අමාත්ය ගනේෂන්
පාස්කු ඉරිදා ත්රස්ත ප්රහාරයෙන් පසුව ආණ්ඩුව අභ්යන්තරයේ ගැටුම් ඉහළට මතුවීම රටම ලැජ්ජාවට පත්කරන සිදුවීමක් වුණා නේද?
ඒක ඇත්ත. මම අප්රේල් 24 වැනිදා කැබිනට් මණ්ඩල රැස්වීමට සහභාගී වුණා. මම අගමැතිතුමාටත් ජනාධිපතිතුමාටත් ඉතා තදින්ම දෙයක් කිව්වා. කැබිනට් මණ්ඩල රැස්වීමට කලින් දවසේ ජනාධිපති මෛත්රීපාල සිරිසේන මහතා විදේශීය තානාපතිවරුන්ව කැඳවලා කතාකළා. දවස් දෙකකට කලින් අගමැතිතුමාත් විදේශීය තානාපතිවරුන්ව කැඳවලා කතාකළා. මම කිව්වා ඔබ දෙදෙනාම මේ ආණ්ඩුවේ ප්රධානීන් දෙදෙනා. විදේශීය තානාපතිවරුන්ව වෙන වෙනම කැඳවලා කතාකිරීමෙන් ජනතාවට දෙන පණිවුඩය මොකක්ද කියලා මම විමසුවා. මේ වෙලාවේ ආණ්ඩුවක් විදියට අපට එකට පෙනීහිටින්න බැරිනම් අපි ගෙදර යන්න ඕනෑ බවත් කිව්වා. මම කිව්වා පොඞ්ඩක් මට ඇහුම්කන්දෙන්න, ඔබෙන් උත්තර මට ඕනෑ නැහැ කියලා.
මේක එල්.ටී.ටී.ඊ. ත්රස්තවාදය වගේ නෙවෙයි. ජාත්යන්තර සම්බන්ධතා තියෙන ආගම පදනම් වෙච්ච ත්රස්තවාදයක්. ආගම පදනම් කරගත්ත ත්රස්වාදයක භයානකකම වැඩියි. ඒක අවබෝධ කරගෙන, විසඳුම් හොයන්න ඕනෑ බව මම කිව්වා.
නීතිය හා සාමය පිළිබඳ අමාත්යධූරය වෙනස් වෙන්න ඕනෑ බවත් කැබිනට් මණ්ඩල රැස්වීමේදී කතාකළාද?
නීතිය හා සාමය පිළිබඳ අමාතාංශයේ හෝ ආරක්ෂක අමාත්යාංශයේ නිලධාරීන්ව වෙනස් කළ යුතුයි. ඒත් ඔලු ගෙඩි මාරු කිරීමෙන් දැන් වැඩක් වෙන්නේ නැහැ. පත්වෙන්නේ කවුද කියන එකත්, ඔහු වැඩකරන විදියත් තමයි වැදගත් වෙන්නේ. සුදුසු පුද්ගලයන්ව මේ තනතුරු වලට පත් කරන්න ඕනෑ. නීතිය හා සාමය පිළිබඳ ආමාත්යාංශය ජනාධිපතිවරයා තියාගෙන හිටියා. ඒත් ජනාධිපතිවරයාට ජනාධිපති තනතුරේත් වගකීම් ගොඩක් තියෙනවා. ඒ හින්දා ඒ අමාත්යාංශයට පූර්ණකාලීන අමාත්යවරයෙක්ව පත් කරන්න ඕනෑ. ඒකෙන්ම පණිවුඩයක් ජනතාවට යනවා. ඒ වගේම ජාතික තවුහිද් ජමාත් සංවිධානය සම්පූර්ණයෙන්ම තහනම් කරලා, ත්රස්තවාදී සංවිධානයක් විදියට නම් කරන්න ඕනෑ. මාවනැල්ලේ බුදුපිළිම විනාශ කිරීමේ සිදුවීම සම්බන්ධ පරීක්ෂණයත්, වනාතවිල්ලුවේ පුපුරනද්රව්ය හමුවීමේ සිදුවීමත්, ඉන් පසු සිදුවීම් කිහිපයත් ගැන පොලිස් කණ්ඩායමක් පත් කරලා සම්පුර්ණ විමර්ශණ කරන්න ඕනෑ. මේවා නවත්වන්න දේශපාලන බලපෑම් තිබුණානම් පක්ෂ විපක්ෂ තරාතිරම් නැතිව ක්රියාමාර්ග ගන්න ඕනෑ. මේ ප්රශ්නයට එකට මුහුණදෙන්න බැරිනම් අපි ආණ්ඩුව දාලා ගෙදර යන්න ඕනෑ.
