ඉතිහාසයේ තමාට හිමි තැන අනාගතයේ තීරණය වනු ඇතැයි ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන කීවේය. එහෙත්, ඔහුට අනාගතයේදී හිමිවන තැන පිළිබඳව දැන් වුව සාකච්ඡා කළ හැකිය. 2015 ජනාධිපතිවරණයන් පසු මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයාට ලෝක ඉතිහාසයේම දැවැන්ත නායකයෙකු වීමට අවස්ථාවක් ලැබුණි. ඔහුට තිබුණු අවස්ථාව එක් ජාතියක නායකයා හෝ එක් පක්ෂයක නායකයා හෝ වීමට ලැබුණු අවස්ථාවක් නොවේ. එහෙත් ඉන් අවුරුදු හතරක් ගෙවෙන විට ගෞරවනීය නායකයෙකු ලෙස ඔහු හැඳින්වීමට තමාගේම පාක්ෂිකයන් හෝ අනුගාමිකයන් පිරිසක්වත් ඉතිරි නොවන තත්ත්වයට ඔහු පත්ව ඇත. ඉතිහාසයේ මෛත්‍රීපාල සිරිසේනට හිමි තැන පිළිබඳව මෙහි අදහස් දක්වා ඇති බුද්ධිමත්හු, සමාජ ක්‍රියාකාරිකයෝ 2015දී මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපති ධුරයට පත්කිරීමට සහාය පළකළ පුද්ගලයෝය.
ජනතාව දැනටමත් ප්‍රතික්‍ෂෙප කරලා
රංගන ශිල්පී ජගත් මනුවර්ණ
මොහු ඉතිහාසයට එක්වෙන්නේ ලංකාවේ පළවැනි වතාවට තමන්ට ලැබුණු ජනවරම ස්වාර්ථය උදෙසා සම්පූර්ණයෙන්ම පාවාදුන් ජනාධිපතිවරයා විදියට. ඔහු ඔක්තෝබර් 26 වැනිදා රටේ ජනතාව ගැන හිතලා නෙවෙයි තීන්දුවක් ගෙන තිබුණේ. ඔහුම කියන විදියට තමන්ගේ ජීවිතය ගැන හිතලායි ඒ තීන්දුව අරගත්තේ. පෙනෙන විදියට ඔහුගේ ජීවිතයට අනතුරක් තියෙන බව රාජපක්ෂලා විසින් නිර්මාණය කළ කතාවක් බවවත් ඔහු දන්නේ නැහැ. දැන් පෙනෙන්න තියෙනවා ඝාතන කුමන්ත්‍රණ කතාවත් රාජපක්ෂලා ගොතපු එකක් බව. මේ වෙද්දී නාමල් කුමාර වැනි පුද්ගලයන්ට නාමයෝජනා දෙන බවට ප්‍රචාරය වීමෙන් පැහැදිලි වෙනවා නාමල් කුමාරලා ඉන්නේ කොහේද කියලා. කොහොම වුණත් ඔක්තෝබර් 26 වැනිදායින් පස්සේ ජනාධිපතිවරයා ගත්ත තීන්දු බොහොමයක් පෞද්ගලික වුවමනාවන් වෙනුවෙන් ගත් තීන්දු. ඒ නිසා ඔහු පෞද්ගලික බල තණ්හාව සහ රාජපක්ෂ පිලේ බල තණ්හාවට රට අනතුරේ දැම්ම කෙනෙක්. ඔහු නැවත ජනාධිපතිවරණයකට එන්න උත්සාහ කරන බව පෙනෙනවා. ජනාධිපතිවරණයකදී ඔහුට හිමි තැන ඔහුටම පෙනේවි. මොකද ජනතාව ඔහුව දැනටමත් ප්‍රතික්ෂේප කරලා තියෙන්නේ.■
අලුතෙන් ප්‍රශ්න නිර්මාණය කරනවා
