පසුගියදා ඉන්දියාවට ගිය මහින්ද රාජපක්ෂ හිටපු ජනාධිපතිවරයා, ද හින්දු පුවත්පතට දුන් සම්මුඛ සාකච්ඡාවේදී කියා ඇති දේවල්, රාජපක්ෂ දේශපාලනයේ තවමත් නොනැසී තිබෙන ආචීර්ණ කල්පික වැඩවසම් මුහුණුවර නැවතත් තහවුරු කරනසුලූය.
ඔහු කියන්නේ, 19වැනි ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය යටතේ වුවද තමාට ඉදිරි ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත්වීමට හැකියාව තිබෙන බවයි. කෙසේ වුවත්, ඒ ගැන අධිකරණ තීරණයක් ලබාගත යුතු බවත්, එම අවදානම ගන්නවාද යන්න ගැන ඉදිරියේදී තීන්දුවක් ගත යුතු බවත් ඔහු එම සාකච්ඡාවේදී කියයි.
සම්මුඛ සාකච්ඡුාව අතර, ඉදිරි ජනාධිපතිවරණය සම්බන්ධයෙන් හින්දු පුවත්පත ඇසූ ප‍්‍රශ්නත් ඊට මහින්ද රාජපක්ෂ දුන් පිළිතුරුත් මෙපරිදිය.
‘19 වැනි ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයට අනුව ජනාධිපති ධුර කාල වාර ගණන සීමාකර තිබෙනවා. ඒ අනුව ඔබ ධුර කාල දෙක අවසන් කර තිබෙනවා. ලබන වසරේ මැතිවරණවලදී ශ‍්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණ මෙහෙයවන්නේ කවුද?
මම ශ‍්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණට නායකත්වය දෙනවා. 19වැනි සංශෝධනය තිබුණත් මට මැතිවරණයට තරග කළ හැකි බවට මතයක් තිබෙනවා. ඒ සම්බන්ධයෙන් අධිකරණයට යනවා. එහෙත් එම අවදානම ගන්නවාද නැද්ද කියලා තීරණය කළ යුතුයි. අනෙක් විකල්පය නම් සියලූ දෙනාටම පිළිගත හැකි අපේක්ෂකයකු ඉදිරිපත් කිරීමයි.
මීළඟ මැතිවරණයට ඉදිරිපත් වන්නේ ඔබේ පවුලේ අයෙක්ද? නැතිනම් ඔබ වෙනත් අයෙක් සලකා බලනවාද?
මගේ පුතාට (නාමල් රාජපක්ෂ) ජනාධිපතිවරණ අපේක්ෂකයකු ලෙස ඉදිරිපත් වෙන්න බැහැ. ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් වන අපේක්ෂකයකුගේ අවම වයස අවුරුදු 35ක් දක්වා වැඩි කරලා. කලින් එය 30ක්. ඒ නිසා 2019ට ඔහු සලකා බලන්න බැහැ. මගේ සහෝදරයා නිසැකයෙන්ම තරගකරුවෙක්. එහෙත් ජනතාවට අවශ්‍ය කවුද කියලා පක්ෂය සහ සන්ධානය තීරණය කළ යුතුයි.’
මෙහිදී හින්දු පුවත්පත අසන්නේ විවෘත ප‍්‍රශ්නයකි. එනම්, ඉදිරිපත්වන්නේ පවුලේ අයෙක්ද? නැතිනම් වෙනත් අයෙක් සලකා බලනවාද? යන්නයි.
