‘මා දක්ෂයෙක්. මා ඒ බව දන්නවා. මා සිංහලයෙක්ව උපන්නා නම් මේ රටේ ජනාධිපති පදවිය දක්වා අනිවාර්යයෙන්ම ගමන් කරනවා. මා සුළු ජාතියකට අයත් වීම නිසා එසේ කරන්ට බැරිවුණා”
කිලී මහරාජා (ආර්. රාජාමහේන්ද්‍රන්* ඉතාම හැඟු‍ම්බරව වරක් ලේඛකයාට පැවසුවේය. ලේඛකයා ඒ කීම ඒ අවස්ථාවේදී විශ්වාස කළේය. අදද විශ්වාස කරයි.
කිලී මහරජා දක්ෂයෙකි. වීර්යයෙන් වැඩ කරන්නෙකි. බුද්ධිමතෙකි. උපාය මාර්ග සැලසුම් කිරීමේ අතිදක්ෂයෙකි. සාර්ථක ව්‍යාපාරිකයෙකි. සැබෑව. සිංහලයකුව උපන්නේ නම් ඔහු රටේ ජනාධිපති විය හැකිව තිබුණේය. ඔහුගේ කර්මය නිසා ඔහු රටේ සුළු ජාතියකට අයත්ව උපන්නේය. හුස්ම ගැනීම පවා ගෝත‍්‍රික දේශපාලනයෙන් තොරව සිදු නොවන රටක, ඔහුද රටේ නායකත්වයද අතර බිඳලිය නොහැකි පවුරක් ඉදිවිය.
මේ ඛේදවාචකයට මුහුණ දුන් එකම පුද්ගලයා කිලී මහරාජා නොවේ. මරණයට මාස කිහිපයකට ඉහත, එවක මහින්ද රාජපක්ෂ රජයෙහි ප‍්‍රබලම අමාත්‍ය ධුරයක් දරමින් සිටි ජෙයරාජ් ප‍්‍රනාන්දුපුල්ලේද ප‍්‍රසිද්ධියේ කියා සිටියේ රටේ අග‍්‍රාමාත්‍ය තනතුර පිණිස වත් තමන්ට බලාපොරොත්තුවක් නැති බවත්, සුළු ජාතිකයකුට මෙරට පැමිණිය හැකි උපරිම දුර තමන් පැමිණ ඇති බවත්ය. මේ කියා සුළු කාලයකදී ජෙයරාජ් ප‍්‍රනාන්දුපුල්ලේ අමාත්‍යවරයා ස්වනාශක බෝම්බකරුවකු/කාරියක විසින් ඝාතනය කෙරිණි. ඒ සම්බන්ධයෙන් විවිධ කන්ස්පිරැුසි තියරි පවතී. එයින් එකක් නම් අග‍්‍රාමාත්‍ය ධුරය හෝ ජනාධිපති ධුරය පිණිස ප‍්‍රනාන්දුපුල්ලේ තරගයක් වේය කල්පනා කළ ‘රැුහේම එකකු’ ඔහුට ‘වැඬේ දුන්’ බවයි. මෙය හුදෙක් පරිකල්පන ශක්තිය ටිකක් එපිටට ගෙනයාමක් පමණකැයි ලේඛකයා සිතයි. රෙජිනෝල්ඞ් කුරේ වැනි සිංහලයකුටත් තමන්ගේ කුලය කරණ කොට ගෙන මධ්‍යම පළාත් ආණ්ඩුකාර ධුරය දරන්ටත් නොහැකි තරමේ ගෝත‍්‍රික දේශපාලනයක් ක‍්‍රියාත්මක රටක ජෙයරාජ් ප‍්‍රනාන්දුපුල්ලේ වැන්නකුට අග‍්‍රාමාත්‍ය ධුරයට කිට්ටු කරන්ට ඉඩක් ඇතය සිතීම හේමන්තයේ සිහිනයක්ම පමණකි.
