ඔක්තෝබර් 26 වැනිදා රාති‍්‍රයේ ජනාධිපති මෛතී‍්‍රපාල සිරිසේන විසින් සිය විධායක බලතල අත්තනෝමතික ලෙස භාවිතා කරමින් අග‍්‍රාමාත්‍ය රනිල් වික‍්‍රමසිංහ ධුරයෙන් ඉවත්කර එම තනතුරට පාර්ලිමේන්තු මන්තී‍්‍ර මහින්ද රාජපක්‍ෂව නම් කිරීම රට තුළ තියුණු දේශපාලන අර්බුදධයක් නිර්මාණය කර ඇත.
ජනාධිපතිවරයාගේ මෙම කි‍්‍රයාව ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කිරීමකි. ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව අනුව ඒ ආකාරයට අග‍්‍රාමත්‍යවරයාව ධූරයෙන් ඉවත් කිරීමේ බලයක් ජනාධිපතිවරයාට නැත. අග‍්‍රාමාත්‍ය ධූරය සම්බන්ධයෙන් වූ ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ ප‍්‍රතිපාදන පැහැදිලිය. අග‍්‍රාමාත්‍යවරයෙකුට ධූරය අහිමි වන්නේ කෙසේද යන්න එහි පැහැදිලිව දක්වා තිබේ. ඒ එක් අවස්ථාවක්වත් මෙහිදී සම්පූර්ණ වී නැත.
මේ ව්‍යවස්ථා විරෝධී ජනාධිපතිවරයාගේ අත්තනෝමතික තීරණයට එරෙහිව දැනටමත් ජාත්‍යන්තර ප‍්‍රජාව සිය දැඩි අවධානය යොමු කර තිබේ. එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය, ඇමරිකා එක්සත් ජනපදය, මහා බි‍්‍රතාන්‍යය, ජර්මනිය, යුරෝපා සංගමයට අයත් රටවල් ඇතුලූ රටවල් රාශීයක් දැනටමත් ප‍්‍රකාශ කර ඇත්තේ ශී‍්‍ර ලංකාව සිය නීතියට අනුව කටයුතු කළ යුතු බවය. අසල්වැසි ඉන්දියාවද ප‍්‍රකාශ කර ඇත්තේ ශී‍්‍ර ලංකාව තුළ සිදුවන දෑ පිළිබඳව ඔවුන් නිරීක්‍ෂණය කරමින් සිටින බවයි.
ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී රටවල දේශපාලන බලපෙරළි සිදුවිය යුත්තේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ආකාරයටය. පාර්ලිමේන්තු මන්තී‍්‍රවරුන්ගේ බහුතර කැමැත්ත වත්මන් අග‍්‍රාමාත්‍ය රනිල් වික‍්‍රමසිංහට නොමැතිනම් එය පාර්ලිමේන්තුව තුළින් ඔප්පු කළ යුත්තක්ය. අග‍්‍රාමාත්‍යවරයා විශ්වාසභංග යෝජනාවකින් පරාජයට පත් කිරීම, අයවැය යෝජනාව පරාජයට පත්කිරීම ආදිය ඒ සඳහා ගත හැකි කි‍්‍රයාමාර්ගයන්ය. එහෙත් මෙහිදී ඒ කිසිවක් සිදුවී නැත. ඒ නිසාම මෙය ආණ්ඩුක‍්‍රම විව්‍යස්ථා විරෝධී කුමන්ත‍්‍රණයක් ලෙස මිස වෙනත් නමකින් හැඳින්විය නොහැකිය.
මේ ව්‍යවස්ථා විරෝධී කුමන්ත‍්‍රණය නිසාම රට දැන් ඇත්තේ අවිනිශ්චිත තත්ත්වයකය. රාජ්‍ය යාන්ත‍්‍රණය අකර්මණ්‍ය වී ඇත. ජනතාව නොසන්සුන්වී ඇත. ඒ ආණ්ඩු පාලනය ඇත්තේ කාහටද යන්න පිළිබඳ නිශ්චිතතාවයක් නැති නිසාය.
