■ ගෝඨාභයට අමෙරිකානු පුරවැසිභාවයේ වියගහෙන් මිදීමට තිබෙන ඉඩකඩ අඩුවෙමින් යන්නේය.
■ ජනාධිපතිගේ කතාවෙන් පැහැදිලි වන්නේ තමාගේ තරගකාරයා ගෝඨාභය ලෙස හඳුනාගෙන ඇති බවය.
■ වාසුට, දිනේෂ්ට, වෙල්ගමට නැති ගෝඨාභයට ඇති විශේෂ ජනබලය කුමක්ද?
අමෙරිකාවට ගොස් නැවත පැමිණි ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතා පිළිගැනීමට දැක්වූ සංදර්ශනය, ඕනෑවට වැඩි එකක් බව නොතේරෙන්නේ කාටද? වැඩියෙන් බියට පත්වුණාම වැඩියෙන් ප්‍රතිචාර දැක්වීමේ න්‍යාය ඒ අවස්ථාවට හොඳින්ම ගැළපෙන්නේ නැද්ද?
ඇත්ත වශයෙන්ම ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂත්, මහින්ද ඇතුළු අනෙකුත් රාජපක්‍ෂවරුනුත්, පොදුජන පෙරමුණේ නායකකාරකාදීනුත්, සාමාන්‍ය සාමාජිකයනුත්, ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ අමෙරිකාවට ගිය අවස්ථාවට වඩා එන අවස්ථාව වන විට සිටියේ බලවත් අවුලක බව අලුතෙන් කිවයුතු නැත. මේ වන තෙක් ඒ අවුල ක්‍රමයෙන් වැඩිවනවා මිස අඩුවන්නේ ද නැත.
එහෙත්, සාහසික ලෙස කිව්වොත්, සමහර විට, සිදුවන දෙයින් මහින්ද රාජපක්‍ෂ කිසියම් ආකාරයක සහනයක් ලබනවා වන්නටද පුළුවන. මන්ද, ඔහුගේ කැමැත්ත එළිපිට ලබා සිටින ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ, (තමාගේ අකමැත්තෙන් නොවන) වෙනත් විදියකින් ජනාධිපතිවරණයට නුසුදුසු වනවාය කියන්නේ මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ ගලකින් කුරුල්ලන් දෙදෙනකු බිම බෑමකි. එකක්, මහින්ද ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂට ඉත සිතින් ආශීර්වාද කරන්නකු හැටියට සමාජයට පෙනීයෑමය. අනෙක, බාහිර හේතුවක් නිසා ගෝඨාභයට තරග කිරීමට බැරි වුණොත්, නැවතත් ‘අපේක්‍ෂකත්වය’ ක්‍රීඩා පිටියේ තමන්ගේ පැත්තට වැටෙන බෝලයක් බවට පත්වන නිසාය. මහින්ද රාජපක්‍ෂ, ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂට ඉඩ දෙන්නේ කැමැත්තකින් නොවන බව මනුවර්ණ මීට පෙරද කියා ඇත. ඒ ඇයිදැයි පැහැදිලිය. ගෝඨාභය අතට රටේ ජනාධිපතිකමත්, පක්‍ෂයේ නායකකමත් ගියොත් යළි රාජපක්‍ෂ වරිගයේ, මහින්ද පවුලට, ඒවා ලැබෙන්නේ නැත. එක පැත්තකින් ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ අපේක්‍ෂකත්වය ලබන ඇසිල්ලේම මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ ප්‍රතිරූපය අවලංගුවීම ඇරඹෙන්නේය. අනෙක් අතින්, මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ එකම ප්‍රාර්ථනාව වන (‘රට’ නොවේ.) නාමල් රාජපක්‍ෂ කවදා හෝ ලංකාවේ ජනාධිපති කිරීමේ සිහිනයද පෑරෙන්නේය.