අප්රේල් 21 වැනිදා කැබිනට් මණ්ඩලය ආරක්ෂක හමුදා ප්රධානීන්ව කැඳවූ අවස්ථාවේ ඔවුන් නොපැමිණි බවට කතාවක් පළවෙනවා..
ජනාධිපතිතුමා රටේ නැති වෙලාවේදී රටේ ප්රධානියා අගමැතිතුමා. මේ ප්රහාරය හදිසියේ ඇතිවුණ තත්වයක්. මෙවැනි හදිසි අවස්ථාවකදී වගකීම පැවරෙන්නේ අගමැතිතුමාට. අගමැතිතුමා හදිසියේ අරලියගහ මන්දිරයට ත්රිවිධ හමුදා ප්රධානීන් තුන්දෙනාටම කතාකළා. ඒත් ආවේ නැහැ. ඉන්පසුව අගමැතිතුමා ආරක්ෂක අමාත්යාංශයට ගිහින් ත්රිවිධ හමුදා ප්රධානීන්ට කතාකළා. ඒත් එතැනටත් ඇවිත් තිබුණේ පැය භාගයකට වඩා ප්රමාද වෙලයි. ඉන්පසුව රාත්රියේ කැබිනට් මණ්ඩලයේ සියලු සාමාජිකයන් අරලියගහ මන්දිරයට රැස්වුණා. ත්රිවිධ හමුදා ප්රධානීන්ට එන්නැයි ආරාධනා කළා. හමුදා ප්රධානීන්ව කැඳවාගෙන එන එක භාරවුණේ ආරක්ෂක රාජ්ය අමාත්ය රුවන් විජේවර්ධනට. එහෙත් එතුමා ඇවිත් කීවේ අතිගරු ජනාධිපතිතුමා අවසර නොදුන් හින්දා ත්රිවිධ හමුදා ප්රධානීන් කැබිනට් මණ්ඩලය හමුවෙන්න එන්නේ නැති බව. මේක අපට විශ්වාස කරන්නවත් බැරි තරමේ භයානක වාතාවරණයක්. දේශපාලන පසුබිම හා බල තරඟයට ආරක්ෂක ප්රධානීනුත් යට වෙලා. රටේ ආරක්ෂාව සම්බන්ධ අතිශය බරපතල සිදුවීමකදීත් ඔවුන් ඒ බරපතල බව තේරුම් ගන්නේ නැතිව කටයුතු කිරීම කණගාටුදායකයි. මම මේ කතාව කරන්නේ දේශපාලන පක්ෂ වශයෙන් නෙවෙයි. ජාතිකත්වය මත පදනම් වෙලයි. අපි මේ ගැන ලැජ්ජා වෙන්න ඕනෑ.
අප්රේල් 23 වැනි අඟහරුවාදා නියමිතව තිබුණු කැබිනට් මණ්ඩල රැස්වීමටත් ජනාධිපතිතුමා සහභාගී නොවුණු බව කියනවා නේද?
ඔව්. ජනාධිපතිතුමා ආවේත් නැහැ. ජනාධිපතිතුමා නැතිව අගමැතිතුමාගේ ප්රධානත්වයෙන් කැබිනට් මණ්ඩලයට රැස්වෙන්න ඉඩ දුන්නේත් නැහැ. ජනාධිපතිතුමාට නොඑන්නට ප්රායෝගික හේතුවක් තිබුණානම් අගමැතිතුමාගේ ප්රධානත්වයෙන් රැස්වෙන්න ඉඩ තිබුණා. ඒත් ඒකට ඉඩ දුන්නේ නැතිවීම ගැටලුවක්. මේ තරම් ව්යවසනයකින් පස්සේත් ළාමක ගැටුම් නැවැත්වුවේ නැත්නම් අපි හැමෝම ආණ්ඩුවෙන් ඉල්ලා අස්වෙන්න ඕනෑ. මටනම් දැන් හිතෙනවා ආණ්ඩුවෙන් ඉවත් වෙලා පසුපෙල මන්ත්රීවරයෙක් විදියට වැඩ කරන්නත්. මෙහෙම නම් ආණ්ඩුව කරගෙන යන්න බැහැ.
