විසාකේසචන්ද්‍රසේකරම්
ඔක්තෝබර් 26 කුමන්ත්‍රණයෙන් පසුව ඇති වූ අරගල අතරේ හිටපු වර්ණවත්ම කණ්ඩායම තමයි ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය උදෙසා සමනලයෝ කියන කණ් ඩා යම. ලංකාවේ පළවැනි වතාවට සමකාමී ප්‍රජාව පොදුජන අරගලයක් වෙනුවෙන් මහපාරට බැස්සා. මේක සමරිසි අරගලයේ ඓතිහාසික අවස්ථාවක් නේද?
ඔව්. ඇත්තටම ඒ වෙලාවේ යම්කිසි ආකාරයක පුපුරායෑමක් සිදුවුණා. ඒත් ඒක එක රැයකින් ඇතිවුණ තත්වයක් නෙවෙයි. ඒක දීර්ඝකාලයක් තිස්සේ වර්ධනය වුණ තත්වයක්මුලින්ම අසූ ගණන්වලදී පොඩි පිරිසක් සමරිසි ප්‍රජාවගේ අයිතිවාසිකම් වෙනුවෙන් හඬක් නඟන්න පටන් ගත්තා. ඉන් පස්සේ ඒක ටිකෙන් ටික වර්ධනය වුණා. කල් ගතවෙද්දී ලංකාවේ සමාජ ආර්ථික තත්වය වෙනස් වුණා. මධ්‍යම පන්තිය වර්ධනය වුණා. ඉංග්‍රීසි උගත් පිරිසක් බිහිවුණා. ඒ වගේම ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන විසින් සමනල කතාව කරන මොහොත වෙද්දී ලංකාවේ අර්ධ ප්‍රජාතන්ත්‍රීය නිදහසක් තිබුණා. අනෙක් වැදගත් කාරණය තමයි ඔබ වැනි ජනමාධ්‍යවේදීන්, සමනලී ෆොන්සේකා වැනි කලාකරුවන්, විදර්ශන කන්නංගර වගේ දේශපාලන ක්‍රියාකාරීන් කාලයක් තිස්සේ සමකාමී ප්‍රජාව වෙනුවෙන් හඬ නැඟු‍වා. ඒ නිසා පොදුජන සහයෝගයක් සමකාමී ප්‍රජාවට ඇතිවෙලා තිබුණා. මම ෆ්‍රැන්ජිපානි චිත්‍රපටිය ආපු වෙලාවේ ඒ සහයෝගය හොඳින් දැක්කා. ඒ පසුබිමේ තමයි මේ පුපුරායෑම සිද්ධවුණේ. ඒක ඓතිහාසිකයි.
ෆ්‍රැන්ජිපානි චිත්‍රපටිය ආ වෙලාවේ ඔබ කී දෙයක් තමයි සමකාමීන් එළියට පැමිණ සටන් කිරීමට අකැමැත්තක් දක්වන බව. ලංකාවේ නීතියට අනුව සමකාමී වීම අපරාධ වරදක් ලෙස අර්ථකතනය කළ හැකියි. එද තිබුණු අකැමැත්ත දැන් තුරන් වෙලාද?
එහෙම අකැමැත්තක් තිබුණා. නීතිමය සීමාවක් තිබුණත්, යම් මොහොතක තමන්ට ආරක්ෂාවක් ඇතැයි විශ්වාස කරනවානම් මිනිස්සු එළියට ඇවිත් කතාකරනවා. ඒ වගේම උසාවිය ඉදිරියට ගිහිල්ලා තමන්ට ආරක්ෂා විය හැකි බව විශ්වාස කරනවානම් එළියට ඇවිත් කතාකරනවා. දැන් වුණේ ඒක. ඒ වගේම අපේ සමාජයේ අලුත් පිරිසක් ඉන්නවා. ඔවුන් නීතිමය වශයෙන් තමන්ට අභියෝගයක් එල්ලවීමේ අවධානමට මුහුණදෙන්න ඔවුන් සූදානම්.
