වර්තමාන ආණ්ඩුව කොයි තරම් මානව හිමිකම් විරෝධීද යන්න, මේ දිනවල ජිනිවාහි එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් කවුන්සිලයේ සැසිවාරය අරබයා ආණ්ඩුවේ උදවිය කරන-කියන කතාවලින් පැහැදිලි වෙයි. ආණ්ඩුවට අනුව මානව හිමිකම් යනු මහකොමසාරිස් මිෂෙල් බැෂලේ ලංකාවට එරෙහිව කරන බටහිර ක්‍රමන්ත්‍රණයකි.
රාජපක්‍ෂවරුන්ගේ මානව හිමිකම් විරෝධය අද ඊයේ හටගත් එකක් නොවේ. 1988-89 කාලයේ තිබුණු එක්සත් ජාතික පක්‍ෂ ආණ්ඩුව, මහා මිනිස් සංහාරයක් කරමින් මානව හිමිකම් ද විනාශ කරමින් තිබුණු අවස්ථාවේ, කළ හැකිව තිබුණු එකම දේ හැටියට පෙනුණු ජිනිවාහි මානව හිමිකම් කොමිසමට (එවකට එය කවුන්සිලය නොව කොමිසමය.) ගොස් පැමිණිලි කළ අවස්ථාව හැරෙන්නට, (ඒ ද ඒ අවස්ථාවේ දේශපාලන වාසි ලබා ගැනීමටය.) අද දක්වාම රාජපක්‍ෂවරුන් සිටියේ, සිටින්නේ මානව හිමිකම් විරෝධී ස්ථාවරයකය. ලංකාව නමැති රට, තමන්ගේ පවුලේ කිහිප දෙනාගේ නින්දගමක් හැටියට තිබිය යුතුයැයි විශ්වාස කරන රාජපක්ෂ පවුල, රටේ ජනතාව දකින්නේ පුරවැසියන් හැටියට නොව, තමන්ගේ අන්තේවාසිකයන් හා වහලුන් හැටියටය. එවැනි වහලුන්ට මානව අයිතිවාසිකම් කියා දෙයක අයිතියක් නැති බව ඔවුන්ගේ ස්ථාවරයයි. ඒ නිසා, රටේ පුරවැසියන්ගේ මානව හිමිකම් සංකෝචනය කරන්නට, කඩකරන්නට රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව ගන්නා උත්සාහයන් අපට තර්කානුකූලව තේරුම් ගත හැකිය.
ආණ්ඩුව කරන ප්‍රවේණිගත පවුලේ පක්‍ෂය මානව හිමිකම් පිළිබඳව දරන්නේ එවැනි ස්ථාවරයක් නම්, රටේ ප්‍රධාන විපක්‍ෂය හා විපක්‍ෂයේ අනෙකුත් පක්‍ෂ සිටිය යුත්තේ, මානව හිමිකම් ආරක්‍ෂා කරන හා රාජපක්ෂ පවුලේ හා අන්තේවාසික අයගෙන් මානව හිමිකම් ආරක්‍ෂා කරගන්නා ආස්ථානයකය.
එහෙත්, විපක්‍ෂයේ බලවත්ම පක්‍ෂය වන සමගි ජන බලවේගයේ නායක සජිත් ප්‍රේමදාස කියන දේ අනුව නම්, ඒ බලාපොරොත්තුව දුර්වල වී යනු ඇත.