ප්රජාතන්ත්රවාදය ගැන අබමල් රේණුවක්වත් දන්නා කියන, ඒ ගැන සැලකිල්ලක් දක්වන කෙනකු නම්, තෝරාගන්නනට ඉඩ ඇත්තේ දෙවැනි ප‍්‍රශ්නයයි. තමා අවුරුදු 9ක කාලයක් රටේ ඉහළම නායක තනතුර හොබවා තිබෙන අවස්ථාවක, ඒ කාලය පුරා සිය පවුලේ උදවිය රාජ්‍ය ව්‍යුහයේ හැම තැනකම ස්ථානගත කර තිබුණු තත්ත්වයක, ඔවුන් හරහා හැකි සියලූම ඉසුරු රටෙන් රාජපක්ෂ පවුලට සූරාගත් පසුබිමක, අඩු ගණනේ ඊළඟ ජනාධිපතිවරණයටවත් පක්‍ෂයේ වෙනත් නායකයකුට අවස්ථාව දෙන බව කියන්නට මහින්ද රාජපක්‍ෂට අවස්ථාවක් තිබුණි. හින්දු පුවත්පත සමහර විට එවැනි පිළිතුරක් බලාපොරොත්තු වන්නටද ඇත. නැතහොත් අඩුගණනේ පිළිතුර විවෘතව තබන්නට ඉඩ තිබුණි. ජනාධිපතිවරණයට තව කාලයක් තිබෙන නිසා, පක්ෂය විසින් අදාළ අපේක්‍ෂකයා තෝරාගනු ඇතැ’යි කියන්නටවත් හොඳටම ඉඩ තිබිණි. එහෙත්, මහින්ද රාජපක්ෂ දෙන පිළිතුරෙන් ඔහු නැවතත් වහ වහා තහවුරු කරගන්නට හදන්නේ තමන්ගේම පවුලේ ආධිපත්‍යයයි.
මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාගේ පළමු තේරීම තමාමය. ඔහු කියන්නේ මේ වන විටත් හැත්තෑතුන් හැවිරිදි වන තමාම ඉදිරියේදීත් පක්‍ෂයට නායකත්වය දෙන බවයි. ජනාධිපතිවරණයක් ලබන අවුරුද්දේ අග පැවැත්වුවහොත්, ඒ වන විට ඔහුගේ වයස 74කි. ඒ වසරේ ජනාධිපතිවරණයෙන් ජයග‍්‍රහණය කළහොත්, අවුරුදු 79ක් වන තුරු ඔහුගේ ධුර කාලය පවතියි. පසුගිය සතියේ අගමැති රනිල් වික‍්‍රමසිංහ, තමාගේ වයස අවුරුදු 80 වන තෙක් නායකත්වයේ සිටින්නට ගණන් හදා තිබුණාක් මෙන්, මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ අරමුණද, වයස 80 වන තෙක් හැකිනම් ජනාධිපති ධුරයේ නැතිනම් පොදුජන පෙරමුණේ නායකත්වයේ සිටීමය. රනිල් වික‍්‍රමසිංහට සාපේක්‍ෂව බැලූ විට ශක්තිමත් හා සක‍්‍රිය ස්වභාවයක් පෙන්වුවද, මහින්ද රාජපක්‍ෂද රනිල් වික‍්‍රමසිංහ තරම්ම විවිධාකාර ශාරීරික දුර්වලකම් මධ්‍යයේ ජීවත්වන්නෙකි. මනා ලෙස පාලනය කර මාධ්‍යවලට නිකුත් කෙරෙන ඔහුගේ හැසිරීම් ගැන වන රූප වාර්තාවලින් ඔබ්බට ගොස්, ඔහුගේ චර්යාව සමීපව නිරීක්‍ෂණය කරන්නකුට, ඔහුගේ ශාරීරික අබලතා හොඳින්ම පැහැදිලි වනවා ඇත.
කොහොම නමුත්, 19වැනි සංශෝධනය යටතේ තමාට අවසර ලැබෙතොත්, අන් කිසිවකු ගැන කල්පනා කරන්නේ ම නැතිව, වෙනත් කිසිවකුට ඉඩක් දෙන්නේම නැතිව තමා ජනාධිපතිවරණයට යන බව ඔහු කියයි.
