සමාජ ක්‍රියාකාරිනී කුමාරි කුමාරගමගේ
‘විකල්පයන් තුළ වුවද ගැහැණුන් පිබිදීම විය නොහැක්කේ ඇයි‘ යන මැයෙන් ඔබ ලිපියක් ලියා තිබුණා. මේ මාතෘකාව දේශපාලන වශයෙන් වැදගත් මාතෘකාවක් වීමට හේතුව විස්තර කළොත්..
මම විකල්ප අවකාශ යනුවෙන් සරලව හඳුන්වන්නේ පවතින සමාජ ක්‍රමයේ තිබෙන අඩුපාඩුවලට විකල්පව යම් සාකච්ඡා කරන කණ්ඩායම් පිළිබඳවයි. පවතින සමාජය ගැන සෑහීමකට පත්නොවෙන හින්දා, විකල්ප අවකාශයට අපි යොමුවෙනවා. වමේ දේශපාලන පක්ෂ, සංවිධාන, අපට පහුගිය කාලයේදී මුණගැහුණු විකල්ප ආචාර්යවරු, චිත්‍රපටි අධ්‍යක්ෂවරු, වෙනත් සංස්කෘතික වැඩ කරන අයවත් මම කියන අවකාශයට ඇතුලත්. අපි හිතන්නේ මේ විකල්ප අවකාශ හරිම රැඩිකල් කියලයි. සමාජය වෙනස් කරන්න ඕනෑ මෙතැනින් කියලයි අපි බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ. සමාජ ප්‍රශ්ණ පොලා පනිනු ඇතැයි අපි බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ මේ අවකාශයෙන්.
විකල්ප සමාජයේ ගැහැණු ගැන කතාකරන්නට කලින්, ලංකාවේ ගැහැණු කෙනෙක්ට කතාකරන්නට තරම් ප්‍රශ්ණ තියෙනවාද කියලා විමසුවොත්..
ලංකාවේ තියෙන ථේරවාද සාකච්ඡාවේදී බුදු වෙන්න නම් පිරිමි ආත්මයක් ඕනෑ බව කියනවා. ඇත්තටම ගැහැණියකට බුදුවෙන්න ඕනෑනම් මුලින් ප්‍රාර්ථනා කරන්න ඕනෑ පිරිමියෙක් වෙන්න. ඒ ප්‍රාර්ථනාව කරන්න තමන්ගේ පිරිමියාගෙන් නියත විවරණ ගන්න ඕනෑ. ඒ නියත විවරණය ගන්නට පිරිමියාට දාසකම් කරන්න ඕනෑ. ඒ සංකල්පයේම තියෙන්නෙ ප්‍රශ්ණයක්නෙ. ලංකාවේ මිනිස්සු විශ්වාස කරන්නෙ මේ පිරිමි ආත්මය ගැන කතාව බුදුහාමුදුරුවෝ කී දෙයක් බව. මේ සංකල්පය තියෙන්නෙ ථේරවාද බුදුදහමේ පමණක් බවවත් ලාංකිකයො දන්නෙ නැහැ. එතැනම තියෙන්නේ අර්බුදයක්. ඉතින් ගේ ඇතුලේ වැඩකටයුතු ටික බෙදාහදාගන්නවත් තත්වයක් නැහැ. ඒ කතාන්දර අපේ ඇටමිදුළුවල පවා තියෙනවා. මේක සමාජයේ තියෙන කාරණයක්. මේකට එරෙහිව කතාකරන අය නැතිවා නෙවෙයි. ඒත් නැවත විකල්ප අවකාශයේ මේ අදහස්වලට විකල්පව සාකච්ඡාවක් නෙවෙයි තියෙන්නෙ. එහෙම සාකච්ඡාවක් විකල්ප අවකාශයේ තියෙන බව කවුරුහරි පෙන්වනවානම් මම කැමතියි.
