මිනි මරුවන් රණවිරුවන් කියලා හදුන්වන එකම රට ලංකාවයි සෞඛ්‍ය, පෝෂණ සහ දේශීය වෛද්‍ය අමාත්‍ය රාජිත සේනාරත්න

ආණ්ඩුවට ප‍්‍රතිපත්තියක් තිබුණු බව ඇත්ත. ඒත් ආණ්ඩුව ඒ ප‍්‍රතිපත්තියට අනුව වැඩ කළාද?

පහුගිය මැතිවරණයේදී තිබුණු ප‍්‍රධාන ඉල්ලීම වුණේ ජීවන වියදම නෙවෙයි. නිදහසේ ජීවත්වෙන්න ඉඩදෙන්න කියන එක. ඒ මූලික ප‍්‍රතිපත්තිය විශාල වශයෙන් සාක්ෂාත් කළා. අද සුදුවෑන් එන්නේ නැහැ. මාධ්‍යවේදීන් මරාදමන්න නෙවෙයි, කිසිම දෙයක් කරන්නේ නැහැ. අද ජනාධිපතිතුමාට ඇතැම් මාධ්‍ය ඉතා නිහීන අන්දමින් පහරදෙනවා. ඒත් ඔවුන්ට එරෙහිව ක‍්‍රියාමාර්ග නැහැ. ඔවුන්ට නිදහසේ කටයුතු කරන්න පුළුවන්.  එදා උතුරට නිදහස තිබුණේ නැහැ. එදා උතුරෙ මිනිස්සු නිදාගත්තේ මොනවා හරි වුණොත් දරුවාව අරගෙන යාවි කියලා. පස්දෙනෙක් එකතුවෙලා කතාකළත් ප‍්‍රශ්නයක්. හැබැයි අද ඔවුන් විරෝධතාවලට එළියට එනවා. ආණ්ඩුවට එරෙහිව සටන්පාඨ කියනවා. දකුණට ලැබුණු නිදහස උතුරටත් ලබාදීමට හැකිවුණා. දුන්න සියලූ‍ පොරොන්දු ඉෂ්ට නොකළත් බොහෝ සුබසාධක පොරොන්දු ක‍්‍රියාත්මක කළා. සමහර ඒවා මඟහැරුණා. විශේෂයෙන්ම නව ව්‍යවස්ථාව. ඒත් සමහර බලතල කප්පාදු කළා. විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමයේ තිබුණු සමහර බලතල ඉවත් කළා. ස්වාධීන කොමිෂන් ක‍්‍රියාත්මක කළා. අපි සාධාරණ මැතිවරණ පැවැත්වුවා.

ඒත් දුෂිතයන්ට සහ අපරාධකරුවන්ට නීතිමය පියවර අරගෙන රාජ්‍යය දුෂණයෙන් සහ අපරාධවලින් මුදවාගත්තේ නැහැ..

අපට බැරිවුණ එකම දේ ඒක. ඒකට අධිකරණය හරස්වෙලා තියෙනවා. හිටපු ආරක්ෂක ලේකම්වරයාව අත්අඩංගුවට ගන්න බැරිවෙන විදියට අධිකරණ තීන්දු දෙනවා. ඒ වගේම හොරකම්වලට අහුවෙන අයට අධිකරණයෙන් සතියෙන් දෙකෙන් ඇප ලැබෙනවා. හැබැයි බැඳුම්කරයේ අයට එහෙම සහනයක් නැහැ. මේ රජයට හිතවත්යැයි හඳුනන අය දැන් මාස හයක් තිස්සේ ඇප නැතිව ඉන්නවා. අල්ලස් ගත්ත අයට නඩු විභාගය අවසන් වෙන තුරු ඇප නැහැලූ‍. ඒක අපට ප‍්‍රශ්නයක් නෙවෙයි. අනෙක් පැත්තේ අයට සහන ලැබීමයි ප‍්‍රශ්නය. ඒකෙන් පෙනෙන්නේ අපට ආණ්ඩුව ගන්න හැකි වුණත් රාජ්‍යය ගන්න බැරි වුණ බව.

