මා මීට පෙර ද සාකච්ඡා කොට ඇති ආකාරයට වර්තමාන දේශපාලන අවිනිෂ්චිතභාවය ලංකාවේ දේශපාලනය මුහුණ දී සිටින බැරැරුම් ව්‍යුහාත්මක අර්බුදයක් තුළින් ගලා එන්නකි. මෙම අර්බුදය පැහැදිළි ලෙසම ලංකාවේ දේශපාලන ක‍්‍රමය දරා සිටි පක්ෂ ක‍්‍රමය දුර්වල වීමේ ප‍්‍රතිඵලයකි. 1970 ගණන්වල සිට දක්නට ලැබෙන්නේ ක‍්‍රමාණුකූලව පක්ෂ ක‍්‍රමයේ බිඳ වැටීමකි. මෙම බිඳ වැටීම කෙරේ ප‍්‍රධාන වශයෙන් බලපා ඇති හේතුව ලෙස පෙනී යන්නේ අර්ධ නාගරික මධ්‍යම පංතියේ නැගීමයි. මෙම නව මධ්‍යම පංතිය දේශපාලන පක්ෂ සමග ඇත්තේ අතිශයින් ම ලිහිල් සම්බන්ධතාවයකි. ග‍්‍රාමීය ක්ෂේත‍්‍රය තුළ පවා දේශපාලන පක්ෂ සහ ග‍්‍රාමීය ජනතාව අතර තිබූ ඍජු සම්බන්ධය වෙනුවට බෙහෙවින් වක‍්‍ර සම්බන්ධයක් ඇති වී තිබේ.
දැන් ග‍්‍රාමීය ජනයා දේශපාලන පක්ෂ සමඟ සම්බන්ධතා පවත්වන්නේ ග‍්‍රාමීය සමාජයේ සිටින පක්ෂවලට අයත් දේශපාලන තැරැව්කරුවන් හරහාය. මෙම තැරැව්කරුවන්ට පවා දේශපාලන පක්ෂ සමඟ ඇත්තේ බෙහෙවින් දියාරු සම්බන්ධතාවයකි. මෙම දියාරු ස්වභාවය කොයිතරම් ද යත් මෙම ප‍්‍රාදේශීය දේශපාලන තැරැුව්කරුවන්ට ඉතා පහසුවෙන් සිය පක්ෂය මාරු කිරීමට පුළුවන. එසේම එම තැරැුව්කරුවන්ට තම සහායකයින් සෑහෙන ප‍්‍රමාණයක් නව පක්ෂය වෙත ගෙනයාමට ද හැකියාව තිබේ.
වර්තමාන දේශපාලන අවිනිෂ්චිතභාවය තවත් තීවර කරන සාධකයක් වන්නේ පවත්නා ආර්ථික අර්බුදය යි. ලෝක මට්ටමෙන් පවත්නා අර්ථික අර්බුදයක ප‍්‍රකාශ වීමක් වන්නා වූ මෙහි ඉතා බලපෑම් සහගත ප‍්‍රකාශනයක් වන්නේ රටේ දැනට පවත්නා දේශපාලන නායකත්වයට මෙම ආර්ථික අර්බුදය තව තවත් තීව‍්‍ර කිරීම හැර කළ හැකි අන් දෙයක් නොතිබීමයි. ඊට හේතුව වන්නේ දැනට පවත්නා දේශපාලන නායකත්වය (ආණ්ඩුව මෙහෙයවන මෙන්ම ආණ්ඩුවෙන් පිටත සිටින රාජපක්ෂ කඳවුර ද ඇතුළත්ව) විසින් අනුගමනය කිරීමට සැදී පැහැදී සිටින ආර්ථික උපායමාර්ගය පදනම් වී ඇත්තේ අර්බුදයට ලක්වී ඇති ලෝක ආර්ථික ක‍්‍රමය සමඟ සම්බන්ධ වීම මත ය. එම උපාය මාර්ගයේ ප‍්‍රතිඵලය වන්නේ රටේ ආර්ථිකය තව තවත් එම ලෝක ආර්ථිකයේ රළ පහරට නිරාවරණය වීම යි.
