රජයේ සේවය කරන ස්ත‍්‍රීන්ට දරු ප‍්‍රසූතිය උදෙසා මාස 4ක (වැඩකරන දින 84ක) සම්පූර්ණ වැටුප් සහිත නිවාඩුත් තවත් මාස 4ක් අර්ධ වැටුප් සහිතවත් ඉන්පසුද මාස 4ක් වැටුප් රහිතවත් ලෙස නිවාඩු ලබාගත හැකිය. දරුවාට අවුරුද්දක් ගතවන තෙක් කිරි දීම සඳහා පැයක නිවාඩුවක්ද ලබාගත හැක. පියාටද දින 3ක නිවාඩුවක් ලැබේ. රජයේ සේවයට සාපේක්ෂව සාප්පු හා කාර්යාල පනත යටතේ වන ආයතනවල මාතෘ නිවාඩු වරප‍්‍රසාදය තරමක් අඩුවුවද ඔවුන්ටද වැටුප් සහිත වැඩකරන දින 84 හා කිරි පැය නිවාඩුව ලැබේ. ඒ ඒ ආයතන අනුව ඊට අමතර වෙනත් ප‍්‍රතිලාභද ඇත. අපේ රටේ අම්මලාට දශක කීපයකට පෙර ලැබුණේ සති හයක වැටුප් සහිත ප‍්‍රසූත නිවාඩුවක් පමණි. ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානය, අයිතීන් වෙනුවෙන් හඬ නගන ආයතන, සෞඛ්‍ය බලධාරීන් ඇතුළු විවිධ දේශීය හා විදේශීය පාර්ශ්වයන්හි මැදිහත්වීම් හරහා ලංකාවේ මාතෘ ආරක්ෂණ ප‍්‍රතිලාභ ක‍්‍රමක‍්‍රමයෙන් වැඩිවූ අතර එය තවත් ඉදිරියට යා යුතුව ඇත. ෆින්ලන්තය වැනි රටවල මව්පිය දෙපළටම දරු ප‍්‍රසූතියකදී නිවාඩු ලැබෙන අතර වෙනත් බොහෝ ප‍්‍රතිලාභද හිමිය.
ලෝකයේ හා රටේ තත්වය එසේ තිබියදී රජයේ සේවයට ලැබෙන මාතෘ ආරක්ෂණ ප‍්‍රතිලාභය නම්වූ වරප‍්‍රසාදය බස්නාහිර පළාත් අධ්‍යාපන ඇමතිවරයාගේ උවමනාව මත බස්නාහිර පළාත් අධ්‍යාපන ලේකම් කප්පාදු කිරීමට පියවර ගෙන ඇත. මෙසේ කර ඇත්තේ ගැබිණි ගුරුවරියන්ට පහසු ඇඳුමක් හඳුන්වාදී ඇති හා ප‍්‍රසූත නිවාඩු යන අය වෙනුවෙන් ගුරු සංචිත පවත්වාගෙන යාමට උපදෙස් දීම යනාදි වූ ඉදිරිගාමී වැඩපිළිවෙළවල් මධ්‍යම රජයේ පූර්ණ අනුග‍්‍රහය යටතේ අධ්‍යාපන ඇමති අකිල විරාජ් කාරියවසම් මහතා ක‍්‍රියාත්මක කරන වාතාවරණයක් තුළය. පාසල් ගුරු සේවය ස්ත‍්‍රීකරණය වීම ගෝලීය ප‍්‍රවණතාවක් වන අතර ලංකාවේ ද එය එසේමය. ඒ අතර ලංකා රාජ්‍ය සේවයේ ස්ත‍්‍රී සේවා නියුක්තිය වැඩිම ගුරු සේවය තුළය. 246,000ක් පමණ වන ගුරු සේවයේ 80%ක් පමණම ස්ත‍්‍රීන් වන අතර එම පිරිසෙන් ද සෑහෙන ප‍්‍රතිශතයක් බස්නාහිර පළාත තුළ සේවය කරති.
සාමාන්‍ය‍යෙන් දරු ප‍්‍රසූතිය සිසේරියන් සැත්කමකින් වුවද අම්මා මසක් වත් යන්නට මත්තෙන් රැකියාවට යා හැකි තත්වයට පත්වේ. එනිසා දිගු නිවාඩුව හා කිරි පැය ලැබෙන්නේ සමහර නිලධාරීන් සිතන ලෙස අම්මාට නොවේ. ඒ දරුවෙකුට මාස 6ක් යන තෙක් මව්කිරි පමණක්ම දිය යුතු බවට වන වෛද්‍ය මතයද සලකා නිරෝගී දරු පරපුරක් සඳහාය. එය ජාතික අවශ්‍යතාවකි.