ජෙයරාජ් ප‍්‍රනාන්දුපුල්ලේ කිලී මහරාජාට සාපේක්ෂව වඩා ‘සිංහලීකරණය’ව සිටියේය. ඔහුගේ මලයාලම් (කොච්චි* සම්භවය දැන සිටියේ සීමිත පිරිසකි. අනෙකුන්ට ඔහු සැබෑ මහා කළු සිංහලයෙක් විය. ඔහු ව්‍යක්තව හා දෙමළ ඌරුවක් නැතිව සිංහල කථා කළේය. නීතිඥයකු සේ නඩුවලට පෙනී සිටියේ සිංහලයන් වෙනුවෙනි. දකුණෙහි ජනතාවට සේවය කළ සිංහල ළමාරෝග විශේෂඥ වෛද්‍යවරියක හා විවාපත්ව සිටියේය. දරුවන් සිංහල පන්නයට ඇති දැඩි කළේය. නෑමිතුරු කැළ සිංහලයෝ වූහ. පාර්ලිමේන්තුවට තේරී පත්ව ආයේ සිංහල ඡුන්දවලිනි. කොටින්ම ඔහු ඉතාම සාර්ථක ලෙස තමන්ගේ සුළුතර සම්භවය සැඟැවීය. (වත්මනෙහි මේ රඟපෑමෙහිම නියැළි තවත් දේශපාලකයන් දෙදෙනකු නම් රවි කරුණානායක හා මහින්ද සමරසිංහය.* එහෙත් කවර හෝ තීරණාත්මක මොහොතක වැටිය හැකි, අස් කෙන්දකින් එල්ලී ඇති කඩුවක් තම හිසට ඉහළින් ඇති බැව් ඔහු දැන සිටියේය. ඔහු දේශපාලනයෙහි නිරත වූයේ ඒ අවබෝධය ඇතිවය. කිලී මහරාජාටද තමන්ගේ පරිසරය ගැන මේ අවබෝධය නැතුවා නොවිය හැකිය.
ගෝත‍්‍රික දේශපාලනය ලංකාවට සීමාවූවක් නොවේ. ආසියාවේ බහුතරයක් රටවල ඇත්තේ ගෝත‍්‍රික දේශපාලනයකි. නිදසුනක් ලෙස ආසියාවේ දියුණුම රටක් සේ ගිනිය හැකි සිංගප්පූරුව ගන්න. ලී ක්වාන් යූ මුල් වරට සිංගප්පුරුවේ බලයට පත් වන්නේ ඔහුද අයත් වන චීන ප‍්‍රජාවෙහි ඡුන්දවලිනි. එරට සුළුතරයක් වන දෙමළ හෝ මැලේ ජාතිකයන්ට තමන්ගේ නියෝජිතයකු අගමැති කර ගැනීමේ වරම් නොවීය. මැලේසියාවේ වන්නේ බහුතරය වන මැලේ ජාතිකයන්ගේ ඡුන්දයෙන් රටේ නායකත්වය තේරී පත්වීමයි. මේ සියලූ රටවල තම නායකයා තෝරා ගන්නේ ගෝත‍්‍රිකවය. ඔවුන්, ලංකාවේ මෙන් නොව, හොඳ නායකයන් වීම අහම්බයකි. ඒ රටවලද සුළුතර කණ්ඩායමක සාමාජිකයකුට නායකත්වයට ඇති දුර අනන්තය. ආසියාවේ ලංකාව වටකොට ඇති කිසි රටෙක සුළුතර කණ්ඩායමක සාමාජිකයකු රටේ නායකත්වය දක්වා ඡුන්ද බලයෙන් ගමන් ගත් අවස්ථා පිළිබඳ උදාහරණ නොවේ. කලාතුරෙකින් රාජ්‍ය බලය සෙලවෙන මොහොතක අහඹු ලෙස (වෙන කිසිවකු නැතිවාට* එවැන්නකු බලයට පත් වන්නේ නම් ඉතාම ඉක්මණින් ඒ පුද්ගලයා බලයෙන් පහ කෙරෙන්නේය. නායකත්වය හිමි වන්නේ අන් සියලූ සුදුසුකම් පසෙක ලා, ගෝත‍්‍රිකව බහුතරය නියෝජනය කරන්නෙකුටය. එසේ හෙයින් කිලී මහරාජා ලංකාවේ නොව සිංගප්පූරුව හෝ මැලේසියාව වැනි රටෙක පවා සුළුතරයට අයත්ව උපන්නෙහි නම් ඔහුට රටේ නායකත්වය කරා ගමනක් නැත්තේය.
