හරයක් නැතත්, අවස්ථානුකූලභාවයක් නැතත් කන්ද උඩ දේශනාව වැනි දේශනාවලට ජනාධිපතිවරයා හරි දක්ෂය. රනිල් වික්‍රමසිංහ අග්‍රාමත්‍යධූරයේ දිව්රුම් දීමෙන් අනතුරුව දෙසැම්බර් 16 වැනිදා ජනාධිපති ලේකම් කාර්යාලයේදී ජනාධිපතිවරයා සිදුකළේ එවන් හරයත් හෝ අදාළත්වයෙන් නැති දේශනාවකි. එවැනි දේශනාවලදී ඔහු ඔහුවම සියතින් නිරුවත් කරගන්නා බව ඔහුට හැඟෙන්නේ හෝ දැනෙන්නේ නැත. තමා තමාව නිරුවත් කර ගැනීම හැඟෙන්නේ හෝ දැනෙන්නේ නැති අයට සමාජය වහරන යෙදුම කුමක්දැයි තීරණය කරගන්නා ලෙස මෙය කියවන ඔබට බාරකරමි.
මා ඉහත දේශනාව ගැන සඳහන් කරනු ලැබුයේ මතුලියවෙන ප්‍රස්තූතයට එය අදාළත්වයක් මතු කරන බැවිනි. ඒ නිසාම ජනාධිපතිවරයාගේ එම දේශනාවේ මේ ලිපියට අදාළ කොටස උපුටා දක්වමින් ඉදිරියට යා යුතුය. මව්බිම පුවත්පතේ පළවූ එම කොටස මෙසේය. “ඒ වගේම තමයි මම පැහැදිලිවම කියන්න ඕනෑ, ත්‍රිවිධ හමුදාව අත්අඩංගුවට ගැනීම, යුද්ධයක් කරපු රටක යුද ජයග්‍රහණය ලබාදීලා මිලේච්ඡ ත්‍රස්තවාදී ව්‍යාපාරයක් නැති කරපු අපේ රණවිරුවෝ හිරේ දාන්න එපා කියන එක මම නිතරම කියපු දෙයක්. ඒත් ඇහුවේ නැහැ.”
“අද ජාත්‍යන්තරය කියන විදියට අපේ හමුදාවන්ට දඬුවම් කරන්න ඕනෑ, හැබැයි අපේ හමුදා විනාශ කරපු ප්‍රභාකරන්ගේ මිනිස්සුන්ට දඬුවම් නැහැ, ඒ මිනිස්සු ලෝකයේ රටවල්වල ඉන්නවා. එල්.ටී.ටී.ඊ එකේ ප්‍රබලයෝ විදේශ රටවල ඉන්නවා. එතකොට ඔය කියන ජාත්‍යන්තරය අපිට තමයි ඇඟිල්ල දික් කරන්නේ ඔක්කෝම කරන්නේ, හමුදාවට විරුද්ධව පරීක්‍ෂණ පවත්වන්න කියලා. මානව හිමිකම් කැඩුවා, ජාත්‍යන්තර යුද නීති කැඩුවා කියලා අපිට තමයි චෝදනා කරන්නේ, එතකොට අපේ ත්‍රිවිධ හමුදාව, පොලිසිය, සිවිල් ආරක්ෂක රටේ ජනාධිපතිවරයාගේ සිට සිවිල් ජනතාව ලක්ෂයක් විතර මැරුවා. එතකොට අද ජීවතුන් අතර ලෝකයේ රටවල්වල සැඟවිලා ඉන්න මිනිස්සු ලංකාණ්ඩුවට සැඟවිලා ඉන්න අය මේ රටට ගෙනල්ලා දඬුවම් දීමේ වැඩපිළිවෙළක් කොහොද තියෙන්නේ. ජාත්‍යන්තරයෙන් එහෙම දෙයක් කතා කරන්නේ නැහැ. අපේ රටේ ඇතුළෙන් කතා කරන්නෙත් නැහැ. හමුදාවට දඬුවම් දෙනවා නම් ඒ අයටත් දඬුවම් දෙන්න ඕනෑ.”