19වැනි සංශෝධනය යටතේ, මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාට මීළඟ ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් විය නොහැකි බව ඉතාමත් පැහැදිලිය. එය ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයෙන් අර්ථ දක්වාගන්නට තරම් අවශ්‍ය ප‍්‍රශ්නයක් නොවේ. සාමාන්‍ය දැනුමක් ඇත්තකුට ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව කියවා වුණත් එය තේරුම් ගත හැකිය. මීට පෙර මනුවර්ණත් පෙන්වා දී ඇත්තාක් මෙන්, 19වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයේ තිබෙන ගැටලූව ගැන කෙළින්ම ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට ගොස් අර්ථ නිරූපණයක් ඉල්ලන්නටද කිසිවකුට බැරිය. ඒ බලය තිබෙන්නේ ජනාධිපතිවරයාට පමණකි. ඔහුගේ පක්‍ෂයේ සභාපති වන මහාචාර්ය ජීඑල් පීරිස් කියන විදියට දිසා අධිකරණයක් ඉදිරියට ගොස් ප‍්‍රශ්නය ඉදිරිපත් කරන්නටද ලංකාවේ නීතිය අනුව ඉඩක් නැත. ඒ නිසා මේ ‘අවස්ථාව’ මුළුමනින්ම මනෝ විකාරයකි.
19වැනි සංශෝධනය, තමන් මහා ව්‍යවස්ථා විශේෂඥයන්යැයි සිතාගෙන සිටින සමහරුන් කියන විදියට ආවාට ගියාට හැදු ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයක් නොවේ. ලංකාවේ ව්‍යවස්ථා කෙටුම්පත් ක්‍ෂෙත‍්‍රයේ සිටින, විශ‍්‍රාමලත් ඉහළම කෙටුම්පත් විශේෂඥයන්ගේ සහාය ඊට ලබාගෙන තිබේ. ඔවුන් විසින් සකස් කරන ලද මුල් කෙටුම්පත ඉන්පසු නීති කෙටුම්පත් දෙපාර්තමේන්තුව වෙත යවා අදාළ ප‍්‍රමිතියට එය සකස්කොට තිබේ. ඒ නිසා, 19වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයේ සිදුරක් නැත. එහි එන, දෙවරක් මහජනතාව විසින් පත්කර ගන්නා ලද පුද්ගලයකුට යළිත් ජනාධිපතිවරණයකට ඉදිරිපත් විය නොහැකි බවට වන කොන්දේසිය මහින්ද රාජපක්‍ෂට මුළුමනින්ම අදාළය. ඒ මගින් ඔහු ඉදිරි ජනාධිපතිවරණයකට ඉල්ලන්නට නිසැකවම නුසුදුස්සෙක් කෙරේ. එහෙත්, ජනාධිපතිවරණයකට නුසුදුස්සකු නාමයෝජනා දුන්නොත් කිසියම් තාක්‍ෂණික ගැටලූවක් පැනනැගිය හැකිය. මනුවර්ණ නිවැරදි නම්, එවැනි අවස්ථාවක නාමයෝජනා ප‍්‍රතික්‍ෂෙප කරන්නට තමාට හැකියාවක් නැතැයි මැතිවරණ කොමිසමේ සභාපතිවරයා කියා තිබුණි. එහෙත්, ඉන්තේරුවෙන්ම එය 19වැනි සංශෝධනයට පිටින් තිබෙන තාක්‍ෂණික ගැටලූවක් විනා 19 වැනි සංශෝධනයේ සිදුරක් නොවන බව නැවතත් කිව යුතුය. එය විසඳාගැනීම ඉතාම පහසු දෙයකි. පාර්ලිමේන්තුවේ සාමාන්‍ය බහුතරයක අනුමැතියෙන් කළ හැකි වෙනසකි. අනාගතයේදී ආණ්ඩුව ඒ සම්බන්ධයෙන් පියවර ගන්නවා ඇතැයි බලාපොරොත්තු විය හැකිය. දැනගන්නට තිබෙන පරිදි ඊට අදාළ සංශෝධන කෙටුම්පත්ද සකස්කොට තිබේ.
