කෞටිල්‍යගේ අර්ථ ශාස්ත‍්‍රය පෙන්වා දෙන ආකාරයට පැරණි ඉන්දියාවේ සුදු ක‍්‍රීඩාව රජයට ආදායම් සම්පාදනය කළාවූ මගක් විය. ප‍්‍රාග් ඓතිහාසික වීර කාව්‍යක් වන මහාභාරතය තුළ හමුවන කතා පුවතකින් කියවෙන්නේ යුධීෂ්ධීර නම් රජු සුදු ක‍්‍රීඩාව නිසා සිය රාජ්‍ය අහිමි කොටගත් ආකාරයයි. යුධීෂ්ධීර ගේ ක‍්‍රියාව නිසා පාණ්ඩව රාජ්‍ය වංශිකයන්ට සිය රාජ්‍ය අතහැර යාමට සිදුවිය. රාජ්‍ය උකසට තබා අනුවණ ලෙස සිදුකරන දේශපාලන සුදු ක‍්‍රීඩාව අතීතයට ද වඩා වර්තමානයේ දී සිදුවන බවට උපකල්පනය කල හැකි සංසිද්ධියකි. නමුත් වර්තමාන දේශපාලන සුදුව සිදුවන්නේ රජයට සහ රාජ්‍යට නෛසර්ගිකව හිමිකම් කිවහැකි පාළකයන් අතින් නොවෙයි.
අතීතයේ දී රජු රාජ්‍යයේ එකම භාරකරුවා, අයිතිකරුවා සහ ආඥාදායක පාලකයා විනි. නමුත් නුතන ප‍්‍රජාතාන්ත‍්‍රික ජාතික රාජ්‍යයේ ව්‍යවස්ථාපිත අයිතිකරුවන් වන්නේ පුරවැසියන්ය. පුරවැසියා විසින් පරමාධිපත්‍ය බලය උසුලනු ලැබේ. ජනතාවගේ පරමාධිපත්‍ය බලය නියෝජිත ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයේ දී පාළක පංතියට ලැබෙනුයේ කිසියම් නිශ්චිත කාල රාමුවක් සඳහා පමණී. එසේම එම බලය අභ්‍යාසකරණයෙහි ලා විධායක, ව්‍යවස්ථාදායක සහ අධිකරණ යන ත‍්‍රිත්ව බල ව්‍යුහක් පවතී. මෙම බල ත‍්‍රිත්වය විසින් ජනතාවගේ පරමාධිපත්‍ය බලය ක‍්‍රියාත්මක කර වීමේ දී එය රාජ්‍යයේ ස්වෛරීත්වය ආරක්ෂා වන අන්දමිනුත්, ජනතාවගේ මුලික අයිතීන් ආරක්ෂා වන අන්දමිනුත් සිදුකළ යුතුය. නුතන පාළකයා සහ ජනතාව අතර පවතින සම්මුතිය වන්නේ එයයි.
නමුත් ප්රජාතන්ත්රවාදය නමැති දේශපාලන පද්ධතිය අතිශය වැරදි සහගත ලෙස අවභාවිතා කරමින් හා ජනතා සම්මුතියට පයින් ගසමින් ගෙනයන පාලනයක් අද මෙරට තුළ උදාවී තිබේ. එය හුදෙක්ම දුෂිත දේශපාලන බල ක‍්‍රීඩාවක් බවට ඌනනය වී තිබේ. මෙහි දී සමස්ත රාජ්‍යයේ අසමාන බල ව්‍යුහය ආධිපත්‍යට ලක්කරන විධායකයේ ව්‍යාධිමය ස්වරූපය නිසා එය තව දුරටත් තීව්ර වූ අධම අශෝබන ක‍්‍රියාවක් වී තිබේ. පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවමින්, බහුතරය නැති ආණ්ඩුවක් හමුදා බලයෙන් ආරක්ෂා කරමින්, නීති සම්පාදකයන් මිළට ගනිමින්, ඔවුන්ව බියගන්වමින් අසීමිතව බලය අවභාවිතා කරන විධායකය නිසා රාජ්‍ය බලය ආරක්ෂා කරන ස්වෛරීත්වය නමැති අදෘශ්‍යමාන ආරක්ෂණ කවචයේ ශක්තිය අද බිංදුවට ම සිඳී තිබේ. ශ‍්‍රී ලංකාව පාලනය කරන දේශපාලක සුදු අන්තුවන් නිසා මෙරට තවත් එක් ”බනානා රිපබ්ලික්” එකක් බවට පත් වී තිබේ. ජාතිවාදීන් විසින් නිරන්තරයෙන් විවේචනයට බඳුන්වන විදේශීය අතපෙවීම් යනු ජාතිවාදයේ හා දුෂණයේ ම අභ්‍යන්තර තර්කනයේ ප‍්‍රතිඵලයක් නොවන්නේද?
