මහාචාර්ය සරත් විජේසූරිය
පසුගිය දිනක මට මුණගැහුණ රටේ ඉහළ තලයේ වෘත්තිකයෙකු මෙන්ම ආයතන ප‍්‍රධානියෙක් තමාට අසන්නට ලැබුණ විවේචනයක් මා සමඟ පැවසීය. එතුමන් පත්තර මිලට ගන්නා වෙළඳ සැල පවත්වාගෙන යන තැනැත්තා විසින් කරන ලද තියුණු විවේචනයකි මා වෙත ඉදිරිපත් කළේ්.
වෙළඳ සැල හිමියාගේ විවේචනය කුමක් ද?
වත්මන් දේශපාලන තත්වය ගැන මා ඇතුළු තවත් අය පවසන දේවල්, ලියන දේවල්, නැතහොත් අපගේ විවේචනවලින් ඉදිරි කි‍්‍රයා මාර්ගයක් ගැන ජන විඥානය පෝෂණය නොවන බවත්, විචාරශීලී ජනයා ලබන පීඩනය පෙරලා ඔවුන් අබිමුවම තබන තත්වයක් තිබෙන බවත්, වෙළඳ සැල් හිමියා පවසා තිබේ.
මේ විවේචනය බැ?රුම් ශාස්තී‍්‍රය විවරණයකට බඳුන් කිරීමට මම මෙහිදී උත්සුක නොවෙමි. එනමුත් මේ විවේචනයෙන් නිකුත් කර තිබෙන සංඥාව ඉතා වැදගත් යයි සිතමි. එ් සංඥාව වන්නේ ජනවාරි 08 වෙනසකට දායක වුණ ‘විචාරශීලී පුරවැසියන්’ එදා පරාජය කළ රාජපක්ෂවරුන්ගේ පාලනය මොනම අන්දමකින් හෝ යළිත් නොයිවසන බව හා ඔවුන් අරමුණක් නැතිව මංමුළා වූ තත්වයක සිටින බවය. තව ද ඔවුන් කිසියම් අසහනයකින් පසුවෙන බවය. එපමණක් නොව නිසියාකාරව ඉදිරි කි‍්‍රයා මාර්ගයක් ඔවුන්ට වහාම අවශ්‍යව තිබෙන බවත් මේ විවේචනය ඔස්සේ ගම්‍ය වේ.
දරුණු තුවාලයක් සුද්ධ කිරීම තුවාලකරුවෙකු ඉවසා සිටින්නේ බෙහෙත් දමන තුරුය. බෙහෙත් දැමීමෙන් අනතුරුව තුවාලය සුව වීම ද තුවාලකරු අපේක්ෂා කරන්නේය. එහෙත් බෙහෙත් දැමීමට වෛiවරයෙකු පියවර නොගනී. මෙහිදී තුවාලකරුවා කෝප වීම අසාධාරණ නොවේ. තුවාලකරුවාට තම කෝපය වෛiවරයාට පළ කිරීමට අවස්ථාවක් නැත. ඔහු සිය කෝපය පළ කරන්නේ තුවාලය සුද්ධ කළ තැනැත්තාටය. වත්මනෙහි සිවිල් සමාජය අත් විඳිමින් සිටින්නේ මෙවැනි තත්වයකැයි සිතේ.
