නීතීඥ සංගමයේ සභාපතිවරයා ලෙස කටයුතු කරන ජනාධිපති නීතීඥ යූ.ආර්. සිල්වා විසින් මේ වනවිට ඇතිවී තිබෙන ව්‍යවස්ථා අර්බුදය පිළිබඳව දැක්වූ අදහස් නීතීඥ සංගමයේ සභාපතිවරයාගේ අදහස් ලෙස සලකමින්, නීතීඥ සංගමයේ මතය ලෙස ඔහුගේ අදහස් ඇතැම් මාධ්‍ය විසින් උපුටා දක්වා තිබුණි. කෙසේ වෙතත් තමන් ව්‍යවස්ථාව පිළිබඳව දැක්වූ අදහස් කිසිවක් නීතීඥ සංගමයේ මතය නොවන බවත්, නීතීඥ සංගමය මෙම අර්බුදය සම්බන්ධයෙන් අදහසක් නොදක්වන බවත් ඔහු පෙන්වාදුන්නේය. කෙසේ වෙතත් මෙම අර්බුදයේදී ඔහුගේ මතයට ඉහළ ඉඩක් ලැබී තිබුණේ ඔහු නීතීඥ සංගමයේ සභාපතිවරයා ලෙස කටයුතු කරන නිසාය. මෙම සංවාදය ව්‍යවස්ථාව පිලිබඳව ඔහුගේ පෞද්ගලික අදහස් තේමා කරගනිමින්ය.
ජනාධිපතිවරයා විසින් පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවාහැරීම ව්‍යවස් ථාවට අනුකූල බව ඔබ පෙන්වාදුන්නේ කුමන තර්කයක් මත පදනම්වද?
වගන්තියේ තියෙනවා අවුරුදු හතරහමාරක් දක්වා පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවන්න බැහැ කියලා. ඊට අමතරව තියෙනවා තුනෙන් දෙක තියෙනකන් පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවන්න බැහැ කියලා. ඒ දෙක අතරතුර විශේෂ වගන්තියක් තියෙනවා. එ තමයි 33 වගන්තිය. ඒකේ මාතෘකාව තියෙන්නේ ජනාධිපතිතුමාගේ කාර්යභාරය කියලා. ඒක යටතේ තමයි ඔය තත්ත්වය පැහැදිළි කරන්නේ. ඒ අනුව තමයි ජනාධිපතිතුමා ජනතාවගේ පරමාධිපත්‍යයට මුහුණදීලා ඒක කළේ.
එහෙත් ව්‍යවස්ථාවේ සඳහන් වෙන්නේ ජනාධිපතිවරයාට පැවරී ඇති බලතලවලට අමතරව පහත බලතල පැවරෙන්නේය කියලා. ඒ හරහා ජනාධිපතිවරයාට බලයක් පැවරීම සිදුවෙනවා. ඒ බලයට සිමාවක් වගන්තියෙන් තියෙනවා නේද?
නැහැ නැහැ. මීට ප‍්‍රථමයෙන් කුමක් සඳහන්ව තිබුණත් ඒක දෙන්න පුලූ‍වන් කියලා තියෙන්නේ. නැතුව තියෙන ඒවාට අමතරව පුලූ‍වන් කියන කතාව නෙවෙයි කියන්නෙ. කොහොම වුණත් මේ අවස්ථාවේ මා ළඟ ව්‍යවස්ථාව නැහැ. ඒ වගන්තිය කියෙව්වොත් මම පැහැදිළි කරන්නම්.
ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් හෝ වෙනත් ලිඛිත නීතියකින් හෝ ජනාධිපතිවරයාට පවරා ඇති බලතලවලට හා කාර්යයන්ට අමතරව ජනාධිපතිවරයාට පහත බලතල පැවරෙන්නේය කියලයි වගන්තියේ තියෙන්නේ…
ඒක තමයි. මමත් අදහස් කළේ ඒක. අමතර කියන වචනය නැත්නම් ඔබ මුලින් කී තර්කය ගේන්න පුලූ‍වන්. අමතරව කියලා තියෙන නිසා ජනාධිපතිවරයාගේ ක‍්‍රියාව සාධාරණීකරණය වෙනවා. අනෙක මීට කලින් 19 සංශෝධනය ජනමත විචාරණයකට යා යුතුද නැද්ද කියලා සලකා බලන්නට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට ගියානේ. ඒ වෙලාවේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ලබාදුන් තීන්දුව අනුව පේනවා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ගැලපෙන්නේ නැති ඉවත් කරන්නැයි නම් කළා. මුලින් අගමැතිවරයාට සියලූ බලතල දීලා තමයි 19 වැනි සංශෝධනය සැලසුම් කරලා තිබුණේ. ඒත් ජනාධිපතිවරණයට නොගොස් ඒ තරම් ජනාධිපතිවරයාගේ බලතල අඩු කරන්න ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ඉඩ දුන්නේ නැහැ. ඒ නිසා ඒක සංශෝධනය කළා. 2002 ව්‍යවස්ථාව සම්බන්ධයෙනුත් ඕක සාකච්ඡුා කළා. එතැනදී තීන්දුවක් ගත්තා ජනාධිපතිවරයාව දුර්වල කරලා, ජනතාවගේ පරමාධිපත්‍යය ඕනෑවට වඩා හකුළලා තියන්න බැහැ කියලා. මට හිතෙන විදියට අවුරුදු හතරහමාරක් ගතවෙනතුරු පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවාහරින්න බැරි බව තිබුණාට, ඒක ජනාධිපතිවරයාගේ බලතල සීමා කිරීමක් ලෙස අර්ථකතනය නොවුණේ 33 (2) ඇ ව්‍යවස්ථාව අනුව ජනාධිපතිවරයාට පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවාහරින්නට බලතල තිබෙන නිසා කියලයි.
කෙසේ වෙතත් 2015 ජනාධිපතිවරණයේදී ජනවරම ලැබ ුණේත්, පාර්ලිමේන්තුවේ 19 වැනි සංශෝධනය සම්මත කරද්දී බලාපොරොත්තු වුණේත් පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවාහැරීමට ජනාධිපතිවරයාට තියෙන බලය සීමා කිරීමේ අපේක්ෂාවෙන්. මේක ඒ අපේක්ෂාවට පිටින් යෑමක් නේද? ව්‍යවස්ථාවේ වගන්තියක් පාවිච්චි කරලා ජනවරම සහ ව්‍යවස්ථා සම්පාදනයේ අපේක්ෂාව කඩලා නේද?
ඒක හරි. දැන් කෙනෙක් හිතන්න පුලූ‍වන් මේ වගන්තිය තිබුණේ නැත්නම් ඉවරයි නේද කියලා වගේ එකක්. ඒත් ඒ වගන්තිය තියෙනවානේ. ඉතින්, ඒකේ තියෙන ඉස්පිල්ලක් හෝ පාපිල්ලක් වුණත් පාවිච්චි කරන්න හැකියාව තියෙනවා.
ඒක ජනාධිපතිවරයාගේ දේශපාලන වුවමනාව නේද?
ඒක හරි. ඒත් අපට කියන්න පුලූ‍වන් ඒක ජනාධිපතිවරයාගේ මතය කියලා. ඔහු කියන්න ඉඩ තියෙනවා ඒක ජනතාවගේ අවශ්‍යතාවය කියලා. දෙපැත්තක් තියෙනවා.
මේ වෙලාවේ මහින්ද රාජපක්ෂ අගමැතිවරයාව පත් කිරීමත් නීතිවිරෝධී බව මතයක් තියෙනවා. මේ ව්‍යවස්ථා අර්බුදය වෙලාවේ නීතීඥ සංගමය මතයක් ප‍්‍රකාශ නොකරන්නේ ඇයි?
නීතීඥ ඇතුළේ මත දෙකම තියෙනවා. ඒත් පොදු මතයක් තිබුණා පාර්ලිමේන්තුව අනවශ්‍ය ලෙස කල් නොතබා ඉක්මනින් කැඳවන්න කියලා. ඒ මතය අපි සංගමයේ නිල ඉල්ලීමක් විදියට ඉදිරිපත් කළා. ඊට අමතරව මේ දේශපාලන තත්ත්වය තුළ රටට හානිකර විදියට හැසිරෙන්න එපා කියලා ජනතාවගෙන් අපි ඉල්ලීමක් කළා. ඒ වගේ දෙයක් හැර නීතීඥ සංගමය නීතිමය තත්ත්වය ගැන මතයක් කියන්න බැහැ. අපට මේ වෙලාවේ සාමාජිකයන් 21 000ක් ගෙන්වන්න විදියක් නැහැ.