දැන් දේවල් සිදුවන අන්දමට ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂට අමෙරිකානු පුරවැසිභාවයේ වියගහෙන් මිදීමට තිබෙන ඉඩකඩ ක්‍රමයෙන් අඩුවෙමින් යන්නේය. ඒ හා සමගම ජනාධිපතිවරණයට අපේක්‍ෂකකම ලබාගැනීමේ අවස්ථාවද ගිලිහෙමින් යන්නේය. ගෝඨාභය වටකරගෙන එළිය, වියත් මග වැනි නිසරු ඒකාකාරී කතා මණ්ඩප පවත්වන ඊනියා උගත් නූගත් නෝනාමහත්වරුන් හැමදෙනාම පාහේ ඒ ඇත්ත පිළිගන්නට සූදානම් ව සිටියොත් හොඳය. මේ යන විදියට, ගෝඨාභයට අමෙරිකානු පුරවැසිභාවයෙන් මිදෙන්නට හැකි වුණත්, එය ජනාධිපතිවරණය පැවැත්වෙන කාලසීමා රාමුව තුළ නොවන්නේ නම්, එහි ඇති පලය කිම? සමහර විට, එක මොහොතකදී ජනාධිපතිවරණයට තරග කරනවාද, නැතිනම් අමෙරිකානු පුරවැසිභාවය තවදුරටත් තබාගන්නවාද යන උභතෝකෝටිකය ගෝඨාභය ඉදිරියේ විවෘත වුණත් පුදුම වන්නට දෙයක් නැත.
ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන නම් සිය ගෝඨාභය විරෝධය තවමත් අතහැර නැති බව, පසුගිය සතියේත් ප්‍රසිද්ධියේම පෙන්වූයේය. ජනාධිපති ජනමාධ්‍ය සම්මාන උත්සවයේදී කතාකරමින් ඔහු කිව්වේ, සමහර ජනමාධ්‍යවලින් තමාට එලව එලවා පහර දෙන බවත්, එසේ පහර දී වැට්ටුවොත්, ඊළඟට එනු ඇත්තේ කවරකුදැයි අවබෝධයෙන් ජනමාධ්‍යවේදීන් කටයුතු කළ යුතු බවත්ය. ජනාධිපතිවරයා මේ කියන්නේ ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ගැන බව අලුතෙන් පැහැදිලි කළ යුතු නොවේ. ඇත්ත. ලංකාවේ ජනමාධ්‍යවේදීන් වැඩිම ගණනක්, ඝාතනය වුණේ, අතුරුදහන් වුණේ, අතපය කඩා දැමුණේ, සුදුවෑන්වලින් පැහැර ගැනුණේ, රටින් පිටමංවන්නට බල කැරුණේ, ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ආරක්‍ෂක අමාත්‍යාංශයේ ලේකම්වරයා ලෙස සිටියදී බව කාටවත් රහසක් නොවේ. අද වන තුරු ඒ අපරාධ ගැන ගෝඨාභය වචනයකින්වත් පසුතැවිල්ලක් කනගාටුවක් දක්වා නැත. අදත් ඔහුට අවස්ථාවක් ලැබුණොත් ඔහු අසනු ඇත්තේ ‘හූ ඉස් ලසන්ත’ කියාය.
ජනාධිපතිවරයාගේ කතාවෙන් පැහැදිලි වන්නේ, එජාපයට එරෙහි පිළේ ජනාධිපති අපේක්‍ෂක වීමේ තරගයට ඔහු සැලසුම් සහගතව අවතීර්ණ වී සිටින බවය. තමාගේ තරගකාරයා ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ලෙස ඔහු හඳුනාගෙන ඇති බවය. ඒ නිසා, ජනාධිපති සිරිසේනගේ තරග සැලැස්මේ එක් වැදගත් කොටසක් වෙන්වනු ඇත්තේ ගෝඨාභය තරගයෙන් ඉවත්කිරීමේ ඉලක්කය සඳහාය. ඒ අරමුණ ඉටුකර ගැනීම සඳහා, ගෝඨාභයගේ අමෙරිකානු පුරවැසිකම ඉවත් කරගන්නට පෙරම ජනාධිපතිවරණයක් කැඳවීමට වුණත් බැරි මිනිහෙක් නොවේ, මෛත්‍රීපාල සිරිසේන.
