බොදු බල සේනා සංවිධානයේ ලේකම් ගලගොඩඅත්තේ ඥානසාර හිමිට, පෙබරවාරි 4වැනිදා, ජාතික දිනය නිමිත්තෙන් ජනාධිපති සමාවක් දියයුතු යැයි සමහර භික්‍ෂූන්ගෙන් මෙන්ම විවිධ සංවිධානවලින්ද ජනාධිපතිවරයාට ඉල්ලීම් ලැබී තිබේ. ඔවුන් අතර, බුද්ධ ශාසන ඇමති ගාමිණී ජයවික්‍රම පෙරේරාද වෙයි. ඊට අමතරව හිටපු ඇමති දුමින්ද දිසානායකද වෙයි.
පෙර වැරදි
මීට පෙරද ඔහුට සිරදඬුවම් නියම කෙරිණි. ඒ හෝමාගම මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයේදී සන්ධ්‍යා එක්නැලිගොඩ මහත්මියට තර්ජනය කළාටය. ඇය ප්‍රගීත් එක්නැලිගොඩ අතුරුදහන් කරවීම සම්බන්ධ නඩුවේ සාක්‍ෂිකාරියකි. ඒ වරද සඳහා මාස හයක සිරදඬුවමක් උදේශ් රණතුංග මහේස්ත්‍රාත්වරයා විසින් ඥානසාර භික්‍ෂුවට නියම කරන ලදි. දැන් ඥානසාර භික්‍ෂුව ඒ තීරණයට එරෙහිව හෝමාගම පිහිටි බස්නාහිර පළාත්බද මහාධිකරණයට අභියාචනා කර ඇති අතර, අනෙක් සාමාන්‍ය අභියාචනාවල ක්‍රමවේදයට පිටතින්, එම අභියාචනයේ තීන්දුව ලබාදීම සඳහා පළාත්බද මහාධිකරණ විනිසුරු අමල් තිලකරත්න මහත් වුවමනාවෙන් කටයුතු කරන බවට වාර්තා වී ඇත. එම අභියාචනා තීන්දුව පෙබරවාරි 8 වැනිදා ලබාදෙන්නට නියමිතය.
බීමතින් රිය පැදවීම
ඔහු තවත් අවස්ථාවක අධිකරණය ඉදිරියේ වරදකරු වී ඇත. ඒ, අරක්කු බී අංක 6 ශ්‍රී 5444 දරන ලොරිය ධාවනය කර පුද්ගලයකු හප්පා තුවාල සිදුකිරීමත්, එම අනතුර ගැන පොලිසියට දැනුම් නොදීමත් ඇතුළු චෝදනා රාශියක් සම්බන්ධයෙනි. කොළඹ අලුත්කඬේ රථවාහන අධිකරණය ඉදිරියේ තිබුණු අංක 6315/2000 දරන එම නඩුවේදී ඔහු වරදකරු කරන ලදි. ඒ 2000 මැයි 22 වැනිදාය.
අධිකරණයට අපහාස කිරීම
දැන් ඔහු සිරගතව සිටින්නේ එසේ මෙසේ වරදකට නොවේ. අධිකරණයට අපහාස කළාටය. 2016 ජනවාරි 25 වැනිදා, ප්‍රගීත් එක්නැලිගොඩ අතුරුදහන් කිරීම සම්බන්ධ නඩුව කැඳවා, එදිනට නියමිත කටයුතු අවසන් කළ පසු, අධිකරණයේ අවසරයක් නැතිව අධිකරණය ඉදිරියට ගොස්, අධිකරණයට අපහාස වන ආකාරයට, මහේස්ත්‍රාත්වරයාට තර්ජනය කරමින් හා ජ්‍යෙෂ්ඨ රජයේ අධිනීතිඥ දිලීප පීරිස්ට බැන පරිභව කරන ආකාරයට හැසිරීම නිසා මේ අපහාසය ඔහු සිදුකර තිබේ.
මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණය ඉදිරියේ වූ මෙම අපහාසාත්මක සිදුවීම ගැන එවක හෝමාගම මහේස්ත්‍රාත් රංග දිසානායක අභියාචනාධිකරණයට පැමිණිලි කීරීමෙන් පසු ඥානසාර හිමිට එරෙහිව චෝදනා හතරක් අභියාචනාධිකරණය ඉදිරියේ ගොනුකරනු ලැබීය. ඒ මෙසේය.