ලංකාවේ කිසිම ගැහැණියෙක් පිරිමියෙකුගෙන් යම් හෝ තාඩනයකට පීඩනයකට ලක් නොවී ඉඳලා නැහැ. චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරණායක හා සිරිමාවෝ බණ්ඩාරණායකගේ සිට මේ දක්වා සියළු ගැහැණුන් ලිංගික වශයෙන් වාචිකව හෝ හිංසනයට ලක්වෙලා තියෙනවා. මේ තරම් මේවා පැහැදිළිව සමාජයේ තියෙනවා. ඉතින්, මේ ප්‍රශ්ණය ගැන සාකච්ඡාවක් ඇතිවේයැයි බලාපොරොත්තු වෙන විකල්ප අවකාශයේවත් ඒක සාකච්ඡා කරන්නේ නැතිවීම බරපතලයි. අඩු තරමේ මෙතැනට එන ගැහැණුන්ව දැනුම්වත් කරන්නවත් උත්සාහයක් නැහැනේ. අඩු තරමේ එයා ගැහැණියක් වීම ගැන සංවාදයකට යනවාද. ගැහැණියක් වුණ එක හොඳයි කියලා හිතනවාද. ඊළඟ ආත්මයක් තියෙනවානම් හොඳයි කියලා හිතනවාද වගේ දේවල්වත් කතාකරන්නෙ නැහැ.
ස්ත්‍රීවාදය වැනි සංකල්ප ගැන ලංකාවේ විකල්ප අවකාශයේ දැනුම් පද්ධතියක් තියෙනවා නේද?
යම් කාලයක අපේ පරම්පරාවේ අය යම් සාකච්ඡාවක් කරලා තියෙනවා ස්ත්‍රීන් ගැන. විකල්ප අවකාශයන් තුළ හිටපු පිරිමි ස්ත්‍රීවාදය කියන්නේ මොකක්ද කියන එක ගැන හොඳ මට්ටමකින් සාකච්ඡා කරලා තියෙනවා. ඒත් ඒ සාකච්ඡාව වුණාය කියන එකෙන් ඒගොල්ලෝ ගෑණුන්ට හොඳට සැලකුවාය කියන එක අදහස් වෙලා නැහැ. ඒ සාකච්ඡාව සිද්ධවෙනකොට වුණත් ඔවුන් තමන් සමඟ ගණුදෙනු කරපු ගැහැණුන්ට සලකලා තියෙන්නේ සමානයන් වශයෙන් නෙවෙයි. බොහෝවිට පාවිච්චි කරලා. මගේ ප්‍රශ්ණය තියෙන්නේ සාකච්ඡා කරනවාද නැද්ද කියන එක ගැන නෙවෙයි. ගැහැණියකට මෙවැනි අවකාශයක පිබිදීමට ඉඩක් තියෙනවාද කියන එක ගැනයි. මොන අඩුපාඩු තිබුණත් ලංකාවේ හා පිටරටවල ලිබරල් ධනේෂ්වර පිරිමින්ගෙ ලෝකය තුළ ගැහැණුන්ට සලකන්නටවත් අවම විනයක් තියෙනවා. අඩු තරමේ තමන්ගේ ගෙදර ගැහැණිය එක්ක ගණුදෙනු කරද්දී යම් ගෞරවයක් හෝ තියෙනවා. එහෙත් ඒ ලිබරල් ධනේෂ්වර පිරිමින්ට තියෙන ගෞරවයවත් අපි මේ කතාකරන විකල්ප අවකාශයේදී නැහැ. පිටතට පෙනෙන ව්‍යාජ ගෞරවයක්වත් ගැහැණියට නැහැ. සම්පූර්ණයෙන්ම ගැහැණියව පාවිච්චි වෙනවා.
ස්ත්‍රීවාදයත් උපහාසයට ලක්වෙන අවස්ථා තියෙනවානේ..
