චරිත හේරත්
ආචාර්ය දයාන් ජයතිලක රුසියාවේ ශ‍්‍රී ලංකා තානාපතිවරයා වශයෙන් වශයෙන් පත් කර ඇති අතර ඒ පත්වීම ස්ථිර කිරීම පිණිස පාර්ලිමේන්තුවේ උසස් නිලතල සඳහා වූ කාරක සභාව වෙත මේ වන විට යොමු කර ඇති බව මේ දිනවල ප‍්‍රසිද්ධියට පත්වී ඇති කාරණයක්ය. මේ පත්කිරීම සම්බන්ධයෙන් ‘කොළඹ සිවිල් සමාජයේ’ කණ්ඩායමක් විසින් විරෝධතාවක් මතු කර තිබූ අතර ඒ විරෝධතාව පාර්ලිමේන්තුවේ උසස් නිලතල කාරක සභාවේ ද අවධානයට ලක්වී ඇති බව නොනිල ආරංචි මාර්ගවලින් පෙන්නුම් කෙරී ඇත. මේ කාරණය ගැන ලියන්නට හිතුණේ දයාන්ගේ පත්වීම ගැනත් මේ කියන කොළඹ කේන්ද්‍රීයව හැසිරෙන සිවිල් සමාජ කණ්ඩායම ගැනත් යමක් ලිවීම වැදගත්යැයි සිතෙන නිසාය.
මුලින්ම කිවයුතු කාරණය වන්නේ දයාන් මේ ආණ්ඩුවේ තනතුරක් දරන්නට තීරණය කිරීම ගැනම මට ඇත්තේ බරපතළ විරෝධයක් බවය. ඇත්තටම මට මේ පත්වීම දයාන් අනුමත කළේ ඇයිදැයි කියා හරියටම තේරෙන්නේවත් නැත. මේ පත්කිරීමෙන් ආණ්ඩුව බලාපොරාත්තු වෙන්නේ මේ කඩා වැටෙන විදේශ සම්බන්ධතා ජාලය යම් ආකාරයකින්වත් ගැටගසා ගැනීමට විය යුතුුය. ඒත් දයාන්ගේ පැත්තෙන් මේ පත්වීම අනුමත කිරීමෙන් වෙන්නේ ඔහුටත් රටටත් අනර්ථයක් ම බව මගේ තේරුම් ගැනීමය. මෙයින් එක් අතකින් සිද්ධ වෙන්නේ අනාගත ආණ්ඩුවක වැදගත් කාර්යභාරයක් කරන්නට දයාන්ට තිබූ සදාචාර ආධිපත්‍යය අර්බුදයට යාමය. අනෙක් අතින් මේ ආණ්ඩුවේ නායකයන්ටවත් ලිහා ගන්නට නොහැකි රාජකාරිමය පඹගාලක අහක සිටි දයානුත් නිරපරාදයේ පැටලීමය.
දේශපාලන විද්‍යාව හා අන්තර්ජාතික සබඳතා පිළිබදව මේ යුගයේ අපේ රටේ සිටින අතේ ඇඟිලි ගණනට ගත හැකි විශේෂඥයන් කීපදෙනා අතර මුලටම ගැනෙන දයාන් වැනි කෙනෙකු කඩාවැටෙන ආණ්ඩුවක කිසිම ආකාරයෙන් කිහිලිකරුවක් නොවිය යුතුයැයි මා සිතන්නේ මේ කාරණා කීපයක්ම නිසාය. ඒත් මේ මොහොතේ මේ තනතුර පිළිගැනීම සම්බන්ධයෙන් මගේ කල්පනා ශක්තියට නොවැටෙන විශාල වැදගත්කමක් දයාන්ට පෙනෙනවා දැයි මා දන්නේ නැති නිසා ඒ පිළිබඳව ඊට වඩා කථාකිරීමේ තේරුමක් නැත.
