මේ සතියේ සටහන ලියන්නට සිතුවේ අනිද්දා පත‍්‍රය පිළිබඳවය. එය එසේ ලියන්නේ යම් ආකාරයකින් මේ පුවත්පත සම්බන්ධව විවේචනයක් ඒ පත‍්‍රය තුළම සටහන් කරන්නටය. මගේ තේරුම් ගැනීම නම් එවැන්නක් සඳහා තවමත් මේ පත‍්‍රයේ ඉඩක් තිබෙන බවය.
මේ පුවත්පත පටන්ගැනීම ගැන මා සිටියේ හා තවමත් සිටින්නේ ඉතාමත් සුභවාදී තැනකය. එවකට රාවය පුවත්පතින් ජනරංජන ඉවත්වෙන තැනට වැඩකිරීම ගැන බරපතළ විවේචනයක් මට තිබූ අතර ඒ අර්ථයෙන් බලන විට මේ අලූත් පත‍්‍රය ආරම්භ කිරීම මා දකින්නේ ඉතාමත් වැදගත් ප‍්‍රතිචාරයක් ලෙසින්ය. මගේ මතකය නිවැරදි නම් රාවයෙන් ඉවත්වීම ගැන ජනරංජන මට කී පළමු මොහොතේම මා යෝජනා කළේ අලූත් පත‍්‍රයක් පටන් ගැනීම සුදුසු බවය.
අනිද්දා පත‍්‍රයේ පළමු හෙඞ්ලයින් එක මෛතී‍්‍ර ජනාධිපතිතුමන්ට විරුද්ධව පළකිරීම හේතුවෙන්ම මේ පත‍්‍රය දෙස ඉතාමත් අමනාපයෙන් බලන සමහරුන් කියන්නේ මේ පත‍්‍රයට එජාපයත් සමග සීමාව ඉක්මවා ගිය දේශපාලන සම්බන්ධයක් තියෙන බවය. මේ කාරණය නිසාම ඒ අයගේ අදහස වන්නේ රනිල් පාර්ශ්වය මෛත‍්‍රී පාර්ශ්වයට විරුද්ධව උඩට ඔසවා තියන එක මේ පත‍්‍රයේ අභිප‍්‍රාය බවය. පසුගිය 2015 ජනවාරියේ ජනාධිපතිවරණය හරහා යහපාලන ආණ්ඩුවක් ගැන අදහස් ඉදිරිපත් කළ කාණ්ඩයේ හුඟාක් අය මේ පත‍්‍රයේ සිටින නිසා හා ලියන නිසා ආණ්ඩුව ඇතුළේ අවුලේම ‘දිගුවක්’ ලෙසින් මේ පුවත්පත දෙස බැලීම එක් අතකින් සාධාරණයැයි ද සිතිය හැකිය.
මේ පුවත්පතේ ගමන් මාර්ගය ගැන මා දකින එක් නිරීක්ෂණයක් වන්නේ පුවත්පත් මාධ්‍යයේ අයිතිකාරකම හා පක්ෂ දේශපාලනය අතර තිබිය යුතු (තිබිය හැකි* සම්බන්ධය ගැන පැහැදිලි අදහසක් මේ පුවත්පතට නැති බවය. දේශපාලන පක්ෂවල පුවත්පත් සහ කිසිම පක්ෂයට අයත් නොවන ජාතිකමය වශයෙන් වැදගත් පුවත්පත් යැයි වර්ග දෙකක පුවත්පත් අපේ රටේ තිබුණේ හුඟාක් කාලයක සිටන්මය. ලේක්හවුස් එක රජයට පවරා ගන්නා තුරුම පැවතියේ ‘දවස, ලංකාදීප’ වැනි පෞද්ගලික අංශයේ ජාතික පුවත්පත් සහ ‘ඇත්ත’ (කොප), ‘සියරට’ (එජාප), ‘දිනකර’ (ශ‍්‍රීලනිප), ‘නියමුවා’ (ජවිපෙ) වැනි දේශපාලන පක්ෂවලට අයිති පුවත්පත්ය. ඒ කාලයේ ජාතික පුවත්පත් මැතිවරණ දේශපාලනයේ එක් එක් ප‍්‍රධාන පක්ෂයකට හෝ සන්ධානයකට උදව් කරන බව සැබෑවක් වුවත් මැතිවරණයෙන් පසුව නැවතත් ජාතික තලයේ දේශපාලන කාරණා සමග මැද තැනකට එන්නට ඒ පුවත්පත්වලට හැමදාමත් හැකියාව තිබුණු බව ඉතාමත් පැහැදිලිය. ඒ ඒ පක්ෂවලට අයිති පුවත්පත් පමණක් මැතිවරණවලින් පසුවත් තමන්ගේ පක්ෂය වෙනුවෙන් වැඩකිරීම අද වගේම එදාත් පැවති සම්ප‍්‍රදාය විය.
