එක්සත් ජාතික පක්‍ෂය නැවත රටේ අරමුණ අපේක්‍ෂාව බවට පත් වෙමින් සිටින්නීය. රාජපක්‍ෂට එරෙහි අරගලයේදී ශ්‍රීලනිප මහ ලේකම් රටේ පාලකයා ලෙස පත් කිරීමට එජාපය සකල ශක්තිය යෙදවීය. 2019න් ඇරඹී රටේ අනාගතය එජාපය වෙත ගොනුවී හමාරය. රාජපක්‍ෂ උගුලෙන් රට ගලවා ගැනීමේදී නිර්දේශපාලනික ලාංඡනයක් වූ සිරිසේන දේශපාලනික වීම තුළ බොටුව හිර වුණේ එක්සත් ජාතික පක්‍ෂයේය. ජනතාව පොදු අපේක්‍ෂකයාට බලය දුන්නේ දූෂණ වංචා නැති කිරීමට හා විධායක ක්‍රමය අහෝසි කිරීමට මිස, මහින්ද රාජපක්‍ෂට අගමැතිකම ලබා දෙන්ට නොවේ.
ඔක්තෝබර් කුණාටුව ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ ජයග්‍රහණයකි. පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතර බලය රනිල් වික්‍රමසිංහට පෙන්වූ දිනයේ අනුර කුමාර දිසානායක කීවේ රනිල්ට එරෙහි විශ්වාස භංගයේදී පැවති ජවිපෙ විරුද්ධත්වය එසේම බවය. අනුර කළ කතාවට අගමැති රනිල් වික්‍රමසිංහ පවා දැක්වූයේ සාධනීය අනුකූලතාවකි. මේ වන විට රටේ අගමැති එජාපයේය. අමාත්‍ය මණ්ඩලය එජාපයේය. සියල්ල යහපත්ව සිදුවී ඇත. දැන් එජාපය තමන් සුරක්‍ෂිත කළ රටේ බහුතර ජනතාව ගැන කල්පනා කළ යුතුව ඇත.
ෆොන්සේකා, තෙවරප්පරෙැම දෙන්නා මඬේ ඔබන්නේ එජාපය සතු කීර්තිය නොවේද? රංගේ බණ්ඩාරලා කරන ප්‍රකාශ තහවුරු කරන්නේ උදාවූ මොහොතේ අසුවූ යමක් කටේ දා ගැනීමේ කෑදරකමය. ෆොන්සේකා යනු වරක් රනිල්ට එරෙහිව විකල්පය වීමට තැත් කළ චරිතයකි. තෙවරප්පෙරුමගේ පිහිය පළමුව දිළිසුණේ රනිල් වික්‍රමසිංහ ඉදිරිපිටය. ඒ නාම යෝජනා ප්‍රශ්නයකදීය. මේ චරිත මහින්දගේ ප්‍රසන්න රණවීරට, මර්වින් සිල්වාට සමගාමීව යහපත් විය හැකිය. එහෙත් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සදාචාර සම්පන්න පක්‍ෂයක පැවැත්මට හානිකරය. විසි හතර වසරක් පාක්‍ෂිකයන්ගේ විවේචනයට ලක්වූ රනිල් ඔක්තෝබර් කුමන්ත්‍රණය පුරා දැක්වූ විදග්ධභාවය මේ නිමේෂයෙහි සකල එජාපය තුළම පැවතිය යුතු වේ. වර්තමානයේ ජනාධිපති සිරිසේන ශ්‍රීලනිපය පොහොට්ටුව සමග ගැට ගැසී එජාපය ගස් බැඳීමට තැත් කරයි. ගෝඨාභයලා රැක්ක විධායකය දැන් එජාපයට එරෙහිව අවි මානාගෙන සිටී.
