අල්ට්‍රා-අන්රියල් කතාවක්

ජනාධිපති පාර්ලිමේන්තුව විසුරවලා කියලා ආරංචි වෙනකොට මං හිටියේ චීන ‘බෙල්ට් ඇන්ඞ් රෝඞ්‘ හරහා ගමනක් යමින්. ගමනක් කිවුවට නිශ්චිත අරමුණක් ඇතිව පටන් ගත්ත එකක් නෙවෙයි. අහම්බෙන් හම්බ වුණ චීන කෙල්ලක් එක්ක, යන්න දිහාවක් නැතුවට පටන් ගත්ත එකක්. කොල්ලු‍පිටියේ චීන හෝටලයක දවසක් රෑ කෑම කනකොටයි කෙල්ල මුණගැහුණේ. මං හිටියේ තනියම. මට මේස කීපයකට එහා මේසෙක හිටියා මේ කෙල්ල. එයත් හිටියේ තනියම. අනිත් මේස ඔක්කොම චීනුන්ගෙන් පිරිලා. පෝර්ට් සිටි එකේ වැඩකරන චීන්නු. උන් චාන්චූන් ගාමින් කෑගහගහ කනවා. ට්සින්ග්සාවෝ (Tsingsao) බියර් බිබී. මේ කචකච සද්ද අස්සේ තනියම නිහඬව කල්පනාවක කෑම කකා ඉන්න ඈ දිහා දෙතුන් වරක් බැලු‍ණා. එක වෙලාවක එයාගේ ඇස් මගේ ඇස් මුණගැහුණා. ඊට පස්සේ අපි දෙන්නා කළේ කනවට වඩා එකිනෙකා දිහා එකිනෙකාට හොරෙන් බලන එක. දෙන්නගේ ඇස් එකිනෙක පැටලුණු එක වෙලාවක කෙල්ල මාත් එක්ක හිනාවුණා.
‘මම……’ මගේ දිහාට දකුණු අත පාමින් එයා කිවුවා.
‘මම….’ ඒ අත අල්ලාගනිමින් මම උත්තර දුන්නා.
ඊට පස්සේ වුණ හැම දෙයක්ම කියන්න ඕනෑ නැහැ. එයාගේ වම් කලවා ඇතුල් පැත්තේ නිතඹට සම්බන්ධ වෙන තැන හමේ කහපාටට වඩා ටිකක් දුඹුරු ලංකාවේ හැඬේට ලපයක් තියෙනවා. දස්කොන්ට මාරයා මුණගැස්වූ, ප්‍රමිලාගේ කලවේ ලපෙත් මෙතනම මේ විදියටම තියෙන්න ඇති. මම චීන කෙල්ලගේ බලියක් හදන්න යන්නේ නැති නිසා මට දස්කොන්ට වුණ අකරතැබ්බය වෙන්න විදියක් නැහැ. අනිත් එක මේ කෙල්ල ශී ජින්ග් පින්ගේ වයිෆ්වත් මම එයාගේ රහස් ප්‍රේමයවත් නෙවෙයිනේ. එදා චීන රෙස්ටුරන්ට් එකේ ඈ හමුවෙලා දවස් දෙකකට පස්සේ මම මේ ලපේ හොයාගත්තේ. වෙරළ අයිනේ වැඩිය සෙනඟ ගැවසෙන්නේ නැති ගෙස්ට් හවුස් එකකදී. ඒක උපන් ලපයක් කියලා මං අහන්නත් කලින් එයා කිවුවා. අපි මේ ගමන ආවේ ඊට සතියකට පස්සේ. ඇත්තටම මගේ හිතේ මේ කෙල්ල ගැන මේ මොහොත වෙනකල්මත් ප්‍රේමනීය හැඟීමක් දැනිලා නැහැ. මේ මොහොත කියන්නේ ලංකාවේ ජනාධිපති පාර්ලිමේන්තුව විසිරුවා කියන ආරංචිය එන මොහොත.
‘අපි ආපහු යන්න ඕනේ. පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවලා.’ ඇය කිවුවා.
‘විසුරුවලා තියෙන්නේ අපේ පාර්ලිමේන්තුවනේ’ මම කිවුවා.
‘ඔවු අපේ පාර්ලිමේන්තුව’‍ ඈ කිවුවා.
‘මං අපේ කිවුවේ ලංකාවේ පාර්ලිමේන්තුව.’‍ මම කිවුවා.
‘මං අපේ කිවුවේත් ලංකාවේ පාර්ලිමේන්තුවට තමා.’‍ ඈ කිවුවා.
ඇගේ කතාවට අන්දුන්කුන්දුන් වුන මම එතෙක් කටේ හැපෙමින් තිබුණු චුවින්ගම් එක විසිකළා. විසිකළා නෙවෙයි විසිවුණා. මම හිටියේ චීන මහා ප්‍රාකාරේ ගල් තාප්පෙට පිට දීගන. කන් සිදුරු කරගෙන හමන සීතල හුළඟින් ගැලවෙන්න ඇඳගන හිටිය හුඩී ජර්සියෙන් ඔලු‍ව වහගෙන. මේ මොන අපබ්‍රංස කතාවක්ද?
ලංකාවේ අපේ පාර්ලිමේන්තුව කොහොමද චීන එකියකටත් අපේ වෙන්නේ? මම ඈව ආශ්‍රය කළා විතරයි. මේ වෙනකල් ආදරය නොකළ බව නම් සහතිකයි. අපේ ආශ්‍රය සාමාන්‍ය ඇසුරක් නොවන බව ඇත්ත. ආදරයක්ම නොවුණත් හැම දෙයක්ම බෙදාගත හැකි තරම් ළඟ ඇසුරක්.