එවැනි අවස්ථාවකදී ජනාධිපති සිරිසේන නිශ්චිතවම තරග කළ යුතුය. එවිට, පොදු ජන පෙරමුණෙන්ද අපේක්‍ෂකයකු ඉදිරිපත් කිරීම වනාහි දෙපාර්ශ්වයම දැන දැන පරාජය වැළඳ ගැනීමකි. ඒ නිසා අකමැත්තෙන් වුවද මෛත්‍රීපාල සිරිසේන තමන්ගේ අපේක්‍ෂකයා හැටියට පිළිගන්නටත්, ඔහුගේ ජයග්‍රහණය සඳහා වැඩට බහින්නටත් ඒකාබද්ධ විපක්‍ෂයට සිදුවෙයි. ජනාධිපති සිරිසේනගේ මේ දේශපාලන ගණන් හැදීම වැරදියැයි කියන්නට කිසිවකුට හැකියාවක් නැත. ඒ තුළ පොදුජන පෙරමුණ එකතැන හිරවන දේශපාලන ඉරණමකට මුහුණ දීම අනිවාර්යය. පසුගිය සතියේ, එනම් අප්‍රේල් 15වැනිදා, විශේෂ දේශපාලන පෙරළියක් සිදුවන්නට නියමිත බවට ආරංචි පැතිර තිබිණ. ඒ පෙරළිය කුමක් විය හැකිදැයි විවිධ අය තමන් දන්නා පමණින් උපකල්පනය කළහ. ප්‍රධාන උපකල්පන දෙකක් ඉදිරියට ආවේය. එකක්, ජනාධිපතිවරයා නැවතත් ඔක්තෝබර් 26 පන්නයේ දේශපාලන ව්‍යාකුලතාවක් ඇතිකරනු ඇතැ’යි කියාය. එහෙත් තර්කානුකූලව කල්පනා කරන්නන් කියන අන්දමට නම්, තමා එක් වරක් නටා හොම්බ බිම ඇනගත් ඔක්තෝබර් පන්නයේ නැටුමක් නම් ජනාධිපතිවරයා යළිත් නොනටනු ඇත. ඒ නාඩගම නිසා, තමා කුණු බක්කියටම වැටුණු බව, ප්‍රසිද්ධියේ පිළිනොගත්තත්, අවුරුදු හතළිහකට වැඩි දේශපාලන පළපුරුද්දක් තිබෙන සිරිසේන මහතාට නොතේරිය නොහැකිය.
දෙවැනි උපකල්පනය නම්, ජනාධිපතිවරයා ඉක්මන් ජනාධිපතිවරණයක් කැඳවනු ඇත යන්නයි. ඒ නම් විය නොහැකි දෙයක් නොවේ. ඉහතදී ලියා ඇති පරිදි, සිරිසේන ජනාධිපතිවරයාට තමාගේ ‘අගේ’ පෙන්වන්නට ඇති හොඳම ක්‍රමයක් නම් ඉක්මන් ජනාධිපතිවරණයක් කැඳවීමයි. විශේෂයෙන් එක්සත් ජාතික පක්‍ෂය තුළද අපේක්‍ෂකකම පිළිබඳ අවුලක් පැනනැගී තිබෙන අවස්ථාවක, රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතාගේ අපේක්‍ෂකකම පක්‍ෂය තුළම අභියෝගයට ලක්වී ඇති අවස්ථාවක, ඒ වාසියත් තමා වෙත හැරවේයැයි ජනාධිපතිවරයා සිතන්නට ඉඩ ඇත. හොඳයි, ගෝඨාභයත්, සිරිසේනත් නැති තැන අපේක්‍ෂකයා කවුරු විය හැකිද?
ගෝඨාභය වැනි පැරිෂුට්කාරයකු නොවී නම්, මහින්ද නැති තැන ඒකාබද්ධයේ නායකකම ඊළඟ ජ්‍යෙෂ්ඨයන් අතර බෙදීයෑමේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පිළිවෙත අනුගමනය කෙරේ නම්, ජ්‍යෙෂ්ඨත්ව අනුපිළිවෙළ මෙසේය. එක, වාසුදේව නානායක්කාර. දෙක. දිනේෂ් ගුණවර්ධන. තුන, කුමාර වෙල්ගම. එහෙත්, රාජපක්‍ෂ වහලුන් සමස්තයක් ලෙස බලය අල්ලාගෙන සිටින පොදුජන පෙරමුණේ මේ විකල්ප නායකයන්ට කවදාවත් ඉහළට එන්නට ඉඩක් නැත. මහින්ද රාජපක්‍ෂ පොල් ලෙල්ලකට ඡන්දය දෙන්න කිව්වත් මිනිස්සු ඡන්දය දෙනවා කියන පිරිස, ඒ ‘පොල් ලෙල්ල’ වාසුදේව, දිනේෂ් හෝ වෙල්ගම විය යුතුයැයි නොකියන්නේ ඇයි? රාජපක්‍ෂ වහල්භාවයම මිස අන් කුමන හේතුවක් නිසාද?
එකී තුන්දෙනාට නැති ගෝඨාභයට ඇති විශේෂ ජනබලය කුමක්ද? පොහොට්ටුව ඉල්ලන්නේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය හෝ ජනබලය හෝ වෙනුවට, මිලිටරි බලයද? ඒකාධිපතියකුගේ මර්දනයද?■
