”සර්දාවෙන් ගොඩ නැංවුණු බිත්තියෙ
හීන් සිදුරකින්, බිඳුණ තැනක ඇති
එළියක් ගිලිහේ බුදුන්ගෙ මුහුණින්
බදුන් මුහුණ මට හොඳින් පෙනේ
එනමුත් සර්දාවක් මට නැත
එලියක් පමණක් මා දෑසේ ඇත”: අබිනික්මන, සිරි ගුනසිංහ –
සිරි ගුනසිංහගේ අබිනික්මන නමැති කාව්‍ය සංග‍්‍රහයේ ඇතුළත් ”බුදුන් දැකීම” නමැති කවි පන්තිය සාම්ප‍්‍රදායික විචාරකයන් දැඩි ෙදා්ෂ දර්ශනයට ලක් කළේ සිරි ගුනසිංහ බටහිරට ගැතිකම් කරන්නෙකු ලෙස අවලාද නඟමිනි. එ් අවලාදවල බලපෑම නිසාෙදා්; එ් අවලාදවලට බියට පත්වූ නිසාෙදා් සිරි ගුනසිංහගෙන් අනතුරුව වෙනත් කවීන් අතින් එවැනි තියුණු දෘෂ්ටියක් කුළුගැන්වෙන කවි ලියවුණේ නැත.
තෙවැනි ඇසකින් තමන් හාත්පස සමාජය දකින්නට, අවිචාරයෙන් වියුක්තව තීන්දු තීරණ ගැනීමට, නවීන චින්තනයේ පහසින් පිබිදෙන්නට සිරි ගුනසිංහ ස්වකීය කාව්‍ය නිර්මාණ ඔස්සේ පුළුල් ෙදාරටුවක් විවර කිරීමට ප්‍රෝත්සාහී විය. සිරි ගුනසිංහ විවර කිරීමට යෙදුණ ෙදාරටුවෙන් ඇතුළුව ඉදිරිගාමී ගමනක් යන්නට අප අසමත් වීම අභාග්‍යයකි. එ් අසමත්වීම වඩාලාත් කැපී පෙනෙන්නේ අධ්‍යාපන ක්ෂේත‍්‍රය තුළය.
අද අප ජීවත් වන්නේ නවීන සමාජයක උරුමක්කාරයන් වීමට අවශ්‍ය දැක්මක් නැති උදවිය සේය. පටු දෘෂ්ටිවාද කරපින්නාගෙන විනාශය ලූහුබඳින්නන් සේය. රට, ජාතිය සහ ආගම මුල් කර ගන්නා සෑම සංවාදයක්ම වෛරී සහගත සොබාවයකින් ගොඩ නඟන්නන් අතර කැපී පෙනෙන්නේ අධ්‍යාපන වරප‍්‍රසාදය ලත් පුද්ගලයන්ය. මහා ඛේදය වන්නේ බෞද්ධ භික්ෂුව එහි මුල් අසුන දරා සිටීමය.
නිරුවත් වීම
පසු ගිය දින කිහිපය තුළ ජන මාධ්‍ය ඔස්සේ අවධානය යොමු කළ ප‍්‍රධාන මාතෘකා දෙකක් සිහිපත් කිරීමට කැමැත්තෙමි. ඉන් එකකට මුල් වන්නේ ගලගොඩඅත්තේ හිමියන්ය. අනික් පුවතට මුල් වන්නේ තිරශ්චීන අන්දමින් ඝාතනය කළ දිවියාය.
ගලගොඩඅත්තේ හිමියන් වෙනුවෙන් හඬ නැඟූ උදවිය අතර සංඝයා වහන්සේලා ප‍්‍රමුඛ වුව ගිහියන් ද දක්නට ලැබිණි. මේ දෙපාර්ශ්වයේම මතය වූයේ සංවිධානාත්මකව, හා කුමන්ත‍්‍රණකාරී ලෙස බෞද්ධ විරෝධී කටයුතු ආණ්ඩුවෙන් සිදු කරන බවය. මේ දෙපාර්ශ්වයම, අධිකරණයෙන් ගලගොඩඅත්තේ හිමියන් වරදකරුවෙකු බවට පත් කර දඬුවම් නියම කිරීම සම්බන්ධයෙන් කෝපයට පත්ව සිටි බව හොඳින්ම ගම්‍ය විය. එ් කෝපයට අදාළ හේතුව සැබවින්ම කුමක් ද? කෝපයට හේතුව සන්ධ්‍යා එක්නැළිගොඩ මහත්මියට අධිකරණයෙන් යුක්තිය ඉටු වීමය. ඉන් ගම්‍ය වන්නේ කවර සංදර්භයක දී වුව ඇතැමුන් තමන් අකමැති පුද්ගලයන්ට අසාධාරණයක් වූ විට නෛතික අවකාශයක් ඔස්සේ යුක්තිය ඉටුවීම නොයිවසීමය. මේ සිංහල බෞද්ධයන්ගේ අනන්‍යතාව ද?