‘ලංකාවේ අපේ පාර්ලිමේන්තුව කොහොමද ගෑනියේ උඹේත් වෙන්නේ?’ කියලා අහන්න හිතුණත් දිව ඒක අහන්න නැමුණේ නැහැ.
ඒත් ඇයි මම ඇගේ කතාවෙන් ඒ තරම් කලබල වෙන්නේ? විශ්වාස කරන්න බැරි කොයි තරම් දේවල් සිද්ධවෙන්න පුළුවන් මොහොතක් ද මේ?
‘‍චීනේ කියන්නේ තවදුරටත් යථාර්ථයේ පවතින රටක් නෙවෙයි.’
අද උදේ චීන මහා ප්‍රාකාරයට ගොඩවෙන ගමනුයි ඈ එහෙම කිවුවේ.
‘‍මිනිස්සු එකතුවෙලා හඳට පවා පෙනෙන මේ මහා ප්‍රාකාරේ හදන එක ඇත්ත ලෝකේ වෙන්න පුළුවන් දෙයක් නෙවෙයි තමයි’‍ මම එහෙම කිවුවේ චීන ප්‍රාකාරේ පළමු වරට ඇත්තට දැකපු විස්මයත් එක්ක.
‘පුදුමවෙලා හරි මේක විශ්වාස කරන්න පුළුවන්. ඒත් දැන් වෙන්නේ අල්ට්‍රා-අන්රියල් දේවල්. නවකතාවකවත් ෆිල්ම් එකකවත් සිදු නොවන තරම් දේවල්.’
මගේ අතේ හිරවෙලා තියෙන ඇගේ අත ටිකක් මිරිකෙන්න මම අල්ලාගත්තා. ඒ ඇත්ත මිනිස් අතක්ද බෝනික්කියකගේ අතක්ද කියලා තව දුරටත් සැකහැර දැනගන්න වගේ.
‘‍ඇයි …?’‍ හිතපු නැති වෙලාවක මම එහෙම අත මිරිකපු හින්දාද කොහෙද ඈ ඇහුවා.
‘නෑ. මම බැලු‍වේ මං අල්ලාගන ඉන්නේ අල්ට්‍රා-  අන්රියල් අති-අතාත්වික අතක්ද කියල දැනගන්න.‘‍
ඈ හිනාවුණා.
‘‍විහිළු නෙවෙයි. මම ඇත්තම ඇත්ත කතා දෙක තුනක් කියන්නම්. මේවා නිල චීන මාධ්‍යවල පළවුණු ඇත්ත කතා. බලන්න ඒවා ඇත්තමද කියලා.”‍
ඈ පටන් ගත්තා:
‘චීනේ දූෂිත නිලධාරීන් තමන් හොරකම් කළ සල්ලි තියාගන්නේ ගෙදර. ඒවා අල්ලන දුෂණ විමර්ශන නිලධාරීන්ට ඉස්සර අහුවුණේ මිලියනයක් දෙකක් වගේ ගණන්. දැන් හම්බවෙන ගණන් එක්ක බලද්දී ඒවා නිකංම නිකං ඉලක්කම්. 2015 මුල් කාලේ, ජාතික සංවර්ධන සහ ප්‍රතිසංස්කරණ කොමිසමේ ලොක්කව අහුවුණා දූෂණ චෝදනාවකට. මිනිහගේ අපාර්ට්මන්ට් එක පරීක්ෂා කරනකොට අහුවුණ සල්ලි තොගය අතින් ගණන් කරන්න බැරි තරම්. ගණන් කරන මැෂින්වලිනුත් ගණන් කරද්දී ඒ මැෂින් දෙකක් පිච්චිලා ගියාලු‍. වටිනාකම රෙන්මින්බි මිලියන දෙසීයක්. ඒ කියන්නේ ඩොලර් මිලියන 31ක් විතර.
චීන විමුක්ති හමුදාවේ ඉඳලා පැන්ෂන් ගිය ජෙනරාල් කෙනෙක්ගේ ගෙදර තිබුණු සල්ලි තොගය ගණන් කරන්න හිතන්නවත් බැහැලු‍. ගණන් කරලා තියෙන්නේ කිරලා ටොන් ගානට.
මේ දෙන්නම ටිකක් ඉහළ නිලධාරීන් කියමුකෝ. ඊළඟ උදාහරණය කොහොමටත් අදහන්න බැහැ. මේ පුද්ගලයා රජයේ ඉතාම පහළ නිලධාරියෙක්. මේ මනුස්සයව පන්නගන යනකොට මිනිහා හැසිරුණේ ට්‍රක් එකක් පුරවලා මාර්කට් එකට එළවළු‍ අරන් යන එළවළු‍ ගොවියෙක් විදියට. පරීක්ෂකයෝ ගිහින් අල්ලලා ට්‍රක් එකේ කැන්වස් එක එහාට මෙහාට කරලා බලනකොට තමයි දැනගන තියෙන්නේ ඒකෙ තියෙන්නේ කැරට් ගෝවා නෙවෙයි සල්ලි කියලා. ට්‍රක් එකක් පුරවලා සල්ලි.’
ඈ කියාගන යනවා.
