මහාචාර්ය සරත් විජේසූරිය
මහජන ඡන්දයෙන් පාර්ලිමේන්තුවට තේරී පත්වුණ මහජන නියෝජිතයන් අතර වත්මනෙහි සිටින ජ්‍යෙෂ්ඨතමයා වන්නේ රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මහතායි. පාර්ලිමේන්තුවේ විපක්ෂනායක පදවිය වැඩිම වාර ගණනාවක්; දීර්ඝ කාලයක් තිස්සේ දැරීමට සමත් වුණ පුද්ගලයා වන්නේ ද රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මහතාය. එපමණක් ද! ලංකාවේ අග‍්‍රමාත්‍ය පදවිය වැඩිම වාර ගණනාවක් හෙබවීමට ද වික‍්‍රමසිංහ මහතා සමත් වන්නේය.
අභාග්‍යය නම් රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මහතාට රටේ විධායක ජනාධිපති පදවිය දැරීමට කිසි විටෙක ජන වරමක් නොලැබීමය. දීර්ඝ කාලයක් දේශපාලනයේ නිමග්න වුව, අපමණ අත්දැකීම් තිබෙන්නේ නමුත් ඔහු අද ජන වරමක් උරුම කර ගැනීමට මාන බලන්නේ නිතරම හොර පාරවල් ඔස්සේ ගමන් කරමිනි. ඔහුගේ සමීපතම මිතුරන් ඉතා හොඳින් හා අලංකාර අන්දමින් ඔහුගේ දේශපාලන චරිතය මේ වන විට කෙළෙසා හමාරය. අර්ජුන් මහේන්ද්‍රන් රටින් පිට කර ඔහු නිදහස් කළ ද, අගමැතිවරයාගේ දේශපාලන ඉරණම දැන් දැන් ඉතා තීරණාත්මකය.
ජන වරම සහ නායකත්වය
එජාපයේ නායකත්වය දීර්ඝ කාලයක් තිස්සේ දරන වික‍්‍රමසිංහ මහතා පසෙකට කර දමා ශී‍්‍රලනිපයේ නායකත්වය කෙටි කාලයක් දැරූ චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක හා මහින්ද රාජපක්ෂ යන දෙදෙනාම රට පාලනය කිරීමට දෙවතාව බැගින් ජන වරම් ලැබීමට සමත් වූහ. අවසන දේශපාලන පක්ෂයක නායකත්වය නොමැතිව, කිසි අවස්ථාවක අගමැති පදවිය හෝ විපක්ෂ නායක පදවිය හෝ නොදැරූ පුද්ගලයෙකු වන මෛතී‍්‍රපාල සිරිසේන මහතා ද රට පාලනය කිරීමට විධායක ජනාධිපති පදවිය හිමි කර ගන්නේය.
එජාපය විශාල ඡුන්ද පදනමක් හිමි ප‍්‍රධාන පක්ෂය ලෙස සැලකේ. එසේ තිබියදීත් එජාපයේ නායකයාට ජනාධිපතිවරණයකින් දිනන්නට නොලැබීම ප‍්‍රශ්නයකි. ඊටත් වඩා වැදගත් කාරණාව වන්නේ ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත්වීමට තෙවතාවක්ම එජාපයේ නායකයාට නොහැකි වීමය. දෙවතාවක්ම ඔහුට සිය පක්ෂය බදු දීමට සිදු වන්නේය. එහෙත් ඔහු පක්ෂයේ නායකයා වී සිටින්නේය.