එහෙත් එළියට නොඑන විශාල පිරිසක් ඉන්නවා. ඒකට හේතු ගොඩක් තියෙනවා. යුරෝපයේ හැත්තෑගණන්වල සමකාමීන්ගේ අරගලය සිද්ධවෙද්දී තිබුණු පසුබිම නෙවෙයි අද තියෙන්නේ. ඒ කාලයේදී අන්තර්ජාලය දියුණු නැහැ. ඉතින් පුද්ගලයෙක්, තව කෙනෙක්ව හඳුනාගන්නට නම් පොදු අවකාශයකට යන්න වෙනවා. දැන් එහෙම අවශ්‍යතාවයක් නැහැ. දැන් තාක්ෂණය යටතේ ඕනෑම ප්‍රජාවක අයට සයිබර් අවකාශයේදී එකතුවෙන්න පුලු‍වන්. එළියට එන්නේ නැතිවම තමන්ගේ අවශ්‍යතා සපුරාගන්න පුලු‍වන්. ඊට අමතරව ලංකාවේ තියෙනවා පොදු ප්‍රශ්නයක්. නිදහසේ ඉඳන් අද දක්වාම පොදු දේශපාලන සටන්වල ඉන්නේ සුළු පිරිසක්. අනෙකා අසීරුවෙන් දිනාගත් අයිතීන් භුක්ති විඳීමේ පුරුද්දක් මිනිස්සුන්ට තියෙනවා. මේක සමරිසි ප්‍රජාවටත් පොදුයි. තමන්ගේ මැදිහත්වීම වැදගත් බව දැන දැනත් ඔවුන් එළියට එන්නේ නැහැ. ඔවුන් එළියට නොඑන්නේ බය නිසාම නෙවෙයි. ඔවුන්ට වෙන ප්‍රමුඛතාවයන් තියෙනවා. විනෝද චාරිකාවක් යන එක වෙන්න පුලු‍වන්. තව ටිකක් වැඩ කරලා මුදල් උපයන එක වෙන්න පුලු‍වන්. මේ වගේ ප්‍රමුඛතාවයන් ඔවුන්ට තියෙනවා. ප්‍රජාවක් විදියට විශාල සමරිසි ප්‍රජාවක් ඉන්නවා. ඒත් සිවිල් අයිතිවාසිකම් අරගලයට ඉදිරිපත් වෙන්නේ බොහොම සුළු පිරිසක්.
ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය උදෙසා සමනලයෝ කියන බැනරය වෙනුවෙ න් පෙනී සිටි, සමකාමීන් නොවූ විශාල පිරිසක් ඉන්නවා නේද?
ඒක හරි. මම කලිනුත් කීවා වගේ අපි වෙනුවෙන් කතාකරපු විශාල පිරිසක් හිටියා. මේක ඉතාම වැදගත් ප්‍රවණතාවයක්. ඒක ඉතාමත් සවිඥාණිකව කරපු දෙයක් නිසා අපට පුලු‍වන් වෙනවා අපි සමඟ මිත්‍රත්වයක් ඇති කරගන්න පුලු‍වන් වෙනවා. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය උදෙසා සමනලයෝ කියන්නේ සංවිධානයක්ම නෙවෙයි. ඒකට සංවිධානාත්මක ව්‍යුහයක් නැහැ. ඉතින්, ඒකේ වැදගත්ම කොටස වෙන්නේ සමරිසි නොවන, සමරිසි අය වෙනුවෙන් සහයෝගය දක්වන පිරිස. ඒ අයට සිංහලෙන් සමරිසි සහයෝගීතා ප්‍රජාව කියලා කියන්න පුලු‍වන්. ඒ අය සමඟ එක්වෙලා වැඩ කරන්න තමයි අපි ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය උදෙසා සමනලයෝ කියන බැනර් එක යටතේ අපි එකතුවෙන්නේත්.
ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය උදෙසා සමනලයෝ කියන බැනර් එකේ අරමුණ වෙන්නේ සමරිසි ප්‍රජාවගේ අයිතීන් දිනාගැනීම නෙවෙයි. ලංකාවේ පොදු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අරගලයට සමරිසි ප්‍රජාව නියෝජනය කරමින් සහාය දැක්වීම. හැබැයි මේ තත්වය ඉදිරියේදී වෙනස් වේවි. ප්‍රජාව ඇතුලේ යම් යම් විසංවාද තියෙන්න පුලු‍වන්. ඒත් ඒක ආරම්භ වෙන්නේ ලංකාවේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ස්ථාපනය කරගැනීමේ සටනේ කොටස්කරුවෙක් වීමේ වුවමනාව මත. ඇත්තටම ඒක පටන්ගෙන තිබුණේ බොහොම පොඩි පිරිසක් මුණගැහිලා මේ වෙලාවේ මොකක්හරි කරන්න ඕනෑ කියලා කතාකිරීමෙන්. ඇත්තටම ඒ මුල්ම සාකච්ඡාව සිදුවුණ මොහොතේ මම ඒ ස්ථානයේ හිටියේත් නැහැ. ඒ අය තමයි ලිබර්ටි වටරවුමේ තිබුණු විරෝධතාවයකට ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය උදෙසා සමනලයෝ කියන බැනර් එක අරන් ගියේ. එතැනින් පස්සේ අපි එකතුවෙලා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය උදෙසා සමනලයෝ කියලා වෙනම උද්ඝෝෂණයක් කළා. වෙන සංවිධානයක් සමග එකතු නොවී අපි තමයි ඒක කළේ. ඒත් එතැනට ආපු පිරිසෙන් අඩකටත් වඩා වැඩි පිරිසක් සමකාමී නොවන අය.
පුලු‍ල් නිදහසක් නැති තැනක සමරිසි ප්‍රජාවට පැවැත්මක් නැහැ. අපේ පැවැත්ම තියෙන්නේ නිදහස, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය මත. භාෂණයේ නිදහස, එකතුවීමේ නිදහස නැති තැන අපට පැවැත්මක් නැහැ. ඒ නිසා අපි මෙවැනි ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදි සටන්වලට එක්විමෙන් ඍජුවම ලැබෙන ප්‍රතිඵල තියෙනවා. වක්‍රව ලැබෙන ප්‍රතිඵලත් තියෙනවා.
ඉදිරියේදී කරන්නට බලාපොරොත්තු වෙන්නේ මොනවාද?
ඒක හරියටම කියන්න බැහැ. දැන් අපේ පිරිස් ක්‍රමානුකූලව එකිනෙකා අතර සම්බන්ධතා ඇති කරගන්නවා. සමරිසි නොවන අය එක්ක මුහුවෙනවා. මෙතෙක් කල් සමරිසි ප්‍රජාව කට්ටක් ඇතුලේ හිරවෙලා හිටියා. ඔවුන් එකතුවුණේ මොකක්හරි සමරිසි ප්‍රජාවට අයිති මාතෘකා ගැන කතාකරන්නම තමයි. එක්කෝ රාජ්‍ය නොවන සංවිධානවල වැඩසටහන්වලට, නැත්නම් සෞඛ්‍යමය ක්‍රියාකාරකම් වලට. පළවැනි වතාවට පහුග ිය දවස්වලදී ඔවුන් වෘත්තිය සමිති, සිවිල් ක්‍රියාකාරිකයන් වැනි අය සමග මුහුවෙන්න පටන්ගත්තා. ඒකේ අනෙක් පැත්ත තමයි වෘත්තිය සමිතිවල අයටත් සමරිසි ප්‍රජාව මුණගැහෙනවා. මේක දිගටම පවත්වාගෙන යෑම වැදගත්. මම ඇත්තටම බලාපොරොත්තු වෙනවා මේ සාකච්ඡාව දිගටම පවතීවි කියලා. මම මගේ ඉදිරි කාලය යොදවන්න බලාපොරොත්තු වෙන්නේ ඒ සම්බන්ධතාවය ශක්තිමත් කරන්න. මම හිතන්නෙ සමරිසි ප්‍රජාවට අනෙක් අරගල කරන අතරේම, මිනිස් අයිතිවාසිකම් අරගලයට සහාය දෙන්න පුලු‍වන්.
එහෙත් සමරිසි ප්‍රජාව ඇතුලේ වුණත් බෙදීම් තියෙනවා නේද? සංක්‍රාන්ති ලිංගික අය සමකාමී අයගේ අයිතිව ාසි කම් වෙනුවෙන් පෙනී ඉන්නේ නැති අවස්ථා පවා දකින්නට තියෙනවා. සමකාමීන් සංක්‍රාන්ති ලිංගිකයන් වෙනුවෙන් පෙනී නොසිටින අවස්ථාත් තියෙනවා. මේ සියලු දෙනා දෙමළ ජනතාවගේ අයිතීන් වෙනුවන් පෙනී සිටින්නේ නැහැ. තවත් සුළුතරයකගේ අයිතිවාසිකම් දිනාගැනීම, තමන්ගේ අයිතිව ාසිකම් සටනේ කොටසක් ලෙස සලකන මිනිස්සු අඩුයි නේද?