යම් හෙයකින්, නීතිමය තත්ත්වය මත තමාට නුසුදුසුකමක් තිබුණොත්, ඔහුගේ දෙවැනි සමීපතම තේරීම කවුද? අඩු ගණනේ ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂවත්, බැසිල් රාජපක්‍ෂවත් නොවේ. තම පුත‍්‍රයා නාමල් රාජපක්‍ෂයි. ඒ වාගේම නාමල්ට පෙර, දිනේෂ් ගුණවර්ධන, වාසුදේව නානායක්කාර, කුමාර වෙල්ගම, විමල් වීරවංශ, උදය ගම්මන්පිල වැනි සිය සන්ධානයේ වෙනත් නායකයන්, ජ්‍යේෂ්ඨයන්, ජන බලය ඇති මහජන නියෝජිතයන් මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ සිතට එන්නේ නැත. මේ නම් කියූ සියල්ලන්ට වැඩියෙන් නාමල් රාජපක්‍ෂට ඇති අධ්‍යාපන සුදුසුකම කුමක්ද? දේශපාලන අත්දැකීම් අතින් සුදුසුකම කුමක්ද?
නාමල් රාජපක්ෂ නීතිඥවරයකු හැටියට දිවුරුම් දුන්නේ අපකීර්තිමත් ආකාරයටය. නීති විද්‍යාලයේදී ඔහුට අසාධාරණ ප‍්‍රභූ සැලකිල්ලක් ලැබුණු බව ප‍්‍රසිද්ධ කාරණයකි. විභාගයට ආ විට, රාජපක්ෂ ගැත්තකු වූ එවකට නීති විදුහල්පතිවරයා බුලත් අතක් දී පිළිගැනීමේ සිට, වායු සමනය කළ වෙනම කාමරයක විභාගයට ලියන්නට අවස්ථාව සැලසීමේ සිට, සමහර විෂයන්ට නීති විදුහලේ ඉතිහාසයේම වැඩිම ලකුණු ලබාගන්නට තරම් විභාග පරීක්‍ෂකවරුන්ගේ වන්දනාවට ලක්වීම හරහා ඔහු නීතිඥවරයකු වීම නීති ක්‍ෂෙත‍්‍රයේ ඓතිහාසික විහිළුවකි.
ඊළඟට, ශ‍්‍රී ජයවර්ධනපුර සරසවියෙන් ඔහුට ආචාර්ය උපාධියක් ලබාදීමට වෑයම් කිරීමද ඊටත් එහා ගිය ශාස්ත‍්‍රීය හොරකමකි. රාජපක්ෂ අන්තේවාසිකයකුවූ ජයවර්ධනපුර සරසවියේ එවක උපකුලපති එල්ඒ කරුණාරත්න, තවත් එවැනිම රාජපක්ෂ වහලූන්වූ කථිකාචාර්යවරුන් කිහිප දෙනකු සම්බන්ධ කරගෙන, සරසවියේ සියලූ ශාස්ත‍්‍රීය ප‍්‍රමිතීන් කුණු කූඩයට දමමින් නාමල් රාජපක්‍ෂට උපාධි ලබාදෙන්නට කළ සැලසුම ඒ සරසවි ඉතිහාසයේ මහා කළු පැල්ලමකි. කුණු ගඳ ගහන සිදුවීම් දාමයකි.