- 2016 ජනවාරි 25 දින හෝ ඊට ආසන්න දිනයකදී, හෝමාගම මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයේදී ගලගොඩඅත්තේ ඥානසාර වන යුෂ්මතා එකී අධිකරණයේ පැවැති කිසිදු නීති කෘත්‍යයකට කිසිදු නෛතික සම්බන්ධතාවක් නොමැතිව හෝ එබඳු නීති කෘත්‍යයක පාර්ශ්වකරුවකු නොවෙමින් හෝ, අධිකරණය ඇමතීම සඳහා අධිකරණයේ නිසි අවසරය ලබාගැනීමකින් තොරව, හිතාමතාම සහ ඕනෑකමින්ම අධිකරණය ඇමතීම මගින් අධිකරණ කටයුතුවලට බාධා කිරීමෙන් සහ එම අධිකරණයේ ආධිපත්‍යයට සහ ගරුත්වයට අභියෝග කිරීමෙන්, අගෞරව කිරීමෙන් හා අවමන් කිරීමෙන් සහ යුක්තිය පසිඳලීමට අධිකරණයට ඇති බලයට අනර්ථකාරී වන ලෙස හැසිරීමෙන්, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 105 ව්‍යවස්ථාව යටතේ දඬුවම් ලැබිය හැකි, අධිකරණයට අපහාස කිරීමේ වරද කිරීම.
- එම ක්‍රියාකලාපයේදීම යුෂ්මතා අධිකරණය විසින් දෙන නියෝග පිළිනොගන්නා බවට සහ රටේ පවත්නා නීතිය අනුගමනය නොකළ යුතු බවට, කිසිදු නීත්‍යනුකූල අවසරයකින් තොරව හිතාමතාම සහ ඕනෑකමින්ම ප්‍රසිද්ධියේ විවෘත අධිතකරණයේ පැවැසීම මගින්, එම අධිකරණයේ ආධිපත්‍යයට හා ගෞරවයට අභියෝග කිරීමෙන්, අගෞරව කිරීමෙන් හා අවමන් කිරීමෙන් සහ යුක්තිය පසිඳලීමට අධිකරණයට ඇති බලයට අනර්ථකාරී වන ලෙස හැසිරීම.
- එම ක්‍රියාකලාපයේදීම යුෂ්මතා, අධිකරණය යුෂ්මතා පවසන පරිදි කටයුතු කළ යුතු බව පවසමින් බී7417/10 දරන නඩුවේ සැකකරුවන්ට ඇප ලබාදෙන ලෙස කිසිදු නීත්‍යනුකූල අවසරයකින් තොරව හිතාමතාම සහ ඕනැකමින්ම අණකර සිටීම මගින් අධිකරණ කටයුතුවලට බාධා කිරීමෙන් සහ එම අධිකරණයේ ආධිපත්‍යයට හා ගරුත්වයට අභියෝග කිරීමෙන් අගෞරව කිරීමෙන් හා අවමන් කිරීම.
- ඉහත ක්‍රියාකලාපයේදීම යුෂ්මතා බී7417/10 දරන නඩුවේ පැමිණිලිකාර පාර්ශ්වය වෙනුවෙන් පෙනීසිටි ජ්‍යෙෂ්ඨ රජයේ අධිනීතිඥ දිලීප පීරිස් මහතාට කිසිදු නීත්‍යනුකූල අවසරයකින් තොරව, හිතාමතාම සහ ඕනෑකමින්ම පරිභවාත්මක වචනයෙන් ඇමතීම මගින් එනම්, ‘නපුංසක රාජ්‍ය නිලධාරියා’ ලෙස පැවසීම මගින් (‘අපිට මේ රජයේ නීතිඥවරුන්ගෙන් ඒවා අහන්න කිසිම වැඩක් නැහැ. ඔවුන් නපුංසකයන්’) එම අධිකරණයේ ආධිපත්‍යයට හා ගරුත්වයට අභියෝග කිරීමෙන් අගෞරව කිරීම හා අවමන් කිරීම.
මේ චෝදනා සම්බන්ධයෙන් ඥානසාර හිමියට එරෙහිව පැවැති, අධිකරණයට අපහාස කිරීම පිළිබඳ නඩු විභාගයේදී, එවකට හෝමාගම මහේස්ත්‍රාත්, මේ අපහාස නඩුවේ පැමිණිලිකරු රංග දිසානායක, රජයේ ජ්‍යෙෂ්ඨ අධිනීතිඥ දිලීප පීරිස් හා නීතිඥ උපුල් කුමරප්පෙරුම සාක්‍ෂි දුන්හ. නීතිඥ කුමරප්පෙරුම එම නඩුවේ සන්ධ්‍යා එක්නැලිගොඩගේ නීතිඥවරයාය.