දරුණු අන්දමට තුවාල වී තිබුණ සමාජ දේහය වත්මන් නායකයන් දෙපළගේ අනුවණකම් හේතුවෙන් අසාධ්‍ය තත්වයකට පත්ව ඇත. දේශපාලන සමාජ ආර්ථික හා සංස්කෘතික යනාදි සෑම අංශයක්ම අසාධ්‍ය තත්වයක බව රටේ විචාරශීලී පුරවැසියන් විවිධ මානයන්ගෙන් අවබෝධ කරගෙන සිටින බව පැහැදිලිය. එහෙත් රටේ විචාරශීලී පුරවැසියන් පවතින තත්වයන් හමුවේ ඔහේ බලා සිටින තත්වයක් ද පෙනේ. ඊට එක් හේතුවක් වන්නේ වත්මනෙහි විචාරශීලී පුරවැසියන් ශක්තිමත් අන්දමින් එ්කරාශීව කටයුතු නොකිරීමය. රටේ තරුණ පරපුර සම්බන්ධයෙන් ද සතුටු විය හැකි තත්වයක් නැත. තරුණ පරපුර රටේ සිදුවන දේවල් සම්බන්ධයෙන් ආවේගයන් මුදා හැරියත් විචාරශීලී අන්දමින් රටේ අනාගතය වෙනුවෙන් පිබිදෙන මාවතකට අවතීර්ණ වන තත්වයක් සාධනීය මට්ටමකින් නැත. මේ යථාර්ථය හේතුවෙන් රටේ අනාගතයට අදාළ ඉදිරි කි‍්‍රයා මාර්ගය සම්බන්ධයෙන් කාල සටහනක්, වැඩ පිළිවෙළක් හා ඊට අවශ්‍ය නායකත්වයක් උත්පාදනය කිරීම වෙනුවෙන් පියවර ගැනීමට සිවිල් සමාජයට අවශ්‍ය වේගයෙන් කටයුතු සිදු කළ නොහේ. එහෙත් පසක් කර ගත යුතු දේ හා කළ යුතු දේ අපමණ බව නම් සැබෑවකි.
බලන් කඩතුරා හැර දෑසේ
ලංකාවේ රාජ්‍ය පාලනයට ජන වරමක් ලත් සියලූ දෙනාටම පොදු කාරණා කීපයක් තිබේ. ඉන් පළමුවැන්න නීති ගරුක නොවීමයි. ¥ෂණය පිටු දකින්නට පියවර නොගැනීම හා දුෂණයේ නිමග්නවීම විදහා පාන්නේ එ් සත්‍යයි. දෙවැන්න බලය උදෙසා අපරාධ සාධාරණීකරණය සහ අපරාධවල නිමග්නවීමයි. අපරාධකරුවන්ට නීතිය කි‍්‍රයාත්මක කිරීමට ඉඩ නොදීමෙන් සනාථවන්නේ එයයි. තුන්වැන්න අපේ පාලකයන් බුදු දහම හිස මත තබා ගත් ව්‍යාජ බෞද්ධයන් වීමයි. උදේ හවස කාටත් අපේ පාලකයන්ගේ ව්‍යාජ ධාර්මිකභාවය මෙන්ම ඔවුන් අවිiාවේ ගිලී සිටින සැටි දක්නට ලැබේ. සිව්වෙනි කාරණාව වන්නේ රටේ අභිවෘද්ධියට අදාළ තීන්දු තීරණ ගැනීමට අවශ්‍ය නිර්භීතභාවය පාලකයන්ට නොමැතිකමයි. මෛතී‍්‍රපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා මුල සිටම අසාර්ථක නායකයෙකු බව විදහා පෑවේ මේ සිව්වෙනි කාරණාව මීට පෙර රට පාලනය කළ සියලූ දෙනාටම වඩා සෑම අවකාශයකදීම පෙන්නුම් කළ බැවිනි.
අද වන විට ලංකාවේ දේශපාලනයෙහි පොදු තත්වයක් වන්නේ ජන වරම ඕනෑම තක්කඩියෙකුට කොල්ලකෑමට හැකි වී තිබීමයි. දේශපාලනයට අවතීර්ණවන හා දේශපාලනයට කැඳවන පුද්ගලයන් අතර අද කැපී පෙනෙන්නේ කළු සල්ලිකාරයන්ය. ඔවුහු ජන වරමක් වෙනුවෙන් ආයෝජනය කොට එ් සඳහා වැය කළ ධනය හතර පස් ගුණයකින් උපයා ගැනීමට පියවර ගනිති. මේ යථාර්ථයට පිටුපාමින් නායකයෙකුට දේශපාලන බලය උරුම කර ගැනීමට අපහසු තත්වයක් අද රටේ නිර්මාණය වී තිබේ. මේ නිසා ඉතා දීර්ඝ කාලීන වැඩ පිළිවෙළක් ඔස්සේ දේශපාලන සංස්කෘතිය ගොඩ නැඟීම අනිවාර්ය කටයුත්තක් වී ඇත. එ් වෙනුවෙන් පොදු ජනතාව අතර රෝපණය කිරීමට නීති ගරුක පුරවැසියන් ‘ප‍්‍රතිපත්ති ප‍්‍රකාශනයක්’ සම්පාදනය කළ යුතු බව දැන උගත් සමාජයෙන් මතුවෙන යෝජනාවකි. එය හුදෙක් මැතිවරණයකදී ජන වරම කොල්ලකෑමට ඉවහල් කර ගන්නා අන්දමේ ‘තක්කඩි ලියවිල්ලක්’ නො විය යුතු බවත් අවධාරණය කෙරේ.
