අර්බුදය පැය විසිහතරෙන් විසඳන්න පුළුවන් ඉරාන් වික්‍රමරත්න එක්සත් ජාතික පක්ෂය

රජයක් වියදම් කරන හැම සතයක්ම පිළිබඳ පූර්ණ බලය මහජනතාවගෙන් ව්‍යවස්ථ ාදායකයටයි ලැබෙන්නේ. පාර්ලිමේන්තුව නැතිව බලහත්කාරයෙන් ආණ්ඩුවක් ගෙනයන්න උත්සාහ කිරීම ආර්ථික වශයෙන් මරු පහරක් විය හැකියි…
නොවැම්බර් 14 වැනිදා සහ 16 වැනිදා පාර්ලිමේන්තුවේ සම්මත වුණ විශ්වාසභංග යෝජනාවෙන් පසු පාර්ලිමේන්තුවක් පමණයි නීත්‍යානුකූලව තියෙන්නේ. ආණ්ඩුවක් නිත්‍යානුකූලව නැති නිසා මූලික ප්‍රශ්න බොහොමයක් තියෙනවා. 2018 අයවැය යටතේ වුණත් දැනටම සිදුවීගෙන යන වියදම් ගෙවීම් පිළිබඳ ගැටලු‍වක් තියෙනවා. අනෙක 2019 ජනවාරි මාසයේ සිට කිසිදු ගෙවීමක් සඳහා පාර්ලිමේන්තුවේ අනුමැතියක් නැහැ. මේ තත්ත්වය විසඳන්න නම් රජයක් පත් කළ යුතුයි. ඒ රජය විසින් අයවැය යෝජනාවක් හෝ අතුරු සම්මත ගිණුමක් සඳහා පාර්ලිමේන්තුවේ අනුමැතිය ලබාගන්න ඕනෑ. ව්‍යවස්ථාවේ 148 වන වගන්තිය අනුව මුදල් පිළිබඳ පූර්ණ බලතල තියෙන්නේ පාර්ලිමේන්තුවට. මේක ඉක්මනින් විසඳාගන්න තරමට හොඳයි.

ජනාධිපතිතුමා දැන් පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතරයක් තියෙනවායැයි විශ්වාස කරන කෙනෙක්ව අගමැතිවරයා ලෙස පත් කළ යුතුයි. ජනාධිපතිතුමාට අර්බුදය පැය විසිහතරෙන් විසඳන්න පුලු‍වන්. අපි සූදානමෙන් ඉන්නේ ආණ්ඩුව ලැබුණොත් පාර්ලිමේන්තුවේ දැනටමත් ඉදිරිපත් කරලා තියෙන විසර්ජන පනත අනුව කටයුතු කරන්න. අපි කලින් සැලසුම් කරලා තිබුණේ නොවැම්බර් 05 විසර්ජන පනත කියවලා දෙසැම්බර් මුල සම්මත කරන්න. එහෙත් දැන් තියෙන තත්ත්වය නිසා අපි උත්සාහ කරනවා තත්ත්වය විසඳගෙන දෙසැම්බර් 10 වැනිදා විසර්ජන පනත ඉදිරිපත් කරන්න. එහෙම වුණොත් ජනවාරි මාසයේ 12 වැනිදා වෙද්දී අයවැය කතාව කියවලා තුන්වැනි ඡන්දය ගන්න පුලු‍වන්. ඒ අනුව දවස් 12 කට පමණක් මුදල් වියදම් කරන්නට තමයි තාවකාලික අනුමැතියක් ගන්න වෙන්නේ. ජනාධිපතිවරයා තීරණයක් නොකර ඉදිරියට ගියොත් මේක ව්‍යවස්ථාවට පටහැනි තත්වයක් ලෙස සලකන්න වෙනවා. ව්‍යවස්ථාව තමයි රටේ මූලික නීතිය. ඒක ක්‍රියාත්මක නොවුණොත් විපාක බොහොමයකට මුහුණදෙන්න වේවි. එහෙම වුණොත් මිනිස්සු අනෙක් නීතිරීති පවා පිළිනොගෙන කටයුතු කරන්න පටන්ගනීවි.