ෆොන්සේකලාගේ හැසිරීම, සිරිසේන යහ පාලන කොඩිය මහින්දගේ කරේ බැන්දා වැනි අඥානභාවයකි. රටේ අගමැති ලෙස මහින්ද, සිරිසේන තෝරා නොගත්තේ ඒ නිසා විය හැකිය. සිරිසේන තනි මතයට රටේ පාලනය මහින්දට භාර දුන්නේය. එයින් ප්‍රකාශ වුණේ පුද්ගලයෙකුට වෙනස්විය හැකි ප්‍රමාණය අප්‍රමාණ බවය. එහෙත් පක්‍ෂයකට විශේෂයෙන් එජාපය වැනි පක්‍ෂයකට එසේ විය නොහැකිය. පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හළ වහාම මහින්ද පොහොට්ටුවේ සාමාජිකත්වය ගත්තේ ශ්‍රීලනිපයටත් සිරිසේනටත් දෙන්නම් කියාය. රටේ අධිකරණය ආපසු රට යථා තත්වයට පත් කර ඇත. අනාගත භාරය සඳහා එජාපය හැර වෙනත් විකල්පයක් තවම පෙළ ගැසී නැත.
සිරිසේනට හිතා ගත නොහැකි රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික හැසිරීමක් රනිල් වික්‍රමසිංහ ප්‍රකට කර හමාරය. ඒ වාසිය එජාපය සතුවේ. 1994 ඇදවැටුණ එජාපය 2015 අගෝස්තුව තෙක් සිටියේ ජය කණුවට බොහෝ ඈතිනි. එහෙත් ජනවාරිය ජය ගත් හැට දෙලක්‍ෂයෙන් පනස් ලක්‍ෂයක් එජාප ඡන්ද පදනම බව ජනතාව අගෝස්තුවේ තහවුරු කළහ. 1982 ජනාධිපති මැතිවරණයේදී ශ්‍රීලනිපයේ විජය කුමාරතුංග ජේ.ආර්. ජයවර්ධනට ඇඳක මැරෙන්න දෙන්නේ නැතැ’යි කීය. එදා ජේ.ආර්. කීවේ, තමා මැරෙන්නේ ඇඳක වුවද ඔය කයිවාරුකාරයන් මැරෙන්නේ කොහේදැ’යි තමා දන්නේ නැති බවය. මේ දක්වා ජනාධිපති සිරිසේනට එජාපයේ කිසිවෙකු එවැනි කතාවක් කියා නැත. කියන්නේද නැත. සිරිසේන එජාපයට මෛත්‍රී කරනු මිස, වෛර කළ යුතු නැත.
එජාපය තුන් වසරක් තුළ තිස් හය ලක්‍ෂය තෙක් ඇදවැටීම අභ්‍යන්තර ප්‍රශ්නයක් බව එජාපයේ ගාලු මුවදොර රැළිය තහවුරු කළේය. එජාපය ඉරණම යනු මහින්දගේ ජනප්‍රියකම හෝ සිරිසේනගේ ජනාධිපතිකම මත තීරණය නොවේ. එය එජාපය විසින්ම කළමනාකරණය කළ යුතු තත්වයකි.
ඔක්තෝබර් 25 රාත්‍රිය වන තෙක් රටේ මිනිස්සු කතා කළේ ගෝඨාද, බැසිල්ද චමල්ද කියාය. පෙබරවාරියේ එජාපයට අහිමිවූ ඡන්ද 14 ලක්‍ෂයම සත්තකින්ම සිටියේ සිරිසේන සමගය. මහින්ද පමණක් නාමල් ගැන කල්පනා කරමින් සිටියේය. සිරිසේන කීවේ රනිල් හැර ඕනෑ කෙනෙක් කියාය. කිසිවෙකු රනිල්ද සිරිසේනද කියා ඇසුවේ නැත. ඔක්තෝබර් 25 රාත්‍රියට පසුව එජාපය වඩාත් ශක්තිමත් විය. සිරිසේන සමග පැමිණි දුමින්ද දිසානායක විසිවී සිරිසේනට නිකමා කී දයාසිරි ශ්‍රීලනිප මහ ලේකම් විය. සිරිසේන දැන් මුල්ලේරියාවේ ලෙව්කේ දිසාව වගේය. ශ්‍රීලනිපයද අලුතෙන් කල්පනා කරන බවක් පෙනේ. එජාපය මේ සංසිද්ධීන් මැනවින් තේරුම්ගත යුතු වේ.
එජාප යෝධයා තවම නින්දේ නොවේද?
