•තරිඳු උඩුවරගෙදර
ගිය සතියේ අනිද්දා මුල් පුවතින් හෙළිදරව් කර තිබුණේ පාර්ලිමේන්තුව නියෝජනය කරන මැති ඇමතිවරුන් ලබන ආදායම්වලින් දේශීය ආදායම් දෙපාර්තමේන්තුව බදු අය නොකරන බවයි. මේ වනවිට ජනතාව අතර කතාබහට ලක්ව ඇති උපයන විට ගෙවීමේ බද්ද රුපියල් ලක්ෂයකට වැඩි ආදායම් උපයන සියලූ‍දෙනා ගෙවිය යුතු වුවද පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් ගෙවන්නේ නැත. ලක්ෂයකට වැඩි ආදායම් යනු වැටුප්, වේතන, නිවාඩු දීමනා, අතිකාල දීමනා ගාස්තු, විශ්‍රාම වැටුප්, කොමිස්, විශ්‍රාම දීමනා, ප්‍රසාද දීමනා, ජීවන වියදම් දීමනා, ප්‍රවාහන දීමනා ආදී ඕනෑම දීමනා රුපියල් ලක්ෂයකට වැඩි වෙද්දීය.
පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් යනු මෙකී නොකි දීමනා රැසකට අසාමාන්‍ය ලෙස හිමිකම් කියන සත්ව කොට්ඨාසයකි. ඔවුන් විශේෂිත කාර්යභාරයක් ලංකාවට කරන නිසා නොව, ලංකාවේ ජනතාව සතු සියලූ මුදල් වියදම් කරන හැටි තීරණය කරන්නේ ඔවුන් නිසා ඔවුහු මෙකී නොකී දීමනා සියල්ල අසාමාන්‍ය ලෙස ලබන්නෝය.
මන්ත්‍රී වැටුප රුපියල් 54,285කි. කාර්යාල දීමනාව රුපියල් 1,00,000කි. දූරකථන දීමනාව රුපියල් 50,000කි. සංග්‍රහ දීමනාව 1,000කි. එක් රැස්වීමක් පැවැත්වෙන දිනයකට රුපියල් 2,500කි. රියැදුරු දීමනාව රුපියල් 3,500කි. පෞද්ගලික කාර්ය මණ්ඩලයේ ප්‍රවාහන දීමනා රුපියල් 10,000කි. ඉන්ධන දීමනාව තේරී පත්වූ දිස්ත්‍රික්කය අනුව වෙනස් වෙයි. දිස්ත්‍රික්කය ඈත වෙද්දී ලැඛෙන දීමනාව වැඩි වෙයි. මාසිකව ලැඛෙන ඉහත දීමනාවලට අමතරව වර්ෂයකට රුපියල් 1,75,000ක තැපැල් මුද්දර පහසුකම් ලැඛෙයි. ඒ සියල්ල එකතු කළ විට මන්ත්‍රීවරයෙකුට පමණක් මාසිකව ලැඛෙන දීමනාව රුපියල් ලක්ෂ දෙකට ආසන්නය. ඒ මන්ත්‍රීවරයා සඳහා පම‚.
ඊට අමතරව තවත් විවිධාකාර වියදම් ඇත. කාර්ය මණ්ඩල වැටුප් ආදිය ඇතුළත් වෙයි. 2016 වර්ෂයට අදාළව නිකුත් කළ විගණකාධිපති වාර්තාවෙහි ඒ වර්ෂයේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් සඳහා සිදුකළ එවැනි වියදම් සියල්ලෙහි එකතුව දක්වා ඇත. ඒ අනුව එක් පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයෙකුගේ කටයුතු වෙනුවෙන් ඒ වසරේ වෙන්කර තිබුණු මුදල රුපියල් ලක්ෂ 85ක් විය. වැටුප්, වේතන, දීමනා, ප්‍රවාහන හා ඉන්ධන, කාර්ය මණ්ඩල, ලිපිද්‍රව්‍ය, ගමන් වියදම්, ආහාරපාන, කාර්යාල නඩත්තුව ඇතුළු කටයුතු සඳහා වෙන්කළ මුදල්ය. එය 225න් වැඩි කළහොත් රුපියල් මිලියන 1912.5කි. මිලියන 2000කට ආසන්නය. එහෙත් වියදමෙහි එකතුව ඊට වඩා බොහෝ වැඩිය. හේතුව මේ මන්ත්‍රීවරුන් අතර ඇමතිවරුන්ද සිටින නිසාය.
