ශර්මි කුමාර්
ලිංගික සේවා සැපයීම ලංකාවේදී සැලකෙන්නේ නීතිවිරෝධී, කතා නොකළ යුතු සහ අසංස්කෘතික මාතෘකාවක් කියලයි. ඔබ ඒක ගැන හිතන්නේ කුමක්ද?
අලු‍තෙන් කියන්න දෙයක් නැහැනේ. දෙවිවරුන්ගේ අතරේත්, රජවරුන්ගේ අතරේත් ලිංගික ශ්‍රමිකයෝ හිටියා නම් දැන් ලිංගිකත්වය ගැන කතාකරන්න බයවෙන්නෙ ඇයි. අන්තඃපුරය කියන්නේ ලිංගික ශ්‍රමික කාන්තාවන් මිසක් වෙන මොකක්ද. දැන් නම් ලිංගික සේවා සැපයීම නීත්‍යනුකූල වෙන්න ඕනෑ. පාතාලය, කුඩු ව්‍යාපාර වගේ ලිංගි ක සේවය හැංගිලා තියෙන්න ඕනෑ නැහැ. ඒකෙන් ගැහැනු අය ගොඩක් අසාධාරණයට ලක්වෙනවා. මොකද නීතියෙන් අනුමත වුණත් නැතත් කර්මාන්තයක් විදියට මේක දැන් පවතිනවානේ. ලංකාවෙ ගැහැනු ගොඩාක් මේක රස්සාවක් විදියට කරනවා. අනෙක ගොඩාක් අය සල්ලි දීලා ලිංගික ශ්‍රමිකයන් ළඟට යනවානේ. ඒ නිසා ලොකු ඉල්ලු‍මකුයි සැපයුමකුයි තියෙනවා. පිටරටවල මේවා එළිපිට සිද්දවෙනවා. පිටරටවල සෙක්ස් චිත්‍රපටි කර්මාන්තය බලන්න. ඒවායේ මොන තරම් අසම්මත ලිංගික සම්බන්ධතා පෙන්වනවාද. අපේ අය ඒවා විවේචනය කරනවා. මම කියන්නේ නැහැ ලංකාවෙත් ඒකම වෙන්න ඕනෑ කියලා. ඒත් කරන ඕනෑ එකක් හැංගි හැංගි කරන්න ඕනෑ නැහැ. ලංකාවෙ අය පිටරට ඒවාට බනිනවානේ. මං අහන්නෙ එයාලා එළිපිට කරන එක වැරදියිලු. අපේ අය හැංගිලා කරන එක හරිද?.
ඔබ දෙමළ පවුලකින් ආ කෙනෙක්. බොහෝ තැන්වල කියා තිබෙනවා විවාහ වීමෙන් පසුව ඔබ නිරූපිකාවක් විදියට වැඩ කරන්න පටන්ගත්ත බව. සැබෑ ජීවිතයේ ශර්මි කුමාර් සහ ප්‍රසිද්ධියේ දකින චරිතය අතර වෙනසක් තියෙන වාද?
මෙහෙමයි. ඉන්ටර්නෙට් එකෙන් දකින ශර්මි කුමාර් කියන්නේ කැරැ ක්ටර් එකක්. මම ෆෙස්බුක් එකේ එහෙම කතාකරන විදියෙන් ගොඩක් අය හිතනවා ඇති මම ගොඩාක් ඩර්ටි කෙනෙක් කියලා. ඇත්තටම මම ගෙදර හිටියත් ලොකු සද්දයක් නැහැ. ඩර්ටි වචනවලින් කෑගහන කෙනෙක් නෙවෙයි ඇත්ත මම. මම ඉස්සර අයියාට හරිම බයයි. සද්දම නැතිව හිටියේ. අයියලා මම මොනවා හරි කරන්න ගියොත් මට ගහනවා. මම මොකක් හරි අදහසක් කිව්වොත් මට බනිනවා උඹ මෝඩ අදහස් කියන්නේ, උඹට අහවල් දේ හරියන්නේ නැහැ කියලා. මම දෙමළ සංස්කෘතිය එක්ක හැදුණු කෙනෙක්. මං සැලුන් එකක් කරනවාටවත් කැමති නැහැ අපේ පවුල්වල අය. එයාලා කියනවා අඩුම කුලයේ අය තමයිලු මේවා කරන්නේ. අපේ ආච්චිලා දැඩිව විරුද්ධ වුණා. මම ඒවා ගණන් ගන්නෙ නැතිව තමයි සැලුන් එකක් පටන්ගත්තෙත්. නිරූපිකාවක් වුණේත්, දැන් කරන හැම දෙයක්ම කරන්නේත් පවුලේ අය කියන දේවල් ගණන් ගන්නේ නැතිවයි.