එය දෙවැනි වන්නේ, තවත් ප‍්‍රකට රාජපක්ෂ වහලියක වූ කොළඹ සරසවියේ උපකුලපතිනි, ක්‍ෂණිකා හිරිඹුරේගමගේ වුවමනාවට, 2009 මැයි මාසයේදී මහින්ද රාජපක්‍ෂට (සහ ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂට) ගෞරව ආචාර්ය උපාධියක් පිරිනැමීමටය. ඒ උපාධිය ලබාදීමට එවකට කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ සනාතන සභාව ඒකමතිකව එකඟවුණු බවද වාර්තා විය. ඔහුට පිරිනැමුණේ ‘නීතිය පිළිබඳ ගෞරව ආචාර්ය උපාධිය’කිෟ නිසි සුදුසුකම් නැතිව, පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රීවරුන්ට නීති විදුහලට ඇතුළු වීමට එක් වරක් පමණක් දුන් අවස්ථාවට පින්සිදු වන්නට නීති විදුහලට ගොස්, 1977දී නීතිඥවරයකු වී, නීති ක්‍ෂෙත‍්‍රයටවත්, වෙනත් කිසිම විෂය ක්‍ෂෙත‍්‍රයකටවත්, අබමල් රේණුවක තරම් ශාස්ත‍්‍රීය දායකත්වයක් නොදැක්වූ, එක මාතෘකාවක විනාඩි 5ක් කතාකරන්නට වාක්‍ය ටිකක් ගළපාගන්නට බැරි, නිල වශයෙන් තමා වෙත එවන පිටු දෙක තුනක වාර්තාවක්වත් කියවා තේරුම්ගන්නට පුරුද්දක්, ඉස්පාසුවක් නැති මහින්ද රාජපක්ෂ වැන්නකුට කොළඹ වැනි කීර්තිමත් විශ්වවිද්‍යාලයකින් නීතිය පිළිබඳ ගෞරව ආචාර්ය උපාධියක් පිරිනැමීම වනාහි, හුදෙක් ක්‍ෂණිකා හිරිඹුුරේගම වැනි වහල් බුද්ධි ජීවීන් ඒ කාලයේ ශාස්ත‍්‍රීය ආයතනවල මුල්පුටු අල්ලාගෙන සිටීමේ විපාකයක් පමණක්ම නොවේ. රාජපක්ෂ පාලන කාලයේ ශාස්ත‍්‍රීය හෝ සමාජීය හෝ වේවා වැඩකිරීමේ කොන්දේසි සකස්වී තිබුණේ ඒ ආකාරයට බවට නිදසුනකි.
දිනේෂ්, වාසුදේව වැනි ඉතාමත් ජ්‍යේෂ්ඨ දේශපාලන නායකයන් අතහරිමු, අඩු ගණනේ පක්‍ෂ නායකයන් වන විමල් වීරවංශ, උදය ගම්මන්පිළ වැන්නන්ට වඩා නාමල් රාජපක්‍ෂට ඇති දේශපාලන හා ශාස්ත‍්‍රීය සුදුසුකම කුමක්ද? නාමල්, විමල් වීරවංශට වඩා මහජන සටන්කාමියෙක්ද? ඔහුට වඩා මහජනයා ආකර්ෂණීය ලෙස ඇමතීමේ හැකියාව ඇත්තෙක්ද? ඔහුට වඩා ජනතාව ඒකරාශී කිරීමේ හැකියාව ඇත්තෙක්ද? අඩු ගණනේ ඔහුට වඩා, ස්වකීය අත්දැකීම් හරහා ලත් දේශපාලන පරිචයක් ඇත්තෙක්ද? කිසිසේත් නැත. අඩුගණනේ නාමල් රාජපක්ෂ, උදය ගම්මන්පිළ වැනි, අපොස උසස් පෙළ විභාගයේ පළමුවැනියා හැටියට සමත්වී, විදේශයක කීර්තිමත් අධ්‍යාපනයක් ලබා පැමිණියෙක්ද? අධ්‍යාපන සුදුසුකම් අතින් ගම්මන්පිළට වඩා දශමයක්වත් ඉහළින් තැබිය හැක්කෙක්ද? නීතිඥවරයකු හැටියට, උදය ගම්මන්පිලට වඩා එක නීති තර්කයක්වත් විවෘතව සංයුක්තව කතාකළ හැක්කෙක්ද? කිසිසේත් නැත.
නාමල්ගේ ඉතිහාසය, මාංශපේශි කෘත‍්‍රිම ලෙස වර්ධනය කරගත් ඔහුගේ සිරුර මෙන්ම ඇතුළතින් පුස් ඉතිහාසයකි. සිය පියාගේ බලය අපයෝජනය කිරීමේ ඉතිහාසයකි. ඒ බලයෙන් හිස උදුම්මාගෙන තාත්තා ජනාධිපති නිසා තමන්ට වුවමනා දේ රටේ කරන්නට පුළුවන්යැයි සිතූ රජගෙදර පරෙවියකුගේ ඉතිහාසයකි. මහින්ද රාජපජක්‍ෂ පියා මේ සෙල්ලක්කාර පුතුන්ට වුවමනා විදියට හැසිරීමට රාජ්‍ය ව්‍යුහය තුළ උපරිම අනුග‍්‍රහය සලසා තිබුණේය. මහානායක හිමිනමකට වුවද ඒ ගැන ප‍්‍රශ්න කළ නොහැකි විය. වීරවංශ, ගම්මන්පිල වැන්නන්ට වඩා නාමල් අධිනිශ්චය වන්නේ හුදෙක් රාජපක්ෂ වාසගම නිසාම පමණක් නොවේද?
