පසුගිය දිනවල කොළඹ නගරයේ දකින්නට තිබුණු පෝස්ටරයකින් කියැවුණේ, පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමට පාර්ලිමේන්තුවේම තුනෙන් දෙකක අනුමැතියක් අවශ්‍ය වන නිසා ‘පරමාධිපත්‍යය හොරු අරන්’ කියාය.
පසුගිය දිනවල පස්සා දොරෙන් ආණ්ඩු බලය ඩැහැගන්නට කුමන්ත්‍රණය කළ මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතාගේ උදවිය, පරමාධිපත්‍යයක් ගැන පසුගිය දවස්වල බොහොම කතා කළ නිසා, ‘පරමාධිපත්‍යය හොරු අරන්’ යන්නෙන් අදහස් වන්නේ කුමක්දැයි යම් තේරුමක්, අදහසක් ඒ අයට ඇතිවිය හැකිය. එහෙත්, බැලූ බැල්මට අගක් මුලක් තේරෙන්නේ නැති මේ පෝස්ටරයෙන් සාමාන්‍ය මහජනතාවට දැනෙන දෙයක් නම් නැත. මහින්ද රාජපක්‍ෂ නමැති බලලෝභී දේශපාලකයාගේ බල ව්‍යාපෘතියට, සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතියේ පිරුවට ඇන්දවීම හා එමගින් සිංහල බෞද්ධ මහජනතාව පෙරළා ගොනාට ඇන්දවීම තමන්ගේ යුගයේ මෙහෙවර හැටියට සලකන, විවිධාකාර අන්තවාදී කුලකවලට පරමාධිපත්‍යය ගැන දැන් අමුතු කැක්කුමක් ඇතිවී තිබෙන බව පෙනේ.
එහෙත්, මේ කාටකාටත් ජනතා පරමාධිපත්‍යය ගැන සිහිකැඳවුණේ, පස්සා දොරෙන් ආණ්ඩු බලය උදුරාගන්නට කුමන්ත්‍රණය කර එය වැරදී ඇඟේ හලාගත් පසුව බව මතක් කළ යුතුය.
පරමාධිපත්‍යය හොරකම් කරන්න හැදූ හැටි
මුලින්ම ජනාධිපති සිරිසේන ඔක්තෝබර් 26වැනිදා, නීති විරෝධී ලෙස මහින්ද රාජපක්‍ෂ අගමැති හැටියට පත්කළේ පරමාධිපත්‍යය කුණු කූඩයට දමමිනි. ඒ වන විටත්, ජනතා පරමාධිපත්‍යය අනුව පත්වුණු ආණ්ඩුවක් තිබුණේය. 2018 අගෝස්තු 17 මැතිවරණයෙන් අවුරුදු හයක කාලයක් (19 වැනි සංශෝධනයට පසුව එය අවුරුදු 5ක් විය.) රට පාලනය කරන්නට ඒ ආණ්ඩුවට හා අගමැතිවරයාට මහජන වරමක් ලැබී තිබුණි.
ආන්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව අනුව, 2018 අගෝස්තු 17වැනිදා සිට අවුරුදු හතරහමාරක් යන තුරු ඒ ආණ්ඩුව විසුරුවා හරින්නට ජනාධිපතිට නොහැකිය. ඒ නිසා, ඔක්තෝබර් 26 වැනිදා කළේ, ව්‍යවස්ථාව කඩකිරීම පමණක් නොවේ. අවුරුදු පහක් සඳහා ජනවරමක් ලබාදුන් ජනතා පරමාධිපත්‍යයද හොරකම් කිරීමය. ඒ හොරකම කළේ ජනාධිපති සිරිසේන හා මහින්ද රාජපක්‍ෂය.
