කුරුණෑගල ජෝන් කොතලාවල විද්‍යාලයේ සිසුවෙකුට 2012 දී කෲර ලෙස සැලකීම සම්බන්ධයෙන් ලැබුණු නඩු තීන්දුව පිළිබඳ පුවත පසුගිය සති කිහිපයේම කතාබහට ලක්විය. මේ සටහනෙන් අප කතාකිරීමට බලාපොරොත්තු වෙන්නේ ඉහත කී සිසුවාට කෲර ලෙස සැලකී සිදුවූ කාලයේදී ජෝන් කොතලාවල විද්‍යාලයේ විදුහල්පතිවරයාව සිටි සමන් ඉන්ද්‍රරත්න පිළිබඳවය. ජෝන් කොතලාවල විද්‍යාලයේ සිසුන්ට දඬුවම් කිරීමේ සංස්කෘතිය පවත්වාගෙන යෑම සම්බන්ධයෙන් සමන් ඉන්ද්‍රරත්න ගුරුවරයා කුරුණෑගල ප‍්‍රදේශය පුරා ප‍්‍රසිද්ධව සිටින්නෙකි. ඔහු, උදාහරණයක් ලෙස, ජෝන් කොතලාවල විද්‍යාලයේ සිසුන්ට දඬුවම් කිරීම සඳහා වෙනම කාමරයක්ද පවත්වාගෙන ගිය විදුහල්පතිවරයෙකි.
ඉහත කී සිදුවීමේදීද ඔහු පෙනී සිටියේ සිසුන්ට දඬුවම් කළ ගුරුවරිය වෙනුවෙනි. ඒ සිදුවීමෙන් පසුව, 2013 / 07/ 17 වැනිදා ජාතික ළමාරක්ෂක අධිකාරිය විසින් සී.ඒ./ 05 /13 /04 / 2960 අංකය යටතේ කුරුණැගල කලාප කාර්යාලයට ලිපියක් මාර්ගයෙන් දන්වා ඇත්තේ අදාල විදුහල්පතිවරයා විසින් සර් ජෝන් කොතලාවල පාසලේ දරුවන් විවිධ හේතූන් මත කායික හා මානසික වශයෙන් හිංසනයට පත්ව ඇති බවය. මේ තත්වය සම්බන්ධයෙන් පියවර ගන්නා ලෙස දන්වා තිබුණි. එයට ප‍්‍රතිචාර ලෙස 2013 . 07 . 23 වන දින කුරුණැගල කලාප කාර්‍යාලය විසින් සර් ජෝන් කොතලාවල මේ විදුහල්පතිවරයාට ලිඛිතව දන්වා ඇත්තේ පාසලේ දරුවන්ට අධ්‍යාපනය ලබා ගැනීමට සුදුසු කායික හා මානසික වාතාවරණයක් පාසල තුල ස්ථාපිත කර ළමුන්ගේ අයිතිවාසිකම් සුරක්ෂිත කිරීමට කටයුතු කරන ලෙසය. එහෙත් ඉන්පසුව මේ පාසැලේ සිසුවියක සියදිවි නසාගන්නා තැනට තත්වය දරුණු වී තිබුණි.
කුරුණෑගල ජෝන් කොතලාවල විද්‍යාලයේ ඉගෙනුම ලැබූ වෙනූෂා ඉමන්දි නම් සිසුවියක විසින් සියදිවි නසාගත්තේ 2014 පෙබරවාරි මාසයේදීය.
එසේ මියගිය සිසුවිය විසින් තම පියාට ලියූ අවසන් ලියුමෙහි ලියා තිබුණේ විදුහල්පතිවරයා විසින් පාසැලේ උදෑසන රැුස්වීමකදී ප‍්‍රසිද්ධියේ තමන්ට පරුෂ වචනයෙන් බැණවැදුණු බවය. ඇය විසින් ලියා තිබුණු ආකාරයට විදුහල්පතිවරයා එද පාවිච්චි කර තිබුණේ වැඩිහිටි කාන්තාවක් වුව වේදනාවට පත්වන අන්දමේ දරුණු වචනයකි. තමන්ට විදුහල්පතිවරයාගෙන් බැණුම් ඇසීමට නොහැකි බව සිසුවිය ලියුමෙහි ලියා තිබුණි. මේ සිදුවීම මහා ඛේදවාචකයක් විය.
