ඔහුගේ අකල් සමුගැනීම මට මෙන්ම ඔහු ඇසුරු කළ සියල්ලන්ට අදහාගත නොහැකිය. කිසිදු බරපතළ ලෙඩකින් පෙළුණේ නැත. සමහර විට අනිද්දා පාඨකයන් අතර ඔහු ගැන දන්නා අයද සිටිය හැකිය. ඒද වැඩි විස්තර රහිතව විය හැකිය. ධීවරයෙකු ලෙස ජීවිතය ආරම්භ කළ ඔහු පසුව කොළඹ මහා නගර සභාවේ කම්කරුවකු ලෙස සේවය කළේය. නමින් ඔහු පී ඩබ්ලිව් ඒ ඩී ජුඩ් රංජිත්ය. කවුරුත් කීවේ ජුඩ් කියාය.
ඔහු මිතුරන්ට හොඳ මිතුරෙකි. නාඳුනන අයකුට පවා උදව්වක් කළ හැකි නම් එය කරන පුද්ගලයෙකි. විශේෂත්වය නම් කළ උදව්ව සම්බන්ධයෙන් පෙරළා ප්‍රතිඋපකාර බලාපොරොත්තු නොවීමයි.
ඒ ආකාරයේ පොදු උදව්වක් කිරීමේ අවස්ථාවක් 2016දී කැලණි ගඟ පිටාර ගැලූ මහා ගංවතුරේදී ජූඩ්ට උදා විය.
ජූඩ්ගේ ඥාති දියණියක් එම ගංවතුරට කොටුවී සිටියාය. ‘බෝට්ටුවක් අරන් ඇවිත් අපිව බේරා ගන්න යැයි’ පළමු ඇමතුම ඔහුට ලැබුණේ එම දියණියගෙන්ය. ඔහු ඒ වනවිටත් සිටියේ කොළඹ නගර සභාවේ සේවයේ යෙදෙමිනි. වහා සේවය අවසන් කළ ඔහු ගියේ පදිංචිව සිටි මෝදර වැල්ලටය. එක් යහළුවකුගෙන් බෝට්ටුවක්ද තවත් යහළුවකුගෙන් එංජිමක්ද ඉල්ලා ගත් ඔහු ඒවා ලොරියකට පටවාගෙන බෝට්ටුව වතුරට දැමිය හැකි ස්ථානයක් සොයා ගංවතුර දෙසට ඉදිරියට ගියේය. කොළඹ-අවිස්සාවේල්ල පාරේ ඔරුගොඩවත්ත ගුවන් පාලම අසලින් ලොරියෙන් බෝට්ටුව බාගත් ඔහු බේරාගැනීමේ කාර්යයට සුදානම් විය. එහෙත් එම ප්‍රදේශය ගැන ඔහුට දැනුම් තේරුම් තිබුණේ නැත. එම ප්‍රදේශය ගැන දන්නවා යැයි කියමින් ඔහුගේ මඟපෙන්වන්නා ලෙස ස්වෙච්ඡාවෙන් ඉදිරිපත් වූයේ අෂ්රොප් නම් තරුණයෙකි. ඥාති දියණියගේ නිවස සොයා යන අතරමඟ ඔහුට ඇසුණේ එකම විලාප හඬකි. සමහරු කෑම ගෙනැත් දෙන්න යැයි ඔවුන්ගෙන් ඉල්ලුවෝය. සමහරු බේරාගන්න යැයි ඉල්ලුවෝය. ඥාති දියණිය බේරාගැනීමේ පළමු ගමනෙන් ඔහු නැවතුණේ නැත. එම ගමනේදීම බෝට්ටුවේ ඉඩ ඇති පරිදි තව කිහිප දෙනෙකු ඔහු ගංවතුරෙන් ගොඩට ගෙනාවේය.
ඉන්පසු ඔහු අතේ ඇති මුදලින් බිස්කට්ද ගෙන තවත් මිනිසුන් බේරාගැනීමට ගියේය. බිස්කට් අවශ්‍ය අයට ඒවා දුන්නේය. ප්‍රමුඛතාවක් අනුව මිනිසුන් ගොඩ ගෙන ආවේය. ළමුන්, රෝගි අය, ආබාධිත අය, කාන්තාවන් ආදි ලෙස එය වර්ගීකරණය විය. නාවික හමුදාවත් වෙනත් පෞද්ගලික බෝට්ටුත් බේරාගැනීම් සඳහා එනතෙක් දින තුනක්ම උදේ සිට රාත්‍රිය වන තෙක් ස්වේච්ඡාවෙන්ම මිනිසුන් ගොඩගෙන ඒම ඔහු කළේය. සමහර විට සවස අවසන් පිරිස රැගෙන එන විට අඳුර වැටී තිබූ අවස්ථාවල ජංගම දූරකථනයේ එළියෙන් ඉතා අසීරුවෙන් මිනිසුන් ගොඩගෙන ඒම සිදුකර තිබුණි.
