ආචාර්ය ඩබ්ලිව්.ඒ. විජේවර්ධන
‘ශ‍්‍රී ලංකාව නව ලිබරල්වාදී ආර්ථික ඝාතකයන්ගේ අරමුණු ප‍්‍රකාරව ස්වකීය ආර්ථික ස්වෛරීත්වය නැති කරගෙන තිබේ’ : තමරා කුනනායගම්
එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයේ හිටපු නිලධාරිනියක සහ හිටපු රාජ්‍ය තාන්ත‍්‍රික නිලධාරිනියක ද, දැනට සිවිල් සහ මානව හිමිකම් ක‍්‍රියාකාරිනියක මෙන්ම පොදු කරුණු පිළිබඳ අදහස් දක්වන්නියක ද වන තමරා කුනනායගම් පසුගිය සතියේ කොළඹ පැවති ප‍්‍රසිද්ධ සම්මන්ත‍්‍රණයකදී ශාස්ත‍්‍රීය පත‍්‍රිකාවක් ඉදිරිපත් කළාය. එහි මාතෘකාව වුණේ, ‘ආර්ථික ප‍්‍රතිපත්තිය, ජාත්‍යන්තර සබඳතා සහ ජාතික ස්වෛරීත්වය අතර ඇති ගතික අන්තර්-සබඳතා’ යන්නයි. මෙම සම්මන්ත‍්‍රණය සංවිධානය කර තිබුණේ, මෑතකදී පිහිටුවා ගත් ‘දේශපාලන-ආර්ථික විද්‍යා ශ‍්‍රී ලංකා සංවිධානය’ සහ කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ ආර්ථික විද්‍යා අංශය සහ එහි ආර්ථික විද්‍යා ශිෂ්‍ය සංගමය විසිනි.
ආර්ථික ස්වෛරීත්වය නැති වීම
කුනනායගම්ගේ ප‍්‍රවාදය වුණේ, ශ‍්‍රී ලංකාව තමන්ගේ ආර්ථික ස්වෛරීත්වය අහිමි කරගෙන ඇති බවයි. එයින් ඈ ගම්‍ය කෙළේ, තමන්ගේ ආර්ථික ඉරණම ගැන තීන්දු ගැනීමේ හැකියාවක් තවදුරටත් ශ‍්‍රී ලංකාවට නැති බවයි. ඇගේ චෝදනාව, මෙතෙක් බලයේ සිටි සියලූ ආණ්ඩු වෙත පොදුවේ එල්ල වුවත්, ඒ චෝදනාවෙන් විශාල පදාසයක් ඈ බැර කෙළේ වර්තමාන යහපාලන ආණ්ඩුවටයි. එහිදී පවා, ඇගේ චෝදනාව එල්ල වුණේ අගමැතිවරයාගේ පාර්ශ්වයට මිස ජනාධිපතිවරයාගේ පාර්ශ්වයට නොවේ. සිය කතිකාව තුළ ඈ ගොනු කොට තිබූ සියලූ නිදර්ශන ඈඳී තිබුණේ, අගමැතිවරයා සහ ඔහුගේ කැබිනට් සගයන් විසින් ගන්නා ලද තීරණ සමග ය.
‘මොන්ට් පෙලරින් සමාජය’ බිහිවීම
තමාගේ කතිකාවට අදාළ බොහෝ කරුණු ඈ වෙහෙස වී ගොනු කරගෙන තිබුණි. ඒවා පරිස්සමින් විශ්ලේෂණය කොට තිබූ ඈ, එය ශ‍්‍රී ලංකාවට අදාළ වන සැටි අවධාරණය කොට තිබුණි. එම කරුණු ආශ‍්‍රයෙන්, ශ‍්‍රී ලංකාව තමන්ගේ ආර්ථික ස්වෛරීත්වය දැනටමත් නැති කොටගෙන ඇති බව තීරණය කොට තිබූ ඈ, එය ‘මොන්ට් පෙලරින් සමාජයේ’ ඉතිහාසයට ඈඳා තිබුණි. මෙය, 1947 දී ගොඩනැගුණු සංවිධානයකි.