රනිල් දකින සිහිනය
විධායක ජනාධිපති පදවිය අහෝසි කළ යුතුය යන දේශපාලන තීන්දුව වෙනුවෙන් වික‍්‍රමසිංහ මහතා 2015 ජනාධිපතිවරණයේ දී සිය ස්ථාවරය නිල වශයෙන් ගෙන හැර දක්වන්නේය. එහෙත් එ් වෙනුවෙන් ජනතාවට ප‍්‍රබල ප‍්‍රතිඥාවක් ලබා දුන් පොදු අපේක්ෂකයා හෙවත් මෛතී‍්‍රපාල සිරිසේන මහතා සිය ප‍්‍රතිඥාවට පිටුපෑම සමඟින් වික‍්‍රමසිංහ මහතා අංශක එකසිය අසූවකින් ආපසු හැරී යළි ජනාධිපතිවරණයක් වෙතට තල්ලූ වී සිටිනු පෙනේ. එපමණක් නොව ජනාධිපතිවරණයකට මුහුණ දී තමාට මේ වතාවේ ජයග‍්‍රහණය කළ හැකිය යන සිහිනය ද දකිමින් සිටියි. මේ සිහිනය දකින්නේ මේ වතාවේ විනා යළි ජනාධිපතිවරණයකට මුහුණ දීමට තරම් කාලයක් තමන් ජීවත් නොවිය හැකි බව සිතන නිසා විය හැකිය. ‘යන යකා කොරහත් බිඳ ගෙන යන්නා සේ’, පක්ෂයට හෝ රටට මොනවා වුණත් අවසන් වතාවටත් තරග කොට තමාට ජනාධිපති පදවිය දැරීමට පුළුවන් යයි කියා වික‍්‍රමසිංහ මහතා සිතනවා විය යුතුය. එ් වූ කලි සිහිනයකි. වික‍්‍රමසිංහ මහතාට ජනාධිපතිවරණයකින් ජයග‍්‍රහණය කිරීමට එදා කෙසේ වෙතත් මෙදා නම් නොහැකිය. ඊට හේතුව කුමක් ද?
රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මහතා සූර දේශපාලනඥයෙකි, මොළකාරයෙකි, ආර්ථිකය ගොඩ නැඟීමට රටේ සිටින එකම පුද්ගලයා ඔහුය යන අදහස් සමාජයේ කාලයක් තිස්සේ ෙදා්ලනය විය. ඊටත් වඩා වැදගත් කාරණය වන්නේ වික‍්‍රමසිංහ මහතා ‘හොරෙක්’ නොවේය යන විශ්වාසය ජනතාව අතර පැතිරී තිබීමය. ‘මිස්ට ක්ලීන්’ යන අන්වර්ථ නාමයට හිමිකම් කීමට වෙන කිසිවෙකුත් නොසිටියේය. එය මොන තරම් අගනා, මොන තරම් අලංකාර, දේශපාලනික වටිනාකමක් ද? විස්තර කිරීමට ද අපහසු තරම්ය. තව දුරටත් රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මහතාට එ් බුහුමන හිමි නැත. ඉදිරි මැතිවරණයක දී වික‍්‍රමසිංහ මහතාට ‘හොරා’ නම් වූ උණ්ඩ හෙවත් අසූචි ප‍්‍රහාර ටී පනස් හය තුවක්කුවලින් වෙඩි තියන අන්දමට එල්ල වනු නියතය.
2015 ජනාධිපතිවරණයෙන් අනතුරුව රාජපක්ෂවරුන් සහ ඔවුන්ගේ ගජමිතුරන් ආරක්ෂා කිරීම සම්බන්ධයෙන් වික‍්‍රමසිංහ මහතා අපකීර්තියට පත්ව සිටියි. එය දැන් රටට රහසක් නොවේ. ඔහුට දැන් සිදුව තිබෙන්නේ සිය ගජමිතුරන් රැකීම සඳහා කැපවුණ, එ් ඔස්සේම රාජ්‍ය මුදල් අවභාවිත කළ සිය පක්ෂයේ මහජන නියෝජිතයන් පිරිසක් ආරක්ෂා කිරීමටය. එ් කි‍්‍රයා කලාපය ඔස්සේ ඔහුගේ අනාගත ඉරණම නරක දිශාවකට යොමු වනු නියතය.
වික‍්‍රමසිංහ මහතා බලය නැති විට යහපත් අන්දමින් ප්රජාතන්ත්රවාදය ගැන කතා කළත් බලය අතට ලැබුණ විට කටයුතු කරන්නේ නායකයෙකු ලෙස ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයේ වටිනාකම් බින්දුවට දමමිනි.