පසුගිය ජනාධිපතිවරණයේදී ඔහු කී දේ අනුව පෙනුණේ ඔහු මරන දඬුවම අනුමත කරන බවය. ජනපතිවරණයේදී ඔහු මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම්කරුවන්ට මරණ දඬුවම ලබාදී ඔවුන් මරාදැමීම අනුමත කරමින් කතා කළේය. දැන්, පාස්කු ඉරිදා ප්‍රහාරය සම්බන්ධ ජනාධිපති කොමිසමේ වාර්තාව ගැන ආණ්ඩුව හා කාදිනල් හිමි පාර්ශ්වය අතර ගැටුමක් නිර්මාණය වෙමින් පවතිද්දී, විපක්‍ෂ නායක සජිත් ප්‍රේමදාස කියන්නේ, තමා බලයට පත්වුණු විට, පාස්කු ඉරිදා ප්‍රහාරකයන්ට මරණ දඬුවම ලබා දෙන බවය.
සජිත් ප්‍රේමදාස මහතා, ‘මරණ දඬුවම.. මරණ දඬුවම’ යැයි උසුරුවන විලාසය අනුව පෙනෙන්නේ, ඔහු මරණ දඬුවම දිය යුතුයැයි කියන්නේ ඇත්තටම හා මහත් කැමැත්තකින් බවය.
මරණ දඬුවම අද ලෝකයෙන්ම ප්‍රතික්‍ෂෙප වෙමින් පවතින, ම්ලේච්ඡ, ක්‍රෑර, අශිෂ්ට දඬුවමකි. එය මානව අයිතිවාසිකම්වලට සපුරාම පරස්පරය. එමගින් පුද්ගලයකුට එක් වරක් පමණක් ලැබෙන ජීවිතය ‘නීත්‍යනුකූල ලෙස’ නැතිකරන්නට රටේ පාලනාධිකාරයට ඉඩ ලැබේ. මානව අයිතිවාසිකම් දෘෂ්ටියෙන් බලන ඕනෑම කෙනකු මරණ දඬුවමට එරෙහි වන්නේ එහෙයිනි. මරණ දඬුවමට එරෙහිවීම වූකලි ජීවත්වීමේ අයිතිවාසිකම පිළිගැනීමකි.
සජිත් ප්‍රේමදාස මහතා, මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම්කාරයන්ට මරණ දඬුවම දිය යුතුයැයිද, පාස්කු ප්‍රහාරකයන්ට (දැනටමත් ඔවුන්ගෙන් බහුතරය සියදිවි නසාගෙනය.) මරණ දඬුවම දිය යුතුයැයිද පැැහදිලි ස්ථාවරයක සිටින විට, ඔහු ප්‍රතික්‍ෂෙප කරන්නේ පුද්ගලයකුට ඇති ජීවත්වීමේ අයිතිවාසිකමයි. මත්ද්‍රව්‍ය ජාවාරම යනු මුළුමහත් සමාජයම අනතුරේ දැමීමක් නිසා, පාස්කු ප්‍රහාරය ලජ්ජාසහගත භයානක අපරාධයක් නිසා, ඒවායේ වගඋත්තරකරුවන්ට මරණ දඬුවම දිය යුතුයැයි සජිත් ප්‍රේමදාස මහතා සද්භාවයෙන්ම විශ්වාස කරනවා වන්නට පුළුවන. එහෙත්, මරණ දඬුවම සාධාරණය කරන්නට ඔහු දැන් කියන තර්කම අනෙකුත් මානව අයිතිවාසිකම් සංකෝචනය කරන්නට හා විනාශ කරන්නට යොදාගත හැකිය. ඒ අනුව, රණවිරුවන් ආරක්‍ෂා කරගත යුතු නිසා, උතුරු නැගෙනහිර ජනතාවගේ ඝාතනය වුණු, අතුරුදහන් කැරුණු සමීපතමයන් ගැන සොයාබැලීමට ඇති අයිතිවාසිකම නොරැකිය යුතුය. ආර්ථිකය ගොඩ නැගිය යුතු නිසා, මානව අයිතිවාසිකම් නොසලකා හළ යුතුය. දැන්, මරණ දඬුවම අනුමත කරන ඔහු කවදාක හෝ බලයට ආවොත්, ඉහත තර්කවල සරණ යෑමෙන්, ඔහු බලයට පත්කළ ජනතාවට සිදුවන්නේ අයිතිවාසිකම් නැති වහලුන් පිරිසක් බවට පත්විමටය.
