ඊයේ පෙරේදා එජාප නායක රනිල් වික්‍රමසිංහ රටේ පාලනය කැබිනට් මණ්ඩලයට බලය පවරා වසංගත මර්දනය කරන්නැයි ප්‍රකාශ කළේය. ඒ ප්‍රකාශය නිකුත් වූ වහාම, සමගි ජන බලවේගයේ ඉම්තියාස් බාකීර් මාකර් මොනවදෝ කීය.
ඉන්ධන මිල වැඩි කිරිමේ ආරාවුල සම්බන්ධව ආණ්ඩුව තූළ පවත්නා ආරවුලේ එක් අවස්ථාවක නිමල් ලංසා රාජ්‍ය ඇමතිවරයා වැදගත් රාජ්‍ය රහසක් හෙළි කළේය. එනම් බැසිල් රාජපක්ෂ ලංකාවේ සිටියා නම් කිසි විටෙක ඉන්ධන මිල වැඩි කිරීමට ඉඩ නොදෙන බවය. ලන්සාගේ ප්‍රකාශයට කොමාවක් තබා ආපසු ඉම්තියාස් පිස්සු වැට්ටූ රනිල් කළ ප්‍රකාශය වෙත යා යුතුවේ.
රටේ පාලනය කැබිනට් මණ්ඩලයට බලය පවරා ගන්නැයි කීවේ ඉසිවර දැක්මෙනි. ලන්සා කියන්නේ බැසිල් කැබිනට් මණ්ඩලයට ඉහළින් සිටින බව නොවේද? මෙයින් පෙනෙන්නේ 2020 මැතිවරණයෙන් බිංදුවට වැටුණාට පැරදුණේ රනිල් වික්‍රමසිංහ නොවන බවද? පනස් ගණනක් ප්‍රධාන විපක්‍ෂයේ හිටියාට රනිල්ට ඇති දැක්ම ඒ කිසිවෙකුට නොමැකි බව නොවේද? අනුර කුමාරලාගේ සිංදු හැමදාම අසා සතුටින් නිදා ගන්නවාට වඩා උත්තේජනයක් ලංකාවේ ජනතාවට නැති බව රට තේරුම් ගෙන බොහෝ කල්ය. ඊට සමගාමීව, ඔන් ලයින් අරක්කු නතර විය. එය සුරාබදු කොමසාරිස්ගේ යෝජනාවක් නම් නොවේ. ආණ්ඩුවේ සිටින ස්කාගාරකාරයන්ගේ උවමනාවට ආ ඔන් ලයින් ඕනෑකමකි. සුරාබදු කොමසාරිස් ලබා ලියවා ගත් කොලය මුදල් ඇමති ලෙස මහින්ද රාජපක්ෂ අනුමැතිය යෙදීය. දස අතින් නැගුණ විරෝධය මැද ඒ තීන්දුව නතර කළේ කැබිනට් මණ්ඩලයද? නැත. ජනාධිපතිද? නැත. යුද හමුදාපති ශවේන්ද්‍ර සිල්වා විසිනි. ලංකාවේ සිවිල් පාලනයක් නැත යන්නට මේ හමුදා නියෝගය තවත් සාක්කියක් නොවේද? එයින්ද ස්ඵුට වන්නේ ලංකාවේ පාලනය කැබිනට් මණ්ඩලයෙන් ගිලිහී ඇති බවට රනිල් කළ ප්‍රකාශය තහවුරු වීමකි.
රනිල් මේ වනවිට විපක්‍ෂ නායකයා වී සිටියා නම් කුමක් කරනු ඇත්ද දන්නේ ඔහු පමණකි. හැමදාම ඡන්ද වෙට්ටු දමා ගිලිහෙන බලය තහවුරු කර ගත් රාජපක්‍ෂලාට පාස්කු සාපය නිසා ඒ වාසියත් නැත. වරාය නගර පනත් ඡන්දයේදී තුනෙන් දෙකක් ගැන හිතුවේම නැත්තේ හිතේ පැවති බිය නිසාය. එහෙත් සජිත්ගේ මෝල් විශ්වාස භංග යෝජනාව නිසා එක් මන්ත්‍රී ඡන්දයකින් ජයගෙන ගෙන මෙන්න ජනතා කැමැත්ත තවමත් අපටය කියන්න අවස්ථාව උදා කළේ සමගි ජන බලවේගය විසිනි. සමගි ජන බලවේගය හෙවත් සජිත්-ජලනි-ලක්‍ෂ්මන් ත්‍රිත්වය රනිල් පාර්ලිමේන්තු එනවා කීවාම වහ වහා විවිධ ක්‍රියාන්විතයන් ආරම්භ කර ඇත. මේ විශ්වාස භංගය ඉන් එකකි.
