අපරාධ පරීක්‍ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව භාර ජ්‍යෙෂ්ඨ නියෝජ්‍ය පොලිස්පති රවි සෙනෙවිරත්නට, පසුගියදා පොලිස් මූල්‍ය අපරාධ කොට්ඨාසයද බාර විය.
ඔහු පසුගියදා පොලිස් මූල්‍ය අපරාධ විමර්ශන කොට්ඨාස කාර්යාලයට ගියේය. එහි ඉදිරිපසම තැන්පත් කර තිබෙන බුදුපිළිමය සුදුසු වෙනත් ස්ථානයක ස්ථාපනය කරන ලෙස එහිදී රවි සෙනෙවිරත්න මහතා නිලධාරීන්ගෙන් ඉල්ලීමක් කළ බව මාධ්‍ය වාර්තා කර තිබිණ.
‘මේ පිළිම වහන්සේ වෙනත් තැනකට වැඩම කරවමු. මොකද මෙතැන නීතිය ආරක්ෂා කරවන, යුක්තිය වෙනුවෙන් වැඩ කරන තැනක්. අපේ රාජකාරිය තුළදී ජාති, ආගම්, කුල, පක්ෂ, පාට කිසිම භේදයක් තියෙන්න බැහැ. ඒ කිසිම කොටසකට පක්ෂපාතී වෙන්න බැහැ. මෙතැනට එන්නේ බෞද්ධ අය විතරක් නෙවෙයි, අන්‍යාගමික අයත් එනවා. අපි ඒ හැමෝමට ආදර්ශයක් දෙන්න ඕනෑ අපි රාජකාරියේදී බුදුන්ට පවා පක්ෂපාතී නැති මිනිස්සු කියලා. එතකොට ඒ අන්‍යාගමිකයන්ටත් අපි ගැන හොඳ ආකල්පයක් එනවා අපේ අපක්ෂපාතීත්වය ගැන.
බුද්ධාගම අදහන එක, බුදුන් වහන්සේගේ ධර්මය තමන්ගේ ජීවිතයට එකතු කරගන්න එකත් ලෝකෙට පෙන්න පෙන්නා කරන්න ඕනෑ දෙයක් නෙවෙයිනේ. බුදුන් වහන්සේම දේශනා කරපු සමානාත්මතාව අපි රකිමු. මේ පිළිම වහන්සේ වෙනත් සුදුසු තැනකට වැඩම කරවමු’ යනුවෙන් ඔහු එහිදී ප‍්‍රකාශ කර තිබේ.
රවි සෙනෙවිරත්න යනු පොලිසියට හමුවන, දුර්ලභ අපක්‍ෂපාතිත්වයක් හා සුපිළිපන්භාවයක් ඇති, එමෙන්ම තමාගේ රාජකාරියෙහි අත්‍යන්ත කැපවීමක් ඇති පුද්ගලයෙකු බව පොලිස් දෙපාර්තමේන්තුවම දනියි. පසුගිය කාලයේ අපරාධ පරීක්‍ෂණ දෙපාර්තමේන්තුව එළිදරව් කරගත්, ප‍්‍රගීත් එක්නැළි ගොඩ අතුරුදහන් කිරීම, ලසන්ත වික‍්‍රමතුංග ඝාතනය, කීත් නොයර් පැහැරගෙන යෑම, පුද්ගලයන් 11 දෙනකු කප්පම් සඳහා පැහැරගෙන ගොස් ඝාතනය කිරීම, වැලිකඩ සිරකරුවන් 27 දෙනකු ඝාතනය කිරීම, වසීම් තාජුදීන් ඝාතනය වැනි බරපතළ අපරාධවල වගකිවයුත්තන් සොයාගැනීමේ අපරාධ විමර්ශනවල සිටින නොසැලෙන නායකත්වය ඔහුය. ඔහු වැනි නායකයකු නොසිටියේ නම්, අපරාධ පරීක්‍ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ අධ්‍යක්‍ෂ ශානි අබේසේකර ඇතුළු අනෙකුත් දක්‍ෂ නිලධාරීන්ට මේ තරම් අපරාධ ප‍්‍රමාණයක අක්මුල් පසුපස හඹායන්නට හැකියාවක් නොතිබෙනු ඇත.
වසීම් තාජුදීන් ඝාතනය කර වාහනයක දමා තාප්පයක හප්පා අවසානයේ අනුර සේනානායක වැනි පොලිස් ප‍්‍රතිරූපකයන් ලවා එය හදිසි අනතුරක් යැයි (මහින්ද රාජපක්‍ෂට අනුව පැයට කිලෝමීටර් 175ක වේගයෙන් පැමිණ හප්පා ගැනීමක්* පොලිස් සටහන් තැබුණු යුගයක, වළ දමන ලද මේ අපරාධවල වගකිවයුත්තන් සොයාගෙන යෑම පහසු කාර්යයක් නොවේ. මහත් වෙරවීරියෙන් කරගෙන ආ ඒ අපරාධ විමර්ශන අද තීරණාත්මක තැනක නැවතී ඇත්තේ ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේනගේ සිට විවිධ බලවත් පුද්ගලයන් දැනුවත්වම ඒ විමර්ශන ඉදිරියට ගෙන යන්නට ඉඩ නොදෙන ප‍්‍රතිපත්තියක පිහිටා කටයුතු කරන නිසාය.