2019 ජනවාරිය උදා වුණේ රටම එජාපය දෙස බලා සිටින නැකතකිනි. රටේ එකම විකල්පය එක්සත් ජාතික පක්‍ෂය පමණකි. මෙහිදී පක්‍ෂ නායකයාගේ පටන් අන්තිම එජාප ක්‍රියාකාරිකයා දක්වා සියලු දෙනාම ස්වකීය වගකීම් දරාගත යුතු වේ. නිදහස් ලංකා ඉතිහාසයේ සිදුවූ තුච්ඡ දේශපාලන කුමන්ත්‍රණය අතීතයට එක්ව හමාරය. ඊට එරෙහිවූ ලංකාවක බහුතරය තවමත් සිදු වන්නේ කුමක්දැයි ප්‍රවේසමෙන් බලා සිටී. එකී කුමන්ත්‍රණය පරාජය කළේ අධිකරණය විසිනි. බිත්තියට හේත්තුවී සිටි පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතරයට එජාපය පෙරටු කොට ගමන් කිරීමට සිදුවිය. එය ඓතිහාසික සංසිද්ධියකි. කාලය විසින් විවිධ ස්වරූපයන් ගත් එක්සත් ජාතික පක්‍ෂය තවමත් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ මුරදේවතාවා බවට ඔක්තෝබරය සාක්‍ෂි දරයි.
අප ඉතිහාසය වෙත හැරෙමු. නිදහස් ලංකාවේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට එල්ලවූ බිහිසුණු ප්‍රහාරයන් දෙකකි. එකක් තිස් අවුරුදු යුද්ධයයි. දෙවැන්න 88-89 භීෂණයයි. මේ ව්‍යසනයන්ට ඍජුව ගොදුරු වුණේ එජාපයයි. ගාමිණී දිසානායකට අනුව, එජාපය යනු ලේවලින් බෞතිස්ම වූ පක්‍ෂයකි. 1988 ජනාධිපතිවරණයේ ජය එජාපය සතුව තිබිණ. ජවිපෙය එදා කීවේ ඡන්දපොළට එන මුල් පස් දෙනාට මරණය බවය. 2005 ජනාධිපති මැතිවරණයේදී මහින්ද වෙනුවෙන් උතුරු නැගෙනහිර ඡන්ද නතර කිරීමට ප්‍රභාකරන් පාවිච්චි කළේ ඉහත කී ජවිපෙ මිනීමරු ක්‍රමවේදයයි. එදා කිලිනොච්චියේ ඡන්දපොළට පැමිණ එකම පුරවැසියා ඡන්දය දුන්නේ මහින්දට නොවේ. රනිල්ට කතිරය ගැසූ ඒ ඡන්දදායකයාගේ අත ප්‍රභාකරන් විසින් කපා දමනු ලැබීය. එහි තේරුම උතුරේ ජනතාවද එජාපය වෙනුවෙන් ඇස් හිස් මස් ලේ දන් දී ඇති බවය. උතුරේ එජාප ශක්තිය අදටත් එසේම පවතී. හේතුව ශ්‍රීලනිපය, ශ්‍රී අකුර පෙන්නා උතුර දකුණ ගිනි තැබූ කාලයේත් එජාපය ජාතිවාදී නොවීමය.
ජවිපෙ ලයනල් ජයතිලකලා, හර්ෂ අබේවර්ධනලා, ටියුඩර් කීර්තිනන්දලා විනාස කිරීමෙන්ද, එල්ටීටීඊ ගාමිණී, ලලිත්, ප්‍රේමදාස, රන්ජන් විජේරත්න ආදින් විනාස කිරීමෙන්ද එජාපය විනාස කිරීමට තැත් කළහ. සිරිසේනලා රාජපක්‍ෂලා නියෝජනය කරන ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්‍ෂය ඉතිහාසය පුරා ඒ වාසි ලබා ගත්තේය. එජාපය තම අසීරු කාලයන් සමග සිටි පාක්‍ෂිකයන්ගේ කැපවීම්වලට වටිනාකමක් දී නැත. රංගේ බණ්ඩාරලා කළ යුත්තේ ඇමතිකම් ඉල්ලීම නොවේ. නොලැබුණ දේශපාලන පළිගැනීම් නිසා අහිමිවූ රැකියා සහ අයිතීන් ලබා දීමට පාක්‍ෂිකයා වෙනුවෙන් සටන් කිරීමය. ආණමඩුවට පමණක් රැකියා දී රටක් දිනිය නොහැකිය. රංගේ කතා කරන්නේ අකිල විරාජ් කුලියාපිටියටද, සජිත් හම්බන්තොටටද රස්සා දුන් ආකාරය ගැන විශ්වාසයෙන් හෝ කෝපයෙන් විය හැකිය. ජේ.ආර්. යුගයේ ගාමිණී දිසානායකලා, ඇතුලත්මුදලිලා ගම්බද ප්‍රදේශවලට රැකියා අවස්ථා ලබාදුන්නේ තරගයටය. තම මනාප වැඩි කර නායකයන් විය නොහැකිය.