කෙසේමුත්, එම්බසි දේශපාලනය විසින් අභ්‍යන්තර බල අරගලයට විශාල බල පෑමක් වන බව අසත්‍යක් නොවෙයි. නමුත් ධනවාදී බටහිර කඳවුරට සේම එම පන්නයේම නමුත් ප්රජාතන්ත්රවාදය ට එතරම් නොකැමැති චීනයට ද අවශ්‍ය ව ඇත්තේ මෙරට පාළක තන්ත‍්‍රය සිය කලාපීය හා ගෝලීය මුලෝපාය තුළ ඔවුනට කැමති ආකාරයෙන් ස්ථානගතකර ගැනීමටය. බටහිර කඳවුරේ උපාය ප්රජාතන්ත්රවාදය වන විට, චීනයේ උපාය ණය බවට පත්ව තිබේ. මේ කඳවුරු දෙකටම සේවය කරමින්, ඔවුනගේ අභිලාෂයන්ට අනුව බලය හසුරුවමින්, තමන්ගේ දුෂිත දේශපාලන පංතිය ආරක්ෂා කරගනිමින් ගෙනයන බල ක‍්‍රීඩා සුදුව අද ඉතාමත්ම නරක අතට හැරී තිබේ.
ජාතිවාදයෙන් හා දේශපාලන කඳවුරු වාදයෙන් ඔද්දල් කළ මනසක් සහිත මෙරට පීඩිත පංතිය දේශපාලන වහල්භාවයේ ගිළී සිටිනතාක් මෙරටට දේශපාලන ස්වෛරීත්වය, යහපාලනය හා ප‍්‍රජාතාන්ත‍්‍රික සමාජ වාදය යනු දිගුදුර සිහිනම පමණකි. පාර්ලිමේන්තුව තුළ සිදුවන බල ක‍්‍රීඩාව දෙස බලා සිටීමෙන්, එයට සහයෝගය දැක්වීමෙන් දේශපාලනික වහල් ජනයා ඔවුන්ගේ වහල් බාවයෙන් ගලවාගත නොහැක. සමහර පුජක හා ජාතිවාදී බුද්ධිමය කොටස් නිරන්තරයෙන්ම කාල්ග ාමින් ගිනි අවුලන පසුගාමී දේශපාලනයට එරෙහිව ප‍්‍රභල විකල්ප චින්තනයක් අවශ්‍ය යුගයකි මෙය.
විසඳුම කුමක්ද යන පැනයට තාවකාලික පිළිතුරු නැත. මැතිවරණ දේශපාලනය හා සමගාමීවම පීඩිතයා හා කෙරෙන අධ්‍යාපනික ගනුදෙනුව තවදුරටත් තීව්ර කළයුතුව තිබේ. අධ්‍යාපනය සම්බන්ධයෙන් පවතින නිළ කතිකාව වෙනුවට නොනිළ, පුළුල් මහජන බලවේගයක් ඉලක්ක කොටගත් සමාජීය අධ්‍යාපනයක් යෝජනා කලයුතුය. නිළ බුද්ධිමතුන් ට වඩා ඒ තුළ මහජන බුද්ධිමතුන්ට විශාල භූමිකාවක් පවතී.
‘‘සෑම විප්ලවයකට ම පුර්වයෙන් දැඩි විවේචනාත්මක ශ‍්‍රමයක් මඟින් ජනතාව අතර සංස්කෘතිය හා අදහස් පැතිරවීම සිදුවිය යුතුයැයි’’ යනුවෙන් ග‍්‍රාම්ස්චි ගෙනෙන අදහස වඩාත් පුළුල්ව සාකච්ඡුා කිරීමේ කාලය මෙයයි. වාමාංශය විසින් ජනතාව ගේ සිතීමේ අවකාශය පුළුල් නොකිරීම, ජනතාවගේ දැනුම සිය ව්‍යාපාරයන්ට දායක නොකර ගැනීම නිසා මෙරට දුෂිත දේශපාලනය වඩාත් ශක්තිමත්ව ස්ථාපිත වී තිබේ. දේශපාලන බලසුදුවට එරෙහිව පීඩිතයා සමග එක්ව ගොඩනඟන ‘අධ්‍යාපනයක්’, නැතිනම් පවතින හෙජමොනික ෆැසිස්ට් කතිකාමය සබඳතා තුලින් ඔවුන් මුදවා පවත්නා බලව්‍යුහයට එරෙහි නව සමාජ සබඳතා ජාලයක් නිර්මාණය කලයුතුය. පාර්ලිමේන්තුව තුළ ප‍්‍රතිකඳවුරු ගතවීමෙන් පමණක් අධානග‍්‍රාහී තුරුම්පු දේශපාලනය හා බල සුදුව පරාජය කළ නොහැක,
අතුලසිරි සමරකෝන්
