ගෝඨා භය ඇත්තකි.

ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂගේ වියත් මග රටට ‘විපත් මග’ක් වනු ඇතැ’යි ඇමති මංගල සමරවීර කී දේට පිළිතුරු දෙමින් ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතා කියා ඇත්තේ, තමාට වැඩ පුළුවන් බව මංගල දන්නා බැවින් මේ ප‍්‍රහාර එල්ල කරන බවය. එහි ඇත්තක්ද තිබේ. ලාංකීය සමාජය හැටියට අප ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ගැන බිය විය යුත්තේ, ඔහුට ‘වැඩ පුළුවන්’ නිසාය. තමාගේ වැඩිමහල් සහෝදරයාගේ පාලන කාලය තුළ ආරක්‍ෂක අමාත්‍යාංශයේ ලේකම්වරයා හැටියට වැඩ කරමින් ඔහු ඒ ‘වැඩ’ කෙතරම් බිහිසුණු ලෙස රටටම ප‍්‍රදර්ශනය කළාදැයි පහර කෑ, රටින් පිටුවහල් වුණු, අතුරුදහන්වුණු සහ ඝාතනය වුණු සිංහල, දෙමළ මුස්ලිම් පුද්ගලයෝ, මාධ්‍යවේදීහු, විරුද්ධ දේශපාලන මතධාරීහු ඇතුළු රටම හොඳින් දනිති. එවැනි පුද්ගලයකු මොනයම්ම හෝ අන්දමකින් රටේ නායකත්වයට පත්වීම, පැත්තකට වී අත්බැඳගෙන දේශපාලන වශයෙන් විග‍්‍රහ කරමින් සිටිය හැකි තත්ත්වයක් නොවේ. හැකි සියලූම ආකාරයේ වැර යොදා ව්‍යර්ථ කළ යුතු භයානක උත්සාහයකි. කෙටියෙන් කිවහොත්, ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතාගේ රටේ අනාගත නායකයා වීමේ උත්සාහයට වියත්, උගත්, මානව ගරුත්වය අගයන, මිනිස් ජීවිතයක වටිනාකම දන්නා, අත්තනෝමතිකත්වයට විරුද්ධ, සාමය සංහිඳියාව අගය කරන, දාසයන් නොවන හැම කෙනෙකුම හැකි උපරිමයෙන් විරුද්ධ විය යුතුය.
වියත් මගේ තාරකාව වුණත්, ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ වියතකු වූයේ කෙසේද යන්න වෙනම සොයාබැලිය යුතු කාරණයකි. යුද හමුදා සේවයේ යෙදී සිටින කාලයේ ඔහු අවසාන වරට සිටියේ ලූතිනන් කර්නල්වරයකු ලෙසය. යුද්ධය තදින් පැවැති කාලයේ හමුදාව හැරපියා අමෙරිකාවට යෑමෙන් පසුවවත් ඔහු යම් විෂයයක් සම්බන්ධයෙන් වැඩිදුර අධ්‍යාපනයක් ලැබූ බවක්, විශේෂ හැදෑරීමක් කළ බවක් දැනගන්නට නැත. ඔහු ලංකාවට එන්නේ, වැඩිමහල් සහෝදරයාගේ ජනාධිපතිවරණ ව්‍යාපාරයට සහාය දී අවසානයේ නැවතත් සිය පුරවැසිභාවය තිබෙන අමෙරිකාවට යන්නටය. එහෙත්, ‘යන්නට එපායැ’යි කී නිසා තමා නැවතුණු බව ගෝඨාභය මාධ්‍යයට පවසා තිබේ.
වැඩිමහල් සහෝදර මහින්ද රාජපක්‍ෂ විසින් ඔහු ආරක්‍ෂක අමාත්‍යාංශයේ ලේකම් ලෙස පත්කරන ලදි. එක පැත්තකින් එතැන සිටිය යුත්තේ තමාට විශ්වාසදායක කෙනකු නිසාත්, රාජපක්‍ෂවරුන් අනෙක් ඕනෑම කෙනකුට වඩා පවුලට ළැදි නිසාත්, ගෝඨාභයගේ හමුදා නිලධාරී අතීතය නිසාත් ඔහුට ඒ තනතුර ලැබෙන්නට ඇත. එහෙත්, ඔහු හමුදාවේ සිටි දක්‍ෂ නිලධාරියකු හැටියටත්, විශේෂ සමත්කම් පෙන්වූ නිලධාරියකු හැටියටත් සැලකෙනවා අප අසා නැත. ආරක්‍ෂක අමාත්‍යාංශයේ ලේකම් හැටියට පත්වුණේ නැතිනම්, ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ නමින් හමුදා නිලධාරියකු සිටියායැයි මතකයක්වත් කිසිවකුට නොතිබෙන බවට සැකයෙක් නැත.