පරීක්ෂණ කරන නිලධාරීන්ට ස්වාධීනව කටයුතු කරන්න නිදහස තියෙනවාද?

අපි කිහිපදෙනෙක් ඔවුන් වෙනුවෙන් ඉන්න නිසා ඔවුන්ට යම් අස්වැසිල්ලක් තියෙනවා. ඔවුන් අස්වැසිල්ලෙන් ඒ වැඬේ කරනවා. ඒත් රජය ඔවුන්ට පහසුකම් සපයන්න  ඕනෑ. එවැනි පහසුකම් සැපයීමක් සිදුවෙන්නේ නැහැ. විශේෂයෙන් පහුග ිය කාලයේ පැහැරගැනීම් සහ මිනීමැරීම් කළ හමුදා භටයන්ව අත්අඩංගුවට ගැනීමට විශාල බාධක ඇතිකරලා තියෙනවා, ඔවුන් රණවිරුවන් කියලා. මිනීමරුවන්ව, ඝාතකයන්ව රණවිරුවන් කියලා හඳුන්වන එකම රට ලංකාව. මේ හැඳින්වීම දිගටම ගියොත් මේ රටට තියෙන ජාත්‍යන්තර පිළි ගැනීම අනාගතයේදී නැතිවෙලා යනවා. ඒ තරම් පහසුකම් ඝාතකයන්ට දෙනවා. දැන් හමුදාවේ ඉහළම අයටත් ඇඟිල්ල දිගුවෙනවා, මෙවැනි අයව ආරක්ෂා කිරීම ගැන. සමහර චුදිතයන්ව හොරෙන් පිටුවහල් කරන්නට හමුදාපතිවරුන් පෞද්ගලිකව මැදිහත්වීම ගැන සාක්ෂි ලැබිලා තියෙනවා.

ඒ අපරාධවලට මුහුණදුන්න අයගේ පවුල්වල මාපියන් තවම යුක්තිය නැතිව ළතැවෙනවා..

ඇත්තම කියනවා නම් අපි කනගාටුවෙන්න  ඕනෑ. සමහර මිනිස්සු මොන තරම් අපි පිළිබඳව බලාපොරොත්තුවකින්, විශ්වාසයකින් හිටියාද කියන එක. අපි කියපු කතා ගැන. මෙවැනි තීන්දු වෙනස් කරමින් ඒ විශ්වාසයයි කඩ කරන්නේ. යහපාලනයක් ගෙනෙන්න ආවා නම් ආණ්ඩුව යහපාලනය පිළිඅරගෙන ඉස්සරහට යන්න  ඕනෑ. නැත්නම් රාජපක්ෂලා කරපු විදියටම ඒකේ කුඩා මොඩල් එකක් වෙන්න බැහැ.

ආණ්ඩුවේ සීතල යුද්ධය බොහෝ දේ කරන්න බාධාව ක් වුණා නේද?

ඒක තමයි මේ රජයට තිබුණු විශාලම විනාශය.  කිසිම රජයකට නැති අවාසිදායක තත්වයක් මේ රජයට නිර්මාණය වුණා ජාතික ආණ්ඩු සංකල්පය නිසා. ඒ මොකද, රජය ඇතුළේ ඉඳගෙන රජයේ ඇමතිවරු රජයට පහරගහන්න පටන්ගත්තා. ඒ තත්වය උඩ ජනාධිපතිත් එවැනි ක‍්‍රියාමාර්ගවලට ගියා. ඒක ඉතාම විශාල විනාශකාරී තත්වයක් වුණා මේ රජයට. ඇත්ත කතාව ඒක. ජනතාව, විපක්ෂය ගහනකොට සුළුවෙන් විශ්වාස කරන්නේ. හැබැයි රජයම ගහද්දී, ඒක විශාල ලෙස පිළිගන්නවා.