මේ වෙද්දී කුමන්ත්‍රණයට එරෙහි පාර්ලිමේන්තු කණ්ඩායම බලහත්කාරයෙන් ආණ්ඩුව අල්ලාගෙන සිටින රාජපක්ෂ කණ්ඩායමේ මුදල් වියදම් කිරීම සීමා කරන්න කටයුතු සූදානම් කරනවා නේද?
මේ කණ්ඩායම මුදල් වියදම් කිරීම වැරදියි. එහෙම වැරදි ආකාරයට වියදම් කළත්, ඔවුන් පසුව පාර්ලිමේන්තුවට ඇවිත් ඒ මුදල් අනුමත කරගන්න වෙනවා. ප්‍රශ්නය වෙන්නේ ඔවුන්ට පාර්ලිමේන්තුවට ඇවිත් කිසිම දෙයක් අනුමත කරගන්න බැහැ. ඔවුන්ට බහුතරයක් නැහැ. ඒ නිසා ඔවුන් දැන් මුදල් වියදම් කළොත්, ඒක ලොකු ගැටලු‍වක් වෙන්න යනවා. අපි උදේ ඉඳන් රෑ වෙනතුරු උත්සාහ කරන්නේ මේ ප්‍රශ්නය ව්‍යවස්ථානුකූලව සහ සාමකාමීව විසඳාගන්න. මොකද එහෙම විසඳාගන්න බැරිවුණොත් මේක විසඳාගන්න වෙන්නෙ මහපාරේ.

මේ කුමන්ත්‍රණය ජාත්‍යන්තර සමාජය විසින්ද කුමන්ත්‍රණයක් ලෙසින් පිළිගැනීම නිසා දැවැන්ත ආර්ථික අර්බුදයක් උද්ගත වෙලා තියෙනවා නේද?
අපි රට බාරගන්නකොට විශාල ආර්ථික අස්ථාවරත්වයකින් තමයි රට බාරගත්තේ. මහින්ද රාජපක්ෂ එදා, වසර දෙකක් තියෙද්දී ඡන්දයකට ගියේත් ඒ අර්බුදය නිසා. ඒ අර්බුදය තුළ තමයි අපි ආණ්ඩුව ගත්තේ. ඉන්පසුව අපි අර්බුදය ජනතාවට දැනෙන්නෙ නැතිව රට ඉදිරියට ගෙනයන්න පියවර රැසක් ගත්තා.

අපි ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල සමග ගිවිසුමකට ගියේ ඒකෙන් ලැබෙන මුදල් නිසා නෙවෙයි. ඔවුන් මුදල් දෙන්නේ යම්කිසි මූල්‍ය විනයක් පිළිබඳ සහතිකයක් එක්ක. ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල සමග ගණුදෙනු කිරීම ජාත්‍යන්තර ශ්‍රේණිගත කිරීම්වල අපට ඉහළ තැනක් ලැබෙන්නට හේතුවක්. එවැනි ශ්‍රේණිගත කිරීම් කරන ප්‍රධාන ආයතන තුනක් තමයි එස් ඇන්ඞ් පී, ෆිච්, මූඩීස් කියන ආයතන තුන. ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල සමග ගණුදෙනු කරනවාය කියන කාරණය ස්ථාවරභාවයක් තියෙන බවට සහතිකයක්. ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලෙන් මුදල් දීමට අදිමදි කළොත් ඒක අස්ථාවරභාවයට සහතිකයක්. මේ වෙද්දී මූඩි ආයතනය විසින් අපව පහළට දාලා තියෙනවා. පහළට වැටුණාම පිටරටවල්වලින් ණය ගනිද්දී, ඒවායේ පොලිය ඉහල යනවා. එහෙම වෙද්දි ණයක් ගනිද්දී වැඩිපුර ගෙවන්න වෙනවා. එතකොට පුරවැසියන්ට මේක බලපානවා. අපි අධ්‍යාපනයට, සෞඛ්‍යයට කරන වියදම අඩුවෙන්න මේක හේතුවෙනවා. ඔක්තෝම්බර් 26 වැනිදා විදේශීය විදේශීය බැඳුම්කර වල වටිනාකම 5.62 කට තිබුණා. ගිය සතිය වෙද්දී ඒක 9 පමණ දක්වා ඉහළ ගිහින්. අනෙක රජයක් රුපියල්වලින් ණය ගන්නෙ භාණ්ඩාගාර බිල්පත් හරහා. වසරක භාණ්ඩාගාර බිල්පතක මිල ඉහළ ගිහින් තියෙනවා. මේවා නිර්මාණය වෙමින් තියෙන අර්බුදයේ ලක්ෂණ. මේවා වෙලා තියෙන්නේ ආර්ථිකය වැටුණ නිසා නෙවෙයි. ආර්ථිකය වැටෙන්න ටික දවසක් යනවානේ. මේක වෙන්නේ දේශපාලන අස්ථාවරභාවය නිසා.

ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ ණය වාරිකය අහිමිවුණා. එතැන මුදලට වඩා රටේ ආර්ථික ස්ථාවරභාවය පිළිබඳ ජාත්‍යන්තර පිළිගැනීමට හානි වුණා. ජයිකා ආයතනයේ විදුලි දුම්රිය පද්ධතිය සඳහා ලැබෙන්න තිබුණු ඩොලර් බිලියන 1.7ක් අහිමි වුණා. ඊට අමතරව මිලේනියම් චැලේන්ජ් පදනමෙන් ලංකාවට ඇමෙරිකන් ඩොලර් මිලියන 480ක දීමනාකවක් ලබන්න හිටියේ. මේක තමයි ලංකා ඉතිහාසයේ ලැබෙන්න තිබුණු විශාලම දීමනාව. මේක ණයක් නෙවෙයි. මේක ගන්න සෑහෙන උනන්දුවක් දැරුවා. සාකච්ඡා කළා. අවසන් වශයෙන් අත්සන් තබන්නයි නියමිතව හිටියේ. අපි මේකෙන් ගමනාගමන පහසුකම් සංවර්ධනය කරන්න හිටියා.
කුමන්ත්‍රණයට පෙරත් රුපියලේ අගය පහත යමින් තිබුනු බව පැහැදිළියි. එහෙත් ආසියාවේ අනෙක් රටවල මුදල් ඒකකවලට වඩා හෙමින් තමයි රුපියල පහළ යමින් තිබුණේ. එහෙත් ඔක්තෝම්බර් 26 වැනිදා ඉඳලා රුපියල අනෙක් රටවල්වලට සාපේක්ෂව වේගයෙන් වැටුණා. නොවැම්බර් 16 අනෙක් රටවල්වල මුදල් ඒකක ඉහළ ගිහින් තියෙනවා. ශ්‍රී ලංකාවේ සහ පාකිස්ථානයේ මුදල් ඒකක තමයි වේගයෙන් පහළ ගිහින් තියෙන්නේ. එතැනිනුත් වැඩිපුර වැටිලා තියෙන්නේ ශ්‍රී ලංකා රුපියල.

අපි 2018 අවුරුද්දේ තමයි වැඩිපුරම ණය ගෙව්වේ. රුපියල් බිලියන 1980ක් ණය ගෙව්වා. එළැඹෙන අවුරුද්දේ තමයි විශාල ප්‍රමාණයක් ගෙවන්න තිබුණේ. ඒකට අපි වැඩපිළිවෙලක් යොදලා ඒක ගෙවන්න හිටියා. මේ වෙද්දී හැම දෙයක්ම අවුල් වෙලා. එහෙත් මේවා ක්ෂණික ප්‍රතිඵල පමණයි. මේවායේ ඵලවිපාක දීර්ඝකාලීනව මීට වඩා බොහෝ බරපතළයි.