එක පැත්තකින් යුද්ධය පවත්වාගෙන යෑමේ වගකීම තමා වෙත පැවරෙන අතරේ, රටේ නායකයාගේ සහෝදරයා හැටියට ඔහුට ලැබුණේ විශාල බලයකි. එතෙක් ආරක්‍ෂක අමාතයාංශයේ ලේකම්වරයා ලෙස සැලකුණු තනතුර ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ එම තනතුරට පත්වුණු පසු පෙර සැලසුම් කළ පරිදි හැඳින්වුණේ, ‘ආරක්‍ෂක ලේකම්’ හැටියටය. (කෘෂිකර්ම අමාත්‍යාංශයේ ලේකම්, අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයේ ලේකම් ලෙස යොදනවා මිස කෘෂිකර්ම ලේකම්, සංස්කෘතික ලේකම් ආදි ලෙස යොදන පුරුද්දක් කිසිම ජනමාධ්‍යයක තිබුණේ නැත. ගෝඨාභය කෙරෙහි එය වෙනස්වුණේ කෙසේද?) ඒ සඳහා එක පැත්තකින් තමා ජීවත්වුණු ඇමෙරිකාවේ සිරිත ඔහු ලංකාවටත් ආදේශ කළා වන්නට පුළුවන. අනෙක් අතට එයින් කිසියම් බයක් හා පක්‍ෂපාතභාවයක් අනෙකුන්ගෙන් ලැබෙන බව ඔහු දැනගෙන ඉන්නට ඇත.
මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ ආණ්ඩු කාලයේ ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂට තිබුණේ ‘වියතකු’ වීමේ සිහිනයක් නොවේ. හරියටම කියනවා නම් වියතුන්ගේ අදහස්වලට සපුරාම එරෙහි, ආඥාදායකයකුගේ සිහිනයකි. යුද්ධය විසින් උපයා දෙන ලද තමාගේ හමුදා බලයට මුළු රටම, සමාජයම යටත්කර ගැනීමේ සිහිනයකි. ඒ නිසා, ඒ කාලයේ හමුදා බලය සෑම අස්සක් මුල්ලකටම ව්‍යාප්ත කරමින් ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ දැනුවත්වම තමන්ගේ සිහිනය කරා යමින් සිටියේය.
යුද්ධයේදී සතුරන් ලෙස සැලකුණු පිරිස්, සුදුවෑන් යොදා උස්සාගෙන යෑමේ උපක‍්‍රමය ඇරඹුවේ ගෝඨාභයයි. එල්ටීටීඊ සාමාජිකයන් හා ඒ බවට සැකකරන්නන් සුදුවෑන් යොදවා පැහැරගෙන ගොස්, සමහර විට ජීවිත දානයදී රහස් හෙළි කරගැනීමේ සිට. රහස් ලබාගෙන හෝ නොගෙන ඔවුන් ඝාතනය කිරීම, අතුරුදහන් කිරීම සම්පූර්ණයෙන්ම කරන ලද්දේ මේ විශේෂිත හමුදා ඒකක විසිනි. අන්තිමේදී, සුදුවෑන් භීෂණය, රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුවට විරුද්ධ මත දරන්නන් කරාද ව්‍යාප්ත කරන ලදි. කීත් නොයර් පැහැරගෙන යෑම, ප‍්‍රගීත් එක්නැලිගොඩ පැහැරගෙන යෑම, උපාලි තෙන්නකෝන් පැහැර ගැනීමට තැත්කිරීම, ලසන්ත වික‍්‍රමතුංග ඝාතනය ගැන පරීක්‍ෂණ පවත්වන විමර්ශන නිලධාරීන්ට ඒවා, විශේෂිත හමුදා සාමාජිකයන් පිරිසක් විසින් කරන ලද, එකම ඉහළ තැනකින් අනුමැතිය ලද අපරාධ බව සොයා ගන්නට හැකිවී තිබේ. ලසන්ත වික‍්‍රමතුංග ඝාතනයට යොදාගත්, සතුන් මරන විශේෂ නිශ්ශබ්ද අවිය, ලංකාවට ආවේ ගෝඨාභය නොදැන බවට සිතන්නට කිසිම ඉඩක් නැත. ඒ ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ආරක්‍ෂක අමාත්‍යාංශයේ ලේකම් හැටියට සිටි කාලයේ සිදුවුණු ඝාතන, පැහැරග ැනීම් ගැනය.