දැන් පසුගිය 2015 ජනාධිපතිවරණය සඳහා (එවකට* රාවයේ මැදිහත්වීම මට පෙනුණේ එක් අතකින් ජාතිකමය කලාපයේ පුවත්පතකට යන්නට පුළුවන් දුර අබිබවා ගිය ගමනක් ලෙසින්ය. කොටින්ම 2014 හා 15 වර්ෂවල රාවය යනු එවකට රජයට විරුද්ධව විවේචනයක් ගෙනෙන පත‍්‍රයක් නොව ජනාධිපතිවරණයට තමන් ඉදිරිපත් වී සිටිනවා වැනි හැඟීමෙන් වැඩ කළ දේශපාලන පක්ෂයක් බවට පත්වී තිබූ බව මගේ නිරීක්ෂණයය. පුවත්පතක වැඩ කරන අයට හෝ ලියන අයට තමන් කැමති දේශපාලනයක් කිරීමට කාගේවත් බාධාවක් නොතිබිය යුතු බව සැබෑවක් වුවත් ජාතිකමය වූ අවකාශයක පවතින පුවත්පතකට දේශපාලනය සම්බන්ධයෙන් තිබිය යුත්තේ එයට වඩා පළල් අදහසක් බව මගේ මතයය. කොටින්ම ඒ දවස්වල රාවයේ අයගේ මානසික අවිඥානය පෙන්නුම් කළේ ‘තමන්ගේ පාඨකයන් අතර ශ‍්‍රීලනිපයේ කිසිම කෙනෙකු නැති බවත් තමන්ගේ පත්තරයේ කෙනෙකු ජනාධිපතිවරණයට තරග කරනවා වැනි අදහසකින් ඉන්නා බවත්’ වැනි චිත‍්‍රයක්ය. ජනාධිපතිවරණය කිට්ටු වෙද්දී එජාපයේ පෝලිම් නියෝජිතයන්ට ලබාදෙන අභ්‍යන්තර නියෝග පවා රාවයේ මුල පිටුවේ පළවුණේ මේ කාරණය නිසා යැයි සිතීමේ වැරැුද්දක් නැත.
අනිද්දා පත‍්‍රයේ අයට මේ පිළිබඳව විවේචනයක් තිබෙනවාදැයි මා දන්නේ නැත. නමුත් තේරුම් ගතයුතු කාරණය වන්නේ මේ ගැන සංවේදී වෙන්නේ නැති නම් ඒ අයගේ අනාගත පැවත්ම පුවත්පතක පැවැත්මට වඩා හුදු එජාපය වැනි දේශපාලන පක්ෂයක වාටියක් වීමේ විභවතාවක් සහිත එකක් බවය. මගේ අදහස වන්නේ අනිද්දා පුවත්පතට ජාතික අවකාශයේ පුවත්පතක් ලෙසින් ස්ථානගතවීමට අවශ්‍ය වන්නේ හා කළ යුත්තේ රාවයේ පරණ සටන්පාඨවලින් හා පරණ විවේචනවලින් එළියට පැමිණීම බවය. පරණ රාජපක්ෂ විරෝධය ඔහේ අල්ලා ගෙන යෑම හා ඒ වෙනුවෙන් අතේ පැළවෙන බොරු කීම (‘ශිරන්ති ජනාධිපතිවරණයට එනවා’ වැනි හෙඞ්ලයින් මේ සඳහා කදිම නිදර්ශනයන්ය.) වැනි දේවලින් මේ පුවත්පත දැන් ඉවත්විය යුතු බව මගේ යෝජනාවය.
අනාගත දේශපාලනය පිළිබඳව කථා කිරීම පසෙකට දමා පරණ රාජපක්ෂවාදයේ මුව හමටම තඩි බෑමට යාම වනාහි අනිද්දා දේශපාලනය නොව පෙරේදා දේශපාලනය බව තේරුම් ගැනීම ඉතාමත් වැදගත්ය.
චරිත හේරත්