වික‍්‍රමසිංහ මහතාට යම් බලයක් ලැබුණ විට සිය ගජමිතුරන් සමීප කරගෙන පක්ෂයට දරදිය අදින සියල්ලන්ට පිටුපෑමේ මුග්ධ අහංකාරත්වය කැපී පෙනේ. ඔහු පක්ෂයේ වැදගත් චරිත ගණනාවක් අහිමි කර ගන්නේ එ් ඔස්සේය. එකී තත්වය මෙවර වඩාත් තදින් කැපී පෙනුණේය. එ් හේතුවෙන් ඉදිරි මැතිවරණයක දී ඔහු වෙනුවෙන් අවංකව කැපවී වැඩ කරන පිරිසක් සිටිනු නැත. තව ද, 2015 අගමැති පදවියේ දිව්රුම් දුන් දා සිට වික‍්‍රමසිංහ මහතා කටයුතු කර තිබෙන අන්දම විභාග කර බලන විට ඔහු රටේ විධායක ජනාධිපති පදවිය දැරීමට කිසිසේත් සුදුසු නැති බවට සමාජයට ප‍්‍රබල සහතික ඔහු විසින්ම නිකුත් කර ඇත.
කොළඹ සහ රට
රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මහතා තමා තරග කරන කොළඹ දිස්ති‍්‍රක්කයෙන් හැමදාම වාගේ ඉහළම ඡුන්ද ප‍්‍රමාණයක් හිමි කර ගැනීමට සමත්ය. එහෙත් රටේ සමස්ත ඡන්දදායකයන්ගෙන් වරමක් ලබා ගැනීමට වික‍්‍රමසිංහ මහතා අසමත්ය. එදා කෙසේ වෙතත් අද නම් තත්වය හොඳටම නරකය. මේ කාරණය සම්බන්ධයෙන් වික‍්‍රමසිංහ මහතාගේ දුබලතා මුල් වෙන්නේ වී නමුත්, ලංකාවේ ඡුන්දදායකයන් හැසිරෙන අන්දම ද තීරණාත්මකය.
ශී‍්‍ර ලංකාවේ ගම් දනව්වල ජනතාව විවෘත ආර්ථිකය රටට හªන්වා දීමට පෙර බෙහෙවින් දුප්පත්ය, බෙහෙවින් අසරණය. එහෙත් ඔවුන් සතු යම් යම් වටිනාකම් තිබුණි. තතු එසේ වුව ඔව්හු විවෘත ආර්ථිකය හඳුන්වා දීමෙන් අනතුරුව කාලයාගේ ඇවෑමෙන් අවිචාරවත් අන්දමින් පිරිහී සිටිති. සිය ඡුන්දය විකුණන මානසිකත්වයට වඩාත් නැඹුරුව සිටිති. අගනුවර වාසය කරන දිළිඳු ජනතාව සම්බන්ධයෙන් තත්වය ද මෙසේය. ලංකාවේ පවතින දරිද්‍රතාවේ මතු පිටට නොපෙනෙන ඛේදය සැඟව තිබෙන්නේ මේ තුළය. මේ සමාජ තීරුවේ බහුතරය සිංහල බෞද්ධයන් වීම ද වැදගත් කාරණාවකි. ඔවුන්ගේ සිත්සතන් තුළ ජාතිවාදය උත්සන්න කිරීම පහසුය. ව්‍යාජ දේශප්‍රේමය හා මව්බිම රැක ගැනීම යන සටන් පාඨය මේ සමාජ තීරුව අවදි කර ගැනීමට පහසුවෙන් ඉවහල් කර ගත හැකිය. ඊට සමත් දේශපාලනඥයන් වත්මනෙහි සිටින්නේ නිදහස් සන්ධානය තුළය, එසේ නැතිනම් පොදු ජන පෙරමුණ තුළය.
පක්ෂය හැරයාම
ජේආර් ජයවර්ධන දේශපාලනයේ නිමග්න වූයේ පක්ෂය හැර දමා යන කිසිවෙකුට අනාගතයක් නැත යන කාරණාව ප‍්‍රබලව මතු කරමිනි. නෛතික වශයෙන් ද ඊට ඔහු ඉඩක් තැබුවේ නැත. අභාග්‍යය නම් වික‍්‍රමසිංහ මහතාගේ නායකත්වය යටතේ එජාපයෙන් මැතිවරණවලට ඉදිරිපත්ව ජන වරමක් ලබා ගත්තවුන්් පක්ෂය සහ වික‍්‍රමසිංහ මහතා හැරයාම එළිපිටම සිදු වන්නේය. එ් තත්වය වළක්වා ගැනීමට වික‍්‍රමසිංහ මහත් අසමත් විය. අවසන මහින්ද රාජපක්ෂ රජයේ ප‍්‍රබල අමාත්‍ය පදවි ගණනාවක් උසුලන ලද්දේ ද එජාපය හැර ගිය මහජන නියෝජිතයන්ය. වික‍්‍රමසිංහ මහතාට මෝටාර් ප‍්‍රහාර එල්ල කිරීමේ බල ඇණිය බවට පත් වන්නෝ ද ඔව්හුය.