රවි සෙනෙවිරත්න පොලිස් මූල්‍ය අපරාධ කොට්ඨාසයේ ඉදිරිපිට තිබුණු බුදුපිළිමය වෙනත් තැනක ස්ථාපනය කරන්නට ගත් තීරණය, රජයේ අනෙක් කාර්යාලවල සියලූ ප‍්‍රධානීන් ආදර්ශයට ගෙන අනුගමනය කළ යුතු එකකි. අද සියලූ රජයේ කාර්යාලවල එක්කෝ ඉදිරිපස හෝ නැතහොත් හොඳින් පෙනෙන තැනක බුදුපිළිම ස්ථාපනය නීතියක් ලෙසම කරගෙන එනු ලැබේ. ප‍්‍රාදේශීය ලේකම් කාර්යාල හැම එකකම පාහේ එවැනි විශාල ප‍්‍රමාණයේ බුදුපිළිම දකින්නට ලැබේ.
මේ වනාහි රටේ ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවත්, රාජ්‍ය ප‍්‍රතිපත්තියත් අමුඅමුවේ උල්ලංඝනය කිරීමකි. ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් රටේ රාජ්‍ය ආගමක් ගැන නොකියැවෙයි. එහෙත්, එහි 9 වැනි ව්‍යවස්ථාව අනුව බුද්ධ ශාසනය ප‍්‍රමුඛස්ථානයේ ලා සැලකෙන බව කියයි. හැම රජයේ කාර්යාලයකම බුදුපිළිම ස්ථාපනය කරන්නන් දඩමීමා කරගෙන ඇත්තේ මේ විධිවිධානය විය යුතුය.
එහෙත්, සෑම රජයේ කාර්යාලයක්ම අයත් වන්නේ බෞද්ධ, හින්දු, ඉස්ලාම්, කිතුනු ආදි රටේ සෑම මිනිසුන්ටමය. රවි සෙනෙවිරත්න මහතා කියා ඇත්තාක් මෙන්, රජයේ කාර්යාලයකට රාජකාරි සඳහා සෑම ආගමකම මිනිස්සු එති. ඉතින්, එවැනි තැනක, ඇතුළුවන තැනම හෝ ප‍්‍රමුඛ තැනක බුදුපිළිමයක් පමණක් සිටුවා තැබීමෙන් ඒ විවිධ ආගමික ජනතාවට ලැබෙන පණිවුඩය කුමක්ද? ‘අප මේ රටේ සමාන මිනිසුන්, අන් අය හා සමාන පුරවැසියන් නොවේය’ යන්නයි. ඒ වැරදි පණිවුඩය දෙන්නට දායක වී ඇත්තේ ඒ ඒ රජයේ කාර්යාලවල ප‍්‍රධානීන්ය. තමන්ම ඒ වැරදි දේ කරනවා හෝ වෙන අය ඒ වරද කරන විට නිශ්ශබ්දව සිටිනවා හෝ වන ඒ ප‍්‍රධානීන් පැහැදිලිවම මේ රට බහුආගමික, බහුවාර්ගික රටක් බව නොසලකා හරිති. වෙනත් විදියකින් කියනවා නම්, ‘අහවල් ජාතිය හෝ ආගම අහවල් ජාතියට හෝ ආගමට වඩා ප‍්‍රමුඛය, මාගේ කාර්යාලය තුළදීත් ඒ නියමය ඒ විදියටම පවත්වාගෙන යන්නේය’ යන වැරදි ක‍්‍රියාපිළිවෙතේ ඔවුහු වහල්ලූ වෙති.
කලකට පෙර ප‍්‍රංශයේ තානාපති හැටියට පත්වීම් ලැබූ ආචාර්ය දයාන් ජයතිලක පැරිස් නුවර සිය කාර්යාලයට ගිය විගස කළේ, ඔහුගේ පූර්වගාමී තානාපතිවරයා විසින් එහි ඉදිරිපස තැන්පත්කරන ලදුව තිබුණු බුදුපිළිමය එතැනින් ඉවත් කිරීමයි. ප‍්‍රංශයේ වෙසෙන ඊනියා ශ‍්‍රීලාංකිකයන්ගෙන් ඊට බලවත් විරෝධයක් මතුවුණත්, ආචාර්ය ජයතිලක කළේ නිවැරදි දේය.
රටේ නීතිය යනු එක් ජනවර්ගයකට, ආගමකට පමණක් සීමාවුණු දෙයක් නොවේ. නීතිය ක‍්‍රියාත්මක කරන ආයතනවලින්ද ඒ ඇත්ත මහජනතාවට දැනෙනන්ට තිබිය යුතුය. බුදුපිළිමයක්, කුමන චේතනාවකින් එවැනි තැනක ස්ථානගත කළා වුවද, එහි එන බහුතර නොවන ජාතියට, ආගමට අයත් නොවන මිනිසුන්ට හැෙඟන්නේ ‘මේ නීතිය තමන්ට අයත් දෙයක් නොවේය’ යන්නයි.
මේ තත්ත්වය වෙනස් කළ හැකි, ඊට දායක විය හැකි පුද්ගලයන් සමාජයේ සිටින්නේ අතලොස්සකි. රවි සෙනෙවිරත්න එවැනි මිනිසෙකි. පොලිසිය අයිති ඇමති අපරාධකරුවන් රකින්නකු, පොලිස්පති බහුබූතයකු හා පොලිස් නිලධාරිනියන්ට අසභ්‍ය වචනයෙන් බැනවදින්නකු වන රටක, එකී පොලිසිය කිසියම් හෝ කීර්තිනාමයක් අත්කර ගන්නේ රවි සෙනෙවිරත්න සහ තවත් එවැනි කීර්තිමත් පොලිස් නිලධාරීන් නිසාය.
තිවංක සපරමාදු