මීට පෙර අනෙකුත් පළාත්වල මෙන්ම බස්නාහිර පළාතේද දරු ප‍්‍රසූතිය වෙනුවෙන් අර්ධ වැටුප් හා වැටුප් රහිත නිවාඩු අනුමත කරගැනීම කලාප අධ්‍යාපන අධ්‍යක්ෂ හරහා කිසිදු ගැටලූවකින් තොරව කරගත හැකිව තිබුණි. එහෙත් මෑතක සිට බස්නාහිර පළාතේ ගුරුවරියන්ට මෙම කටයුත්ත සඳහා පළාත් අධ්‍යාපන ලේකම්වරයා හමුවට ගොස් ඔහුගේ අනුමැතිය සෘජුවම ගැනීමට සිදුව ඇත. ඒ අදාළ විදුහල්පති ඇය අතිරික්ත ගුරුවරියකැයි සහතික කිරීමෙන්ද පසුවය. මෙම කාර්යාලවල කටයුතු කෙරෙන ආකාරය අනුව ඉහළ බලපෑමක් නොමැත්තේ නම් ඒ සඳහා දින කීයක් කිරිකැටියාද කරගසාගෙන ආ යුතුද මොන මොන ඇණුම් බැණුම්, හින්ට් ඇසිය යුතු වේවිද යන්න වෙනම කථාවකි. අතිරික්ත ගුරුවරු නොමැති නම් පාසල් දරුවන්ට පාඩු නොවන සේ නිවාඩු ගිය අයගේ වැඩ ආවරණය කිරීමේ වෙනත් ක‍්‍රමද ඇත.
පසුගිය වසර කීපය තුළ දෙතුන් වතාවක්ම දකුණු හා වයඹ පළාත්වල රජයේ විභාග ප‍්‍රතිඵල බස්නාහිර පළාතට වඩා හොඳ වූ නිසා කෙසේ හෝ හොඳම ප‍්‍රතිඵල හැමවිටම බස්නාහිර පළාතෙන් වාර්තා කළ යුතුය යන මුග්ධ තර්කය නිසා මෙම පසුගාමී තීරණය හා තවත් එවැනි තීරණ කීපයක් ගෙන ඇති බව තතු දන්නා අය පවසති. හාස්‍යයට කරුණ නම් එම පළාත්වල විභාග ප‍්‍රතිඵල සාපේක්ෂව හොඳ වී ඇත්තේ මෙවැනි මුග්ධ කටයුතු හරහා නොවන බව වත් බස්නාහිර පළාත් අධ්‍යාපන බලධරයන්ට නොතේරීමය. රටක් ලෙස අධ්‍යාපන කේෂ්ත‍්‍රයේ විසමතා අඩුවීම ඉතාම හොඳය. විභාගම පමණක් අධ්‍යාපනයේ ගුණාත්මකභාවය මැනීමට උපයෝගී කර නොගන්නා බවද ඔවුන් සිහිතබා ගත යුතුය.
ලබාගත් වරප‍්‍රසාදයක් කප්පාදු කිරීම හා එය ඉවසා සිටීම ඉතා නරක ප‍්‍රවනතාවක් වන අතර මෙවැනි දේ සම්භන්ධව ගුරු වෘත්තීය සමිති දැඩි ලෙස මැසිහත් විය යුතුය. එකක් දෙකක් හැරෙන්නට අනිත් ඒවා එසේ කරන බවක් පෙනෙන්නේ නැත. (මෙයද වෘත්තීය සමිති කටයුතු කරන්නේ තම සාමාජිකයින් වෙනුවෙන්ම නොවන බව පෙන්වන උදාහරණයකි). එසේම ”සිංහල බෞද්ධ ජනගහනය අඩු වෙමින් යනවා දරුවන් වැඩිපුර හදපල්ලා”යයි කෑගහන අයගෙන් වැඩිපිරිසක් තම කටයුතු කරනනේ බස්නාහිර පළාතේ සිටය. එහෙත් අති බහුතරයක් එකී ජනකොටසට අයත් කිරිකැටියන්ට හා ගුරුවරියන්ට තම පළාතේම අධ්‍යාපන බලධාරීන් විසින් කරන අකටයුතු පිළිබඳව එම දෙබිඞ්ඩන්, බහුබිඞ්ඩන් පවා නිහඬය.
පි‍්‍රයදර්ශනී ආරියරත්න