ආචාර්ය චන්දන අලු‍ත්ගේ
මම ආර්ථික විද්‍යාව හෝ දේශපාලන විද්‍යාව පසෙකින් තියලා සාමාන්‍ය පුරවැසියෙක් විදියට මේ සිදුවීම් ගැන කල්පනා කරමින් හිටියා. මට තියෙන ප්‍රශ්නයක් තමයි මෛත්‍රීපාල සිරිසේන වගේ පාලකයන් ජනතාවට මේ තරම් කරදර කරන්නේ ඇයි කියන එක. මිනිස්සු කොහොමත් ඉන්නේ තමන්ගේ මානුෂීය අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ බරපතළ ප්‍රශ්න ගොඩක. මෙයාලා ඒවා විසඳීම පැත්තක තියලා තව තවත් අලුතෙන් ප්‍රශ්න නිර්මාණය කරමින් ඉන්නවා. අපි හැමෝම අධ්‍යාපනය, ජීවිතය, නිවාස, වාහන වගේ විවිධාකාර සිහින පසුපස යනවා. අපි හැමෝටම බලාපොරොත්තු තියෙනවා. අනෙක් පැත්තෙන් රටක් හැටියටත් අපට බලාපොරොත්තු තියෙනවා. ලෝකයේ පිළිගත් ජාතියක් බවට පත්වීම, ආර්ථිකය සංවර්ධනය කිරීම, ලෝකයේ විවිධ රටවල තියෙන අලුත් අලුත් සම්පත් අපේ රටටත් ලබාගැනීම වගේ බලාපොරොත්තු ජාතියක් වශයෙන් අපට තියෙනවා. පාලකයන් හිතන්නේ මේවා ගැන නොවෙයි. එයාලා අපට අලුත් ප්‍රශ්න දීලා, දැන් කියනවා අතීතය තීරණය කරයි, අනාගතය තීරණය කරයි කියලා. ඒ ඔක්කොම පැත්තකින් තියලා අපි බලන්න ඕනෑ අද දවසේ මොකක්ද තීරණය වෙන්නේ කියලා. අද මුළු රටම ඇනහිටලා. අද දවස විසිනුයි අනාගතය තීරණය වෙන්නේ. අද රටේ තියෙන තත්වය අනුව මෛත්‍රීපාල සිරිසේනට අනාගතයේ ලැබෙන තැන පැහැදිලියි. ඒ ගැන විවාදයක් නැහැ. යම්කිසි දවසක අපි ආපස්සට හැරී බලද්දී මේ තත්වය ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන විසින් නිර්මාණය කරලා, පවත්වාගෙන ගිය තත්ත්වයක් බව අද වගේම පෙනීයාවි.■
මෝඩ ඒකාධිපතියෙක් විදියට ලියැවේවි
සමාජ ක්‍රියාකාරක රාජා උස්වැටකෙයියාව
දැන්ම ජාත්‍යන්තරයෙන් ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිතුමාට හිමිවෙලා තියෙන තැන අනුව අනාගතයේදීත් ඔහුට හිමිවෙන තැන පැහැදිලියි. සියලුම විදේශ රටවල් මේ වෙද්දී ජනාධිපතිතුමාව සලකන්නේ රටේ විශාල අර්බුදයක් ඇතිකළ නායකයෙක් විදියට. ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කරමින් සිටින නායකයෙක් විදියට. විදේශ තානාපතිවරුන් සහ විදේශ නායකයන් ඔහුට ගෞරවයක් ලබාදෙන්නේ නැහැ.
