බුද්ධිමතුන් හා විද්වතුන් දේශපාලනයට හා ප්‍රතිපත්ති සම්පාදනයට වැඩි වශයෙන් යොමුවන යුගයක් ලෙස වර්තමානය හඳුනාගත හැක. ප්‍රධාන ධාරාවේ සියලු‍ම දේශපාලන පක්ෂවලට ඒවායේ ප්‍රතිපත්ති වෙනුවෙන් පෙනී සිටින පැහැදිලි බුද්ධිමය කොටස් සිටින බව පෙනී යයි. වියත් මඟ, ජාතික විද්වත් සංවිධානය, එළිය, එක්සත් වෘත්තිකයන්ගේ සංගමය, පුනරුදය ව්‍යාපාරය ආදිය හරහා විශාල වශයෙන් විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන්, නීතිඥයන්, වෛද්‍යවරුන්, කලාකරුවන්, ගුරුවරුන්, තොරතුරු තාක්ෂණඥයන්, විද්‍යාඥයන්, විශ්‍රාමික පරිපාලන නිලධාරීන්, හා භික්ෂුන් හා පුජකවරුන් ආදි බොහෝ සාම්ප්‍රදායික බුද්ධිමය කොටස් සංවිධානගත දේශපාලන ප්‍රවාහයට එළඹෙනු පෙනේ.
මෙම පිරිස් වැඩි වශයෙන් ජාතික ප්‍රතිපත්තිවල අවශ්‍යතාව පෙන්වා දෙන අතර, වංචාවට හා දූෂණයට එරෙහිව හඬ නඟනු ද පෙනී යයි. එම බුද්ධිමය බලවේග නියෝජනය කරන දේශපාලනය ජාතිකවාදය, සමාජවාදය, ලිබරල්වාදය වැනි කුමන දෘෂ්ටියක් වුවත් ඔවුන්ගේ මූලික ඉලක්කය මෙරට දේශපාලන පද්ධතියට විධිමත් උගතුන් පිරිසක් එක්කිරීම හා පවත්නා දේශපාලන ප්‍රවාහය විධිමත්කරණය, විශුද්ධිකරණය, හා ප්‍රජාතන්ත්‍රීකරණය වශයෙන් පොදුවේ හඳුනා ගැනේ.
මොවුන් අතරින් කිසියම් පැහැදිලි විකල්පීයතාවක් නියෝජනය කරන පාර්ශ්වයන් ඇත්තේ සීමිත ප්‍රමාණයකි. බොහොමයක් සංවිධානගත බුද්ධිමත්තු ජාතිකවාදී දේශපාලනය හරහා පවත්නා දේශපාලන කතිකාව උත්තේජනය කරමින් සිටිති. සමහරක් බුද්ධිමය සංවිධාන මැතිවරණ ඉල්ලක කොටගෙන බිහිවූ ඒවා ද බව පැහැදිලිය. ‘වියත්මඟ’ හා ‘එළිය’ වැනි සංවිධාන යෝජනා කරමින් සිටින්නේ සිංහල බහුතරවාදී දේශපාලනය ප්‍රවර්ධනය කළ හැකි සේම දැඩි විනයකින් යුක්තව පාලනය ගෙනයා හැකියයි ඔවුන් විශ්වාස කරන නායකත්වයකි. බොහෝ ජාතිකවාදීහු ගෝඨාභය රාජපක්ෂ වැනි අයකුට ජනාධිපති අපේක්ෂකයකු වීමට ප්‍රසිද්ධියේම සහයෝගය පළකරන අතර ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ වර්තමාන අවුල ලිහා ගැනීමට ‘ශක්තිමත්’ නායකත්වයක් හා දැඩි ආර්ථික පිළිවෙතක්, සිංගප්පූරුව හා මැලේසියාව වැනි රටවල මෙන්, අවශ්‍ය බවද කියා සිටිති.
විකල්ප බුද්ධිමය සංවිධාන විසින් වාමාංශික හෝ මධ්‍ය වාමාංශික ප්‍රතිසංස්කරණ සමූහයක් අපේක්ෂා කරන බවක් පෙනීයයි. ඔවුන් සුභසාධන ආර්ථිකයට පක්ෂ අතර දූෂණයෙන් තොර යෝටෝපීයතාවක් යෝජනා කරනු පෙනේ. මේ අතරින් ‘ජාතික විද්වත් සංවිධානය‘ පුළුල් පෙරමුණක් වශයෙන් ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ සමඟ කිසියම් නිශ්චිත ප්‍රතිපත්ති මාලාවක් යෝජනා කරමින් සිටී. ජනප්‍රියවාදයෙන් මිදී, ජනතාවගේ අදහස් හා යෝජනා කැටිකර ගනිමින් හා නවලිබරල් ආර්ථිකවාදයට ද දිගු කාලීන විකල්පයක් විය හැකි හා පවත්නා ක්‍රමයේ ප්‍රබල විකල්පයක් ප්‍රතිපත්තිමය සිතියමක් තුළින් ජනතාව හමුවට ගෙන ඒමට ඔවුහු අපේක්ෂා කරති.
