සිංහල ජාති(ක)වාදීන්ට අනුව වර්තමාන දේශපාලන මොහොත යනු බහුතර ජනතාව විසින් එකඟවන තත්වයකි. එබැවින් ඔවුන්ගේ බහුතරය පවතින්නේ වත්මන් පාර්ලිමේන්තු නියෝජනය තුළ නොව උපකල්පිත ජාතිකවාදී ඡන්ද කොට්ඨාසය තුළය. පාර්ලිමේන්තුව තුළ බහුතරයේ අවඥාවට හසුවෙමින් හා ඉන් පිටත දී ජාතිවාදී වාණිජ මාධ්‍යය හරහා තමන් විසින් සිදුකළ අවඥාසහගත බල කොල්ලයේ ව්‍යාජ සුජාතභාවය පිළිබඳ වාගාලංකාර සංදර්ශන මවමින් යටත්වැසි ජන මානසිකත්වය ග්‍රහණයට ගැනීම උපාය කරගත් වාර්ගික ජාතික දේශපාලනය විසින් මේ මොහොත තුළ රාජ්‍යය ප්‍රතිසංවිධානය කරන ආකාරය සිදුවිය හැක්කේ කෙසේද?
එය තව දුරටත් සිදුවනු ඇත්තේ බහුතරයේ අක්‍රිය එකඟතාව මතද? නැතිනම් මර්දනීය බලහත්කාරීත්වයේ මාවත භාවිතාවෙන් හා එය තවදුරටත් පෘථුල කරමින් ද? අපගේ සාධාරණ උපකල්පනය නම් එළඹෙමින් පවතින්නේ ‘එකඟතාමය මොහොතේ‘ අවසන් හෝරා කිහිපය විය හැකි බවයි. එනම් ජාතිකවාදී ආධිපත්‍ය රාජ්‍යය තුළ ඓන්ද්‍රීයකරණයෙහිලා තවදුරටත් (මෘදු) අධිකාරීවාදී රාජපක්ෂ භාවිතාව නොසෑහෙන බව ගම්‍යමාන වෙයි. එනම් ජාතිකවාදයේ දිගුකාලීන දේශපාලනික මොහොත නඩත්තුවට ෆැසිස්ට්මය ආකෘතියේ මර්දනයක් ක්‍රමයෙන් ගොඩනැංවීම වලංගු විය හැකිද යන පැනය යමෙකුට මතුකළ හැකිය.
දක්ෂිණාංශික ලිබරල් කඳවුර සහ වාමාංශික ලිබරල් ජාතිකවාදීන් එක විට දෙපසකින් ප්‍රහාර එල්ල කරන විට හා ජාත්‍යන්තර ප්‍රාග්ධන දේශපාලනයේ සම්බාධක තර්ජනාංගුලිය විසින් රාජ්‍ය ආර්ථිකයේ ගෙළ සිර කෙරෙන විට ජාතික වාර්ගික දේශපාලනයේ මුලෝපාය වියහැක්කේ බලහත්කාරීත්වය හා ආඥාදායකත්වය තවදුරටත් තීව්‍ර කිරීමේ උපක්‍රමයයි. එහි කෙළවර හා තීව්‍රතාව සැබවින්ම නැවත තීරණය කරනු ලබන්නේ ආඥාදායකත්වයේ උපාය ජාතිකවාදී ආර්ථිකමය පදනම වෙනුවට නවලිබරල්, ආඥාදායක දෘෂ්ටිවාදයක් දෙසට ප්‍රතිදිශානත වනවාද යන අහඹුතාව මතය.
වත්මන් සංදර්භය සමඟ දෛනිකව වඩාත් පැහැදිලි වෙමින් පවතින සත්‍යය වන්නේ කුමක්ද? එනම් සදාචාරමය නොවන හා අවනීතික බල ක්‍රීඩාව වඩාත් නිරුවත් ආකාරයෙන් ප්‍රකාශ වන තත්වය සමඟ තවදුරටත් ජාතිකවාදී උපක්‍රමයේ සීසරියානු නායක කැරිස්මාව වන රාජපක්ෂ කඳවුරට සිය ව්‍යාජ ජාතිකවාදය තුළ නඩත්තුවන දූෂණ වංචා රාජ්‍යය සඟවමින් ජනප්‍රියවාදයේ ආකර්ෂණය පවත්වාගත නොහැකි බවයි.