‘සල්ලි නොවෙන වෙන කතාවක් කියන්නම්. දවසක් හීබෙයි (Hebei) ප්‍රාන්තයේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ නියෝජ්‍ය අගවිනිසුරුගේ වාහනේ හැප්පිලා එයා මැරුණා. විස්වාස කරන්න එයාගේ මිනියට අයිතිවාසිකම් කියන්න ආවා ගෑනු හතර දෙනෙක්. හතරදෙනාම නීත්‍යනුකුලව කසාද බැඳලා. මේ නඩුකාරයා ඉතාම නීත්‍යනුකුල කසාද සහතික හතරක් තියාගන ඉඳලා. අවුරුදු ගානක් තිස්සේ එකිනෙකාට හොරෙන් මේ කසාද නඩත්තුත් කරලා. නීතිය රකින්න ඉන්න ඉහළම නිලධාරියා නීති කඩන එක තාත්වික වෙන්නේ කොහොමද? මං ඕන තරම් ප්‍රබන්ධ ලියනවා. ඒත් විශ්වාස කරන්න මට මේ වගේ ප්‍රබන්ධ ගොඩනගන්න හිතාගන්නවත් බැහැ. මේවා ඇත්තම ඇත්ත කතා. ඇත්තම ඇත්ත අති-අතාත්වික කතා.’
ඇගේ ඇස් බයකින් වගේ දිලිසෙන්න ගත්තා. ඈ ලොකු හුස්මක් පිටකරලායි ඇගේ කතාව ඉවර කළේ.
‘මං ලංකාවට ආවේ මේ භයානක අති-අතාත්වික යථාර්ථයෙන් ගැලවෙන්න.’
මට කියන්න බැරිවුණා, මේ චීන කෙල්ල රයිටර් කෙනෙක් කියලා. එයා චීන බාසාවෙන් කෙටිකතා නවකතා වගේ දේවල් ලියනවාලු‍.
චීන කතාකාරයෝ ඉන්ද්‍රජාලික යථාර්ථවාදයෙන් එහෙම නැත්නම් මැජිකල් රියලිසම් ශෛලියෙන් කතා කියන්න පටන් අරන් තියෙන්නේ ලතින් ඇමෙරිකානු කතාකාරයන්ට ගොඩක් ඉස්සර. මෙයත් එහෙම කතාකාර පරපුරකින් පැවත එන කෙනෙක් වෙන්න බැරි නැහැනේ. ඉතින් ඈ ලංකාවත් එයාගේ කියලා පරිකල්පනය කරගත්තම මම මොකටද පුදුම වෙන්නේ. අති-අතාත්වික චීන යථාර්ථයෙන් ගැලවෙන්න ලංකාවට ආපු කෙනෙක් ඈ.
‘‍ජනාධිපති ලංකාවේ පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවලා තියෙන්නේ බහුතර කැමැත්ත ඇතියි කියලා එයා හිතලා අලු‍තෙන් පත්කරපු අගමැතිට පාර්ලිමේන්තුවේදී බහුතරය පෙන්නන්න බැරිවුණ හින්දලු‍.
පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතරය හදාගන්න මන්ත්‍රීලාට ගෙවන්න වුණ වටිනාකමත් ටොන් ගණන්වලින් තමයි ගණන් කරන්න වෙන්නේ. එහෙම කරලත් බහුතරය හදාගන්න බැරිවුණා. බැරි තැන තමයි පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවන්න වෙලා තියෙන්නේ.’‍
මගේ පැහැදිලි කිරීම් ඈ සන්සුන් කරන්න හේතුවුණේ නැහැ. ඈ උස් හඬින් කතාකරන්නේ හරියට පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවේ මම වගේ.
‘ඒත් ව්‍යවස්ථාවට අනුව ජනාධිපතිට බැහැ එහෙම පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවන්න. ජනාධිපති කරලා තියෙන්නේ ව්‍යවස්ථා විරෝධී වැඩක්.’‍
මම නම් ඔය කෙහෙල්මල් ව්‍යවස්ථාව ගැන දන්නා මඟුලක් නැහැ. ඒත් චීන කෙල්ලක් අපේ ව්‍යවස්ථාව ගැන මට කියල දෙන්න එන එක ගැන නම් මට ටිකක් ලැජ්ජා හිතුණා. නොදන්නා දේවල් ගැන කතාකරන්න ගියොත් නොදන්නාකම අහුවෙන හින්දා මම සද්ද නැතුව හිටියා.
‘ව්‍යවස්ථාව රකින්න ඉන්න කෙනා කොහොමද ව්‍යවස්ථාව කඩන්නේ? ඒක හරිම අතාත්විකයි.’
කතා කරනකොට ඇගේ ඇස් අදහාගන්න බැරි විස්මයකින් වගේ දිලිසෙනවා. ඈ කතාකරන්නේ තරහකින්ද කොහෙද.