ලංකාවේ පරිසර විනාශය හා සත්ව හිංසනය ගැන කටයුතු කරන පුද්ගලයන්, එ් එ් කටයුතුවල නිමග්නවන්නේ අදාළ ක්ෂේත‍්‍රයන් ගැන අවබෝධයක් ඇති උදවිය ලෙසයි. එහෙත් එ් අවබෝධය යටපත් කරගෙන ජාතිවාදය හා ආගමික අන්තවාදය ඉස්මත්තට ගෙන කටයුතු කිරීම විශද කරන්නේ කුමක් ද? මේ උදවිය පැහැදිලිවම සිදු කරන්නේ සාමාන්‍ය ජනතාව තුළ පටු දෘෂ්ටිවාදයන් රෝපණය කිරීමය. එය අතිශයින් ඛේදනීය තත්වයකි. එ් වූ කලී තමන්ගේ පරිසරකාමී බව අවභාවිත කිරීමක් ද වන්නේය.
දිවියා ඝාතනය කළ අන්දම සාපරාධීය. එය සිදු වුණේ උතුරේ දී ය. එ් සිදුවීම ඔස්සේ ඊට දේශපාලනික අර්ථ කථනයක් ලබා දීම පවසන්නේ පරිසරවේදීන් සාපරාධී සත්ව හිංසනයට එහා ගිය දෘෂ්ටිවාදයකින් මඬනා ලද බවය.
ගලගොඩඅත්තේ හිමියන් වෙනුවෙන් හඬ නැඟූ අය පරිහරණය කළ භාෂාවත්, පරිසර විනාශය හා සත්ව හිංසනය වෙනුවෙන් හඬ නැඟූ අය පරිහරණය කළ භාෂාවත් ඉන් ගම්‍ය වූ ධ්වනියත් එක සමානය.තතු කෙසේ වුව මේ දෙපාර්ශ්වය අවසන ගොඩ නඟන්නට යෙදුණ ප‍්‍රවාදය වූයේ වත්මන් ආණ්ඩුව සිංහල බෞද්ධ ජනතාවට හානිකර පාලනයක් ගෙනයන බවයි. මේ ප‍්‍රවාදය ගොඩ නඟන්නේ කුමට ද?
පැහැදිලිවම ජාතිවාදයට ප‍්‍රාණය සැපයීමටය. දුරස්ථ වෙමින් පවතින යුද මානසිකත්වය කරා සිංහල බෞද්ධ සමාජය තල්ලූ කිරීමටය. සුව වීමට කල් අල්ලමින් තිබෙන තුවාල පැරීමටය.
මහින්ද රාජපක්ෂත්, ගෝඨාභය රාජපක්ෂත් රාජ්‍ය බලය අත්පත් කර ගැනීමට වෑයම් කරන්නේ ජාතිවාදය පෙරටු කරගෙනය. එ් වෙනුවෙන් භික්ෂු චරිතය ඔවුන් හොඳින් පරිහරණය කරන සැටි විස්තර කළ යුතු නැත. මහින්ද රාජපක්ෂට සහ ගෝඨාභය රාජපක්ෂට ලංකාවේ භික්ෂූන් වහන්සේලාගේ තිබෙන කැමැත්ත විවිධ ස්වරූපවලින් විදයාමාන වේ. විහාරස්ථානවල උත්වසවලට වැඩියෙන්ම ආරාධනා ලබන්නේ මේ දෙදෙනා බවද පෙනේ. මේ දෙදෙනා සම්බන්ධව ඇතැම් භික්ෂූන් වහන්සේලාට තිබෙන යම්කිසි විශ්වාසයක් තිබේ. එ් විශ්වාසය නම් මේ දෙදෙනා රටේ ජීවත්වන සුළු ජාතීන්ට විරුද්ධ ආස්ථානයකට විවෘතව අවතීර්ණ වන්නේය යන්නයි. එවන් මානසිකත්වයකින් කටයුතු කරන සඟුන් බුදුන් දකින්නට සමත් වේ ද? ඔව්හු චීවරය තුළට වැද පාපී කි‍්‍රයාවන්ට උඩ ගෙඩි දෙන්නෝ වෙති.