මහල් නිවසක් තුළ සිටි අත දරුවකු කූඩයක් තුළ තබා කඹයක ආධාරයෙන් ගොඩට ගෙනයෑමට ජූඩ්ට දී තිබුණි. පසුව දැනගන්නට ලැබී තිබුණේ එසේ බේරාගෙන ඇත්තේ වෛද්‍යවරියකගේ දරුවෙකු බවය. එම වෛද්‍යවරිය ඉන්පසු ජුඩ්ට මුදලින් උදව් කරන්නට උත්සාහ කර තිබේ. ජුඩ් එය ප්‍රතික්ෂේප කර තිබුණි. ඒ ගැන ඔහු මට කීවේ එම දරුවා ගොඩ ගෙන ගියේ තරාතිරම නොබලා නොදැන බවය. පසුව ඕනෑ අවස්ථාවක කතා කරන්න යැයි වෛද්‍යවරිය ජුඩ්ට ඇගේ කාඩ්පත ලබාදී තිබුණි. එහෙත් ජුඩ් කිසිදා කිසි උදව්වක් ලබාගැනීමට කතාකළේ නැත. ජූඩ් එසේ කරද්දී එම ගංවතුරේ මා ලැබූ අත්දැකීම වූයේ රුපියල් පනස්දාහ, ලක්ෂයට කතිකා කරගෙන සල්ලි ඇති අය බේරාගන්නට සමහර බෝට්ටු ගිය ආකාරයය.
ජුඩ් කොළඹ මහා නගර සභාව වෙත නැවත සේවයට වාර්තා කරන විට නොදන්වා සේවයට වාර්තා නොකිරීම නිසා එම දින තුන වෙනුවෙන් වැටුප් කපා තිබුණි. ලිපියක් මගින් ඒ පිළිබඳ දැනුම් දුන්නත් ගංවතුරේ කොටුවී සිටි මිනිසුන් බේරා ගැනීම, කොළඹ මහා නගර සභා බලධාරීන්ට විශේෂ හේතුවක් ලෙසවත් වැදගත් වූයේ නැත.
ජුඩ්ගේ මේ කතාව එවක අප සේවය කළ රාවය පුවත්පතේ පළවිය. පළවීමෙන් පසු රජයේ ප්‍රවෘත්ති දෙපාර්තමේන්තුව එම ගංවතුර සම්බන්ධ ඉතිහාස කතාව රූපයට නැඟුවේ ජුඩ්ගේ මේ කතාව සම්බන්ධ කරගනිමින්ය. එම කතාව රාවයේ පළවීමෙන් පසු විශ්‍රාම සුවයෙන් පසුවන රාවය පාඨකයෙක් ජුඩ්ගේ එම කැපවීමට ප්‍රශංසා කර ලිපියක්ද සමගින් ජුඩ්ට දෙන ලෙස රුපියල් පන්දහක මුදලක්ද එවීය. එම දැනුම්දීම මා ඔහුට රැගෙන ගියත් මුදල් ගන්නට ඔහු කැමති වූයේ නැත. ජුඩ්ගේ අදහස වූයේ මුදල් ගතහොත් කළ දෙයින් වැඩක් නැති බවය. සල්ලි ගන්නවා නම් එම ගංවතුර අවස්ථාවේ ගොඩට රැගෙන යන ලෙස කියමින් බොහෝ පිරිස් මුදල් දික්කළ බවය. එම පාඨකයා සද්භාවයෙන් කළ එම ක්‍රියාව ප්‍රතික්ෂේප කර නැවත මුදල් යැවිය නොහැකි බව මම ඔහුට පැහැදිලි කළෙමි. පාඨකයාගේ සිත් බිඳිය නොහැකි බව අවසානයේ ජූඩ්ද පිළිගත්තේය. ඔහු එම මුදල් බාරගත්තේ තවත් සත් ක්‍රියාවක් සඳහා යෙදවීමටය. ඒ වනවිටත් මියගොස් සිටි බිරිඳ වෙනුවෙන් මාදම්පිටිය මහලු නිවාසයේ කෑම වේලක මිල ඔහු බාරගෙන තිබුණි. පාඨකයාගේ මුදල්ද මහලු නිවාසවාසීන්ගේ ආහාර වේලේ අතිරේක ආහාරයක් සඳහා ඔහු යෙදවීය.
