රෝගීන්ට ප‍්‍රතිකාර කිරීම නම් වූ සිය මූලික කාර්යභාර්ය අමතක කර ඉල්ලීම් දිනාගැනීම නම් වූ වැඩ වර්ජනය කිරීමේ සිය සුපුරුදු තර්ජනාංගුලිය රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරීන්ගේ සංගමය නැවත වරක් දමා ගසා තිබේ.
එම තර්ජනාංගුලිය අනුව සිය ඉල්ලීම්වලට විසඳුම් නොලැබෙන්නේ නම් අගෝස්තු 03 දින දීප ව්‍යාප්ත වැඩ වර්ජනයකට යෑමට රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරීන්ගේ සංගමය තීරණය කර ඇති අතර ඒ පිළිබඳ ලිඛිත දැනුම්දීම සිදුකර ඇත්තේ ජනාධිපති මෛතී‍්‍රපාල සිරිසේනටය.
එකී ඉල්ලීම් අතර ප‍්‍රධාන ඉල්ලීම් වශයෙන් මාධ්‍ය වාර්තාකර ඇත්තේ සිංගප්පූරු වෙළෙඳ ගිවිසුමට හා නව දේශීය ආදායම් පනතට විරෝධය පළකිරීම සහ වෛද්‍යවරුන්ගේ දරුවන්ට පාසල් ලබානොදීම යන කරුණුය.
වෛද්‍ය වෘත්තිය තුළ පෞද්ගලික වශයෙන් වූ ඉල්ලීම්වලට අමතරව ජාතික වශයෙන් වැදගත් සිංගප්පූරු වෙළෙඳ ගිවිසුම් වැනි පුළුල් මාතෘකා ගැන රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරීන්ගේ සංගමය කථා කරන්නට පටන් ගැනීම එක් අතකට ඉතා හොඳ කරුණක්ය. එය වත්මන් ආණ්ඩුව සමයේ පමණක් නොව ඉදිරි ඕනෑම ආණ්ඩුවක් ඉදිරියේ කි‍්‍රයාවට නගන්නට ඔවුන්ට හැකිවේවා’යි කියාද අප ප‍්‍රාර්ථනා කළ යුතුය. ඒ වාගේම වත්මන් ආණ්ඩුව බලයට පත්වීමට පෙර සිටි රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුව ගැසූ ගිවිසුම් පිළිබඳව වගේවගක් නැතිව එසමයේ සිටියේ ඇයිද යන්න පිළිබඳවද ඔවුන් ජනතාවට පැහැදිලි කළ යුතුය.
එමෙන්ම රජයේ රෝහල්වල වෛද්‍ය හිඟය පිළිබඳව ද (අවශ්‍ය කාඩරය සිටිනවා විය හැකි නමුත් ප‍්‍රතිකාර ලබාගැනීමට යන රෝගීන්ට දැනෙන්නේ එහි අඩුවක් තිබෙනවා කියාය.) ඒ නිසා රෝගී සත්කාර සේවා නිසි ආකාර නොවීම පිළිබඳවද, බෙහෙත් හිඟයන් පිළිබඳවද, පරීක්‍ෂණ බාහිරව සිදුකර ගැනීමට සිදුවීම පිළිබඳවද, ශල්‍යකර්ම බාහිරව සිදුකර ගැනීමටට සිදුවීම පිළිබඳවද, ශල්‍යකර්ම සඳහා දිගු පෝලිම් තිබීම පිළිබඳවද රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරීන්ගේ සංගමය අවධානය යොමුකිරීම මැනවිය. එවැනි ඉල්ලීම් සඳහා වර්ජනය කරන්නේ නම් නිරෝගී මිනිසුන් පමණක් නොව රෝගීන්ද ඔවුන් හා එක්වනු ඇති බවට සැකයක් නැත.