හිට්ලර් බෞතීස්ම කිරීම
දීර්ඝ කාලයක් තිස්සේ පැවති යුද්ධය හේතුවෙන් විනාශ වූ දේ අතර පෙනෙන දේවලට වඩා නොපෙනෙන දේ අපමණය. භෞතික වශයෙන් විනාශ වූ දේ දැක එ්වා යළි ප‍්‍රතිෂ්ඨාපනය රාජ්‍ය පාලකයන් වෙත පැවරෙන කාර්යභාරයකි. ඊට වඩා වැදගත් වන්නේ යුද්ධය හේතුවෙන් විනාශ වුණ මනුෂ්‍යත්වය හා සම්බන්ධ කාරණා ගැන සංවේදීව මිනිස් සිත්වල සිදුව තිබෙන තුවාල සුවපත් කිරීමය. මේ සම්බන්ධව යථාවබෝධයකින් කටයුතු කළ යුතු පිරිස් අතර මුල් තැන සිටිය යුත්තේ ආගමික නායකයන්ය. විශේෂයෙන්ම බෞද්ධ භික්ෂූන් වහන්සේලාය. එහෙත් අපේ බෞද්ධ භික්ෂූන්ගෙන් බහුතරය සිටින්නේ සුළු ජාතීන්ගේ නිදහස සහ අයිතිවාසිකම්වලට එරෙහි ආස්ථානයකය. ඉහළ තලයේ සංඝයා වහන්සේ නමක් ගෝඨාභයට රට පාලනය කිරීමට ආරාධනා කරන්නේ සුළු ජාතීන් වනසා දැමීමට ඔහු සමත්ය යන විශ්වාසයෙනි. මේ සැබෑ බුද්ධ පුත‍්‍රයන් ද?
ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ශ‍්‍රද්ධාවන්ත බෞද්ධයෙකු ලෙස සිය ප‍්‍රතිරූපය ගොඩ නඟා ගැනීමේ නිමග්නව සිටින බව පැහැදිලිය. ඔහු කලකට පෙර සිය නිල බලය විවිධාකාර දන්දීම් ඔස්සේ භික්ෂූන් වහන්සේලාට හිතෛෂී බව විදහා පෑමට ඉවහල් කර ගත්තේය. රටේ පිළිගත් නීතියට පටහැනිව වන අලි ඇතැම් භික්ෂූන් වහන්සේලාට දන්දීම සිදු කිරීමෙන් ද ඔහු සිය ශ‍්‍රද්ධාව හා ආගමික භක්තිය විදහා පෑවේය. ඔහු රාජ්‍ය අමාත්‍යාංශයේ ලේකම් ලෙස තමන්ට අවශ්‍ය දේ තමන්ට අවශ්‍ය අන්දමට සිදු කළේය. ඇතැම් විහාරස්ථානවලට ඉඩම් හිමි කර දීම, ඇතැම් විහාරස්ථානයක භූමි ප‍්‍රමාණය විශාල කරදීම යනාදි කටයුතු වෙනුවෙන් ඔහු පියවර ගත්තේ තමන්නේ ශ‍්‍රද්ධාව හා ආගමික භක්තිය ඉස්මතු කරමිනි. මේ නිසාම ඇතැම් භික්ෂූන් වහන්සේලාට ගෝඨාභය නම් නියම බෞද්ධයෙකි. බෞද්ධ පින්වතෙකි. එ් මානසිකත්වය හේතුවෙන් ගෝඨාභය සිදු කළ මොන වරදක් හෝ වරදක් නොවේමය. මොනයම් අධිකරණයකින් වුව ගෝඨාභය වරදකරුවෙකු ලෙස තීන්දු කළහොත් එය පිළිගැනීමට බොහෝ සංඝයා වහන්සේලා සූදානම් නොවෙති. එපමණක් ද? ඔව්හු ගෝඨාභය වෙනුවෙන් මහ මඟට බැස පාලකයන්ට බලපෑම් කිරීමට ද පසුබට නොවෙති. එබඳු තත්වයක පසු වන්නේ බුදුන් වදාළ ධර්මයට අනුව කටයුතු කරන සඟුන් ද?
