මුම්බායි නගරයේ වර්ග කිලෝමීරයකට 40,000 ක පමණ පිරිසක් ජීවත්වෙනවා. එතරම් දැවැන්ත නගරයේ චෙම්බුර් ප‍්‍රදේශයේ අක්කර 100කට වැඩි දැවැන්ත ගොල්ෆ් ක‍්‍රීඩාංගනයක් පිහිටා තිබෙනවා. ඒ ගොල්ෆ් ක‍්‍රීඩාංගනයට අද්දරින් ඉතා කුඩා නිවාසවල මිනිසුන් පිරිසක් ජීවත්වෙනවා. මේ නිවාස ඉන්දියාවේදී ‘ස්ලම්ස්’ යන නමින් හැඳින්වෙනවා. සිංහලෙන් බොහෝ අය ‘මුඩුක්කු’ යන නමින් හැඳින්වෙනවා. අනිල් බජ්රන්ග් මානේ සහ සුරේෂ් රමේෂ් මෙහ්බූබානි පදිංචිව ඉන්නේ මේ මුඩුක්කුවල.
ගෝල්ෆ් ක‍්‍රීඩාව ධනවතුන්ගේ ක‍්‍රීඩාවක්. ධනවතුන්ගේ කාලය මරන්නට කරන ක‍්‍රීඩාවක්. ඉහත කී ‘මුඩුක්කු’ ජීවිතය හා ගොල්ෆ් ක‍්‍රීඩාව අතර දැවැන්ත පරතරයක් තිබෙනවා. ලෝකය විසින් උගන්වා තිබුණේ එහෙම. එහෙත් අනිල්ගේ සිතුවිලි හා සුරේෂ්ලාගේ බලාපොරොත්තු එකට මුසුවීමෙන් චෙම්බූර්හි මුඩුක්කු ලෝකයට ගොල්ෆ් ක‍්‍රීඩාව ඇවිත් තිබුණා. ධනවතුන්ගේ කාලය මරන ක‍්‍රීඩාවක්යැයි ලේබල් කර තිබුණු ගොල්ෆ් ක‍්‍රීඩාව චෙම්බූර්හි පීඩිතයන්ගේ කාලය මරන ක‍්‍රීඩාවක් බවට පත්ව තිබුණා. මේ කතාව ඒ මුඩුක්කු ගොල්ෆ් ගැනයි.
අනිල් බජ්රන්ග් මානේ කියන්නෙ මුඩුක්කු ගොල්ෆ්වල ආරම්භකයා. ඔහු අඩි දහයේ දහයේ පුංචි නිවසක පදිංචිව සිටි කෙනෙක්. ලොකු හීන දකින්නට නොව, එදිනෙදා කෑම්පීම් සොයාගෙන පණ ගැටගසාගන්නට දැවැන්ත අරගලයක් කරන්නට සිද්ධවුණු ලෝකයක ඔහු හැදී වැඞී තිබුණා. ඔහුගේ නිවෙස තිබුණේ ඉහතින් කීව ගොල්ෆ් ක‍්‍රීඩාංගනයේ වැට අද්දරම වුණත්, ගොල්ෆ් ක‍්‍රීඩාංගණයේ කාලය මරන මිනිසුන්ට වඩා දැඩි පීඩනයක අනිල් ජීවත්වුණා.