අභියාචනාධිකරණ තීන්දුව
අවසානයේ අභියාචනාධිකරණය තීන්දු කළේ, ඥානසාර හිමි චෝදනා හතරටම වැරදිකරු බවය.
ඒ අනුව, පළමුවැනි චෝදනාවට අවුරුදු 4ක බරපතළ වැඩ ඇතිව සිරදඬුවමක්ද, දෙවැනි චෝදනාවට අවුරුදු 4ක බරපතළ වැඩ ඇතිව සිරදඬුවමක්ද, තුන්වැනි චෝදනාවට අවුරුදු 6ක බරපතළ වැඩ ඇතිව සිරදඬුවමක්ද, හතරවැනි චෝදනාවට අවුරුදු 5ක බරපතළ වැඩ ඇතිව සිරදඬුවමක්ද යනාදි ලෙස අවුරුදු 19ක සිරදඬුවමක් නියම කරන ලදි. ඒ සිරදඬුවම් එකවර ගෙවී යන පරිදි නියම කර ඇති හෙයින්, ඔහු විඳිය යුතු උපරිම සිරදඬුවම අවුරුදු 6කි.
මේ භික්‍ෂුව අධිකරණයට අපහාස කිරීම යටතේ වරදකරු කරමින් හා ඔහුට සිරදඬුවම් නියම කරමින් සභාපති ප්‍රීති පද්මන් සූරසේන හා විනිසුරු ශිරාන් ගුණරත්න දෙදෙනාගෙන් සැදි අභියාචනාධිකරණ විනිසුරු මඬුල්ල සිය තීන්දුවේ මෙසේ ලියා ඇත.
සාධාරණ සැකයෙන් තොරව
‘සියලුම සාක්‍ෂි එකතුකොට සලකා බැලූ කල, චෝදනාවල දැක්වෙන පරිදි, විත්තිකරු සිය ප්‍රකාශ අධිකරණය ඉදිරියේ තමන්ගේම වුවමනාවෙන්, මහේස්ත්‍රාත්වරයාගේ ප්‍රකාශිත හෝ හැඟවුණු හෝ අවසරයකින් තොරව කර ඇති බව මේ අධිකරණය නිගමනය කරයි. තමාට වුවමනා නියෝගයක් මහේස්ත්‍රාත්වරයාගෙන් ලබාගැනීම සඳහා මහේස්ත්‍රාත්වරයාට තර්ජනය කිරිම සඳහාවූ චේතනාවක් ඔහුට තිබුණු බව ඉතා බලවත් සාක්‍ෂි මගින් මේ අධිකරණය ඉදිරියේ සාධාරණ සැකයකින් තොරව තහවුරු කර ඇත. එම අවස්ථාවේ විත්තිකරුගේ පෙනීසිටීම අහඹුවක් හෝ හදිසියේ වූවක් හෝ නොවේ. තමාට වුවමනා නියෝගයක් අධිකරණයෙන් ලබාගැනීම සඳහා, එනම් (එක්නැලිගොඩ අතුරුදහන් කිරීම සම්බන්ධ නඩුවේ) සැකකරුවන්ට ඇප ලබාගැනීම සඳහා හොඳින් ගණන් බලා කරන ලද, චේතනාන්විත හා සැලසුම් සහගත ක්‍රියාවකි. විත්තිකරු නැගීසිට අධිකරණය අමතා ඇත්තේ, මහේස්ත්‍රාත්වරයා එම නඩුවේ සැකකරුවන්ට ඇප ලබාදීම ප්‍රතික්‍ෂෙප කොට, එම නඩුවේ එදින කටයුතු අවසන්කොට, ඊළඟ නඩුව අඬගැසූ අවස්ථාවේය.
ඒ අවස්ථාවේ අධිකරණයෙන් පිටත සිටි රජයේ ජ්‍යෙෂ්ඨ අධිනීතිඥ දිලීප පීරිස් හා නීතිඥ උපුල් කුමරප්පෙරුම, වහා අධිකරණය තුළට නැවත දිව ආවේ අපහසුවට පත්ව සිටි මහේස්ත්‍රාත්වරයාට සහාය වන්නටය. ඒ අවස්ථාවේදී විත්තිකරු, දිලීප පීරිස් මහතාට ‘නපුංසකයා’ කියා අසභ්‍ය ලෙස බැනවැදී පසෙකට වී ඉඳගන්නැයි ඔහුට විධාන කළේ, අසීරුවට පත්ව සිටි මහේස්ත්‍රාත්වරයාට සහායවීමට ඇති අවස්ථාව ඔහුට අහිමි කරමිනි.