ස්ත්‍රීවාදය ගැන විවිධ අයගේ කියැවීම් තියෙනවා. සමහර ස්ත්‍රීවාදී ප්‍රවණතා අවුල් සහගත තත්වයන් ඇතිකරන බව පෙන්වීමේ හැකියාවකුත් තියෙනවා. ඒක ස්ත්‍රීවාදයේ විතරක් නෙවෙයි, ඕනෑම වාදයක ලක්ෂණයක්. එහෙම තැන් තියෙන්න පුලුවන්. ඒත් ස්ත්‍රීවාදය ආවේ හේතුවක් ඇතිවනේ. හේතුව තමයි ගැහැණියව පිරිමියාට සමානව පිළි නොගැනීම. ගැහැණිය හා පිරිමියා සමානයෝ නොවෙන බව කියනවානම් ඒ ඇයිද කියලයි ප්‍රශ්ණ කළේ. ජීව විද්‍යාත්මකව ප්‍රශ්ණයක් තියෙන බව කෙනෙක්ට පුලුවන්. ඒත් ජීව විද්‍යාත්මක වෙනස්කම් පිරිමි සහ ගැහැණු අතර විතරක් නෙවෙයි. පිරිමි පිරිමි අතරත් තියෙනවා. ඉතින් මොකක්ද ප්‍රශ්ණය. අන්න ඒ ප්‍රශ්ණය ගැන මනුෂ්‍යයන් විදියට කතාකිරීමයි වැදගත් වෙන්නෙ.
විකල්ප අවකාශයේ ගැහැණියකට බුද්ධිමය වටිනාකමක් වෙනුවට ද්‍රව්‍යමය වටිනාකමක් විතරක් ලැබෙන බව ඔබ අදහස් කරලා තිබුණා නේද?
විකල්ප අවකාශයට එන ගැහැණුන්ට මුලින්ම ලොකු දැනුමක් ලැබෙනවා වගේ හැසිරෙන්න පුලුවන්. ලොකු අගය කිරීම් දැනෙන්න පුලුවන්. ඒත් ඔවුන්ට ලොකු දැනුමක් ලැබෙන්නේත් ඔවුන්ව පාවිච්චි කිරීමේ කොටසක් විදියට තමයි. මේවාට ආකර්ශණය වෙලා එන ගැහැණු එක්කෝ මල්පෝච්චි වගේ. නැත්නම් ගිරව් වගේ. ඔවුන්ව ගැහැණු පිරිමි සමබර කරන්නට පාවිච්චි කරනවා විතරයි. ප්‍රශ්ණ කරන්න කොහොමත් බැහැ. ගැහැණුන්ට සුවිශේෂී වූ ප්‍රශ්ණ අහන්න බැහැ. ඒ අවකාශයේ සිටින ප්‍රබල පිරිමින් අහන ප්‍රශ්ණ නැවත වරනගන්න පුලුවන්. ගිරව් වගේ ඒ ප්‍රශ්ණම කියාගෙන යන්න පුලුවන්. ඒත් එතැනින් එහා කිසිම දෙයක් ප්‍රශ්ණ කරන්න බැහැ. ඇත්තටම කිව්වොත් විකල්ප දේශපාලන අවකාශවල සිටින බලවත් පිරිමින්ට හැර, වෙනත් පිරිමින්ටවත් ප්‍රශ්ණ කිරීම් කරන්න බැහැ. එහෙම ප්‍රශ්ණ කළොත් කඩාගෙන යෑමක් විදියට සලකන්නෙ. ගැහැණු කඩාගෙන යන්නේ නැහැ.
විකල්ප අවකාශයේ සිටින ගැහැණුන්ට තමන්ගේ පවුල් ජීවිතය ගෙනයෑමේ අසීරුවක් තියෙන බවත් ඔබ කියා තිබුණා..
