ගෝඨාභය ලෑස්ති කුමටද? ව්‍යවස්ථාව

තමා අනාගත ජනාධිපතිවරයා හැටියට දැකීමට ඉතසිතින් ප්‍රාර්ථනා කරන්නන්ට, හප හපා ඉන්නට හැකි චූවිංගම් එකක් ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ පසුගියදා බෙදාදුන්නේය. ඒ, ජනාධිපතිවරණයට තමා සූදානම් බවට ඉඟියකි.
එහෙත්, ඒ කතාව ප්‍රායෝගිකව ඉටුකර ගැනීම ඒ තරම් පහසු නැති බව ඔහුත්, ඔහුට වඩා ඔහුගේ අයියා, මහින්ද රාජපක්‍ෂත් දනියි. ඔහුගේ අයියා, මේ වන විටත්, ඊළඟ ජනාධිපතිවරණයට අපේක්‍ෂකයා හැටියට මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතා ඉදිරිපත් කරන බවට ඔහුට පොරොන්දුවක් දී ඇති බවට සැක නැත. එසේ පොරොන්දුවක් දී නැතිනම්, තමාගේ මුළු දේශපාලන ජීවිතයම අඳුරේ හෙළාගනිමින්, නීත්‍යනුකූල අගමැතිවරයකු ධුරයෙන් පහකර, නීත්‍යනුකූල ආණ්ඩුවක් විසුරුවා හැර, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව අමුඅමුවේ උල්ලංඝනය කරමින් දේශපාලන වශයෙන් සියදිවි නසාගැනීමට, 2018 ඔක්තෝබර් 26 වැනිදා සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා යන්නේ නැත.
ජනාධිපති සිරිසේන මුලින්ම උත්සාහ කළේ, ඊළඟ ජනාධිපතිවරණයට එක්සත් ජාතික පක්‍ෂයේ සහයෝගය ඇතිව අපේක්‍ෂකයා හැටියට ඉදිරිපත් වන්නටය. ඒ ඉල්ලීම එජාපය විසින් ප්‍රතික්‍ෂෙප කරන ලදි. ඒ තත්ත්වය මත යන එන මඟක් නැතිව සිටි සිරිසේන මහතා, අවුරුදු තුනක් තිස්සේ තමාගේ පරම හතුරා ව සිටි මහින්ද රාජපක්‍ෂ වෙත හැරුණේය. ලෝක අපවාදයට යහමින් පාත්‍රවෙමින්, නීති විරෝධී ලෙස මහින්ද රාජපක්‍ෂ අගමැති පුටුවේ වාඩිකරවන්නට සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා කල්පනා කළේ, ඊළඟ ජනාධිපතිවරණයේදී පොදුජන පෙරමුණ හා ශ්‍රීලනිපය එකතුව තමාට ජයගත හැකියැයි කියන විශ්වාසය මත බවට සැකයක් නැත. ඔහු දැනටමත් ජනාධිපතිවරණ ප්‍රචාරක ව්‍යාපෘතිය ආරම්භ කර තිබේ. ත්‍රිපිටකය ජාතික උරුමයක් බවට පත්කිරීමේ සිට භික්‍ෂූන්ගේ හිත දිනා ගැනීමේ ව්‍යාපෘති රාශියක් දැන් ඔහු අරඹා තිබේ. අලි ජාවාරමේ යෙදුණු අපරාධකාරී භික්‍ෂූන් වෙනුවෙන් පෙනීසිටීම එහි එක් කොටසකි. හමුදා සාමාජිකයන්ගේ පවුල්වල ලක්‍ෂ 10ක පමණ ඡන්ද සහතික කර ගැනීම සඳහා, ඝාතන, පැහැරගැනීම් ඇතුළු විවිධාකාර අපරාධවල යෙදුණු හමුදා සාමාජිකයන්, ‘රණවිරු’ ලේබලය අලවා ඔහු වන්දනා කරමින් සිටියි. රටේ නීතිය කඩකර අපරාධ කළ ආරක්‍ෂක මාණ්ඩලික ප්‍රධානියා තවදුරටත් තනතුරේ තබාගෙන සිටියි. මානව හිමිකම් චෝදනාවලට ලක්වුණු ශවීන්ද්‍ර සිල්වා, යුද හමුදාවේ මාණ්ඩලික ප්‍රධානී බවට පත්කර තිබේ. මේ විදියට, ඊළඟ ජනාධිපතිවරණය තමාගේ මුළු ජීවිතයම බවට පත්කරගෙන සිටින මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතාගේ සිහිනය බොඳකරන්නට ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ හේතුවනු ඇද්ද? ඉදිරියේදී බලාගත හැකිය.