මේ තත්වය විසින් ඉතා පැහැදිළි ලෙස ම නව ආර්ථික මෙන්ම දේශපාලන පරිකල්පනයක් ඉල්ලා සිටී. ඇත්ත වශයෙන්ම 2015 ජනාවාරි මාසයේ සිදු වූ දේශපාලන වෙනස පසුපස පැවැති එක් ජනතා අභිලාෂයක් වූයේ මෙවැනි වෙනසක් පිළිබඳ ප‍්‍රාර්ථනයයි. කෙසේ වෙතත් ජනවාරි 8 සිදු වූ දේශපාලන පෙරළියේ පැවැති එක් ප‍්‍රධාන ගැටලූ‍වක් වූයේ එම දේශපාලන පෙරළිය මතින් රාජ්‍ය බලය ඩැහැගත් ප‍්‍රභූ කණ්ඩායමට එම දේශපාලන පෙරළිය පසුපස පැවැති ජනතා අභිලාෂ නිසි පරිදි ග‍්‍රහණය කරගැනීමට හැකියාවක් හෝ අවශ්‍යතාවයක් නොවීමයි. ඇත්ත වශයෙන්ම වඩාත් සත්‍යය වන්නේ දෙවෙනිව කී හේතුව යි. එසේ වූයේ ඒ පිරිසට රාජ්‍ය බලය අත්පත්කරගෙන ක‍්‍රියාත්මක කරනු ලැබීමට උනන්දුව තිබුණා වූ වෙනත් න්‍යාය පත‍්‍රයක් තිබීමයි.
වර්තමාන දේශපාලන යථාර්ථයේ ඉතා කැපී පෙනෙන ලක්ෂණයක් වන්නේ වර්තමානයේ රාජ්‍ය බලය හොබවන ප‍්‍රභූ කණ්ඩායම හා ඉහත කී ජනතා අභිලාෂ අතර දිනෙන් දින පවා තීව‍්‍ර වෙමින් පවත්නා පරතරයක් නිර්මාණය වී තිබීම යි. එසේම එකී ජනවාරි 8 ජනතා අභිලාෂ වෙනුවෙන් වූ විකල්ප දේශපාලන මැදිහත්වීමක් සදහා වූ හැකියාව තීරණාත්මක ලෙස අවහිර කළා වූ බාධකයක් පසුගිය වසර තුන තුළ දක්නට ලැබිණි. එනම් වත්මන් ආණ්ඩුව කෙරෙහි වූ ජනප‍්‍රසාදය ඛාදනය වීමට සමාන්තර ලෙස රාජපක්ෂ කඳවුර සිංහල-බෞද්ධ අන්ත ජාතිකවාදී බලවේගවල අනුග‍්‍රහය යටතේ ශක්තිමත් වෙමින් තිබීමයි. නමුත් පසුගිය මාස කීපය තුළ මේ තත්වය වෙනස් වෙමින් පවත්නා අතර රාජපක්ෂ කඳවුරේ දේශපාලන එක්සත්භාවය බිඳවැටී ඇති අතරම ඒ තුළ සිංහල-බෞද්ධ අන්ත ජාතිකවාදී බලවේගවල ශක්තිය සීඝ‍්‍රයෙන් ඛාදනය වී තිබීම නිරීක්ෂනය කළ හැක.
මේ පසුබිම තුළ ජනවාරි 8 දේශපාලන පෙරළිය හරහා ප‍්‍රකාශයට පත් වූ දේශපාලන අභිලාෂ වෙනුවෙන් වූ නව දේශපාලන අවකාශයක් උදෙසා වාසිදායක තත්වයක් නිර්මාණය වී ඇති බව කිව හැක. ඒ අනුව වත්මන් දූෂිත පාලක ප‍්‍රභූ තන්ත‍්‍රයේ ආධිපත්‍යයට නතු වී ඇති දේශපාලන ගොනුවීම්වලින් පිටත සිට සමාජ සාධාරණත්වය, ප්රජාතන්ත්රවාදය හා වාර්ගික හා ආගමික අනන්‍යතා අතර සමගිය වෙනුවෙන් වූ පුළුල් දේශපාලන පෙරමුණක් ගොඩනැගීම වර්තමානයේ අතිශයින්ම වැදගත් දේශපාලන කාර්යයක් බව කිව හැක.
නිර්මාල් රංජිත් දේවසිරි