එජාපයේ මහජන නියෝජිතයන් පක්ෂය හා වික‍්‍රමසිංහ මහතා හැරදමා යාම සිදු වන්නේ මහින්ද රාජපක්ෂ විසින් ලබා දෙන වරදාන නිසා බව අමතක කළ නොහැකිය. එහෙත් වික‍්‍රමසිංහ මහතාගේ නායකත්වයේ අපමණ දුබලතා ද ඊට අදාළ බව පිළිගත යුතුව තිබේ. ඉතිහාසයේ අන් කවර කලෙකවත් වික‍්‍රමසිංහ මහතාගේ කාලයේ මෙන් පක්ෂය හැර දමා ගොස් ගිය උදවිය ඉතා ප‍්‍රබලව ප‍්‍රතිපාර්ශ්වය ශක්තිමත් කළ අවස්ථා විiමාන නොවේ.
රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මහතාගේ නායකත්වය තුළ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ගතිලක්ෂණ නැතුවා මෙන්ම ජන වරමක් හිමි පුද්ගලයන් නොසලකා හැරීම ද කැපී පෙනෙන කාරණාවකි. දීර්ඝ කාලයක් තිස්සේ එජාපයේ ප‍්‍රබලයෙකු වූ විජමු ලොකු බණ්ඩාර දේශපාලනයෙන් සමු ගන්නේ වික‍්‍රමසිංහ මහතා හැරදමා යාමෙනි. ඔහු සිය පුත‍්‍රයා දේශපාලනයට අවතීර්ණ කර ගැනීම සඳහා භාර දෙන්නේ මහින්ද රාජපක්ෂටය. මෙවැනි සාධක වික‍්‍රමසිංහ මහතා තුට්ටුවකට මායිම් නොකරන බව පෙනේ. ව්‍යාපාරයක හිමිකරුවෙකුට එය ගැළපෙතත් දේශපාලන පක්ෂයක නායකයෙකුට එය නොගැළපේ.
තීරක බලවේගය
මෛතී‍්‍රපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා දැන් පසුවන්නේ වික‍්‍රමසිංහ මහතාගේ දේශපාලන ජීවිතය අවසන් කිරීමේ උවමනාවෙන් මඬනා ලදුව බව පැහැදිලිය. එ් වෙනුවෙන් ජනාධිපතිවරයා ප‍්‍රබල පියවර කීපයක් ගත්ත ද සියල්ල පරාජය කිරීමට වික‍්‍රමසිංහ මහතා සමත් වන්නේය. එ් නිසාම වික‍්‍රමසිංහ මහතාට විරුද්ධ, කලින් එජාපය නියෝජනය කළ මැති ඇමතිවරුන් සහ ජනාධිපතිවරයාට න්‍යාය සපයන කේවට්ටයන් ඊළඟට සැලසුම් කරන්නේ වික‍්‍රමසිංහ මහතාගේ නායකත්වයට බර අවි යොදා පහර දීමටය.
එළඹෙන කවර මැතිවරණයක් ආසන්නයේ වුව එජාපයේ මහජන නියෝජිතයන්, අමාත්‍යවරුන්, සැලකිය පිරිසක් මෛතී‍්‍රපාල සිරිසේන මහතා තමන් සමීපයට ළංකර ගැනීමට ඉඩ කඩ ඇත. එ් වෙනුවෙන් සිදු වෙන සාකච්ඡුා ගැන අගමැතිවරයා අසංවේදීය. යම් විටෙක සජිත් ප්‍රේමදාස පවා වික‍්‍රමසිංහ මහතා හැරදමා ගියහොත් එජාපයේ දේශපාලන අනාගතය පමණක් නොව එය රටේ අනාගතයට ද අදාළ ප‍්‍රශ්න ගණනාවක් නිර්මාණය කරන්නේය.
රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මහතා තමන්ට හිතෛෂී නැති බව සජිත් ප්‍රේමදාස මහතා වටහා ගෙන සිටිය ද, පක්ෂය හැරදමා නොගොස් මහින්ද රාජපක්ෂ පක්ෂයේ දිගටම රැඳී සිටි අන්දමට රැුඳී සිටියහොත් පක්ෂයේ නායකත්වය තමන්ට හිමි බව සජිත් ප්‍රේමදාසගේ ගණන් බැලීම වී තිබුණි. එහෙත් පසුගිය දවස්වල සිදුව තිබෙන විවිධ මට්ටම්වල සාකච්ඡා අනුව සජිත් ප්‍රේමදාස මහතා වටහා ගනිමින් සිටින්නේ තමන්ට එජාපයේ නායකත්වය අහිමි වී යා හැකි වාතාවරණයකි. මොන අන්දමකින් හෝ එළඹෙන ජනාධිපතිවරණයෙන් ජය ලැබීමට උත්සුකව සිටින මෛතී‍්‍රපාල සිරිසේන මහතාට සජිත් ප්‍රේමදාස දිනාගැනීම හෝ දිනාදීම සිදු වීමට තිබෙන ඉඩකඩ වැඩිය. එමෙන්ම සජිත් ප්‍රේමදාස තමා වෙනුවෙන් රඳවා ගැනීමට රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මහතාට තිබෙන හැකියාව ඉතා දුබලය.
මිතුදම හා පිළිසරණ
රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මහතා පක්ෂ නායකත්වයේ රැුඳී සිටින්නේත්, දේශපාලන බලය හිමි කර ගැනීමට වීරිය දරන්නේත්, අයථා ක‍්‍රමවලට මුල් තැන දෙමිනි. නිර්භීත තීන්දු තීරණ ගනිමින් ප‍්‍රශ්න විසඳීම හෝ අභියෝග ජයගැනීම වික‍්‍රමසිංහ මහතාට අනභිමතය. නූල් සූත්තර, යටි කූට්ටු වැඩ ඔස්සේ දේශපාලන රඟමඬල තුළ අසාර්ථකවීම් හා අවඥාවට ලක්වීම් අපමණ වෙතත් කිසිවකින් පාඩමක් ඉගෙන නොගැනීම එතුමාගේ අවාසනාව වී තිබේ.
වික‍්‍රමසිංහ මහතා සහ මහින්ද රාජපක්ෂ අතර තිබෙන මිතු දම අසමසම බවය තතු දත් උදවිය පවසන්නේ. ඊට කිට්ටු මිතුදමක් දිනේෂ් ගුණවර්ධන සමඟ ද තිබෙන බව අසන්නට ලැබේ. එ් කෙසේ වෙතත් මහින්ද රාජපක්ෂට වික‍්‍රමසිංහ මහතා ගැන තිබෙන අසීමිත විශ්වාසය වික‍්‍රමසිංහ මහතාට මහින්ද රාජපක්ෂ කෙරේ ද තිබෙන බව කියැවේ.
එ්කාබද්ධ විපක්ෂයෙන් අගමැතිවරයාට විරුද්ධව විශ්වාසභංග යෝජනාව ගෙන ආවත්, මහින්ද රාජපක්ෂ ඊට ඡන්දය ලබා දීම සිදු කළත්, ඔහුට අවශ්‍ය වන්නේ එ් කටයුත්තට තිරය පිටුපස සිට නායකත්වය ලබා දුන් ජනාධිපති සිරිසේනගේ ව්‍යායාමය පරාද කිරීමටය. එය ඔහු මැනවින් සිදු කළේය. එ් ඔස්සේ සිරිසේන මහතා සවුත්තු වුණ අතර වික‍්‍රමසිංහ මහතා හිස එසවීය.
ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ විසින් ගෙන එන ලද විසි වෙනි සංශෝධනයට සම්පූර්ණ සහයෝගය ලබා දීමට මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා එකඟ වන්නේ රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මහතාගේ ද අනුදැනුම මත බව දැන ගන්නට ඇත. ඊට අදාළ හේතු දෙකක් ඇත. එක් හේතුවක් වන්නේ මහින්ද රාජපක්ෂට විධායක ජනාධිපති ධුරය යළි දැරිය නොහැකි වීමය. එහෙත් විධායක ජනාධිපති ධුරය අහෝසි කිරිමට නාමල් රාජපක්ෂ සහ ශිරන්ති රාජපක්ෂ සතුටු වනු නැත. තතු කෙසේ වුව මෛතී‍්‍රපාල සිරිසේන බෙලසුන් කිරීමට ඉන් හැකිය යන හැඟීම මහින්ද රාජපක්ෂට අදාළය.
විසි වෙනි සංශෝධනයට මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා සහයෝගය ලබා දීමට කලින් තීරණය කර සිට, දැන් සහයෝගය ලබා නොදීමට තීරණය කරන්නේ නම් ඊට මුල් වන්නේ ප‍්‍රාණමිත‍්‍ර වික‍්‍රමසිංහ මහතාගේ ඉල්ලීම විය හැකිය. ඉන් ලැබෙන වාසි කීපයකි. එකක් නම් වික‍්‍රමසිංහ මහතාට ජනාධිපතිවරණයකට ඉදිරිපත්වීමට යළි අවස්ථාවක් ලබා දීමය. එ් ඔස්සේ නාමල් රාජපක්ෂ වෙනුවෙන් විධායක ජනාධිපති පදවිය අහෝසි නොකර සිටීමට අවස්ථාව පෑදීම ද වැදගත් කාරණාවකි.
ටීට අදාළ අනෙක් වැදගත් කාරණාව වන්නේ ජනාධිපතිවරණයක් සඳහා සියල්ල පෙළ ගැසුණහොත් මෛතී‍්‍රපාල සිරිසේන මහතා නන්නත්තාර කිරීමට මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාට තිබෙන ප‍්‍රබල හැකියාවයි.
මෛතී‍්‍ර රනිල් දෙදෙනාම නිමි
ජනාධිපතිවරණයක් ඉදිරියේ දී පැවැත්වීමට තීරණය කළහොත්, ඊට රනිල් වික‍්‍රමසිංහ හා මෛතී‍්‍රපාල සිරිසේන යන දෙදෙනා ඉදිරිපත් වුවහොත්, දෙදෙනාම නිසැකවම පරදින බවට සැකයක් නැත. ජනාධිපතිවරණයක දී මේ දෙදෙනාට අදාළව තීරක බලවේගය මෙහෙයවන්නේ මහින්ද රාජපක්ෂයි. රනිල් වික‍්‍රමසිංහට අවස්ථාවක් ලබා දීමට මහින්ද රාජපක්ෂ කැමති වෙතත්, මොනම හේතුවක් නිසාවත් මෛතී‍්‍රපාල සිරිසේනට අවස්ථාවක් ලබා දීමට මහින්ද රාජපක්ෂ කැමති වනු නැත.
මීට වඩා වෙනත් කරුණක් ද වැදගත් වේ. එය නම් නැවත ජනාධිපතිවරණයක් පැවැත්වුවහොත් රනිල් මෛතී‍්‍ර දෙදෙනාගේ ඉරණම විසඳීමට වෙනත් චරිතයක් නිසැකවම මතු වීමය. එය වැළැක්විය නොහැකිය. එ් චරිතයට ජය හිමි වනු ඇත. එහෙත් එය රටේ අනාගතය සම්බන්ධයෙන් එ් ඔස්සේම බරපතළ ප‍්‍රශ්න උද්ගත කරනු නියතය.
ඉතිරිව තිබෙන විසඳුම
ශී‍්‍ර ලංකාවේ වාසය කරන නීති ගරුක පුරවැසියන්ගෙන් බහුතරය නිසැකවම ඉදිරියේ දී මෛතී‍්‍රපාල සිරිසේන පමණක් නොව රනිල් වික‍්‍රමසිංහ ද ප‍්‍රතික්ෂේප කරනු නියතය. එ් දෙදෙනාම තමන් ප‍්‍රතික්ෂේප වන අන්දමට ඕනෑවටත් වඩා දේශපාලන රඟමඬල මත ජනතාවගේ අප‍්‍රසාදයට, පිළිකුලට හා කෝපයට පත්වන චරිත රඟපා තිබේ. ඉන් අනතුරුව රටට අත්වන ඉරණම කුමක් ද?