රාජපක්ෂ ආණ්ඩුවේ ණය ගැන කතාකළාට යහපාලන ආණ්ඩුවත් ණය ලබාගෙන තිබෙන බව මේ වෙද්දී වාර්තා රැසකින් හෙලිවෙලා තියෙනවා නේද?
2004 ඉඳන් 2014 දක්වා මහින්ද රාජපක්ෂ මුදල් ඇමතිවරයා විදියට ණය ගත්තා. 2015 ඉඳන් 2017 වෙනතුරු අපේ ආණ්ඩුව ණය ගත්තා. වසර තුනක පමණ කාලයක් තුළදී අපි ගත්ත ණයවලින් 49%ක් වියදම් වුණේ රාජපක්ෂලා ගත් ණයවල පොලිය ගෙවන්න විතරයි. ණය ගෙවන්න නෙවෙයි. 2004 – 2014 කාලයේ ගත්ත ණයවල පොලිය විතරක් ගෙවන්න. ඒක බොහෝ දෙනෙක් දන්නේ නැති කාරණයන්. අපි එහෙම අර්බුදයක් මැද කටයුතු කළත් එක සහනයක් කපලා නැහැ. සමෘද්ධිය දෙගුණයක් කළා මිසක් ඒක කැපුවේ නැහැ.

මේ ආණ්ඩුව හුස්ම ගහන්නටත් බදු පනවාවි කියලා ජනතා මතයක් තිබුණා. ආණ්ඩුව වෙනස් වෙන්න ඒක හේතුවුණා නේද?
බදු කියලා කියන්නෙ රජයට ලැබෙන ආදායම. ඒ ආදායමෙන් රජය කරන්නේ රටේ කටයුතුවලට වියදම් කිරීම. උදාහරණ විදියට ගත්තොත් රටේ ආරක්ෂාවට වියදම් කරන්න වෙනවා. අපි මෙවර අයවැය සඳහා පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කරලා තිබුණු විසර්ජන පනත් කෙටුම්පත අනුව පාර්ලිමේන්තුවේ වැඩිපුරම මුදල් වෙන්කරලා තියෙන්නෙ ආරක්ෂාවට. සෞඛ්‍යයට ඊළගට වියදම් කරලා තියෙනවා. රුපියල් බිලියන 185 ක්. අධ්‍යාපනයට රුපියල් බිලියන 105 ක් වෙන්කරලා තියෙනවා. මුදල් තියෙන කෙනෙක්ට බදු වලට විරුද්ධ වෙන්න පුලු‍වන්. මොකද එහෙම කෙනෙක්ට පුද්ගලික රෝහලකට, පෞද්ගලික පාසැලකට යන්න පුලු‍වන්. බදු මුදල් දුප්පත් ජනතාවට යන්නෙ. එක්කෝ අපට බදු නොගෙන ඉන්න පුලු‍වන්. නැත්නම් මිනිස්සුන්ට සේවා වැඩි කරන්න පුලු‍වන්. පහුගි ය අවුරුදු ගණනක් තිස්සෙ ලංකාවේ අයවැය වලින් නිදහස් අධ්‍යාපනයට වෙන් කර මුදල අඩු කරමින් ආවේ. ඒත් අපි ඒක පිළිගත්තෙ නැහැ. අපි ප්‍රතිපත්තියක් විදියට වැඩි වැඩියෙන් අධ්‍යාපනයට මුදල් වෙන්කිරීම පිළිගත්තා.

කුමන්ත්‍රණය නිසා මඟහැරුණු අයවැයෙන් කරන්න හිටියේ මොනවාද?
අපේ සැලසුම වුණේ මාළුවා වෙනුවට බිලිපිත්තක් දිය යුතුය යන අදහස. මම උදාහරණ කිහිපයක් කියන්නම්. කෘෂිකර්මය උදාහරණයට ගමු. ගිය අවුරුද්දේ කෘෂිකර්මයට වියදම් කරලා තිබුණේ රුපියල් බිලියන 23.79 යි. මෙවර රුපියල් බිලියන 63.13 ක් වෙන් කරලා තියෙනවා. එය ප්‍රතිශතයක් ලෙස ගත්තොත් 165% කින් වැඩි වීමක්. ඉස්සර කෘෂිකර්මය ගැන කතාකළාම පොහොර සහනාධාරය ගැන විතරයි කතාකළේ. අපි පොහොර සහනාධාරය කොහොමත් දෙනවා. එහෙත් අපි එතැනින් එහා යනවා. අපි තේ, පොල්, රබර් හා කුරුඳු කියන අපනයන බෝග සම්බන්ධයෙන් විශේෂ අවධානයක් යොමු කළා. කුඩා වගාකරුවන් වෙනුවෙන් සැලසුම් හැදුවා. කෘෂිකර්මය කීවාම අපි වී වලට සීමා වුණේ නැහැ.