අද දවසේ බොහෝ භික්ෂූන් වහන්සේලා කරන කියන දේවල්් ඔස්සේ පෙනී යන්නේ උන් වහන්සේලාට ගෝඨාභය ඉක්මනින් බලවත් වීම අවශ්‍යව තිබෙන බවය. අස්ගිරියේ අනු නායක හිමි නමක් ගෝඨාභයගේ නිවෙසින් දන් වළ හිට්ලර් සිහිපත් කරමින් දේශනා කළේ තමන් වහන්සේලාගේ අවශ්‍යතාව මිස අන් කිසිවක් නොවන්නේය.
මනුෂ්‍ය ඝාතනය සහ රාජ්‍ය මුදල් අවභාවිතය ගැන චෝදනා ලබා සිටින කෙනෙකුගෙන් දන් වැළඳීම බුදු මඟ අනුදත් භික්ෂුවකට කළ හැකි ද? ඕනෑම අපරාධකාරයෙකුට, දුෂිතයෙකුට, තක්කඩියෙකුට සේවය කිරීමට සැදී පැහැදී සිටින සඟුන් සැබවින්ම දේශපාලනඥයන්ටත් වඩා පහත් මට්ටමකට වැටී සිටින බවය පෙනී යන්නේ.
භික්ෂුන් සරණයාම
දේශපාලනය උදෙසා භික්ෂූන් සරණයාම කොතරම් වැදගත් ද යන්න පෙන්වා දුන් නායකයන් අතර මහින්ද රාජපක්ෂට හිමි වන්නේ අංක එක බව කිව යුතුය. මහින්ද රාජපක්ෂ භික්ෂූන් වහන්සේලා දිනා ගැනීමට මහජන මුදල් වියපැහැදම් කළ අන්දම සීමාවකින් තොර විය. එ් හා සම්බන්ධ තතු බොහෝ භික්ෂූන් වහන්සේලා දනිති. එක් භික්ෂූන් වහන්සේ නමක් සුහද පිළිසඳරකදී පවසා තිබෙන්නේ, මෙවැන්නකි.
‘මහින්ද මහත්තයාගෙන් ඉල්ලන පරක්කුවට ඕන දෙයක් අපට දුන්නෙ ඇයි? දෙන කිසි දෙයක් එයාගෙ අතින් මිටින් නෙමේනෙ. එ්කයි ඇත්ත. ඇත්ත වශයෙන්ම අන්තිමට බලන කොට මහජන මුදල් ගසාකාපු උදවිය අපි.’
මේ කතාබහ තුළ දී යම් කෙනෙකු විමසා සිටින්නේ දේශපාලනඥයන්ට රාජ්‍ය මුදල් හා දේපළ අවභාවිත කිරීමට හැකි වන අන්දමට යම් යම් දේ භික්ෂූන් වහන්සේලා ඉල්ලා සිටීම සුදුසුද යන්නයි. ඊට දී තිබෙන පිළිතුර ද අපූරුය.
”අපේ රටේ නායකයන්ට හරිය වැරැුද්ද දේශනා කරන්න එක දහ නමක් හොයා ගන්න බෑ. ඉතිං මොකට ද පලක් නැති වැඩ. සේරටම වඩා හොඳයි උන්නැහැලව සතුටු කරලා අපිත් යමක් කර ගන්න එක”
පාදඩ දේශපාලනඥයෙකුට වුව කවර මට්ටමක පන්සලකට හෝ, කවර මට්ටමක භික්ෂුවකට හෝ, ”කොක්ක ගහන්නට” හැකි බව සත්‍යයක් බවය නිතරම අසන්නට ලැබෙන්නේ. ඇතැම් දේශපාලනඥයෝ් දෙපා වැඳ බොහෝ දේ භික්ෂූන් වහන්සේලාට දෙති. ඔවුහුම එ් භික්ෂූන් වහන්සේලාව විවේචනය කරති. ඇතැම් භික්ෂූන් වහන්සේලා ගෞරව පූර්වකව දේශපාලනඥයන්ට අනුසාසනා කරති. උන් වහන්සේලාම එ් දේශපාලනඥයන් දැඩි ලෙස දෝෂ දර්ශනයට ලක් කරති.