ස්විට්සර්ලන්තයේ මොන්ට් පෙලරින් නුවර පැවති රැුස්වීමකදී, විසිවැනි සියවසේ මැද භාගයේ ලෝකයේ ප‍්‍රමුඛ පෙළේ ආර්ථික විද්‍යාඥයන් පිරිසක් දැරූ චින්තනයක් විධිමත්ව සංගෘහිත කිරීම එහිදී සිදු විය. මේ ව්‍යාපාරය පසුපස සිටි කෙනා වශයෙන් තමරා කුනනායගම් හඳුනාගෙන තිබුණේ ෆි‍්‍රයෙඞ්රික් හයෙක් වුව ද, එය තනි පුද්ගලයෙකුගේ නිර්මාණයක් නොවුණි. එදා ලෝකයේ සිටි ප‍්‍රමුඛ පෙළේ ආර්ථික විද්‍යාඥයන් වන ෆ‍්‍රෑන්ක් නයිට්, ලූඞ්විග් වොන් මිසස්, ජෝර්ජ් ස්ටිග්ලර් සහ මිල්ටන් ෆ‍්‍රීඞ්මාන් ද, මහා දාර්ශනික කාල් පොපර් ද ඒ අතර වූහ. ඔවුන්ගේ විෂය පථය වුණේ, වෙනත් කරුණුවලට අමතරව, ප‍්‍රකාශනයේ නිදහස සහ නිදහස් වෙළෙඳපොළ ආර්ථිකයයි. නිදහස් අදහස් හුවමාරුව සඳහා වන වේදිකාවක් ගොඩනැගී ම මිස ප‍්‍රචාරකවාදී ව්‍යාපාරයක් වශයෙන් කටයුතු කිරීම ඔවුන්ගේ අරමුණ නොවුණි. ඔවුන්ගේ මතයට අනුව, මිනිස් වර්ගයාගේ සතුට උපදින්නේ, තමාට ප‍්‍රියමනාප යැයි හැෙඟන දෙයක් කිරීමට කෙනෙකුට ඇති නිදහස තුළිනි. එබැවින් එම නිදහස සීමා කෙරෙන හෝ උල්ලංඝනය කෙරෙන සෑම අංශයක් ගැනම අවධානය යොමු කිරීම මේ චින්තනයේ හරය වශයෙන් පැවතියේය.
ඉහත නම් සඳහන් පුද්ගලයන්ගෙන් තිදෙනෙක්, එනම්, හයෙක්, ස්ටිග්ලර් සහ ෆ‍්‍රීඞ්මාන්, ආර්ථික විද්‍යාව පිළිබඳ නොබෙල් ත්‍යාගලාභීහු ය. එම පිරිස අතරේ සිටි නයිට්, ඒ නොබෙල් ත්‍යාගලාභීන් දෙදෙනාගේ ගුරුවරයා ය. ඔවුන් අතරේ සිටි, ආර්ථික විද්‍යාඥයෙකු නොවන එකම තැනැත්තා වන කාල් පොපර් සාමාන්‍යයෙන් සැලකෙන්නේ, විසිවැනි සියවසේ විද්‍යාත්මක චින්තන වීමංසාවේ පුරෝ ගාමියා වශයෙනි. එබැවින් මොන පැත්තකින් ගත්තත්, මේ ‘මොන්ට් පෙරලින් සමාජ’ ව්‍යපාරයේ නිර්මාතෘවරුන් විසිවැනි සියවසේ ආර්ථික විද්‍යා ක්ෂේත‍්‍රයේ දැවැන්තයන් මිස නිවටයෝ නොවෙති. එවැනි දැවැන්තයන්ගේ චින්තනයක් විවේචනය කිරීමට තරම් හයියක් තමරා කුනනාගයගම්ට තිබීම ප‍්‍රශංසාවට කාරණයකි.
ලෝකයේ රටවල් කෙරෙහි
‘මොන්ට් පෙලරින් සමාජයේ’ බලපෑම
කුනනායගම් සිතන පරිදි, ලංකාවට යෝග්‍ය ආර්ථික ප‍්‍රතිපත්ති කවරේදැ යි තීරණය කිරීමේදී අපේ නායකයන්ට බලපා ඇත්තේ ඉහත කී ‘මොන්ට් පෙලරින් සමාජයේ’ මතිමතාන්තර ය. මේ නායකයන් රැුඳෙන න්‍යායික පදනම වන්නේ, නව ලිබරල් ආර්ථික චින්තනයයි. නව ලිබරල් ආර්ථික චින්තනය තුළ, සංවර්ධිත රටවල සිට සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවල් වෙතට ප‍්‍රාග්ධනය නිදහසේ ගලා යාම නිර්දේශ කෙරේ. ඊළඟට, එවැනි ප‍්‍රාග්ධන අරමුදල් උරා ගත හැකි වන ආකාරයෙන් සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවල ආර්ථිකයන් සූදානම් කැරැුවිය යුතු බවත් නිර්දේශ කෙරේ.