කෙසේමුත් පවත්නා තත්වයන් වෙනස් කිරීමේදී අතිශය වාමාංශික විකල්පීයතාවක් ඔවුන් විසින් දැනට යෝජනා කෙරී නොමැත. මෙරට ඉහළම ව්‍යාපාරික පැලැන්තිය සමඟ පවා සාකච්ඡා කිරීමට ඔවුන් යොමුවී තිබේ. එක් අතකින් ජාතික දේශපාලන පක්ෂයක් වශයෙන් වර්ධනය වීමේ දී ජවිපෙ පෙන්වාදිය යුතු නම්‍යශීලිතාව සහ විවෘතභාවය ජාතික විද්වත් සංවිධානය හරහා ප්‍රදර්ශනය කෙරෙනවා විය හැක. පෙබරවාරියේ දී එළිදැක්වෙන දස වැදෑරුම් ප්‍රතිපත්තියෙන් පසුව ජාතික විද්වත් සංවිධානය ගැන හා ජවිපෙ හෙට ගැන වැඩිපුර කතා කිරීමේ අවකාශයක් නිර්මාණය වනු ඇත. ඒ කෙසේවෙතත් බුද්ධිමතුන් වැඩි වශයෙන් දේශපාලනයට දායකවීම අගය කළ යුතු තත්වයකි. එහෙත් සාම්ප්‍රදායික බුද්ධිමය ශ්‍රේණීන්ට වඩා ධනවාදයට සේවය කරන නව බුද්ධිමය පංතීන් පිළිබඳ සාකච්ඡාවක අවශ්‍යතාව ද මේ මොහොත තුළ සලකුණු වෙයි.
ග්‍රාම්ස්චි ඉතාමත් ජනප්‍රිය ලෙස ප්‍රකාශකොට ඇත්තේ ‘සෑම මිනිසෙකුම බුද්ධිමතෙකු’ බවයි. එහෙත් එම ප්‍රකාශයට ම එකතු කරමින් ඔහු කියන්නේ ‘බුද්ධිමතාගේ කර්තව්‍යය සමාජය තුළ කිරීමට භාරවන්නේ අල්පතර පිරිසකට බව’යි. බුද්ධිමතුන් පිළිබඳ පශ්චාත් ග්‍රම්ස්චියානු සාකච්ඡාව අද දවසට අතිශය වැදගත් වෙයි. මන්ද විද්යුත් මාධ්‍යයේ පුළුල්වීම හා සමාජීය මාධ්‍ය ජාලා හරහා සාම්ප්‍රදායික බුද්ධිමය ශ්‍රේණීන්ට තර්ජනයක් වන සමාජීය බුද්ධිමය ශ්‍රේණීන් ගණනාවක් බිහිවී පැවතීමයි. මිල්ස් වැනි අයකුට අනුව සමාජීය විද්‍යාඥයන් විසින් ඉටුකෙරෙන්නේ දේශපාලනික ක්‍රියාවකි. මන්ද ඔවුන් සිය පෞද්ගලික ගැටලු සමාජීය ගැටලු වශයෙන් අර්ථ දක්වමින් අපගේ සමාජීය චින්තන පරිකල්පනය පුළුල් කරන බැවිනි. කෙසේමුත් මිල්ස් වඩාත් ප්‍රියතාවක් දැක්වූයේ මහජන බුද්ධිමතුන් පිළිබඳවය.
එහෙත් අප යුගයේ සිටින ‘නව බුද්ධිමය කුලක‘ පිළිබඳ බෝදියෝ කළ විග්‍රහය අතිශය කාලීනය. වෙනස්වෙමින් පවතින ධනවාදී නිෂ්පාදන ක්ෂේත්‍රය තුළ වැඩෙන මෙම බුද්ධිමත්තු සුළු ධනපති හෝ පහළ මැද පන්තික වෙති. ඔවුන් පහළ පන්තික සංස්කෘතිය හා ඉහළ පන්තික සංස්කෘතීන් අතර පාලමක් මෙන් ක්‍රියාකරන පිරිසකි. මූල්‍ය ධනවාදයේ නියෝජිතයන්ගේ කාර්යභාරය ඔවුහු කරති. වෙළඳාම, අලෙවිකරණය, ප්‍රචාරණය, මහජන සම්බන්ධතා, මෝස්තර නිර්මාණය, අලංකරණය ආදි ක්ෂේත්‍ර හරහා ජනතාවගේ සැබෑ පරිභෝජන හා සංස්කෘතික අවශ්‍යතා සඳහා උපදෙස් ලබාදෙන්නේ ඔවුන්ය. අද දවසේ පරිභෝජනවාදී ජන මනස ප්‍රවර්ධනය කරන විද්යුත් හා අනෙකුත් මාධ්‍යයන් ද ඇතුළු නව ධනවාදයේ බුද්ධිමතුන් අබිබවා යමින් ධනවාදී රාජ්‍ය සංස්කෘතිය වෙනස් කිරීමට සාම්ප්‍රදායික බුද්ධිමතුනට හැකිවනු ඇත්ද? නැතහොත් ගතානුගතික වාමාංශය ධනවාදී මහපොළොව සමඟ වන සටනට සූදානම් කිරීමට ඔවුන්ට දැක්මක් තිබේද?■
අතුලසිරි සම‍රකෝන්