මේ වැනිම ජුඩ් සම්බන්ධයෙන් තවත් කතාවක් මට මතක් වන්නේ මීට අවුරුදු විසිපහකට පමණ පෙරය. එදා තද සුළං සමඟ වැසි පැවති දිනකි. ජුඩ් මම ඇතුළු යහළුවන් කිහිප දෙනෙකු සිටියේ මෝදර කෝවිල වැල්ලේය. කලපු ගල පෑදෙන තරමට එම ගලේ වැදී මාරියාව (ප්‍රචණ්ඩ රළ) අඩි දහයකට වඩා උසට කැඩෙමින් තිබූ එම අවස්ථාවේ අප දුටුවේ මෝදර ධීවර සංස්ථා නැංගුරම්පලේ නවතා තිබූ බෝට්ටු කිහිපයක් රැහැන් කැඩී කලපු ගල දෙසට පාවෙමින් එන අයුරුය. අපි වෙරළ දිගේ මෝදර ධීවර තොටුපල වැල්ලට දිව්වෙමු. බෝට්ටු දියත් කිරීමට පවා අසීරු ලෙස වෙරළේ රළ අඩි කිහිපයක් උසට නැගෙමින් තිබෙන අවස්ථාවේ මුලින්ම බෝට්ටුවක් රැගෙන මුහුදට ගියේ ජුඩ්ය. අන් අය බෝට්ටු දියත් කළේ ඉන්පසුය. ජුඩ් ඇතුළු පිරිසට කලපු ගලේ වැදී විනාශ වන්නට ඉඩ නොදී මිලියන ගණනක් වටිනා බෝට්ටු කිහිපයක්ම බේරා ගන්නට හැකිවිය. ධීවර සංස්ථා නැංගුරම්පලේ බෝට්ටු නවතන (මෝදර ධීවර නැංගුරම්පල වෙනම එකකි.) මෝදර ධීවරයන් නොවන බෝට්ටු හිමිකරුවන්ගෙන් ජුඩ්ට ඉන්පසු ලැබුණේ ගෞරවයකි. ඕනෑ උදව්වක් ඉල්ලන ලෙස ඔවුහු ඔහුට කීහ. එහෙත් උදව් මිස පෙරළා කිසිවක් බලාපොරොත්තු නොවූ ජුඩ් මාළු අවශ්‍යතාවකට මාලු කූරියෙකුවත් ගැනීමට එම බෝට්ටුවලට ගියේ නැත. ගන්නා මාළුවලට මුදල් නොගන්නා බව ඔහු දැනසිටි නිසාය.
ඉහළ පාසල් අධ්‍යාපනයක් ලබා නොතිබුණද ජූඩ්, තාර්කිකව සිතීමේ හැකියාව තිබූ අතිදක්ෂ ප්‍රායෝගික මිනිසෙකි. මුහුදේ කරන අධ්‍යයන හා ඉදිකිරීම් කටයුතුවලදී ආචාර්ය සුනිල් ද සිල්වාත් කලම්බු ඩයිවර්ස් ආයතනයේ සුසිල් පෙරේරාත් බොහෝ විට බෝට්ටුකරු වශයෙන් යොදා ගත්තේ ජුඩ්ය.
වරක් ඉන්ධන හෝ ගෑස් ගොඩබිමට පොම්ප කරන නල මාර්ගයක් සම්බන්ධ කටයුත්තක බෝට්ටුකරු වශයෙන් කටයුතු කළේ ජුඩ්ය. ඔහුට තිබුණේ ගොඩබිම සිට මුහුදට එම කටයුතුවල නිරතවන අය ගෙනයෑමය. විදේශ කාර්ය මණ්ඩලය දින ගණනාවක් මුහුදට ගොස් එම කටයුත්තට අදාල බෝයා මුහුදේ ස්ථානගත කරන්නට උත්සාහ කළත් නිවැරදි ස්ථානවල ඒවා ස්ථානගත කරන්නට නොහැකි වී ඇත. ඊට හේතුවී තිබුණේ දියකඩ ගැන (මුහුද යට වතුරේ වේගය හා දිසාව) අවබෝධයක් එම විදේශීය කාර්ය මණ්ඩලයට නොතිබීමය. අවසානයේ තමා සම්බන්ධ කරගත් ප්‍රධානියාට ජුඩ් කියා තිබුණේ ගොඩබිම සිට ස්ථානගත කරන ලෙස ලබාදෙන උපදෙස් අනුව, දශමයටම නොවුණත් මීටර් එකත් මීටර් දහයත් අතර වෙනසකින් එම බෝයා මුහුදේ ස්ථානගත කරන්නට තමාට හැකි බවය. ඔහු එය ඒ ආකාරයටම කර තිබුණි. විස්මයට පත් විදේශ කාර්ය මණ්ඩලය අසා තිබුණේ ඔහුගේ සුදුසුකම් මොනවාද යන්නය. දිනකට පඩිය වශයෙන් කීයක් ලැබෙනවාද යන්නය. බෝට්මන් ලෙස ඔහුට දිනකට ලැබෙන මුදල අසා ඔවුන් කියා තිබුණේ එය වෙරි චීප් කියාය. ඇයි උඹ ඒ ගානට වැඩ කරන්නේ යැයි ඔහුගෙන් අසා තිබුණි.