ලංකාවට සර්වජන ඡන්දබලය ලැබුණේ 1931 දී. 1948 දී නිදහස ලැබුණා. එතැන් පටන් මේ දක්වා ලංකාවේ විවිධාකාර දේශපාලන අර්බුද ඇතිවුණා. අපකීර්තිමත් නායකයන් හිටියා. ඒත් ලංකාවේ කිසිම නායකයෙකුට නොලැබුණු විදියේ අපකිර්තියක් මේ වෙද්දී මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිතුමා ලබා තිබෙනවා. ඔහු අමුඅමුවේ ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කරලා තියෙනවා. 1978 ව්‍යවස්ථාව අනුව නම් මේ විදියට ඔහු බලය පාවිච්චි කිරීම සාධාරණීකරණය කරන්න පුළුවන්. ඒත් පාර්ලිමේන්තුවේ ඒකමතිකව 19 වැනි සංශෝධනය සම්මත කරගත්තා. ඒකෙන් පැහැදිලිවම පෙන්නුම් කළා විධායක ජනාධිපතිවරයාගේ බලය සීමා කරමින් පාර්ලිමේන්තුව ශක්තිමත් කළ යුතු බවට රටේ ඒකමතික අදහසක් තියෙන බව. 19 වැනි සංශෝධනය සම්මත කරගැනීම පිළිබඳව කීර්තිය ගත්තේ ජනාධිපති සිරිසේන විසින්මයි. ඒත් ඒ කීර්තියත් ලබාගෙන, ඒක අමුඅමුවේ උල්ලංඝනය කළේත් එතුමා විසින්මයි. ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කරමින් පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරියා. මේ සියල්ල සමග එතුමා අනාගතයේදී ලෝක දේශපාලනයේ කුණුබක්කියට වැටේවි. ඔහු මෝඩ ඒකාධිපතියෙක් විදියට ඉතිහාසයේ ලියැවේවි.■
පිළිකුල් සහගත බවේ ප්‍රතිමූර්තියක්
විද්‍යා ලේඛක හා තීරු ලිපි රචක නාලක ගුණවර්ධන
52 වසරක් වන මගේ ජීවිත කාලයේ මා දේශපාලන නායකත්වයක් ගැන සීරුවෙන් හෝ අපේක්ෂා දල්වා ගත්තේ දෙවතාවක් පමණයි. එනම් 1994දී චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක කුමාරතුංග ජය ගත් විට හා 2015දී මෛත්‍රීපාල සිරිසේන තනතුරට පත් වූ විට පමණයි. එවකට තරුණ වියේ සිටි අප බොහෝ දෙනෙක් චන්ද්‍රිකා ගැන මහත් බලපොරොත්තු තැබුවත් වසර තුනකට පමණ පසු ඇය ඒ බොහොමයක් සුන් කළා. ජනවරම නොතකා හරින්නට හා යහපාලනයේ ප්‍රතිඥා බිඳින්නට සිරිසේනට නම් ගත වූයේ මාස කිහිපයක් පමණයි.
මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපති තනතුරට පත් වූ අලු‍ත, මා ඔහුට විවෘත ලියුමක් ලියුවා. 2015 ජනවාරි 18 වනදා ‘රාවය’ පත්‍රයේ පළ වූ එහි මා මෙසේද සඳහන් කළා: “ඔබ දැන් පත්ව සිටින තනතුරේ ඉමහත් බලතල නිසා හිස උදුම්මා නොගෙන, කොයි කාගේත් හොඳ හිත දිනා ගෙන එහෙත් තීරණාත්මකව ප්රතිසංස්කරණ කිරීමට ඔබට හැකි වේවා යැයි මා පතනවා. ඒ සඳහා ජේ.ආර්.ට තිබුණු තියුණු දැක්මත්, විජේතුංගට තිබූ නිර්ව්‍යාජ ගැමි ගුණයත්, චන්ද්‍රිකාට පැවති එඩිතරභාවයත් ඔබට ලැබේවා!”
2015ට පෙර තිබූ බිහිසුණු අන්ධකාරයට සාපේක්ෂව සිරිසේන යම් එළියක් දැල් වූ බව සැබෑ වූවත්, ඔහු දුන් මැතිවරණ පොරොන්දු බහුතරයක් ඉටු කරන්න තැත් කළේවත් නැහැ. ඒ වෙනුවට චපල හා වාචාල චරිතයක් බවට ඉක්මනින් පරිණාමය වුණා. යුද්ධයෙන් පසු දරුණු ලෙස ධ්‍රැවීකරණය වී භේදභින්න වී තිබෙන ලක් සමාජය සමනය කරන්නට හා සියලු ජාතීන් අතර සංහිඳියාව ගොඩ නගන්න ඉතා කලාතුරකින් ලැබෙන අවස්ථාවක් ලද සිරිසේන, ඒ යුග වගකීම හිතාමතාම, සටකපට ලෙසින් මගහැරියා.
ඒ වෙනුවට මෙරට දේශපාලන මඩගෙ ාහොරුවේ පිළිකුල් සහගත බවේ ප්‍රතිමූර්තියක් බවට අද ඔහු පත්ව සිටිනවා. මේ මහා පාවා දීම ගැන ඉතිහාසය කෙලෙසින් වාර්තා කරයිද යන්න අපට දැන්ම කිව නොහැකියි. එහෙත් රටේ වර්තමානය හා අනාගතය ආත්මාර්ථකාමී ලෙසින් විනාශ කළ දුශ්චරිතයකට 2015 මගේ ඡන්දයද දීමේ පශ්චාත්තාපය සමගින් මා ඉදිරි පරම්පරාවලින් සමාව අයදිනවා.