ගම්පෙරළිය කියන්නේ එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ මන්ත්‍රීවරුන් සම්බන්ධ යෝජනාවලියක් නෙවෙයි. මා සතුව තියෙනවා ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ මන්ත්‍රීවරුන් ඉන්න ආසනවලට එම මන්ත්‍රීවරුන් හරහා ගම්පෙරළිය ක්‍රියාත්මක කරවීම වෙනුවෙන් මුදල් වෙන්කිරීම ගැන විස්තර. අපි ගම්පෙරළිය හරහා ප්‍රමුඛත්වය දුන්නේ වැව් අමුණු හදන්න. දැන් ඒවා ඇණහිටලා. ලංකාවට සංස්කෘතික වශයෙන් කෘෂිකර්මය වැදගත් වෙනවා. ආහාර සුරක්ෂිතභාවයටත් කෘෂිකර්මය වැදගත් වෙනවා. එහෙත් කෘෂිකර්මයේ ඵලදායීතාවය අඩුයි. දළ දේශීය නිෂ්පාදනයෙන් 9% යි ලැබෙන්නේ. ඒත් ශ්‍රම බලකායෙන් 28%ක් පමණ කෘෂිකර්මයේ යෙදෙනවා. අපි මේ අයවැයෙන් මුදල් වෙන්කරලා තිබුණේ කෘෂිකර්මයේ යෙදෙන පිරිස අඩු වෙන පසුබිමක ඵලදායීත්වය වැඩි කරන්න.

ඊට අමතරව මත්ස්‍ය කර්මාන්තයට අපි විශාල මුදලක් වෙන්කළා. මීගමුව, ගාල්ල, මාතර වගේ තැන් කිහිපයක පමණයි බහුදින යාත්‍රා තියෙන්නෙ. බහුතරය තවමත් මුහුදු යන්නේ විශාල අවදානමක් එක්ක. පුංචි බෝට්ටුවක. අපට අයවැයේදී ප්‍රතිපත්තියක් තිබුණා. ධීවර පියෙකුගේ පුතෙක් ධීවර රස්සාවේ යෙදෙන්න ඕනෑ නැහැ. අපට පුලු‍වන් පුතාව ඒ ක්ෂේත්‍රයේම ව්‍යාපාරිකයෙක් බවට පත් කරන්න. මේ මිනිස්සුන්ටත් අපි බහුදින යාත්‍රා දෙන්න සැලසුම් හැදුවා. ධනපති ව්‍යාපාරිකයන් පමණක් මහාපරිමාණයෙන් මසුන් අල්ලලා පිටරට යවන ව්‍යාපාර කරන්න ඕනෑ නැහැ.