පරමාධිපත්‍යය ගැන මතක් වුණ හැටි
ඔක්තෝබර් 26 දා, මහින්ද රාජපක්‍ෂ නීති විරෝධී ලෙස අගමැති කරන විට මේ ජාතිවාදීන්ට පරමාධිපත්‍යය රැකගැනීමක් ගැන මතක්වී තිබුණේ නැත. මහින්ද අගමැති කළේ පරමාධිපත්‍යය රැකගන්නටයැයි කවුරුත් පෝස්ටර් ගැහුවේද නැත. ඔවුන්ට අවශ්‍ය වී තිබුණේ, ජනතා පරමාධිපත්‍යය කුමන්ත්‍රණකාරීව උදුරාගන්නට පමණය. ඒ සඳහා පාර්ලිමේන්තුවේ 113ක් සම්පූර්ණ කරගැනීමට ලජ්ජා නැති ලෙස මන්ත්‍රීවරුන් බාගැනීමේ මෙහෙයුමක් ජනාධිපතිවරයාම ඇරඹීය. ඒ කිලිටි වෑයම සාර්ථක වන තුරු ඔහු පාර්ලිමේන්තුව වාරාවසාන කොට කල් තැබුවේය. අවසානයේ පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හරින ලද්දේ 113ක් හදාගන්නට බැරි තැනදීය. ඒ විසුරුවා හැරියේ ජනතා පරමාධිපත්‍යයට, ඡන්ද බලයට ගරු කිරිමට නොව, නීති විරෝධී ආණ්ඩුවක් අටවාගන්නට වෑයම් කොට බැරිවුණු විටදීය.
නීති විරෝධී ආණ්ඩුව පත්වීමෙන් පසු කරන්නට හැදුවේ පරණ දූෂිතයන්ම මුල්පුටුවල හිඳුවා 2020 වන තෙක් පාලනය ගෙනයන්නටය. මහින්ද රාජපක්‍ෂ ක්‍ෂණිකව කළ පත්වීම් දෙස සලකා බැලීමෙන් වුණත් ඒ බව පැහැදිලි වෙයි. ශ්‍රීලංකන් ගුවන් සේවයට බිලියන ගණන් පාඩුකළ කපිල චන්ද්‍රසේන එහිම සභාපති හැටියට පත්කරන ලදි. පොදු දේපළ සම්බන්ධ අපරාධයක චුදිතයා හැටියට නඩුවකට මුහුණ දී සිටින නාලක ගොඩහේවා රක්‍ෂණ සංස්ථාවේ සභාපති හැටියට පත්කෙරිණ. තවත් එවැනිම දූෂිතයකු වන අජිත් නිවාඞ් කබ්රාල් භාණ්ඩාගාර ලේකම් හැටියට පත්කරන්නට ගත් වෑයම ව්‍යර්ථ වුණේ, පීබී ජයසුන්දර ඊට විරුද්ධවීමෙනි. මේ ආදි ලෙස පරණ දූෂිතයන් පිරිවරාගෙන මහින්ද රාජපක්‍ෂ සූදානම් වුණේ ඉදිරියට ආණ්ඩු කරන්නටය. පරමාධිපත්‍යය රකින්නට නොවේ.
සිරිසේන හා රාජපක්‍ෂගේ ගණන් හැදීම වී තිබුණේ, අගමැතිකමෙන් ඉවත්කළ පසු රනිල් වික්‍රමසිංහ පරාජය බාරගෙන පැත්තකට වනු ඇතිය කියාය. එහෙත්, ඒ ගණන් හැදීම වැරදි විය. වික්‍රමසිංහ අරලියගහ මන්දිරය තුළ හිඳිමින් සටන් කළේය. එපමණක් නොවේ, අනෙක් පක්‍ෂද සමග එකතුවී ජනාධිපතිගේ හිතුවක්කාර ක්‍රියාවලට එරෙහිව අධිකරණයට ගියේය. ජනාධිපතිවරයා ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කර ඇති බව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය තීරණය කළේය. තවදුරටත් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය කිව්වේ, පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරිය හැක්කේ අවුරුදු හතරහමාරකට පසු පමණකිය කියාය. ඊට පෙර විසුරුවා හැරිය යුතු නම්, පාර්ලිමේන්තුවේ මන්ත්‍රීවරුන් තුනෙන් දෙකකගේ අනුමැතියෙන් යෝජනාවක් සම්මත කළ යුතුය. එසේ නැතිව පවත්වන මැතිවරණ නීති විරෝධී වන බවද ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය පෙන්වා දුන්නේය. ඒ අතර, අභියාචනාධිකරණය, නීති විරෝධී අගමැතිගේත් ඔහුගේ ඇමති මණ්ඩලයේත් වැඩ තහනම් කළේය. අධිකරණය මේ පෙන්වා දුන්නේ, ඔවුන්ගේ දිනපොත්වල තිබුණු හිතලු නොවේ. ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ ඉතාම පැහැදිලි විධිවිධානය. ජනාධිපතිවරයා ගත් තීරණ, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ විධිවිධානවලට අනුව හරිද වැරදිද යන්න ගැන පමණකි අධිකරණය සලකා බැලුවේ.