මේ පත්වීම සම්බන්ධයෙන් ඊළඟට සඳහන් කළ යුතු වැදගත්ම කාරණය වන්නේ සිවිල් සමාජය යැයි කියන කණ්ඩායමක් මේ පත්කිරීම ගැන කර තිබෙන විරෝධය පිළිබඳවය. ඒ විරෝධය එතරම් ගානකට ගත යුතුයැයි මා මුලින් සිතුවේ නැතත් මේ වන විට මේ පත්වීම ගැන පාර්ලිමේන්තු කාරක සභාවේ මතය මෙහෙයවන්නට මේ විරෝධතා ලිපිය පදනම් වී ඇති බව ආරංචි වන නිසා මේ ගැන නොලියාම බැරිය. මේ සිවිල් සංවිධාන කණ්ඩායම් ස්වකීය විරෝධතා ලිපියේ මතු කරන්නේ මූලික වශයෙන්ම කරුණු දෙකක්ය. එයින් එකක් වන්නේ දයාන් 2009 ජනීවා මානව හිමිකම් කවුන්සිලයේ සිදුකළ මැදිහත්වීම රටට අහිතකර එකක් බවය. අනෙක් කාරණය වන්නේ දයාන්ගේ මතවාදීමය පදනම 2015 ජනවාරියේ සිට ක‍්‍රියාත්මක වෙන ‘යහපාලන’ මතවාදයට විරුද්ධ බවය. මේ හේතු දෙක නිසා ඔහු රුසියාවට පත් කිරීම ගැන යළිත් සලකා බැලිය යුතු බව ඔවුන්ගේ අදහසය.
මගේ තේරුම් ගැනීමට අනුව මේ සිවිල් සමාජය යැයි කියන කණ්ඩායම දයාන්ට පහර දෙන්නට අල්ලාගෙන ඇත්තේ දයාන්ගේ රාජකාරි ජීවිතයේ තිබෙන ශක්තිමත්ම තැනින්ය. 2009 ජිනීවා ජයග‍්‍රහණය යනු අපේ රටට පක්ෂව හා රටට විරුද්ධ බලවේගයන් දුර්වල කළ විශේෂතම කාරණයක් බව මෙරට හා විදේශ රටවල මේ විෂය දන්නා අයගේ පිළිගැනීමය. මානව හිමිකම් කවුන්සිලය යනු අදේශපාලනික අහිංසක තැනක් නොව දේශපාලන පොරපිටියක් බව මේ සිවිල් සමාජකාරයන්් දන්නේ නැති ගානය. අමෙරිකානු රාජතාන්ත‍්‍රික භාෂාවෙන් කිවහොත් දේශපාලන යථාවාදයේ (political Realism) වැඩකාරයන්ගේ තෝතැන්නකි. රාජ්‍ය තාන්ත‍්‍රික කාරණාවලදී තීරණ ගන්නේ ඒ ක‍්‍රියාදාමයට මැදිහත්වී සිටින විට මිස එය නිමාවී ගෙදර පැමිණි විට නොෙ. ෆුට්බෝල් තරගයක ‘ෂොට්’ එක තේරිය යුත්තේ තරගය තුළ මිස එය නිමා වී ගෙදර පැමිණියාට පසුව නොවේ. රටේ ඒ තරගයට හොඳම 11 දෙනා පිටියට යවන්නේ ඒ නිසාය. ඒ අර්ථයෙන් ගත් විට 2009 අප මුහුණ දෙමින් සිටි තත්වය හමුවේ දයාන් ජිනීවාහි සිදුකළ මැදිහත්වීම අපේ වැනි රටකට කලාතුරකින් ලැබෙන ආකාරයේ දේශපාලන යථාවාදයේ මැදිහත්වීමක් බව මගේ තක්සේරුවය. සිවිල් සමාජකාරයන් දයාන්ට පහර දෙන්නට යොදාගෙන ඇත්තේ දයාන්ගේ රාජකාරි ක‍්‍රියාදාමයේ සාර්ථකම වැඬේ බව (ෆුට් බෝල් තරගයේ හොඳම ගෝල් එක බව) මා කීවේ ඒ නිසාය.
අනෙක් අතට යහපාලනයේ මතවාදයට දයාන් නොගැළපෙන්නේයැයි කීම මම දකින්නේ ‘හොඳ බොරුවක්’ ලෙසින්ය. එය බොරුවක්යැයි කියන්නේ ‘යහපාලනය’යැයි කියා නිශ්චිතව තේරුම් කළ හැකි මතවාදයක් එදා තිබුණේවත් අද තිබෙන්නේවත් නැති නිසාය. එය ‘හොඳ බොරුවක්’ යැයි කියන්නේ එවැන්නෙකු සමග දයාන් සම්බන්ධයක් නැතැයි කීම ඔහුගේ පැත්තෙන් හොඳ දෙයක් නිසාය.