‘මං සූදානම්’ කතාව රසකර විඳිමින් සිටින ඊනියා වියතුන්ට හා උත්කර්ෂයෙන් එය වාර්තාකරන මාධ්‍යවලට හසු නොවුණු, නැතිනම් ඔවුන් වුවමනාවෙන්ම වසංකරන කොටසක් ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂගේ එකී ‘වියත්මග’ කතාවේ තිබේ. මේ විදියටය.
‘අද අපි සමාජයේ කතාකරනවා පුද්ගලයන්ගේ අයිතිවාසිකම් ගැන. පුද්ගලයන්ගේ අයිතිවාසිකම් අවශ්‍යයි… බටහිර රටවල් ගෙනගිය ලිබරල් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය තුළ තියෙන පුද්ගලයන්ගේ අයිතිවාසිකම් ගැන තමයි ගොඩක් අය කතාකරන්නේ. අවුරුදු විස්සක් විතර වෙනකම් අපිව බලාගන්නේ අම්මලා තාත්තලා. ඔවුන් අපිව බලාගන්නකොට, අපේ සංස්කෘතිය, පවුල, ගම, රට ගැන අවුරුදු විස්සක් වෙනකොට අපේ ඇඟ තුළට කාවැදිලා ඉවරයි. අපි විශ්වවිiාලයට ගිහිල්ලා පිටවෙලා වෙනත් අයිතිවාසිකම් ගැන කතාකළත්, අපේ හදවත තුළ අපේ සංස්කෘතිය, රට, අපේ ඉතිහාසය කියන මේ දේවල් කාවැදිලා ඉවරයි. ඒවා අපෙන් අහක් කරන්නට පුළුවන්කමක් නැහැ. නමුත් අපි සමාජ සත්වයන්. අපි පුද්ගලයන් නෙවෙයි. අපි සමාජයක් තුළ හැදුණු අය. පුද්ගලයන් වශයෙන් හැදුණු අය නෙවෙයි. පුද්ගලයන් හැටියට හැදුණු අය හැටියට තේරුම් අරගෙන තමයි, විවිධ පුද්ගලයන්ගේ විවිධ අයිතිවාසිකම්, පෞද්ගලික මානව අයිතිවාසිකම් ගැන කතා කරන්නට ගිහිල්ලා තමයි අද හුඟක් රටවල් මුහුණු පාලා තියෙන (ප්‍රශ්නය). නමුත් ආසියාවේ දියුණු හැම රටකම හැම නායකයෙක්ම ජාතිකත්වය ගැන රට ගැන, ජනතාව අතරට ගෙනිහිල්ලා තමයි රට දියුණු කරලා තියෙන්නේ. වඩාත්ම වැදගත් වෙන්නේ මේ කාරණා අපි තේරුම් අරගෙන, වෘත්තිකයන් හැටියට, අපි ජනතාවගේ ප්‍රශ්න ඒ විදියට හඳුනාගෙන, පුද්ගලයන්ගේ අයිතිවාසිකම්වලට වඩා සමාජයක් තුළ, රට තුළ තිබෙන ප්‍රශ්න හඳුනාගෙන, ඒවා ගැන ජනතාව දැනුවත් කිරීමෙන් තමයි අපි බලාපොරොත්තු වන තැනට ගමන් කරන්න පුළුවන් වෙන්නේ. මේ අවුරුද්ද ඉතාමත්ම වැදගත් අවුරුද්දක්, මේ අවුරුද්දේ ජනාධිපතිවරණයක් තියෙන්නට ඕනෑ. මම නම් මේකට ලෑස්තියි, ඔබත් ලෑස්ති නම්.’