හමුදා බලය මහජනතාවගේ ජීවිතය තුළට කාන්දු කිරීම සඳහා ඉතාමත් දැනුවත්ව සහ සැලසුම්සහගතව ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ විසින් විවිධ ක‍්‍රියාමාර්ග ගන්නා ලදි.
හමුදාවටද පොලිස් බලතල පවරා ඔවුන් ජනජීවිතයට ඍජුවම බද්ධ කරන ලදි. එය 2013 ජූලි 3 සහ අංක 1817/31 දරන ගැසට් නියෝගයෙන් සිදුකෙරිණි. යුද්ධය අවසන් ව වසර හතරක් පහක් ගෙවුණ උතුරු නැගෙනහිර අධිආරක්‍ෂිත කලාප, හමුදා කඳවුරු සැලකිය යුතු සංඛ්‍යාවක් ක‍්‍රියාත්මක විය. තමන්ගේ පෞද්ගලික උත්සවයක්, විශ්වවිiාලයක අධ්‍යාපන ක‍්‍රියාකාරකමක් සඳහා පවා හමුදාවෙන් අවසර ලබාගත යුතු මට්ටමේ බලහත්කාරකමකට මේ පළාත්වල ජනතාව පත් වී සිටියෝය.
කොළඹ හා අනෙකුත් ප‍්‍රධාන නගරවල ඉදිකිරීම්, ප‍්‍රතිසංස්කරණ හා නගරාලංකරණ කටයුතු කෙරුණේද හෝටල්, උiාන, රංගශාලා, ක‍්‍රීඩාංගණ වැනි මහජන විනෝද ස්ථාන පවා පවත්වාගෙන ගියේද හමුදා අංශ මගිනි. ගෝල්ෆේස් පිටිය ඉදිරිපිට ඉතා වටිනා හමුදා මූලස්ථාන ඉඩම, හිතුමනාපේ ෂැංග‍්‍රිලා හෝටලයට සින්නක්කරව විකුණා, බත්තරමුල්ලේ ගොඩනගන ලද ආරක්‍ෂක හමුදා මූලස්ථානය ලංකාව වැනි රටකට කිසිසේත් නොගැළපෙන, සුදුඅලියෙකි. අද මේ ආණ්ඩුවත්, එය අවසන් කිරීමට අවශ්‍ය අතිවිශාලමුදල සොයාගැනීමට නොහැකිව දුෂ්කරතාවට මුහුණදී සිටියි.
සාමාන්‍යයෙන් රටක ආරක්‍ෂක හමුදා පුහුණුවීම් සඳහා ආරක්‍ෂක විදයාපීඨ පවත්වාගෙන යෑම පිළිගත හැකි තත්ත්වයක් වන නමුත්, ගෝඨාභයගේ සිහිනයක් වුණු කොතලාවල ආරක්‍ෂක විදයාපීඨය ආරක්‍ෂක හමුදාවල අවශ්‍යතාවන්ගෙන් ඔබ්බට ගෙන ගොස්, විශ්වවිiාල ප‍්‍රතිපාදන කොමිසමේ පිළිගත් බඳවා ගැනීමේ පටිපාටියෙන් බැහැර ව මුදල් අයකර බාහිර සිසුන්ට වෛi හා නීති උපාධි ලබාදෙන තත්ත්වයකට පත්කළේය.