ජනවාර්ගික ප‍්‍රශ්නයට අදාළව උතුරේ ජනතාව ඉල්ලනවා තමන්ට බලය දෙන්න කියලා. ඔවුන්ට  ඕනෑ තමන්ගෙ ප‍්‍රශ්න විසඳාගන්නට..

බලය ලබාදීම එකක්. ඒ අයට ඉන්න තැන් ලබාදීම, ඔවුන්ගෙන් පවරාගත්ත ඉඩම් නැවත ලබාදීම, විරැුකියාව වගේ බොහෝ දේවල් තියෙනවා උතුරේ ක‍්‍රියාත්මක කරන්න. ඇත්තටම අපි මීට වඩා විශාල උනන්දුවකින් ඒවා කරන්න තිබුණා. උතුර සුවිශේෂ තත්වයක් විදියට සලකන්න තිබුණා, අවුරුදු තිහක යුද්ධයක් තිබුණු නිසා. ජනතාවට පහසුකම් නැහැ. පහසුකම් සඳහා වෙනම වැඩපිළිවෙළක් යන්න  ඕනෑ. ඒක සිද්ධවුණේ නැහැ. නිවාස හදන්න අවුරුදු තුනක් ගියා. නිවාස හදන වැඩපිළිවෙළක් නැහැ. සංවර්ධනය නැහැ. විග්නේශ්වරන් දුන්න මුදල් ටික වියදම් කරගන්න බැරිවුණ කෙනෙක්. ඉතාම අකාර්යක්ෂම, දුර්වලම කෙනෙක්. විග්නේශ්වරන් වගේ අයට නම් බලය දුන්නත් වැඩක් නැහැ. හැබැයි ඒකෙන් කියැවෙන්නේ නැහැ බලය නොදිය යුතු බව. පළාත් සංවර්ධනය කරගැනීමේ බලය උතුරු පළාත් සභාව වගේම අනෙක් පළාත් සභාවලටත් ලබාදිය යුතුයි.

තල් සෙවණ හෝටලය තියෙන්නේ සාමාන්‍ය ජනතාවගේ ඉඩම්වල. කන්කසන්තුරේ හමුදා ප‍්‍රධානීන්ගේ අක්කර ගණන්වල බංගලා තියෙනවා, සාමාන්‍ය ජනතාවගේ ධීවර ගම්මාන යට කරගෙන. මෙවැනි තවත් උදාහරණ බොහෝයි. මේ ඉඩම් නිදහස් කළ යුතු නැද්ද?

එහේ හමුදාපතිලාගේ ඉඩම් තරම් මෙහේ රජගෙදරටවත් නැහැ. හමුදාව බේකරි දාලා තියෙන්නේත් මිනිස්සුන්ගේ ගෙවල් අල්ලාගෙන. මම එදා ඉඳලාම කිව්වා, මේවා වහා නිදහස් කළ යුතුයි කියලා. කල් මර මර ගණන් හදන්න  දේවල් නැහැ. ඒවා සම්පූර්ණයෙන් නිදහස් කරන්න  ඕනෑ. ඒවා ඒගොල්ලන්ගේ අයිතීන්. එදා තිබුණා යුද තත්වයක්. දැන් යුද තත්වය අවසන්. අපිම කිව්වා ප‍්‍රශ්නයක් නැහැ කියලා. හමුදාව කියනවා  ඕනෑම තත්වයක් පැය 48ක් තුළ මර්දනය කරගන්න පුළුවන් කියලා. එහෙනම් මොකටද ඒවා තියාගෙන. එක පැත්තකින් හමුදාව බොහෝ ඉඩම් ලබාදීලා තියෙනවා. ඒක ඉතා හොඳයි. නමුත් මේ වෙලා තිබෙන අපරාධය අනුව කොච්චර වේගවත් වුණත් තව මදි. අපට කිසිම අයිතියක් නැහැ ඒ මිනිස්සුන්ගේ ඉඩම් අල්ලාගෙන ඉන්න.