විවිධ අවස්ථාවල යම් සාධනීය කාරණා අතුළත් ප‍්‍රතිපත්ති ප‍්‍රකාශන කරළියට පැමිණියත් එ්වායේ නෛතික වටිනාකමක්, නෛතික බලයක් නොමැතිකම නිසා එවැනි ප‍්‍රතිපත්ති ප‍්‍රකාශන ඔස්සේ ජන වරමක් ලබන පාලකයා සටකපට අන්දමින් එ් ප‍්‍රතිපත්ති ප‍්‍රකාශන ඉවත දැමීමට තරම් නරුම තක්කඩියෙකු වීම සම්ප‍්‍රදාය වී තිබේ.
මේ අභියෝගය ජය ගැනීම සැබවින්ම අභියෝගයකි. මේ යෝධ අභියෝගයට එ්කරාශි විය යුත්තේ ඉහළ කවුරුන් ද? සමාජයේ ඉහළ තලයේ දැනඋගත් වෘත්තිකයන් බව වැදගත් සාකච්ඡුාවලදී මතු කෙරේ. මේ පිරිස අතරට රටේ අධිකරණ ක්ෂේත‍්‍රයේ සිටි හා දැනට රටේ සිටින හා රටින් පිටව කම්පාවෙන් සියල්ල දෙස බලා සිටින කීර්තිමත් අධිකරණ නිලධාරීන් හා නීති විශාරදයන්ගේ දායකත්වය උපරිම මට්ටමෙන් ලබා ගත යුතු බව පොදු පිළිිගැනීමක් වී ඇත. එහි අරුත කුමක් ද? අරුත නම් නීතිය මත පාලනය හැර වෙන විකල්පයක් රටේ අභිවෘද්ධිය උදෙසා නොමැති බව පැහැදිලි සත්‍යයක් බව විශද වී තිබීමයි.
පළවෙනි පියවර
රජයේ සේවකයන්ගේ විශ‍්‍රාම වැටුප ඉදිරියට අහිමි කිරීමේ තීරණයකට එළඹි අගමැතිවරයා, මහජන නියෝජිතයන්ගේ විශ‍්‍රාම වැටුප අහෝසි කිරීමට යෝජනාවක් ගෙන නොආවේ මන්දැයි විශ‍්‍රාමික ගුරුමාතාවක් මගෙන් විමසුවාය.
ඇය පවසා සිටියේ වසර තිස් පහක් හතළිහක් රාජකාරියක නිරතව පුරවැසියෙකු ලබන විශ‍්‍රාම වැටුප කිසියම් අන්දමකට ඔවුන් උපයා ගන්නක් බවයි. මහජන නියෝජිතයන් නිතිපතා පාර්ලිමේන්තුව නියෝජනය කරන්නේ නැත. එහෙත් ඔව්හු අසාමාන්‍ය අන්දමින් වරප‍්‍රසාද භුක්ති විඳිති. රාජ්‍ය ධනය රටේ නීතිය අවභාවිත කරමින් කොල්ල කති. ඔවුන්ට මහජනයාගේ බදු මුදල්වලින් විශ‍්‍රාම වැටුප් ලබා දිය යුතු ද?
මේ ගුරුමාතාව රටේ අනාගතය වෙනුවෙන් සිවිල් සමාජය සතු වගකීම ගැන ඉතා සංවේදීය. එතුමිය අනාගතය උදෙසා සිදු කළ යුතු ප‍්‍රතිසංස්කරණ වැඩසටහනක් වෙනුවෙන් සලකා බැලීිමට පළවෙනි පියවර ලෙසින් ඉදිරිපත් කළ යෝජනා කීපයක් මෙසේය.