අපි ඇති කළ යුත්තේ මේ සංවාදය. ඔබ පෙන්වූ ප්‍රශ්නය ලංකාවේ විතරක් නෙවෙයි. පිටරටවලත් තියෙනවා. සමරිසි ප්‍රජාව ඇතුලේම ලොකු වර්ගවාදයක් තියෙනවා. ඒ බෙදීම හැම තැනම තියෙනවා. අපට එදා ඉඳලාම පටු මානසිකත්වයක් තියෙනවානේ. ලංකාවේ සංවිධාන විදියටත් බෙදිලා ඉන්නවා. කට්ටියට එකට එකතුවෙලා වැඩ කරන්න බැරිවෙලා තියෙනවා. දැන් තමයි අපි පෙන්වන්නේ මේක සමරිසි ප්‍රජාවේ ප්‍රශ්නයක් පමණක් නොවෙන බව. ඒක පුළුල් සමාජ ප්‍රශ්නයක් බව. හැම සුළුතරයක්ම, හැම පීඩිතයෙක්ම වෙනුවෙන් එක විදියකට පෙනී ඉන්න පුලු‍වන් විම ඉතාම වැදගත්. පැහැදිළිවම නිදහස, සමානාත්මතාවය සඳහා පුළුල් තැනකට යන්න ඕනෑ. අපි තවම ඒක අතපතගාන්න පටන්ගත්තා විතරයි.
ජනාධිපතිවරයාගේ ප්‍රකාශය ගැන ඔබේ අදහස මොකක්ද? පුංචි ප්‍රකාශයකින් මේ තරම් ලොකු බලපෑමක් ඇතිවුණේ කොහොමද?
මට හිතෙන්නේ අපේ ප්‍රජාව දැනගත්තා ජනාධිපතිවරයාගේ මේ ප්‍රකාශය තමයි එළියට එන්න අවස්ථාව කියලා. ඒ වෙලාවේ එවැනි විරෝධතාවයක් ප්‍රකාශ කරන්න පසුබිමක් තිබුණා. ඒක ලංකාවේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ සන්ධිස්ථානයක් වුණා. තවදුරටත් බලාගෙන ඉන්න බැරි තත්ත්වයක් ඇතිවුණා. මෙතෙක් ඉවසගෙන බලාගෙන ඉන්න බැරි තත්වයක් ඇතිවුණා. ඒ නිසා මේක පුපුරායෑමක් විදියට හඳුන්වන්න පුලු‍වන්. ජනාධිපතිවරයාගේ ප්‍රකාශය තමයි ඒ පුපුරායෑමට හේතුව වුණේ. ඒ ප්‍රකාශය තනි ප්‍රකාශයක් ලෙස ගත්තොත් ලොකු දෙයක් නෙවෙයි. ඒත් ඒකට හේතුවූ දේශපාලන පසුබිම වැදගත්. එකක් තමයි ජනාධිපතිවරයා එතෙක් සමීපව වැඩ කරපු දේශපාලන පාර්ශ්වයකට එරෙහිව තමයි ඒ ප්‍රකාශය කළේ. දෙවැනි කාරණය තමයි ඒ පාර්ශ්වයේ නොහැකියාව, අසමත්කම ඉස්මතු කරන්නයි ලිංගිකත්වය ගෙනාවේ. ඒක කළේ රනිල් වික්‍රමසිංහට පුද්ගලිකව පහරගැසීමට පහරක් නෙවෙයි. සමනල ජීවිතයකට අනුගත වුණා කියලයි කිව්වේ. ඒකෙන් ඔහු අදහස් කළා සමනල ජීවිතයකට අනුගත වීම මනුෂ්‍යයෙක්ව දුර්වල කරන්න හේතුවෙනවා කියලා. අනෙක් දේ තමයි ඔහු ඒ ප්‍රකාශය එක්ක කරපු රඟපෑම. ඔහු ඉතාමත්ම ලැජ්ජා සහගත විදියට ප්‍රකාශය කරලා විරාමයක් ගන්නවා. එහෙම විරාමයක් ගන්නේ ප්‍රේක්ෂකාගාරයේ අත්පොළොසන් බලාපොරොත්තුවෙන්. ඉන්පස්සේ වේදිකාවේ ඉන්න