මිහිරි ප්රියංගනී යාපා
ඇය පිට පිට දෙවැනි වතාවටත් රාජ්ය නාට්ය උළෙලේදී හොඳම නිළියට හිමි සම්මානය දිනාගත්තාය. 2019දී ඇය එම සම්මානය ලැබුවේ ඕපන් කපල් නාට්යය වෙනුවෙනි. මායා බන්ධන නාට්යය වෙනුවෙන් 2018 වර්ෂයේදීත් හොඳම නිළියට හිමි සම්මානය ලබන්නට ඇය සමත්වුණාය. 2012 දී කෙටි නාට්ය අංශයේ හොඳම නිළිය සම්මානය, 2015 ජූරියේ විශේෂ සම්මානය ඇය රාජ්ය නාට්ය උළෙලේදී ලබා ඇත. 2017 යොවුන් නාට්ය උළෙලේ හොඳම රංගන ශිල්පිනියට හිමි සම්මානයද ඇය දිනාගත්තාය. බොරැල්ල පුංචි තියටර්හි පැවති ඕපන් කපල් දර්ශණවාරයකදී ඇයගේත් ඇය සමඟ ඕපන් කපල්හි ප්රධාන චරිතය රඟපාන කෝරළගේ සමන්ගේත් අද්විතීය රංගනය දැකගැනීමෙන් අනතුරුව නාට්ය ශාලාවේ පසුපස අසුනකදී අපි ඇයව මුණගැසුණෙමු.
නාට්ය කලාවට ආ විදිය ගැන කතාකළොත්…
මම බදුල්ලේ හාලිඇලෙන් ආපු කෙනෙක්. මම ඉස්කෝලේ ගිය කාලයේනම් නාට්ය කරන්න අදහසක් තිබුණේම නැහැ. කවදාවත් නාට්යයක රඟපාන්නවත් ගිහින් නැහැ. නාට්යයක් තියෙනවා කිව්වොත් ඉස්කෝලෙවත් ගියේ නැහැ. ඉස්කෝලෙන් ඉවත්වුණාට පස්සෙ තමයි අහම්බෙන් නාට්යයක රඟපෑවේ. මගේ යාළුවෙක් නාට්යයක හිටියා. ඒ නාට්යයේ නිළියක් අඩුවුණ හින්දා. ඒ නාට්යයේ අධ්යක්ෂවරයා මට නාට්යයේ රඟපාන්න කතාකළා. ඌව පළාත් මට්ටමෙන් ඒ නාට්යයට හොඳම නාට්යය විදියට සම්මාන ලැබුණා. මටත් රංගනය වෙනුවෙන් සම්මානයක් ලැබුණා. ඉන්පස්සෙ උසස්පෙළින් කොළඹ සෞන්දර්ය විශ්වවිද්යාලයට ආවා. ඒ කාලෙ ප්රසන්නජිත් අබේසූරිය සර් සෞන්දර්ය විශ්වවිද්යාලයෙ නැහැ. ඒත් ඔහුගේ වැඩමුළුවක් විශ්වවිද්යාලයෙන් පිට තිබුණා. මම නාට්ය ඉගෙනගන්න ඒ වැඩමුළුවට සම්බන්ධවුණා. දවසක් එතැනට ඊ.එම්.ඩී. උපාලි ආවා. ඔහුගේ නාට්යයකට ගැහැණු ළමයෙක් හොයන්නට. වන තාරාවී කියන නාට්යයට මල්කාන්ති ජයසිංහගෙයි, දයාදේව එදිරිසිංහගෙයි වගේ බළල් ඇස්දෙකක් තියෙන කෙනෙක්ව තමයි ඔවුන් හෙව්වේ. ඒ 2006 දී. කොළඹදී කරපු පළවැනි නාට්යය ඒක. ඒ චරිතයට රාජ්ය නාට්ය උළෙලේදී හොඳම සහාය නිළියට හිමි සම්මානය මට ලැබුණා. එතැනින් පස්සේ සෞන්දර්ශ විශ්වවිද්යාලය, ප්රසන්නජිත් සර්, රුවන් මලිත් පීරිස්ලා හා මහේෂ් කුමාරලා හිටපු කාලයේ සමාජවාදී කලා සංගමය වගේ තැන්වල කටයුතු කරමින් මම වේදිකා නාට්ය ක්ෂේත්රයට යොමුවුණා.
එතැන් පටන් මේ දක්වා අවුරුදු 13ක් තිස්සේ වේදිකාවේ රංගන ශිල්පිනියක් විදියට අත්නොහැර හිටියේ මොනවගේ හැඟීමක් නිසාද?