එහෙම නැත්නම් දෙගොල්ලන්ටම දඬුවම් අයින් කරගෙන එකඟතාවයකයට එන්න ඕනෑ. මෙහිදී ඉතා පැහැදිලිව මම දරන මතය තමයි එහෙම නැත්නම් ජාත්‍යන්තරයත් එක්ක කතා කරලා හමුදාවල් නිදහස් කරගන්න ඕනෑ. දැන් ද්‍රවිඩ සිරකාරයෝ නිදහස් කරන්න කියන ඉල්ලීම තිබෙනවා. අපි සාකච්ඡා කිහිපයක් පැවැත්වුවා. ද්‍රවිඩ සිරකාරයෝ නිදහස් කරනවා නම් අපේ හමුදාවන්වලට විරුද්ධව දැන් පසුගිය අවුරුදු ගාණේ නොයෙකුත් නඩුවලින් සියලුදෙනා නිදහස් කරන්න ඕනෑ. ඒක තමයි සාධාරණත්වය.”
මේ ප්‍රකාශය මඟින් ජනාධිපතිවරයා කියන්නේ හමුදා සාමාජිකයන්ව හිරේ හෙවත් රිමාන්ඞ්භාරයට පත් කිරීම සම්බන්ධයෙන් ඔහු විරුද්ධත්වය ප්‍රකාශ කළ බවයි. අපරාධවලට සම්බන්ධ හමුදා සාමාජිතයන් ගැන පරීක්‍ෂණ පැවැත්වීම, එම අපරාධකරුවන්ගෙන් ප්‍රශ්න කිරීම හා එම අපරාධකරුවන් අත්අඩංගුවට ගෙන අධිකරණයට ඉදිරිපත් කිරීම ආදියට ජනාධිපතිවරයා දිගින් දිගටම පරීක්‍ෂණ කණ්ඩායම්වල ප්‍රධානීන් ගෙන්වා බාධා කරන බව අප පසුගිය කාලයේදී පෙන්වා දුන්නේය. ඔහු ප්‍රසිද්ධියේ කරන කථාවලට අමතරව ඒ ආකාරයේ බලපෑම් ඔහු අප්‍රසිද්ධියේ කළ බව ඔහු ඒ මඟින් ප්‍රසිද්ධියේ පිළිගනී.
එයින් පැහැදිලි වන්නේ කුමක්ද අපරාධකරුවන්ට දඬුවම් ලබා දෙන බව සපථ කර බලයට පැමිණි ජනාධිපතිවරයා අපරාධකරුවන් ආරක්ෂා කිරීමේ පිළිවෙතක් හෙවත් අපරාධකරුවන්ට දණ්ඩ මුක්තිය ලබා දීමේ පිළිවෙතත් දිගින් දිගටම අනුගමනය කර ඇති බවයි.
ජනාධිපතිවරයා කියන හමුදා සාමාජිකයන්ට එරෙහි සිද්ධි දෙසට අප අවධානය යොමු කරමු. ඒවා මාධ්‍යවේදී ලසන්ත වික්‍රමතුංග ඝාතනය, මාධ්‍යවේදී ප්‍රගීත් එක්නැලිගොඩ අතුරුදන් කිරීම, මාධ්‍යවේදී කීත් නොයාර් පැහැරගෙන ගොස් වධහිංසා කිරීම, රගර් ක්‍රීඩක වසීම් තාජූඩීන් ඝාතනය, කප්පම් ලබා ගැනීම සඳහා තරුණයන් 5දෙනෙකු ඇතුළු පුද්ගලයන් 11 දෙනෙකු පැහැර ගෙනගෙ ාස් අතුරුදන් කිරීම ආදී සිදුවීම්ය.