පන්සල හා භික්ෂුව කේන්ද්‍ර කරගෙන මොන තරම් ව්‍යාජයක් ද පවතින්නේ!
මේ ව්‍යාජයන් ඔස්සේ වැනසෙන්නේ බෞද්ධ සංස්කෘතිය නොවන්නේ ද?
අධිකරණයට ඉහළින් ද?
ගලගොඩඅත්තේ හිමියන් බලන්නට බන්ධනාගාරයට ගොස් පිටතට පැමිණ මාධ්‍යවේදීන්ට දුමින්ද දිසානායක අමාත්‍යවරයා දුන් පිළිතුරක් මම ගුවන් විදුලි නාලිකාවකින් විකාශය වන විට අසා සිටියෙමි. ඔහු ඉතා පැහැදිලිවම මෙසේ කීවේය.
”ලබන සිකුරාදාට අපි ගරු ස්වාමීන් වහන්සේව එළියට ගන්නවා”
අධිකරණයකින් බන්ධනාගාරගත කිරීමට තීන්දු කළ කිසිවෙකුට මොනම අන්දමකින්වත් මොනම බලපුළුවන්කාරයෙකුටවත් යළි නිකුත්වන අධිකරණ නියෝගයකින් තොරව පිටතට ගත නොහැකිය. තතු එසේ නම් අමාත්‍යවරයෙකු මේ අන්දමට පැවසීම කටමැත දෙඩවීමක් ද? මේ ප‍්‍රකාශය විග‍්‍රහ කර බැලීිම වටී.
වසර දහයකට අඩු සිර දඬුවමක් ලැබුණ පුද්ගලයෙකු තමන්ට ලැබුණ තීන්දුව සම්බන්ධව ඇපෑලක් ඉදිරිපත් කළ විට ඇප ලැබීම නීතියට අනුව සිදු වන්නකි. අමාත්‍යවරයා මේ කාරණය ගැන දැන ගෙන, ඉන් යම් දේශපාලන වාසියක් තම ප‍්‍රතිරූපය උදෙසා අත් කර ගැනීමට මේ ප‍්‍රකාශය කළා විය හැකිය. එසේ නැත්නම් තමන් සතු රාජ්‍ය බලය ඉවහල් කරගෙන අධිකරණයට ඉහළින් සිටින බව හා තීන්දු තීරණ ගැනීමට හැකි බව, එසේ ගන්නා ගන්නා බව හෙළි කළා විය හැකිය.
ගෝඨාභය රාජපක්ෂට අසාමාන්‍ය අන්දමට අධිකරණය සැලකීම, ඇතැම් පුද්ගලයන්ගේ නඩුවලට මාස හය හත අට සහ වසර දක්වා දිග කාලයකින් යළි දින ලැබීම සාමාන්‍ය පුරවැසියන්ගේ නඩුවලට අදාළව අධිකරණය කටයුතු කරන අන්දමට වඩා වෙනස් තත්වයක් බව පෙනී යන්නකි. ලලිත් වීරතුංග මහතාට සහ අනූෂ පැල්පිට මහතාට සිර දඬුවම් ලැබුණ පරක්කුවෙන් ඇප ලැබේ. එපමණක් නොව, ලලිත් වීරතුංග මහතාට ඇප ලැබුණ පසුව විදේශගත වීමට ද අධිකරණයෙන් අවසරය ලැබේ. එ් කටයුත්ත සිදු කෙරුණේ නීතියට අනුව ද? එ් නීතිය සිවිල් බලයක් නැති පුරවැසියන්ටත් අදාළ ද? මේ නිදසුන් ඔස්සේ ගම්‍ය වන්නේ අදත් රටේ නායකයන් අධිකරණයට ඉහළින් සිටින බව නොවේ ද?