මේ ප‍්‍රතිපත්තිමය පැකේජය තුළ, රාජ්‍ය අංශය කුඩා වීම, රාජ්‍ය ව්‍යවසායයන් පෞද්ගලීකරණයට ලක්කිරීම, ආර්ථිකයන් ප‍්‍රතිව්‍යුහගත කිරීම සහ නිදහස් කිරීම ඇතුළත් වන අතර, නිදහස් සහ විවෘත වෙළඳපොළ හඳුන්වා දෙමින් විදේශ අංශයේ ප‍්‍රතිපත්ති සකසා ගැනීම නිර්දේශ කෙරේ. බහු-පාර්ශ්වීය ණය දෙන ආයතන, විශේෂයෙන් ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල, ණය දීමට ඇති ඔවුන්ගේ ශක්තිය පාවිච්චියට ගනිමින් ඉහත කී ප‍්‍රතිපත්ති පැකේජය සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවල් තුළ කි‍්‍රයාත්මක කැරැුවීමට යත්න දරයි. අනතුරුව, එම නව-ලිබරල්වාදි ආර්ථික ප‍්‍රතිපත්ති අනුව කටයුතු කිරීමට ඒ ඒ රටවල නායකයන් හරහා ඔවුන්ගේ ආණ්ඩු කෙරෙහි බලපෑම් ඇති කරවයි.
මේ නව-ලිබරල් ප‍්‍රතිපත්තිය ලංකාවේ ප‍්‍රකාශයට පත්කෙරෙන ප‍්‍රධාන ආයතන දෙකක් කුනනායගම් හඳුනාගෙන ඇත. එකක් වන්නේ, ‘ප‍්‍රතිපත්ති අධ්‍යයන ආයතනයයි’. ඕලන්ද ආණ්ඩුවේ මූල්‍යාධාර සහ තාක්ෂණික උපකාර මත 1989 දී එය පිහිටුවන ලද්දේ, ප‍්‍රතිපත්ති සම්පාදක ස්වාධීන බුද්ධි මණ්ඩලයක් වශයෙනි. අනෙක වන්නේ, මෑතකදී පිහිටුවන ලද ‘ඇඩවොකාටා ආයතනයයි’. ඔවුන්ගේ අරමුණ වන්නේත්, ඉහත කී නව-ලිබරල් චින්තනයක් රටේ ස්ථාපිත කිරීමයි. කුනනායගම් සිතන විදිහට, මේ ආයතන දෙකේම ප‍්‍රධානියා වශයෙන්, නව-ලිබරල්වාදී ආර්ථික විද්‍යාඥයෙකු වන රසීන් සාලි පත්ව සිටීම, ඇගේ තර්කය සනාථ කරන්නකි.
බටහිර ආර්ථික මතිමතාන්තර මැඬලීමට ‘තෙවැනි ලෝකවාදය’
කුනනායගම්ගේ තර්ක මාදිලිය අලූත් එකක් නොවේ. ඈට පෙර, තුන්වැනි ලෝකයේ චින්තකයන් බොහොමයක්, බටහිර ආර්ථික සහ දේශපාලනික බලවතුන් විසින් තුන්වැනි ලෝකයේ රටවල් මේ ධනවාදී ක‍්‍රමය තුළ සූරාකනු ලබන සැටි ලියා තිබේ. ඊජිප්තු ජාතික සමීර් අමීන්, ජරමානු-ඇමරිකානු ආර්ථික විද්‍යාඥ අන්ද්‍රේ ගුන්ඩ ෆ‍්‍රෑන්ක් සහ ඇමරිකානු සමාජ විද්‍යාඥ ඉම්මානුවෙල් වොලර්ස්ටයින් ඒ අතර වෙති. මේ චින්තකයන් විසින් ගෙනහැර දක්වන ලද ප‍්‍රවාදය දළ වශයෙන් හැඳින්වෙන්නේ, ‘තෙවැනි ලෝකවාදය’ වශයෙනි. මේ ‘තෙවැනි ලෝකවාදයේ’ මූලික කරුණු කිහිපයක්, වෙනිසුවෙලානු මාධ්‍යවේදියෙකු වන කාර්ලෝස් රැුන්ගල් පහත පරිදි පෙළ ගස්වා තිබේ:
1. බටහිර ලෝකයේ දියුණුවට සහ තුන්වැනි ලෝකයේ නොදියුණුවට මූලික හේතුව, තුන්වැනි ලෝකයේ රටවල් කෙරෙහි දියුණු බටහිර පාලකයන් විසින් ගෙන ගිය යටත්විජිත පාලනයයි.
2. එක රටකට හානියක් නොකොට කිසි රටකට ධනය හෝ සෞභාග්‍යය ළඟා කර ගැනීමේ ක‍්‍රමයක් නැත.