01. සියලූ මහජන නියෝජිතයන්ගේ විශ‍්‍රාම වැටුප් අහෝසි කළ යුතුය. මතුවට මහජන නියෝජිතයන්ට විශ‍්‍රාම වැටුප් හිමි නොකළ යුතුය. 02.තීරු බදු රහිත වාහන බලපත‍්‍ර ලබා නොදිය යුතුය. 03. කිසිම මහජන නියෝජිතයෙකුගේ පවුලේ සාමාජිකයන්ට රාජ්‍ය බලය පරිහරණය කිරීම පිණිස තනතුරු වරදාන ලබාදීම ව්‍යවස්ථාවෙන්ම තහනම් කළ යුතුය. 04. මහජන නියෝජිතයන්ට ආණ්ඩුවේ ව්‍යාපාර කිරීමට තිබෙන අවස්ථාවන් ව්‍යවස්ථාව ඔස්සේම අහෝසි කළ යුතුය. 05. කැබිනට් අමාත්‍ය ධුර සංඛ්‍යාව තිහකට සීමා කළ යුතු අතර එ් අමාත්‍යංශවලට අදාළ විෂය පථයන් ද ව්‍යවස්ථාව ඔස්සේම ඉදිරිපත් කළ යුතුය.
මේ යෝජනා ඉතා යහපත් එ්වා බව පිළිගනිමින් මා මේ ගුරුමාතාවගෙන් විමසා සිටියේ මේවා යථාර්ථයක් බවට පත් කර ගත හැකිවේද යන්නයි. ඇය ආවේගයෙන් පවසා සිටියේ රටේ හෙට දවස වෙනුවෙන් වෙහෙස මහන්සියෙන් කළ යුත්තේ මෙතෙක් කල් නොකළ දේවල් බවය.
අනාගතයේ දේශපාලනයට අවතීර්ණ වන පුද්ගලයන් මේ යෝජනාවලට එකඟ කර ගත නොහැකි ද? එවැනි පුද්ගලයන් තෝරා ගත යුතු අතර, එ් ඔස්සේ දැන් සිටින ජරාජීර්ණ දේශපාලනඥයන් දේශපාලන භූමියෙන් ඉවත් කිරීමට අවශ්‍ය බව මහජනතාවට එ්ත්තු ගැන්විය හැකි බව ඇය අවධාරණයෙන් පැවසුවාය.
එකම මාවත
ඉහතින් දක්වන විශ‍්‍රාමික ගුරුමාතාවගේ් අදහස්වලට, කල්පනාවන්ට, පාදක වී තිබෙන්නේ ද, අපේ රටේ අනාගත අභිවෘද්ධිය වෙනුවෙන් කළ යුතු ප‍්‍රධානම කර්තව්‍යය ¥ෂණ වංචා අවම කර ගැනීම බව පැහැදිලිය. ¥ෂණයෙන් තොර රටක් ගොඩ නඟන බවට මෛතී‍්‍රපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා පසුගිය පළාත් පාලන මැතිවරණයේ දී යටි ගිරියෙන් කෑ ගැසුවේය. ඔහුගේ ¥ෂණ විරෝධය නිරුවතින් සිටින්නෙකු විළිවසා ගන්නැයි අන්‍යයන්ට මහ හ`ඩින් පැවසීමට සමානය. එ් සඳහා එක් නිදසුනක් දැක්වීම ප‍්‍රමාණවත්ය.
ගෝඨාභය රාජපක්ෂ විසින් සිදු කරන ලද රාජ්‍ය මුදල් අවභාවිතයන් අරභයා නීතිය කි‍්‍රයාත්මක කිරීමට එරෙහිව ජනාධිපතිවරයා තම බලය පරිහරණය කිරීම හා ශී‍්‍රලනිපයේ අන්ත දුෂිතයන්ට නීතිය කි‍්‍රයාත්මක කිරීමට එරෙහිව තම බලය පරිහරණය කිරීම දැක්විය හැකිය. මේ මහා දුෂණ විරෝධියා දවසකට කීප සැරයක් බුදුන් වඳින බව, දිනකට කීප සැරයක්ම පන්සිල් ගන්නා බව මාධ්‍ය ඔස්සේ දක්නට ලැබීම මොන තරම් උත්ප‍්‍රාසයක් ද?