මානවීය බැඳීම් නිසා. නාට්යයක කණ්ඩායමක් විදියට වැඩ කරද්දී හැදෙන ජීවන ශෛලියට මම ආසයි. ඒක විනෝදයක්. ඒ අස්සෙ සාමූහිකව අපට අධ්යනයන් කරන්නත් සිද්ධවෙනවා. උදාහරණයක් විදියට ඕපන් කපල් කියන්නෙ දාරියෝ ෆෝගේ නාට්යයක්. මේ නාට්යය කරද්දී අපට දාරියෝ ෆෝ මේ නාට්යයෙන් කියන්න උත්සාහ කරපු දේ කියවාගන්නට සාමූහික උත්සාහයක් දරන්න සිද්ධවෙනවා. අවුරුද්දක් විතර පුහුණුවීම් කරනවා. කණ්ඩායමක් විදියට ඒ අවුරුද්දේම අපි සම්බන්ධතා හදාගන්නවා. ඒකට මම ආසයි.
ඒ කියන්නෙ නාට්ය කලාවට කලාත්මක දේශපාලනික හේතුවලටත් එහා ගිය උණුසුම් මනුෂ්ය සම්බන්ධතා පිළිබඳ බැඳීමක් ඔබට තියෙනවා…
මට සමහර වෙලාවට නාට්යයක් නැතිව සතියකට වඩා ගෙදර ඉන්න බැහැ. මම ටෙලිනාට්යවලට ගියත්, වේදිකා නාට්ය ඇතුලෙ හැදෙන මනුෂ්යමය බැඳීමක් එතැනදී දැනෙන්නෙ නෑ නැහැ. දෙබස් ටික කියලා ගෙදර එන්න සිද්ධවෙනවා. ඒත් වේදිකා නාට්යයකදී එකිනෙකාව වැළඳගන්නත්, එකිනෙකා අතර මතවාදී ගැටුම් හැදෙනකොට වරු ගණන් වාද කරගන්නත් සිද්ධවෙනවා. ඒ වාද විවාදවලින් පස්සේ ආයෙමත් අපට එකට වැඩ කරන්න සිද්ධවෙනවා. වැඩක් ඉවරවෙද්දී අපට එකිනෙකා වැළඳගන්න ලැබෙනවා. ඉතින්, මේක දිව්යමය අත්දැකීමක්. ඒ නිසයි බැඳීම හැදුණෙ. මේකෙන් මට ගැලවෙන්න බෑ.
පිට පිට දෙවතාවක් හොඳම නිළියට සම්මාන ලැබීම ගැන කතාකළොත්…
රංගන ශිල්පිනියක් විදියට වේදිකාව ඇතුලෙ මම ලබපු අත්දැකීම් ගැන මම පුදුමාකාර සෑහීමකට පත්වෙනවා. ගිය අවුරුද්දේ කරපු රංගනය හා මේ අවුරුද්දේ කරපු රංගනය එකිනෙකට හාත්පසින්ම වෙනස්. මම සම්මාන ලැබීම් ගැන සතුටු වෙනවා. ඒත් මේක අවුරුදු කුමාරි හෝ සුපර්ස්ටාර් ජයග්රහණයක් නෙවෙයිනේ. ඉතින්, කවුරුත් මේක ගණන් ගන්නේ නැහැ. මේක වේදිකා නාට්යයක රංගනය වෙනුවෙන් රාජ්ය නාට්ය උළෙලේදී ලැබුණ සම්මානයක්නෙ. ඒත් මේ සම්මානය රංගන ක්ෂේත්රයේම චිත්රපටියක් හෝ ටෙලිනාට්යයක් වෙනුවෙන්වත් ආරාධනා ලබන්නටවත් වැදගත් හේතුවක් විදියට සැලකෙන්නෙ නැහැ. අවුරුදු කුමාරි තරඟයක් දින්නානම් චිත්රපටි ගණනාවකට ආරාධනා ලැබෙයි.
සිනමා, ටෙලිනාට්ය ක්ෂේත්රවල වැඩ කරන්නත් ඔබ කැමතිද?
වේදිකා නාට්යවලට ආදරය කළත්, මම ඒ ක්ෂේත්රවල වැඩකරන්නත් ආසයි. ඒත් අවස්ථා ලැබෙනවා අඩුයි. සමහරු කියනවා ඔයාලා හරිම සම්භාව්ය ගණයේ නිළියෝ නිසා චිත්රපටි, ටෙලිනාට්යවල රඟපාන එකක් නැහැ කියලා.
ඕපන් කපල්හි ඔබගේත් කෝරළගේ සමන්ගේත් රංගනය කලාතුරකින් දකින්නට ලැබෙන විදියේ විශිෂ්ඨම රංගනයක් බව කියන්න පුලුවන්. ඔබ වේදිකාවට ගෙනෙන ජවයත්, ඔහු ඔබගේ ජවයට ඉඩ දීමත් නිසා අපූරු රසායනයක් දෙදෙනා අතර නිර්මාණය කෙරෙනවා. මේ චරිතය ගැන ඔබේ අදහස කීවොත්..