විල්පත්තුව කපනවා කියලා ලොකු සංවාදයක් රටේ තිබුණා. ආණ්ඩුවත් ඒ සංවාදය පෝෂණය කළා. ඒත් ඇත්තටම ඔය පදිංචි කිරිම්වලදී විල්පත්තුවට ඇඟිල්ලක්වත් තියලා නැහැ. එතැන හිටියේ ඉඩම් අහිමිවුණ සාමාන්‍ය මිනිස්සු.

ඔක්කෝම නිර්වචන කරන්නේ කොළඹ ඉඳලානේ. මමත් ගියා විල්පත්තු. මමත් බැලූ‍වා මොකක්ද මේ කියලා. අන්ත අසරණ අහිංසක මිනිස්සු. පැය 24ක් ඇතුළත එල්.ටී.ටී.ඊ. එක විසින් දොට්ට දාපු මිනිස්සු. අපි ඉස්සෙල්ලාම කරන්න  ඕනෑ ඔවුන්ට ඉඩම් ලබාදීමනේ.  ඕක රිෂාද් බදියුදීන් කරන්න  ඕනෑ නැහැනේ.  ඕක කරන්න  ඕනෑ අපි. මම හිටපු ඉඩම් ඇමතිවරයා. මම මේ ගැන දන්න නිසා කියනවා. වන රක්ෂිත කියන ඒවා සදාකාලික ඒවා නෙවෙයි. රක්ෂිතය වැඩි කරන්නත් පුළුවන්, අඩු කරන්නත් පුළුවන්. මම තමයි සිංහරාජය සැතපුම් පහක් එක් පැත්තකින් ඉදිරියට ගෙනැල්ලා පුළුල් කළේ. මම පුළුල් කළ සිංහරාජය තමයි දැන් තියෙන්නේ. රජ කාලේ ඒවා නෙවෙයි. නුවරඑළියේදී ජනතාව පදිංචි කරන්න වුණා. මීටර් 700ක්  ඕනෑ වුණා. එතැනදී අපි මීටර් 200ක් රක්ෂිතය ඇතුළට ඉඩම් ගත්තා. ඒකෙන් රක්ෂිතය පුළුල් කරනවා. මේ නීති වජ‍්‍රායුධ වගේ ක‍්‍රියාත්මක කරන්න  ඕනෑ නැහැ. විල්පත්තුවේ මිනිස්සු ගැන එල්.එල්.ආර්.සී. කොමිසම පවා කියලා තියෙනවා, වහාම මේ අය පදිංචි කරන්න කියලා. මේ අය මන්නාරමෙන් දොට්ට දාපු මිනිස්සු. රජය කරන්න  ඕනෑ පදිංචි කරවන එක විතරක් නෙවෙයි. මේ මිනිස්සුන්ට වතුර දීලා, රෝහල් දීලා, නිවාස හදලා, විදුලිය දීලා, ඉස්කෝල හදලා, රෝහල් හදලා ඔක්කෝම කරන්න  ඕනෑ. එක ඇමතිවරයෙක් කරද්දී එයාට බැණ බැණ ඉන්න එක නෙවෙයි. රජය කරන්න  ඕනෑ සියලූ‍ දේ. අපියි ගිහිල්ලා ඒක කරන්න  ඕනෑ. ඒක අපේ රටේ කෑල්ලක්. රිෂාද් බදියුදීන්ට කඩලා දුන්න කෑල්ලක් නෙවෙයි.

යාල, බෝගස්වැව, සිංහරාජය කැපීම ගැන තොරතුරු හංගනවා. මුසලි ගැන වැරදි තොරතුරු සමාජගත කරනවා. ආණ්ඩුවට බැහැ සැබෑ තොරතුරු සමාජගත කරන්න. ඒක ආණ්ඩුවේ වගකීම නෙවෙයිද?