හැබැයි අපේ ඉදිරි පරම්පරා ලේසියෙන් සමාවක් දෙන එකක් නැහැ!■
මෙතෙක් හිටපු අසමත්ම ජනාධිපතිවරයා
සිනමාවේදිනී අනෝමා රාජකරුණා
ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතාගෙන් මේ දිනවල අපට ඇහෙන කතා සියල්ලේම පාහේ තියෙන්නේ මම, මට, මගේ, මාව කියන යෙදුම්. එයා එක්ක බැහැ, මට බැහැ, මාත් එක්ක බැහැ වගේ යෙදුම්. ඇත්තටම ගත්තොත් ජනාධිපතිතුමා විදියට එතුමා තීන්දු ගන්න ඕනෑ තමන් ගැන හිතලා නෙවෙයි. රටක් ගැන හිතලායි. ඉතින්, රටක් පිළිබඳව තීන්දු ගැනීම පැත්තෙන් පෙනෙන්නට තියෙන්නේ ජනාධිපතිවරයාම හැම වෙලාවෙම කියන ආකාරයට ‘ඔහුට බෑ’ කියන එක තමයි. ඔහු තමන්ට බැරි බව පෙන්වා තිබෙනවා. ඒ නිසා ශ්‍රී ලංකාවේ මෙතෙක් හිටපු අසමත්ම ජනාධිපතිවරයා ලෙස මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිතුමාව සැලකිය හැකියි. එතුමා හැම වෙලාවේම තමන් ගැන කතාකළත් අපි මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිතුමාව පත්කළේ පුද්ගලයෙක් විදියට එතුමා ගැන හිතලා නෙවෙයි. අපි මර්දනකාරී පාලනයකට එරෙහිවයි ඡන්දය දුන්නේ. එතුමාට දැන් ඒක අමතකයි. එතුමා මතක් කරගන්න ඕනෑ එතුමාට රටක් පිළිබඳ වගකීමක් තිබෙන බව. අසමත් ජනාධිපතිවරයෙක් නොවී, සමත් ජනාධිපතිවරයෙක් ලෙස ඉතිහාසගත වෙන්නට එතුමාට තවමත් අවස්ථාවක් තියෙනවා.■
බලයට රහවැටිලා පීලි පැන්න නායකයෙක්
නීතිඥ ජාවිඞ් යූසුෆ්
මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මැතිතුමාව ජනාධිපති තනතුරට පත්කළේ එතුමාට විධායක ජනාධිපතිධුරයේ බලතල ලබාදෙන්නට නෙවෙයි. පුද්ගලයෙක් විදියට ඒ තනතුරට සිරිසේන මහතා පත්කිරීමේ වුවමනාවකට නෙවෙයි මිනිස්සු ඡන්දය දුන්නේ. ජනාධිපතිවරණයේදී පුද්ගලයෙක් විදියට ඔහු ඉදිරිපත් වුණත්, එදා ජනාධිපතිවරණයේ තරග කළේ මෛත්‍රීපාල සිරිසේන කියන පුද්ගලයාත් නෙවෙයි. ඔහු තරග කළේ අරමුණක් වෙනුවෙන්. ඒ තමයි එතෙක් තිබුණු දේශපාලන සංස්කෘතිය වෙනස් කරලා, ප්රතිසංස්කරණ සිදුකිරීම ඇතුළු කටයුතු රැසක් ඉටුකරන්න. ඒ වගකීම බාරගත්තේ මෛත්‍රීපාල සිරිසේන පමණක් නෙවෙයි. මෛත්‍රීපාල සිරිසේන සහ රනිල් වික්‍රමසිංහ කියන පුද්ගලයන් දෙදෙනාටම තමයි ඒ වගකීම මූලික වශයෙන් පැවරුණේ. ඒ දෙදෙනාටමයි මිනිස්සු 2015 ජනාධිපතිවරණයේදී ඡන්දය දුන්නේ.