ජාතිකවාදයේ ජනප්‍රිය ප්‍රකාශකයා සහ එහි වඩාත්ම ශක්තිමත්ම නියෝජිතයා වන රාජපක්ෂවාදය එහි පැවැත්ම පිළිබඳ තියුණුතම අභියෝගයට වර්තමාන දේශපාලන මොහොත තුළ මුහුණපාමින් සිටී. පළමුව එයට කිසිවිටෙකත් ජාතිකවාදයේ පූර්ණ හෙජමොනිකතත්වයක් මෙරට තුළ ස්ථාපිත කිරීමට නොහැකිවිය. නමුත් එහි ඓන්ද්‍රීය බුද්ධිමය කොට්ඨාසයන් සකලවිධ රාජ්‍යය පුරාම ව්‍යාප්ත කරගැනීමට එයට හැකියාව ලැබී තිබුණි. ඒ සැබැවින්ම ජාත්‍යන්තර ණය සමඟ බද්ධව ගමන් කළ ආර්ථික සංවර්ධන උපක්‍රමය ආධාරයට ගනිමිනි. එහෙත් 2015 දී රාජ්‍යය ඉතාමත් ශක්තිමත්ව රාජපක්ෂ අභියෝගයට මුහුණ දුන්නේ බහුතරවාදී ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට විශාල පහරක් ගසමින් බහුත්වවාදයේ දිශාවට රාජ්‍යය නැවත හරවමින්ය. එය එසේවුව ද වික්‍රමසිංහගේ නවලිබරල් ආර්ථික මූලධර්මවාදය විසින් ඉතාම කෙටිකලකින් ජාතිකවාදී අවතාරයට යළි හුස්ම පිඹ තිබේ.
රාජපක්ෂ කඳවුර නැවත කැඳවනු ලැබීම ධනවාදී ආර්ථික අර්බුදය විසින් මතුවන මනෝභාවයන් තුළ තාවකාලිකව පිළිගැනුණ ද එහි දීර්ඝකාලීන පැවැත්ම එහි ප්‍රතිස්ථාපනය තුළම අර්බුදයට ගෙනගොස් තිබෙයි. නිදහස් පක්ෂය හා සිරිසේනගේ උපාය තුළින් නිදහස්වීමේ උපාය වන නව දේශපාලන පක්ෂය වන පොදුජන පෙරමුණ යනුම එය දෘෂ්ටිවාදීමය වශයෙන් ශ්‍රීලනිපයෙන් විතැන්වීමේ ප්‍රතිඵලයයි. ශ්‍රීලනිපය ස්වාභාවික මරණයට හෙළන විට එය රාජපක්ෂට හා ජාතිකවාදයට අවශ්‍ය ජයග්‍රහණය ඉබේම තහවුරු නොකරයි. ඒ වෙනුවට ගොඩනැඟී තිබුණු එකඟතාවේ කඳවුර ක්‍රමයෙන් විසිරීමේ තර්ජනයකට මුහුණ පා තිබේ. මෙයට ප්‍රධානතම හේතුව වන්නේ රාජපක්ෂ කඳවුර ඓන්ද්‍රීයව ජාතිකවාදී නොවීමත් ඓන්ද්‍රීය ජාතිකවාදය පිළිබඳව වර්තමාන මොහොත තුළ රාජපක්ෂවරුන් අතරමත් බෙදීමක් හටගෙන තිබීමත්ය. කෙසේමුත් පවත්නා සියලු‍ම අවාසිදායක තත්වයන් මධ්‍යයේ වූවත් ජාතිකවාදී දේශපාලනය අවතීර්ණ වන ඉදිරි ක්‍රියාමාර්ගයන් සැකසිය හැක්කේ අතිශය පීඩාකාරීමය අත්දැකීමක් වශයෙන් පමණි. එය වඩාත් පුළුල් ලෙස රාජ්‍යයේ වාර්ගික බෙදීම් ඉස්මතු කරනු ඇති අතරම හා දේශපාලනික සිවිල් සමාජය සමඟ ප්‍රතිපාර්ශ්වීය ගැටුමකට ගමන් කරන තත්වයක් බවට පත්විය හැක. එනයින්ම ප්‍රජාතන්ත්‍රික විභවතාව තුළම පමණක් විසඳුම් සම්පාදනය කරගැනීමට අනෙකුත් කිසිදු පාත්‍රයකුට පහසු නොවනු ඇත.
ආර්ථික අර්බුදය තවදුරටත් ස්ථායිවීම තුළ හා මතුවිය හැකි අත්තනෝමතික දේශපාලන හා හමුදාමය මැදිහත්වීම්වල වර්ධනය සමඟ ඉදිරියේ දී ජාතිකවාදී බලවේගය සිය ජනප්‍රිය ආකර්ෂණය බොහෝ දුරට අහෝසි කරගැනීමට නියමිතය. එහෙත්, එම බලාධිපත්‍යය දේශපාලනික, නෛතික හා දෘෂ්ටිවාදීමය ආකෘතීන් තුළින් ගොඩනැගෙමින්, බලහත්කාරීත්වය මත පදනම් වන ‘ව්‍යතිරේකීය’ රාජ්‍යය බිහිවීමට හේතුවනු ඇත. රාජ්‍ය සමස්තයක් ලෙසට ‘පොලිස්කරණයට’ ලක්කිරීම හැර මතුවෙමින් පවතින එකුදු අර්බුදයකට හෝ පිළිතුරු සැපයීමට නවලිබරල් ආර්ථික මූලධර්මවාදයට සේම ජාතිකවාදී ෆැසිස්ට් නඩයට ද හැකිවන්නේ නැත. එම තත්වයන් තුළ පුළුල් විකල්ප වාම කේන්ද්‍රීය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සමාජවාදී බලවේගයක් සඳහා විශාල විභවතාවක් නිර්මාණය වීමට නියමිතය. එම අර්ථයෙන් බලහත්කාරීත්වයේ මොහොත වඩාත් දේශපාලනික වෙයි.■
අතුලසිරි සමරකෝන්