ආණ්ඩුවට වඩා ඒක මාධ්‍යයේ වගකීමක්. මට තියෙන කලකිරීම තමයි, අපි තරුණ කාලේ ජාතිවාදයට යටවුණ මාධ්‍යවේදීන් හිටියේ නැහැ. ආගම්වාදයට යටත් වුණ මාධ්‍යවේදීන් හිටියේ නැහැ. අනෙක් හැමෝම ජාතිවාදය කතාකළත් මාධ්‍යවලට ශික්ෂණයක් තිබුණා. මොකද මාධ්‍යවල හිටපු අය හොඳට කියවපු අය. විශාල වගකීමක් සමග තමයි මාධ්‍ය හැසිරුණේ. මේක මහා ඛේදවාචකයක් රටට. මොකද රටට පණිවුඩයක් දෙන පුද්ගලයෝ මනසෙන් ජාතිවාදී, ආගම්වාදී, කුලවාදී සහ වර්ගවාදී නම් ඒක රටට ඛේදවාචකයක්. ලෝකයේ හැම රටකම ඉන්නවා ජාතිවාදියෝ. හැබැයි මාධ්‍යවේදීන් කියන්නේ ජාත්‍යන්තරවාදීන් කියලා තමයි අපි කියවලා තිබුණේත් දැනගෙන හිටියේත්. ලංකාවට ඉන්නවා වෙනම දුපත් මානසිකත්වය සහිත මාධ්‍යවේදීන් විශාල සංඛ්‍යාවක්. අපි අත්දැක්කා ඒක කැබිනට් මාධ්‍ය සාකච්ඡුාවලදී. එක වචනෙකට ඔවුන් කැළඹෙන හැටි දැක්කාම මට මතක්වුණේ කේ.එම්.පී. රාජරත්නලා හොඳයි කියලා.

ඔබ රටේ ජනප‍්‍රිය මතයට පිටින් ගිහින් කතාකළා. ඒක ඔබේ ජනප‍්‍රියත්වයට හානියක් විය හැකියි. නමුත් ඔබ විවෘතව කතාකළා. ආණ්ඩුව මේක කළේ නැහැ නේද? ආණ්ඩුව තමන්ගෙ අදහස් පෞරුෂය වර්ධනය කරගන්න තිබුණා. එසේ නොකර විපක්ෂයේ පටු අදහස්වලට ආණ්ඩුව බයවුණා.

මම සම්පූර්ණයෙන්ම ඔබ එක්ක එකඟ වෙනවා. මමත්  ඕක තමයි දරන මතය. මේ ආණ්ඩුව බලයට පත්වුණේ ජාතිවාදය ආගම් ගැන කතාකරලා නෙවෙයි. ඒවා කතාකළ රාජපක්ෂව මේ රටේ මිනිස්සු පැරැුද්දුවා. ජාතිය ගැන කතාකළ, දේශපේ‍්‍රමය ගැන කතාකළ, පපුවට ගහගත්තු නායකයෙක් පැරදුණා. විදුලි පුටුව ගැන කතාකළ නායකයා පැරදුණා. මිනිස්සු කිව්වා  ඕනෑ නම් විදුලිි පුටුවටත් ගෙනියන්න කියලා. මේ ගත්ත බලය පිළිබඳ වැටහීමක් සමහරුන්ට නැහැ. අපේ ආණ්ඩුවේ ඉන්න මිනිස්සුන්ට වඩා ඉස්සරහින් ජනතාව හිටගත්තා. අපි බොහෝ දෙනෙකුට වඩා ඉස්සරහින් මිනිස්සු හිටගත්තා. මේ පළවෙනි වරට. සාමාන්‍යයෙන් නායකයෝ තමයි ජනතාව ඉස්සරහා හිටගෙන නායකත්වය දෙන්නේ. හැබැයි ජනතාව හිටගත්තා මිනිස්සුන්ට ඉස්සරහින්. ඒ නිසා නායකයෝත් දන්නේ නැහැ, උදේ එළිවෙනකොට බලය දුන්නා. අපි ඔක්කෝම උඩ ගිහින් විසිවුණා, ලැබුණ බලය ගැන. අන්න ඒ ජනතාව තමයි අපි අරගෙන යන්න තිබුණේ. එහෙම නැතිව මේවායේ කැලතිලා තියෙන පසු ගාමී, දුපත් මානසිකත්වය තියෙන ජන කොට්ඨාසය නෙවෙයි.