ලංකාවේ සාමාන්‍ය ගැහැණු පිරිමි විවාහ වෙනවානේ. කෙනෙක් විවාහ සංස්ථාව ගැන විවේචන කළත්, විවාහ සම්බන්ධතා වලට යනවා. ඒත් මම හිතන්නෙ විවාහ සංස්ථාව කියන එකටත් වඩා දෙදෙනෙක් එකට ජීවත්වීම කියන එක දිහා තමයි බලන්න ඕනෑ. නීතියෙන් විවාහ වුණත් නැතත්, වෙනස් පරිසරවල හැදුණු වැඩිහිටියන් දෙදෙනෙක් එකට ජීවිතය බෙදාගැනීමට කැමතිවීම කියන කාරණය දිහා බලමු. එවැනි පරිසරයකදී ඕනෑ තරම් ගැටුම් එන්න පුලුවන්. එකඟවීම් වගේම එකඟනොවීම් තියෙන්න පුලුවන්. ඒ දෙදෙනා අතර ආකර්ශණය නිසා ටික කාලයක් දෙදෙනාට එකට ඉන්න පුලුවන්. එතැනින් එහාට තවදුරටත් දෙදෙනා එකට ජීවත්වීම පවතින්නේ දෙදෙනාගේ කැපකිරීම් මත. නැත්නම් ඒ දෙදෙනාට එකට ඉන්නට වෙනත් හේතුවක් තියෙන හින්දා. ඒත් විකල්ප අවකාශයේ සිටින ගැහැණියකට තමන් සමඟ සිටින පිරිමියා එක්ක එකට ජීවත්වෙන්නට අවශ්‍ය කැපකිරීම් ටික කරන්නවත් ඉඩපහසුකම් විකල්ප අවකාශයෙන් ලැබෙන්නෙ නැහැ. විකල්ප අවකාශයේදී කෙළින්ම කියන්නේ පිරිමි අවුල් කියලයි. හැබැයි ඒ පිරිමි තමයි අවුල්. ඒ කියන්නෙ සාමාන්‍ය සමාජයේ ඉන්න පිරිමි. අර විකල්ප අවකාශයේ ඉන්න ගැහැණිය එක්ක ජීවිතය බෙදාගන්න පිරිමින් අවුල්. ඒත් විකල්ප අවකාශයේ ඉන්න පිරිමි හොඳයි කියලා තමයි කියන්නෙ. ඔවුන් එක්ක නිදහසේ සැරිසරන්න. ඕනෑ තැනක ඉන්නට, නිදහසේ ලිංගික ජීවිතයක් ගතකරන්න යෝජනා කරනවා. ඒ පැත්ත අතහැරලා මේ පැත්ත බලන්නට යෝජනා වෙනවා. ඒත් අර සහකාරයන් සමඟ ජීවිත අත්හැරලා මේ පැත්ත බලපු කිසිම ගැහැණියකට ජීවත්වීම පහසු වුණේ නැහැ. විනාශයන් සිද්ධවුණා. ඔවුන්ගේ පවුල් නැතිවුණා. නන්නත්තාර වුණා. පවුල නැතිවුණානම් කමක් නැහැ. ස්වාධීනව සමාජයේ ජීවත්වෙන්නට ඉඩ තිබුණානම්. එහෙත් පොළොවේ අඩිය ගහලා ඉන්නටත්, ආත්ම විශ්වාසයත් නැතිවුණා. ගැහැණියගේ ප්‍රශ්ණය ඔවුන්ට අදාලම නැහැ. එවැනි කාන්තාවන්ට මුහුණදෙන්නට සිදුවෙන අත්දැකීම්වලදී ඒ කිසි කෙනෙක් නැහැ. ගබ්සා කරගැනීමට තිබෙන අයිතිය ගැනවත් කතාකරන්නේ නැහැනේ.
පිරිමි අය සමඟ විවෘත හා සමාන ලෙස හැසිරෙන්නට උත්සාහ කරන ගැහැණුන්ට ලේබල් ඇලවීම සමාජ ලක්ෂණයක්. විකල්ප අවකාශයේත් එවැනි ලක්ෂණ තියෙනවා නේද?