අනිල්ට වයස අවුරුදු 14ක් වෙද්දී ඔහුට පාසලෙන් එළියට බහින්නට සිදුවී තිබුණා. අනිල්ගේ අම්මා ඇදුම රෝගය නිසා අසාධ්‍ය තත්ත්වයේ හිටියා. තාත්තා කුස්සියේදී සිදුවූ අනතුරක් නිසා පිළිස්සුම් තුවාල ලබා අසාධ්‍ය වී තිබුණා. තමන්ගේ නිවසෙන් එහාපැත්තේ ඇති ගොල්ෆ් ක‍්‍රීඩාංගණය දෙසට වයස අවුරුදු 14 දී අනිල්ගේ අවධානය යොමුවුණේ මේ ප‍්‍රශ්න නිසායි. ගොල්ෆ් ක‍්‍රීඩා සමාජයේ බෝල ඇහිඳීම සහ ගොල්ෆ් ක‍්‍රීඩකයා පසුපස පිති බෑග් රැුගෙන යෑම සඳහා මුඩුක්කුවේ ජීවත්වෙන අයට අවස්ථාව ලැබෙනවා. ඒ සේවකයන්ව ඉංග‍්‍රීසි භාෂාවෙන් කැඞී කෙනෙක් ලෙස හඳුන්වනවා. අවුරුදු 14 දී කැඞී කෙනෙක් වූ අනිල් නිහඬවම අවුරුදු තුනක් පසු කර තිබුණා. මේ ක‍්‍රීඩා සමාජය ඇතුළු ලෝකයේ බොහෝ ක‍්‍රීඩා සමාජවල කැඞීලාට ගොල්ෆ් ක‍්‍රීඩා කිරීම තහනම්. ඒ තහනම හින්දා අනිල් කාලයක් තිස්සේ ධනවතුන් ක‍්‍රීඩා කරන අන්දම බලා සිටියාලූ. එසේ බලා සිටියදී ක‍්‍රීඩාවේ නීතිරීති, ක‍්‍රීඩාවේ උපක‍්‍රම ආදිය ඔහුට හොඳින්ම වැටහී තිබුණා. වයස අවුරුදු 17 දී ගොල්ෆ් සමාජයේ සාමාජික ධනවතෙකු විසින් අනිල්ට පන්දුවට පහරක් දීමට යෝජනා කර තිබුණා. ඒ අනුව අනිල් විසින් නිල වශයෙන් පළමු වරට ගොල්ෆ් පිත්තෙන් ප‍්‍රහාරයක් එල්ල කර තිබුණා. අඩි 150ක් දුරට ඒ ප‍්‍රහාරය ගිය බව කියනවා. එයින් පසුව, තමන්ගේ ඇෙඟ්ත් ගොල්ෆ් තිබෙන බව අනිල්ට හැෙඟන්නට පටන්ගෙන තිබුණා. ඒත් ක‍්‍රීඩා සමාජයේ නීති නිසා, ඔහුට ක‍්‍රීඩා කිරීමට අවස්ථාවක් තිබුණේ නැහැ.
කෙසේ වෙතත් ඔහු තමන්ගේ බලාපොරොත්තු අත්හැරියේ නැහැ. ඔහු තමන්ට‘දැකීමට අවසර නැතැයි’ කී හීනයක් දකින්නට පටන්ගෙන තිබුණා. ඒ ගොල්ෆ් ක‍්‍රීඩකයෙකු වීමේ හීනය. ඔහු අසීමාන්තික ලෙස හීන දැක තිබුණා. අවසානයේ අනිල් ජීවත් වූ වීදි අතර අනිල්ගේ හීනය පුපුරාගොස් තිබුණා. තාප්පයෙන් එහාපැත්තේ තණබිස්සේ ගොල්ෆ් ක‍්‍රීඩා කිරීම වෙනුවට ඔහු තමන් ජීවත්වූ නිවාස අතර ගොල්ෆ් පටන්ගත්තා. ස්ලම් ගොල්ෆ් නමින් ඔහු එම නව ක‍්‍රීඩාව හැඳින්වුණා. දැනටමත් බටහිර ලෝකයේ ‘අර්බන් ගොල්ෆ්’ ( නාගරික ගොල්ෆ් * නම් සංකල්පයක් තිබෙනවා. ළඳු කැලෑ, තණබිස්සවල් වෙනුවට නාගරික පසුබිමක ගොල්ෆ් ක‍්‍රීඩා කිරීම නාගරික ගොල්ෆ්වල සංකල්පය වුණා. ස්ලම් ගොල්ෆ්වලදී සිද්ධවුණේ ‘මුඩුක්කු නිවාස’ අතර ගොල්ෆ් ක‍්‍රීඩාකිරීම.
පිංපොං බෝලයක් සහ වානේ කම්බියකින් ඔවුන්ගේ ක‍්‍රීඩාව සිද්ධවුණා. වානේ කම්බිය විවිධ හැඩවලට නවා, විවිධාකාරයේ ගොල්ෆ් පිති නිර්මාණය කරගත්තා. මේ පිති ‘ස්ලම්ස්ටික්’ ලෙස හැඳින්වුවා. පුංචි මුදලක් ඔට්ටුවට දමා ක‍්‍රීඩාව සිද්ධ වුණා.