භික්ෂුව අධිකරණය සහ බන්ධනාගාරය
ගලගොඩඅත්තේ හිමියන්ට දඬුවම් නියම වුණ පසුව බොහෝ භික්ෂූන් වහන්සේලා මෙන්ම, ගිහියන් ද පවසා සිටියේ ලංකාවේ අධිකරණ පද්ධතිය තුළ පවතින නීති ක‍්‍රමය මත භික්ෂූන් වහන්සේලාට දඬුවම් ලබා දීම වරදක් බවයි. මේ මතය පළ කරන උදවිය මීට කලින් බන්ධනාගාරගතව සිටින කිසිම භික්ෂූන් වහන්සේ නමක් සම්බන්ධව මේ තර්කය ගෙනහැර පෑවේ නැත. එ් මන් ද?
භික්ෂූන් වහන්සේලා පනහකට ආසන්න සංඛ්‍යාවක් බන්ධනාගාරගත කර තිබෙන බවත් එය බෞද්ධ භික්ෂුව මර්දනය කිරීමක් බවත් තවත් විටෙක මොර ගා පවසනු අසන්නට ලැබිණි. භික්ෂූන් වහන්සේලා සිර දඬුවම් ලබා සිටින්නේ කවර හේතු කාරණා නිසා ද? වැඩි දෙනෙකු දඬුවම් විඳින්නේ ළමා අපචාර නිසාය. ළමා අපචාරවල යෙදුණ භික්ෂුවට දඬුවම් කිරීමට හැකි තත්වයක් ලංකාවේ අධිකරණ සංඝනායක හිමිවරුන්ට ලැබුණොත් දඬුවම් නියම කරාවි ද?
ගලගොඩඅත්තේ හිමිට දඬුවම් නියම වුණ නිසා ලංකාවේ පවතින අධිකරණය භික්ෂූන්ට අදාළ නීතිය කි‍්‍රයාත්මක කිරීමට නොගැළපෙන්නේ නම්, පන්සල්වල අයිතිය වෙනුවෙන් භික්ෂූන් වහන්සේලා උසාවි යන්නේ කිම? අධිකරණයේ පිහිට සොයා යන්නේ ඇයි? පන්සල්වල උරුමය හා සම්බන්ධ කාරණාවක්වත් ශිෂ්ට සම්පන්නව නිරාකරණය කර ගැනිමට නොහැකි තත්වයක් එ් එ් නිකායයන්ට අදාළව පවතින බව සත්‍යයකි. එනිසාය අධිකරණයේ පිහිට පතන්නේ. තතු එසේ නම් සාමාන්‍ය පුරවැසියෙකුට භික්ෂුන් වහන්සේ නමකගෙන් අත් විඳින්නට සිදුවන අසාධාරණයක් හෝ හිංසනයක් සම්බන්ධව නීතියේ පිළිසරණ පැතීමට අවසරයක් තිබිය යුතු නොවේ ද? කවර හේතුවක් නිසා හෝ සඟුන් උසාවි යන තත්වයක් තිබෙන්නේ නම්, දඬුවම් විඳින තත්වයක් තිබෙන්නේ නම්, ඔවුන් බුදුන් වදාළ ධර්මයට අනුව පැවිදි ජීවිතයක් ගත කරන්නෝ නොවෙති.
ගලගොඩඅත්තේ හිමියන්ට ජම්පරය අඳින්නට සිදු වුණේ කවර කරුණක් ද?
මහනායක හිමිවරුන් කිසිම අවස්ථාවක ගලගොඩඅත්තේ හිමියන්ගේ කි‍්‍රයා කලාපය, උන් වහන්සේ හා සම්බන්ධ තත්වයන් ගැන, විමසිලිමත්ව කිසිම පියවරක් කිසිම අවස්ථාවක ගෙන නැත. එ් මන් ද? එ් හිමියන් මහනායක හිමිවරුන් අනුදත් බෞද්ධ සෙන්පතියෙකු සේ සැලකූ නිසා ද?
භික්ෂූන් වහන්සේ නමකට ජම්පරය අඳින්නට සිදුවීම මුල් කරගෙන සාසනයට අත්ව තිබෙන විපත ගැන අවධානය යොමු කිරීමටවත් මහනායක හිමිවරුන් උත්සුක නොවන්නේ මන් ද? භික්ෂූන්ට රිසි පරිදි විනය විරෝධී වැඩවල නිදහසේ නිරත වීමට ඉඩ දී බලා සිටීම නිසා අද සාසනය අන්තයටම පිරිහී තිබෙන බව සත්‍යයකි.