3. දියුණු ලෝකය තමන්ගේ කාර්මික භාණ්ඩ වැඩි මිලකට තුන්වැනි ලෝකයට විකිණීමෙන් ද, තුන්වැනි ලෝකයේ ප‍්‍රාථමික භාණ්ඩ අඩු මිලකට ලබා ගැනීමෙන් ද සූරාකෑම සිදු කරගෙන යනු ලැබේ.
4. බටහිර ලෝකයා මෙන්ම, ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල, ලෝක බැංකුව සහ ආසියානු සංවර්ධන බැංකුව වැනි ණය දෙන ජාත්‍යන්තර ආයතන එකී හැකියාව, තුන්වැනි ලෝකය මත නව-යටත්විජිතවාදය අභ්‍යාස කිරීම සඳහා පාවිච්චියට ගනු ලැබේ.
5. තුන්වැනි ලෝකය තුළ සංස්කෘතික යටත්විජිතවාදයකුත් තිබේ. ඒ, ස්වදේශීය භාවිතාවන් සහ සාරධර්ම හෑල්ලූ කොට බටහිර සංස්කෘතිය ඔවුන් මත පැටවීමෙනි.
6. තුන්වැනි ලෝකයේ බුද්ධිමය සම්පත බටහිර ලෝකයට ඇද ගැනීම තුළින් එකී තුන්වැනි ලෝකයට සැබෑ සංවර්ධනයක් ඇති කර ගැනීමට ඇති හැකියාව ඔවුන්ගෙන් උදුරා ගනු ලැබේ.
මියගිය ‘තෙවැනි ලෝකවාදය’
ජාතික නායකයන් විසින් ගලවා ගැනීම
මේ කරුණු ඇත්තෙන්ම විවාදාත්මක ය. එසේම, සැබෑ ලෝකයේ ආර්ථික දත්ත සහ සංඛ්‍යා ලේඛන මගින් ඒවා සනාථ කොට නැත. එහෙත් 1989 දී බර්ලින් තාප්පය බිඳ වැටෙන තෙක් සහ දෙවැනි ලෝකය වශයෙන් ගැනුණු සෝවියට් කඳවුර බිඳ වැටෙන තෙක්, තුන්වැනි ලෝකයේ චින්තන නායකයන් හරහා ඉහත කී ‘තෙවැනි ලෝකවාද’ මතය එක දිගටම සමාජගත කෙරුණි. මේ ‘තෙවැනි ලෝකවාදීන්’ තමන්ගේ දෘෂ්ටිවාදයන් බොහෝ කොට සකසා ගත්තේ සමාජවාදී ‘දෙවැනි ලෝකයෙන්’ නිසා, එම දෙවැනි ලෝකය කඩා වැටීමත් සමගම ‘තෙවැනි ලෝකවාදයත්’ කඩා වැටුණි. එසේ වෙතත්, ලෝකයේ ඇතැම් තැන්වල දේශපාලනික නායකයෝ ඒ ඒ රටවල තමන්ගේ බල පදනම් රැුක ගැනීම සඳහා අර කියන ‘තෙවැනි ලෝකවාදය’ තවදුරටත් කරේ තියාගෙන ගියෝය.
එය ද, මැද පෙරදිග ලෝකයේදී අභාවයට පත්විය. ඒ, ටියුනීසියාව, ඊජිප්තුව සහ ලිබියාව වැනි රටවල්වල ඇති වූ විප්ලව හරහා ය. ඉහත කී ආකාරයේ ජාතික නායකයන් මේ විප්ලව තුළින් ඉවත් කර දැමුණි. එහෙත් ආසියාවේ, විශේෂයෙන් ශ‍්‍රී ලංකාවේ, නායකයන් සහ මහජන මත ගොඩනගන්නන්, ජාතිකවාදී සහ නව-ලිබරල්වාද-විරෝධී ස්ථාවරයන් ගනිමින්, ‘තෙවැනි ලෝකවාදය’ මතම එල්බ සිටිනු පෙනෙන්ට තිබේ. ඒ අනුව, අපේ රටේ පවතින ආර්ථික අවස්ථාවන් කළමනාකරණය සඳහා ඉදිරිපත් වන ඕනෑම විදේශ රටකට මොවුහු විරෝධය දක්වති. වෙනත් රටකින් මේ රටට දෙන ඕනෑම අනුග‍්‍රහයක් හෝ සහනයක් මොවුන් සලකනු ලබන්නේ, ජාතික අවශ්‍යතා පාවා දීමකට පාර කපන්නක් වශයෙනි. එවැනි අවස්ථාවන්, ජාතියට එරෙහි කුමන්ත‍්‍රණ වශයෙන් සලකනු ලැබේ.