දැන්, හින්දු පත‍්‍රයට, මහින්ද රාජපජක්‍ෂ තමාගේ නිසැක අනුප‍්‍රාප්තිකයා නාමල් රාජපක්‍ෂයැයි කියන විට, දිනේෂ්, වාසු, වෙල්ගම පමණක් නොව වීරවංශ හා ගම්මන්පිල වැනි අනෙක් දේශපාලන නායකයන් තමන් ගැනම ලජ්ජා විය යුතු නොවේද? සම්පූර්නණයෙන්ම දේශපාලනයට කැපකළ තමන්ගේ ජීවිත, ඊළඟට තවත් සෙල්ලක්කාර රාජපක්‍ෂවරයකු යටතේ ගතකරන්නට සිදුවන අනාගත අභාග්‍යය ඔවුන් තේරුම් ගත යුතු නැද්ද?
නාමල්ට ඇති එකම බාධකය ලෙස මහින්ද රාජපක්ෂ දකින්නේ, ඔහුගේ ආවේණික අපරිණතකම වැනි දෙයක් නොව, ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් ජනාධිපතිවරණයකට ඉල්ලීමේ අවම වයස අවුරුදු 35ක් කිරීමය. එය පෙර පරිදි 30ක් වුණා නම්, කිසිම අවුලක් නැතිව ඊළඟ ජනාධිපති අපේක්‍ෂකයා නාමල් රාජපක්‍ෂයෟ එහෙත් ඔහු ප‍්‍රංශයේ මැක්රොන්ට, කැනඩාවේ ජස්ටින් ටෘඩෝට ගව් ගණනකින්වත් ළඟින් තැබිය හැකිද?
මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ, ‘බැරිම තැන’ තේරීමත් සිය රාජපක්ෂ සහෝදරයෙකි. එහෙත්, ඔහු ඒ කව්දැයි නොකියයි. බැසිල්ද? ගෝඨාභයද? ඔහු කියන්නේ ගෝඨාභය නම්, දැනටමත් ගෝඨාභයට විරුද්ධව සිටින, වාසුදේව නානායක්කාරට, දිනේෂ් ගුණවර්ධනට, තිස්ස විතාරණට හා කුමාර වෙල්ගමට සිදුවනු ඇත්තේ කුමක්ද? ඔවුන්ට ඒකාබද්ධ විපක්‍ෂය හැර දා යන්නට සිදුවේද? නැතිනම් මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ තේරීම එය වන නිසා, වෙනත් විකල්පයක් නැතැ’යි වාලධිය සඟවාගන්නට සිදුවේද?
මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ හින්දු සම්මුඛ සාකච්ඡුාවෙන් පෙනෙන්නේ තවත් පරම්පරා දෙකක් යන තුරු රාජපක්‍ෂලාගෙන් තොර දේශපාලනයක්, ඔහු වටා සිටින්නන්ට නැති වන බවය. මීළඟට, මහින්ද, ගෝඨාභය හෝ බැසිල්ගේ පරම්පරාවය. ඊළඟට නාමල්ගේ පරම්පරාවය. මේ වන විට 33 හැවිරිදි ඔහු, පක්‍ෂයේ නායක වුවහොත්, තවත් පරම්පරා දෙකක් එය හොබවනවා ඇත. ඇත්ත. අපේ නායකයා තෝරන්නේ මහජනයාට වුවමනා විදියට, මහජනයාගේ කැමැත්ත, ප‍්‍රසාදය අනුවයැයි කියන සාධාරණීකරණය මේ රාජපක්ෂ ගැත්තන්ට පාවිච්චි කළ හැකිය.