ඔබ මෙවැනි ප්රහාරයක් ගැන කලින්ම දැනගෙන හිටියාද?
විජේදාස රාජපක්ෂ මන්ත්රීවරයාත්, විමල් වීරවංශ මන්ත්රීවරයාත් තමයි ඒ ප්රකාශ කරලා තිබුණෙ. මම මේ සිදුවීම් ගැන කලින් දැනගෙන හිටියේ නැහැ. සිද්ධවුණේ මේකයි. මම පහුගිය අවුරුදු විස්සක පමණ කාලයේදී තර්ජන මැද ජීවත්වෙන දේශපාලඥයෙක්. මම රටේ ඒකීයභාවය හා සියලු ජනවර්ග එකම රටක ජීවත්වීම කියන සංකල්පය මත පදනම් වෙලා රට වටේ ප්රචාරය කරමින් වැඩ කරන කෙනෙක්. ආණ්ඩුවේදීත්, විපක්ෂයේදීත්. මට දකුණේත් උතුරේත් තර්ජන තියෙනවා. ඒ තර්ජන පිළිබඳව ආරක්ෂක අංශ වාර්තා ගණනාවක් නිකුත් කරලා තියෙනවා. දකුණේ පාතාලයෙන් පවා තර්ජන තියෙන බව මට පොලිස් වාර්තා වලින් කියලා තියෙනවා.
ඉතින්, මගේ ජීවිතයට තර්ජන තියෙන බව වාර්තා වීම මට අලුත් දෙයක් නොවෙයි. පහුගිය සතියකදීත් මගේ ජීවිතයට තර්ජනයක් තියෙන බවත්, ප්රවේශම් වෙන්න කියලාත් තොරතුරක් ලැබුණා. මට අප්රේල් 12 වැනිදා පමණ ආරක්ෂා වෙන්න කියලා දැනුම් දීලා තිබුණා. නැවත අප්රේල් 20 වැනිදාත් පරෙස්සම් වෙන්න කියලා දැනුම්දීලා තිබුණා. ඊට වඩා වැඩි තොරතුරක් මට හෝ මගේ ආරක්ෂක නිලධාරීන්ට ලැබිලා තිබුණේ නැහැ. මට තර්ජනයක් තිබෙන බව කියපු හින්දා මම ගෙදර නැවතුණා. ලංකාවේ කතෝලික පල්ලිවලට තර්ජනයක් තියෙන බව මම කොහෙත්ම දැනගෙන හිටියේ නැහැ. මම හිතුවේ දේශපාලන නායකයන්ට තර්ජන තියෙන බව ලැබෙන පණිවුඩයක් විතරක් කියලායි. තර්ජන ගැන දැනගෙන ඉඳලා ජනතාවට නොකීව පුද්ගලයන්ගේ ගොඩට මාව දාන එක වැරදියි. හරීන් ප්රනාන්දුගේ තාත්තා ඔහුට කීවානම්, ඔහු ඒක තාත්තා එක්ක බලාගන්න ඕනෑ කියලයි මම හිතන්නේ. වෙනයම් නායකයෙක් මේ ගැන දැනගෙන හිටියානම්, ඒ ගැන අනතුරු හඟවපු නැති එක ප්රශ්නයක්.මම අප්රේල් 21 වැනිදායින් පසුව අනෙක් සියලු රටවැසියන් සමඟ තමයි මමත් දැනගත්තේ මෙහෙම වාර්තාවක් තියෙන බව. එවැනි වාර්තා මට ලැබෙන්න හේතුවක් නැහැ. මම ජාතික ඒකාබද්ධතා අමාත්යවරයා. මම ආරක්ෂක ඇමති හෝ නීතිය හා සාමය භාර ඇමති නෙවෙයි.
මෙතැනින් පස්සේ කුමක් සිදුවේවිද?
ජනාධිපතිතුමාත් අගමැතිතුමාත් එකට ඉඳිමින් මේකට උත්තර දෙන්න ඕනෑ. මේක පක්ෂ විපක්ෂ භේදයකින් තොරව එකට ඉඳගෙන විසඳන්න ඕනෑ ප්රශ්නයක්. මේක ජාතික ප්රශ්නයක් විදියට සලකන්න ඕනෑ. දේශපාලන වාසි බලන්නේ නැතිව වැඩ කරන්න ඕනෑ. දැන් මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා එක්ක වුණත් එකට වැඩ කරන්නයි ඕනෑ.
මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයා කියා තිබුණේ තමන් සාමකාමී රටක් යහපාලන ආණ්ඩුවට බාරදුන් බව. යහපාලන ආණ්ඩුව ඒ සාමය නැතිකරලා දැම්ම බව..
සාමකාමී රටක් බාරදුන් බව කියලා එතුමා අත හෝදගන්න එක යෝග්ය නැති බව මම හිතනවා. මේ අන්තවාදී සංවිධාන නිර්මාණය වුණේ අපේ ආණ්ඩුව කාලයේ නෙවෙයි. ගිය ආණ්ඩුව කාලයේදීත් ඒක සිද්ධවුණා. ජාතික තවුහිද් ජමාත් සංවිධානය නිර්මාණය වුණේ ඒ කාලයේදීයි. ඔවුන් ඒ කාලයේදීත් අන්තවාදී අදහස් පතුරවමින් ක්රියාත්මක වෙලා තිබුණා. දෙමටගොඩ සිදුවීමට සම්බන්ධ ඊබ්රාහීම් නම් ව්යාපාරිකයා මීට පෙර අවස්ථාවල මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාව මුණගැහිලාත් තියෙනවා. ජවිපෙ ජාතික ලැයිස්තුවේත ඔහු ඉඳලා තියෙනවා.
ඔහු හැමතැනම ඉඳලා තියෙනවා. ජමාත් සංවිධානය නිර්මාණය වුණාට පස්සේ එම සංවිධානය පහුගිය ආණ්ඩුවේ හිටපු නිලධාරීන් එක්ක සම්බන්ධ වෙලා ක්රියාත්මක වුණ බවටත් අදහස් තියෙනවා. ඒක මම දකින්නේ ඇමෙරිකාව මැදපෙරදිගට අත දැමීමේ වුවමනාවෙන් අල් ක්වයිදා සංවිධානය නිර්මාණය වෙන්න හැරලා, පසුව ඇමෙරිකාවටම අල් ක්වයිදා ත්රස්තවාදයට මුහුණදීමේ සිදුවීම වගේ කියලයි. මහින්ද රාජපක්ෂ කාලයේදී තවුහිද් ජමාත් සංවිධානයට නිර්මාණය වෙන්න ඉඩ හැරියා. ඒක මේ තරම් බරපතල විදියට වර්ධනය වුණා. මම කියන්නේ නැහැ යහපාලන ආණ්ඩුව සම්පූර්ණයෙන්ම චෝදනාවෙන් නිදහස් වෙන බව. මම කියන්නේ මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාට අත පිහදාගන්න බැරි බව. මඩකලපුවේ දැවැන්ත ශරියා විශ්වවිද්යාලයක් හදනවා. ඒ විශ්වවිද්යාලය නිර්මාණය කරන්නේ දැන් නැගෙනහිර පළාතේ ආණ්ඩුකාරවරයා වන හිස්බුල්ලා මහතා. සවුදි අරාබියේ ආධාර මත ලංකාවේ පෞද්ගලික විශ්වවිද්යාල පනත යටතේයි ඒක නිර්මාණය කරන්නෙ. ඒ විශ්වවිද්යාලයේ වැඩ පටන්ගත්තේ මහින්ද රාජපක්ෂගේ කාලයේදී.
පසුගිය කාලසීමාවේදී මුස්ලිම් ජනතාවට එරෙහිව එල්ලකළ ප්රහාරයන් හා ඒවා සම්බන්ධයෙන් යුක්තිය ඉටු නොවීම මේ සිදුවීමට බලපෑ බව හිතනවාද?
මුස්ලිම් ජනතාවට ඇතිවුණු පීඩනයට විසඳුමක් ලබාදෙන්න හිටපු ආණ්ඩුවත් මේ ආණ්ඩුවත් අසමත් වුණා. ඒ පීඩනයත් මේ ත්රස්තවාදී ක්රියාවෙන් යම් තරමකට පිටවෙන්න ඇති. ඒ බවත් අපි පිළිගන්න ඕනෑ. ඒකෙන් මේ අයගේ ප්රචණ්ඩත්වය සාධාරණීකරණය කරන්න බැහැ. මේ අන්තවාදය ජාතික මට්ටමේ අන්තවාදයක් පමණක් නෙවෙයි. ඒක ජාත්යන්තර අන්තවාදයක්. රට ඇතුලේ කාරණා නැතිවුණත්, මේ ප්රහාරය එල්ලවිමේ ඉඩක් තිබුණු බවත් අපි හිතන්න ඕනෑ. මොකද නවසීලන්තයේදී කරපු ත්රස්තවාදී ප්රහාරයකට උත්තරයක් දෙන්න මේ ප්රහාරය එල්ලකරපු බව කියනවා. ඒක සම්පූර්ණයෙන්ම අසාධාරණ පදනම් විරහිත තර්කයක්. එහෙත් මේ ප්රශ්නයේ ජාත්යන්තර ස්වභාවය අපි තේරුම් ගන්න ඕනෑ.