අමාත්‍යවරයෙකු නම් වෙන් වෙන මුදල මන්තී්‍රවරයෙකුට වඩා කිහිපගුණයකින් වැඩි වන්නේය. 2016 වර්ෂයේදී අමාත්‍යවරයෙකු වෙනුවෙන් වෙන්කළ මුදල රුපියල් ලක්ෂ 372ක් බව විගණකාධිපති වර්තාවේ සඳහන්වේ.
පසුගිය පාර්ලිමේන්තුවට මෙන්ම ජනාධිපතිවරණයටද සාමාන්‍ය ජනතාව විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කරන ව්‍යවස්ථාවක අවශ්‍යතාව ප්‍රකාශ කර තිබු‚. එමෙන්ම උතුරු නැගෙනහිර ජනතාව බලය ඛෙදීමේ අවශ්‍යතාව ප්‍රකාශයට පත් කර ඇත. එහෙත් ඒ දෙකම මේ පාර්ලිමේන්තුව විසින් සිදුකළේ නැත. ඒ අවශ්‍යතාවන් දෙකම ඉටු කිරීම තමන්ගේ අනෙක් රාජකාරි සියල්ල සිදුකොට අතිරේක වෙලාවක් තිබුණොත් කරන රාජකාරී බවට පත්විය.
2016 වර්ෂය ඇතුළත පාර්ලිමේන්තුවේ රැස්වීම් 101ක් පැවැත්වීමට සැලසුම් කර තිබු‚. එහෙත් පාර්ලිමේන්තුව රැස්ව තිබුණේ දින 97ක් පම‚. ඒ රැස්වීම්වලින් 200ට වැඩි පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් සංඛ්‍යාවක් රැස්වූ රැස්වීම් සංඛ්‍යාව පහක් පමණක්ව තිබු‚.
පාර්ලිමේන්තු රැස්වීම්වලින් 15ක්ම මන්ත්‍රීවරු සීයකට අඩු සංඛ්‍යාවකගේ සහභාගිත්වයෙන් පවත්වා තිබු‚. මන්ත්‍රීවරුන් 100 සහ 150 අතර රැස්වීම් 34ක් විය. එනම් ඒ රැස්වීම් 34ට මන්ත්‍රීවරුන් 75කට වැඩියෙන් පැමිණ තිබුණේ නැත. 150 සිට 200 දක්වා පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් සහභාගි වූ රැස්වීම් සංඛ්‍යාව 56ක් ව තිබී ඇත. මේ බොහෝ අවස්ථාවල පැමිŒම වාර්තා වුවද සභා ගර්භය තුළ රැෙඳන මන්ත්‍රීවරුන් සංඛ්‍යාව ඊට වඩා බොහෝ අඩු විය. පාර්ලිමේන්තු වාර්තාකරුවන් කියන අන්දමට මන්ත්‍රීවරුන් විස්සක් පමණ සාමාන්‍යයෙන් සභා ගර්භය තුළ රැෙඳන්නේය. එක් මන්ත්‍රීවරයෙකු එද්දී තව මන්ත්‍රීවරයෙක් යන්නේය.