අනපේක්ෂිතව ජනාධිපතිවරණයකට මුහුණ දීමට මතු වෙන පුද්ගලයෙකු විධායක ජනාධිපති පදවිය උසුලනු ඇත. ඔහුට හෝ ඇයට රාජ්‍ය පාලනය ගෙන යාමට හැකි වේ ද? එය අවිනිශ්චිතය. තවදුරටත් රට අවුලෙන් අවුලට යාම වැළැක්වීම අපහසුය. එවැනි අවාසනාවන්ත තත්වයකින් රට ගලවා ගැනීමට තිබෙන එකම විසඳුම විසි වෙනි සංශෝධනය ඔස්සේ විධායක ජනාධිපති පදවිය අහෝසි කිරීම පමණි.
සැබවින්ම විසි වෙනි සංශෝධනය සම්බන්ධයෙන් තීරණාත්මක කාර්යභාරයක් ඉටු කළ යුත්තේ රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මහතාය. එ් සඳහා ඔහු ජනාධිපති සිහිනය අත් හළ යුතුය. සිය ප‍්‍රාණමිත‍්‍ර මහින්ද රාජපක්ෂගේ සහයෝගය විසිවෙනි සංශෝධනයට ලබා ගැනීමට පියවර තැබිය යුතුය. එජාපයේ පූර්ණ සහයෝගය ප‍්‍රසිද්ධියේම පළ කළ යුතුය. එවිට උදාවන තත්වය පරාජය කිරීමට මොනම විදිහකින්වත් ජනාධිපති සිරිසේනට නොහැකිය. මෙහිම අනෙක් පැත්ත ද වැදගත්ය. එ් කුමක් ද?
රටට පොරොන්දු වූ ප‍්‍රකාරව විධායක ජනාධිපති පදවිය අහෝසි කිරීමට ජනාධිපති සිරිසේන නිර්භීතව පෙරමුණ ගැනීමයි. ඔහු එ් තීරණයට අවතීර්ණ වුවහොත්, විධායක ජනාධිපති පදවිය අහෝසි කිරීමට ප‍්‍රතිඥා දුන් සියලූ දෙනාම රටවැසියන් මුළා කළා මිස එ් ප‍්‍රතිඥාව ඉටු නොකළ ද තමා එය ඉටු කළ බව පවසමින් අලූත් ජවයකින් නීති ගරුක පුරවැසියන් අබිමුවට අවතීර්ණ විය හැකිය. එ් සඳහා අවශ්‍ය වන්නේ අවංක කැපවීමක් හා නිර්භීතභාවයක් පමණි. කෙසේ වෙතත් වත්මන් නායකයන් දෙපළම පියවි සිහියෙන් පසක් කර ගත යුතු වන්නේ තමන් දෙදෙනාටම ඉදිරි ජනාධිපතිවරණයක දී ජන වරමක් නොලැබෙන බවයි. එහෙත් මේ දෙදෙනාටම විවෘත මාවතක් ඇත. එ් කුමක් ද?
වත්මන් නායකයන් දෙදෙනාටම තම තමන්ගේ ශේෂ පත‍්‍රයන් නිවැරදිව සමාජගත කිරීම ඔස්සේ පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයකට ඉදිරිපත්ව ඉන් ජය ගෙන රට පාලනය කිරීමට අවස්ථාව උදා කර ගත හැකිය. පාර්ලිමේන්තුව මඟින් රටේ අනාගත අභිවෘද්ධියට අදාළව තීන්දු තීරණ ගෙන රාජ්‍ය පාලනයට ඉන් අවස්ථාවක් උදා වෙන්නේය.
මෙහිදී දේශපාලනයේ නිරත කවුරුත් වටහා ගත යුතු වැදගත්ම කාරණාව වන්නේ රනිල් වික‍්‍රමසිංහ නමැති පුද්ගලයා සදාකාලික නැති බවය. එබැවින් ඔහු ගැන සිතමින්, ඔහු කෙරේ හුඹස් බියක් මවාගෙන දේශපාලන ප‍්‍රතිසංස්කරණවලට මැළිවීම අඳබාල කටයුත්තක් වන්නේය.