මේ සිදුවීම් එකක්වත් යුද්ධයට, යුධ කාලසීමාවට හෝ යුද්ධය පැවති ප්‍රදේශවලට අයත් සිදුවීම් නොවේ. ජනාධිපතිවරයා 2015 ජනවාරි 8 බලයට පැමිණීමට පෙර බලයට පැමිණි පසු පරීක්‍ෂණ පවත්වා අපරාධකරුවන්ට දඬුවම් පමුණුවන බව කී සිදුවීම්ය. එම නිසා මෙම සිදුවීම් එල්ටීටීඊ සාමාජිකයන්ට විරුද්ධව ඔහු කියන ‘රණවිරුවන්’ යැයි කියා ගත් අය කළ අපරාධ නොවේ. සිවිල් මිනිසුන්ට විරුද්ධව රණවිරු අපරාධකරුවන් සිදුකළ අපරාධය.
ජනාධිපතිවරයා කියන්නේ ප්‍රභාකරන්ගේ අයට දඬුවම් නැහැ කියාය. පසුගිය අවුරුදු ගණනාව තුළ අපරාධ හා ගිනිඅවි සම්බන්ධයෙන් නඩු පවරා එල්ටීටීඊ සාමාජිකයන් හෝ ඔවුන්ට උදව් උපකාර කළ කොතරම් පිරිසක් දඬුවම් විඳිනවා දැයි බන්ධනාගාරවලින් දැන ගන්නයැයි මේ තොත්ත බබාට අප කිව යුතුය. එමෙන්ම ශ්‍රීලනිපයේ උපසභාපතිධූරයකින් පිදුම් ලැබ නියෝජ්‍ය ඇමතිවරයෙකු වූයේ එල්ටීටීඊයේ සන්නද්ධ අංශ නායක කරුණා අම්මාන් බවද ශ්‍රීලනිප ප්‍රමුඛ එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානයට යටතේ නැගෙනහිර පළාතේ මහඇමති වූයේ පිල්ලෙයාන් බවද, එල්ටීටීඊ ජාත්‍යන්තර නායකයා වූ කේපී සිටින්නේ ශ්‍රීලනිප ආණ්ඩු සෙවනේ බවද අප මතක් කළ යුතුය. පටන්ගන්නවා නම් මේ නායකයින්ගෙන් ජනාධිපතිවරයාට පටන් ගත හැකිය.
ජනාධිපතිවරාගේ ප්‍රකාශයේ අවසන් ඉලක්කය වන්නේ ද්‍රවිඩ සිරකරුවන් නිදහස් කරන්නේ නම් ඉහත කී අපරාධ නඩුවලට සම්බන්ධ හමුදා සාමාජිතකයන්ද නිදහස් කළ යුතු බවය. මේ ද්‍රවිඩ සිරකරුවන් සම්බන්ධයෙන් පැමිණ ඇති යෝජනාව ඔහු කියන ආකාරයේ එකක් නොවේ. අපරාධ සම්බන්ධයෙන් තොරතුරු ඇති අයට විරුද්ධව නඩු පැවරීම හා කිසිඳු චෝදනාවක් ගොනු නොකොට දීර්ඝකාලයක් රිමාන්ඞ්භාරයේ තබා තිබෙන ද්‍රවිඩ සිරකරුවන්ට ගොනු කිරීමට තරම් චෝදනා නැත්නම් ඔවුන්ව නිදහස් කරන ලෙසය. (චෝදනා ගොනු කොට අධිකරණය මඟින් දඬුවම් ලබාදුන්නේ නම් එම දඬුවමද විඳ නිදහස්ව පැමිණීමට තරම් කාලයක් එම ද්‍රවිඩ සිරකරුවන් බන්ධනාගාරවල කාලය ගත කර තිබේ.)
එහෙත් ඉහත කී හමුදා අපරාධකරුවන්ගේ නඩුවලට අදාළ ඇත්ත තත්ත්වය එය නොවේ. එම නඩුවලට අවශ්‍ය හමුදාමය තොරතුරු ලබාදී අධිකරණයට සහාය නොදෙන්නේ හමුදාවය. ඊට නියෝග දී ඇත්තේ ජනාධිපතිවරයාමය. ඉතිං අපරාධකරුවන් රකින ජනාධිපතිවරයෙක් සිටින රටක පුරවැසියාගේ ඉරණම ගැන කවරනම් කථාද?