සමාව ඉල්ලුවේ නැහැ
විත්තිකරු මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණය ඉදිරියේ හෝ මේ අධිකරණය ඉදිරියේ කිසිදු සමාවක් ඉල්ලා සිටියේ නැත. තමාගේ ක්‍රියාව නීතියට අනුකූලයැයි ඔහු තදින් අවධාරණය කළේය. ඒ ඔහු, සැකකරුවන්ට ඇප නියම කිරීම සඳහා මහේස්ත්‍රාත්වරයා වෙත තර්ජනය කර තිබියදීය. ඔහු කරන්නට වෑයම් කර ඇත්තේ කුමක්ද? ඊට පෙර මහේස්ත්‍රාත්වරයා ගත් තීරණයක් ආපස්සට හරවන්නටය. මීට පෙර දක්වන ලද පරිදි, විත්තිකරුගේ ස්ථාවරය වුණේ, එය අධිකරණයට අපහාසයක් නොවන බවය. මෙය අඩුගණනේ පසුතැවිලි වීමට තරම්වත් දෙයක් නොවන බවට ඔහු සිතන බවක් පෙනිණි.
පිළිකුල් සහගතයි
වෙනත් අධිකරණවලට හා විනිශ්චය අධිකාරවලට අපහාස කිරීම සම්බන්ධයෙන් දඬුවම් ලබාදීමට පුළුල් බලතල ව්‍යවස්ථාදායකය, අභියාචනාධිකරණයට ලබාදී ඇත. ඒ නිසා රටේ නීතියට අනුව යුක්තිය පසිඳලීම උදෙසා, මේ රටේ සියලු අධිකරණ, සියලු ආකාරයේ තර්ජනවලින් සහ අයුතු බලපෑම්වලින් නිදහස් මෘදු ක්‍රියාකාරිත්වයක් සහිත බව සහතික කිරීම මේ අධිකරණයේ උනන්දුමත් වගකීම වන්නේය. මේ කරුණු මත, විත්තිකරුගේ පිළිකුල දනවන ක්‍රියාකලාපය මේ අධිකරණය බැරෑරුම් ලෙස සලකයි. කවර මිනුම් දණ්ඩකට අනුව බැලුවත් ඒවා ඉවසිය නොහැකිය.’
මේ තීන්දුවේ සඳහන් වන්නේ, රටේ සමස්ත අධිකරණ පද්ධතියට ඥානසාර හිමි විසින් කරන ලද අපහාසය, කෙතරම් බැරෑරුම් ලෙස අභියාචනාධිකරණය සලකා ඇද්ද කියාය. රටේ අධිකරණ බලය හිමිවන්නේ ජනතාවටය. එය පස්වැදෑරුම් ජනතා පරමාධිපත්‍යයේ එක් කොටසකි. ඒ අධිකරණ බලය, ජනතාව විසින් පාර්ලිමේන්තුවට පවරන අතර, පාර්ලිමේන්තුව අධිකරණ පද්ධතිය මගින් එම බලය ක්‍රියාත්මක කරවයි. ඒ නිසා, අධිකරණයට අපහාස කිරීම වූ කලි, එක් අතෙකින් අධිකරණ පද්ධතියටත්, ඊළඟට පාර්ලිමේන්තුවටත්, අවසානයේ ජනතාවටත් කරන අපහාසයක්, අවමානයක් වන්නේය. ඥානසාර භික්‍ෂුව කර ඇත්තේ එවැනි අවමානයකි. තමා කැමති නියෝගයක් ලබාගැනීම සඳහා, එනම් ප්‍රගීත් එක්නැලිගොඩ පැහැරගෙන ගොස් අතුරුදහන් කිරීම ගැන සැකකරුවන්ව සිටින යුදහමුදාවේ බුද්ධි අංශයේ නිලධාරීන්ට ඇප ලබාගැනීම සඳහා, තමාට නීත්‍යනුකූල අවසරයක් නැති වේලාවක, තමාට කිසිම සම්බන්ධයක් නැති නඩුවකට, ඒ නඩුවේ විමසීම අවසන් කර තිබියදීත්, අතරමැදට පැන මහේස්ත්‍රාත්වරයාට තර්ජනය කිරීම ඥානසාර භික්‍ෂුව විසින් කරනු ලැබ ඇත.