මේ නිශ්චිතභාවය ඇති කිරීම සඳහා ඇත්තේ සරළ කි‍්‍රයාමාර්ගයක් පමණය. ඒ පාර්ලිමේන්තුව කැඳවා එහි බහුතර බලය හිමි වී ඇත්තේ කාහටද යන්න තීරණය කිරීමය. අග‍්‍රාමාත්‍ය රනිල් වික‍්‍රමසිංහද මේ කුමන්ත‍්‍රණය සිදුවූ දිනම ජනාධිපතිවරයාට අභියෝග කරනු ලැබුයේ පාර්ලිමේන්තුව කැඳවා එහි බහුතරය ඇත්තේ කාහටදැයි තීරණය කරන ලෙසය.
එහෙත් මෙම කුමන්ත‍්‍රණයේ හවුල්කරුවන් වූ ජනාධිපති මෛතී‍්‍රපාල සිරිසේන හා පාර්ලිමේන්තු මන්තී‍්‍ර මහින්ද රාජපක්‍ෂ සිදුකළේ පාර්ලිමේන්තුවේ වාර අවසාන කරන ව්‍යවස්ථාවේ ප‍්‍රතිපාදනවල එල්ලී සිය නිරුවත ඒ මඟින් වසා ගැනීමය. පාර්ලිමේන්තුව නැවත රැුස්වන දිනය තෙක් අමාත්‍යධූර වරදාන හා රුපියල් කෝටි ගණනින් අල්ලස්දී මන්තී‍්‍රවරුන් බිලිබා ගැනීමේ කි‍්‍රයාන්විතය ආරම්භ කිරීමය.
ඒ වූ කලී ව්‍යවස්ථා විරෝධී, සදාචාර විරෝධී අල්ලස් සංස්කෘතියකට රට ගෙන යෑමය. එහි අනෙක් පැත්ත නීතියේ ආධිපත්‍යය නොසලකන ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී නොවන මැර ප‍්‍රචන්ඩ දේශපාලන යය.
ඔක්තෝබර් 26 වැනිදා රාති‍්‍රයේ රාජ්‍ය මාධ්‍ය ආයතනවල සිදුවූයේ එයය. එදා සිට අනෙකුත් රාජ්‍ය ආයතනවල හා ගම්මට්ටමින් සිදුවෙමින් පවතින්නේ එයය. තමා අමාත්‍ය ධූරය දැරූ අමාත්‍යාංශ කාර්යාලයට පාර්ලිමේන්තු මන්තී‍්‍රවරයෙකු වන මහජන නියෝජිතයෙක්ට වත් පිවිසිය නොහැකි බවට ඛනිජ තෙල් අමාත්‍යංශන පරිශ‍්‍රයේදී විදහා දැක්වූයේ එයය.
මේ සියල්ල සිදුවන්නේ කුමන්ත‍්‍රණකාරී ලෙස ලබාගන්නට උත්සාහ කරන බලය තවමත් තහවුරු කරගන්නට නොහැකි තත්ත්වයක් යටතේය. කුමන්ත‍්‍රණකාරීන්ගේ බලය තහවුරුවූවා නම් ඇතිවිය හැකි විනාශකාරී තත්ත්වය අමුතුවෙන් කිව යුතු නැත.
ඒ මඟින් සංඥා කරන්නේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයට ගරු නොකරන, නීතියේ ආධිපත්‍යය නොසලකන ප‍්‍රචන්ඩ, ඒකාධිපති ආඥාදායකත්වයක් ඉදිරියේදී රට තුළ බිහිවිය හැකි බවය.
ඊට ම් රටේ හෘදය සාක්ෂියක් ඇති ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයට ගරු කරන මිනිසුන්ට කිසිසේත්ම එකඟවිය නොහැකිය.
එම නිසාම තීරණාත්මක මොහොත එළඹී ඇත්තේ ව්‍යවස්ථා විරෝධී මෙම කුමන්ත‍්‍රණය පරාජය කිරීම සඳහාය. සියලූ වාද භේද නොසලකා ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයට ගරුකරන හෘදය සාක්ෂියක් ඇති මිනිසුන් ඒ සඳහා එක්ව සිටගත යුතුය.