ජෝන් කොතලාවල විද්‍යාලයේ එකල සිටි විදුහල්පතිවරයා වන්නේද සමන් ඉන්ද්‍රරත්නය. මේ සිදුවිය සියදිවි නසාගැනීමෙන් පසුව ජෝන් කොතලාවල විද්‍යාලයේ මාපියන් පිරිසක් විසින් විදුහල්පතිවරයාව ඉවත් කරන ලෙස ඉල්ලා උපවාසයක් ආරම්භ කර තිබුණි. ‘විදුහල්පති ඉවත් කරන තුරු අප මාරාන්තික උපවාසයේ’ එම උපවාසයේ සටන් පාඨ අතර තිබුණි.
වෙනූෂාගේ මව වන එම්. ඒ . ශිරාණි මහත්මිය විසින් වෙනූෂාගේ මරණය හා ඉන් පසු සිදුවීම් ගැන මෙසේ අදහස් දැක්වුවාය.
‘වෙනූෂා කියන්නේ මගේ ලොකු දුව. වෙනූෂායි , මගේ පොඩි දුවයි දෙන්නාම පාසල් ගියේ සර් ජෝන් කොතලාවල පාසලට. ලොකු දුව හරි දක්ෂ ළමයෙක්. එයා කිහිප වතාවක්ම මට කියලා තියෙනවා විදුහල්පතිවරයා එයාට ගහනවා කියලා.
දුව ඉස්කෝලේ ට‍්‍රිප් එකක් ගිහින් ගත්ත පෝටෝ වගයක් ෆෙස්බුක් එකේ දාලා කියලා කවුරු හරි ළමයෙක් ඉස්කෝලේ පැම්ණිලි පෙට්ටියට ලියුමක් දාලා තිබුණා. ඉන්පස්සේ විදුහල්පතිවරයා උදේ රැුස්වීමේදී වෙනූෂාව වේදිකාවට ගෙන්වලා අනෙක් ළමයි ඉස්සරහා අසභ්‍ය වචන වලින් බැනලා. ඉස්කෝලේ ඇරුණාට පස්සේ දුවව විදුහල්පතිවරයාගේ ඔෆිස් එකට ගෙන්වගෙන තිබුණා. එදා දරුවා ගෙදර ඇවේ 2.30 ත් පහුවෙලා.
ඉන්පස්සේ 2014. 02 .05 වෙනිදා දරුවා ගෙදර හිටියා ඉස්කෝලේ යන්න බැහැ කියලා.එදා උදේ එයා ඇහැරුනේ නැහැ. මම එදා වැඩට ගියා. මහත්තයාත් වැඩ කලේ ගෙවල් ලග තිබුණ කඬේක. එයත් වැඩට ගියා. එදා දුව සියදිවි නසාගෙන තිබුණා.’ ඇය එසේ කියන්නීය.
මේ සිදුවීමෙන් පසුව සමන් ඉන්ද්‍රරත්න විදුහල්පතිවරයාගේ ක‍්‍රියාකලාපය ගැන විශාල සංවාදයක් ඇතිවිය. ඔහු පාසැල තුළ සිසුන්ට දඬුවම් කිරීම සඳහා කාමරයක්ද පවත්වාගෙන ගිය විදුහල්පතිවරයෙක් බව ඒ සිදුවීමෙන් පසුව හෙළිවිය. මේ සිදුවීම් සම්බන්ධයෙන් ජාතික ළමාරක්ෂණ අධිකාරියද පරීක්ෂණ ආරම්භ කර තිබුණි. එහෙත් ඒ පරීක්ෂණ අඩපණ වී තිබුණි. ළමාරක්ෂක අධිකාරිය නම් ආයතනයද මෙවැනි විදුහල්පතිවරුන් සම්බන්ධයෙන් දක්වන ආකල්පය එයින් පැහැදිළි විය.