මීට පෙර කිහිප වතාවක්ම කර ඇත්තාක් මෙන්, හිතු හිතු විට, හිතූ හිතූ තැන්වලට කඩාපැන, ඕනෑම කෙනකුට අවලාද නගා, තර්ජනය කර, ජාතිවාදය හා ආගම්වාදය අවුස්සා පළපුරුද්දක් ඇති ඥානසාර නමැති මේ අදාන්ත භික්‍ෂුව මේ අවස්ථාවේදීද සිතන්නට ඇත්තේ තමාගේ චණ්ඩිකම්වලින් අධිකරණය බියවද්දා ගන්නටය. බිය වද්දා, මනුෂ්‍ය ඝාතනයක සැකකරුවන් වන හමුදා සාමාජිකයන් පිරිසක් නීතියට පිටින් ඇප ලබාගෙන මුදවා ගන්නටය. එහෙත්, තවමත් මේ රටේ අධිකරණය ඍජුව හා නීත්‍යනුකූලව ක්‍රියාත්මක වන බව පසක් කරවමින් ඔහුට ලැබිය යුතු උපරිම දඬුවම ලැබුණේය.
ජනාධිපති සමාව
ජනාධිපතිවරයාට, කවර අධිකරණයකින් හෝ වේවා වරදකරු කරන ලද්දකුට සමාව දිය හැකි බව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 34(1) ව්‍යවස්ථාවේ සඳහන් වේ. ඒ අනුව, සම්පූර්ණ සමාවක් හෝ නීත්‍යනුකූල කොන්දේසි සහිත සමාවක් හෝ දිය හැකිය. නියම කරන ලද දඬුවමක් ක්‍රියාත්මක කිරිම කල් තැබිය හැකිය. නියම කරන ලද වරද වෙනුවට ලිහිල් දඬුවමක් නියම කළ හැකිය. නියම කළ දඬුවමක් සම්පූර්ණයෙන් නිෂ්ප්‍රභ කිරීම හෝ ඉන් කොටසක් අඩුකිරීමද කළ හැකිය.
එහෙත්, ජනාධිපතිවරයාට ඇති මේ බලය, සීමා රහිත අභිමතයක් නොවේ. තමා කිසියම් වරදකරුවකුට සමාව දෙන විට, ඒ තීරණය ගත්තේ පිළිගත හැකි මිනුම් දඬු හා සාධාරණ කරුණු මත හිඳ බව ජනාධිපතිවරයාගෙන් පැහැදිලි විය යුතුය. සාමාන්‍යයෙන් රටක රාජ්‍ය නායකයාට එවැනි බලයක් හිමි වේ. ඒ බලය දී තිබෙන්නේ, අධිකරණ ක්‍රියාවලිය තුළ සිදුවුණැයි පෙනෙන යම් අසාධාරණයක් වෙතොත් හෝ සලකා බැලිය යුතු වෙනත් වැදගත් කාරණයක් ඇතොත් හෝ ඒවා සලකා බලා වැරදිකරුගේ දඬුවම සම්බන්ධයෙන් තීරණයක් ගැනීමටය. එහෙත් ඒ බලය අපයෝජනය නොකළ යුතුය.
කාගෙන්වත් අහලා නැහැ
පෙබරවාරි 4වැනිදා ඥානසාර භික්‍ෂුවට සමාව දීම සම්බන්ධයෙන් නීතිපතිවරයාගෙන්වත්, අධිකරණ ඇමතිවරියගෙන්වත් ජනාධිපතිවරයා විමසා ඇති බවක් හෝ වාර්තාවක් ලබාගෙන ඇති බවක් හෝ දැනගන්නට නැත. එවැනි වාර්තාවක් කැඳවුවද, සමාව දීමකට එකඟ වන්නට නීතිපතිට නොහැකිය. ඒ තමන්ගේ දෙපාර්තමේන්තුවේම ජ්‍යෙෂ්ඨ රජයේ අධිනීතිඥවරයකුටද ඔහු අපහාස කර ඇති බැවිනි. ඒ වාගේම නීතිපති සහාය වන අධිකරණ පද්ධතියටම ඥානසාර භික්‍ෂුව අපහාස කර ඇති බැවිනි.
අධිකරණ ඇමතිනි තලතා අතුකෝරල, ඥානසාර භික්‍ෂුවට සමාව දීමට විරුද්ධ ස්ථාවරයක සිටින බව දැනගන්නට තිබෙන අතර, එය අගය කළ යුතුය.
මූලික අයිතිවාසිකම් කඩවීම
මේ ආකාරයවට නීතිමය ප්‍රතිපාදනවලට පිටින් ගොස් ඥානසාර භික්‍ෂුවට ජනාධිපති සිරිසේන සමාව දෙයි නම්, ජනාධිපතිවරයාගේ සමාව දීමේ තීරණයෙන් මූලික අයිතිවාසිකම් කඩවුණු බවට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ඉදිරියේ මූලික අයිතිවාසිකම් පෙත්සමක් ගොනුකළ හැකිය. 19 වැනි ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය අනුව, ජනාධිපතිවරයාගේ ක්‍රියාවකින් තමාගේ මූලික අයිතිවාසිකම් කඩවූ හෝ කඩවීමට අත්‍යාසන්න හෝ තැනැත්තකුට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ඉදිරියේ පෙත්සමක් ගොනුකළ හැකිය.
