේකම්වරයාගේ දේශපාලන වුවමනා එපාකම්වලට අනුව වැඩ කළ අපරාධවල යෙදුණු හමුදා නිලධාරීන් කණ්ඩායමක් සිටි බව නොවේද?
ගෝඨාභයට බෝම්බ ගැසීම
2006 වසර යනු, ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ඇතුළු රාජ-පාක්‍ෂිකයන් තමන්ගේ ඊනියා ඔත්තු සේවය ඉතාම ඉහළින් පවත්වාගෙන ගිය කාලයකි. හැම තැනම හමුදා මුරපොළවල්ය. මාර්ග වසාදමලාය. ප්‍රභූන් යන එන විට ඒ මාර්ග සම්පූර්ණයෙන් වසා දැමෙන අතර, මහජනතාව පිටුපස හරවා කාණුවලට බැස්සීම පුරුද්දක් ලෙස සිදුවිය.
එහෙත් ඒ වසරේ දෙසැම්බර් 1 වැනිදා උදේ, කොළඹ පුරහල, පිත්තල හන්දියේදී ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂට මරාගෙන මැරෙන බෝම්බ ප්‍රහාරයක් එල්ල විය. ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ, වාහන නවයකින් යුත් තම ආරක්‍ෂක රථ සමූහය පිරිවරාගෙන, සිය නිවසේ සිට ටරට් පාර හරහා ගාලු පාරට වැටී, අරලියගහ මන්දිරයේ ආරක්‍ෂක මණ්ඩල රැස්වීමට යමින් සිටින විනාඩි කිහිපයක කාලය තුළ සිදුවුණු ඒ ප්‍රහාරයෙන් හමුදා සාමාජිකයෝ දෙදෙනෙක් ජීවිතක්‍ෂයට පත්වූහ. ත්‍රීවීලරයක (ඩබ්ලිව්පී ජීඑච් 0617) සිට එල්ලවුණු ඒ ප්‍රහාරයෙන් වටාපිටාවේ තිබුණු වාහන විශාල ගණනක් විනාශ විය. ගෝඨාභයගෙත් ජීවිතය බේරුණේ අනූනවයෙනි. ඇත්ත වශයෙන්ම ඔහුගේ ජීවිතය බේරුණේ, එකම හේතුවක් නිසාය. ඔය කියන බුද්ධි අංශ නිසා නොව, වෙඩි නොවදින බීඑම්ඩබ්ලිව් රථයට පින් සිදුවන්නටය. ප්‍රහාරයෙන් පසු, බීඑම්ඩබ්ලිව් රථයේ දොරවල් අගුලු වැටී තිබුණු අතර, ඒවා විවෘත කර ගෝඨාභය බේරාගන්නට අලවංගු යොදා දොර කඩා දමන්නට සිදුවිය. පසුව සොයාගත් තොරතුරු අනුව, සිය නිවෙසින් කාර්යාලය දක්වා ඔහු පිටත්ව යන වේලාව නිශ්චිතව බෝම්බකරුට ලබාදුන්නේ ඇතුළේම සිටි කෙනෙකු- විසින්ය. ගෝඨාභයගේ ඊනියා ඔත්තුකරුවන්ගේ විස්මිත හැකියාව එලෙසය. තමන්ගේම ඔත්තුකරුවන් යොදා තමන් ඝාතනය කරන්නට එන මරාගෙන මැරෙන බෝම්බකරුවා ගැන තොරතුරු සොයාගන්නට අසමත් වුණු ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ, අද ඔත්තු සේවාවල ගුණ වර්ණනා කිරීම මහා විහිළුවකි.
