ඔබේ රඟපෑම්වලට නදී කම්මැල්ලවීරගේ ආභාසය තිබෙන බව පෙනෙනවා නේද?
ඒක හරි වෙන්න ඇති. ඒත් මම අනුකරණය කරලා නැහැ. අපේ පෙනුමවල්වල සමාන බවක් තියෙනවා. කොහොම වෙතත් කෞශල්‍යා ප්‍රනාන්දු, නදී කම්මැල්ලවීර, චාන්දනී සෙනෙවිරත්න හා චමිලා පීරිස් වගේ සෝමලතා සුබසිංහ මිස්ගේ වැඩවලින් ආ රංගන ශිල්පිනියන් දිහා මම බලාගෙන ඉන්නවා. ඒවායින් ආභාසයක් මට ලැබිලා තියෙනවා. ඒ වගේම සෝමලතා සුබසිංහ මිස් ළඟ වැඩ කරලා මට ලැබුණු අත්දැකීමුත් තියෙනවා.
රඟපෑමට යොමුවෙද්දී ගෙදරින් බාධා තිබුණේ නැද්ද?
ෆ්‍රැන්ජිපානි චිත්‍රපටියට මම ගියේ ගෙදරට නොකියා. ඒ වෙද්දී මට ආදර සම්බන්ධයක් තිබුණා. ඒක මගේ මුල්ම ආදර සම්බන්ධය. ඔහු මට ලොකු නිදහසක් දීලා තිබුණා. අපේ අම්මලා අපි දෙන්නාගේ සම්බන්ධය දිහා බලලා මාව විශ්වාස කළා. ෆ්‍රැන්ජිපානි චිත්‍රපටිය ආවාට පස්සේවත් මට ප්‍රශ්නයක් වුණේ නැහැ. ගමේ අයවත් කිසිම දෙයක් කිව්වේ නැහැ. මම වේදිකා නාට්‍ය බලන්න එහෙම හවස් වරුවේ ගෙදරින් එළියට යනවා. ඒත් කිසිම කෙනෙක් ඒවාට කතා හදලාත් නැහැ. බාධාවක් ඇවිල්ලාත් නැහැ. තාත්තාට විතරක් පොඩි බියක් තිබුණා වෘත්තියක් විදියට රංගනයේ යෙදෙන්න ගියොත් ස්ථාවරත්වයක් නැතිවේවි කියලා.
කෞශල්‍යා ප්‍රනාන්දු, නදී කම්මැල්ලවීර වගේම ඔබටත් බොහෝවිට ලැබෙන්නෙ දුෂ්කර ජීවිතයක් ගතකරන ගැමි තරුණියන්ගේ චරිත. වර්ණවත් ලෝකයක ඉන්න නාගරික ප්‍රේමවන්තියකගේ චරිතයක් කරන්න කැමති නැද්ද?
මට කතා කරන්නේම ගැමි චරිතවලට. මම කැමතියි ටිකක් වෙනස් චරිත කරන්න. ඒත් එහෙම චරිතයක් ලැබෙන්න ඕනෑ. කවුරුවත් දුන්නෙ නැතිනම් අපටම ලියලා අධ්‍යක්ෂණය කරන්න තමයි වෙන්නේ. කවුරුහරි හිතුවොත් අපව වෙනස් කරලා නිර්මාණයක් කරන්න පුළුවන්. මම එක වරක් දැක්කා මලිත් හෑගොඩගේ ‘දැකලා පුරුදු කෙනෙක්’ චිත්‍රපටියේ නදී අක්කා කළ චරිතයක්. ඒ චරිතය ඇතුළෙ ඇය හරිම ලස්සනයි. ඇය ඒ විදියට ලස්සනට පාවිච්චි කරන්නෙ කලාතුරකින්.
අපේ තරුණ චිත්‍රපටි අධ්‍යක්ෂවරු කිසිවෙකුට තේරෙන්නේ නැති බරසාර නිර්මාණ කරන්න කැමැත්තක් දක්වනවා. විනෝදාස්වාදය තියෙන නිර්මාණ කරන්න කැමති කෙනෙකු මුණගැහිලා නැද්ද?