ඔක්තෝබර් 26 වැනිදායින් ඇරඹී, පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීම දක්වාම ඇදීගිය සිරිසේන-රාජපක්‍ෂ කුමන්ත්‍රණයේ ප්‍රතිඵලයක් වුණු ව්‍යවස්ථා අර්බුදයේදී, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය වෙත ඉදිරිපත් වුණු මූලික අයිතිවාසිකම් පෙත්සම් සම්බන්ධයෙන් තීන්දුව දෙමින්, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය අවධාරණය කළේ, යුද්ධය හා සාමය ප්‍රකාශ කිරීම හැර අනෙක් ඕනෑම ජනාධිපතිගේ ක්‍රියාවක් සම්බන්ධයෙන්, ජනාධිපතිවරයාට එරෙහිව මූලික අයිතිවාසිකම් පෙත්සම් ඉදිරිපත් කළ හැකි බවය.
ජනාධිපතිත් අධිකරණයට අපහාස කිරීම
ඥානසාර හිමි සිරගත කර ඇත්තේ නිකම්ම නිකම් අපරාධ වරදක් කළ නිසා නොවේ. රටේ අධිකරණ පද්ධතියටම කළ අපහාසයක් නිසාය. ඒ අනුව, අභියාචනාධිකරණය මේ දඬුවම දී තිබෙන්නේ, එය ආදර්ශයක් කොටගෙන ඉදිරියේදීත් අධිකරණයට අපහාස කිරීම් වළක්වාගන්නටය. මෙවැනි දඬුවමක් නොදුන්නේ නම් ඥානසාර හිමි වැනි නොහික්මුණු චණ්ඩින් (එවැනි භික්‍ෂු ප්‍රතිරූපකයෝ තවත් සිටිති.) සිතූ සේ අධිකරණයට දිගින් දිගටම අපහාස කරනු ඇත. ඒ තත්ත්වය යටතේ, ඥානසාර හිමිට සමාව දුනහොත්, ජනාධිපතිවරයා කරන්නේ හුදෙක් ඥානසාර හිමිට සමාව දීමක් පමණක් නොවේ. ඒ තීරණය හරහා, අධිකරණයට අපහාස කළ පුද්ගලයකු රැකගෙන, සමස්ත අධිකරණ පද්ධතියේ ගෞරවයටත්, අභිමානයටත්, ආධිපත්‍යයටත් බරපතළ ලෙස අගෞරව කිරීමය. ඒ කියන්නේ, අධිකරණයට අපහාස කළ ඥානසාර භික්‍ෂුවට සමාව දීමෙන් ජනාධිපතිවරයාද අධිකරණයට අපහාස කරන බවයි. එසේම, අධිකරණයට අපහාස කිරීම ජනාධිපතිවරයාද අනුමත කරන බවයි. එය රටේ නීතියේ පාලනයට එල්ලකරන බලවත් ප්‍රහාරයකි.
සමහර විට, ඔක්තෝබර් 28න් පසු තමාගේ තීරණ ආපස්සට හරවමින් අධිකරණ ලබාදුන් නිර්භීත හා ස්වාධීන තීන්දු තීරණ නිසා, අධිකරණය සමග අගතියෙන් පසුවන ජනාධිපතිවරයා, අධිකරණයට හොඳ පාඩමක් උගන්වන්නට මේ ඥානසාර හිමි සංකේතයක් හැටියට පාවිච්චි කරනවාද වෙන්නට පුළුවන.
මාස පහයි
ඥානසාර හිමි අවුරුදු 19ක බරපතළ සිරදඬුවමකට ලක්කරමින් අභියාචනාධිකරණය තීන්දුව දුන්නේ, 2018 අගෝස්තු 8 වැනිදාය. එතැන් සිට මේ දක්වා ගෙවී ඇත්තේ මාස පහක් පමණකි. ඒ අනුව, ඔහු අවුරුදු හයක සිරදඬුවමෙන් අඩක්වත්, අඩුගණනේ කාලක්වත් ගෙවා නැත. සමාවක් දෙන්නට හිතන්නටවත්, දඬුවමෙන් කිසියම් සැලකිය යුතු කාලයක් ගතකොට තිබිය යුතුය. අවුරුදු හයක දඬුවමෙන් මාස හයක් ගෙවන විට සමාවක් ලැබෙන්නේ නම්, මේ රටේ නීතියක්, අධිකරන පද්ධතියක් හා බන්ධනාගාර තිබිය යුතු නැත.