සමන් ඉන්ද්‍රරත්න විදුහල්පතිවරයා කුරුණෑගල මලියදේව විද්‍යාලයේ විදුහල්පතිවරයා ලෙස පත්ව තිබුණේ වසරකට පමණ පෙරය. එක්තරා දේශපාලන බලවතෙකු විසින්, මලියදේවයේ සිසුන්ව හදාගන්නට යැයි කියමින් එම විදුහල්පතිවරයාව පත්කළ බව අපට විශ්වාස කටයුතු ආරංචිමාර්ග කියන කතාවය. එහෙත් සිසුන්ව විනයගත කිරීමේ කිසිදු විශේෂ පුහුණුවක් මේ විදුහල්පතිවරයා ලබා තිබුණේ නැත.
මලියදේවයේදීද මේ විදුහල්පතිවරයා විසින් සිසුන්ට දඬුවම් කිරීමේ සම්ප‍්‍රදාය පවත්වාගෙන යන බව අද මලියදේවයේ සිසුන්ගේ මාපියන්, ගුරුවරුන් හා සිසුන් කියන කතාවයි. අධ්‍යාපන ක්ෂේත‍්‍රයේ ගුරු සංගම්, නිලධාරීන්ද විදුහල්පතිවරයා සිසුන්ට වාචිකව හා ශාරීරිකව දඬුවම් ලබාදීම අනුමත කරමින්, ඒ ක‍්‍රමය පවත්වාගෙන යන විදුහල්පතිවරයෙක් බව තහවුරු විය.
මේ විදුහල්පතිවරයාට එරෙහිව ප‍්‍රසිද්ධියේ සටන්කළ වෙනත් මාපියන්ට මුහුණදෙන්නට සිදුවූ අත්දැකීම් නිසාම, අද ඔවුන් නිර්නාමිකව අප සමඟ අදහස් දැක්වීය.
මලියදේව ජාතික පාසලේ ශිෂයෙකුගේ මවක් මෙසේ අදහස් දැක්වුවාය.
‘ළමයි එකතුවෙලා මොකක් හරි නිර්මාණාත්මක වැඩක් කරන්න පටන් ගත්තොත් විදුහල්පතිවරයා ඒ සභාව මැදට පැනලා කෑගහලා ලමයින්ගේ නිර්මාණශිලීත්වය චිවේචනය කරලා ඒ වැඬේ කඩා කප්පල් කරලා දානවා. ළමයෙක් සුළු වැරුද්දක් කරත් උදේට රැුස්වීමේදී ලමයින්ගේ නම් නිවේදනය කරලා වේදීකාවට ගෙන්වලා ලමයින්ට බනින එක පුරුද්දක් වෙලා. අපි කිහිපවතාවක්ම මේ විදුහල්පතිවරයා ලමයින්ට දෙන මානසික පීඩාව ගැන අකිල විරාජ් කාරියවසම් අධ්‍යාපන ඇමතිතුමා ඇතුළු මැති ඇමතිවරුන් කිහිප දෙනෙකුටම දැන්නුවා. ඒත් කවුරුවත් ඒ පැමිණිලි ගැන සත පහකට ගණන් ගන්නේ නැහැ.’
පාසැලේ සිසුවෙකුගේ තවත් මවක් මෙසේ අදහස් දැක්වුවාය.
‘ළමයින්ට වාචිකව පුදුම විදියට හිංසනය කරනවා.ඒ නිසාම බහුතරයක් ළමයි පුදුම විධියට පාසල ගැන කලකිරිලා ඉන්නේ. පාසල් යන්න පවා සෑහෙන්න අදිමදි කරනවා.