ඔබ ලංකාවේ වැඩිහිටියන්ට පමණක් වන චිත්‍රපටිවල රඟපෑ කෙනෙ ක්. ලංකාවේ වැඩිහිටි විනෝද කර්මාන්තයක් නැති නිසා බොහෝවිට වැඩිහිටිය න්ට පමණක් වන චිත්‍රපටි තමයි ලිංගික චිත්‍රපටි වෙනුවට බො හෝ අය නරඹන්නේ. ලංකාවේ වැඩිහිටි කර්මාන්තය සහ ඇමෙරිකාවේ කර්මා න්තය ගැන හිතන්නේ මොකක්ද?
ඇමෙරිකාවේ තියෙන පෝන් ඉන්ඩස්ටි්‍ර එක වෘත්තිමය වැඩක්. ඒකෙත් පිටපතක් තියෙනවා. අධ්‍යක්ෂවරයා සැලසුම් කරලා තමයි සියලු දේ කරන්නේ. සමහරවිට පැයක වීඩියෝ එකක් දවස් තුනක් පවා කරනවා. මම හිතන්නේ එහෙම කර්මාන්තයක් ලංකාවෙ තිබුණාට කමක් නැහැ කියලා. මොකද ඒවා ආරක්ෂිතයි. අනෙක හොරෙන් ලීක් වෙන වීඩියෝවලින් මිනිස්සුන්ව අපහසුතාවට පත්වීමත් නතර වෙනවා. ලොකුම යහපත තමයි පුංචි දරුවන්වත්, අසරණ කාන්තාවන්වත් ලිංගි ක හිංසාවලට පත්කිරීම අඩුවීම. මට කවදාවත් අමතක නොවෙන සිදුවීමක් තමයි සේයා දැරිය ඝාතනය කිරීමේ සිදුවීම. සේයා ජීවත්වුණා නම් දැන් එයාට වයස අවුරුදු හතරහමාරයි. මගේ දුවගේ වයස වගේ. මේ වගේ සිදුවීම් නවත්වන්න නම් ලිංගිකත්වය ගැන ලොකු වෙනස්කම් කරන්න සිදුවේවි.
ඇත්තටම ලිංගික ශ්‍රමිකයෙක් කියන්නේ කවුද?
සෙක්ස් වර්කර් ගැන නැතත්, සෙක්ස් ගැනම ලංකාවෙ මිනිස්සු හරිහැටි දන්නේ නැහැ. ලිංගිකත්වය විඳින්න දන්නේත් නැහැ. ලංකාවේ සෙක්ස්වලදී තියෙනවා පිරිමි කෙනා ශක්තිමත් වෙන්න ඕනෑ කියලා මානසිකත්වයක්. ඒත් ලිංගිකත්වයේදී පිරිමි කෙනා ශක්තිමත් වෙන්නම ඕනෑ නැහැ. අපේ මිනිස්සු හිතන්නේ ලිංගිකත්වය කියන්නේ ලිංගික ක්‍රියාවල යෙදීම පමණක් කියලා. එහෙත් හැඟීම් කියන්නේ ඊට වඩා සංකීර්ණ දෙයක්. මිනිස්සු මාව දන්නේ ගොඩක් ඩර්ටි ගෑනු කෙනෙක් විදියට. ඒත් මා එක්ක කතාකරන මිනිස්සු ගොඩක් එන්නෙ සල්ලිවලට ලිංගික සේවයක් ලබාගන්න විතරක් නෙවෙයි. එතැනින් පස්සේ මා එක්ක සෑහෙන කතාකරන මිනිස්සු ඉන්නවා. මම ගොඩක් වෙලාවට ඒ අයගෙ ප්‍රශ්නවලට ඇහුම්කන් දෙනවා. සමහරු පැය ගණන් අඬනවා.