ජනාධිපතිවරයාගේ නිවට මුග්ධ පියවර හේතුවෙන් දුෂණ චෝදනාවලින් බේරී සිටින ගෝඨාභය රාජපක්ෂ රට දියුණු කිරීමට නම් දුෂණය පිටු දැකිය යුතු බව ෆුල් සූට් ඇඳගෙන තතනමින් පවසයි. ඔහු මේ රස බස් තෙපළන්නේ රාජ්‍ය බලය අවභාවිත කොට ලබා දුන් භූමියක තනන ලද ඉහළම තලයේ හෝටලයක සිටය. ඔහුදුෂණය නිසා රට පිරිහුණු බව අද පවසන්නේ මුඛයෙන් ද? නැතහොත් අධෝමුඛයෙන් ද?
දුෂණය අවම තත්වයක රාජ්‍ය පාලනයක් ඇති කර ගැනීම උදෙසා දේශපාලන නායකත්වයක් අවශ්‍ය වන්නේය. ඊට ගැළපෙන නායකයෙකු සොයා ගැනීමට නොහැකි යයි විචාරශීලී පුරවැසියන් සිතිය යුතු ද? සැබවින්ම නැත. අප හැමදාම කල්පනා කරන්නේ එකම විදිහකටය. ප‍්‍රධාන දේශපාලන පක්ෂ දෙකේ දැන් ඉතිරිව සිටින පුද්ගලයා කවුරුන්දැයි මැණික් ගරන්නා සේ ගැරීමටය අප උත්සුක වන්නේ. මේ විධික‍්‍රමයෙන් වියුක්ත විය යුතු නොවේ ද?
ප‍්‍රධාන දේශපාලන පක්ෂ දෙකෙන් එකකින් කෙනෙකු සොයා ගෙන දුෂණයෙන් තොර රටක් ගොඩ නැඟීම, නීතිය මත පාලනය වන රටක් ගොඩ නැඟීම, හුදු මිථ්‍යාවක් බව මෛතී‍්‍රපාල සිරිසේන මහතා ඉතා කෙටි කාලයක් තුළ කල් නොමරා අපට පෙන්වා දී ඇත.
දුෂිතයන් සොය සොයා රජයේ ඉහළ තනතුරු දෙමින් ඔහු තව දුරටත් තමන්ගේ සැබෑ ස්වරූපය අනාවරණය කරමින් සිටියි. තතු එසේ නම් අලූත් මාවත කුමක් ද? අලූත් මාවතක් තනා ගැනීම උදෙසා පරම වගකීම පැවරී තිබෙන්නේ ඉතා පැහැදිලිවම රටේ අධිකරණය ක්ෂේත‍්‍රයට නොවේ ද?
අධිකරණය සහ රට
රාජපක්ෂ පාලන සමයේදී නීති ගරුක පුරවැසියන් අධිකරණයෙන් යුක්තිය පසිඳලීම හා සම්බන්ධව සාධාරණ තීන්දු අපේක්ෂා කළේ නැත. විධායකයේ දරුණු හස්තයට අධිකරණය හසුව තිබුණේ කෙහෙල් බඩයක් දඬු අඬුවට සිරව තිබුණ විලාසයෙන් බව කිව යුතු නැත. එ් දරුණු පීඩනයෙන් අධිකරණ ක්ෂේත‍්‍රය නිදහස් කර ගැනීමට මේ රටේ නීති ගරුක පුරවැසියන් විසින් ඉමහත් කැපවීමෙන් යුතුව අවශ්‍ය පියවර ගන්නා ලදි. එනමුත් උදාවුණ අලූත් පසුබිම නිසි ලෙස අවබෝධ කරගනිමින්, රටේ අභිවෘද්ධියට අදාළ දැක්මකින් අධිකරණ නිලධාරීන් හෘදය සාක්ෂියක් ඇතිව තමන්ගේ වගකීම හා වගවීම වෙනුවෙන් සංවේදී වූයේ ද යන්න බරපතළ ප‍්‍රශ්නයකි.