මේ විදුහල්පතිවරයා පාසලේ ගුරුවරුන්ටත් මානසීක වදයක් , මාපියන්ටත් මානසික වදයක්. මේ විදුහල්පතිවරයා මලියදේවයට වැඩ බලන විදුහල්පතිවරයෙක් විදියට තමයි අවුරුද්දකට කලින් පත් වෙලා ආවේ. අපි අධ්‍යාපන අමාත්‍යංශය සහ ජනාධිපතිතුමාට මේ විදුහල්පතිවරයා ගැන කියලා ලිපි යැව්වා. නමුත් අධ්‍යාපන අමාත්‍යංශයෙන් අපිට මේකට විසදුමක් විදියට කිව්වේ ජාතික පාසල්වල විදුහල්පතිවරුන් තෝරගන්න සම්මුඛ පරීක්ෂණයක් ඉදිරියේ දී තියෙනවා. ඒ සම්මුඛ පරීක්ෂණයෙන් මේ විදුහල්පතිවරයා කැපෙයි. ඒ නිසා පොඩි කාලයක් ඉවසලා ඉන්න කියලා අපිට ඉන්න කියලා.’
තවත් මාපියන් කිහිපදෙනෙකු අදහස් දැක්වීය. ඔවුන්ගේ අදහස්ද ඉහත අදහස්වලට බොහෝ සමානය. අප සමඟ අදහස් දැක්වූ එක් මවක් ගුරුවරියක්ද වූවාය. ඇය පැවසුවේ ඇගේ වසර 15ක සේවා කාලයේදී මෙලෙස සිසුන්ට හිංසා කරන ගුරුවරයෙක්ව කිසිදා දැක නැති බවය.
අදාල චෝදනා වලට විදුහල්පතිවරයාගේ පාර්ශවයෙන් අදහස් ලබා ගැනීමට සමන් ඉන්ද්‍රරත්න මහතාගෙන් මේ පිලිබදව කරුණු විමසුවෙමු. ඔහු මේ චෝදනාවලට ප‍්‍රතිචාර දක්වන්නේ මෙසේය.
‘ඔය හැම චෝදනාවක්ම බොරු චෝදනා. මාත් එක්ක අමනාප පිරිසක් විසින් සංගම් හදාගෙන මට විරුද්ධව කටයුතු කරනවා. මලියදේවයට මම එනකොට තිබුණ තත්වය නෙවෙයි දැන් තියෙන්නේ. අපේ පාසලේ දරුවෙක් තමයි ගිය සැරේ සාමාන්‍ය පෙල විභාගයෙන් ලංකාවෙ ඉහළම ලකුණු ගත්තේ. දැන් පාසල කොච්චර දියුණුයිද. මේ වෙලාවෙ මට වැඩිපුර කතාකරන්න බැහැ. පස්සෙ කතාකරමු.’
ලංකාවේ පාසැල්වල දියුණුව බලන්නේ ජාතික මට්ටමේ විභාගවලදී සිසුන් ලබාගන්නා ලකුණු මතය. සිසුන්ට දරාගත නොහැකි පීඩනයක් එල්ල කරමින්, ඒ පීඩනයට ඔරොත්තු දීමට සමත්වෙන සිසුන් මත පාසැල්වල දියුණුව සලකනු ලබයි. පීඩනය දරාගත නොහැකිව විනාශ වෙන ජීවිත ගැන කිසිවෙකු සලකා බලන්නේ නැත.
මේ විදුහල්පතිවරයා සම්බන්ධ සිදුවීම් යනු, දරුවන්ට කෲර ලෙස සැලකීම පිළිබඳ තිසීසයකි. මේ සිදුවීමේදී ජාතික ළමාරක්ෂක අධිකාරිය වැනි ආයතනද, පොලීසියද, සමාජයද, දේශපාලන බලවතුන්ද කටයුතු කළ ආකාරය අනුව පෙනී යන්නේ, සිසුන්ව හිංසාවට පත්කිරීමට එරෙහිව චක‍්‍රලේඛ දෙකක් නිකුත් කළද, නීතිරීති වෙනස් කළද ලංකාවේ සමාජය විසින් දරුවන්ට හිංසා කිරීම අනුමත කරන බවය.