ලිංගික සේවා සැපයීමෙන් විශාල ආදායමක් ඉපැයීමට හැකියාව තිබියදී, රූපලාවණ්‍යාගාරයක් පවත්වාගෙන යන්නේ ඇයි? ආවරණයක් විදියටද?
මම ලිංගික ශ්‍රමිකයෙක් විදියට රුපියල් තිස්දාහක් ගත්තත්, ඊට වඩා සැලුන් එකෙන් ගන්න රුපියල් දෙතුන්දාහක් ගැන මම සතුටු වෙනවා. මගේ පීඩනය නැතිවෙන්නෙ සැලුන් එකෙන්. තව පැත්තක් තියෙනවා. මම සෙක්ස් වර්කර් කෙනෙක් බව ප්‍රසිද්ධියේ කිව්වාට මෑත කාලයෙ මම බොහොම අඩුවෙන් තමයි සෙක්ස් වර්කර් කෙනෙක් විදියට වැඩ කරලා තියෙන්නෙ. ඇත්තටම මට ඕනෑ අනාගතයේදීත් මේ වැඬේ කරන්න නෙවෙයි. මම සැලුන් එකක් කරනවා. මම දන්නවා තව කාලයක් යද්දී මගේ ඇඟ වයසට යනවා. අද රුපියල් ලක්ෂයක් කිව්වත් මාව හොයාගෙන එන අය, හෙට මට කරදරයක් වුණොත් මගේ පැත්තවත් බලන්නේ නැහැ. සමහරවිට එදාටත් කියයි ඔයා අහවල් දේ කළොත් මම සල්ලි දෙන්නම් කියලා. ඒ නිසා මම බිස්නස් එකක් පටන්ගෙන, දැන් ඒ බිස්නස් එක දියුණු කරන්න මහන්සි වෙන ගමන් ඉන්නේ. දැන් සමහරු මගෙන් අහනවා වෙනත් සෙක්ස් වර්කර්ස්ලාව, නිරූපිකාවන් හෝ රංගන ශිල්පිනියන්ව සම්බන්ධ කරලා දෙන්න පුළුවන්ද කියලා. ඒත් මගේ රස්සාව ඒක නෙවෙයි. මේ කර්මාන්තයේ දිගටම වැඩ කරන්න මට ආසාවක් නැහැ. මට දරුවෙක් ඉන්නවා. එයාලා ගැන බලන්න කවුරුවත් නැතිවේවී.
ලිංගික ශ්‍රමිකයන් ලෙස රැකියාවෙහි යෙදෙන කාන්තාවන් ගැන ඔබේ අදහස මොකක්ද?
මේක ලොකු පිරිසක් ඉන්න ක්ෂේත්‍රයක්. ඒත් කාගෙන්හරි ඇහුවොත් මොකක්ද රස්සාව කියලා, මේ රස්සාව කියන අය නැහැ. ප්‍රසිද්ධ නිළියන් පවා මේ රස්සාව කළත්, සමාජයට බොරු වෙස්මුහුණු දාගෙන ඉන්නවා. සමහර නිළියන් පැයකට රුපියල් 45,000 ඉඳන් ලක්ෂය දක්වා ගන්නවා. ගොඩක් අය මේ රස්සාව කරන්නේ සල්ලි නැතිකම නිසා. සමහරු ඉහළම පැලැන්තියේ අයව ආශ්‍රය කරමින්, සැපට ජීවත්වෙන්න තියෙන ආසාව නිසා මේක කරනවා. මම හිතන්නේ ලංකාවෙ රංගන ශිල්පිනියක් දුප්පත් නැහැ. ඒත් සමහර ගැහැනු ළමයි ස්පා එකක වැඩ කරන ගමන් සෙක්ස් වර්කර් කෙනෙක් විදියට වැඩකරනවා. තවත් අය ජොබ් එකක් කරන ගමන් සෙක්ස් වර්කර් කෙනෙක් විදියට වැඩකරනවා. එහෙම කරන්න හේතු තියෙනවා. අම්මාට අසනීපයක් වෙන්න පුළුවන්. තනියෙන්ම දරුවෙක්ව හදනවා වෙන්න පුළුවන්. ආර්ථික ප්‍රශ්න. දුප්පත්කම. සමහර ළමයි අකැමැත්තෙන් තමයි මේ රස්සාව කරන්නේ. මම කියන්නේ සල්ලි හදිසියකට මේ ජොබ් එකට ආ කෙනෙක් ඉන්නවා නම් මේ ජොබ් එකේම ඉන්න එපා කියලයි. අමාරු කාලයට සෙක්ස් වර්කර් කෙනෙක් විදියට වැඩ කළත්, ඉක්මනින්ම වෙන ජොබ් එකක් හොයාගන්න. මොකද අපිට රස්සාව කරගන්න බැරි විදියට අමාරුවේ වැටුණ වෙලාවක කවුරුවත් උදව් කරන්නෙ නැහැ. මිනිස්සු කෙළ ගහලා යයි.