අගමැතිවරයා ලෙස මහින්ද රාජපක්ෂව පත් කිරීම සාධාරණීකරණය කිරීමට පාවිච්චි කළේ එ.ජ.නි.ස.ය ජාතික ආණ්ඩුවෙන් ඉවත් වෙද්දී ඉබේම ජාතික ආණ්ඩුව විසිර ගියා කියන තර්කය…
ඔබ අහන්න උත්සාහ කරන්නේ ජාතික ආණ්ඩුවේ තවත් පක්ෂ සිටි බවනේ. ඒත් මේක සභාග ආණ්ඩුවක් නෙවෙයි. ජාතික ආණ්ඩුවක්. එයාලාගේ ප‍්‍රතිපත්ති ප‍්‍රකාශවලට අනුව ජාතික ආණ්ඩුව කියන්නේ ප‍්‍රධාන පක්ෂ දෙක එක්වීමෙන් හැදෙන ආණ්ඩුවක්. එක්සත් ජාතික පෙරමුණේත් පොඩි පක්ෂ තියෙනවා. ශ‍්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය එක්කත් පුංචි පක්ෂ තියෙනවා. ඒවා එක්වුණාට ජාතික ආණ්ඩුව ලෙස සලකන්න බැහැ.
එහෙත් 19 වැනි සංශෝධනයට අනුව ජාතික ආණ්ඩුවක් කියන්නේ ප‍්‍රධාන පක්ෂ දෙක එක්වීමෙන් හැදෙන ආණ්ඩුවක් පමණක් නෙවෙයි නේද?
එහෙම අර්ථනිරූපණයක් දෙන්න පුලූ‍වන්. ව්‍යස්ථාවක් සම්මත කිරීමට හෝ සංශෝධනය කිරීමට ජනතාවගේ බලයක් පාර්ලිමේන්තුවට ලැබෙනවා. ඒ අනුව තමයි සංශෝධනය කරන්නේ. එතකොට සංශෝධනයක් සිදුවෙන්නේ මැතිවරණයේදී ජනතාවගේ ඡුන්දයෙන් යම් යම් කාරණාවලට ලැබෙන අනුමැතිය මත. ඒ ජනවරම සැලකිල්ලට ගත යුතුයි. එතකොට මැතිවරණ න්‍යායපත‍්‍රවලදී සහ මැතිවරණයේදී ජාතික ආණ්ඩුව පිළිබඳව දැක්වූ අර්ථකතනය සලකන්න වෙනවා. ඒ අනුව ජාතික ආණ්ඩුවක් කියන්නේ ප‍්‍රධාන පක්ෂ දෙක එක්වීමෙන් හැදෙන ආණ්ඩුවක්.
19 සංශෝධනය මුලින් සැලසුම් කරලා තිබුණේ ප‍්‍රධාන පක්ෂ දෙක එක්වුණොත් ජාතික ආණ්ඩුවක් නිර්මාණය වෙන ආකාරයට. 19 සම්මත කරපු දිනයේ හැන්සාඞ් වාර්තාවලට අනුව ඒකාබද්ධ විපක්ෂයේම මන්ත්රීවරුන් තමයි පුංචි පක්ෂ එක්ක එකතුවුණත් ජාතික ආණ්ඩුවක් පිහිටුවන්න අවස්ථාව ලැබෙන්න ඕනෑ බව තර්ක කළේ. ඒ අනුව 19 සංශෝධනයේ සඳහන් වෙන්නේ පක්ෂ කිහිපයක් එක්වුණොත් ජාතික ආණ්ඩුවක් නිර්මාණය වෙන බව. ජාතික ආණ්ඩුවේ ඇමති මණ්ඩලයට අවසරය ලබාගත් 2015 සැප්තැම්බර් 03 වැනිදා අදාල හැන්සාඞ් වාර්තාවෙහි සඳහන් වෙන ආකාරයට අගමැතිවරයා පෙන්වාදෙනවා. ජාතික ආණ්ඩුවට පාර්ලිමේන්තුවේ ඉන්න පක්ෂ හයෙන් තුනක් සම්බන්ධ බව. ඒකට අදාළ ගිවිසුම් තමා ළඟ තිබෙන බවත් අවශ්‍ය නම් පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කරන බවත් පාර්ලිමේන්තුවේදී ඔහු කියනවා…
එ.ජා.ය.ය ඉල්ලන්නෙ ඒ තර්කය පැත්තෙන් තමයි. ඒත් බැලූ බැල්මට පේන දේ තමයි තුන්වැනි පක්ෂය වන මුස්ලිම් කොංග‍්‍රසය හැමවෙලාවෙම තවත් පක්ෂයක් එක්ක ඉන්නේ ප‍්‍රධාන පක්ෂයක් එක්ක. දැන් වෙන්නේ ඒ එ.ජ.නි.ස.ය ගියාට පස්සේ ඇමති මණ්ඩලය 33ක් පමණ ඉතිරිවෙනවා. ඒ අය ඉබේම විසිරිලා ගියා ලෙස සලකන්න ජනාධිපතිවරයාට පුලූ‍වන්.