මගේ ළඟට ආපු ගොඩක් අධ්‍යක්ෂවරු තමන් දන්නවා කියලා පෙන්වන්න බරසාර දේවල් කතාකරනවා. මම කිව්වොත් මට තේරෙන්නෙ නැහැ කියලා, ඒ ගැනත් ඔවුන් සතුටු වෙනවා. හරි පුදුමයි.
ඔබට ඒ වගේ නිර්මාණයක් කරන්න අදහසක් නැද්ද?
මම කැමති රඟපාන්න. රඟපාන්න තියෙනවා නම් වෙන කිසිම දෙයක් ඕනෑ නැහැ. මට ඒ ආසාව නිර්වචනය කරන්න විදියක් නැහැ. රඟපාද්දී මගේ ඇතුළේ තියෙන හැම පීඩනයක්ම පිට කරන්න පුළුවන් කියලා හිතෙනවා. ඒ නිසා නිර්මාණයක් කරන්න හිතුණත්, වැඩි ආසාවක් තියෙන්නේ රඟපාන්න. මට ලැබුණු පිටපත් අතරින් මෑත කාලයේ ප්‍රතික්ෂේප කරන්න සිද්ධවුණු පිටපත් දෙකක් ගැන මට දැන් තියෙන්නේ පසුතැවිල්ලක්. කොහොම වුණත් මේ දවස්වල මට අලුත් නිර්මාණ ලැබුණේ නැහැ. රඟපාන්න කැමැත්තක් තිබුණත් පස්සෙන් ගිහිල්ලා අවස්ථාව ඉල්ලාගන්න ආසාවකුත් මට නැහැ. ඉතින්, මම සිංහල ගුරුවරියක් විදියට ගුරු වෘත්තියෙහි යෙදෙමින් හොඳ නිර්මාණයක් ලැබෙනතුරු බලා ඉන්නවා.
ඔබ මීට කලිනුත් කියලා තියෙනවා නිරුවත් දර්ශන බාරගන්නේ නැහැ කියලා..
ෆ්‍රැන්ජිපානි චිත්‍රපටියෙන් පස්සේ ඒ වගේ දර්ශන දෙකක් විතර ආවා. මම දෙකම ප්‍රතික්ෂේප කළා. මම කළ කෙටි චිත්‍රපටියකට ආවා සම්පූර්ණයෙන් නිරුවත් දර්ශනයක්. ඒත් මම පිටපත කියෙව්වාම ඒක මොනතරම් වැදගත්ද කියලා හිතාගන්න බැහැ. මම බලලා තියෙන සමහර හොලිවුඞ් චිත්‍රපටිවලත් එවැනි දර්ශන කාන්තාවගේ නිරුවත නොපෙන්වා කරලා තියෙනවා. මම හිතන්නේ නැහැ නිරුවත් දර්ශනයක් කළා කියලා නිර්මාණයට කලාත්මක ජයග්‍රහණයක් ලංකාව ඇතුළේ ලැබේවි කියලා. ඒ දර්ශනය වෙන විදියකට පාවිච්චි වීම විතරක් සිදුවේවි.
ඔබ තනිවම ඔබේ නිවසක ජීවත්වෙන කෙනෙක්. කාන්තාවක විදියට තනියෙන්ම ඉන්න බයක් දැනෙන්නේ නැද්ද?