ඔබ ඇහුවා මගේ ජනප‍්‍රියත්වය ගැන. මම එල්.ටී.ටී.ඊ. සාම ගිවිසුම ආරක්ෂා කරමින් පළවැනි වරට මගේ ඡුන්ද ලක්ෂය පැන්නුවේ. මේ වරත් ඔය ඔක්කෝම ජාතිවාදයට එරෙහිව කතාකරමින් තමයි මම ඡුන්ද එක්ලක්ෂ හතළිස්දාහක් ගත්තේ.  එක දිගට නවත්වන්නේ නැතිව එක මතයක යනවා නම් මිනිස්සු එයාගෙන් වෙන මතයක් බලාපොරොත්තු වෙන්නේ නැහැ. බොරුවට කතාකරන අය තමයි ඔය පරදින්නේ. මතයක් ඇතිව ගමන් කරනවා නම් මිනිස්සු වෙනස් වෙන්නෑ. අහිංසක මිනිස්සු හරි දියුණුයි.

ඒත් යහපාලන ආණ්ඩුව රාජපක්ෂලාටත් වඩා රාජප ක්ෂ ආණ්ඩුවක් වෙන්න උත්සාහ කළා..

කවදාවත් අපට ඒක කරන්න බැහැ. අපට මහින්ද කෙනෙක් වෙන්න බැහැ. මහින්ද කියන්නේ වෙළෙඳ සලකුණක්. මහින්ද මහින්දමයි. අපි ආවේ මහින්දට ප‍්‍රතිවාදියෙක් වෙන්න. මහින්දගේ ඇඳුම් ඇඳගන්න ගියාට ඒක අපට ෆිට් වෙන්නේ නැහැ.

දැන් මිනිස්සු ඒකාධිපතියෙක්ව ඉල්ලන්න පටන් අරගෙන..

ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයට යන ගමනේදී පවා ඒකට අපි යන්න  ඕනෑ එඩිතරව. කිසි එකෙකුට බය වෙන්නෙ නැතිව. දැන් මිනිස්සු හිතනවා, මේ අය ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයට යන්නේ එඩිතරව නෙවෙයි, බියෙන් සැලෙමින් කියලා. මිනිස්සුන්ට එපාවෙලා තියෙන්නේ අපේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය නෙවෙයි, ආණ්ඩුව ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය කරා යන්නට දක්වන බය. අපට අපේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය බය නැතිව ලබාදෙන්න, අපේ සල්ලි හොරකම් කරපුවා, අපේ දරුවො මරපුවා අපට හොයාදෙන්න. මිනිස්සු ඉල්ලන්නේ මේ ගමන බය නැතිව යන එඩිතර මිනිහෙක්.

ඉදිරි මැතිවරණයට ශ‍්‍රීලනිපය සහ එජාපය වෙන්ව තරග කළ යුතුද?

එකට යන්න  ඕනෑ. මම මුලදීම කිව්වානේ. පළාත් පාලන මැතිවරණයටත් අපි දෙගොල්ලෝම එකට ගියොත් ජයග‍්‍රහණය කරන්න පුළු‍වන් කියලා. හැබැයි එජාපය සහ ශ‍්‍රීලනිපය අතිපණ්ඩිතකම් කතාකළා. අදත් මම කියනවා පළාත් සභා තියා මොන මැතිවරණයට ගියත් අපට එකතුවෙලා ගියොත් අදත් දිනතහැකි. හෙටත් දිනතහැකි. වෙන්වෙලා ගියොත් මේ ඡුන්ද ප‍්‍රතිඵලයමයි ආයෙත් ලැබෙන්නේ.

එකතුවෙන්න වැඩපිළිවෙළක් තියෙනවාද?