අනිල් ජීවත්වූ නිවාස අතර, ගොල්ෆ් ක‍්‍රීඩා සමාජයේ කැඞීලා බොහෝ දෙනෙක් සිටියා. ඔවුන් සියලූදෙනාම පාහේ ගොල්ෆ් නීතිරීති දැනසිටියා. ඒ නිසාම ඔවුන් ඒ ක‍්‍රීඩාවට කැමැත්තක් දැක්වුවා. ක‍්‍රීඩා කිරීමට පහසුකම් තිබෙන අය විසින් ක‍්‍රීඩා කරන ආකාරය පිළිබඳව ඔවුන් රහසින් ආශා කරන්නට ඇති. ඒ නිසාම අනිල්ගේ ‘ස්ලම් ගොල්ෆ්’ ක‍්‍රීඩාව වටේට බොහෝ අය එක්වුණා. වසර කිහිපයක් ගතවෙද්දී මුළු ලෝකයේම මාධ්‍යවල අවධානය ‘ස්ලම් ගොල්ෆ්’ සඳහා ලැබී තිබුණා. අනිල්ලාගේ ක‍්‍රීඩා හැකියාව නිසාම පසුකාලීනව කැඞීලාට ක‍්‍රීඩා කිරීමේ අවස්ථාව ක‍්‍රීඩා සමාජය විසින් ලබාදී තිබුණා. ඒ අනුව ඉන්දීය ගොල්ෆ් තරගාවලි කිහිපයකදීම අනිල්ට තම දක්ෂතා පෙන්වන්නට අවස්ථාව ලැබී තිබුණා. එහෙත් ගොල්ෆ් තරගාවලියකට සහභාගී වෙන්නට නම්, ලොකු මුදලක් වැය කළ යුතුයි. ඒ නිසා අදටත් අනිල් තරගාවලියකට සහභාගී වීම සඳහා දැඩි වෙහෙසක් විඳිනවා.
අනිල් ගොල්ෆ් තරගාවලිවලට සහභාගී වී ජාතික මට්ටමෙන් ජයග‍්‍රහණයක් ලබන්නට උත්සාහ කරද්දී සුරේෂ් රමේෂ් මෙහ්බූබානි චෙම්බුර් මුඩුක්කු ගොල්ෆ් පිටියේ ගොල්ෆ් ශූරයා බවට පත්ව තිබුණා. අද චෙම්බුර්හි වීදිවල සිටින දක්ෂම ක‍්‍රීඩකයා වන්නේ සුරේෂ්.
සුරේෂ්ලාගේ ස්ලම් ගොල්ෆ් ක‍්‍රීඩා සමාජයට 2018 දී පැරීසියටත් ආරාධනාවක් ලැබී තිබුණා. ඒ පැරීසියේ තිබුණු නාගරික ගොල්ෆ් ක‍්‍රීඩා තරඟාවලියකට. ලෝකයේ රටවල් ගණනාවකින් පැමිණි ක‍්‍රීඩකයන් මේ තරගාවලියට සහභාගී වී තිබුණා. මේ තරගාවලියෙන් ඉන්දීය කණ්ඩායම පස්වැනි තැන ලබා තිබුණා. ඒ තරගාවලියේ ජය පරාජයටත් වඩා, ලෝකය ජයගැනීම ගැන හීන දකින්නට ඔවුන්ට පැරීසි ගමන හේතු වී තිබුණා.
සුරේෂ්ගේ හීනය වන්නේද අනිල් මෙන් ජාතික මට්ටමේ ගොල්ෆ් තරගාවලිවලට සහභාගී වීමටයි. අනිල්ගේත් සුරේෂ්ගේත් අඩි පාරේ යමින්, ස්ලම් ගොල්ෆ් ක‍්‍රීඩාවේ ඉදිරියට යන්නට චෙම්බුර්හි තරුණයන් බොහෝ දෙනෙක් වත්මනෙහි හීන දකිනවා. තමන්ට කිසිසේත්ම උරුම නැතැයි සිතූ ලෝකයක් ගැන සිහින දකින්නට ඔවුන්ට අවස්ථාව ලැබී තිබෙනවා. ධනවතුන්ට පමණක් උරුම බව කී ක‍්‍රීඩාවක් ගැන ඔවුන් හීන දකින්නට පටන්ගෙන තිබෙනවා. කුමන බාධා තිබුණත්, හීන දැකීම අත් නොහැරපු අනිල්ලා නිසා අද චෙම්බූර් වීදිවල වැස්සෙන් හැදී තිබෙන වතුර වළවල්වලට පෙර නොතිබුණු වටිනාකමක් හිමිව තිබෙනවා.
අනුරංග ජයසිංහ
