මේ දිනවල ජීනීවාහි මුළු දෙන එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් සමුළුවේ දී ලංකාව සම්බන්ධයෙන් ආකාර දෙකක ප්රතිචාර හිමි ව තිබේ. එකක් නම්, සංහිඳියාව, සාමය සම්බන්ධයෙන් ලංකාව මේ වන තෙක් ගෙන තිබෙන පියවර ගැන සතුට පළ කිරීමයි. අනෙක් ප්රතිචාරය වන්නේ, එක්සත් ජාතීන් හමුවෙහි ලංකාව මේ වන තෙක් පොරොන්දු වී ඇති ඉතිරි පියවර ද ඉදිරියට ගෙන යමින් කල් පවත්නා සාමයක් හා සංහිඳියාවක් අත් කර ගැනීමට අවශ්ය පියවර තව දුරටත් ගත යුතු බවයි.
සමුළුව ආරම්භයේ දී ම අදහස් දැක්වූ මානව හිමිකම් මහ කොමසාරිස්වරිය ලංකාව ප්රතිසන්ධානය සම්බන්ධයෙන් ගෙන ඇති පියවර ගැන සිය සතුට පළ කළාය. එසේ ම, ලංකාව මෙතෙක් නොගෙන ඇති පියවර ද ගත යුතු බව අවධාරණය කළා ය.
බ්රහස්පතින්දා වන විට, මානව හිමිකම් සමුළුවේ ලංකාව සම්බන්ධයෙන් වන කමිටුව සිය නිරීක්ෂණ ඇතුළත් වාර්තාවක් ඉදිරිපත් කරන ලද අතර, එහි ද ඉහත කී දෙයාකාරයේ ම ප්රතිචාර අඩංගු ව තිබුණි. ලංකාව සම්බන්ධයෙන් වන කමිටුව, එක්සත් රාජධානිය, ජර්මනිය, මැසිඩෝනියාව හා මොන්ටෙනිග්රෝව යන සාමාජික රටවලින් යුක්ත වෙයි.
ඔවුන් සිය වාර්තාවෙන් අවධාරණය කර තිබුණේ, ලබන වසරේ මාර්තුවේ දී මීළඟ මානව හිමිකම් සමුළුව පැවැත්වෙන්නට පෙර, අංක 30/1 හා 34/1 යන යෝජනාවලින් එකඟ වී ඇති පියවර ගැනීමට ලංකාව උනන්දු විය යුතු බවයි. 30/1, හා 34/1 යෝජනා යනු ලංකාවට එරෙහිව බලහත්කාරයෙන් අනෙක් සාමාජික රටවල් විසින් පටවන ලද යෝජනා නොවේ. වර්තමාන ආණ්ඩුව පත් වූ පසු, මානව හිමිකම් කවුන්සිලයේ සාමාජික රටවල් සමග ලංකාවේ එකඟතාවෙන් යුතු ව, ඉදිරිපත් කොට පිළි ගන්නා ලද යෝජනායි. ඒ අනුව, එම යෝජනාවල සඳහන් කාරණා ඉටු නොකර සිටින්නට ලංකාවට නොහැකි වන අතර, ඊට අදාළ කාල රාමුව ද සැලකිල්ලට ගැනීම අවශ්ය වන්නේ ය.
‘නිශ්චිත නායකත්වයකින් හා පැහැදිලි කාල රාමුවක් සහිත ක්රියාකාරී සැලැස්මක් හරහා මානව හිමිකම් සමුළුව සමග වූ එකඟතාවන් සම්පූර්ණ කිරීමට මේ ආණ්ඩුවට හැකියාව ඇතැ’යි ලංකාව සම්බන්ධයෙන් වන කමිටුව සිය විශ්වාසය පළ කරයි. ඒ ආකාරයට කටයුතු කිරීමෙන් ලංකාවේ ජනතාවට කල් පවතින සංහිඳියාවක් හා සශ්රීකත්වයක් අත්විඳීමට හැකි වනු ඇතැ’යිද කමිටුව විශ්වාසය පළ කරයි.
මානව හිමිකම් සමුළුවේ දී සමස්තයක් හැටියට මෙවර වඩාත් ඇගැයීමට පාත්ර වූයේ අතුරුදහන්වූවන් පිළිබඳව ලංකාවේ පිහිටුවන ලද කාර්යාලයයි. එලෙස ම, හානි පූරණය සඳහා වන කාර්යාලය ද ඉක්මනින් පිහිටුවීමට පියවර ගනු ඇතැ’යි සමුළුව බලාපොරොත්තු වෙයි. අවශ්ය පියවර ගන්නට කල් මැරීමෙන්, ලංකාවේ සංහිඳියාව ඇතිවීම දුර්වල විය හැකි බව ද කමිටුවේ මතයයි.
ඒ අතර ඔවුන්ගේ අවධාරණය යොමුවී ඇති ප්රධාන කාරණයක් වන්නේ, 30/1 යෝජනාව අනුව පිහිටුවන්නට නියමිත වගවීමේ යාන්ත්රණය තවමත් නොපිහිටුවීම ය. කැළෑ නීතියක් වන ත්රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත ඉවත් කොට ඒ වෙනුවට වෙනත් නීතියක් ගෙන ඒමේ පියවර ද කල්ගත වීම ගැන කමිටුව අවධානය යොමු කර ඇත.
සංහිඳියාවේ එක් අංගයක් වන, නැවත මෙවැනි සිදුවීම් වැළැක්වීමට අත්යවශ්ය වන, බලය බෙදා හදා ගැනීම ඇතුළත් ආණ්ඩුක්රම ව්යවස්ථා ප්රතිසංස්කරණ ඇති කර ගැනීම ගැන අවධාරණය කරන කමිටුව, 2016න් පසු එහි සැලකිය යුතු ප්රගතියක් නොවීම ගැන ද අවධානය යොමු කර ඇත.
මේ කරුණු එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් කවුන්සිලයේ අවධානයට යොමුවී ඇතත්, ඒවා ඉටු කර ගැනීමට අවශ්ය වන්නේ ඔවුන්ට නොව අපටය. ඒවා ඉටුවීමෙන් ප්රමුඛ ප්රතිලාභය ලබන්නේ මේ රටේ සිංහල, දෙමළ, මුස්ලිම් පුරවැසියා ය. ආණ්ඩුවේ නායකයන්ට ඒ සංඥාව වැටහෙනු ඇද්ද?