අල්ට්‍රා අන්රියල් කියන යෙදුම පළවෙනි වතාවට මගේ ශබ්ද කෝෂයට හඳුන්වා දුන්නේ ඇයයි. වත්මන් චීනයේ මිනිසුන් අදහාගත නොහැකි තරම් අශිෂ්ට අසංස්කෘතික වැඩකරමින් නොමිනිස් ජීවිතයක් ගතකරන බවයි ඇගේ තක්සේරුව. ඔවුන් කරන කියන දේවල් හඳුන්වන්න ඈ තනාගත් යෙදුමයි ඒ. මේ අති-අතාත්වික යථාර්ථයෙන් ගැලවීමට ඈ ලංකාව තෝරාගත්තේ ඇයි කියලා මම මේ වෙනකල් ඇගෙන් ඇහුවේ නැහැ. ඈ මීට කලින් විශ්වාස කරන්න බැරි කතන්දර හැටියට කියපු සිදුවීම්වලට වඩා දේවල් ලංකාවේ අපි විශ්වාස කරන්න පටන් අරන් සෑහෙන කාලයක්. ඈට අනුව සියලු‍ පරමාදර්ශයන් වාෂ්පකරමින් ගොඩනැගෙන අලු‍ත් වටිනාකම් සහිත ශිෂ්ටාචාරයක් මැදින් මුහුදෙන් -ගොඩින් වැටෙන මාවත ‘බෙල්ට් ඇන්ඞ් රෝඞ්’. ඒ දිගේ ඈ මාව කැඳවාගන ආවේ අධ්‍යාපන චාරිකාවක. මේ චාරිකාව කෙළවර වෙනකොට සමහර විට අපි දෙන්නා අතර දැනට පවතින සම්බන්ධය ආදරයක් ලෙස රූපාන්තරණය වෙන්නට බොහෝදුරට ඉඩ ඇති බව අපි දෙන්නාටම වැටහෙමින් තිබුණේ. ඒත් ජනාධිපති හිටිඅඩියේ පාර්ලිමේන්තුව විසිරුවාට පස්සේ ඕනෑම දෙයක් සිදුවිය හැකියි. ඈට අනුව ජනාධිපති කෙනෙක්ගෙන් සිදුවිය නොහැකි තරම් අති-අතාත්වික ක්‍රියාවක් ඒ. ඈ හිටියේ තිගැස්මෙන්. වඳින්නට ගිය අවසාන දේවාලයත් හිස මත කඩාවැටුණු කම්පනයෙන්.
‘අපි කැෆෙ එකකට ගිහින් කෝපි එකක් බොමු.’ මගේ යෝජනාවට ඈ විරුද්ධත්වයක්වත් කැමැත්තක්වත් දැක්වූයේ නැහැ. ඒ වගේ තත්වයකදී බොහෝ වෙලාවට ක්‍රියාත්මක වෙන්නේ මගේ කැමැත්ත. ඇගේ කර වටා අතක් යවා තුරුලු කරගන ඈව කැඳවාගන ගියේ මොම්බසාවල ටිකක් නිස්කලංක කැෆෙ එකක් ඇතුළට. මොම්බසා කියන්නේ කෙන්යාවේ නගරයක්. නැගෙනහිර අප්‍රිකාවේ විශාලතම වරාය තියෙන්නේ මොම්බසාවල. කෙන්යාවේ අගනුවර වන නයිරෝබි නගරයත් මොම්බාසාත් යා කරමින් ඉන්දියන් සාගරය උඩින් හදපු දුම්රිය මාර්ග ව්‍යාපෘතිය වෙනුවෙන් චීනෙන් ගත්ත ඩොලර් බිලියන ගණනක ණයට ඇපයට තියල තියෙන වත්කමක් තමයි මේ වරාය. මීඩියාවලට ලීක් වුණ කෙන්යාවේ විගණකාධිපති වාර්තාවකට අනුව මේ ණය ගෙවන්න බැරි වුණොත් මොම්බසාවල මේ දැවැන්ත වරාය චීනය විසින් අත්පත් කරගන්න නියමිතයි. මොම්බාසා බෙල්ට් ඇන්ඞ් රෝඞ් එකේ නගරයක්. දැන් අපි ඉන්නේ ඈම මට හඳුන්වලා දුන්න අති-අතාත්වික කාල අවකාශයක කියලා මම හිත හදාගන ඉන්නේ. ඒත් ඈට ඒක දරාගන්න බැහැ.
මොම්බසා -නයිරෝබි ශීඝ්‍රගාමී දුම්රියේ ජනෙල් කවුළුවෙන් පෙනෙන්නේ තෙරක් නොපෙනෙන ඉන්දියන් සාගරය. මේ සාගරයේම තැනක තිතක් වගේ ලංකාවත් තියෙනවා ඇති. ඈ ජනේලෙන් එළියේ නිල් පාටට බොඳවෙලා යන මුහුද දිහා බලාගන ඉන්නවා.
අපේ පාර්ලිමේන්තුවේ මන්ත්‍රීලා බලු‍ රංචුවක් වගේ රණ්ඩුවුණ හැටි මොහොතකට කලින් වර්ල්ඞ් නිවුස්වලට ටීවී එකේ පෙන්නුවා. මෙහෙ මොහොතක් කියන්නේ ලංකාවේ දවස් කීපයක්. පාර්ලිමේන්තුවේ කෝලාහලය ඇති උනේ, ජනාධිපති පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරි එකට විරුද්ධව ශේෂ්ඨාධිකරණය දුන් අතුරු නියෝගයකට අනුව පාර්ලිමේන්තුව රැස්වුණාට පස්සේ. මේ ත්‍රාසජනක ජවනිකාව ඈව බියෙන් ත්‍රස්තකර තිබුණා. අති- අතාත්වික චීන යථාර්ථය මගහරින්න ලංකාවට ඇවිත් ඈට මුහුණදෙන්න වුණේ ඊට වඩා අන්ත තත්වයකට.
‘ඔයා ඔය ගැන හිතට වද දිදී හිතන්න එපා. එන දේකට මූණදෙමු.’‍
මම කිවුවේ ඇගේ නිහැඬියාව තවත් දරාගන්න බැරි තැන.