සරත් ෆොන්සේකා
ඝාතනයට තැත් දැරීම
ගෝඨාභය ඝාතන තැතට මාස කිහිපයකට පෙර එනම් 2006 වසරේම, අප්‍රේල් 25 වැනිදා, එවකට යුද හමුදාපති සරත් ෆොන්සේකා ඝාතනය සඳහා මරාගෙන මැරෙන ප්‍රහාරයක් එල්ල වුණේ, කොළඹ ගෝල්ෆේස්හි යුදහමුදා මූලස්ථානය තුළදීමය. ලෝකයේ යුදහමුදා මූලස්ථානයක් තුළදී යුද හමුදාපතිවරයකු ඝාතනය කිරීමට උත්සාහ කළ එකම අවස්ථාව ලෙස එය ඉතිහාසගත වී තිබේ. මේ කියන අවස්ථාවේ ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ වර්ණනා කරන ඊනියා බුද්ධි අංශ තිබුණේ කොහේද?
ඊටත් අමතරව, 1992 නොවැම්බර් 16 වැනිදා හිටපු නාවික හමුදාපති ක්ලැන්සි ප්‍රනාන්දු කොළඹ ගාලු මුවදොරදී ඝාතනය වුණේද ඔය කියන බුද්ධි අංශ තිබියදී බව අමතක නොකළ යුතුය.
අප්‍රේල් 21 ප්‍රහාරය හේතුවක් කරගනිමින් බුද්ධි අංශ දුර්වල කළා යැයිද, ඔවුන් පාවාදුන්නා යැයිද, ඔවුන්ට එරෙහිව නඩු දමා ඔවුන්ගේ මානසිකත්වය බිඳදැම්මා යැයිද කියන මහින්ද රාජපක්‍ෂ, ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ, මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ඇතුළු කණ්ඩායමට කිව යුත්තේ, ඔය කියන බුද්ධි අංශවලට හොරෙන් බරපතළ මරාගෙන මැරෙන ප්‍රහාරයක් හා පුද්ගල ඝාතන කොතෙකුත් මෑත ඉතිහාසයේ තිබුණු බවය. කොළඹට එල්ටීටීඊ ගුවන් යානා පැමිණ ප්‍රහාර එල්ල කළේත් ඔය කියන බුද්ධි අංශ මහත් ධෛර්යයෙන් තැබූ, අවදියෙන් තැබූ කාලයේ බවය. ඒවා ගැන කිසිවක් නොකියා, බුද්ධි අංශ ගැන දැන් ඔවුන් මවා පාන බොරුව වනාහි, අප්‍රේල් 21වැනිදා මියගිය අහිංසක මිනිසුන්ගේ රුධිරයෙන් තමන්ගේ දේශපාලන වුවමනා එපාකම් ඉටුකර ගැනීමට දරන දුෂ්ට වෑයමකි. ■
2015 අගෝස්තුවට පෙර බුද්ධි අංශ ඉහළින්ම වැඩ කළ කාලයේ සිදුවුණු පුද්ගල ඝාතන, බෝම්බ ප්‍රහාර හා ඝාතනයට තැත්කිරීම්
ඝාතන
ජනාධිපති ආර් ප්‍රේමදාස, නාවික හමුදාපති ක්ලැන්සි ප්‍රනාන්දු, විදේශ ඇමති ලක්‍ෂ්මන් කදිරගාමර්, වෙළෙඳ හා නාවික ඇමති සිවී ගුණරත්න, රාජ්‍ය ආරක්‍ෂක ඇමති රංජන් විජේරත්න, ඇමති දමු දසනායක, ජෙයරාජ් ප්‍රනාන්දු පුල්ලේ, ජනාධිපති අපේක්‍ෂක ගාමිණී දිසානායක, පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී නීලන් තිරුචෙල්වම්, පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී වීරසිංහ මල්ලිමාරච්චි, ආරක්‍ෂක ඇමති ලලිත් ඇතුලත්මුදලි, ජෙනරාල් ඩෙන්සිල් කොබ්බෑකඩුව, ජෙනරාල් පාරමී කුලතුංග, බි්‍රගේඩියර් විජය