ඔබට දරුවෙක් ඉන්න නිසා, ඔබ මේ වගේ ප්‍රසිද්ධියේ අදහස් දැක්වීම වැරදියි කියලා ඇතැම් අය කියනවා නේද?
අපි ඉගෙනගන්න කාලයේ ඉන්ටර්නෙට් තිබුණේ නැහැ. අපි ඒ ගැන දන්නේවත් නැහැ. ඒත් දැන් කොහේ ගියත් ඉන්ටර්නෙට් තියෙනවා. සමහරවිට අපේ ළමයින්ගේ කාලෙ එයාලාට අඟහරු ලෝකෙට යන්න පුළුවන් වෙයිදත් දන්නේ නැහැ. එතකොට සෙක්ස්වලට තියෙන අර්ථකථනය මීට වඩා ගොඩක් වෙනස් වෙන්න පුළුවන්. ඉස්සර සමකාමී සම්බන්ධතාවක් ලොකු දෙයක්. ඒත් දැන් සමකාමී සම්බන්ධතා සාමාන්‍ය දෙයක් වෙමින් තියෙනවා. ඒක හොඳයි. මං හිතන්නේ ජීවිතය බස් එකක් වගේ. අපි බස් එක ඇතුළේ අවශ්‍ය අය එක්ක කතාකරගෙන, අපේ ගමන ගිහිල්ලා බැහැලා යන්නයි තියෙන්නේ. බස් එකේ අනෙක් අය යන්නේ කොහෙද, යන්නෙ කොහොමද කියලා අපි බලන්න ඕනෑ නැහැ.
මේ අදහස් දැක්වීම් නිසා ඔබ අත්අඩංගුවට ගැනීමට ඉඩකඩක් තියෙනවා නේද? ඔබ මේ අදහස් පළ කරන්නේ නීතිය ගැන අවබෝධයකින්ද?
ඇත්තටම කිව්වොත් මම වැඩිය නීතිය ගැන දන්නේ නැහැ. ඒත් නීතිය හැදිලා තියෙන්නේ අපට නේද. අපි නීතියට හැදුණා නෙවෙයිනේ. නීතිය තියන්නේ මිනිස්සු වෙනුවෙන්නේ. මාව නීතියට අහුවෙන්නේ නැත්තෙ ඇයි. මාව නීතියට අහුවුණොත් මට කට අරින්න පුළුවන්. එහෙම වුණොත් ගොඩක් අයට ලොකු ප්‍රශ්න ඇතිවෙනවා. මේ සමාජයේ මම ඉන්න ඕනෑ. මං ඉන්න එක ගැන අවුලක් නැහැ. ඒත් මෙහෙම කතාකරන එක තමයි ගොඩක් අයට ප්‍රශ්නය. ඒත් මම නිකන්ම ඉන්නේ නැහැ. මගේ ළඟ තොරතුරු තියෙනවා. ඉස්සර මම නීතියට ගොඩක් බයයි. හොරකම් කරන්නත් බයයි. දැන් නීතියට බය කියන එක නැහැ. නීතිය හරියට ක්‍රියාත්මක වෙනවා නම් මම කැමතියි. එහෙනම් මාව විතරක් නෙවෙයි, තව බොහෝ දෙනෙක් අත්අඩංගුවට ගන්න සිද්දවේවි. මාව අරගෙන එයාලාව නොගත්තොත් මම කතාකරනවා.
ඔබව වරක් අත්අඩංගුවට ගත්තා නේද?