මේ පිටපත පරිවර්තනය කළේ ප්රින්ස් ඔෆ් වේල්ස් විද්යාලයේ මගේත්, තරිඳුගේත් ශිෂ්යයන් දෙදෙනෙක් විසින්. අවුරුදු හතරකට විතර කලින් තමයි පිටපත පරිවර්තනය කළේ. ඒ පිටපත දැකපු දවසේ ඉඳන් මට මේ චරිතය කරන්න ඕනෑවුණා. දාරියෝ ෆෝගේ දේශපාලන යටිපෙළටත් වඩා මම ආසා කළේ නිළියක් විදියට මේ චරිතයේදී කරන්න ලැබෙන දේවල් ගැන. විශේෂයෙන්ම චරිතයෙහි සිද්ධවෙන වෙනස්කම් ගැන.
කලා දේශපාලන අවකාශයේ ඉන්න හැකියාවෙන් පිරුණු තරුණියන් ගැන කතාකරද්දි, අවධානය යොමුවෙන මාතෘකාවක් තමයි පවුලේත්, ප්රේමවන්තයන්ගේත් බලපෑම් හින්දා ඔවුන්ට රංගන වේදිකාවෙන් බැසයන්නට සිදුවීම. ඔබේ අත්දැකීම මොකක්ද?
ගෙදරින් නාට්ය කරන්න එපා කියලා බලපෑමක් තිබුණෙ නැහැ. ඒත් මෙහේදී මම කරන කියන දේවල් ගැන පවුලේ අය හරියටම දන්නේත් නැහැ. ඒ නිසා මට වැඩ කරන්න අමාරුවක් නෑ. නිදහසට තියෙනවා. කොළඹ ආවාට පස්සේ විවාහ වුණේත් නාට්ය ක්ෂේත්රයේම ඉන්න රුවන් මලිත් පීරිස්ව. ඒ නිසා වෙන ගැහැණියකට නැති උපරිම නිදහසක් මට ලැබුණා. ඒ රුවන් සාම්ප්රදායික මිනිහෙක් නොවන හින්දා වෙන්න ඇති. ඒත් පොදුවේ රංගන ශිල්පිනියන්ට මේ ක්ෂේත්රයේ ඉන්න අමාරු බව ඇත්ත.
කාන්තාවන් වීම නිසාම, පිරිමියෙක්ට මෙන් කලා, සාහිත්ය අවකාශයේ රස්තියාදු ගසමින්, එකිනෙකාව ආශ්රය කරමින් සමාජ, දේශපාලන දැනුමෙන් පෝෂණය වෙන්න ඉඩක් තරුණියකට ලැබෙන්නෙ නැහැ නේද?
අපි කනවා බොනවා දැක්කොත්, ඒක මාර ප්රශ්නයක්. අහවල් ගෑණු කෙනා සිගරැට් බිව්වා, බියර් බිව්වා කියලා මහා ප්රශ්නයක් වගේ සාකච්ඡාවට ලක්වෙනවා. පිරිමි අයට එහෙම සීමා නැහැ. ඇත්තටම සෞන්දර්ය විශ්වවිද්යාලයේ හොඳට ලියන්න පුලුවන් කෙල්ලෝ ගොඩක් ඉන්නවා. ඒත් ඔවුන් විශ්වවිද්යාලයෙන් එළියට ගිහින් විවාහයක් වුණාට පස්සේ ඔවුන්ගේ ගමන අවසානයි. මොකද විවාහ වුණාට පස්සේ පිරිමි බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ බත් තම්බන, රෙදි හෝදන බිරිඳක්. සමහර කෙල්ලෝ විවාහ වෙන්නෙ මේ ක්ෂේත්රයේම නාට්ය කරන කොල්ලොන්ව. සමහර අතිදක්ෂ නිළියෝ එක නාට්යයි කරන්නෙ. එතැනින් එහාට ඔවුන් අවසානයි. රැඩිකල් තීන්දුවක් අරගෙන, තමන්ගේ නිදහස සීමා කරන ආදරවන්තයන්ව ප්රතික්ෂේප කරපු රංගන ශිල්පිනියන් එක්කෙනෙක් දෙන්නෙක් විතරක් ඉන්නවා. ඒත් එහෙම කෙනෙක්ට ආදරයද, තමන්ගේ හැකියාවද කියන තෝරාගැනීම කරන්න වෙනවා. ඒත් ජීවිතය විඳින්න නැතිනම්, තමන්ට තමන් විදියට ජීවත්වෙන්න බැරිනම් එහෙම ආදරයක් මොකටද කියන ප්රශ්ණය තියෙනවා.