විමලරත්න, බි්‍රගේඩියර් හමංගොඩ, බි්‍රගේඩියර් ජූඞ් ප්‍රනාන්දු, බි්‍රගේඩියර් ආරියප්පෙරුම, බි්‍රගේඩියර් ලැරී විජේරත්න, බි්‍රගේඩියර් ලකී විජේරත්න, බි්‍රගේඩියර් සුසන්ත මෙන්ඩිස්, කර්නල් අක්මීමන, කර්නල් භාතිය ජයතිලක, කර්නල් තුවාන් මුතාලිෆ් (යුදහමුදා බුද්ධි අංශය), කරනල් මීඩින් (යුදහමුදා බුද්ධි අංශය), කර්නල් සීකේ පුංචිහේවා, කර්නල් එච් ආර් ස්ටීවන්, කර්නල් පීඑච් ආරියරත්න, කර්නල් වයිඑන් පලිපාන, කර්නල් ඩබ්ලිව්ඩීපී ප්‍රනාන්දු, කර්නල් ටීඑෆ් ලෆීර්, මේජර් ජෙනරාල් ජානක ලෙපරේරා, මේජර් ජෙනරාල් ලකී අල්ගම, මඩකළපුව ආරක්‍ෂක සම්බන්ධීකරණ නිලධාරී ජ්‍යේෂ්ඨ පොලිස් අධිකාරි නිමල් සිල්වා, පොලිස් විශේෂ කාර්ය බලකායේ ජ්‍යෙෂ්ඨ පොලිස් අධිකාරී උපාලි සහබන්දු, නියෝජ්‍ය පොලිස්පති ටීඑන්ඩී සිල්වා, ජ්‍යෙෂ්ඨ පොලිස් අධිකාරී උපුල් සෙනෙවිරත්න
ඝාතනයට තැත් කිරීම්
ජනාධිපතිනි චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක, හමුදාපති සරත් ෆොන්සේකා, කම්කරු ඇමති මහින්ද විජේසේකර, ඇමති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන, ආරක්‍ෂක අමාත්‍යාංශයේ ලේකම් ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ, පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී ඩග්ලස් දේවානන්දා, පාකිස්තාන තානාපති,
ත්‍රස්ත ප්‍රහාර,
බෝම්බ ප්‍රහාර හා වෙඩි තැබීම්
ශ්‍රී ලංකා මහ බැංකුව, ගලධාරි හෝටලය, මහනුවර දළදා මාලිගාව, අනුරාධපුර ශ්‍රී මහා බෝධිය, කොළඹ ඒකාබද්ධ මෙහෙයුම් මධ්‍යස්ථානය (ජේඕසී), අලිමංකඩ ඉදිරි ආරක්‍ෂක වළල්ල, කොකාවිල් යුදහමුදා කඳවුර, මුලතිව් යුදහමුදා සංකීර්ණය, පාර්ලිමේන්තු දිනයක මන්ත්‍රීවරුන් ඉලක්කකොට වැලිකඩ ප්‍රහාරය, කොළඹ වැදගත් ස්ථාන කිහිපයකට කළ ගුවන් ප්‍රහාර, අගමැති කාර්යාලය ඉදිරිපිට, බස්නාහිර පළාත් මහඇමති කාර්යාලය ඉදිරිපිට, පිටකොටුව පුද්ගලික බස් නැවතුම්පොල, පිටකොටුව දුම්රියපොල, කොලොන්නාව තෙල් පිරිපහදුව, දඹුල්ල දිගම්පතන, කටුනායක ගුවන් තොටුපොළ, අනුරාධපුර ගුවන් තොටුපොළ, නිට්ටඹුව බස්රථය, පිළියන්දල බස්රථය, අම්බලන්ගොඩ බස් රථය, කොටුව හිල්ටන් හෝටලය අසළ, කැබිතිගොල්ලෑව, ත්‍රිකුණාමලය බස්නැවතුම් පොළ, මන්නාරම තාල්පාඩු මුහුදේදී සාගරවර්ධන නැව, ත්‍රිකුණාමල නාවික හමුදා ජැටියේ නවත්වා තිබුණු නාවික හමුදාවේ නැව, දේශීය ආදායම් දෙපාර්තමේන්තු ගොඩනැගිල්ල, මරදාන ගුවන් පාලම අසළ.