වරදවා වටහාගත නොගත යුතුය. වසරකට දින 365කි. පාර්ලිමේන්තුව තිබුණේ දින 97ක් පම‚. වැඩට ආ යුතුව තිබුණේ වසරෙන් අඩකටත් අඩු කාලයකි. වසරේ වැඩ කරන්නට ඇති දින ගණන සැලකිල්ලට ගත් කල රැස්වීම්වලින් අතිබහුතරය පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් 200ට වැඩි පිරිසක් පැමිණෙන අන්දමේ රැස්වීම් විය යුතුය. වෙනත් ඕනෑම ආයතනයක වුව සේවක මණ්ඩලයෙන් සීයට අසූවක්වත් රාජකාරී දිනවලින් බහුතරයකට සහභාගි වෙති. මේ තරම් වැටුප් ලබන මන්ත්‍රීවරුන්ට පාර්ලිමේන්තු දිනවල කරන්නට ඇති වෙනත් රාජකාරිය කුමක්ද?
අනෙක් අතට මහජනතාව ඡන්දයෙන් පාර්ලිමේන්තුවට පත්කර යවන්නේද කාර්යක්ෂම ලෙස රාජකාරී කළ හැකි අන්දමේ නියෝජිතයන් පිරිසක් නොවෙති. වෙරිටේ රිසර්ච් ආයතනයේ මන්ත්‍රී ඩොට් එල්කේ වෙබ් අඩවියට අනුව මේ පාර්ලිමේන්තුවේ මන්ත්‍රීවරුන්ගෙන් 33.4%ක් වයස අවුරුදු 60 ඉක්මවූ අයයි. තවත් 36.5ක් අවුරුදු 50 ඉක්මවූ අයයි. වයස අවුරුදු හැත්තෑවට වැඩි ප්‍රතිශතය 13.4 % කි. මේ තරම් වියපත් පාර්ලිමේන්තුවක් අකාර්යක්ෂම වීම ගැන පුදුම විය යුතු නැත. කනගාටුදායකම දත්තය වන්නේ වයස අවුරුදු 40ට අඩු පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් සංඛ්‍යාවය. එය පාර්ලිමේන්තුවෙන් 5.7% කි.
නවීන් දිසානායක, සජිත් ප්‍රේමදාස වැනි නායකයන් මේ වෙද්දී එක්සත් ජාතික පක්ෂයට තරුණ නායකත්වයක් ලෙස යෝජනා වෙන නම්ය. සජිත් ප්‍රේමදාසගේ වයස අවුරුදු 51කි. නවීන් දිසානායකගේ වයස අවුරුදු 48කි. වෙනත් රාජ්‍ය සේවයක නම් විශ්‍රාම යෑමට මේ දෙදෙනාම ආසන්න වෙමින් සිටින්නෝය. එහෙත් දේශපාලනයේදී ඔවුන් අනාගත ඔටුන්න හිමි zතරුණයෝZ ය.
වත්මන් පාර්ලිමේන්තුවේ පනත් සියයක්වත් සම්මත වී නැත. අතිබහුතරය ජාතික වැදගත්කමක් ඇති පනත් නොවේ. කුඩා සංශෝධන ඇතුළු නොවැදගත් පනත්ය. පෙර කී ආකාරයට මේ පාර්ලිමේන්තුවෙන් ඉහළින්ම බලාපොරොත්තු වූ ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය තවමත් සම්මත නොවූ අතර ඉදිරියේදී සම්මත වුවහොත් එය මහා විස්මයක් ලෙස ජනතාව කල්පනා කරන තත්වයට පත්ව ඇත.
පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කර ඇති පළාත් සභා මැතිවරණ පනත මාස තුනක් තිස්සේ අනුමත නොකර කල් දමමින් සිටින්නේ වසරකට මිලියන දහස් ගණනක් කාබාසිනියා කර දමන මේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන්මය. පළාත් පාලන මැතිවරණ පනතද වසර දෙකකට වැඩි කාලයක් තිස්සේ කල් දැම්මේ මේ නාස්තිකාරයෝය.•