ඔව්. කොහොමත් වෛශ්‍යාව කියන ලේබලය ඇලවෙනවා. කොහොමත් මම විකල්ප අවකාශයේදී ඒ කාරණය සම්බන්ධයෙන් වෙනස් තත්වයක් දැකලා නැහැ. ගැහැණිය පිළිබඳ ගෞරවයක් තියෙන බව පෙනෙන්නට නැහැ. නැවත කාන්තාවගේ උපයෝගීතාවය පිලිබඳ ප්‍රශ්ණය තමයි කතාකරන්නෙ. අපි ඒක ගැන ලැජ්ජා වෙන්න ඕනෑ. ලොකූ සමාජ ප්‍රශ්ණ ගැන කතාකරද්දී ගැහැනුන්ගේ ප්‍රශ්ණය දිහා බලන විදිය ගැන අපි ලැජ්ජා වෙන්න ඕනෑ. මේකත් දෙමළාට දෙමළ වීම නිසා තියෙන ප්‍රශ්ණය විමසනවා වගේ තමයි. ගැහැණියෙක් වීම නිසාම ප්‍රශ්ණයක් තියෙන බව පිරිමි විශ්වාස කරන්නේ නැහැ. නිවසේම සිටින පිරිමින් අතින් දූෂණයට ලක්වුණ දරුවන් දස දහස් ගණනක් ලංකාවේ ඉන්නවා. ඒ තරම්ම ගැහැණියව පාවිච්චි කරන්නේ තමන්ගේ අමාරුවට පාවිච්චි කරන තේ කෝප්පයක් වගේ තවත් භාණ්ඩයක් විදියට සලකන සමාජයක් මේක. මේක බරපතල තත්වයක්. පහුගිය කාලයේදී ජ‘පුර විශ්වවිද්‍යාලයේ ශිෂ්‍යාවන්ට රාත්‍රියේදී නේවාසිකාගාරයෙන් එළියට එන එක තහනම් කළා. ඒක ගැහැණුන්ව පරෙස්සම් කරන්න බැරි නිසා කරපු දෙයක්ලු. ඒත් ගැහැණුන්ට එළියට බහින්න බැරිවීමේ ප්‍රශ්ණය ගැන කතාකරන්නේ නැහැනේ. විකල්ප අවකාශයේදීත් සාකච්ඡා කරන්නේ නැහැ.
විකල්ප අවකාශයේ සිටින අයගේ පවුල් ජීවිතවල වුණත් විකල්ප බවක් දකින්න ලැබෙන්නේ අඩුවෙන්..
විකල්ප අවකාශයේ ඉන්න පිරිමි තමන්ගේම නිවසේ සිටින ගැහැණුන්ට සලකන්නේත් නැහැ. සාමාන්‍ය සමාජය වගේමයි. සියළුම විවාහක පිරිමින්ගේ වගේ වධක භාර්යාවක්. මේ සංකල්පයේ ඇත්තක් තියෙනවා. ගැහැණුන්ටත් ගෙදර ඉන්න පිරිමියා තමයි වධක සැමියා. මොකද ඒ දෙදෙනා එකට ජීවත්වෙද්දී වැඩිපුරම ගැටෙන්නේ ඒ දෙදෙනාමයි. දෙදෙනා වැඩිපුර නුරුස්සන එක සාමාන්‍ය තත්වයක්. ඒත් විකල්ප අවකාශයේ සිටින පිරිමින් ඒක තමන්ට තියෙන සුවිශේෂී ප්‍රශ්ණයක් විදියට හඳුනාගන්නවා. තමන්ගේ බිරිඳ එක්ක සාකච්ඡාවක් කරන්නවත් කැමති නෑ. එයා එයාගේ වැඩ කරනවා. මම මගේ වැඩ කරනවා. අමාරුවෙන් ගෙදර යනවා. කතාකරන්නේ නැහැ. ඒත් ගෙදරට අවශ්‍ය වෙන ද්‍රව්‍යමය යුතුකම් ටික ඉටු කරනවා. එච්චරයි. සමහරු අනෙක් ගැහැණුන් ගැන හොටු පෙරමින් අඬනවා. ඒත් තමන්ගේ බිරිඳ ගැන මොහොතකටවත් හිතන්නේ නැහැ.
මත්පැන් බොන ගැහැණියක් ඉන්නවානම්, හරි ඉහළින් අගය කරන රැඩිකල් පිරිමි ඉන්නවා නේද?
