එක මිනිසකුට රටක් විනාස කළ හැකි ද? ඔව්. උදාහරණය මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ය.
ඔක්තෝබර් 26 වැනි දා සිට මේ වන තෙක්, ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන නමැ’ති එක පුද්ගලයකු විසින් මේ රට හැම අතින් ම විනාස කොට තිබේ. ඒ, රාමායණයේ එන, වලගය අවුලාගත් හනුමන්, යන යන තැන ගිනි තැබුවාක් මෙන් ය.
ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට පිටින් යමින් නීති විරෝධී අගමැතිවරයකු හා ඇමති මණ්ඩලයක් පත් කරමින් ඔහු රාජ්‍ය ව්‍යුහය මුළුමනින් ම අවුලක හෙළී ය. රටේ අගමැතිවරුන් දෙදෙනකු සිටින, ඇමති මණ්ඩල දෙකක් තිබෙන තත්ත්වයක් ඇති කොට, රාජ්‍ය නිලධාරීන් කාගේ අණ පිළිපදිනවාදැ’යි සිතා ගන්නට බැරි වන තත්ත්වයේ විශාල අවුලක් ඇති කළේ ය.
ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් ඉතා පැහැදිලි ව පෙන්වා දී ඇති, ජනතාවගේ පරමාධිපත්‍ය බලය අභ්‍යාස කරන පාර්ලිමේන්තුව, දෙකේ කොළයට දමා, ජනතා පරමාධිපත්‍යයට නිගා කළේ ය. පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතරය, තමා පත් කළ ඊනියා අගමැතිවරයාට නැති බව පැහැදිලි ව පෙනී තිබිය දී, මන්ත්‍රීවරුන් ලක්‍ෂ පන්සීයක් දක්වා මුදල් ගෙවා තමන්ගේ පැත්තට බාගැනීමේ ව්‍යාපෘතියක මේ ජනාධිපතිවරයා තෙමේ ම නියැළුණේ ය. ඒ ගනුදෙනු අවසන් වන තෙක්, තමාට ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් ලබා දී ඇති බලය අවභාවිත කරමින්, පාර්ලිමේන්තු සැසිවාරය අවසන් කළේ ය. පාර්ලිමේන්තු සැසිවාරය අවසන් කිරීමේ බලයක් ජනාධිපතිවරයාට ලබා දී ඇත්තේ, මන්ත්‍රීවරුන් මුදලට ගැනීම සඳහා කල් ගන්නට වැනි පහත් වැඩවලට යොදාගන්නට නොවේ. එහෙත්, මේ ජනාධිපතිවරයා, සිය බලය අවභාවිත කළේ, ඒ අලුගුත්තේරු කාරිය සඳහා ය.
ඊයේ පෙරේදා, ‘මන්ත්‍රීවරයකුගේ මිල වැඩි වීම නිසා මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතාට පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතරයක් හදා ගන්නට බැරි වුණ බව’ ප්‍රසිද්ධියේ කීමෙන්, (මේ වන විට ප්‍රසිද්ධ වී ඇති ඔහුගේ ම හඬ සහිත දූරකථන සංවාදවලට අමතර ව), මේ ලජ්ජා නැති ව්‍යාපෘතියේ ජනාධිපති සිරිසේන පෞද්ගලික ව ම නියැලී සිටි බව කාටත් පැහැදිලි විය. එලෙස මන්ත්‍රීවරුන් මුදලට මිලට ගැනීමෙන් ද තමා පත් කළ නීති විරෝධී අගමැතිවරයාට බහුතරය හදා ගන්නට බැරි තැන ඔහු කළේ කුමක් ද? ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් තමාට හිමි වී ඇති තවත් බලයක් උපයෝගි කොට ගෙන පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවාලීම යි. පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා ලීමට ජනාධිපතිවරයාට බලය දී ඇත්තේ, සුවිශේෂ අර්බුදකාරී අවස්ථාවල එය ක්‍රියාවට නැංවීමට මිස, මේ ආකාරයේ ලජ්ජා නැති මුදල් ගනුදෙනු අසාර්ථක වූ විට අවභාවිතයේ යෙදවීමට නොවේ.
වසර අවසාන වන විට, රට මුහුණ දෙන බලවත් ම අර්බුදය ඉස්මත්තට ඒමට නියමිත ය. ඒ ආර්ථික අර්බුදයයි. නීත්‍යනුකූල ආණ්ඩුවක් නැති නිසා, මේ වන තෙක් අයවැය පනතක් පාර්ලිමේන්තුවෙන් සම්මත වී නැත. අතුරු සම්මත ගිණුමක් සම්මත කර ගන්නට ද හැකියාවක් නැත. ඒ නිසා, 2019 වසර සඳහා වියදම් කරන්නට මුදල් රටට නැත. කෙටි කාලයක් සඳහා වියදම් කළ හැකි වුණත්, අවුරුද්දක් සඳහා වියදම් කරන්නටත්, ආදායම් උපයන්නටත් රජයට හැකියාවක් නැත. ඒ මත 2019 සිට රාජ්‍ය යාන්ත්‍රණය දුබල වීමට නියමිත ය. රටට ආදායම් එන බොහෝ ක්‍රම වැසෙමින් පවතියි. ලංකාවේ සංචාරක ව්‍යාපාරයට අදාළ ව්‍යාපාරිකයෝ ද, දේශීය වාණිජ මණ්ඩල සියල්ල ම ද, ලංකාව සමග ගනුදෙනු කරන විදේශීය වාණිජ මණ්ඩල ද, ඇති වන්නට නියමිත ආර්ථික අර්බුදයේ තරම ජනාධිපතිවරයා පෞද්ගලිකව ම හමු වී කියා දී ඇත. විදේශීය ණය ශ්‍රේණිගත කිරීමේ ආයතන ලංකාව පහළට දමා තිබේ. ආර්ථික විශේෂඥයන් කියන අන්දමට රට බිහිසුණු ආර්ථික අර්බුදයකට යමින් පවතියි.
ඔක්තෝබර් 26 වැනි දා සිට මේ දක්වා, තමා විසින් ම ඇති කළ මේ අර්බුදය පහසුවෙන් විසඳා ගන්නට තිබුණු හැම අවස්ථාවක් ම ජනාධිපති සිරිසේන නොසලකා හැරියේ ය. ඒ, දෙවියන් විසින් දෙන ලද, රාජාධිකාරි බලයක් තමා වෙත ඇතැ’යි සිතන මෝඩ හා උද්දච්ච මහරජු කෙනකුගේ චින්තන ශෛලිය ප්‍රකට කරවමිනි. එහෙත්, ජනතා පරමාධිපත්‍යය රජයන අද ලෝකයේ එවැනි මෝඩ උද්දච්ච පාලකයන්ට විඳිය හැක්කේ තාවකාලික ප්‍රීතියක් පමණකි. ඊළඟ ඇසිල්ලේ ඔහු හෝ ඇය නවතිනු ඇත්තේ, මහජන අවමානයේ කෙවිටෙන් පෙළනු ලැබ, දේශපාලන කුණු කූඩයේ ය.
දැන් සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා සිටින්නේ ඒ ඉරණමට අඩි දෙක තුනක් පමණක් ඈතිනි. ■