අධ්‍යාපනය පැත්තෙනුත් කතාකරන්න විශාල දේවල් තියෙනවා. මම කෙටි කාරණයක් කියන්නම්. ලංකාව පුංචි රටක්. වියපත් වෙමින් සිටින ජනගහනයක් තියෙන්නේ. සීමිත ජනගහනයක් තියෙන රටක් නිසා ඉහළට එන්න නම් උසස් අධ්‍යාපනයට ඉහළ ප්‍රමුඛත්වයක් දෙන්න ඕනෑ. රැකියාවට සුදුසු හැකියාවක් සහ පුහුණුවක් දෙන්න ඕනෑ. ලංකාවේ උස්සපෙළ විභාගයට 300 000කට වඩා වාඩිවෙනවා. 130 000 ක් විතර විශ්වවිද්‍යාලයට යන්න වරම් ලබනවා. ඒත් ගන්නේ 30 000කට අඩු පිරිසක්. ඊට අමතරව මුදල් තියෙන 10 000ක් විතර මුදල් තියෙන නිසා පිටරටින් අධ්‍යාපනය ලබනවා. ඉඩමක් උගස් කරලා හෝ තවත් පොඩි පිරිසකට පුහුණුවක් ලැබෙනවා. අපි ගිය අවුරුද්දේ අයවැයෙන් කීවා අඩු තරමේ මුදලක් දීලා, ඒ අයට කැමති පුහුණුවක් ලබාගැනීම සඳහා පොලියක් නැතිව ණය ලබාදෙන බව. ඒ ණය ගෙවන්න ඕනෑ අධ්‍යාපනය ලබලා රැකියාවක් කරද්දී. ඒ සඳහා ඒ ණය ප්‍රමාණය වැඩි කරන්න ප්‍රතිපාදන මෙවර විසර්ජන පනතෙන් තිබුණා. සාමාන්‍යපෙල සමත් පුද්ගලයන්ටත් රජයෙන් වෘත්තිය පුහුණුවක් දෙන්න කටයුතු කළා. නිකන්ම නෙවෙයි. එයාලාට වෘත්තිය පුහුණුව ලබන අතරේදී වැටුපක් ලබාදෙන්න තීරණය කළා. මොකද මැදපෙරදිග ගිහිල්ලා වුණත් නුපුහුණු ශ්‍රමිකයෙක් ලෙස වැඩකරනවාට වඩා වෘත්තිය පුහුණුවක් ලබලා රස්සාවක් කරද්දී ආදායම තුන් ගුණයක් වෙනවා.

අපේ ශ්‍රම බලකාය හරිම කුඩා එකක්. ලංකාවේ ජනගහනයෙන් 51% ක් කාන්තාවන්. විභාගවලදී කාන්තාවන් ඉදිරියෙන් ඉන්නවා. විශ්වවිද්‍යාලවලත් කාන්තාවන් වැඩියි. එහෙත් ශ්‍රම බලකායේ කාන්තාවන් අඩුයි. ඒක පහුගි ය අවුරුදුවලදී තවත් අඩුවෙලා. කාන්තාවන් අධ්‍යාපනයෙන් ඉදිරියට ඇවිත්, ශ්‍රම බලකායට දායකත්වයක් දෙන්නෙ නැහැ. එකට හේතු තියෙනවා. කාන්තාවන්ට ගෙදර තියෙන වගකීම්, සංස්කෘතික සීමා බලපානවා. ඔවුන්ට ආරක්ෂිත පොදු ප්‍රවාහනයක් නැහැ. දරුවන් ලැබුණාම කාන්තාවන්ට වගකීම් වැඩියි. අපි නීතියක් හරහා මව්වරුන්ට රාජකාරී කරන ස්ථානයේදී වුණත් මව්කිරි දෙන්නට නීතිමය අයිතිය ලබාදුන්නා. ඒ කාන්තාවන්ව ශක්තිමත් කරන්නට. මේ අයවැයේදී දිවා සුරැකුම් මධ්‍යස්ථාන වැඩි කරන්න සැලසුම් කළා. ආරක්ෂිතව දරුවා තබන්නට සහ මවට මානසික නිදහසක් ඇතිව වැඩ කරන්නට පසුබිම සලසන්න අපට ඕනෑ වුණා. කාන්තා ශ්‍රමයට සාධාරණයක් ඉටු කරන්න තවත් පියවර අපි සැලසුම් කළා. කෙටි කාලයක් තුළ කියන්න පුලු‍වන් සැලසුම් කිහිපයක් පමණයි අපි ඉදිරිපත් කළේ. රටට දීර්ඝකාලීනව වැදගත් වෙන සැලසුම් ගොඩක් අපට තිබුණා. ඒ සියල්ල දැන් මඟ ඇණහිටලා.