එහෙම බලද්දී ජනාධිපතිවරයා පාර්ලිමේන්තුව මහින්ද රාජපක්ෂව අගමැති ධූරයට පත් කරන්න පාවිච්චි කරලා තියෙන්නේ ව්‍යවස්ථාවේ වගන්තිවල තියෙන තාක්ෂණික කාරණා නෙවෙයි, ජනවරම සහ ජනමතය. එහෙත් පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හරින්න පාවිච්චි කරද්දී ජනමතය සහ ජනවරම අමතක වෙලා තාක්ෂණික කාරණා විතරක් පාවිච්චි කරලා නේද?
නැහැ නැහැ. තාක්ෂණික කාරණා නෙවෙයි නෙවෙයි. එහෙම කියන්න එපා. ජනාධිපතිවරයා දැන් කරුණු ඉදිරිපත් කරනවානෙ. පාර්ලිමේන්තුවේ කථානායකවරයා අමුතු විදියට කටයුතු කරනවා, අගමැතිලා දෙන්නෙක් ඉදිරිපත් වෙනවා. මේ ප‍්‍රශ්ණවලට විසඳුමක් විදියටයි පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවාහරින්න වුණේ. එයා කළේ ජනතාව ඉදිරියට යෑම. එයාට ඒක වටා සාධක තියෙනවා. ඒ සාධක සදාචාරාත්මකද කියන එක වෙනම කාරණාවක්. නැතිනම් එකපාරම අහවල් වගන්තිය තියෙන නිසා කරපු දෙයක් නෙවෙයි. මොකද ජනාධිපතිවරයාට කියන්න පුලූ‍වන් මම පාර්ලිමේන්තුව හරහා මේ ප‍්‍රශ්නය විසදන්න උත්සාහ කළා කියලා. පාර්ලිමේන්තුවට දින නියම කළා. ඒත් කථානාකවරයාගේ හැසිරීම නිසා තමන්ට ඒක කරන්න බැරිවුණා කියලා කියන්න පුලූ‍වන්.
කොහොම වුණත් පාර්ලිමේන්තුව රැස්වී ඒ ප‍්‍රශ්නය විසඳාගන්නත් ඉඩ තිබුණා නේද? ජනාධිපතිවරයා ඒකට ඉඩ නොදීමෙන් පෙනෙන්නේ‍ෙඔහුගේ පාර්ශ්වයට 113 නොතිබුණු නිසා මේක කළ බව..
පාර්ලිමේන්තුව රැුස්වීමේ අවදානම ගන්න එයාලා ලෑස්තිවුණේ නැහැ. මොකද මෙයාලා ලෑස්තිවුණේ පාර්ලිමේන්තුව කැඳවලා ටික දවසක් යද්දී අවශ්‍ය විදියට කණ්ඩායම එකතු කරන්නනේ. ඒත් කතා කනායකවරයාට තිබුණේ අමුතු හැසිරීමක්. පාර්ලිමේන්තුව රැුස්වූ දිනයේම කථානායකවරයා බහුතරය තියෙන්නේ කාටද කියලා විමසන්න උත්සාහ කළා. ඒක ලොකු කලබගෑනියක්නෙ. සෙංකෝලය උස්සන් යනවා. අපි ඉඩ දෙන්නේ නැහැ කියනවා. ලොකු ගැටුමක් ඇතිවෙන්න ඉඩ තිබුණා. මට හිතෙන දේ තමයි ඒ ගැටුමට නොගොස් කළහැකිව තිබුණු හොඳම දේ තමයි මේක කියලා. එතකොට කාටවත් මොකුත් කියන්න බැහැනේ.
එහෙත් ගැටලූ‍ව මේ වෙලාවේ ඔහු දේපාලනික වුවමනාවක් වෙනුවෙන් කළ දේ අනාගතයේදී පූර්වාදර්ශයක් වෙනවා. ඒ අතින් ඔහු උත්සාහ කළේ ජනාධිපතිවරණයේදී ඔහුට ලැබුණු ජනවරමෙන් සහ 19 වැනි සංශෝධනයෙන් කරපු දේවල් දේශපාලන අවශ්‍යතාවයක් මත වෙනස් කිරීම නේද?
අනිවාර්යයෙන්. එයා කියන හේතු පිළිගන්න බැරිද පුලූ‍වන්ද කියන ප‍්‍රශ්නය වෙනම තියෙනවා. ඒත් ජනාධිපතිවරයා ව්‍යවස්ථාව ඇතුලෙන් උපරිමයෙන් රිංගුවා. වගන්ති තිබුණා. ප‍්‍රතිපාදන තිබුණා. ඒ නිසා එයා කලින් කී දේවල්වලට වෙනස්ව තීරණයක් ගත්තා.