‘ලියන කෙනෙක් අතිබිහිසුණු අත්දැකීම්වලට මුහුණදෙන්න පුළුවන්. ඒත් ඒවා ගැන ලියන්න නම්, ඒ අත්දැකීමේ කොටස්කාරයෙක් වෙන්නේ නැතිව, නිරීක්ෂකයෙක් වෙන්න ඕන.’ මට දාර්ශනික අදහස් පහළවෙලා.
ඈ හිත යටින් හිනාවෙනවත් ඇති. ඒත් හිත යට හරි හිනාවක් තියෙනවා නම්, ඒක මූණේ තියෙන්න ඕනේ. ඇගේ මූණේ එහෙම ලකුණක්වත් නැහැ. මට වෙලාවකට මේ මුස්පේන්තු මූඞ් එක ගැන තරහත් හිතෙනවා. අපිට පාලනයක් නැති මගුලකට මොකට හිත් රිදවාගන්නවාද? ඒකෙන් වුණේ අපි ආව ගමනේ විනෝදය කැඩුණ එක විතරයි.
‘අනික ඔයාලට කලබලවෙන්න කිසි දෙයක් නැහැ. කොයි ආණ්ඩුව පත්වුණත් චීනෙ අත්වැල කඩාගන යන්න ගමනක් කාටවත් නැහැ.’‍
මම ඇගේ අතින් ඇදලා ඈව කිට්ටු කරගත්තා. සංකේතීය රූපණයක්. උරෙනුර ගැටෙමින් අපි නිහඬව ටික දුරක් ගියා. බෙල්ට් ඇන්ඞ් රෝඞ් දිගේ අපේ ගමන පිළිවෙළකට සැලසුම් කළ එකක් නෙවෙයි. අපට තිබුණේ පිළිවෙළක් නැති අහඹු චලිතයක්.
පාර්ලිමේන්තුව විසිරුවපු එක ව්‍යවස්ථාවට පටහැනියි කියලා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ඒකමතිකව තීන්දු කරනකොට අපි හිටියේ චීනයේ ඔර්ඩොස් නගරයේ (City of Ordos) අහස උසට නැගුණු අපාර්ට්මන්ට් බිල්ඩිමක කාමරයක. මං හිටියේ ඇඳ උඩ පොතක් කියව කියව. ඇය හිටියේ බියර් එකක් තොල ගාමින් ටීවී එක බලබල. ඔර්ඩොස් කියන්නේ මීට අවුරුද්දකට ඉස්සර මිනිස් පුළුටක් නොසිටි අවතාර නගරයක්. චීනේ පුරා මේ වගේ අවතාර නගර ගණනාවක් තියෙනවා. ඒ අතරින් ලොකුම නගරය තමයි මේ. ඒත් දැන් ඒ නගරය සම්පූර්ණයෙන් වගේ මිනිසුන්ගෙන් පිරිලා. කලක් මුඩුක්කු ගෙවල් පේළිවල හිටි අය, හිටි ගමන් අහස් කුස පදිංචිවෙලා. ජීවන තත්වයේ අල්ට්‍රා -අන්රියල් පිම්මක්.
සුප්‍රීම් කෝට් ජජ්මන්ට් එක ටීවී නිවුස් එකේ ගිය ගමන් ඈ සතුටින් කෑගසමින් මගේ ඇඟට පැන්නා. මෙතෙක් ඈ වසාගන සිටි දුකටත් නැති සතුටටත් නැති මූඞ් එක මගෙත් සියලු‍ රස නහර අකර්මණ්‍ය කරලා තිබුණේ. ඇගේ මේ අනපේක්ෂිත මූඞ් චේන්ජ් එක ඒ තත්වයේ වෙනසක් කළේ නැහැ. මට ඇගේ උද්දාමය විකාරරූපී රංගනයකට වැඩි දෙයක් නෙවෙයි. ඒ නිසා ඈ තනිවම සුරතාන්ත සුවය විඳිද්දී මම හිටියේ තරමක අපහසුවෙන්. අපුලකින්.
‘ලංකාවේ ගොඩක් පොලිටිකල් කලබැගෑනි කෙළවර වෙන්නේ මහා ලොකු දෙයක් වෙලා නෙවෙයි. අපේ අය ඒවාට දැන් පුරුදුයි.’ මං එහෙම කිවුවේ ඈ හතිදාගන නිසංසල වුණාට පස්සේ.
‘උසාවි නියෝගෙන් නැවතුණේ මකර ගමනක්.’‍ ඈ ඉන්නේ උසාවි නියෝගය ගැන තෘප්තියෙන්.
‘ඒ වුණත් දේශපාලන ප්‍රශ්න උසාවියෙන් විසඳලා දෙනකල් බලාඉන්න එක ඒ තරම් හොඳ පිළිවෙතක් නෙවෙයි.’
‘එහෙම කියන්න එපා. මේ ප්‍රශ්නෙදි කවදාවත් පාරට බැස්සේ නැති කණ්ඩායම් පාරවල ප්‍රොටෙස්ට් කළා. අවුවේ කරවෙවී. වැස්සේ තෙමිතෙමී. උසාවි නියෝගේ අඩු තරමින් ඒ විරෝධතාවලට සහතිකයක් දුන්න. ඒකයි, මේ අවතාර නගරේ අවතාර වගේ ඉන්න මිනිස්සුන්ගෙයි ඔයාලගේ අයගෙයි වෙනස.’