සහචරයන් දිහා හිනාවෙමින් හැරිලා බලනවා. එයාලාත් එකඟතාවය දක්වනවා. මාව කම්පනයට පත්කරන්න ප්‍රධාන හේතුවක් තමයි ඒ රඟපෑම. මේක ඉතාම භයානක තත්වයක්. ප්‍රජාවකට එරෙහිව මෙවැනි අපහාස කිරීම අනාගතයේදී වෛරයකට පෙරළෙන්න පුලු‍වන්. යම්කිසි පුද්ගලයෙක්ට එරෙහිව හිංසනය ගෙන එන්නට මේවා පාවිච්චි කරන්න පුලු‍වන්. මම දකින්නේ ඔය භයානකත්වය. ලෝකයේ වෙන රටවල හෝමෝෆෝබියාව පටන්ගන්නේ ඔය විදියට. උදාහරණයක් විදියට රුසියාව. අද වෙනකොට විවිධ පළාත්වලට ගිහින්, සමරිසි පුද්ගලයන්ව අත්අඩංගුවට ගෙන ඝාතනය කරන තැනට පත්වෙලා තියෙනවා. අද ලංකාවේත් ඉන්නවා රුසියාවේ වගේ පාලනයක් ඇතිකරන්න කැමති අය. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ක්‍රමවලින් පත්වෙන ඒකාධිපතියන්ට කැමති පුද්ගලයන් ඉන්නවා. රුසියාවේ වගේම ජාතිකවාදය හරහා සමරිසි ප්‍රජාව පීඩාවට පත්කිරීම වගේ දේවල් ලංකාවේ පැහැදිළිවම වෙන්න පුලු‍වන්. ජාතිකවාදය ශක්තිමත් කිරීමටත්, දූෂිත දේශපාලනඥයන්ගේ හෙළුව වසාගන්නටත් හෝමෝෆෝබියාව ලොකු ශක්තියක්. ඒ භයානකකම තමයි මම දැක්කේ මුලින්ම. ඒ නිසා තමයි මම තීරණය කළේ ඒ වෙලාවේ මොනවාහරි කරන්න ඕනෑ කියලා. ඒ වෙලාවේ මට හිතුණා, මේ තිබුණ තත්වය උඩ මේකෙන් වැඩක් වේවිද කියලා. මම බලාපොරොත්තු වුණේ නැහැ සාමාන්‍ය සමාජයෙන් හොඳ ප්‍රතිචාර ලැබේවි කියලා. ඒත් සමාජයෙන් හොඳ ප්‍රතිචාර ලැබුණා. ඒකට හේතු තියෙනවා. අපි මීට කලින් චිත්‍රපටි, ගීත හරහා මේ මාතෘකාව කතාකළා. භූමි වගේ පුද්ගලයන් මාධ්‍ය ඉදිරියේ පෙනී ඉඳලා තියෙනවා. උගත්, මධ්‍යම පාන්තික දරුවන් මේ ගැන කතාකරන්න පටන්ගෙන තියෙනවා. සාමාන්‍ය ජනතාවගේ අදහස් වල සෑහෙන වෙනසක් වෙලා තියෙනවා. බොහෝ මිනිස්සු තේරුම් අරන් තියෙනවා හෝමෝෆෝබියාව කියන්නේ ලංකාවේ ස්වදේශීය වටිනාකමක් නොවන බව.
පොදුරාජ්‍ය මණ්ඩලීය රටවල් බොහොමයක සමකාමී වීම අපරාධ වරදක්. එහෙත් රටවල් බොහොමයක් එය අපරාධ වරදක් නොවන තැනට නීතිය වෙනස් කරගත්තා. ඉන්දියානු ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් මෑතකදී සමරිසි ප්‍රජා වගේ අයිති වාසිකම් පිළිගත්තා. ලංකාවේත් අපරාධ වැරදි අතරින් සමකාමී වීම ඉවත් කරගැනීමට, එවැනි සටනක් කරන්නට බලාf පා රොත්තු වෙනවාද?