හතර වටේට වනන ‘කුමන්ත‍්‍රණ න්‍යායන්’
අදෘශ්‍යමාන හතුරන් විසින් තමන්ට එරෙහිව අටවනු ලබතැයි කියන කුමන්ත‍්‍රණ කතාවලට මිනිසුන් පහසුවෙන් යට වීම, ඉතිහාසය පුරා දකින්ට ලැබෙන දෙයකි. තමන්ගේ සංස්කෘතිය, ආර්ථිකය සහ සභ්‍යත්වය විනාශ කිරීමට විදේශිකයන් දත කට මැදගෙන සිටින බවට ගෙතෙන කතාව, මේ කුමන්ත‍්‍රණ කතා අතරින් ඉතා ප‍්‍රබල කතාවකි. කලකට ඉහතදී මේ කුමන්ත‍්‍රණකාරී හතුරන් වුණේ, ධනපති යුරෝපයයි. දැන් ඒ ධනපති යුරෝපීය සතුරාට අමතරව, අපේම ආසියානු කලාපයේ මතුවෙමින් සිටින ආර්ථික යෝධයන් ද අපේ හතුරන් වශයෙන් සැලකීමේ ප‍්‍රවණතාවක් තිබේ. සමකාලීන ශ‍්‍රී ලංකාවේ ජනප‍්‍රිය සමාජ සංවාදය තුළ, බොහෝ විට චීනය සහ ඉන්දියාව කෙරෙහි දක්වන ආකල්පය මීට නිදසුනකි.
ආර්ථික ජාතිකවාදය
තුන්වැනි ලෝකයේ කෛරාටික ජාතික නායකයෝ තම තමන්ගේ රටවල් තුළ ‘ආර්ථික ජාතිකවාදයක්’ (හෙවත් බාහිර ලෝකයාගෙන් තොරව, තමන්ගේම වන ස්වදේශීය ආර්ථික සංවර්ධනයක් ගොඩනගා ගැනීමට හැකි වෙතැයි යන මතයක්* වැපිරීම සඳහා එය පාවිචචියට ගනිති.
ආර්ථික ජාතිකවාදය තුළ, වෙළෙඳපොළ ප‍්‍රතික්ෂේප කෙරේ. සෑම දෙයකින්ම ස්වයං-පෝෂිත වීමේ මහානිශංස වදාරනු ලැබේ. උදාහරණයක් වශයෙන්, කෙනෙකුගේ ජීවිකා වෘත්තිය කුමක් වෙතත්, ඉහළ යන ජීවන වියදමට සහ වෙළෙඳපොළේ පවතින්නේ යැයි කියන අක‍්‍රමිකතාවන්ට පිළිතුරක් වශයෙන් තමන්ගේම ගෙදරදොරේ ආහාර වගා කරගෙන ස්වයං-පෝෂිත වන්නැයි ඒ මගින් කියාදෙයි. ‘ලොවින් එකෙක් එක දෙයකට වෙයි සමත’ කියා පිරුළක් තිබේ. එහෙත් තමන්ට විශේෂඥතාවක් නැති හැම කර්මාන්තයක්ම එක් අයෙකු කිරීමට ගියොත්, ඔහු ඒ එක කර්මාන්තයකවත් සාර්ථකත්වයක් නොලබයි. එවිට සිදුවන්නේ ඒ හැම අංශයකින්ම ඔහු අකාර්යක්ෂම වීමයි. හරියට, දොඩම් ගෙඩි හත අටක් එක මිටට ගැනීමට ගියොත් එක දොඩම් ගෙඩියක්වත් හරියට අල්ලා ගැනීමට නොහැකි වන්නා සේ ය. පිත්තල බඩුමුට්ටු නිපදවන තැනැත්තෙකුට තමන්ගේ ගෙවත්තේම ආහාර වවාගෙන කන්නැයි කීවොත්, ඔහු ඒ නව අංශයෙන් මෙන්ම, තමාගේ සුපුරුදු වෘත්තීය අංශයෙන් ද අසාර්ථකත්වයට පත්වෙනු නොඅනුමානයි.
