කේ සංජීව
මම කැමතියි මුලින්ම ඔබේ රංගන ඉතිහාසය ගැන ටිකක් කතාකරන්න..
ඉස්කෝලේ යන කාලේ මං රංගනය සම්බන්ධ මොනවත් කරලා නෑ. හැබැයි ඒලෙවල් කරලා ඉන්න කොට තාත්තා මාව සෝමලතා සුබසිංහ මහත්මිය ගාව නාට්‍ය වැඩමුළුවකට දැම්මා. ඒක 1996දී හිම කුමරිය නාට්‍යය කරන්න අලූ‍ත් කට්ටිය තෝරාගන්න වැඩමුළුවක්. ඒකට ගිහින් මාස හයක් විතර මං කෝරස් එකේ තමයි හිටියේ. වැඩමුළුව අවසානයේ මම ප‍්‍රධාන චරිතයට තෝරාගත්තා. ඊට පස්සේ සෝමලතා මිස්ගේ ගොඩක් නිර්මාණ එක්ක වැඩකළා. බාහිර වේදිකා නාට්‍යවලටත් සම්බන්ධ වෙන්න අවස්ථාවක් ලැබුණා. අශෝක හඳගමගේ මේ මගේ සඳයි, ප‍්‍රසන්න විතානගේගේ ඉර මැදියම, බූඩි කීර්තිසේනගේ මිල්ලේ සොයා වගේ චිත‍්‍රපටි සඳහා සම්බන්ධ වෙන්න ලැබුණා. ඊට පස්සේ මම වේදිකා නාට්‍ය නම් ගොඩක් කළා. හැබැයි සිනමා සහ ටෙලිනාට්‍ය නිර්මාණ සීමිත ප‍්‍රමාණයක තමයි රගපෑවේ.
ඉර මැදියමේ ඔබ රඟපෑ චරිතය හරිම කුඩා චරිතයක්. ස්ක‍්‍රීන් එකට එනවා විතරයි අපි දකින්නේ. හැබැයි ඒ චරිතය පේ‍්‍රක්ෂකයෝ අතරේ ජීවමාන කරන්න ඔබ සමත්වෙනවා. මේ විදියට චරිතයක් අස්සට රිංගන්නේ කොහොමද?
ඒ චරිතයට මට හොඳම නැගී එන නිළියට හිමි සරසවි සම්මානය ලැබුණා. පොඩි ස්ක‍්‍රීන් ටයිම් එකක් තිබුණේ. හැබැයි ගොඩක් දෙනෙක් ඒ චරිතය ගැන කතාකරනවා. ඒකට හේතුව… අනේ මං දන්නෑ..
ඒකට හේතුව වියළි කලාපීය කාන්තා චරිතයක් වගේ වීම වෙන්න බැරිද?
මගේ ගොඩක් යාළුවෝ මට කියන්නේ උඹට ගැළපෙන්නේ අනුරාධපුරයෙන් උඩ රූප ගතකිරීම් තියෙන චරිත තමයි කියලා. එහෙම කියලා මලිත් හෑගොඩ එයාගේ ෆිල්ම් එකේ වෙනස් චරිතයක් දුන්නා. මගේ තියෙන පෙනුම නිසා වෙන්න ඇති මිනිස්සු එහෙම හිතන්නේ. හැබැයි එහෙමම නැහැ. තව ගොඩක් දේවල් කරන්න පුළුවන්.
බැද්දේ කුලවමිය ටෙලිනාට්‍යය නිසා ඔබ මෑතකදී හොඳම නිළියට හිමි සම්මානයට පත‍්‍රවෙනවා. අපි චංචලා ගැන ටිකක් කතාකරමු.
චරිතයක ආත්මය අවබෝධ කරගත්තොත් අපිට ඒ ආත්මය ඇතුළේ ජීවත් වෙන්න ලේසියි. අනික් පැත්තෙන් ඒ චරිතයේ අභ්‍යන්තරය නිසා, එය රූපණය කරන නළුවාගේ හෝ නිළියගේ ජීවිත අභ්‍යන්තරයත් වෙනසකට ලක්වෙන්න පුළුවන්. චංචලා කියන්නේ එහෙම චරිතයක්. එයා මට ශක්තියක් වුණා. මගේ ජීවිතයටත්. කොහොමත් මම ඒ වාගේ ජීවිතයකට කැමතියි. චංචලා ක‍්‍රම විරෝධී තමයි, හැබැයි ඇය හරිම සූක්්ෂ්මයි. ඇය හරි ලස්සනට ඇය වටේ තිබෙන සමාජ ගොඩනැංවීම් බිඳදමනවා සහ වෙනස් කරනවා. විප්ලව කරලා ලේ හලාගෙන වුණත් වෙනස් කරන්න බැරි දේවල් චංචලා එයාගේ ක‍්‍රමයට කරනවා. ඇය එතැනදී සෙලවෙන්නේ නෑ. මේ පිටපත බැලූ‍වාම මම හිතුවේ ඇයි මට චංචලා කෙනෙක් වෙන්න බැරි කියලා. මම එතකොට නැවත ඔස්ටේ‍්‍රලියාවට යන්න ටිකට් බුක් කරලා තිබුණේ. මම ටිකට් කැන්සල් කරලා මේක කරනවා කියලා නැවතුණා. මම ඒක කළා. මම අද හිතනවා මම ඒ ගත්ත තීරණය නිවැරදියි සහ මම මේ චරිතය උපරිමයෙන් කළා කියලා.