ඔහු බලයට පත්වීමෙන් පසුව ඔහුට පැවරුණු වගකීමෙන් සැලකිය යුතු කොටසක් ඉටු කරන බව දකින්නට ලැබුණා. 19 වැනි සංශෝධනය සම්මත වුණා. තොරතුරු දැනගැනීමේ අයිතිය පිළිබඳ පනතක් සම්මත වුණා. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය පිළිබඳ රාමුව පුළුල් වුණා. ඒ සියල්ලට හොඳ නායකයෙක් විදියට මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතා මුලින් නායකත්වය දුන්නා. අපි දන්නා විදියට එතුමා තමන්ගේ ධුර කාලය වසර 4ට සීමා කරගන්නට උත්සාහ කළා. එතුමා අකැමැත්තෙන් තමයි වසර 5ක ධුරකාලයට එකඟ වුණේත්. ඒ විතරක් නෙවෙයි, එතුමා 19 වැනි සංශෝධනය සම්මත වූ මොහොතේ පාර්ලිමේන්තුවට ඇවිත් සියලුම මන්ත්‍රීවරුන් සමග සාකච්ඡා කළා. විශිෂ්ට නායකයෙක් විදියට 19 වැනි සංශෝධනයට පාර්ලිමේන්තුවේ මන්ත්‍රිවරුන් 224කගේ සහයෝගය ලබාගන්නට සමත්වුණා.
විධායක ජනාධිපති ක්‍රමයේ භයානකම තත්ත්වයක් තමයි මේ තනතුරට පත්වෙන පුද්ගලයෙක් ඉතා කෙටි කාලයක් තුළ බලයට නතුවීම. බලයේ රස දැනුණාම බලය අත්නොහැර යන්නට කල්පනා කිරීම. පෙනෙන විදියට කල් ගත වෙද්දී ජනාධිපති සිරිසේනටත් මේ තත්ත්වය උදා වුණා. එතුමා පීලි පනින්නට පටන්ගත්තා. එතුමාට ළඟින් හිඳිමින් එතුමාගේ ඔළුවට බලය පිළිබඳ අදහස් දාපු අය හිටියා. එතුමා තමන්ම සීමා කරගත්ත ධුර කාලයේ සීමාවට යටත් නොවී, වසර 6ක් ධුරයේ රැඳී සිටිය හැකිදැයි ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයෙන් කරුණු විමසූ බව මතක ඇති. මීළඟ ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් වෙනවාදැයි විමසද්දී ඒ ප්‍රශ්නය මඟහරින තැනට අද ඔහු ඇවිත්. පෙර ස්ථාවරයේ හිටියා නම් පැහැදිලිවම ඔහුට කියන්න තිබුණා තමා මීළඟ ජනාධිපතිවරණයකට ඉදිරිපත් නොවෙන බව. මේ වෙද්දී හිටපු ආණ්ඩුවේ දූෂණ චෝදනා ලත් ඇමතිවරුන්ට, ඒ දූෂණ චෝදනා තියෙන අමාත්‍යාංශවලම ඇමතිධුර ලබාදෙන තැනටත් එතුමා ඇවිත්.
මම පිටින් දැකපු විදියට ප්‍රසිද්ධ තැන්වලදී එක්සත් ජාතික පක්ෂය මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිතුමාට ඉහළ ගෞරවයක් දැක්වුවා. තමන්ගේ නායකයන් දෙදෙනා විදියට රනිල් වික්‍රමසිංහ සහ මෛත්‍රීපාල සිරිසේන යන දෙදෙනාවම ඔවුන් මුල් කාලයේදී පිළිගත්තා. විශේෂයෙන් රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා ඔහුට ඒ ගෞරවය ලබාදුන් බව පෙනෙන්නට තිබුණා. එහෙත් කල් යද්දී මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිතුමා එක්සත් ජාතික පක්ෂයට පහර ගහන්නට පටන්ගත්තා. එතකොට එජාපයේ පසුපෙළ මන්ත්‍රීවරුන් විතරක් ජනාධිපතිතුමාව විවේචනය කරන්නට පටන්ගත්තා. ඒ වෙලාවේදීත් රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා කළේ එජාප කණ්ඩායමට ජනාධිපතිවරයාව විවේචනය නොකරන ලෙස උපදෙස් ලබාදීම. එහෙත් මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතාගේ කණ්ඩායම කළේ ඒකේ අනෙක් පැත්ත. ඔවුන්ගේ සම්පූර්ණ කණ්ඩායම එකතුවෙලා රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතාව විවේචනය කළා. මේ තත්වය වර්ධනය වෙද්දී ආණ්ඩුවේ කණ්ඩායම් දෙක අතරේ පීඩනයක් වර්ධනය වුණා.
මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතා ආණ්ඩුවේ නායකයා. රාජ්‍යයේ නායකයා. එතුමාට නායකයෙක් විදියට ඉහතින් සඳහන් කළ, ආණ්ඩුවේ යහපතත් ක්‍රියා පිළිබඳ ගෞරවය ලබාදුන්නා වගේම එතුමාට ආණ්ඩුවේ අඩුපාඩුවල අගෞරවයත් හිමිවිය යුතුයි. ආණ්ඩුව පිළිබඳව නායකයෙක් විදියට එතුමා වගකිව යුතුයි. 19 වැනි සංශෝධනය සම්මත කළ මොහොතේ නායකයෙක් විදියට මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිතුමා තමන්ට එරෙහිව සිටි මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාගේ කණ්ඩායමේ සහයෝගයත් ලබාගන්න තරම් දක්ෂ නායකයෙක් වුණා. එහෙත් ආණ්ඩුව එකට තබාගැනීම සඳහා ඔහුගේ නායකත්ව හැකියාව ඔහු පාවිච්චි කළේ නැහැ.
මම හිතන විදියට මුලින් අතිවිශිෂ්ට නායකයෙක් විදියට කටයුතු කරලා, විධායක ජනාධිපතිධුරයේ බලතලවලට රහ වැටීම නිසා, වෙනස් වූ නායකයෙක් විදියට එතුමාව ඉතිහාසයේ ලියැවේවි.■
ලෝක ඉතිහාසයේම නින්දිත නායකයා
රංගන ශිල්පිනී නදී කම්මැල්ලවීර
එතුමාට හිමිවෙන්නේ ලෝක ඉතිහාසයේ දුෂ්ටතම පාවාදීම කළ නායකයාගේ තැන. නින්දිතම විදියට ජනතාවට පිටුපෑ නායකයාගේ තැන. පැහැදිලිවම කීවොත් ඒක ලංකා ඉතිහාසයේ පමණක් නෙවෙයි, ලෝක ඉතිහාසයේම නින්දිත නායකයා ඔහු. පුරවැසියෙක්
විදියට මට ඔහුගේ පාවාදීම දරාගන්න බැහැ. අපි ජනාධිපතිතුමාව මේ විදියට ආමන්ත්‍රණය කරන්න බලාපොරොත්තු වුණේ නැහැ. ගෙවුණු සතියේදී කාන්තාවන් කණ්ඩායමක් විදියට අපි ජනාධිපතිතුමාට සංදේශයක් බාරදුන්නා. රටේ අනාගත පරපුරට රට ඉතිරිකරලා දෙන්න කියන ඉල්ලීමයි අපි කළේ. අපි ඔහුට ඒක බාරදුන්නේ අපේ හඬට දශමයක්වත් ඔහු ඇහුම්කන් දේවි කියලා හිතපු නිසා නෙවෙයි. අපි දන්නවා අපේ ආමන්ත්‍රණයට ඔහු ඇහුම්කන් නොදෙන බව. ආයාචනා කිරීමෙන් පලක් නැහැ. ඒත් රටේ ජනතාවට පෙන්වන්න ඕනෑ වුණා ඔහුගේ ක්‍රියා නිසා රටට වෙන්න නියමිත භයානක අනතුර පිළිබඳව. මේක රනිල්, මෛත්‍රී, මහින්ද බල අරගලයක් නෙවෙයි. ඔහු නිසා රට දැවැන්ත අඳුරකට යමින් සිටිනවා. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය මේ තරම්ම පහතට ඇදවැටීම පිළිබඳව නිහඩව ඉන්න බැහැ. මම ප්‍රාර්ථනා කරනවා අදෘශ්‍යමාන බලවේගයක් ඉන්නවා නම්, ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේනට මොළයක් දෙන්න කියලා.■
ඉතිහාසයේ කුණු බක්කිය තමයි
කථිකාචාර්ය ටෙරන්ස් පුරසිංහ