පරමාධිපත්‍යය ගැන කිඹුල් කඳුළු
ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ තීන්දුවෙන් පසු රාජපක්‍ෂ පාර්ශ්වය විසින් තාලය මාරුකරන ලදි. එතෙක් බලය උදුරාගැනීමට කළ කුමන්ත්‍රණය වසං කර, කොහේදෝ සිට පරමාධිපත්‍යයක් ගැන විකෘතියක් ඉදිරියට ගන්නා ලදි. නාමල් රාජපක්‍ෂ අධිකරණ භූමියේදීම කිව්වේ, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ තීන්දුවෙන් මහජනයාට ඡන්දය පාවිච්චි කිරීමට තිබුණු අවස්ථාව නැති කළ බවය. ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ඡන්ද අයිතියක් ගැන විභාග නොකළේය. විනිසුරු මඬුල්ල ඒකමතිකව කිව්වේ ඒ මොහොත වන විට පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හරිමින් ජනාධිපතිවරයා නිකුත් කර තිබුණු ගැසට් පත්‍රය බල රහිත බව පමණය. එනිසා සංවාද කවකාරයන් අද කරන්නේ, නාමල් රාජපක්‍ෂලාගේ බල ලෝභිත්වය වසන්නට තමන්ගේ වියදමෙන් ‘පෝස්ටර් න්‍යායන්’ හැදීමය. රාජපක්‍ෂලාට පරමාධිපත්‍යයක් ගැන වගේ වගක් නැත. ඔවුන්ට අවශ්‍ය, බලය යළි ඩැහැගැනීමෙන් පවුල සමෘද්ධිමත් කිරීමත්, තමන්ට විරුද්ධව උසාවිවල තිබෙන නඩු ටික අත්හිටුවා ගැනීමත් පමණකි. යුතුකම්කාරයන් ජාතික සළුපිළි දවටන්නේ මේ රාජපක්‍ෂ කුණු කය වසන්නටය.
පරමාධිපත්‍යය පාවාදෙන්නට
අරුම පුදුම දෙයක් තිබේ. මේ ජාතිවාදීන් කියන්නේ ජනතාවගේ පරමාධිපත්‍යය අරාක්‍ෂා කළ යුතු බවයි. එනම් වහා මහ මැතිවරණයකට ගොස් පාර්ලිමේන්තුවට මන්ත්‍රීවරුන් 225ක් අලුතෙන් පත්කරගත යුතු බවයි. එහෙත්, විකාරය නම්, මේ අලුතෙන් පත්කරගන්නා මන්ත්‍රීවරුන් 225 දෙනා, තමන්ට හිතෙන ඕනෑම මොහොතක විසුරුවා ගෙදර යැවීමට ජනාධිපතිට බලය තිබිය යුතුයැයි කියාද ඔවුන්ම තර්ක කිරීමය. එක පැත්තකින් අලුත් මන්ත්‍රීවරුන් පත්කිරීමට ජනතා පරමාධිපත්‍යය පාවිච්චි කළයුතුයැයි කඳවුරු බඳිති. අනිත් අතට, ඒ මන්ත්‍රීවරුන් 225 දෙනා ඕනෑම වෙලාවක ගෙදර යවන්නට ජනාධිපතිට ඇති බලය වෙනුවෙන්ද කොන්දේසි නැතිවම පෙනීසිටිති. මෙවැනි දෙබිඞ්ඩන් ගැන කිවහැක්කේ කුමක්ද? යම් හෙයකින් ඊළඟ පාර්ලිමේන්තුවේ අගමැතිවරයා මහින්ද රාජපක්‍ෂ බවට අපි උපකල්පනය කරමු. ටික කලකදී සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා රාජපක්‍ඞෂ සසමග වැඩ කල නොහැකියැයි කියා මහින්ද අගමැතිදුරයෙන් අස්කරන්නට හැදුවොත් වෙන්නේ කුමක්ද?
තක්කඩියන්ට ජනතාව මතක්වෙන්නේ තමන්ගේ තක්කඩිකමෙන් තවදුරටත් කළ හැකි වැඩක් නැති බව අවබෝධ වුණු විටදීය.■
■ තිවංක සපරමාදු