මේ අවබෝධය ඇතිව අපි ප‍්‍රස්තුතයට බසිමු. සුළුතර කණ්ඩායමකට අයත් වීම නිසා රටේ නායකත්වය කරා ගමන් කිරීමේ වරම අහිමි වන, අනෙක් හැම අතින්ම ඊට නිසි, අතිදක්ෂයකු කළ යුත්තේ කුමක්ද?
මීට පිළිතුරු රැුසක් මින් පෙර එක් එක් පුද්ගලයන් දී ඇත්තේය. මොහොමඞ් අලි ජින්නා එක උත්තරයක් දුන්නේය. එස්.ජේ.වී. චෙල්වනායගම් තව උත්තරයක් දුන්නේය. වේලූ‍පිල්ලෙයි පිරභාහරන් ඊට හාත්පසින් වෙනස් තවත් උත්තරයක් දුන්නේය. අද ජීවතුන් අතර නැති මේ තිදෙනාගේම අනුගාමිකයෝ් ස්වකීය නායකයාගේ තීරණයෙහි නිරවද්‍යතාවට දෙස් දෙනු ඇත්තෝය. ඔවුන්ගෙන් කිසිවකුත් මුළුමනින් හරි හෝ මුළුමනින් වැරැුදිය ලේඛකයා නොසිතයි. ඔවුන් ප‍්‍රතික‍්‍රියා කළේ එවක පැවැති පරිසර සාධකවලටය. හැබැයි දශක ගණනාවකට පසුව යළි හැරී බලන විට ඔවුන්ගේ පිළිතුරු මුළුමනින්ම සාර්ථක වී නැති බැව් අපට පෙනේ. ඔවුන් එදා එසේ නොකළේ නම් කුමක් විය හැකිව තුබුණේද කියන ප‍්‍රශ්නයට පිළිතුරු සොයන්ට නොයමි.
කිලී මහරාජාද තමන්ටම ආවේණික ආකාරයකට මීට උත්තර දෙන්ට උත්සාහ ගත්තේය. එනම් රජු වන්ට බැරි නම් රජු තනන්ට උත්සාහ දැරීමෙනි. ඔහුගේ දැනට දශක කිහිපයක හැසිරීම නිරූපණය කරන්නේ මේ උට්ඨාන වීර්යයයි.
ඔහු ඒ සඳහා උපයෝගී කොට ගත්තේ තම සභාපතිත්වයෙන් පැවැති මහරාජා මාධ්‍ය ජාලයයි. සිරස නමින් වඩා ප‍්‍රචලිත මේ මාධ්‍ය ජාලය ඒ උත්සාහය ආරම්භයේදී අදට වඩා බෙහෙවින් ජනප‍්‍රිය තැනෙක ස්ථානගතව සිටියේය. ලංකාවට බොහෝ රූපවාහිනි ප‍්‍රවණතා හඳුන්නා දීමේ පුරෝගාමියාව සිටියේ සිරසය. එය ප‍්‍රවෘත්ති සියල්ලට පළමුව, විශ්වසනීය ආකාරයකට හා ආකර්ෂණීය ලෙස ඉදිරිපත් කිරීමේ නම් දරා සිටියේය. තිස් අවුරුදු යුද්ධයේ අවසාන අවුරුදු කිහිපය වූ එකල නිවැරදි අපක්ෂපාතී ප‍්‍රවෘත්ති සැමට ඉක්මණින් දැනගන්ට නම් සිරස බැලිය යුතුය වැනි හැඟීමක් ජනතාව තුළ විය. සිරස සුපර් ස්ටාර් පළමු වටය රට දැවැන්ත ලෙස කම්පනය කොට රියැලිටි ටීවී නම් දෙයක් ඇතැයි හඳුන්නා දුන්නේය. සිරසෙහි විකාශනය කළ මෙගා ටෙලිනාට්‍ය පවා සාපේක්ෂව යම් ජනප‍්‍රියතාවක් දිනා සිටියේය. මේ ජනප‍්‍රියතාව රජුන් තැනීමේ ලා විශිෂ්ට ආයුධයක් සේ උපයෝගී ගන්ට කිලී මහරාජා කල්පනා කළේ නම් එහි වරදක් නොවේ. එය ඒ අවස්ථාවේ හොඳ උපාය මාර්ගයක් විය.