ජනාධිපතිතුමාට හිමිවෙන්නේ ඉතිහාසයේ කුණුබක්කිය තමයි. 19 වැනි සංශෝධනය හඳුන්වාදුන්නේ, ඒ වෙනුවෙන් පෙනීසිටියේ මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතාම තමයි. ඔහු තමාගේම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය කිහිප වතාවක් උල්ලංඝනය කළා. අගමැතිවරයාව ඉවත් කළා, පාර්ලිමේන්තුව වසර හතරහමාරකට කලින් විසුරුවා හැරියා. මහින්ද රාජපක්ෂව අගමැතිවරයා විදියට පත් කරන්න ඔහුට බලයක් තිබුණේ නැහැ. ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කළේ පොදු ජනතා අවශ්‍යතාවකටත් නෙවෙයි. ඒ සියල්ල කළේ තමන්ගේ පුද්ගලික අවශ්‍යතාවකට. දැන් ඔහු කියනවා රනිල් වික්‍රමසිංහට ජීවත්වෙන තුරු අගමැතිධුරය ලබාදෙන්නේ නැති බව. මේ ප්‍රකාශවලින්ම ඔහුගේ තරම පෙනෙනවා. ඒ සියල්ල එක්ක ඔහු ලංකා ඉතිහාසයේ නින්දිතම ලෙස බලය පාවිච්චි කරපු ජනාධිපතිවරයා ලෙස ඉතිහාසගත වේවි. ඒත් එතුමා බලයට පත්වුණේ එහෙම වෙන්න හිතාගෙන නෙවෙයි.■
අප සියලු දෙනාගේ ඡන්දය ගණිකා වෘත්තියේ යෙදෙව්වා
ආචාර්ය ප්‍රභාත් ජයසිංහ
ඉතිහාසය විසින් තමා ගැන කොහොම තීරණය කරනවාද නැද්ද කියන කාරණාව ඔහු මතුකරන්නේම තක්කඩිකමට. ඇත්තටම ඉතිහාසය මොනවා තීරණය කරනවාද කියන එක වැදගත් නැහැ. ඉතිහාසය ලියන්නේත් බලය අතැ’ති අය විසින්මයි. ඔහු මේ තක්කඩි උත්තරය දෙන්නේ තමන් කළ තුට්ටු දෙකේ වැඬේට උත්තර දීම කල් දමන්නට. තමන්ගේ පැහැදිලි කිරීම කල් දමන්නට. ඇත්තටම වැදගත් වෙන්නේ ඉතිහාසයේ තීරණය වෙන තැන නෙවෙයි. වර්තමානයේ ඔහුට හිමි තැන. ඔහුගේ හෘදය සාක්ෂියේ දැන් තියෙන දේ තමයි වැදගත් වෙන්නේ. ඔහු කළ ක්‍රියාව ආචාරධාර්මිකද නැද්ද කියන එකයි වැදගත් වෙන්නේ. මම මේ කියන්න යන කතාව මීට කලින් බොහෝ අය කියලා ඇති. ඒත් ඒක නැවතත් කියන්න වෙනවා. ලක්ෂ 62 ජනතාවක් ඔහුට ඡන්දය දුන්නා. ඔහු ඒ සියලු‍දෙනාවම පාවාදුන්නා. ඔහු පාවාදුන්නේ එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ සාමාජිකයන්ව, පාක්ෂිකයන්ව නෙවෙයි. අපි වගේ මධ්‍යස්ථ පුරවැසියන්වත් ඔහු පාවාදුන්නා. එජාපයේ අයට ඕනෑ උත්තරයක් දෙන්න ඔහුට හැකිවේවි. ඒත් අපි වගේ නිර්පාක්ෂික පුරවැසියන්ට දෙන්නට උත්තරයක් ඔහු සතුව නැහැ. සැබෑ ලෙස කීවොත් ඔහු අපි සියලු‍දෙනාගේම ඡන්දය ගණිකා වෘත්තියේ යෙදෙව්වා. ඔහු තමන්ට ඡන්දය දුන්න ලක්ෂ ගණනක් පුරවැසියන්ව පාවාදුන්නා.■
ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට එරෙහි නායකයෙක්
රංගන ශිල්පිනී ලංකා බණ්ඩාරනායක