රටේ නීතිය කි‍්‍රයාත්මක වීම හා සම්බන්ධව භික්ෂූන් වහන්සේලා විරෝධය පාන්නේ ඇයි? නීතිය මත පාලනය නොයිවසන බව ද ඉන් පවසන්නේ?
සියලූ පුරවැසියන්ට රටේ නීතිය එක සමානව කි‍්‍රයාත්මක කළ යුතුය යන්න නොවේ ද භික්ෂූන් වහන්සේලා දේශනා කළ යුත්තේ? නඩු විභාගයකින් අනතුරුව දඩුවම් නියම කළ පසුව එ් තීන්දුවට එරෙහිව භික්ෂු බලය ඉවහල් කරගෙන හැසිරීමෙන් අවඥාවට ලක් වූයේ භික්ෂු සාසනය බව තේරුම් නොගැනීම අභාග්‍යයකි. බොහෝ භික්ෂූන් වහන්සේලාට සාසනයේ නිසි අභිවෘද්ධිය අදාළ නොවන බව නොවේ ද අධිකරණ තීන්දුවක් මුල් කරගෙන මහ මඟට බැසීමෙන් ලොවට විදහා පෑවේ
ශ‍්‍රද්ධාවේ ව්‍යාජය
යළිත් සිරි ගුනසිංහගේ ”බුදුන් දැකීම” නම් වූ කවිය සිහිපත් කිරීමට කැමැත්තෙමි.
”සාදු සාදු මුවහත් කැති පහරින්
කපා වැටෙන පව් ගස්වැල් අස්සෙන්
බුුදුන් මුහුණ කොතෙකුත් ඔබ සෙව්වත්
වැසේ නිතර එය අඳුරු බිත්තියෙන්
විහාර ගේ තුළ ගොඩ ගොඩ ගාගෙන
ගලා හැලෙන සර්දා මඩ දිය
වක්කඩ කැඩු කල මෙන් උතුරනවා”
අද අපනිතර දකින්නේ මේ ව්‍යාජ ශ‍්‍රද්ධාවේ සැටිය. මාධ්‍ය ආයතන ධාතු වන්දනාව ඔස්සේ විදහා පාන්නේ ද ව්‍යාජ ශ‍්‍රද්ධාවේ මහිමයයි. ලංකාව බුදුන් වදාළ ධර්මය පවතින රටක් ලෙස අවංකව පැවසිය හැකි ද?
ඇප ලබා බන්ධනාගාරයෙන් පිටතට පැමිණි ගලගොඩඅත්තේ හිමියන් වඩින්නේ පාවාඩයක් මතිනි. එ් පාවාඩය මතට භික්ෂූන් වහන්සේලා විසින් හෙළන ලද්දේ මල්ය. මේවා මොන තරම් නිර්ලජ්ජිත විහිළු ද? චීවරය දමා ගෙන අවිනීතව හැසිරී, අධිකරණයෙන් දඬුවම් ලැබූවෙකු ඇප ලබා එන මඟට මල් ඉසීමෙන් විදහා පාන්නේ භික්ෂූන් වහන්සේලාගේ ශ‍්‍රද්ධා භක්තිය ද? බෞද්ධ භික්ෂුවගේ පිරිහීම ද?
මේ සියලූ මුග්ධ කි‍්‍රයාවන් ආමන්ත‍්‍රණය කරන්නේ දේශපාලනඥයන්ට යයි සිතමි. මේවා ඔස්සේ කුප‍්‍රකට චරිතවලට මහා ජන බලයක් තිබෙන බවට උපකල්පනය කිරීමට ඇතැම් නායකයෝ ද පෙළඹෙති.