මේ පුරාජේරු කතාව තුළ තිබෙන බිහිසුණු තර්ජනය හඳුනාගත යුතුය. ගෝඨාභය ජනාධිපති ‘වෙයි නම්’, ලංකාව පත්වනු ඇත්තේ, පුද්ගලික අයිතිවාසිකම් නොසලකා හරින සමාජයක් බවටය. ‘ගෝඨාභය ජනාධිපති’ මහජනතාවගේ පුද්ගලික අයිතිවාසිකම් උදුරාගනු ඇත.
ලෝකයේ, බොහෝ ඒකාධිපතියන්ගේ, මානව අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ අදහස මෙයයි. සිංගප්පූරුවේ ලී ක්වාන් යූ, මැලේසියාවේ මහතීර් මොහොමඞ් වැනි මේ කාලයේ අධිකාරිවාදී පාලකයන්ගේ දෙසුම්ද මේ වචනම රැගත් ඒවායි. ලී ක්වාන් යූගේ සිංගප්පූරුවේ, මහතීර්ගේ මැලේසියාවේ පුද්ගලයන්ගේ නිදහසට තැනක් නොවීය. හෘදය සාක්‍ෂියේ නිදහසට, කතාකිරීමේ නිදහසට, යාමේ ඊමේ නිදහසට, මාධ්‍ය නිදහසට, වෘත්තීය සමිති, සමාගම් පැවැත්වීමේ නිදහසට ඉඩක් තිබුණේ නැත. අන්තිමට ජීවත්වීමේ නිදහසටද ඉඩක් තිබුණේ නැත. ‘රට ගොඩගන්නට ආ ඊනියා නායකයා’ එකම මග පෙන්වන්නා විය. ඔහුගේ වචනයට පිටතින් කිසිවක් නැත. විසම්මුතිය නැත. විරුද්ධ පක්‍ෂ, විරුද්ධ මතවාද නැත. හැමෝම ජාතිකත්වය පදනම් කරගෙන නායකයා කියන විදියට රට ගොඩනගන්නට දායක විය යුතුය. ඇත්තේ එකම වහල් සමාජයකි. රුසියාව, චීනය, සිංගප්පූරුව, මැලේසියාව වැනි මිනිස් අයිතිවාසිකම් පාගා දමා, ඊනියා සංවර්ධනය, ඊනියා ජාතිකත්වය ගොඩනැගූ රටවල පාලන මොඩලය, ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මේ කියන මොඩලයමය. අනාගත ලංකාවත් එසේ වනු ඇද්ද?
ලෝකයේ මානව අයිතිවාසිකම්වලට එරෙහිව යන, අධිකාරිවාදී පෙරදිග හා අග්නිදිග ආසියාතික රටවල් තුළ ගොඩනැගුණු මේ පුද්ගල අයිතිවාසිකම් පිටුදැකීමේ පිළිවෙත හැඳින්වෙන්නේ ‘ආසියානු සාරධර්ම වාදය’ ලෙසිනි. ආසියාවේ තිබෙන ඊනියා ජාතිකත්වය හා සාමූහිකත්වය උත්කර්ෂයට නංවා, පුද්ගලයන්ගේ අයිතිවාසිකම් පාගාදැමීමට යොදාගත් අදහස් සමූහය එකට ගත්කල එලෙස හැඳින්වෙයි. මේ අදහස්වල ඇති විනාශකාරී බව නිසාම, 1993දී ඔස්ටි්‍රයාවේ වියනා නුවරට රැස්වුණු එක්සත් ජාතීන්ගේ සාමාජික රටවල්, පුද්ගලික හා සමාජ අයිතිවාසිකම් හරි හරියට මිනිසුන්ට තිබිය යුතුයැයි තීරණය කළේය.
අද ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ කරන්නට හදන්නේ ඒ ශිෂ්ට සම්මතය පිටුදකිමින්, අධිකාරිවාදී ගොදුරුබිමක් බවට ලංකාව පත්කරන්නට ලෑස්ති වීම බව නම් පෙනෙයි.■