ජාත්‍යන්තර වෙළඳාම ප‍්‍රතික්ෂේප කිරීම
රටක ජාතික මට්ටමේදී මේ කියන ‘ආර්ථික ජාතිකවාදය’ යම් රටක් අනුගමනය කරද්දී සිදුවන්නේ, ජාත්‍යන්තර වෙළඳාම ප‍්‍රතික්ෂේප කිරීමයි. එම චින්තනයට අනුව, වෙනත් රටක නිෂ්පාදනය කරන භාණ්ඩයක් අප විසින් මිලදී ගනු ලැබීම, එම රටේ මිනිසුන්ගේ මඩි තර කර ගැනීමට අප විසින් උදව් උපකාර වීමකි. ඒ නිසා, ආනයනයන්ට හෙවත් පිටරටින් තමන්ගේ රටට බඩු භාණ්ඩ ගෙන්වීමට තහංචි දැමීම දිරිමත් කෙරේ. එහෙත් මේ පිරිසම, තමන්ගේ රටවලින් වෙනත් රටවල්වලට භාණ්ඩ සහ සේවා විකිණීම භාග්‍යයක් කොට සලකති. කෙනෙකුට වෙනත් රටකට තමන්ගේ නිෂ්පාදන විකිණිය හැක්කේ වෙනත් රටවලින් තමනුත් යමක් මිලදී ගන්නේ නම් පමණක් බව මේ අය අමතක කරති. මේ ‘ආර්ථික ජාතිකවාදය’ ඔවා දෙන පරිදි, සෑම රටක්ම විකුණන්නන් පමණක් වීමට යත්න දැරුවොත්, කිසි රටකට කිසිවක් විකුණා ගැනීමට නොහැකි වන්නේය. එබැවින් විසඳුම වන්නේ, සෑම රටක්ම, විකිණීම සහ මිලදී ගැනීම යන කාර්යයන් දෙකේම එක විට නිමග්න වීමයි.
‘ප‍්‍රතිපත්ති අධ්‍යයන ආයතනය’ යක්ෂයෙකු සේ වෙස්ගැන්වීම
‘ප‍්‍රතිපත්ති අධ්‍යයන ආයතනය’ නව ලිබරල් කුමන්ත‍්‍රණයක බළල් අතක් යැයි තමරා කුනනායගම් කියන කතාව, එම ආයතනයේ අතීත චර්යාව මගින් ඔප්පු කළ හැකි දෙයක් නොවේ. එම ආයතනයෙන් නිකුත් කරන වාර්තා, විශේෂයෙන් වසරක් පාසා නිකුත් කරන ‘ආර්ථික තත්වය පිළිබඳ වාර්තාව’ තුළ අඩංගු වන්නේ, රටේ ප‍්‍රතිපත්ති සම්පාදකයන්ට තමන්ගේ කාර්යය සඳහා පාවිච්චියට ගත හැකි සබුද්ධික ආර්ථික ප‍්‍රතිපත්ති පමණි. ඒ ප‍්‍රතිපත්ති සියලූ ආර්ථික විද්‍යාඥයන් විසින් පිළිගනු ලැබ තිබේ. එසේ පිළිගත් අයවලූන්, නව ලිබරල්වාදී ආර්ථික විද්‍යාඥයන් පමණක්ම නොවේ.
උදාහරණයක් වශයෙන්, රට ඇතුළතින් හෝ බාහිර මූලාශ‍්‍රවලින් ලබා ගන්නා ණය, බුද්ධිමත්ව ආයෝජනය නොකරන්නේ නම් රටකට තිරසාර සමෘද්ධියක් පවත්වාගෙන යා නොහැකි වන බවට ඔවුන් එක දිගටම ඉදිරිපත් කොට ඇති මතය සැලකිල්ලට ගත හැකිය. ශ‍්‍රී ලංකාව, දීර්ඝ කාලීන ප‍්‍රතිපත්තිමය විකල්පයක් වශයෙන්, තමන් සතු සම්පත්, පරිභෝජන අංශයෙන් ආයෝජන අංශයට මාරු කළ යුතුව ඇති බව එම ආයතනය එක දිගටම පෙන්වා දී තිබේ. එසේ කිරීමට නම්, රටක් වශයෙන් තමන්ගේ ඉතිරි කිරීම් වැඩි කළ යුතුව ඇත. මෙය පටන් ගත යුත්තේ ආණ්ඩුව පැත්තෙනි. දැනට ආණ්ඩුව කරන්නේ, හම්බ කරනවාට වඩා පරිභෝජනය කිරීම ය. එය වෙනස් කොට, ආණ්ඩුවේ ආදායම් ගිණුම අතිරික්තයක් සහිතව පවත්වා ගත යුතුව තිබේ. මෙසේ නොකරන ඕනෑම ආණ්ඩුවක්, එය නව-ලිබරල් ආණ්ඩුවක් වේවා, එසේ නොවන ආණ්ඩුවක් වේවා, බංකොලොත් වනු ඇත. මෙය, ආර්ථික විද්‍යාව නැමැති විශේෂඥතාවක් ඇති කෙනෙකුට පමණක් නොව, ඕනෑම සාමාන්‍ය මිනිසෙකුට පවා තේරෙන දෙයකි.