ඉම්තියාස් බාකිර් මාකර් නිමල් ලන්සා සජිත් ප්‍රේමදාස එකට පේළි ගැසී මේ කියන්නේ කුමක්ද? තනි රනිල් වික්‍රමසිංහ හෝ රටට අවශ්‍ය බව නොවේද? මේවා නිරීක්‍ෂණය කර යූඇන්පීකාරයන් කියන්නේ කුමක්ද? රත්තරනේ දහ අතේ ගා ගත් එවුන් අතහැර අප සමග සිට ගන්නා ලෙසය. වජිර අබේවර්ධන හෙට කැමැත්තෙන් එජාප සභාපතිකමෙන් අස්වී ගමේ යූඇන්පිකාරයන්ගේ කෝපය අඩු කළොත්… රනිල් නම් නායකයාට එය පහසුවක් වෙනවාය. සත්‍ය ලෙසම රනිල් තුන් කල් දකින නායකයෙකි. ජේ.ආර්.ට කළ නොහැකි බොහෝ දේ රනිල් රට වෙනුවෙන් කළෙහිය. ශිලා ඵලකයක නම ලොකුවට නොදා ඉතිහාසය පෙරළා වෙච්ච දේ සොයා බලන්න රටට පුරුදු කළේ රනිල්ය.
රනිල් වඩාත් විවේචනය කළේ එජාප ක්‍රියාකාරීන්ය. හේතුව ඔහු බලයට පත් හැම විටෙකම ගමේ සාමාජිකයා ඈත් කිරීමය. අද රනිල් ඕනැ කියන්නේත් ඒ විවේචකයන්ය. රනිල් 2005දී මොකද වුණේ? 2005 ප්‍රභාකරන් රනිල්ට එරෙහිව තුවක්කුව ඉස්සුවේ දකුණේ රාජ්‍ය බලයේ ආරක්‍ෂාව යටතේය. කිලිනොච්චියේ පාවිච්චි වූ එකම ඡන්දය රනිල් වික්‍රමසිංහට හිමිවීමෙන් එදා උතුරු නැගෙනහිර ජනමතය තේරුම්ගත හැකිය. 2005 වසරට ලියාපදිංචිවූ 13327160ක්වූ ඡන්දදායකයන්ගෙන් ඡන්දපොළට පැමිණියේ 9826778 දෙනෙකු පමණි. මහින්ද රනිල්ට වඩා වැඩියෙන් ලබාගත් ඡන්ද ප්‍රමාණය 180786කි. එදා මැතිවරණ ප්‍රතිඵල නිකුත් කිරිම වළකා ඉදිරි පියවර ගැනීමට බොහෝ ඉඩකඩ විය. මේ බව එජාපයට හිතැති නීතිඥයන් සිය ගණනක් කරුණු දක්වා තිබිණ. ඒත් ඊට ඇහුන්කම් දුන් කෙනෙක් නොවීය. හෙළ උරුමයෙන් පටන්ගෙන පක්‍ෂ විසි ගණනක් නියෝජනය කළ පාඨලී චම්පික හෝ 2021 විජයග්‍රාහී යුද සැමරුමට ගිය සජිත් ප්‍රේමදාස 2024 පොදු අපේක්‍ෂකත්වය අපේක්‍ෂා කරති. මේ විකෘති හැසිරීම දකින රනිල්ට කතිරය ගැසීමේ වරදට ප්‍රභාකරන් අතක් කැපූ කිලිනොච්චියේ ලාංකික දමිල පුරවැසියා තනි අත ඔසවා රනිල් ඕනැ (රනිලුක්කු වාට්ටුක්කල්) ரணிலுக்கு வாழ்த்துக்கள் යයි කෑ ගසා කියනවාය. ඒ රට බෙදන නිසා නොවේ. උතුරේ දමිළ ජනතාව ප්‍රභාකරන්ට වඩා රනිල්ට ආදරය කරන නිසාය. අද ගමේ දරුවන් ගස් නැග අකුරු කරන්නේ දෙමාපියන් රනිල් ප්‍රතික්‍ෂේප කළ වරදටය.
ඉහතින් කොමාවක් තැබූ ලන්සාගේ ප්‍රකාශයට ආපසු යා යුතුවේ. කැබිනට් මණ්ඩලය පසු කර ගමන් කරන ආණ්ඩුව, කච්චේරි සෞඛ්‍ය මධ්‍යස්ථාන පාසල් පසුකර හමුදා කඳවුරක් වෙත යමින් සිටියි. මේ ගමනේ ඉව උතුරට දැනිලා ඉවරය. වෙල්ලමුල්ලවයික්කාල් වීර අනුස්මරණය හමුදාව දමා කඩා දැම්මේ පුළුවන් නම් තුවක්කු ගනිල්ලා යන පණිවිඩය නිකුත් කරමිනි. උතුරට යුද්ධය අවශ්‍ය නැත. රාජපක්‍ෂලාට හැම ඡන්දයක් ආසන්නයේම යුද්ධයක් ජාතිවාදයක් උවමනාය. උතුර දකුණ එක්ව ඉල්ලා සිටින සාමය, සහජිවනය දිය හැක්කේ කාටද? විවෘත සංවාදයක් උවමනාය.■