අභියාචනාධිකරණය කියන පරිදි, මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයේ හෝ අභියාචනාධිකරනයේදී හෝ ඔහු තමා කළ වරද ගැන සමාවක් ගත්තේ නැත. අඩු ගණනේ තමා කළ දේ ගැන පසුතැවිලි වන්නට සූදානමක්වත් ඔහු පෙන්වා නැත. අදටත් ඔහු සිටින්නේ පසුතැවිල්ලකින්, වරද පිළිගැනීමකින් තොරවය.
සමාව දීම සඳහා, පසුතැවිලි වීමට අමතරව, සලකා බැලිය හැකි තවත් කාරණයක් නම්, බන්ධනාගාරය තුළ යහපත් කල්ක්‍රියාවෙන් ගතකිරීමය. එහෙත්, හෝමාගම අධිකරණය තුළදී නීතිය කඩකළා මදිවාට බන්ධනාගාරය තුළ හිඳිමින්ද ඥානසාර භික්‍ෂුව නීතිය කඩකරයි. වරදකරුවකු බවට පත්වන භික්‍ෂුවක සිවුර වෙනුවට ජම්පරය හැඳිය යුතු වුණත්, ඥානසාර භික්‍ෂුව බන්ධනාග ාරය තුළ ඉන්නේ සිවුර පිටිනි. බන්ධනාගාර පරිපාලනයද ඒ බව නොදැක්කා සේ සිටියි. නැතිනම් කැමැත්තෙන්ම ඊට ඉඩ හැර සිටියි.
නීතියට උඩින්
ඥානසාර හිමි සැමවිටම සිතන බව පෙනෙන්නේ තමා නීතියට වඩා උඩින් සිටින බවය. බාහුවේ බලයත් වචනයේ ශබ්දයත් පෙන්වමින් ඔහු නීතිය කඩකරන්නේ නීතිය තමාට පහළින් තිබෙන්නක් හැටියට සලකමිනි. යම් හෙයකින් මෙවැනි මානසිකත්වයක් ඇති ඥානසාර හිමිට ජනාධිපතිවරයා සමාව දුන්නොත්, ඔහු නීතිය නොතකනවුන්ගේ ක්‍රියාකලාපයන් අනුමත කළ ජනාධිපතිවරයකු වනු ඇත. සැමටම නීතිය සමානව අදාළ කරනවා වෙනුවට, නීතිය එක් එක් පුද්ගලයාට වෙනස් ලෙස සැලකිය යුතු බව ජනාධිපතිත් අනුමත කළාක් වනු ඇත. සිවුර යනු නීතියෙන් පිටත සිටීමට වහන්තරාවක් නොවේ.
මේ සියල්ලටමත් වඩා ඥානසාර හිමි මේ රටේ සුළුතර වාර්ගිකයන්ගේ පසමිතුරෙකි. ඔහුගේ පසුගිය ජීවිත කාලයම අඩු වැඩි වශයෙන් ගෙවා ඇත්තේ මිනිසුන් අතර වෙනස්කම් ඇතිකිරීමටත්, ඒවා වැඩිකිරීමටත්, සුළුතර වාර්ගිකයන්ට එරෙහිව බහුතර සිංහලයන් අතර සිටින අන්තවාදීන් උසිග ැන්වීමටත්, ඒ හරහා, සුළුතර වාර්ගි කයන්ට විනාශය අත්පත් කරදීමටත්ය. මේ කාර්යයෙහි ඔහු කොපමණ සමතෙක්ද යත්, මියෙන්මාරයේ අන්තවාදී අපරාධකාරයකු හැටියට සැලකිය හැකි විරතු භික්‍ෂුව, ඥානසාර හිමි සිරගෙයි සිටියදී ඔහු ධෛර්යමත් කරන ලියුමක් පවා එව්වේය. එක රෑනේ අන්තවාදීන් එකට කූඩු බඳින හැටි එහෙමය.