මුල් වටයේදී මේ ක‍්‍රියාවලිය ක‍්‍රියාත්මක වූයේ අදට වඩා තර්කානුකූලවය. කිලී මහරාජාට දේශපාලනිකව තමන් සිටිය යුතු තැන ගැන වඩා හොඳ අදහසක් විය. සුළුතර ජන කොටසකට අයත් ව්‍යාපාරිකයකුට එවක සහාය දිය හැකි එකම දේශපාලනික බලවේගය වූයේ එක්සත් ජාතික පක්ෂයයි. මේ තීරණය වඩාත් තාර්කික කළේ රනිල් වික‍්‍රමසිංහගේ නායකත්වයෙන් යුතු දුර්වල එජාපයට සහාය දෙන වෙනත් ඉලෙක්ට්‍රොනික ජනමාධ්‍යයක් නොවීමය. මහරාජා මාධ්‍ය ජාලය සියුම්ව රනිල් වික‍්‍රමසිංහ හා එජාපය ඔසවා තබන්ටද ඊට විරුද්ධ බලවේග, විශේෂයෙන් ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ හා එවක එහි නායකයකු වූ විමල් වීරවංශ අසීරුවට පත් කරන්ටද යොදා ගන්නා ලදි. මෙය සිරසෙහි ප‍්‍රකාශිත ප‍්‍රතිපත්තිය වූ ‘වී රිපෝර්ට් යූ ඩිසයිඞ්’ (අපි වාර්තා කරමු; ඔබ තීරණය කරන්න.* ඉක්මවා ගිය එකක් විය. සිරස මාධ්‍යකරුවාගේ භූමිකාවෙන් ඉවතට පැන ජනතාව දේශපාලන පෙළ ගැස්වීමකට ලක් කරමින් සිටින බැව් පැහැදිලිව පෙනුණේය. මෙහි වරදක් නොදකිමි. අපක්ෂපාතී මාධ්‍ය තියෙන්නේ එහා ලෝකයේය. හැම ජනමාධ්‍යයක්ම තම පාඨකයන්/පේ‍්‍රක්ෂකයන් යම් පමණකට පාවිච්චි කරයි; අන්දයි. ඒ ගැන සිරසට පමණක් වරද නොපවරමි.
මේ දීර්ඝ ගමනේ අපට මතක මංසලකුණු බොහොමයකි. 2005 ජනාධිපතිවරණයේදී සිරස ක‍්‍රියාත්මක කළ එස්.එම්.එස්. මාර්ගයෙන් ජනාධිපති තරගයේ අනාවැකිය පළ කිරීම රනිල් වික‍්‍රමසිංහට කොයි තරම් වාසිදායක වීද යත් එය නතර කර ගැනීම පිණිස විරුද්ධවාදියා වූ මහින්ද රාජපක්ෂට ප‍්‍රසිද්ධියේ මෘදු තර්ජනයක් කරන්ට සිදුවිය. රාජපක්ෂ රජයේ ප‍්‍රබලයකු වූ මර්වින් සිල්වා අමාත්‍යවරයා සිරස මාධ්‍යවේදියකුට ශාරීරික හානි සිදු කළේය. අවසානයේ කූටප‍්‍රාප්තිය ලෙස යුද්ධයේ නිමාව හා සමගාමීව ‘නොදන්නා පිරිසක්’ විසින් දෙපානම පිහිටි සිරස මැදිරි ගිනිබත් කරනු ලැබිණි. මේ සිද්ධියෙන් පසු දෙපානමට මුලින්ම ගිය දේශපාලකයන් අතර විපක්ෂ නායක රනිල් වික‍්‍රමසිංහද විය. කිලී මහරාජාගේ පෞද්ගලික මිතුරකු වූ මිලින්ද මොරගොඩ පවා සිද්ධිය ගැන ප‍්‍රසිද්ධ ප‍්‍රකාශයක් නොකරද්දී රනිල් වික‍්‍රමසිංහ ඔහු වෙනුවෙන් කථා කළේය.