ගැහැණියෙක් තමන් එක්ක ඉඳගෙන බොනවානම් ඕනෑ පිරිමියෙක් හරිම කැමතියි. මහා සමාජයේ පවා. මට එහෙම අත්දැකීම් තියෙනවා. ඒත් තමන්ගේ නිවසේ ඉන්න ගැහැණිය ඒක කරනවාට කැමති නැහැ. අඩු තරමේ මත්පැන් බොන ගැහැණියෙක් තමන්ගේ බිරිඳව මුණගැහෙනවාටවත් කැමති නැහැ. බිරිඳගෙන් බලාපොරොත්තු වෙන්නේ තමන් මත්පැන් බොනකොට බයිට් හදලා දෙන අතක් විතරයි. සාමාන්‍යයෙන් මේ මධ්‍යම පන්තියේ සාදවල සිද්ධවෙන්නේ පිරිමින් බොන අතරේ ගැහැණු කුස්සියේ වැඩ බලන එක. ලංකාවේ විතරක් නෙවෙයි, කැනඩාවට මම ගිය අවස්ථාවක එහේ ලාංකිකයන් අතරත් මම ඒක දැක්කා. මත්පැන් බොන ගැහැණුන්ගෙන් විනෝද වෙන අතරේම ඒ ගැහැණිය නැති තැන කියන්නෙ, ඒ ගැහැණිය වෛශ්‍යාවක් කියලයි. අනෙක විකල්ප අවකාශයේ පිරිමි එක්ක මත්පැන් බීවත්, ගැහැණියක් පරෙස්සම් වෙන්න වෙනවා. මොකද තමන්ට ටිකක් වැඩිවේවිද, එහෙම වුණොත් ඒකෙන් චාන්ස් එකක් ගන්න බලාගෙන පිරිමි ඉන්නවා. සමහර වෙලාවට විකල්ප අවකාශයේ අය හවසට සෙට්වීමේ මූලිකම පරමාර්ථයක් තමයි ඒක.
මෑත කාලයේ එක් සංවිධානයක වැඩකරපු තරුණයෙක් කීවා, ‘පිරිමි 1000කට වුණත් සමඟියෙන් සංවිධානයක් හදාගෙන වැඩ කරන්න පුලුවන්. එහෙත් ගැහැණු දෙන්නෙක් ආවොත් ඒ සංවිධානය 500 බැගින් දෙකඩ කරනවා‘ කියලා. ගැහැණුන් මේ වගේ වැඩ අවුල් කරන බවට මතයක් තියෙනවා..
ගැහැණු අවුල් කියන එක ඇත්ත. නවසීලන්තයේ අගමැතිනියව උදාහරණයකට ගමු. ඇය හැසිරුණු විදිය බලන්න. ඇය ඉතාම හැඟීම්බර වුණා. ඒ ප්‍රශ්ණය ගත්තා. හඬාවැටුණා. වහාම නීති වෙනස් කළා. මම හිතන්නෙ ඒක තමයි ගැහැණුන්ගෙ අවුල. ඔබ ඉහතින් උපුටපු කතාව සැබෑ නිරීක්ෂණයක් විදියට සලකමින් පිළිතුරක් දීලා බලමුකෝ. පිරිමි ඔයතරම් සමඟියෙන් සංවිධාන හදාගෙන කරන්නෙ මොනවද. විවිධ සංවිධාන හදාගෙන ලෝකය පුරාවට යුද්ධ කරන්නෙ කවුද. ආයුධ හදන්නෙ කවුද. ඒවායින් මහා විනාශ කරන්නෙ ගැහැණුන්ද පිරිමින්ද. එතකොට ගැහැණු ගැටෙන එක ගැන මොනවාද මේ කියවන්නෙ. පිරිමින්ට ආතල් එකට එකට ඉන්න පුලුවන් ඇති. ගැහැණු එවැනි තැන්වල රණ්ඩු කරනවා වෙන්න ඇති. ඒත් ගැහැණු බොහෝවිට තමන්ගේ හැඟීම් පිට කරනවා. තමන්ගේ අදහස් විවෘතව කරනවා. ඒ රණ්ඩු වුණත් ගැහැණු යටින් ආදරයක් පවත්වාගන්නවා. පිරිමි හැඟීම් ප්‍රකාශ කරන්නෙ නැහැ. ඇතුලේ හැඟීම් තියාගෙන ඉඳලා කොහෙන් හරි පුපුරවලා දානවා.
ගැහැණු අතර බල ගැටුම් නිතර ගැහැණුන්ව විහිළුවට ලක් කරන්න පාවිච්චි කරනවා. උදාහරණයක් විදියට නැන්දම්මා සහ ලේලි අතර ගැටුම ගැහැණුන්ව විහිළුවට ලක්කරන්න පාවිච්චි කරනවා. ඒත් පිරිමි අතර බල ගැටුම් ගැන ගැහැණුන්ගේ උපහාසය මතුවෙන්නේ නැහැ නේද?