ඔබට චරිතයක් ලැබුණාම ඔබ ඒකට අවතීර්ණ වෙන්න කලින් මොන වගේ දේවල්ද කරන්නෙ.. නැත්නම් මෙහෙම ඇහුවොත්, ඔබ හරියට ගෙදර වැඩ කරලාද පසුතලයට එන්නේ..
ඔව්. චරිතයක් ලැබුණාම ගොඩාක් මහන්සිවෙන නිළියක් මම. ඒ හින්දා මම හොඳට ගෙදර වැඩකරලා තමයි ලොකේෂන් එකට එන්නේ. ඇත්තම කියනවා නම් මම රගපෑමට මාරම ආසයි. මම ඒකත් එක්ක අනුරාගයෙන් බැඳිලායි ඉන්නේ.. හැබැයි එහෙම වුණා කියලා ලැබෙන හැමදේම කරන්නේ නැහැ. හොඳ දෙයක් ලැබුණොත් භාරගන්නවා. ප‍්‍රායෝගි කව මට පසුගි ය කාලේ වැඩ කරන්න හම්බවුණේ නැහැ. ඒ මගේ ජීවිතේ යම් යම් දුෂ්කර තත්ත්වයන් නිසා. කාලයක් ලංකාවේ හිටියේ නැහැ. හැබැයි මම නිරන්තරව රංගනය අධ්‍යයනය කරනවා. මම රංගනයේදී කාගෙවත් ස්ටයිල් එකක් කියලා අනුගමනය කරන්නේ නැහැ. හැබැයි අගය කරන අධ්‍යයනය කරන කිහිප දෙනෙක් ඉන්නවා. ලංකාවේ වගේම පිටරට. මේ අයගේ රංගනයන් ගැන මට තියෙන්නේ පිස්සුවක්. මහේන්ද්‍ර පෙරේරාට මම ගොඩක් කැමතියි. එයා රඟපෑම කියන විෂයේ සෑහෙන තැන් අල්ලාගෙන තියෙනවා. අනික් පැත්තෙන් රංගනයේ තියෙන තාක්ෂණික කරුණු තවත් කෙනෙකුට කියලා දෙන්න පුළුවන් දක්ෂතාවක් තියෙන කෙනෙක්. ඔහු සෑහෙන්න පරාසයක ර`ගපානවා. කෞශල්‍යා ප‍්‍රනාන්දු, එයා මගේ රංගන ගුරුවරිය. එයා අතින් මම අධ්‍යක්ෂණය වෙලාත් තියෙනවා. රංගනයේ තිබිය යුතු අව්‍යාජත්වය, ඉනර්ඇක්ටින් කියන එක මම ඉගෙනගන්නේ ඇයගෙන්. නළුනිළියන්ට බොරු කරන්න බැහැ. මොකද රංගනය කියන්නේ භෞතික ශරීරය හැසිරවීම නෙමෙයි. ඊට වඩා වෙනස් දෙයක්. ඒකට චරිත අභ්‍යන්තරයට කිමිදිය යුතුමයි. චාන්දනී සෙනෙවිරත්න කියන්නෙත් ඒ වාගේම දක්ෂ නිළියක්. ඇය රංග තාක්ෂණයේ ප‍්‍රවීණයෙක්. ඇත්තටම මම රංගනයේදී ගොඩක් තාක්ෂණික උපක‍්‍රම දන්නේ නැහැ. ඒ තාක්ෂණය දැන් තමා මං ඉගෙනගන්නේ. මට ඒකට අවස්ථා හරි අඩුවෙන් තමයි හම්බවෙලා තියෙන්නේ. ඉතිං කියන්න වෙන්නේ රංගනය කියන්නේ පැෂන් එකක් කරගත්ත, නැතිනම් අනුරාගයෙන් බැඳිච්ච කෙනෙකුට විතරයි ඒකේ කෙළවරටම යන්න පුළුවන් කියන එකයි.
ඔබ හඳගම, ප‍්‍රසන්න වැනි ප‍්‍රවීණ අධ්‍යක්ෂවරුන්ගෙ න් අධ්‍යක්ෂණය වෙලා තියෙනවා. හිතන්නේ මොකක්ද, අධ්‍යක්ෂ වරයෙකුගේ ධාරිතාව නළුවෙකුට කොච්චර වැදගත්ද කියන එක ගැන..