ලංකාවේ රාජ්‍ය නායකයන් ග‍්‍රහණයට නතු කර ගැනීමට භික්ෂූන් වහන්සේලා විවිධ මාර්ගවලින් අද සමත්ව සිටිති. රාජ්‍ය නායකයන් ද භික්ෂූන් වහන්සේලා සාමූහිකව පැමිණ තමන්ට බලපෑම් කරන විට එ් බලපෑම්වලට යටත් වන තත්වයක් ඇත. නිදසුනක් ලෙස ගෝඨාභය රාජපක්ෂව අත් අඩංගුවට ගැනීමට නීතිපතිවරයාගේ අනුමැතිය ලැබුණ විට මහනායක හිමිවරුන් ඇතුළු පිරිසක් ජනාධිපතිවරයා මුණ ගැසී බලපෑම් කළ බව ප‍්‍රකට රහසකි. එ් බලපෑමට අනුව ගෝඨාභය රාජපක්ෂව අත් අඩංගුවට ගැනීම ජනාධිපතිවරයා නතර කරන්නේය. හිමිවරුන් එ් අන්දමින් සංවිධානාත්මකව ගෝඨාභය වෙනුවෙන් පෙනී සිටින්නේ මක් නිසා ද? ගෝඨාභය භික්ෂූන් වහන්සේලා සිතු පැතූ දේ පූජා කළ ශ‍්‍රද්ධාවන්ත බෞද්ධයෙකු නිසාය. පන්සල් සමඟ භික්ෂූන් වහන්සේලා සමඟ නිතර සම්බන්ධතා පවත්වන නිසාය. ගෝඨාභය තමන් වහන්සේලා පතන හිට්ලර් වැනි නායකයෙකු නිසාය.
බුදුන් දැකීමට අසමත්ව සිටින පිරිස අතර සැබවින්ම අද ඉදිරියෙන් සිටින්නේ භික්ෂූන් වහන්සේලා බව පැවසීම නිවැරදිය. බුදුන් නොදකින සඟුන් සිටින රටක ධර්මයට අත්වන ඉරණම කුමක් ද? එය සිතින් සිතා ගැනීමට පවා නොහැකිය.
ශ‍්‍රද්ධාව එක්තරා අර්ථයකින් ව්‍යාජයකි. තවත් අර්ථයකින් අනුවණය.
ගෝඨාභය රාජපක්ෂ සිල්වත් මහත්මයෙකු වන්නේ උම්මලකඩවත් නොකන නිසා බවය පවසන්නේ. එ් නම් කදිම විවරණයකි. සැබවින්ම හිට්ලර් ද නිර්මාංශිකයෙකු බවටය වාර්තා වන්නේ. එ් ගැන තවත් විවරණ කුමට ද?
මස් මාංශ අනුභවය සිල්වත් පැවැත්මට බාධාවක් නම්, සංඝයා වහන්සේලා ගිහියන්ට නියම කළ යුත්තේ කිසිම දානයකට මස් මාංශ පිළියෙළ නොකරන ලෙස නොවේ ද? දානයකට සංඝයා වහන්සේලා නිවසකට වැඩම කළ විට බුද්ධ පූජාව පිළියෙළ කිරීමට උපදෙස් දෙන විට පවසන්නේ මස් මාංශ බුද්ධ පූජාවට නොතබන ලෙසටය. බුුද්ධ පූජාවට මස් මාංශ නොතැබීමට උපදෙස් දී, කරඬුව ඉදිරියේ තබාගෙන සියලූ ආහාර සාංඝික කර මස් මාංශ වැළදීම පවසන්නේ කවර විනයක් ද?
මිනීමරුවන්ගෙන්, මහජන මුදල් අසීමාන්තිකව සොරකම් කළ පුද්ගලයන්ගෙන්, දන් වැළඳීම, පිරිකර ලැබීම, ඔවුන්ට අනුසාසනා කිරීම අපරාධ ගණයට අයත් නොවන්නේ යයි කිව හැකි ද?
මනුෂ්‍ය ඝාතකයෙකු නිර්මාංශික නිසා සිල්වතෙකු සේ සලකන භික්ෂූන් වහන්සේලා දන් වළඳන විට මස් මාංශ අනුභව කරන්නේ ශ‍්‍රද්ධාව තුළ බොරුවත්, බොරුව තුළ ශ‍්‍රද්ධාවත් එකට පැටලී තිබෙන නිසා නොවේ ද? වත්මන් ලංකාවේ බෞද්ධ සංස්කෘතිය බුදුන් නොදකින සඟුන්ගෙන් ගහණ වීම අනාවරණය කරන්නේ රටේ විනාශයට තුඩු දී තිබෙන මූලිකතම ඛේදය හා සම්බන්ධ යථාර්ථයයි.