එහෙම කියලා මගේ ඇඟ දිගේ වැතිරීගනම ඈ මොහොතක් නිහඬව හිටියා. කිසිම සාධාරණ හේතුවක් නැතුව, ඈ උද්දාමයත් බිඳවැටීමත් අතර දෝලනය වෙනවා. මම කිසිම ප්‍රතිචාරයක් නොදක්වා ඔහේ හිටියා. ටික වෙලාවක්. ඈ නිහඬවම කඳුළු සලන බව දැනුණේ ටිකකින්.
‘ඔයාගේ මේ දැනුම්දීමක් නැති වෙනස්වීම් මට තේරුම් ගන්න බැහැ. ඒ පාර ඔයා අඬනවා.’‍
‘මට මගේ ආච්චි මතක්වුණා.’
ඒ පාර ආයෙත් කතන්දරයක්. චීනේ කියන්නේ කතා සරිත් සාගරයක්.
‘ආච්චිට අපේ අම්මා හම්බවෙන්න ඉන්න කාලේ ගමේ ගම්මුලාදෑනියා එක්ක ආරවුලක් වෙලා ගම්මුලාදෑනියා සීයගේ කණට ගහලා. ගම්මුලාදෑනියාට නීතියෙන් දඬුවම් ලැබිලා. ඒත් ආච්චි ඒ දඬුවමෙන් සෑහීමකට පත්වෙලා නැහැ. එයා දිගින් දිගටම ඉල්ලා ඉඳලා තියෙන්නේ ගම්මුලාදැනියා ලවා සීයට ‘සමාවෙන්න’ කියවාගන්න. ආච්චි එයාගේ මුළු ජීවිත කාලෙම සොයා ඇවිද්ද යුක්තිය ඒක. ආච්චි මැරෙනකල්ම එයාට යුක්තිය ඉටුවුණේ නැහැ.’
ඇගේ ඒ කතාවට මටත් නොදැනුවත්වම මගෙත් මල පනින සීමාවට මං ළංවෙලා.
‘ජනාධිපති ව්‍යවස්ථාව කඩලා තියෙන්නේ කියලා නීතියෙන් තීරණය කරලා ඉවරයි. ඔයාගේ සීයාගේ කනට ගහපු ගම්මුලාදෑනියාට නීතියෙන් දඬුවම් ලැබුණා. ආච්චි බලාපොරොත්තු වුණ යුක්තිය ඉටුවුණේ නැති වුණත්. ඒත් අපේ රටේ ව්‍යවස්ථාවට අනුව නීතියට බැහැ ජනාධිපතිට දඬුවම් කරන්න. ජනාධිපති කීයටවත් කරපු වරදට සමාවෙන්න කියලා ජාතිය අමතලා මිනිස්සුන්ට කියන්නේ නැහැ. ඒ වගේ දෙයක් අපේ දේශපාලන සංස්කෘතියේ නැහැ.’
මට කේන්ති ගිහින් තිබුණේ. ඇගේ තේරුමක් නැති ඇඬියාව හින්දද, නැත්නම් මොහොතකට කලින් මං ගැන වගේවගක් නැතුව තනිව සුරතාන්ත සුවය වින්ද හින්දද කියන්න මම දන්නේ නැහැ.
‘ආච්චිට යුක්තිය ඉටුවුණේ නැහැ කියලා පරම්පරා දෙකකට පස්සේත් ඔයා අඬනවා. එතකොට අපි? අපි සූසයිඞ් කරගන්න ඕන නැද්ද?…..?’
බිම වැටිලා තිබුණ ලිනන් කොට කලිසම ඇගේ ඇඟට විසිකරමින් මම කාමරෙන් එළියේ බැල්කනියට ආවා.
‘ඒත් අපි ඒවා ඉවසගන ඉන්නවා.’‍
උස් හඬින් නොකිවුවත්, මං කියූ දේ ඈට හොඳට ඇහෙන්නට ඇති. මඳ සීතල හුළඟක් හමාගන එනවා. ඉර බැහැගන යන හැන්දෑවේ සුපුරුදු දෙසැම්බර සීතල. අහසේ පියඹා ආව මොනරෙක් පාත්වුණේ යකඩ මොනරෙක් පසුබිමට.ENDS (electronic nicotine delivery system) තාක්ෂණයෙන් පිටවන සිගරට් දුමක් මගේ නැහැය අසලින් සුළඟ තුළ දියවෙලා ගියා. ඈ ැ-සිගරට්ටුවක් දල්වාගන මා අසල. අපේ ඇස් මානයේ ලෝකයේ හිස්ම ගුවන් තොටුපළ. මත්තල.
‘ලංකාවේ පොලිටිකල් ඩ්‍රාමා හරි ලයිව්.’
ඈ පිටිපස්සෙන් ඇවිත් මගේ බෙල්ල වටා දෑත් යවලා මගේ පිට එයාගේ පපුවට තදකරගත්තා.
‘ඒ වගේම තමයි, මහපොළොවට කිසිම සම්බන්ධයක් නැහැ.’‍ ඇගේ දකුණතේ මාපට ඇඟිල්ලයි දබර ඇඟිල්ලයි අතර හුරතල් වන සිගරට්ටුව, මගේ දෙතොල් ළඟටම ආවට පස්සේ, ඉන් උගුරක් නොබී ඉන්න මට බැරිවුණා.
‘පහුගිය දවස් පනහක විතර කාලය හීනයක් වගේ ඉතුරු කරලා කාලය ගලාගන යයි. කිසිම වෙනසක් නොවී.’
‘ෂෝ..හ්..!’‍
මට මං කියාගන ආව දේ ඉවරකරන්න ලැබුණේ නැහැ. ඈ මගේ කන ගාව බෙරිහන් දුන්නා.