අප වරින් වර මීට පෙර ලියා ඇති පරිදි මේ හමුදා අපරාධකරුවන්ට එරෙහිව ජනාධිපතිවරයා අනුගමනය කර ඇති පිළිවෙතද අනෙකුත් හමුදා සාමාජිකයන්ට එරෙහිව අනුගමනය කර ඇති පිළිවෙත නොවේ. සාමාන්‍යයෙන් හමුදා සාමාජිකයෙක් අපරාධ හෝ අපරාධමය නොවන වරදක් සම්බන්ධයෙන් රිමාන්ඞ් බන්ධනාගාර ගතවී ඇපමත නිදහස්ව පැමිණියද වැඩ තහනමට ලක්වන එවැන්නන්ට එම චෝදනාවෙන් නිදහස් වනතුරු නැවත සේවයේ පිහිටුවීමක් ලැබෙන්නේ නැත. එහෙත් මේ හමුදා සාමාජිකයන්ට ඇප ලැබුණු සැනින්ම නැවත සේවයේ පිහිටුවීම් ලැබී ඇත. (අධිකාරි නිලයන්ට අයත් හමුදා සාමාජිකයන්ව සේවයේ පිහිටුවීමේ බලය ඇත්තේ සේනාධිනායක වශයෙන් ජනාධිපතිවරයාටය.)
ජනාධිපතිවරයාගේ එවැනි එක් සේවා පිහිටුවීමකින් ඇතිවී ඇති හා අතිවීමට නියමිත භයානක අනතුරක් පිළිබඳව මේ වනවිට ශ්‍රී ලංකා මානව හිමිකම් කොමිෂන් සභාවට පැමිණිල්ලක් ඉදිරිපත්ව ඇත. එහි පිටපතක් අපරාධ පරීක්‍ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවටද යොමුකර ඇත. එම ලිපිය යොමු කර ඇත්තේ ඉහත කී අපරාධ නඩුවක සාක්ෂිකරුවකු වශයෙන් කටයුතු කරන ගරු කටයුතු හමුදා සාමාජියෙකුය. ඒ දෙසැම්බර් 06 දින සහිතවය. ඔහු ඇත්තටම වින්දිතයන් හා සාක්ෂිකරුවන් ආරක්ෂා කිරීමේ පනත යටතේ රාජ්‍යයේ ආරක්ෂාව ලබාදිය යුතු පුද්ගලයෙකුය. එහෙත් ජනාධිපතිවරයා විසින් (අවාධාරණය අපේ) චෝදනාවලින් නිදහස් වීමට පෙර අපරාධකරුවන්ව යළි සේවයේ පිහිටුවීම තුළින් ඔහුගේ ජීවිතආරක්ෂාව පිළිබඳ මතු වී ඇති අනාරක්ෂිතභාවය ඔහු එම පැමිණිල්ලේ විස්තර කරයි. එහි ඇති ඉතා වැදගත් කොටසක් මෙසේය
“තවද ඉහත කී නඩුවේ ප්‍රධාන චූදිතයන් වන කොමදෝරු ඩීකේපී දසනායක සිරිගත වී සිට ඇපමත මුදා හැර දැනට අවුරුද්දකට ආසන්න කාලයක් නාවික හමුදා මුලස්ථානයේ සේවය කරයි. එමෙන්ම මෙම නඩුවේ ප්‍රධාන චුදිතයකු වන කොමාණ්ඩර් සුමිත් රණසිංහ 2018.11.19 වන දින සිට නාවික එමුදා මුලස්ථානයේ අධ්‍යක්‍ෂ මෙහෙයුම් (ගොබිම්) යටතේ රාජකාරි කිරීම සඳහා පත්වීම් ලැබ පැමිණියත් ඔහු එම කාර්යාලයේ වැඩ කරන මුවාවෙන් නාවික හමුදා බුද්ධි අධ්‍යක්‍ෂගේ කාර්යාලයේ බුද්ධි නිලධාරියෙකු ලෙස සේවය කරයි. ඔහුට එසේ වෙනම කාර්යාලයක් සහ ළමුන් 11 දෙනෙකු පැහැර ගැනීම යොදාගත් අනෙකුත් නාවික හමුදා බුද්ධි අංශ සාමාජිකයන්ගෙන් යුත් සේවක පිරිසක්ඔහු සමග සේවය කරයි. තවද ජනාධිපතිතුමා විසින් මා වෙත ජීවිත ආරක්ෂාව සඳහා ලබාදී ඇති ආරක්ෂක නාවිකයන්ද කොමාණ්ඩර් සුමිත් රණසිංහ යටතේ අධ්‍යක්‍ෂ ගොඩබිම් කාර්යාලයේ සේවය කරයි. එමඟින් මට මෙන්ම මාගේ ආරක්‍ෂකයින්ටද බලපෑමක් හෝ ජීවිත හානියක් සිදු කර හැක.