මින් කලෙකට පසුව කිලී මහරාජා රනිල් වික‍්‍රමසිංහ ප‍්‍රචාරණය නතර කොට ඊට අංශක එකසිය අසූවක් ආපිට හැරී වික‍්‍රමසිංහට බැට දෙන්ට පටන් ගත්තේ ඇයිද ලේඛකයා නොදනියි. සමහරවිට මෙරට බොහෝ දෙනකු මෙන් ඔහුද රනිල් වික‍්‍රමසිංහගේ දේශපාලන අනාගතය ගැන සැක උපදවා ගන්ට ඇත. නැතිනම් රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මේ කාලය තුළ මහරාජා බලපොරොත්තු වූ ආකාරයේ වරදාන ලබා නොදෙන්ට ඇත. එසේ නැතිනම් එය හුදෙක් පරණ ඇරියස් වෙනුවෙන් කෙරෙන දෙඤ්ඤම් බැටේ ගැහීමක් විය හැකිය. හේතුව කුමක් වුවත් අද කිලී මහරාජා නිරතව සිටින්නේ රනිල් වික‍්‍රමසිංහ විනාශ කිරීමේ දේශපාලනයකය. ඔහු හැකි උපරිමාකාරයෙන් රනිල් වික‍්‍රමසිංහට ගහයි.
මෙය බැලූ බැල්මට අතාර්කික සේ පෙනෙන්නේ කිලී මහරාජා තනන්ට තනන රජෙකු නැති හෙයිනි. එක්තරා ආකාරයකට කිලී මහරාජා අද ජනාධිපති මෛත‍්‍රිපාල සිරිසේන වෙනුවෙන් පෙනී සිටින බවක් පෙනේ. මේ ඇයිද ලේඛකයා නොදනියි. එක්කෝ අනෙකුන්ට නොපෙනෙන දේශපාලන අනාගතයක් සිරිසේනට ඇතැයි ඔහුට පෙනෙනවා විය හැකිය. කවරක් වුවද එහි ඇති ලොකු තාර්කික බවක් නැත. සිරස පේ‍්‍රක්ෂකයෝ කොහොමත් සිරිසේන රසිකයෝ නොවෙති.
මහරාජා ජාලයෙහි වත්මන් භූමිකාව කිසිවකුට රහසක් නොවන හෙයින් දීර්ඝව නිදර්ශන සහිතව ඒ ගැන කථා කරන්ට ලේඛකයා කල්පනා නොකරයි. කෙළින්ම අවසාන නිගමනය කරා එන්නේ නම් කිලී මහරාජා අද මේ කරමින් සිටින්නේ ඔහුට තරම් නොවන දෙයකි. අද ඔහු තනන රජෙක් නැත. ඔහු කරන්නේ බොහෝ විට පෙර දවසෙක තවකකු තමන් රිදවූ ඇරියස් කවර් කර ගැනීමකි. එයින් ඔහුට හෝ වෙනකකුට ප‍්‍රයෝජනයක් නොවේ. පොඩි තාවකාලික තෘප්තියක් ලැබෙනවා පමණෙකි. කිලී මහරාජා වැනි දැවැන්තයකු මෙවැනි ළදරු වැඩ නොකර තමන්ගේ දේශපාලන ආස්ථානය නිශ්චය කර ගත යුතුය යන්න ලේඛකයාගේ අදහසයි. ඔහු වැනි දැවැන්තයකු එවැනි තාවකාලික තෘප්තියක් පිණිස තමනුත් තම මාධ්‍ය ජාලයත් විනාශ කර ගනිමින් පිස්සු නැටීම නම් ලේඛකයාට තේරුම් ගත නොහැකි සංසිද්ධියකි. එය කිලී මහරාජාගේ ඛේදවාචකයයි.
ටැබූ සබ්ජෙක්ට්ස්