ජනාධිපතිතුමා කිව්වා. අගමැතිතුමා කිව්වා. මට අගමැතිතුමා කිව්වා මේ සන්ධානය හැදීමට මුල්වෙලා ඒකේ නායකත්වය ගන්න කියලා. මේ දිනවල ඒක තමයි මම ක‍්‍රියාත්මක කරන්න යන්නේ.  දැන් තත්වය හොඳයි. දැන් දෙගොල්ලන්ම අවබෝධ කරගෙන තියෙනවා වෙනම ඉඳලා වැඩක් නැහැ කියලා. සමහරුන්ගේ තියෙනවානේ යූඇන්පී විරෝධී කියලා එකක්. මේ ගොන් තර්කයක්. එහෙම තර්කයක් තිබුණා ඒ කාලේ ධනවාදී සහ සමාජවාදී කඳවුරු තිබුණු කාලයේදී. ඒ කාලයේ ලංකාවේ කඳවුරු තිබුණා. දැන් එහෙම වර්ගීකරණයක් නැහැ. ලෝකයේත් නැහැ. මේ පක්ෂවලින් කවුද හොඳ කියලා මිනිස්සු තෝරන්නේ. එතකොට ධනපති විරෝධී කියලා, නැත්නම් යූඇන්පී විරෝධී කියන සටන්පාඨය අවලංගුයි. සමහරවිට යූඇන්පී එක ප‍්‍රගතිශීලීයි ශ‍්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයට වඩා. ජාතික ප‍්‍රශ්නය ගත්තාම යූඇන්පී එක ප‍්‍රගතිශීලීයි. නව අදහස් විදියට බැලූ‍වොත් ශ‍්‍රීලනිපය ගතානුගතිකයි. බොහෝ අංශවලින් යුඇන්පීය ප‍්‍රගතිශීලීයි ශ‍්‍රීලනිපයට වඩා. ඒ නිසා මේ බොරු බෙදීම් වැඩක් නැහැ. පක්ෂ දෙක එකතුවෙලා කරන වැඩපිළිවෙළකින් තමයි ඉදිරි ජයග‍්‍රහණ සියල්ලම ලැබෙන්නේ.

ඇතැම්විට ප‍්‍රගතිශීලී අදහස් ඇති පැරණි වාමාංශික පක්ෂ අද මහින්ද රාජපක්ෂ සමඟ ඉන්නේ ඔබ දැන් පෙන්වාදුන්න පැරණි බෙදීම හිසේ තබාගෙන විය හැකියි නේද?

එයාලා ගෙනෙනවා ඇමෙරිකන් අධිරාජ්‍යවාදය. දැන් අමෙරිකාව එක්ක කිම් ජොං උන්, පුටින් කතාකරනවා. චීනයත් ඇමෙරිකාව එක්ක කතාකරනවා. හැබැයි වාසුදේව නානායක්කාරලා එතැන සිටීම සඳහා ඇමෙරිකන් අධිරාජ්‍යවාදය කතාකරනවා. වාසුලා, ඩිව්ලා අද මා එක්ක මේ රජයේ හිටියා නම් මේ රජය මීටත් වඩා කොච්චර ප‍්‍රගතිශීලී තත්වයකට ගන්න තිබුණාද. මොකද මේ රජය පිහිටෙව්වේ වාසු, ඩිව් කැමති මතවාද සඳහා.  මම දැනටත් කියනවා ඔවුන්ට ඒ ගැන හිතන්න කියලා. පැරණි වැඩවසම්වාදී ගුබ්බෑයමක ලැගලා ඒකේ ප‍්‍රගතිශිලීකම ගැන කතා නොකර, ඒකේ ඉන්න මිලිටරිවාදී ජනාධිපති අපේක්ෂකයන්ට විරුද්ධව සටන් කරන්නේ නැතිව මෙතැන තියෙන අඩුපාඩු හදාගෙන ඉදිරියට යෑම ගැන කතාකරන්න. මෙතැන තියෙන්නේ ධනපති, කම්කරු අරගලයක් නෙවෙයි. නිදහස සහ අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ අරගලයක්.