සති අන්ත පුවත්පතක් අතට ගත් විට, විවිධ උසස් අධ්‍යාපන අවස්ථා සිය ගණනක් ගැන දැන්වීම් පළ වී තිබෙනු දැකිය හැකි ය.
පෙර පාසල්වල ඉගැන්වීම සඳහා උපාධි ලබා දීමේ සිට වෛද්‍ය හෝ ඉංජිනේරු වෘත්තිය දක්වා ඉගෙන ගන්නට විදේශීය විශ්ව විiාල හා උසස් අධ්‍යාපන ආයතනවල ඇති අවස්ථා ගැන එම දැන්වීම්වල තොරතුරු තිබේ. ඒ සමහර ජාත්‍යන්තර උපාධි ලංකාවේ සිට ම හැදෑරිය හැකි අතර සමහර විට වැය වන්නේ මුළු පාඨමාලාවට ම රුපියල් ලක්‍ෂ දෙක තුනකි. රුපියල් ලක්‍ෂ දෙක තුනක් වැනි මුදලක්, සාමාන්‍ය මධ්‍යම පන්තික පවුලකට තමන්ගේ දරුවා වෙනුවෙන් වැය කළ නොහැකි තරමේ මුදලක් නොවේ. ජාත්‍යන්තර පාසල් විශාල ප‍්‍රමාණයක් ලංකාව පුරා විසිරී තිබෙන පසුබිමක හා මෙවැනි විදේශීය උසස් අධ්‍යාපන අවස්ථා විශාල ප‍්‍රමාණයක් දැරිය හැකි මිලකට අත පොවන මානයේ තිබෙන පසුබිමක, බොහෝ තරුණ තරුණියන් ඒ අධ්‍යාපන අවස්ථා සඳහා යොමු වීම දැන් ප‍්‍රකට ය.
ඒ අනුව, තව අවුරුදු කිහිපයකින් ලංකාවේ තරුණ පරම්පරාව වෙනස් ම තත්ත්වයක් පිළිබිඹු කරනවුන් බවට පත්වීම වැළැක්විය නොහැකි ය.
ලංකාවේ විශ්වවිiාලවලින් බිහිවන උපාධිධාරී පිරිසට, රැකියා වෙළෙඳපොළ තුළ මුහුණට මුහුණ හමුවන තරගකරුවන් පිරිස වන්නේ මේ අයයි. ඉංග‍්‍රීසි භාෂා මාධ්‍යයෙන් හා විදේශීය විශ්වවිiාල ආශ‍්‍රිතව ඉගෙන ගෙන ජාත්‍යන්තරව පිළිගත් උපාධි ලබන මේ පිරිසට අභියෝගයක් දීම ලෙහෙසි පහසු දෙයක් නොවනු ඇත.
කිසිවකු මේ අභියෝගය ගැන සවිඥානික නම් කළ යුත්තේ, ලංකාවේ විශ්වවිiාල තුළ තමන් ලබන අධ්‍යාපනය පරිපූර්ණවත්, ඉහළ ප‍්‍රමිතියකින් යුතුවත් ලබා ගැනීමයි. හැම අතින් ම ඉහත කී පිරිසට තරගයක් දිය හැකි උපාධිධාරීන්, වෘත්තිකයන් පිරිසක් බවට පත්වීමයි.
එහෙත්, ලංකාවේ විශ්වවිදයාල ගිලගෙන ඇති ශිෂ්‍ය සංගම් මාෆියාව විසින්, දැන් කරමින් සිටින්නේ මේ අභියෝගය බාරගත නොහැකි, හැකියාවක්, නිසි සුදුසුකමක් නැති පුස්සන් පිරිසක් බවට තමන්ගේ අනුගාමික විශ්වවිදයාල ශිෂ්‍යයන් පත් කර ගැනීමයි. ඒ හරහා තමන්ගේ පසුගාමි පක්‍ෂ දේශපාලනය රටේ බලපෑම් සහගත දෙයක් බවට බොරුවට පෙන්වන්නට උත්සාහ ගැනීමයි.
පේරාදෙනිය විශ්වවිදයාලයේ දැන් ඇති වී තිබෙන තත්ත්වය මේ සඳහා හොඳ ම උදාහරණයක් වෙයි. එහි ශිෂ්‍යයන් උද්ඝෝෂණය කරන්නේ, ඉංජිනේරු පීඨයේ විභාගවලට සලකා බලන, සියයට අසූවක දේශනවලට පැමිණීමේ රේට්ටුව සලකා නොබලා තමන්ට විභාගවලට වාඩි වෙන්නට දෙන ලෙසයි.
ඉංජිනේරු විදයාව වැනි විද්‍යාත්මක හා ප‍්‍රායෝගික අඩංගුවක් ඇති ඉහළ ප‍්‍රමිතිගත පාඨමාලාවකට පැමිණීම යනු ඉතාමත් වැදගත් සාධකයක් නොවේ ද? මේ ශිෂ්‍යයන් අතර, කිසි ම දේශනයකට සහභාගි නොවුණු සමහරුන් ද සිටින බව වාර්තා වෙයි.
දැන් වී ඇත්තේ කුමක් ද? දේශනවලට නොගොස් තමන්ට විභාගයට වාඩිවීමට අවස්ථාව දෙන්නටයැ’යි කියමින් විශ්වවිද්‍යාලයේ පරිපාලන ගොඩනැගිල්ල වටලාගෙන සිසුන් වාඩි වී, අනෙකුත් පාඨමාලාවල සිසුන්ගේ ද අධ්‍යාපන අවස්ථා උදුරා ගනිමින් මැරයන් ලෙස හැසිරීමයි. ‘තමන්ට නැත්නම් අනුන්ටත් එපායැ’යි කියන ලංකාවේ ප‍්‍රකට සටන් පාඨය මේ ශිෂ්‍යයන්ගේද සටන් පාඨය වී තිබේ. ඒ අතර, විශ්වවිදයාල උපසංස්කෘතියයැයි කියන විහිළුකාර දේවල් රැක ගන්නට යයි කයමින් සංවිධානාත්මක පහරදීම්ද පසුගිය දිනවල පේරාදෙනියෙන් වාර්තා විය.
මහා වීරකම් හැටියට මේ අඳබාල සරසවි ශිෂ්‍යයන්ට හා ඔවුන්ගේ අවස්ථාවාදී ශිෂ්‍ය නායකයන්ට පෙනෙන මෙවැනි දේ ඔවුන් ද අනුන් ද ස්වයං විනාශයට ගෙන යන විකාර බව ඔවුන්ට කියා දෙන්නට පසුගිය කාලයේ පාරවල ඔවුන් සමග හරි හරියට වාඩි වී සිටි වැඩිහිටියන්ටවත් බැරි ද?