එහෙත් ඇති-හැකි රේඛාවේ ඉහළින්ම සිටින රජයේ වෛද්‍යවරුන් ඔවුන්ගේ දරුවන්ට පමණක් සුපිරි පාසල් ඉල්ලීම නම් අනුමත කළ නොහැකිය. මෙම ඉල්ලීම් සම්බන්ධයෙන් ‘දිවයින’ පුවත්පත කර ඇති වාර්තාකරණයේ සඳහන් වන්නේ රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරීන්ගේ සංගමයේ සභාපති වෛද්‍ය අනුරුද්ධ පාදෙනිය ඒ සම්බන්ධයෙන් කියූ ප‍්‍රකාශයක්ය. ඔහු කියා ඇත්තේ වෛද්‍යවරුන්ගේ දරුවන්ට පාසල් ලබාදීම සම්බන්ධයෙන් පසුගිය වසර කිහිපයේම කළ ඉල්ලීම් අධ්‍යාපන බලධාරීන් විසින් නොසලකා හැර ඇති බවය. මෙම වසර සඳහාද අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයට අයදුම්පත් 89ක් ඉදිරිපත් කර ඇති බවත් ඔහු කියා ඇත. මේ ඉල්ලීම වූකලි පාසල්වල පළමු වසරට ළමයින් ඇතුළත් කිරීමටද නැත්නම් අතරමැදි පන්තිවලට ළමයින් ඇතුළත් කිරීමටද යන්න පැහැදිලි නැත. මේ අරභයා පසුගිය වසරේ සිදුවූ කථාබහේදී අධ්‍යාපන අමාත්‍ය අකිල විරාජ් කාරියවසම් පැවසුවේ ස්ථාන මාරු ලැබූ රජයේ වෛද්‍යවරුන්ගේ ළමයින්ට පාසල් ලබාදී ඇති බවත් එහෙත් ඔවුන් ඉල්ලන පාසල් සියල්ලම ලබාදිය නොහැකි බවත්ය.
සේවා අවශ්‍යතාව අනුව ස්ථාන මාරු ලබා යන රජයේ, සංස්ථා ව්‍යවස්ථාපිත මණ්ඩල හා රජයේ බැංකුවල නිලධාරීන්ට ඔවුන් සිය පවුල පිටින්ම ස්ථාන මාරු ලැබූ ප‍්‍රදේශයට පදිංචියට පැමිණියේ නම් පාසල් ලබාදිය යුතු බවට 2වසරේ සිට 11 වසර දක්වා පන්තිවලට සිසුන් ඇතුළත් කිරීමේ අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශ චක‍්‍රලේඛයේ සඳහන්ය. එසේ වුවද ස්ථාන මාරු ලැබූ සේවකයා ඉල්ලන පාසලම ලබාදිය යුතු බවට එහි නියමයක් නැත. ලබාදිය යුතු නම් ලබාදිය යුත්තේ පදිංචි ස්ථානයට ළඟම පාසලය. එය පළාත් පාසලක්ද ජාතික පාසලක්ද යන්න අදාළ නොවේ.
එම චක‍්‍රලේඛයට අනුව යම් කිසි පාසලක ඒ ඒ පංතියක සිටින ළමයින් සංඛ්‍යාව පුරප්පාඩු නැත්නම් පන්තියක සිටිය යුතු ළමයින් සංඛ්‍යාව ඉක්මවා ළමයින් ඇතුළත් කළ නොහැකිය. ඒ අනුව අතරමැදි අවස්ථාවලදී ළමයින් ඇතුළත් කළ හැක්කේ පුරප්පාඩු පවතින පාසල්වලට පමණය. එපමණක්ද නොවේ, අයදුම්පත් යොමු කළ යුත්තේ සෘජුවම ඒ ඒ පාසලේ විදුහල්පතිවරයාටය. වෛද්‍ය අනුරුද්ධ පාදෙනිය කියන ආකාරයේ ලැයිස්තු රජයට ඉදිරිපත් කිරීමේ හැකියාවක් නැත.