බුදුරජාණන් වහන්සේ සිඟාලෝවාද සූත‍්‍රයේ දී මේ කාරණයම දේශනා කොට තිබේ. ‘නුවණැත්තා තමන්ගේ ආදායම කොටස් හතරකට වෙන් කර ගනී. එක කොටසක්, තමාගේ සහ තම පවුලේ පරිභෝජනය සඳහා ය. තව කොටසක්, සිල්වත් බුද්ධිමතුන් නඩත්තු කිරීම සඳහා ය. තව කොටසක්, හදිසි ආපදාවකදී පාවිච්චියට ගැනීම සඳහා වෙන් කර තැබේ. සිව්වැනි කොටස, තවත් ධනය ඉපැයීම සඳහා ආයෝජනය කෙරේ.’ මෙය, කෙනෙකුට කෙනෙකු සතු ධනය ඉතා දැඩි ආකාරයකින් වෙන් කොට තබා ගන්නා ආකාරය දක්වන අවස්ථාවකි. මන්ද යත්, ආදායමෙන් භාගයක්ම, ඉතිරි කොට ආයෝජනය කළ යුතු බව එහි සඳහන් වන බැවිනි. කෙසේ වෙතත්, යම් පුද්ගලයෙකු සම්බන්ධයෙන් වලංගු වන ආර්ථික සත්‍යයක්, රටක් වෙනුවෙන් ද වලංගු වන්නේය. නූතන යුගයේ, ගෘහ මූලාශ‍්‍ර සම්පත් පාවිච්චිය පිළිබඳ බුදුන් වහන්සේගේ ඉහත කී ප‍්‍රතිපත්තිය අනුගමනය කරන්නේ, සිංගප්පූරුව සහ චීනය වැනි රටවල් පමණි.
යහපත් ආර්ථික පිළිවෙත් සපයන ‘ඇඞ්වොකාටා ආයතනය’
‘ඇඞ්වොකාටා ආයතනය’ සම්බන්ධයෙන් සහ එහි සභාපති රසීන් සාලි සම්බන්ධයෙන් ද සත්‍යය වන්නේ එයයි. මේ ආයතන දෙකම, පසුගිය තෙවසරක කාලය තිස්සේ උපදෙස් දී ඇති ප‍්‍රතිපත්ති අතරේ, ලංකාවේ අයවැය දරා ගත හැකි මට්ටමකින් තුලනය කර ගත යුතුව ඇති බව කියා තිබේ. අපේ අයවැය සම්බන්ධයෙන් ගත් විට, අපට ඇත්තේ දරා ගත නොහැකි මට්ටමේ අයවැය හිඟයකි. මේ නිසා රාජ්‍ය ව්‍යවසායන් වඩාත් කාර්යක්ෂම කර ගත යුතු බවට එම ඉහත කී ආයතන මගින් උපදෙස් දෙනු ලැබේ. මන්ද යත්, අකාර්යක්ෂම රාජ්‍ය ආයතනවල පාඩුව එක දිගටම බදු ගෙවන සාමාන්‍ය ජනතාවට දැරිය හැකි දෙයක් නොවන නිසා ය. එසේම රටේ ආර්ථිකය තුළ තරගකාරී කාර්යක්ෂමතාවක් පවත්වා ගැනීමට නම්, නීතිරීති සහ රෙගුලාසිවල පවතින බාධක ඉවත් කර ගත යුතුව ඇති බවටත් එම ආයතන මගින් උපදෙස් දෙනු ලැබේ. ආපසු හැරී බලන විට, මේ කරුණු සියල්ල ගත්තත්, ඒවා සාමාන්‍ය ඥානයට වැටහෙන සත්‍යයන් මිස, නව-ලිබරල් ආර්ථිකවාදයක් වශයෙන් හඳුන්වා ගත යුතු දේවල් නොවේ. ‘ප‍්‍රතිපත්ති අධ්‍යයන ආයතනය’ සහ ‘ඇඞ්වොකාටා ආයතනයත්’ ඒවායේ සභාපති රසීන් අලී මහතාත් ශ‍්‍රී ලංකාවේ ආර්ථිකය විනාශ කිරීමේ කුමන්ත‍්‍රණකරුවන් වශයෙන් හංවඩු ගැසීමට කලින්, තමරා කුනනායගම්, ඔවුන් විසින් ඉදිරිපත් කොට ඇති වාර්තා මැනවින් අධ්‍යයනය කොට තිබුණේ නම් මැනවි.
කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ ආර්ථික විද්‍යා සිසුන් විසින් කුනනායගම්ව ප‍්‍රශ්න කිරීම
කුනනායගම්ගේ දේශනය ගැන සභාවේ ප‍්‍රතිචාරය මිශ‍්‍ර එකක් විය. ඇතැමුන් ඇගේ හෙළිදරව් කිරීම් මගින් ගැස්සී ගිය බවක් පෙනුණි. කෙසේ වෙතත්, සාකච්ඡුා වාරය පැමිණි විට, ඇගේ කුමන්ත‍්‍රණ න්‍යාය පිළිබඳ හැමෝම පැහැදී නොසිටි වග පසක් වුණි. ලෝකයේ වෙනත් රටවලට එරෙහිව ඇමරිකාව ආර්ථික කුමන්ත‍්‍රණයක් දියත් කොට ඇති බවට ඇය කරන ප‍්‍රකාශය අතිශයෝක්තියක් බව සභාවේ කෙනෙක් ඈට පෙන්වා දුන්නේය.
මේ සාකච්ඡුාව තුළදී හොඳම දායකත්වයක් සැපයුවේ, කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ ආර්ථික විද්‍යා අංශයේ ශිෂ්‍යාවන් දෙන්නෙකි. චතුර ඉංග‍්‍රීසියෙන් සභාව ඇමතූ එක් ශිෂ්‍යාවක්, කුනනායගම්ගේ කුමන්ත‍්‍රණ න්‍යාය, කෝකටත් තෛලයක් වශයෙන් නොයෙක් දෙනා ඉදිරිපත් කරනු අසා තමන් හොඳටම හෙම්බත්ව සිටින බව ඈට පෙන්වා දුන්නාය. ඈ කීවේ, මෙය තමන්ට අලූත් න්‍යායක් නොවන බවයි.
චතුර ඉංග‍්‍රීසියෙන් සභාව ඇමතූ අනිත් ශිෂ්‍යාව, සංකීර්ණ ආර්ථික ලෝකයක පවතින ආර්ථික සබඳතා එකිනෙක මත රැුඳෙන බව පෙන්වා දුන්නාය. එනම්, එක ආර්ථික සබඳතාවකට, අනිත් ආර්ථික සබඳතාවන් කිසිවකින් නිදහස්ව පැවතිය නොහැකි බවයි. තමාගේ අදහස් දැක්වීම ගැන විවේචනාත්මක අදහස් දැක්වීම් කළ සියලූ දෙනාට, පැසුණු පර්යේෂිකාවක වශයෙන්, තමරා කුනනායගම් සිය ස්තුතිය පළකළාය.
ආර්ථික ප‍්‍රශ්න දෙස ප‍්‍රායෝගිකව බැලීම
ප‍්‍රශ්න දෙස කෙනෙකු ප‍්‍රායෝගිකව බලන්නේ නම්, මුලින්ම සකල ‘..වාද‘ පැත්තකින් තැබිය යුතුය. එය නව-ලිබරල්වාදය විය හැකිය. ‘තෙවැනි ලෝකවාදය’ විය හැකිය. ධනවාදය විය හැකිය. සමාජවාදය විය හැකිය. නූතන යුගයේ ආර්ථික විද්‍යාඥයෙකු යනු, විවිධ උපකරණ කට්ටලයක් අතින් ගත්, කාර්මික ශිල්පියෙකු මෙනි. යම් ගැටලූවක් විසඳා ගැනීමට එක උපකරණයකින් නොහැකි වන විට ඒ සඳහා ඔහු වෙනත් උපකරණයක් පාවිච්චියට ගනී. එම උපකරණයත් වැඩ නොකරන විට, තවත් උපකරණයක් පාවිච්චියට ගනී. ඒ අනුව, එක් සුවිශේෂී න්‍යායකට හෝ න්‍යාය පද්ධතියකට ඔහු ගැට ගැසී සිටින්නේ නැත.
මෙය ඉතා සරල භාෂාවෙන් නූතන යුගයේ ප‍්‍රකාශයට පත් කළ පුද්ගලයා වන්නේ, චීනයේ ආර්ථික සංවර්ධන ප‍්‍රාතිහාර්යයේ පුරෝගාමියා වන ඩෙං ෂියා ඕපිං ය: ‘බළලා මීයන්ව අල්ලන්නේ නම්, එම බළලා මැටියෙන් කළ එකෙකු වුවත් කම් නැත.x’
(2018 ජුලි 11 වැනි දා ‘කලම්බු ටෙලිග‍්‍රාෆ්’ වෙබ් අඩවියේ පළවූSri Lanka Has Lost Economic Sovereignty, Target of Neo-Liberal Hitmen ලිපිය පරිවර්තනය කෙළේ ‘යහපාලනය ලංකා’ අනුග‍්‍රහයෙනි.)