සජිත් ප්‍රේමදාස මහතා, මේ කියන කරන දේ අනුව පෙන්වන්නේ තමාගේ මානව අයිතිවාසිකම් විරෝධයයි. බලයට පත්වීමට, සිංහල-බෞද්ධ ඡන්ද ලබාගැනීමට ඔහු කරන විගඩම් දෙස බලන විට, රාජපක්‍ෂවරුන් වෙනුවට, සජිත් ප්‍රේමදාස මහතා බලයට පත්වුවෙහොත්, අපට බලාපොරොත්තු විය හැක්කේ රාජපක්ෂ පාලනයේම දිගුවක් නොවනු ඇද්ද? රාජපක්‍ෂවරුන් තරමටම මානව හිමිකම් විරෝධයක්, එනයින් මානව හිමිකම් කවුන්සිල හා මහකොමසාරිස් විරෝධයක් මෙන්ම, ලංකාවේ පුරවැසියන්ගේ මානව හිමිකම් රැකීමට ඇති අයිතිය නොසලකා හැරීමක් නොවනු ඇද්ද?■
ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනතත්
සංශෝධනයට ආණ්ඩුව සූදානම්
ලංකාවේ පුරවැසියන්ගේ අයිතිවාසිකම් රැකෙන්නේත්, එම අයිතිවාසිකම් රැකෙන නීති ප්‍රතිසංස්කරණ එන්නේත් ලංකාවෙන් නොව ජිනීවාවලිනි. අපට කෙණෙහිලිකම් කරනවා නම් එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයෙන් වුවද අස්වන්නට තමන් කැමති බව ජාතිය අමතා කී ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව, මේ දිනවල ජිනීවා සමුළුව නිසා තමන් නොකරනවා යැයි මීට පෙර කිවූ තීරණාත්මක දේවල් කරන්නට පොරොන්දු වෙමින් සිටියි.
එහි තවත් අවස්ථාවක් බ්‍රහස්පතින්දා මාධ්‍ය වාර්තා කළේය. එනම්, මානව හිමිකම් කවුන්සිලයේදී ලංකාව, ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වී මේ පනත සංශෝධනය කරන්නට සලකා බලන බව කීමයි.
මේ නෛතික ප්‍රතිසංස්කරණය, යහපාලන ආණ්ඩුව කාලේද ආවේය. ‘ප්‍රතිත්‍රස්ත පනත’ නමින් ඊට කෙටුම්පතක්ද සකසන ලදි. එහෙත් එය අවසන් කරන්නට බැරිවිය. දැන් එය අවසන් කරන්නට පොරොන්දු වී ඇති බව පෙනේනේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ආණ්ඩුවයි.
ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත වූ කලි, නීතිය ක්‍රියාත්මක කරවන්නන්ට හා මැති ඇමතිවරුන් ඇතුළු දේශපාලන බලය තිබෙන්නන්ට විශාල අත්තනෝමතික බලයක් ලබාදෙන නීතියකි. ක්‍රෑර හා අමානුෂික නීතියකි. එය වෙනස් කළ යුතුමය. නූතන මානව හිමිකම් සංකල්පවලට ගැළපෙන ලෙස වෙනස් කළ යුතු එකකි. ඒ නිසා මේ ආණ්ඩුව වුවද එය වෙනස් කරනවා නම් අපි සියල්ලෝම ඊට අත උස්සනු කැමතිය. එහෙත් ඊට විරුද්ධ වන්නට ඉඩ ඇත්තේ මේ ආණ්ඩුව බලයට ගෙනා අන්තවාදී පාර්ශ්වයයි. ඔවුන්ට ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත දෙමළුන් හා මුසල්මානුවන් පීඩනයට පත්කරන අවියකි.■