ඈ එළවන්නේ මත්තල එයාපෝර්ට් එකට පාත්වුණ මොනරව. ඌ යකඩ මොනරාගේ ඇඟ උඩ නැගලා. එතකොටයි මට තේරුණේ ඒ මොනරා යකඩ මොනරා තරම්ම ලොකු බව.
‘අම්මෝ ඒ මොණරාගේ ලොකු. !!’ මට ඉබේටම කියවුණා.
‘ඌ මොනරෙක් නෙවෙයි. මකරෙක්’‍ ඈ මාව පැත්තකට තල්ලු‍ කරලා මොනවදෝ හොයනවා.
ඈ කියන්නේ ඇත්තක්. ඌ යෝධ මකරෙක්. මල බැඳුණු යකඩ පතුරු එකිනෙක අමුණලා ප්‍රගීත් මනුහංස හදපු යකඩ මොනරා උඩ නැගගෙන ඌ ගිනි පිටකරනවා. මකරා සැරසෙන්නේ රති රැඟු‍මකට බව උගේ ඉරියවුවලින් පෙනෙනවා. ඒත් මත්තල යකඩ මොනරාගේ එහෙම සූදානමක් නැහැ. ඌ ඉන්නේ පිල් හකුළුවා ගන බිමට බර මුහුණින්. සංසර්ග ක්‍රීඩාවෙන් පැරදුණු ශෝකී ලීලාවෙන්. අනික යකඩ වුණත් ඌ මොනරෙක්. මොනරෙකු රති රැඟු‍ම් රඟන්නේ සෙබඩක සමඟයි. මේ ගිනි පිටකරමින් ඉන්නේ චීන මකරෙක්.
‘‍චීන මකරා හෝමෝ එකෙක්ද කොහෙද?’‍ මට ඉබේම කියවුණා.
ඒත් ඈ හිටියේ මා මටම කියාගන්න දේවල් ඇසෙන දුරින් නෙවෙයි. ගිනි නිවන ගෑස් සිලින්ඩරයක් සමඟ මකරා දෙසට දුවමිනුයි. ගිනිගෙන දැවෙන යෝධ මකර ලිඟු‍ව කඩුවක් සේ වනමින්, මකරා උදාසීන නෂ්ටකාමී මොනරා මත නැගී මොර දෙනවා. ඇගේ අතේ තියෙන ගිනි නිවන ගෑස් සිලින්ඩරය මකරාගේ එක ගිනිපුපුරකටවත් සෑහෙන්නේ නැහැ.
නැවතත් අලු‍තෙන් පත්වෙන පරණ අගමැතිම අලු‍ත් අගමැති හැටියට ජනාධිපති ඉස්සරහ දිවුරුම් දුන් බව මේ කලබැගෑනිය අස්සේ ටීවී නිවුස් එකේ කියනවා ඇහෙනවා. ඒක වාර්තා කරන්න මීඩියා එකට ඉඩදීල නැහැ. ස්ත්‍රී දූෂණයක් බ්ලූෆිල්ම් එකක් හැටියට වාර්තා කරන මීඩියා එක චීන මකරා අතින් මත්තල යකඩ මොනරා දූෂණය වන එක වාර්තාකරන්න අවිදිනුත් නැහැ. මීඩියාකාරයන්ගේ අම්මා මුත්තා මතක් කරමින් මම කාමරයට පැන්නේ ෆයර් බි්‍රගේඞ් එකට කෝල්එකක් ගන්න.
‘මත්තල එයාපෝට් එකේ ගින්නක්!’‍
දුරකතනයේ එහා කොනෙන් උත්තර දීපු එකා කියපු කුණුහරුප මම කවදාවත් අහපුවා නෙවෙයි. තිත්තම තිත්තයි. ඌම දුරකථනය විසන්ධි කරනකොට මගේ කන් සිදුරු කුණුහරුප ටොන් ගණනකින් පිරිලා ඉවරයි. ඌට අනුව ඒ ගින්න නිවීමට ජාතික ධනය නාස්ති කරන්න ඕන නැහැ. ඒත් මට දුක ගිනි පිඹින මකරා අතින් දූෂණය වීමට නියමිත අහිංසක යකඩ මොනරා ගැනයි. උලවු අවතාර එයාපෝර්ට් එක වගේ නෙවෙයි. ඌ කලා කෘතියක්. මාගේත් ඇගේත් මේ ව්‍යායාමය ඌ බේරාගැනීමටයි.
”‍ෂෝ..Go Away !! ”‍ ඈ මකරාට ඉංග්‍රීසියෙනුත් බනින්නට පටන් අරන්. තනිවම ගිනි මකරෙකු සමඟ සටන්වදින ඈ ගැන පළවෙනි වතාවට මගේ හිතේ ආදරයක් ඇතිවුණා. බෙල්ට් ඇන්ඞ් රෝඞ් දිගේ ඈ සමඟ ගිය ගමන කෙළවර වෙනකොට මෙහෙම දෙයක් වෙන බව මට දැනිලයි තිබුණේ. ඇගේ අතේ තිබුණු කේතු ආකාර ගිනි නිවන ගෑස් සිලින්ඩරය පසෙකට දමා, ඈ මකර කකුල් දිගේ උඩට නගින්නට පටන්ගත්තා. යකඩ මොනරා ගලවාගැනීමට තමන්ගේම ජාතික මකරෙක් සමඟ ඈ තනිවම සටන් වදින දිහා සමනලයෙක් වගේ බලා ඉන්න එකේ තේරුමක් නැහැ. කාමරේ බිත්තියේ ගසා තිබූ කඩුවක් ගලවාගත් මමත් සටන් බිමට අවතීර්ණ වුණා.