සිරස ලක්ෂපති වැඩසටහනටද ඔහු සහභාගි විය. එහි අවසන් දහදෙනා අතරටද තේරීපත් වූවත් හොට් සීට් එකට යන්නට ඔහුට බැරි විය. ඔහු එම අවස්ථාවට පැමිණුණේ ඊට අදාල සම්මුඛ පරීක්ෂණ හා විභාගවලට මුහුණ දෙමින්ය. ඔහු මට කීවේ එහි අවසන් විභාගය සඳහා පෙනීසිටි අටේ පන්තිය දක්වා පමණක් පාසල් ගොස් සිටි එකම කෙනා තමා බවය. අවසන් දහදෙනා අතරට යන විට කෝලර් ෆ්‍රෙන්ඩ් තිදෙනෙකුගේ නම් ලබාදිය යුතු විය. එක් නමක් ලෙස මගේ නමද ලබාදෙන බව ඔහු කීවේය. මා කීවේ මගේ නම ලබානොදෙන ලෙසය. ඉන්දියාවේ මිලියනර්වූ සෙරෙප්පු අලුත්වැඩියා කරන්නා ලෙසම කොළඹ මහා නගර සභාවේ කම්කරු ඔහුද එම වැඩසටහනට විකිණිය හැකි සම්පතක් බව මම ඔහුට කීවෙමි. මගේ නම ඊට හරස් විය හැකි බව පැහැදිලි කළෙමි. අවසන් සම්මුඛ පරීක්ෂණයේදී කෝලර් ෆ්‍රෙන්ඩ්ස්ලා අතර සිටි මා හඳුනන්නේ කෙසේදැයි ඔහුගෙන් අසා තිබුණි.
2015 ජනාධිපතිවරණයේදී මෙන්ම 2019 ජනාධිපතිවරණ අවස්ථාවේදීත් ජුඩ් එක් පොරොන්දුවක් මට ලබාදී තිබුණි. ඒ ඔහුගේ නිරීක්ෂණයක් පදනම් කර ගනිමින්ය. ජුඩ් කීවේ ජීවිත ආරක්ෂාව පිළිබඳ ප්‍රශ්නයක් පැන නැඟුණහොත් ගුවන් තොටුපලෙන් මා ඇතුළු පිරිසට රටින් පිටවීමට ඉඩ නොලැබෙනු ඇති බවය. එවන් අවස්ථාවක් උදාවුවහොත් අනිවාර්යෙන් බෝට්ටුවකින් අප ඉන්දියාවට ගෙනගොස් ඇරලන බව ඔහු කීය.
හදිසි අවස්ථාවකදී අපගේ ජීවිත ආරක්ෂා කරන්නට පොරොන්දු වී සිටි ඔහු නොසිතූ මොහොතක නොසිතූ අයුරින් ජීවිතයෙන් සමුගෙන ඇත.
ඔහුට සුභ ගමන් යැයි මා කියන්නේ නැත. ජීවිතයෙන් සමුගන්නා කිසිවකු යන්නේ කොහිදැයි හෝ ඔවුන්ට ඉන්පසු සිදුවන්නේ කුමක්දැයි තවමත් කිසිවකු නොදන්නා නිසාය.
ඔහු ගැන කියන්නට බොහෝ කරුණු ඇතත් මේ සටහන අවසන් කිරීම සඳහා අවසාන වශයෙන් කියන්නට ඇත්තේ ජුඩ්, තවත් නැත කියාය.
ඊට හේතුව සිය ජීවිතය ආර්ථික වශයෙන් සම්පූර්ණ වනතෙක් සිය ධනය, ශ්‍රමය හෝ කාලය අනුන් වෙනුවෙන් වැය නොකරන අතිබහුතරයක් වෙසෙන සමාජයක අඩි 12ක් පමණ දිග හා අඩි 7ක් පමණ පළල මෝදර වැල්ලේ බිම්කඩක දරුවන් දෙදෙනෙකුද බිරිඳගේ මිත්තණියද සමඟ ඔහු දිවි ගෙවූ නිසාය. වැසිකිළිය, නාන කාමරය, කුස්සිය නිදා ගන්නා ඇඳ, පුටු, අල්මාරි ඇතූළු නිවසක දැකිය හැකි සියලු දේ තිබුණේ එම සීමිත ඉඩ තුළය.■