2015 දී පොදු අපේක්ෂකයා හැටියට පත් කරගනිද්දී ඔහුට දැවැන්ත තැනක් තිබුණා. එහෙත් ටික කාලයක් ඇතුළත ඔහුට තමන්ගේ ම තැන අමතක වුණා. එතකොට දැන් ඔහුට සදාචාරාත්මක අයිතියක් නැහැ තමන්ට හිමි තැන කියලා කියන්න. මිනිස්සු ඡන්දය දුන්නාම, ඒකට ප්‍රතිවිරුද්ධ දේවල් කරලා, ‘ඉතිහාසය තීරණය කරාවි’ කියලා ඔහු කියනවා. ඉතිහාසය නෙවෙයි, වර්තමානය විසින්ම ඔහුට හිමි තැන තීරණය කරලා තියෙනවා. දැන් රට පුරාම උද්ඝෝෂණ, සත්‍යග්‍රහ සිද්ධවෙනවා. ඒවායින්ම ඔහුගෙ තැන ඉතිහාසයට යයි. ඒ සියලු දේ ඉතිහාසයට යයි. රටක ජනතාව අපහසුතාවට පත් කරලා ඔය වගේ කතාවක් කියන්න සදාචාරාත්මක අයිතියක් නැහැ. දැන් සිද්ධවෙන දේවල් තමයි ඉතිහාසයට යන්නේ. දින සීය වැඩපිළිවෙළ පිළිබඳව ඔහු 2015 දී එක් කතාවක් කීවා. දැන් ඔහු කියනවා ඒක හැදුවේ කවුදැයි දන්නේ නැහැ කියලා. ඒ සියල්ලම ඉතිහාසගත වෙනවා. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී අරගලයේ, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට එරෙහි නායකයෙක් විදියට ඔහු ඉතිහාසගත වේවි.■
රටට සිටින ලොකුම අනතුර
නාට්‍යවේදී අසංක සායක්කාර
බැලූ බැල්මටම පෙනෙන දේ තමයි මෛත්‍රීපාල සිරිසේන කියන්නේ ලංකාවේ ඉන්න මහා විහිළුකාරයා බව. මතුපිටින් ඒක දකින හැමෝම ඒ බව කියනවා. ඒත් වඩා සියුම්ව බැලු‍වොත් ඔහු රටට සිටින ලොකුම අනතුර විදියට සැලකිය හැකියි. ඔහු හරිම භයානකයි. ඔහු මේ වෙද්දී රටට දීලා තියෙන්නේ මහින්ද රාජපක්ෂටත් වඩා භයානක පූර්වාදර්ශයක්. මහින්ද රාජපක්ෂ ඒකාධිපතිවාදයක් දක්වා යද්දී කල්පනා කරන්න ඇති. ඒත් මෛත්‍රීපාල සිරිසේන කටයුතු කරන්නේ හිතුවක්කාර සහ මානසික විකෘතියක් තියෙන කෙනෙක් විදියටයි. ප්‍රශ්නය තියෙන්නෙ දේශපාලනය ගැන සංවේදී පුරවැසියන් පිරිසක් හැර සාමාන්‍ය ජනතාව, මාධ්‍ය, ආයතන පද්ධතිය මේ තත්ත්වය ගැන අතිශය අසංවේදීව කටයුතු කිරීම. පුදුමයට කාරණය වෙන්නේ මේ තරම් අර්බුදයක් වෙලාත්, රට කෙසේ හෝ මාසයක් පැවතීම. සාතිශය බහුතරයක් මේ දැවැන්ත අර්බුදය ගැන සවිඥානික නැති බවයි පෙනෙන්නේ. අදත් රටේ එදිනෙදා කටයුතුවලින් සැලකිය යුතු කොටසක් සාමාන්‍ය විදියට කෙරෙන්නේ ඒ නිසායි. ගැටලු‍ව මොකක්ද දන්නවාද? රටේ මිනිස්සු සහ මාධ්‍ය මේ වගේ ඇල්මැරුණු ප්‍රතිචාරයක් දක්වන බව තේරුම් ගැනීමෙන් අනාගතයේදී මේක පූර්වාදර්ශයක් විදියට පාවිච්චි කරන්නට ඉඩ තිබීම. කොටින්ම කීවොත් මිනිස්සු මෙච්චර උදාසීන බව දන්නවා නම් මහින්ද රාජපක්ෂ 2015 දී ආණ්ඩු බලය අත්නොහැර යන්න ඉඩ තිබුණා. ඒ නිසා මගේ අදහස මෛත්‍රීපාල සිරිසේනගේ මේ උමතු, උද්දච්ච ක්‍රියාකලාපය අනාගතයේදී ලංකාවට භයානක ඉරණමක් අත්කර දෙන්නට ඉඩ තිබෙන බවයි.■