ඔබේ අමාත්යාංශයෙන් මේ ප්රශ්නය ගැන සැලසුම් සකස් කරනවාද?
මම ජාතික ඒකාබද්ධතා ඇමතිවරයා විදියට වැඩ කරගෙන යනවා. ඒත් මෙතැන හැමෝම වැඬේ අනාගත්තාම ජාතික ඒකාබද්ධතා ඇමති විදියට මට චෝදනා කරන එක වැරදියි. මේක මගේ වපසරියට පිට ගිය වැඩක්. රටේ පක්ෂ විපක්ෂ ප්රධානීන්, දේශපාලන නායකයන්, නිලධාරීන්, මාධ්ය ඇතුලු හැමෝටම මේ සිදුවීමේ වගකීමක් තියෙනවා. දැවැන්ත හානියක් වුණාට පස්සේ විෂයභාර ඇමති කියලා වෙන කෙනෙක්ව ප්රශ්න කරන එක සාධාරණ නැහැ. කෙසේවෙතත් මම පැහැදිළිව කියන්න ඕනෑ මුස්ලිම් සමාජය තමන් දිහාම හැරිලා බලන්න ඕනෑ බව. මුස්ලිම් කාන්තාවන් සම්පූර්ණයෙන්ම මූණ වහගෙන බුර්කාව අඳිනවා. දිගන සිදුවීමෙන් පස්සේ මුස්ලිම් ජනතාව අතරේ මේවා ගැන සංවාදයක් ඇතිකරගන්න මම උත්සාහ කළා. ඒත් මුස්ලිම් ජනතාව අතරේ ඉන්න බලවේග කිහිපයක් අන්තර්ජාලයේ හා මාධ්යවලින් මට ගැහුවා. එතැනදී කිසිම මුස්ලිම් නායකයෙක් මගේ ආරක්ෂාවට ආවේ නැහැ. මට උදව් කළේ නැහැ.
මම කිව්වේ මේක බහු ආගමික, බහු සංස්කෘතික රටක් විදියට සහෝදර ජනවර්ගවල සැකය, අවිශ්වාසය, බිය වගේ කාරණා ගැන අපි සංවේදී වෙන්න ඕනෑ බව. ඒ අය සමඟ සාකච්ඡා කරන්න ඕනෑ බව. ඔවුන්ගේත් කැමැත්ත ගැන සංවේදී විය යුතු බව. ඒත් ඇතැම් මුස්ලිම් නායකයන් හිතනවා අනෙක් ජනවර්ග මොනවා හිතුවත් තමන් කරන දේවල් ඉදිරියට කරගෙන යා යුතු බව. මුස්ලිම් නායකයන් දැන් කියනවා අපි අපේ වැරදි හදාගන්න ඕනෑ බව. බුර්කාවට විරුද්ධ අදහස් ගැන පවා ඔවුන් දැන් සංවේදී වෙලා කතාකරනවා. දැන්වත් ඒ ගැන ඔවුන් සැලකිලිමත් වෙන එක හොඳයි. බුර්කාව වගේ දේවල් පහුගිය වසර ගණනාවක් තිස්සේ ඇතිවුණ දේවල්. ඉස්සර මහපාරේදී දෙමළ, මුස්ලිම්, සිංහල කවුද කියලා හොයාගන්න බෑ. ඒත් දැන් අඳින විදියෙන්ම මිනිස්සුන්ව වෙන් කරලා අඳුනගන්න පුලුවන්. ලංකාවේ ඉන්න විවිධ භාෂා කතාකරන සියලුමදෙනා ශ්රී ලාංකිකයෝ. අපි එකමුතුභාවය අභ්යන්තර වශයෙන් හදාගන්න ඕනෑ. එකිනෙකා අතර සමීප සංස්කෘතියක් හදාගන්න ඕනෑ. අපි ඈත් වෙලා, එකිනෙකා අතර වෙනස්කම් ඇතිකරගැනීම හොඳ නැහැ.