එජාපයේද විවිධ ස්වරූප සහ මතවාද පවතී. යථාර්ථය එයයි. එහෙත් මේ උදාවී ඇත්තේ ඓතිහාසික වගකීමක් කර මත පැටවුණ මොහොතකි. ගහේ පස් පංගුව මෙන් හැම මතයක්, ප්‍රතිවිරෝධයක්ම එජාපයේ ශක්තිය පිණිස විය යුතුවේ. අභ්‍යන්තර ගැටලු එජාපයට පමණක් නොව කොයි දේශපාලන පක්‍ෂයටත් පොදුවේ. එජාපය හැර ගිය දුනේෂ් ගන්කන්ද පවා නැවත ගෙන්වා ගත යුතු වේ. මනුෂ නානායක්කාර ගිය හේතුව ගාලු ජනතාව දනිති. ඊට සාපේක්‍ෂව බුද්ධික පතිරණ ඉවසිල්ලෙන් සියල්ල දරා සිටියේය. රංගේ බණ්ඩාරලා, මනුෂ, බුද්ධිකලා වැනි තරුණයන් තේරුම් ගත යුතුව ඇත.
1988දී ජනාධිපති අපේක්‍ෂකයා ලෙස එජාපය ප්‍රේමදාස නම් කළේය. ඊට දින කිහිපයකට පසුව එජාප ක්‍රියාකාරි තරුණයෝ පිරිසක් ගාමිණි දිසානායක හමුවී ප්‍රේමදාසට උදව් නොකළ යුතුයැ’යි කියා සිටියහ. එහිදී ගාමිණි දිසානායක දුන් පිළිතුර උපදේශයක් වන්නේ අදටය.
“අප පක්‍ෂයක්. ඔබත් මමත් ප්‍රේමදාසට කැමති නැතිවා විය හැකියි. එහෙත් මේ මොහොතේ ජවිපෙය සමග එක්ව ශ්‍රීලනිපය අපේ ගමේ පාක්‍ෂිකයන් සමූල ඝාතනය කරනවා. එජාපයෙන් ඉල්ලා අස්වෙන අයගේ දැන්වීම් දිවයින පත්තරයේ නොමිලේ පළකරනවා. අප කළ යුත්තේ අභ්‍යන්තර ප්‍රශ්න ගැන කල්පනා කිරීම නොවෙයි. පවත්නා තත්වය ජය ගැනීමයි. අප එක්ව ප්‍රේමදාස දිනවිය යුතුවෙනවා. ඉතිහාසය දවසක අපව නිදහස් කරනු ඇති.” අතන මෙතන ජනාධිපති සිරිසේන උස්සමින් කතාකරන සජිත් ප්‍රේමදාස මේ ඉතිහාසය හැදෑරිය යුතුව ඇත. රනිල් වෙනුවට සිරිසේන කැඳවූ කරු ජයසූරිය හුදෙකලාව ක්‍රියා කළ විලාසය මෙන්ම ගාමිණි දිසානායක කල්පනා කළ ආකාරය සජිත් ප්‍රේමදාස තේරුම් ගත යුතු වේ. ඊළඟ ජනාධිපති මැතිවරණයට එජාප අපේක්‍ෂකයෙකු අවශ්‍ය බව සජිත් කටේ හොර ඇර ප්‍රකාශ කළ යුතු වේ.