මා විශ්වවිiාලයේ සේවයට බැඳී සේවයේ තහවුරු වුණ පසුව අනපේක්ෂිත අන්දමින් මට වාසස්ථානයක් පිළිබඳ බරපතළ ප‍්‍රශ්නයකට මුහුණ දීමට සිදු විය. එම අවස්ථාවේදී මට විශ්වවිiාලය සතු කුඩා නිවාස සංකීර්ණයක හිස්ව තිබුණ නිවසක පදිංචි වීමට අවස්ථාව හිමි විය. එම නිවස බලන්නට ගිය පළමු දවසේදීම මම දැඩි සන්තාපයකට පත්වීමි. අප දුටුවේ මිහිපිට අපායකි. එ් නිවහන කුඩා දරුවෙකු සමඟ පදිංචියට කිසිසේත්ම සුදුසු තත්වයක නොපැවතිණි. වැසිකිළි පරිහරණය කළ නොහැකිය. විදුලි බලය නැත. ජල පහසුකම් නැත. එම නිවසේ පදිංචි වීමට තත්වයක් නැති නිසා වෙනත් විකල්පයක් ගැන සිතන්නට මම උත්සුක වීමි. එහෙත් ඉතා ධෛර්ය සම්පන්න කාන්තාවක වූ මගේ බිරිඳ මට හිතින් හිතා ගන්නටවත් නොහැකි අන්දමට විවිධ පුද්ගලයන්ගේ සහාය ලබමින්, විවිධ ස්ථාන කරා ගොස් ඉතා කෙටි කාලයකින් මනුෂ්‍ය වාසයට සුදුසු තත්වයකට එ් කුඩා නිවහන සකස් කර ගැනීමට සමත් වූවාය. බිම් මහලේ කෙළවරක පිහිටා තිබුණ එ් නිවසට පිටු පස කෑලෑවට ගිය භූමිභාගයක් ද තිබුණි. එ් භූමිභාගය හෙමින් හෙමින් සුද්ධ කර එය වගා බිමක් බවට පත් කිරීමට ද මගේ බිරිඳ සමත් වූවාය. එ් නිවාස සංකීර්ණයේ සිටි විශ්වවිiාලයේ සාමාජිකයන්ට ද මගේ බිරිඳගේ ගෙවත්තෙන් පලප‍්‍රයෝජන ලැබිණි. සියලූ සාමාජිකයන් අප එ් නිවසින් සමු ගෙන එන විට පැවසුවේ අප වාසය කළ නිවස එ් කුඩා නිවාස සංකීර්ණයේ තිබුණ ලස්සණම නිවස බවයි. බොහෝ දෙනා වැඩිපුරම ආව ගිය නිවස ද අපේ නිවස විය. අපි එහි ප‍්‍රීතියෙන් වාසය කළෙමු.
මා මේ අත්දැකීම සිහි කළේ ජනවාරි 08 සිදු වුණ වෙනසින් පසුව අපේ අධිකරණ පද්ධතිය පිරිසිදු කිරීමට අපේ නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුව හා අපේ අධිකරණ නිලධාරීන් කවර මට්ටමකින් උත්සුක වී ද යන්න ගැන කල්පනා කරන විට ඇතිවුණ සංවේගය ප‍්‍රකාශ කිරීමටය.
මා අවංකව කල්පනා කරන්නේ අපේ අධිකරණ නිලධාරීන් සියලූ දෙනාම රාජපක්ෂවාදීන් වී නොසිටි බවයි. වන අලි හොරු සිටිය ද, ක්‍රෙඩිට් කාඞ් වංචා කළ අය සිටිය ද, නිල බලය අයුතු ලෙස යොදා ගෙන ගෙවල් ෙදාරවල් ඉදි කර ගත් අය සිටිය ද, මහන්සි නොවී හාන්සි වී තනතුරු ලබා ගත් තැනැත්තියන් සිටිය ද, නීති ගරුක හා දැනුමැති හෘදය සාක්ෂියක් ඇති අධිකරණ නිලධාරීන් සැලකිය යුතු සංඛ්‍යාවක් අපේ අධිකරණ පද්ධතිය තුළ සිටින බව මාගේ විශ්වාසයයි. ඔවුන්ට සේවය කිරීමට සිදුවුණේ එහෙම පිටින්ම අපිරිසිදු වුණ අධිකරණ ක්ෂේත‍්‍රයක නමුත්, එ් අධිකරණ ක්ෂේත‍්‍රය තමන්ට හැකි උපරිම අන්දමින් පිරිසිදු කර ගැනීමට ඔවුන්ට උදා වුණ අවස්ථාවෙන් ප‍්‍රයෝජන නොගත්තේ හා නොගන්නේ කිම?