නළුවෙකුට හෝ නිළියකට තමන්ගේ රංගනයේ සාර්ථක අසාර්ථ කභාවයට අධ්‍යක්ෂ වරයාගේ භූමිකාව ගොඩක් බලපානවා. අනික් පැත්තට සමහර රංගනයන් තියෙනවා අධ්‍යක්ෂ සහ පිටපත යන දෙකම අබිබවා යන. අධ්‍යක්ෂගෙන් අධ්‍යක්ෂට නළුනිළියන් හැසිරවීම වෙනස්. හඳගම චරිතයේ ගොඩාක් ගැඹුරට ගිහින් ඒ චරිතය හොයන කෙනෙක් නෙමෙයි. ඔහු දන්නවා වැඩි වෙහෙසක් නැතුව නළුවෙකුගෙන් හෝ නිළියන්ගෙන් ගත යුතු දේ මොකක්ද කියලා. ප‍්‍රසන්න චරිතයේ ගැඹුරට ගිහිල්ලා, සාකච්ඡා කරලා, පුහුණුවීම් කරලා තමයි වැඬේ පටන්ගන්නේ. මම සත්‍යජිත් මාඉටිපේ එක්ක ගොඩක් වැඩකරලා නැති වුණත්, ගොඩක් කතාකරලා තියෙනවා. මං හිතන්නේ ඔහු තරම් චරිතයක් ගැන, සමාජ ආර්ථික පසුබිම ගැන සොයලා බලන, එහි හත්මුතු පරම්පරාවම ගැන සොයලා බලන කෙනෙක් නැති තරම්. ඔහු විශ්වාස කරනවා මිනිසාගේ පැවැත්ම තීරණය වෙන්නේ ඒ වටපිටාවෙන් ඉතිහාසයෙන් කියලා, අපි ඕපපාතික නැහැ කියලා. ඉතින් මේ වාගේ අධ්‍යක්ෂවරුන් යටතේ අධ්‍යක්ෂණය වීම නළුනිළියන්ට හොඳයි.. ඒක නළුවෙකුට නිළියකට අභ්‍යාසයක්.
ඔබ ළගදී රංගනයෙන් දායක වුණ විසාකේස චන්ද්‍රසේකරම්ගේ පාංශු කියන චිත‍්‍රපටය ගැනත් ටිකක් කතාකරමු.
මං ගොඩාක් ආසාවෙන් කළ චිත‍්‍රපටයක් ඒක. විසාකේස එක්ක වැඩ කරන එකෙන් මං ගොඩක් දේවල් ඉගෙනගත්තා. විසාකේස කියන්නේ අපි අර මුලින් කතාකළ විදියේ ගෙදර වැඩ ගොඩක් දෙන තවත් අධ්‍යක්ෂවරයෙක්. හරිම සතුටින් තමයි රූගතකිරීම්වලට සහභාගි වුණේ. මේ චරිතය උපචරිතයක්. විසාකේස කිව්වා, ඒ චරිතය ලිව්වෙත් මගේ මූණ ගැන හිතාගෙනමයි කියලා. මගේ මූණ, මගේ පෙනුම ඒ චරිතයට හොඳටම ගැළපෙනවා කියලා තමා විසාකේස මට එන්න කිව්වේ. ඒ වෙනකොට මං පිටරට හිටියේ. මං එයාට පොරොන්දු වුණා ඒ වෙනුවෙන් ඇවිල්ලා ඒක කරලා යනවා කියලා. පිටරට ඉඳිද්දී එයා මට චරිතයට ලෑස්ති වෙන්න ඕනෑ විදිය, කරන්න ඕනෑ දේවල් ගැන කිව්වා. මේ චිත‍්‍රපටයේ ගොඩක් අමාරු හැඟු‍ම් නිරූපණය කරන අවස්ථා කිහිපයක් තිබුණා. 88/89 භීෂණය කාලේ අතුරුදහන් වන පුතෙක් සොයන අම්මා කෙනෙක්, පුතා පැහැරගෙන ගිය සොල්දාදුවෙක් දැකලා ඒ සොල්දාදුවා අදුනාගෙන ඔහුට විරුද්ධව නඩු කියන කතාවක් තමයි මෙහි තිබෙන්නේ. ලංකාවේ දේශපාලන ඉතිහාසයේ යම් යම් අවස්ථා ගැන මේ චිත‍්‍රපටය ගැඹුරට කතා කරනවා. අනික මේ චිත‍්‍රපටයට මම කැමතිවෙන්න තවත් හේතුවක් තමයි බෞද්ධ දර්ශනය ගැනත් ගැඹුරින් කතාකිරීම.