එජාපය ශක්තිමත්ය. එවැනි ශක්තිමත්භාවයක් වෙනත් කිසිදු පක්‍ෂයකට නැති බවට කිසිදු තර්කයක් නැත. කිසිදු දේශපාලන භේදයකින් තොරව මුළු රටම එජාපය සමග සිටින බව රහසක් නොවේ. ඒ අවස්ථාවේ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ කළ කාර්යභාරය 1973දී ප්‍රින්ස් ගුණසේකර කළ කාර්යභාරයට සමාන බව ගෞරවයෙන් සඳහන් කළ යුතු වේ. තමන්ට අහිමි කළ අගමැති ධුරය නැවත පිරිනැමූ අවස්ථාවේ එජාප නායක අගමැති රනිල් වික්‍රමසිංහ, ශ්‍රීලනිප නායක ජනාධිපති මෛත්‍රිපාල සිරිසේනගේ දේශනය හමුවේ සීරුවෙන් සිටි වැදගත් විලාසය එජාප නායකයන් සතු අනන්‍යතාව වේ. නායකයෙකු ලෙස රනිල් තුළ පවත්නා ඉවසීම මෙන්ම මෛත්‍රිගේ අපරිණත වචන භාවිතය නවක දේශපාලනඥයන්ට යහපත් අත්දැකීමක් වනු ඒකාන්තය.
හැට දෙලක්‍ෂයක් සමග සිටි ජනාධිපති සිරිසේන රාජපක්‍ෂලා පොහොට්ටුවට ගියේ නැතැ’යි මහින්ද අමරවීර ලවා ප්‍රකාශ කරවන තරමට, තනිවී සිටියි. ආණ්ඩුකාර පත්වීම් හරහා ප්‍රකාශ වන්නේ කුමක්ද? සිරිසේන පොඩි දරුවෙකු මෙන් තවමත් රනිල්ට එජාපයට වළං කටුවලින් පවා පහර දෙන බවය. එක් මාධ්‍ය ජාවාරමක් රනිල්ට එරෙහිව පාවිච්චි කළ සියලු දෙනාට ආණ්ඩුකාර තනතුරු ලැබී ඇත. සමහර අවස්ථාවාදීහු සිරිසේන ෂේප් කිරීමට වෑයම් කරති. එය එජාපයේ යහපතට හේතු නොවනු ඇත. කී වාර ගණනක් තමන්ට අගමැතිකම දෙන්ට කතා කළ බව සජිත් කියයි. ඒවා පරණ කතාය. ඒ සමග සජිත් සමග කුරුඳු පොලු පහර කෑ මෛත්‍රි ගුණරත්නට ආණ්ඩුකාර තනතුරක් හිමි වේ. එදා මහපාරට පැන හතර අතේ වෙඩි තැබූ හර්මන් ගුණරත්න බේරුවේ මහින්ද රාජපක්‍ෂ බවත්, සිරි සිරි මල්ලක සරමක් ඔබා ගෙන හිරේ යන්න බලාගෙන උසාවි ගියේ මංගල සමරවීර බවත් කිසිවෙකු අමතක කළ යුතු නැත.
ෆොන්සේකා තෙවරප්පෙරුම ද්වන්ද්ව සටන් හරහා හෝ සජිත් සිරිසේන බැම්ම හරහා එජාපයට ගොඩ යා නොහැකිය. ගම් උදාව යනු නවසිය හැත්තෑ අසූගණන්වල ජනතාව ආකර්ෂණය කළ සංකල්පයකි. එයින් ආර් ප්‍රේමදාස ගොඩ ගියාට ඒ ගම්වල තුන්වෙනි පරම්පරා එජාපය සමග නැත. මේ කුඩා දිවයිනේ තවත් උදාගම් කීයකට භූමියේ ඉඩ තිබේද? රටේ ප්‍රශ්න නිවාස ඉදිකර විසඳිය නොහැකිය. එජාපය විසි එක්වෙනි සියවසට සූදානම් විය යුතුය. එජාපය යනු පුළුල් ජාතික ප්‍රතිපත්තියක් ඇතිව නිර්මාණය කළ පක්‍ෂයකි. මහාමාන්‍ය සේනානායකගේ ජනපදයක උපන් සිරිසේන ජනාධිපති කළේද එජාපය විසිනි. මහවැලිය, මහපොල සටන් පාඨ හෝ ඇස් බැන්දුම් නොවේ. අදටද යථාර්ථයකි. අප ගමන් කළ යුත්තේ මේ අතීත සැමරුම් සහ විග්‍රහ අනුවය.■
■ චාමර ඒකනායක