බයක් දැනෙන්නේ නැහැ. ලොකු ශක්තියක් දැනෙන්නේ. මට තනියෙන්ම තීරණ ගන්න පුළුවන්. නිදහස, සැහැල්ලු‍ව තියෙනවා. සමහර වෙලාවට පොඩි පොඩි ප්‍රශ්නත් එනවා තමයි. මොකද මම තනියෙන් ඉන්න බව දැනගත්තාම විවිධ අය විවිධ දේවල් ඔළුවේ මවාගන්නවා. අපි ටිකක් ඇඟ පෙනෙන්න අඳිනකොට අපටම පොඩි බියක් එනවා. මොකද අපේ සමාජයේ අදහසක් තියෙනවා ඇඟ පෙනෙන්න ඇඳුමක් අඳින්නේ අනුන් පොළඹවාගන්න කියලා. මොනතරම් ප්‍රගතිශීලී මුහුණු තිබුණත් කලා ලෝකය ඇතුළේ එහෙම හිතන අය ඉන්නවා. කෙළින්ම මූණට ඇවිත් ලිංගික යෝජනා කරන අය ඉන්නවා. ඒක වැරදියි. ඒත් ඒක කමක් නැහැ කියමු. එහෙම ඇහුවාම ප්‍රතික්ෂේප කරන්නවත් පුළුවන්. වක්‍රාකාරව යෝජනා ගෙනෙන අයව තමයි වැඩිපුරම එපා වෙන්නේ. එහෙම කෙනෙක් කරදරයක් වෙද්දී අහන්න වෙනවා, ඔයා මේකට නේද එන්න හදන්නේ කියලා. එතකොට කියන්නේ අපි ඒකට නෙවෙයි ආවෙ කියලා. ඉන්පස්සෙ ඉතින් අපට මානසික පීඩාවක් එන විදියේ වැඩකරනවා. මේ වගේ තත්වයන් එක්ක වැඩ කරන්න අමාරුයි.
බොහොම ප්‍රගතිශීලී, අභිමානවත්, සහ නිදහස්කාමී පිරිමින්ගේ සැබෑ පැටිකිරිය මේ ක්ෂේත්‍රවල ඉන්න කාන්තාවන්ගේ මැසේජ් බොක්ස්වල තියෙන බව කියනවා නේද?
ඒක පැහැදිලි ඇත්ත. මම සමහර දේවල් නම් වශයෙන් කියන්න කැමති නැහැ. ඒත් මට සමීපවම ආශ්‍රය කරන්න වෙලා තියෙනවා එහෙම අයව. ගොඩාක් හොඳ මිනිස්සු වගේ මා එක්ක කතාකරලා, මට සමීප වුණාට පස්සේ මගේ ජීවිතය සම්පූර්ණයෙන්ම සීමාකළ අය ඉන්නවා. මේ වෙද්දී එහෙම අයගෙන් මම ඈත්වෙලා. ඒත් එයාලා එක්ක ඉන්න කාලේ මට වැටුණු සීමා නිසා කලා ලෝකයේ මට හිටපු සමීප යහළු යෙහෙළියන් පවා දැන් මගෙන් ඈත්වෙලා. දැන් මම ඉන්නේ අභ්‍යන්තර අරගලයක. මගේ සමාජ සම්බන්ධතා අනාගතයේදී පවත්වාගෙන යන්නෙ කොහොමද කියලා මට මා එක්කම අරගලයක් කරන්න වෙලා. අර සම්බන්ධතා යළි ගොඩනඟාගන්න හරිම අමාරුයි. මම දැන් තනිවෙලා ඉන්නේ. කාන්තාවන්ට සීමා දාන්නේ සාමාන්‍ය මිනිස්සු විතරක් නෙවෙයි. මිනිස් නිදහස ගැන මුළු හදවතින්ම වගේ කතාකරන අය. ඔබ කීවා වගේ එහෙම අයගේ එළියේ ඉන්න චරිතයට වඩා, සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස් චරිතයක් කාන්තාවන් එක්ක මැසේජ් බොක්ස්වලදී පෙනෙන්න ගන්නවා. මේ ක්ෂේත්‍රයේ ඉන්න කාන්තාවො එහෙම උදවිය ගැන හොඳට දන්නවා. මේ වගේ දේවල් ගැන කතා කරනවාට පිරිමි අයත් අකැමති වෙන්න පුළුවන්. ප්‍රසිද්ධියේ කතාකරන ස්ත්‍රීවාදීන් එක්ක පෞද්ගලිකව කතාකරද්දී එයාලාගේ සැබෑ චරිත එළියට එනවා.■