එහෙත්, ඒ වචන යට තිබෙන සදාකාලික වහල්භාවය අමතක කළ හැකිද? පසුගිය දිනෙක උදය ගම්මන්පිළ කීවේ, රට අලූත් දේශපාලනයක් ඉල්ලන බවය. ඔහු කියන විදියට ඒ අලූත් දේශපාලනය රටට දෙන්නට ඉන්නේ ඔවුන්ය. එහෙත්, ඒ අලූත් දේශපාලනය හා මෙතෙක් ඔවුන් ගැලී සිටින දේශපාලනය අතර ඇති වෙනස කුමක්ද? ඒ දෙකේම ඇත්තේ රාජපක්ෂ වහල්භාවයයි.
අඩු ගණනේ, ඒකාබද්ධ සන්ධානය තුළ සිටින, සිවිල් සමාජයේ දේශපාලන භාවිතාව ගැන කෝචොක් කිරීම තමන්ගේ දෛව වගකීම හැටියට සිතාගෙන සිටින ඊනියා බුද්ධි ජීවීන්ට, ‘හිටපු ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂ’ කියා අමතන්නට හැකි හයියක්වත් මේ ‘අලූත් දේශපාලනය’ තුළ තිබේද? රාජපක්ෂ පවුල විසින්, උදාහරණයකට, අඩු ගණනේ ඔහුගේ මස්සිනාවු නිශාන්ත වික‍්‍රමසිංහ, පුත‍්‍රයන් වූ නාමල් රාජපක්ෂ, යෝෂිත රාජපක්ෂ විසින් ශ‍්‍රීලංකන් ගුවන් සේවය කාබාසිනියා කරන ලද ආකාරය ගැන, ‘ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂ’ සමග මුහුණට මුහුණ කතා කිරීමට, එවැනි වැරදි අලූත් දේශපාලනයක් තුළ නොසිදුවිය යුතුයැයි උපදෙස් දෙන්නට මේ ඊනියා බුද්ධි ජීවීන්ට හැකියාවක් තිබේද? පිටකොන්දක් තිබේද?
ඇත්ත. තවමත් රාජපජෂ පාලන කාලයේ ඝාතන, වංචා කිසිවකට, ලලිත් වීරතුංග හැර, කිසිවකු අධිකරණයක් ඉදිරියේ වරදකරු කර නොමැත. එහෙත්, එයින් කියන්නේ ඒ කාලයේ කිසිවක් සිදුනොවුණු බවද? ලසන්ත ඝාතනය වුණේ නැතිද? කීත් නොයර් පොඞ්ඩ ගැස්සුණා නම් මරන්නේ නැතිද? පෝද්දල ජයන්ත පැහැර නොගත්තේද? අපරාධකරුවන් ආරක්‍ෂා කළේ නැද්ද? මහජන මුදල්වලින් තමන්ගේ පියාගේ සිහිවටන තැනුයේ නැද්ද? මේවා ගැන පක්ෂය ඇතුළේදී රාජපක්‍ෂවරුන්ගෙන් ප‍්‍රශ්න කරන්නට මේ ඊනියා බුද්ධි ජීවීන්ට හැකිවන දාට පමණක් ඔය කියන අලූත් දේශපාලනය බිහිවෙනවා ඇත. නැති තාක්, පිටතට කෝචොක් කළාට, ඇතුළතින් බුද්ධිමය දාසභාවය දිවිහිමියෙන් රකිනවා හැරෙන්නට, තමන්ගේ ජීවිත කාලයම රාජපක්ෂ වහලූන් මෙන්, ඔවුන්ගේ කාර්යාලවල ලිපිගොනු උස්සාගෙන එහාට මෙහාට යනවා හැරෙන්නට, ලැබෙන ආණ්ඩුවේ තනතුරක් අපයෝජනය කොට සාක්කුව පුරවාගන්නවා හැරෙන්නට, ඒ සැප විඳිමින් මුහුණ පුම්බාගෙන අනුන්ට ගෙම්බර් දාගෙන හැසිරෙනවා හැරෙන්නට මේ බුද්ධි දාසයන්ටද ඉතිරිවන ජීවිතයක් නැත.