මම හිතන්නේ ඉන්දියාවේ සටන එක රැයකින් සිද්ධවුණේ නැහැ. ජයග්‍රහණ ලබලා, පරාජය වෙලා ලොකු ක්‍රියාදාමයකින් පස්සේ තමයි මේක වුණේ. ඒ අධිකරණ කටයුත්ත සිදුවෙද්දී විශාල පිරිසක් එළියේ පෙනී සිටියා. අධිකරණය ඉදිරියේ හිටියා. පෙළපාලි ගියා. එතකොට අධිකරණයට තේරුණා මේ ප්‍රජාවට අයිති විශාල මිනිසුන් පිරිසක් ඉන්න බව. ඔවුන්ගේ අයිතීන් වැදගත් බව. ලංකාවේ නැහැ ඒ තරම් පුළුල් ව්‍යාපාරයක්. දැන් තමයි ඒ වගේ බාහිර සටන් පටන්ගන්නේ. මෙතෙක් කල් සීතල කාමරවල තමයි මේ සංවාදය තිබුණේ. මේ එළියට පැමිණීම ඉදිරියේදී අධිකරණය ඉදිරියට ගිහිල්ලා, ඒකට සමකාමීව දේශපාලන සටනක් කරන්න පසුබිමක් තියෙනවා. ඒත් ලංකාවේ නීතිය පැත්තේ සීමාවක් තියෙන්න ඉඩ තියෙනවා. මීට කලිනුත් සමරිසි පුද්ගලයෙක්ට එරෙහි තීන්දුවක ප්‍රකාශිතවම තියෙනවා අධිකරණයට මේ නීතිය වෙනස් කළ නොහැකි බව.
කෙසේ වෙතත් ලංකාවේ නීතියක් ව්‍යවස්ථාදායකය මඟින් වෙනස් කිරීම ඉන්දියාවේ තරම් අසීරු නැහැ. ඉන්දියාවේ ව්‍යවස්ථාදායකයේ මණ්ඩල දෙකක් තියෙනවා. ලංකාවේ එක මණ්ඩලයයි තියෙන්නේ. සරල බහුතරයක් අවශ්‍ය වෙන්නේ. දණ්ඩ නීති සංග්‍රහයේ අපරාධ වැරදිවලින් මේක ඉවත් කිරීම, සමලිංගික විවාහ නීතිගත කිරීමක් විදියට තමයි මාධ්‍යවලින් කතාකරන්නේ. නැත්නම් මීට කලින් වුණත් ඒක කරන්නට ඉඩ තිබුණා. කෙසේ වෙතත් අපට පාර්ලිමේන්තුව හරහා මේ නීතිය වෙනස් කරගැනීමේ පසුබිමක් තියෙනවා. ලංකාවේ මෙතෙක් කල් සමරිසි දේශපාලනඥයන් බොහෝදෙනෙක් ඉඳලා තියෙනවා. අපි දැනුවත්ව හා නොදැනුවත්ව. එක අතකින් තමන්ගේ දේශපාලන ගමනට බාධාවක් සිදුවේවි කියලා ඔවුන් බයයි. දෙවැනි කාරණය තමයි මේ පිරිස ගැන ඔවුන්ට කිසිම අනුකම්පාවක් නැහැ. මොකද ලංකාවේ ධනවත්, ඉහළ මධ්‍යම පාන්තික සමරිසියන්ට ප්‍රශ්නයක් නැහැ කියලා ඔවුන් හිතනවා. ඔවුන්ට ඕනෑ තැනකට යන්න පුලු‍වන්. ඕනෑ දෙයක් කරන්න පුලු‍වන්. ඕනෑ විදියකට හැසිරෙන්න පුලු‍වන් විදියේ තැන් තියෙනවා. ඔවුන්ගේ රැකියා නිසා ඔවුන්ට ඕනෑ දෙයක් කරන්න බාධාවක් නැහැ. ගොඩක් අය සමරිසිභාවය වසාගැනීමට විවාහ පවා කරගෙන ඉන්නවා. ඒ නිසා සමරිසි අයිතීන් කියන්නේ ඔවුන්ගේ පුද්ගලික අවශ්‍යතාවයක් නෙවෙයි. ඉන්දියාව වැනි රටවල් පවා දැන් මේක පිළිගන්නවා. ජාත්‍යන්තර ප්‍රජාව බලපෑම් කරනවා. අපිත් සටන් කරනවා. ඒ නිසා අපි විශ්වාස කරනවා සමකාමී වීම අපරාධයක් නොවෙන තැනට නීතිය වෙනස් කරන්න අපට හැකිවේවි කියලා.■