ඉහත මිනීමැරුම් නඩුවේ චූදිතයන් දෙදෙනාටම දැනට ඇපමත සිටින නාවික හමුදාවේ සේවය කරන ඔවුන්ට වෙනම ගිනි අවි සමග ආරක්ෂකයින් ද ලබා දී ඇත. තවද මෙහි බරපතළම කාර්ය වනුයේ කොමාණ්ඩර් සුමිත් රණසිංහ ට මෙම බුද්ධි නිලධාරි මුවාවෙන් දුරකථන සංවාද හා විශ්ලේෂණ ලබා ගැනීම ඔහුගේ කාර්ය මණ්ඩලය යොදවා ආවේෂණ කටයුතුවලට හා ඔවුන්ට ගිනි අවි සමග බුද්ධි මෙහෙයුම්වලට යෙදවීමේ ආකාරයට මගේ ජීවිතයට තර්ජනයක් කිරීමට ඉතා පහසුවෙන් හැකියාව ඇති බව පෙනි යන කරුණකි.
එම හමුදා සාක්ෂිකරුවා ඔහුට ඇති අනතුර එසේ විස්තර කළද එම අනතුර ඊට වඩා භයානක බව අපගේ වැටහීම වේ. මන්ද හමුදා බුද්ධි අංශයක සේවය කිරීමෙන් එම හමුදා සාමාජිකයන්ගේ දුරකථන විශ්ලේෂණ වාර්තා හා අනෙකුත් තොරතුරු පමණක් නොව බාහිර සිවිල් පුද්ගලයන්ගේ දුරකථන විශ්ලේෂණ වාර්තා ඇතුළු අනෙකුත් විස්තරද ලබාගැනීමේ හැකියාව පැවතී මය. විශේෂයෙන්ම තරුණයින් 5 දෙනෙකු ඇතුළු 11 දෙනෙකු කප්පම් ලබාගැනීම සඳහා පැහැරගෙනගොස් අතුරුදන් කිරීමේ නඩුවේ වින්දිතයන් බවට පත්වී සිටින අනතුරුදන් කළ පුද්ගලයන්ගේ පවුල්වල සාමාජිකයන්ගේ දුරකථන දත්ත ඇතුළු විස්තර හමුදා බුද්ධි අංශයක නිලධාරියෙකුට පහසුවෙන්ම ලබාගැනීමට හැකිවීමයි.
එමඟින් දැන් හමුදා සාක්ෂිකරුවන්ගේ පමණක් නොව අපරාධයක ගොදුරුබවට පත්වූ වින්දිතයන්ගේ ජීවිතද තවත් ආකාරයක අනාරක්ෂිතභාවයට පත්කර ඇත.
මේ පිළිබඳව සේනාධිනායක ජනාධිපතිවරයාට කියා පලක් නැති බව ඔහුගේ ළමා හා කෛරාටික හැසිරීමෙන් පෙන්නුම් කරයි. ඒ නිසාම මේ සාක්ෂිකරුවන් හා වින්දිතයන් වෙනුවෙන් යමක් කළ හැක්කේ ශ්‍රී ලංකා මානව හිමිකම් කොමිෂමට හා අධිකරණයට පමණී. ශ්‍රී ලංකා මානව හිමිකම් කොමිෂම මෙම කරුණු දැනට දන්නා නිසා අධිකරණයට එම කරුණු දැන්වීම අපරාධ පරීක්‍ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ වගකීම බව අපගේ අදහසයි.■
■ ලසන්ත රුහුණගේ