චිත්‍රපටියක රඟපෑවා කියලා වතාවක් මාව පොලීසියෙන් ඇල්ලු‍වා. මගෙන් ඇහුවා නීතිය කඩපු එක ගැන. ඇත්තටම මම ඔය නීති ගැන දැනගෙන හිටියේ නැහැ. මම රඟපෑ විදියේ චිත්‍රපටි මීට කලිනුත් මම දැකලා තියෙනවා. මම තවත් ඒ වගේ එකක රඟපෑවා විතරයි. නීතිය කඩන්න නීතිය නොදන්න එක නිදහසට කාරණයක් නෙවෙයි. ඒත් මම කියන්නේ නීතිය ගැන මිනිස්සුන්ට උගන්වන්න ඕනෑ. අඩු තරමෙ ඉස්කෝලෙදීවත් උගන්වන්න ඕනෑ. නීතිය අපි දැනගත්තොත් ප්‍රශ්න කරන්න පුළුවන් අහවලා අහවල් නීතිය කඩපු එකට දඬුවම් නොදෙන්නේ ඇයි කියලා.
මම පොලීසියෙන් ඇහුවා මම කඩපු නීතිය මොකක්ද කියලා. මට කිව්වා අසභ්‍ය චිත්‍රපටිවල රඟපෑවා, ඒක වැරදියි කියලා. ඒත් ඒ චිත්‍රපටිය අසභ්‍ය චිත්‍රපටි කියන වර්ගයට අයත් වෙන්නේ නැහැ. ඒකෙ අඩනිරුවත් දර්ශන විතරයි තිබුණේ. එහෙම දර්ශනවල රඟපෑම ප්‍රශ්නයක් නැහැ. ඒත් අධ්‍යක්ෂවරයා වැරදියි. එතැන චිත්‍රපටිය හදපු එක නෙවෙයි ප්‍රශ්නය. ඒකෙ අධ්‍යක්ෂවරයා චිත්‍රපටියක් පෙන්වද්දී අවසර ගන්න ඕනෑ තැන්වලින් අවසර අරගෙන නැහැ. නාගරික මන්ත්‍රීවරයෙකුගේ ගෙදරක තමයි රූගත කරලා තියෙන්නේ. ඒ මන්ත්‍රීටත් හරියට කියලා නැහැලු මොකක්ද කරන චිත්‍රපටිය කියලා. ඊට පස්සේ ඒකේ වීඩියෝ කැමරාවලට අසල්වැසි ගෙවල් අහුවෙලා. චිත්‍රපටියේ ඒ ගෙවල් තියෙනවාලු. ඒ ගෙවල්වල තිබුණු වාහනවල අංක පවා අහුවෙලා. ඒක වැරදියිනේ.
එතැන ලස්සන සිදුවීමක් තියෙනවා. මේ චිත්‍රපටිය ඒ මන්ත්‍රීවරයාගේ පවුලේ කෙනෙක් බලලා. නාගරික මන්ත්‍රීවරයාගේ කටවුට් පවා ෆිල්ම් එකේ තිබිලා. ඊට පස්සේ මන්ත්‍රීවරයාගේ පවුලෙ අයට ප්‍රශ්නයක් වෙලා තිබුණා. ලස්සන දේ තමයි පවුලේ අයත් චිත්‍රපටිය බලලා තිබුණ එක. තව අය ඒක බලයි කියලා බයවුණ එක. ඒ කියන්නේ ඒ චිත්‍රපටි ගොඩාක් මිනිස්සු බලන බව. මතුපිටින් හැමෝම ශාන්තුවරු වගේ වුණාට ඇත්තටම එයාලා හොඳට සෙක්ස්වලට විවෘතයි. කොහොමහරි ඒ සිද්ධියෙන් පස්සේ මට මාර හයියක් ආවා. ඉස්සර අම්මා කියන්න බය වුණ මම අම්මට.. කියලා බනින්න තරම් හයියක් ගත්තා. සමාජයෙන් මට කතාකරන එක වචනයට උත්තර විදියට වචන දෙකක් සමාජය පැත්තට දමලා ගහන්න හයියක් මට ආවා. ඒ ගැම්මට තමයි මම අදත් කතාකරන්නේ.■