වැටේ ප්‍රශ්ණයකට මිනීමරාගෙන තියෙන්නෙ ගැහැණුද පිරිමිද. නැන්දම්මා සහ ලේලි අතර ගැටුම උදාහරණයකට ගමුකො. මේ ගැටුම ඇතිවෙන්නේ පුංචි ගෙයක් ඇතුලේ, දවල්ට උයන්නේ මොනවාද කියන එක ගැන වෙන්න පුලුවන්. දරුවාට අන්දවන්නේ මොන ඇඳුමද කියන එක ගැන වෙන්න පුලුවන්. වැඩිපුර ආදරේ කාටද කියන එක ගැන වෙන්න පුලුවන්. ගැහැණුන්ට යන්න තැනක් නැහැ. ගේ ඇතුලේම ඉන්න වෙනවා. ඉතින්, රණ්ඩුවෙන්න සිද්ධවෙනවා. පිරිමින්ට නිදහස තියෙනවා. ඔය ගැටුමේ ඉන්න ඕනෑ නැහැ. අපි හිතමු මාමා සහ බෑණා අතර ගැටුමක් තියෙනවා කියලා. ඒ දෙදෙනා මුහුණට බැණගන්නේ නැහැ. මාමාට කැමති නැත්නම් බෑණා කොහේහරි බාර් එකකට ගිහින් මත්පැන් බීලා ඇවිත් පැත්තකට වෙලා නිදාගනියි. නැත්නම් වෙනත් කොහේහරි යයි. මේවා විකාර කතා. රාජ්‍ය නායකයන්ගේ මාන්නය නිසා යුද්ධවලට ගිහින් රටවල් සම්පූර්ණයෙන්ම විනාශ වෙලා තියෙනවානේ. ගැහැණු හැඟීම්වලට සංවේදී නිසා කතාකරනවා, කෑගහනවා වෙන්න පුලුවන්. ඒත් දරදඬු විදියට හැඟීම් යටකරගෙන ඉඳීමේ පිරිමි ගති කියලා කියන ගතිලක්ෂණ නිසා සිද්ධවෙන දේවල් ගැන කතානොකර, දෙදෙනෙක් කොණ්ඩවලු පටලවාගැනීම ගැන කතාකිරීම පිස්සු විකාරයක්.
ගැහැණුන්ට එකතුවෙලා සංවිධාන හදන්න බැරිද?
ඇත්ත තත්වය තමයි ගැහැණුන් එකතුවෙලා ලෝකය පුරා සංවිධාන හදලා තියෙනවා. ලංකාවේ ප්‍රශ්ණය තමයි ගැහැණුන් පවුල්වල කටයුතු කිරීම. පවුලේ වැඩකටයුතු සියල්ල කරන එක තමයි ගැහැණුන්ට සිද්ධවෙලා තියෙන්නෙ. කොහොම වුණත් මේවා විකාර කතා. යම් පදනමක් ඇතිව තමයි කතාන්දර කියන්න ඕනෑ.
ගැහැණුන්ගේ ප්‍රශ්ණය වෙනුවෙන් ගැහැණුන්ම විකල්ප ඉඩක් හදානොගන්නේ ඇයි?
ගැහැණුන්ම එකතුවෙලා කරන වැඩ තවම ලංකාවේ අමාරුයි. ගැහැණුන්ට එළියට එන්න ඉඩකඩ අඩුයි. මම කලින් කීවා වගේ ගැහැණුන්ට කාලය වෙන් කරගන්න අමාරුයි. අනෙක් පැත්තෙන් ගැහැණුන්ට ආත්ම විශ්වාසය ගොඩනඟාගන්නට පසුබිම පවා අඩුයි. මම කියන්නෙ ගැහැණුන්ට ආත්ම විශ්වාසයක් නැති බව නෙවෙයි. තමන් මුහුණදෙන ප්‍රශ්ණවලට ආත්ම විශ්වාසයක් තියෙන ගැහැණු අය ඉන්නවා. ඒත් මෙවැනි සංවාදයකට එන්න අමාරුයි.