ආණ්ඩු විරෝධී ජනකොටස් හා උද්ඝෝෂකයන් මර්දනය කිරීම සඳහාත්, අවශ්‍ය පිරිස් නාගරික භූමිවලින් පලවා හැරීම සඳහාත් හමුදාව බහුල ලෙස යොදාගන්නා ලදි. දේශීය/ විදේශීය පෞද්ගලික ආයෝජකයන්ට විකිණීම සඳහා කොළඹ නගරයේ හදවතෙහි ඇති ඉඩම් ආණ්ඩුව විසින් අත්පත් කරගත් අතර, එම ඉඩම්වල පරම්පරා ගණනක් ජීවත්ව සිටි අවසර ලත් හා නොලත් ජනතාව ඒවායින් ඉවත් කර පළවා හැරීම සඳහාත්, ආණ්ඩුව විසින් ගොඩනගන ලද තට්ටු නිවාසවල එම ජනතාව ඔවුන්ගේ අකමැත්තෙන් පදිංචි කරවීම සඳහාත් රටේ පවතින නීතිමය ප‍්‍රතිපාදන මුළුමනින් ම උල්ලංඝනය කරමින් භාවිත කළේද හමුදා බලහත්කාරයයි.
හමුදා චින්තනය පාසල් හා විශ්වවිiාල සමාජය දක්වා ව්‍යාප්ත කරමින් විශ්වවිiාල නායකත්ව පුහුණුව නමින් හමුදා පුහුණුවක් පවත්වන ලද අතර, විදුහල්පතිවරුන්ට බලහත්කාරයකින් ලබාදෙන හමුදා පුහුණුවකින් පසු හමුදා නිලද ප‍්‍රදානය කරන ලදි. ප‍්‍රාදේශීය ලේකම්වරුන්ට පවා හමුදා පුහුණුවක් ලබා දෙන අතර, වෘත්තිකයන්ට ද ස්වේච්ඡුා හමුදා පුහුණුවක් ලබා දීම හරහා ජනසමාජය තුළ තදබල ලෙස හමුදා මානසිකත්වය රෝපණය කිරීමේ ව්‍යාපෘතියක නියැලී සිටියේය.
රටේ ප‍්‍රධාන සිවිල් තනතුරුවලට හමුදා නිලධාරීන් පත් කිරීම වුවමනාවෙන් ම සිදුකෙරිණි. විදේශ ¥ත මණ්ඩල සේවයට පවා හමුදා නිලධාරීන් පත්කරන ලදි. නීතිය අනුව කලාකෘති වර්ග කිරීම සඳහා බලතල ඇති ප‍්‍රසිද්ධ රැුඟුම් පාලක මණ්ඩලය පවා අබිබවමින් හමුදා අංශ මැදිහත් වී, හමුදාවේ ප‍්‍රතිරූපයට හානිකරන්නේ ය යන පදනමින්, කලාකෘති වාරණය කිරීම හා ප‍්‍රදර්ශනය තහනම් කිරීම ගෝඨාභයගේ කාලයේ සුලබව අත්දකින්නට හැකි විය.
පොලිස් අත්අඩංගුවට පත් වන සැකකරුවන් අත්අඩංගුවේ දී ඝාතනය කරන ලද්දේ ගෝඨාභයගේ ‘පාතාල මර්දන විශේෂ ක‍්‍රමවේදය’ට අනුවය. වැලිකඩ බන්ධනාගාරයේදී රැුඳවූවෝ 27දෙනෙක් ඝාතනය කරන ලදහ. මුස්ලිම් ජනතාවට ප‍්‍රහාර එල්ලකරමින් නීතිය අතට ගෙන කටයුතු කළ බොදුබල සේනාවට ගෝඨාභය එළිපිටම අනුග‍්‍රහය හා සහාය ලබාදුන්නේය.
ෂැංග‍්‍රිලා හෝටලයේදි නවීන සමාජයක් ගැන කතාකළ ගෝඨාභයගේ අතීත ම්ලේච්ඡු ක‍්‍රියාකාරකම් එවැනිය. දැන් වියතුන් ඔසොවාගෙන යන්නේ, මෙවැනි ගෝඨාභය කෙනෙකි. මෙවැනි භීෂකයකු රටේ නායකයා වන්නේ නම් ඒ ගැන බිය විය යුතු නැද්ද? එය වැළැක්විය යුතු නැද්ද?