‘අඩෝ..අසමජ්ජාති චීන මකරා…!’
මම ඌට බනින්නට කුණුහරුප හෙවුවා. කරුමෙට එක කුණුහරුපයක් කටට ආවේ නැහැ. ඒ වනවිට ඈ මකරාගේ පිට උඩට ගොඩවෙලයි තිබුණේ. මකරාගේ ගෝරනාඩුවට එරෙහිව මගේ කෑගැසීම කෙඳිරියකට වඩා හඬක් නෙවෙයි. ඒත් ඒ කෙඳිරිය ඇහිලද කොහෙද මකරා මා දෙසට හැරුණා. මා දුටු ගමන්ම උගේ විලාසය වෙනස්වුණා. ගිනි පිඹින එක නැවතුණා. යකඩ මොනරාව අතහැර ඌ මගේ දිහාට හැරුණා. උගේ ගමන අමුතු විදියේ ලලිත ලතා ගමනක්. ඌ බයවුණේ මගේ අතේ තියෙන කඩුවට කියලයි මම මුලින් හිතුවේ. ඒත් මගේ අතේ තිබුණේ ඇත්ත කඩුවක් නෙවෙයි. රන්මිනිතැන්නේ රූපගත කළ සිංහල ෆිල්ම් එකක සොල්දාදු නළුවෙක් පාවිච්චි කළ එකක්. උගේ මූණේ තිබුණු රෞද්‍ර පෙනුම දියවෙලා ගිහින්. ලැජ්ජාවෙන් ඇඹරෙමින් මොකක්දෝ කියන්න හදනවා. තරුණ යුවතියක් පළවෙනි වතාවට තමන්ගේ ප්‍රේමය ප්‍රකාශ කරන්න දඟලනවා වගේ. මකරාගේ පිට උඩ ඉඳන් ඈත් මොකක්ද කියන්න හදනවා. මකරාගේ විලාසය වැටහුණත් ඇගේ චීන අභිනය මට තේරෙන්නේ නැහැ. ඈත් සමඟ එක ඇඳ බෙදාගන තිබුණත් මට ඈව කොහොමත් තේරුණේ නැහැ.
හදිසියේම අහස ගුගුරවන සද්දයක් ඇහුණා. ප්ලේන් එකක්. මකරා ටිකක් කලබල වුණා. කොළඹ පැත්තේ ඉඳන් එන ප්ලේන් එක, මත්තලට බාන්න එනවා කියලයි මට මුලින් හිතුණේ.
ඒත් ඒක මත්තලට පාත්වුණේ නැහැ. ඒ වෙනුවට මට පේන්න සරුංගලයක් වගේ කරණමක් ගහලා ඈත ක්ෂිතිජය දිහාවට ඇදිලා ගියා. තම නියපහුරු හකුලාගත් මකරා රාජකාරියකට මෙන් ඈත ඇදීයන අහස් යානාව පසුපස පියඹන්නට පටන්ගත්තා. උගේ පිට උඩ ඉඳ ඈ මා සමඟ සිනාසෙනවා. ඒත් උගේ පිටෙන් බහින්නට ඈට හැකියාවක් නැහැ.
අගමැති දිවුරුම් දීමෙන් පසු ජනාධිපතිතුමා නත්තල් නිවාඩුව ගතකරන්න සිය පවුල සමඟ තායිලන්තය බලා පිටත්ව ගිය පුවත CRI (China Radio International) එකේ සිංහල නිවුස්වලට කියනවා ඇහුණේ මට විතරද කොහෙද. රෙස්ටුරන්ට් එකේ වෙන කාටවත්ම උනන්දුවක් නැහැ. එක්කෝ සිංහලෙන් කිවූ නිසා කාටවත් තේරුණේ නැතුව ඇති. ඒ ඔක්කොම චීන්නු. මම මගේ හිස් බියර් වීදුරුව පුරවාගන්න බලනකොටයි දැක්කේ මම බියර් පිචර් එකක්ම හිස්කරලා කියලා. හැපී අවර් එක ඉවර නිසා ආයේ ඔර්ඩර් කරන්න හිතුණේ නැහැ.
‘මල්ලි මගේ බිල් එක ගේන්න.’ රෙස්ටුරන්ට් එකේ අයිතිකාරයෝ චීන වුණාට වේටර් රස්සාව කරන්නේ සිංහල කොල්ලෝ. එයා බිල ගේනකල් මම නිකමට ඈ දිහා බැලු‍වා. ඈ ඉන්නේ හරියටම මට කෙලින් මගේ දකුණු අත පැත්තේ කෙලවරේ මේසෙක. චීන්නුන්ගෙන් පිරුණු මේස දෙක තුනකට එහායින්. ඈ දැනටමත් ඇගේ බිල ගෙවා ඉවරයි. වේටරගෙන් තම ක්‍රෙඩිට් කාඞ් එක ආපහු ලබාගත් ඈ, වේටර ටිප් එක බිල ගෙනා ෆෝල්ඩරයට දමා නැගිට්ටා.
ආයෙත් වතාවක් අපේ ඇස් එකිනෙක ගැටුණා. මා ඈ සමඟ සිනාසුණා. ඈට සිනා නොවී ඉන්න බැරිවුණා. ■

■ අශෝක හඳගම