ඥානසාර හිමිගේ නිදහස් ජීවිතය තුළ ඔහු කළේ නීතියට පිටින් යමින් සුළුතර වාර්ගිකයන්ට ගැරහීමය. 2014 ජුනියේදී අලුත්ගම මුස්ලිම්වරුන්ට එරෙහිව දියත්කෙරුණු ප්‍රහාරය උසිගැන්වූයේ ඥානසාර හිමි බවට වාර්තා තිබේ. එහෙත්, ඒ කිසිම වරදක් සම්බන්ධයෙන් ඔහුට විරුද්ධව මේ වන තෙක් නීතිය ක්‍රියාත්මක වී නැත. 2018 අගෝස්තු 8 වැනිදා, අවුරුදු 6ක කාලයකට ඔහු සිරගෙට නියමවුණු විට, තමන්ට එරෙහිව කළ ප්‍රහාරයන්ට නොවුණත්, වෙනත් වරදකට හෝ නීති ප්‍රකාරව නිසි විපාක ඥානසාර හිමිට ලැබුණැයි සිමින් සැනසුණේ රටේ සුළුතර වාර්ගිකයන් පමණක් නොවේ. නීතියේ පාලනය, සමානාත්මතාව, සංහිඳියාව අගයන සිංහල දෙමළ මුස්ලිම් සියලුම වාර්ගි කයෝය. ඥානසාර හිමි කැළේ නීතිය අනුව සිරගෙට යැවිය යුතුයැයි ඒ කිසිවෙක් නොපතති. එහෙත්, නීති ප්‍රකාරව ලැබුණු දඬුවම ජනාධිපති වෙනස්කරනවාට අකමැති වෙති.
ජනාධිපතිට ඡන්ද
ඥානසාර හිමි අන්තවාදී හා විනාශකාරී සිංහල බෞද්ධයන්ගේ සංකේතයයි. මේ මොහොත් ඔහු එළියට දැමීමෙන් ජනාධිපති සිරිසේන මොනවා බලාපොරොත්තු වනවා ඇද්ද? එකක්, ඊළඟ ජනාධිපතිවරණයේදී තමාට සිංහල ජාතිවාදීන්ගේ හා අන්තවාදීන්ගේ ඡන්ද ලබාග ැනීමටය. ඒ වගේම, ඥානසාර හිමි යොදවා, සුළුතර වාර්ගි කයන් සතුරන් බවට පත්කිරීමෙන් ‘ලේ කකියන’ තවත් බහුතර සිංහල බෞද්ධ පිරිස් තමා වටා රොක්වනු ඇති බව ඔහු සිතනවා වෙන්නටත් පුළුවන. 2015 දී ඔහු බලයට ආවේ, රාජපක්‍ෂ පාලන සමයේ ඥානසාර භික්‍ෂුව ඇතුළු අනෙකුත් අන්තවාදීන් මුස්ලිම් ජනතාව ඇතුළු සුළුතර වාර්ගිකයන්ට එල්ල කළ ප්‍රහාරවල අමිහිරි මතකයන් ජනාධිපති මැතිවරණ වේදිකාවල විස්තර කරමිනි. ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ප්‍රසිද්ධියේම හා ඇතුළතින් මේ අන්තවාදීන්ට අනුබල සැපයුවේය. ඇමති විමල් වීරවංශ තම අමාත්‍යාංශයේ වාහනවලට මහජනතාවගේ බදු මුදලින් ඩීසල් ගසා, මෙවැනි තවත් අන්තවාදී භික්‍ෂූන්ට රිසි සේ අන්තවාදය පතුරවන්නට උදව් කළේය. ඒ ආණ්ඩුව කාලයේ මේ අන්තවාදීන්ගේ කිසිම විනාශයක් ගැන පොලිසිය පරීක්‍ෂණ පැවැත්වුවේ නැත.
ඒ නිසා, සුළුතර වාර්ගිකයන්ගේ ඡන්දයෙන් බලයට ආ ජනාධිපති සිරිසේනට, ඒ සුළුතරයන්ට හානි කළ ඥානසාර භික්‍ෂුව වැනි අන්තවාදීන් නීතියට පිටින් යළිත් සමාජයට මුදා නොහැරීමේ වගකීමක් තිබේ. පුනරුත්ථාපනය නොවූ, තමන් කළ වැරදි ගැන පසුතැවිලි නොවන එවැන්නන් යළිත් සමාජයට මුදාහළ විට සිදුවිය හැකි විනාශය දැන්ම ගණන් බලා කිව හැකිය. පහන අත ගා යක්‍ෂයා එළියට ගත් පසු යක්‍ෂයාගේ හැසිරීම ගැන පහන අතේ ඇත්තාට පාලනයක් නැත. ඒ ආකාරයට, යක්‍ෂයා සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා බිලිගත්තාට නම් අපට අවුලක් නැත. එහෙත්, මේ පුද්ගලයා මුදාහැරීම නිසා ඔහුට එකතුවන ඊළඟ අන්තවාදීන් පිරිස රටේ ඇති කළ හැකි විනාශය පිළිබඳව නම් අපට මහත් බියක් ඇත.■