එමෙන්ම රජයේ පාසල්වල පළමු ශ්‍රේණියට ළමයින් ඇතුළත් කිරීම සම්බන්ධයෙන් වූ අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශ චක‍්‍රලේඛයේද රජයේ සේවා අවශ්‍යතා මත ස්ථාන මාරුවීම් ලැබූ රජයේ, සංස්ථා ව්‍යවස්ථාපිත මණ්ඩල හා රාජ්‍ය බැංකුවල නිලධාරීන්ගේ දරුවන් ඇතුළත් කිරීම සඳහා කෝටාවක් ඇත. එම කෝටාවේ ප‍්‍රමාණය ඇතුළත් කරගන්නා මුළු ශිෂ්‍ය සංඛ්‍යාවෙන් 4%කි. එහිදීද පෙර සේවා ස්ථානයේ සිට ස්ථාන මාරුවීම් ලැබ පැමිණි නව සේවා ස්ථානයට ඇති දුර අනුව ලකුණු ලබාදීම සිදුකරයි. ඒ අනුව උපරිම ලකුණු ලැබෙන්නේ කි‍්‍රලෝමීටර 150කට වඩා වැඩි දුරක සිට ස්ථාන මාරු ලැබ පැමිණියවුන්ටය. කිලෝමීටර 25කට අඩු නම් ලැබෙන්නේ අවම ලකුණුය. ස්ථාන මාරුවීම් ලැබ නව ස්ථානයේ ගත කර ඇති කාලයටද ලකුණු ලැබෙන්නේය. ලබා නොගත් නිවාඩුවලටද ලකුණු ලැබෙන්නේය. තෝරාගැනීම සඳහා සුදුස්සන් තීරණය වන්නේ ඉන් පසුවය. එසේම පදිංචි ස්ථානයට අදාළ ආසන්නතාවද, ආදි ශිෂ්‍යයන්ට හැර පොදුවේ අනෙකුත් කෝටා හිමි හැම ගණයකටම සලකා බලන්නේය. ඒ අනුව අහවල් පාසල දිය යුතු යැයි රජයේ වෛද්‍යවරයෙකුට කිව නොහැකිය. එසේම මෙහිදීත් අයදුම්පත් යොමු කළ යුත්තේ පාසලේ විදුහල්පතිවරයාටය. වෛද්‍ය අනුරුද්ධ පාදෙනිය කියන ආකාරයේ ලැයිස්තු නම් රජයට ඉදිරිපත් කළ නොහැකිය. පාසල්වල විදුහල්පතිවරුන්ට අයදුම්පත් යොමු නොකිරීමේ හැකියාව ඇත්තේ කි‍්‍රයාන්විත රාජකාරියේ යෙදෙන ති‍්‍රවිධ හමුදාවේ හා පොලිසියේ නිලධාරීන්ට පමණය. ඔවුන් සිය හමුදා හා දෙපාර්තමේන්තු ම`ගින් අයදුම්පත් යොමුකළ යුතු අතර තෝරාගැනීම් සිදුකරන්නේද එම ආයතන විසින්මය. දැන් රට තුළ යුද්ධයක් නැතත් කි‍්‍රයාන්විත රාජකාරි නම් වූ එම කෝටාවක් තවමත් පවත්වාගෙන යන්නේය. එය නම් සුළුපටු කෝටාවක් නොවේ. පළමුවැනි ශ්‍රේණියේ එක් පන්තියක් සඳහා ළමුන් 5දෙනෙකුගේ කෝටාවකි. රජයේ පාසල් සංඛ්‍යාව දළ වශයෙන් 10,000ක් ලෙස සලකා එක් පාසලක පළමු වසරේ ඇත්තේ එක් පන්තියක් යැයි උපකල්පනය කළත් ළමුන් 5,0000ක් සඳහා කෝටාවකි.
රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරීන්ගේ සංගමය පොදු අරමුණු වෙනුවෙන් සටන් කරනවා නම් රජයේ පාසල්වලට ළමුන් ඇතුළත් කිරීම යන කාරණයේදී පළමුවෙන්ම සටන් කළ යුත්තේ කි‍්‍රයාන්විත රාජකාරි කෝටාව ඉවත් කිරීම සඳහාය. මන්ද එහි යථාර්ථයක් දැන් නැති බැවින්ය. එසේ නොවී තමන්ගේ දරුවන්ට පමණක් සුපිරි පාසල් අවශ්‍ය බව කියමින් වෛද්‍යවරුන්ගේ බමුණු කුලයක් සෑදීම සඳහා රෝගී ජීවිත බිල්ලට දෙමින් වැඩ වර්ජනය කිරීම නොවේ.
ඉඳුවර බංඩාර