අප අධිකරණ නිලධාරීන්ගෙන් ඉල්ලා සිටින්නේ විප්ලව කරන්නට කියා නොවේ. සියල්ල උඩුයටිකුරු කරන්නට කියා නොවේ. ආණ්ඩුව සමඟ ගැටෙන්නට කියා ද නොවේ. අප ඉල්ලා සිටින්නේ එකම එක දෙයකි. එය නම් තමන් මෙලොවට බිහි කළ මෑණියන්ගේ නාමයෙන් නීතිය අවභාවිත නොකරන ලෙස හා නීතිය අවභාවිත වූ තත්වයන් වෙනුවෙන් අවංකව පෙනී සිටින ලෙසයි.
මාවත නිසැකවම තැනෙයි
අධිකරණය, දේශපාලනඥයන්ට අභිමත අන්දමට පරිහරණය කළ හැකිය යන මතය නරක අන්දමට අද සමාජ ගත වී තිබේ. ධනය සහ බලය හිමි අයට නීතිය කි‍්‍රයාත්මක වන්නේ සාවදය අන්දමකට බවත්, ධනය සහ බලය අහිමි උදවියට නීතිය හොඳින් කි‍්‍රයාත්මක වන බවත්, රටේ පවතින පොදු මතයක් වී තිබේ. මේ මතය වෙනස් කිරීම උදෙසා අධිකරණ නිලධාරීන්ට සාමූහික වගකීමක් නොතිබේ ද? එ් වූ කලි නීති ගරුක නිර්භීත නායකයෙකු, නිර්භීත නායකයන් බිහි කර ගැනීම උදෙසා අවශ්‍ය අන්දමට මාවත තැනීමේ යෝධ මෙහෙවරක් වන්නේය.
මෑත කාලයේ දී අධිකරණ නිලධාරීන්ගේ වැටුප් වැඩි කිරීමක් සිදු විය. එ් හැම සතයක්ම මේ රටේ අහිංසක ජනතාවගේ බදු මුදල් බව කිව යුතු නැත. එ් බදු මුදල්වලින් අඹුදරුවන් පෝෂණය කරන අධිකරණ නිලධාරීන්ට, බදු මුදල් සාපරාධී අන්දමට සොරකම් කළ සෑම කෙනෙකුටම තරාතිරම නොබලා නීතිය කි‍්‍රයාත්මක කිරීමේ සදාචාරාත්මක යුතුකමක් නොතිබේ ද?
නීතිය යනු අජීවි වස්තුවක් ද? නැත. නීතිය යනු නීරෝගී අධිකරණ නිලධාරියෙකුගේ හෘදය ස්පන්දනයයි.
”යුක්තිය රජයන ලොවකට අප රැුගෙන යන්න උතුමාණෙනි” යන්න අප කුඩා කල නැරඹූ ගාමිණී ෆොන්සේකාගේ උතුමාණෙනි නම් වූ චිත‍්‍රපටයේ තේමා පාඨයයි. ගාමිණී ෆොන්සේකා මේ චිත‍්‍රපටය නිර්මාණය කළ කාලයේ අලි හොරු නඩු ඇසුවේ නැත. හාන්සි වී තනතුරු ලැබූ විනිසුරුවරියන් නඩු ඇසුවේ ද නැත. විනිසුරුවරුන් අයථා ලෙස ධනය රැුස් කළේ ද නැත. ගාමිණී ෆොන්සේකා එකල එ් චිත‍්‍රපටය නිර්මාණය කළේ රටේ අනාගතයේ සිදු වෙන තත්වයක් ගැන යම් කල්පනාවකින් ද? තතු කෙසේ වෙතත් නීති ගරුක නිර්භීත නායකයෙකු රට පාලනය කිරීම සඳහා පුරවැසියන්ට සොයා දීම අධිකරණ නිලධාරීන්ගේ ද පරම වගකීමක් බව පවසනු කැමැත්තෙමි.
